'Ossis' bepalen of
Helmut Kohl blijft
Burgers kunnen best
zonder gemeenteraad
Feiten Meningen
Aanslag met
vreselijke
gevolgen
Vuilnis ophalen een puzzel
Paus voert eenzame strijd tegen veranderende werelds
VRIJDAG 25 FEBRUAR11994
De moordaanslag vanmorgen van een Is
raëlische kolonist op biddende moslims in
de moskee bij het graf van de patriarchen in
Hebron brengt alles aan het wankelen wat
de afgelopen maanden door moei/aam
overleg tussen Israëli's en Palestijnen tot
stand is gekomen.
Aangenomen mag worden dat de Israëli
dat met zijn gruwelijke daad ook heeft ge
wenst. De man is afkomstig uit Kiryat Arba,
een hermetisch afgesloten en zwaar be
waakte wijk van extreme joodse kolonisten,
die kort na de Israëlische bezetting van de
Westelijke Jordaanoever is gesticht. De ten
dele uit de Verenigde Staten afkomstige-ko-
lonisten pakten daarmee de draad op van
eeuwenlange joodse aanwezigheid in He-
bron. Die was na een bloedbad onder de
joodse inwoners in de jaren twintig door
broken.
Het stadje ten zuiden van Jeruzalem is
voor zowel joden als moslims een bijzonde
re plaats vanwege de graven van de aartsva
ders, Abraham, Isaac en Jacob en hun vrou
wen Sara, Rebecca en Leah. Over hun sar-
cografen, in de grot die Abraham volgens
het bijbelse verhaal kocht, is een moskee
gebouwd, die rust op de fundamenten van
een kruisvaarderskerk. Tot 1967 mochten
joden de graven niet bezoeken verder
dan de zevende trede van de trap die naar
het heiligdom voert mochten ze niet ko
men. Nu is er een kleine synagoge ingericht
en is er een bezoekregeling van kracht.
Toegang tot de heilige plaatsen in He-
bron zou in een later stadium van de vre
desonderhandelingen zeker een heikel dis
cussiepunt worden. Palestijnse moslims
hebben informeel al laten weten dat van
vrije joodse toegang tot de grol van Mach-
pelah geen sprake kan zijn. Koren op de
molen van rechts-radicale joden, die alleen
daarom al tegen het vredesproces met de
Palestijnen zijn.
I let bloedbad in I lebron zal nog lang na
klinken. De eerste dagen wanneer de hele
moslimwereld zich door de Ramadan
nog eens extra bewust van zijn religieuze
identiteit reageert op de aanslag, maar
ook daarna wanneer Israëli's en moslims
weer rond de tafel moeten zitten om te pra
ten over hun gezamenlijke toekomst.
Nederland moet FBI
informatie geven
over voetbalvandalen
Voetbalvandalen die in Nederland een aar
dige reputatie hebben opgebouwd door on
gevraagd treinstellen te verbouwen, sta
dions te vernielen en supporters van de te
genpartij in elkaar te slaan, mag een uit
stapje naar het wereldkampioenschap voet
bal deze zomer in de Verenigde Staten niet
worden ontzegd. De Amerikanen moeten
ook maar eens ervaren hoe het in Europa
bij volkssport
De Engelse 'fai
thuis hun f«
pas afgesneden
hooligans over
n aan toe gaat.
blijven noodgedwongen
rieten is door Oranje de
maar er blijven genoeg
>r een leuke demonstra-
Cieweld bij sportwedstrijden is in Amerika
een onbekend fenomeen. Dat heeft te ma
ken met de hoge toegangsprijzen en de gro
te afstanden een 16-jarige fan reist zijn
club vanuit Los Angeles niet zo makkelijk
4.000 kilometer na naar New York, dat kost
hem al gauw een paar honderd gulden.
Maar het heeft vooral ook te maken met
een andere sporlcultuur. Politie is bij wed
strijden wel aanwezig, maar de taak blijft
veelal beperkt tot het regelen van het ver
keer.
Amerika zit dan ook niet te wachten op de
komst van de relschoppers. Integendeel. De
FBI de federale politiedienst heeft Ne
derland gevraagd om een lijst met namen
van voetbalsupporters die zich in het verle
den hebben misdragen. Met die 'zwarte
lijst' in de hand kan de FBI het kaf van het
koren scheiden en desgewenst vandalen de
toegang tot het land ontzeggen. Nederland
is niet gelukkig met het verzoek van de
Amerikaanse politie. Doorgeven van de na
men druist in legen het Nederlands recht
en bescherming van de privacy, zo meldde
deze week een ambtenaar die in Washing
ton overlegde met de FBI. Ook België heeft
problemen met deze hulp aan de Amerika-
Juridisch klopt het betoog, maar nu
deugt het van geen kant. Het zal zo zijn dat
er eerst sprake moet zijn van 'voorbedachte
rade' alvorens de notoire voetbalvandalen
de reis naar de Verenigde Staten kan wor
den ontzegd. Maar er valt meer te zeggen
voor het aloude en beproefde principe van
'voorkomen is beter dan genezen'. 1 lier is
een verandering van de wettelijke regels op
zijn plaats, of anders moet er een creatieve
oplossing worden gevonden om de Ameri
kanen tegemoet te komen.
Zo'n vlotte oplossing van een probleem is
de Nederlandse autoriteiten niet helemaal
onbekend getuige het optreden voorafgaan
de aan de voetbalinterland tegen Engeland
in Rotterdam. Daar werden honderden po
tentieel baldadige Engelse fans als vee bij
een gedreven en in een militair complex
buiten de stad vastgehouden voordat ze
weer linea recta op de boot naar Harwich
werden gezet. Hel voorkwam dat de Rotter
damse binnenstad en het Feijenoord-sta-
dion ingrijpend werden verbouwd.
Zo'n zelfde gedachte schuilt achter het
gerechtvaardigde verzoek van de Amerika
nen. Die wiilen wel een voetbalfeest, maar
geen voetbalrellen waarbij vandalen ove
rigens tot hun schrik zouden merken dat de
Amerikaanse ordepolitie eerst schiet en dan
pas vragen stelt.
HANS JACOBS»
Dramatische CDU-verliezen dreigen in voonnalige DDR
Het CDU-congres in Hamburg zit erop. Kanselier Helmut Kohl kon een positieve
balans opmaken. De CDU-voorzitter heeft bereikt wat hij wilde: hij is onaantast
baar, ondanks voor christen-democratische begrippen heftige discussies is fun
damentele kritiek op de koers van de partijvoorzitter uitgebleven, en de basis lijkt
het geloof i n eigen kunnen enigszins te hebben teruggewonnen. Maar de over
winning op een partijcongres betekent nog niet dat de verkiezingsbuit binnen is.
Daarvoor zal Kohl nog heel hard moeten werken, vooral in de voormalige DDR.
Vier jaar geleden hielpen de Oostduitsers
de CDU aan de meerderheid in de meeste
nieuwe deelstaten. Een halfjaar later be
loonden ze Helmut Kohl persoonlijk: ze
kozen de man die hun de glimmende D-
mark had gebracht tot kanselier van de
eenheid. De beloofde bloeiende land
schappen zullen wat later komen, zei Kohl.
Maar, zo liet hij doorschemeren, wat ma
ken een paar jaar uit vanuit het historische
perspectief van de eenheid?
Historisch gezien misschien niet veel,
maar voor de Oss/stelt elke dag en daarom
hebben ze genoeg van Helmut Kohl en zijn
Oost- en Westduitse partijvrienden. Kohl
weet dat zijn partij er in het oosten slecht
voorstaat, maar hij probeert de moed erin
te houden.
Daarbij dicht de bondskanselier zichzelf en
zijn partij zelfs hogere machten toe. ,,Hoe
de wind ook staat, het ligt aan ons of ze
draaitzei hij. „In februari 1990 trok ik
met Lothar de Maizière (toen nog voorzit
ter van de Oostduitse CDU red.) naar de
sociaal-democratische bolwerken Saksen,
Saksen-Anhalt en Thüringen. De commen
tatoren gaven ons geen schijn van kans.
Met De Maizière wonnen wij echter de
verkiezingen."
Het is echter al weer vier jaar geleden dat
Kohl zwaaiend met de harde D-mark door
het Oosten trok. Het leverde de DDR de
christen-democraat De Maizière als minis
ter-president op en de macht in vier van
de vijf nieuwe deelstaten. De Maizière ver
loor echter zijn baan nadat de DDR werd
opgeheven en drie christen-democratische
minister-presidenten struikelden over af
faires of werden ontmaskerd als Stasi
agenten.
De Oostduitse kiezers moeten dit jaar
nieuwe regionale parlementen kiezen. Als
de opiniepeilers gelijk krijgen, staal er een
politieke aardverschuiving voor de deur.
De verliezen voor de CDU worden op 10
tot 25 procent geschat. De sociaal-demo
craten en Bundnis/Grünen zullen de grote
winnaars zijn, terwijl de PDS (de opvolger
van de communistische SED) tot veler ver
bazing licht groeit.
Hoewel Kohl zegt niet aan opinie-onder
zoek te geloven, is hij wel ongerust gewor
den. Tot de gedelegeerden zei hij dat de
Westduitsers nooit zullen vergeten dat de
17 miljoen Oostduitsers met hun kreet
'Duitsland één vaderland' de hereniging
mede mogelijk hebben gemaakt. „En daar
om geldt: als er verhoudingswijs meer geld
uit de schatkist naar de nieuwe deelstaten
gaat dan naar de oude, dan moeten we te
gen de Westduitsers zeggen dat de mensen
in het oosten, die veertig jaar hebben ge
wacht, nu voorrang hebben", aldus Kohl.
Dat klinkt mooi, maar meer dan 80 pro
cent van de Oostduitsers voelt zich nog
steeds tweederangs burger; bijna 80 pro
cent meent dat Bonn financieel te weinig
voor hen doet, terwijl 60 procent van de
Westduitsers zegt dat er teveel geld naar
het oosten gaat.
Of Kohl de gefrustreerde Oostduitsers nog
een keer voor zich kan winnen, is uiterst
twijfelachtig. Ze veiwijten hem dat hij zijn
ogen sluit voor hun miserabele realiteit en
alleen ziet wat hij wil zien. De hoop in het
oosten dat de sociale krachten in de CDU
nog iets zouden veranderen, is vervlogen
na Kohls congresdccreet: zwijgen.
Ze luisterden naar hun baas, maar achter
de schermen werken de Oostduitse chris
ten-democratische functionarissen voor
CDU-leider en kanselier Helmut Kohl tijdens het congres v
ii
zijn partij in Hamburg.
foto ap michael probst
het behoud van hun goedbetaalde banen.
Daarbij worden de vreemdste coalities ge
vormd. Terwijl fractieleider Wolfgang
Schaublc in Hamburg schold op de „tole
rante SPD die in Brandenburg in 1993 het
verkiezingssucces van de PDS mogelijk
heeft gemaakt", lieten christen-democra
ten zich in deze deelstaat met de stemmen
van de communisten in goedbetaalde
overheidsfuncties kiezen.
Bernd Seite, CDU-minister-president in
Mecklenburg-Voorpommeren, die had
aangekondigd met een 'vlammenwerper'
het land te zullen afstropen om 'rode SED-
sokken' op te sporen, sluit na de komende
verkiezingen een coalitie met de SED-op-
volger PDS niet meer uit. Vorig jaar was
Kohl even gecharmeerd van de doortasten
de ex-veearts en overwoog zelfs hem voor
te stellen als kandidaat voor het president
schap.
Intussen is hij genezen. Uit Kohls omge
ving was in Hamburg te horen dat men de
regering-Seite ziet als een 'troep intrige
rende politiek:pathologische patiënten'.
Kohl drukte zich wat diplomatieker uit:
„Het zijn geen professionals zoals in het
westen. De een was dierenarts, de ander
verpleegster. Nu zijn ze minister, staatsse
cretaris of burgemeester en moeten met
multinationals onderhandelen over miljar
denprojecten. Dat loopt natuurlijk nog niet
perfect. Daarom moeten we ze helpen en
geduld hebben."
Maar het geduld van de CDU-kiezers is op.
In het oosten zijn de mensen die openlijk
zeggen op de CDU te zullen stemmen bij
na even schaars geworden als het aantal
Stasi-agenten dat na de val van de Muur
het vuile werk toegaf. Als Kohl de verkie
zingen wil winnen, zal hij vooral in het
oosten een wonder moeten volbrengen.
HAMBURG HANS HOOGENDUK
CORRESPONDENT
Dat was
even schrik
ken in het
Amsterdam
se stadsdeel
Oud-West.
Hadden ze
daar al zes miljoen gulden
gestopt in nieuwe vuilcon
tainers en dan bepaalt de
rechter dat die dingen ille
gaal op straat staan. Het
huisvuil dient huis-aan-huis
te worden opgehaald, oor
deelde rechtbankpresident
mr. Gisolf en bewoners hoe
ven niet tweehonderd meter
met hun afval naar zo'n
straatcontainer te lopen.
En daar sta je dan als goed
willende stadsdeelraad.
Denk je het milieu een goe
de dienst te bewijzen. Om
de tweehonderd meter een
keurig rijtje afvalcontainers.
Een bak voor het groente-,
fruit- en tuinafval, bakken
voor papier en glas en een
tje voor de overgebleven af-
valrestjes. Gemak dient de
mens, want je kunt het erin
kieperen wanneer het jezelf
goed uitkomt.
De inzameling van het Am
sterdamse afval moet op
buitenstaanders een chaoti
sche indruk maken. Waar
schijnlijk is er in heel Ne
derland geen stad te vinden
waar dat op zoveel verschil
lende manieren gebeurt.
Oorzaak: zestien stadsdeel
raden bepalen in evenzo
veel stadsdelen het beleid.
Het zeventiende stadsdeel is
de binnenstad en daar heeft
de gemeenteraad het nog
voor het zeggen.
Nu zou je denken dat het
per stadsdeel allemaal op
dezelfde manier is geregeld.
Niets is minder waar. Neem
het stadsdeel Zuid. Daar
kennen ze maar liefst vier
verschillende methoden.
Het grootste deel van het
huisval wordt daar nog on
gescheiden opgehaald. Dan
wordt er in een stukje wijk
een proef genomen met een
ondergronds containersys
teem en is er een proef met
bovengrondse containers
zoals Oud-West die dus ook
kent.
Verder kan een kwart van
de bewoners er het huisvuil
gescheiden aanbieden met
behulp van biobakken. Vuil
niszak en biobak dienen
eens per week te worden
gesleept naar gekleurde
stoeptegels. Een kleurtje
voor de vuilniszak, een an
der kleurtje voor de biobak.
Bij buurman de Baarsjes
wordt het afval nog onge
scheiden aan huis opge
haald. Met belangstelling
wordt daar vooralsnog ge
keken naar het ondergrond
se systeem en het 'multiple-
service-transport-systeem',
zoals dat in Oud-West zo
mooi genoemd wordt. Eenid'
andere buurman van Zuid,r£
het stadsdeel Buitenveldenjb'
kent weer de combinatie P;
van flatcontainers en bio- ul
bakken. pi
En zo zijn er dus stadsdelei)
met biobakken die je ge-
woon voor de deur zet en
stadsdelen waar je ze ver- L
derop naar een gemarkeer-ih,
de plek brengt. Er zijn s(
stadsdelen waar je alle afvafe,
gewoon in dezelfde plasticL
zak kiepert en stadsdelen l(ji
waar het grootste deel van js
het huisvuil wordt uitgesor er
teerd.
Grote vraag na de rechterlif
ke uitspraak is nu, wat er ei
genlijk wel en wat niet mag—
In het geval van het stads
deel Oud-West waren het L
enkele winkeliers die de bo!»
vengrondse containers als
een overlast ervoeren en dijl
via een kort geding aan
vochten. Datzelfde zou ook
wel eens kunnen gebeuren^
als een slimme burger die 1
gekleurde tegels verderop
de straat aanvecht, als aan-W'
biedplaats voor gescheiderf11
afval. Of die ondergrondse e>'
container juridisch bestrijd
den. En helemaal mooi:
vuilnisman, kunt u bij mij P'.
op zes hoog die zak even Pe
ophalen? |T
„Voor wie doen we het alle
maal nog?", verzucht pro
fessor J.W. van Deth, doe
lend op de gemeenteraads
verkiezingen van volgende
week woensdag. „De 640
gemeenten worden prima
bestuurd en de kiezers zijn
er ook redelijk tevreden
over. Maar van het politieke
spel van die 11.000 zwoe
gende raadsleden willen de
kiezers niets weten. Heel
tragisch. Maar moeten we
dit dan toch blijven volhou
den?"
Voor de Nijmeegse politico
loog Van Deth, een ervaren
onderzoeker naar de be
trokkenheid van burgers bij
de lokale politiek, is het ant
woord rigoureus, maar on
vermijdelijk: afschaffen die
lokale politiek. In plaats
daarvan dienen er ter plaat
se 'service-organisaties' te
komen, die de gemeentelij
ke diensten moeten uitvoe
ren. Wat overblijft is een
honderdtal grote gemeen
ten (met zo'n 200.000 inwo
ners) waar de politieke be
sluitvorming plaatsvindt.
Het opmerkelijke voorstel
van de wetenschapper is
niet gebaseerd op het goed
kope sentiment dat de poli
tiek er een zooitje van
maakt en de kloof tussen
kiezer en gekozene alsmaar
groter wordt. Integendeel.
Van Deth: „Wat dat betreft
is er slecht en goed nieuws.
Het slechte nieuws is dat
die kloof er is, het goede dat
deze de afgelopen vijftig
jaar niet groter is geworden.
Al die verhalen dat het hui
dige politieke systeem niet
meer gedragen zou worden
door de burgers zijn onzin."
Het afschaffen van de lokale
politiek, zoals Van Deth
voorstelt, is juist een reactie
op de tevredenheid van de
mensen over het dagelijkse
beheer in gemeenten. De
gemeentelijke diensten
functioneren goed. In nage
noeg alle 640 gemeenten
verloopt het ophalen van
het huisvuil tot het plaatsen
van lantaarnpalen vrijwel
vlekkeloos.
Waar de kiezers wel onte
vreden zijn, betreft het vol
gens Van Deth 't 'gekissebis'
van de gemeenteraadsleden
over op het oog onbelang
rijke kwesties. Daar heeft
men geen goed woord voor
over. De afkeer en minach
ting voor de hardwerkende
raadsleden is groot.
„Kiezers begrijpen niet dat
er in elk dorp een politiek
spel wordt gespeeld volgens
ideologische scheidslijnen
die hun wortels hebben in
de negentiende eeuw. Toen
waren er nog belangrijke so
ciale en economische te
genstellingen, maar die zijn
er in gemeenten al lang niet
meer. Bovendien blijken de
partijen tegelijkertijd de po
litieke tegenstellingen be
wust naar de achtergrond te
schuiven, omdat de Neder
landse bestuurscultuur nu
eenmaal is gericht op een
zo breed mogelijke consen
sus. Dat is heel verstandig,
maar dan moeten ze niet
piepen dat de kiezer dan
helemaal niets meer van de
politiek begrijpt."
Het idee van zogeheten
i
'service-centra', die huidigt
gemeentelijke taken als heL
verstrekken van paspoortejf
en het ophalen van het f
huisvuil moeten gaan uit
voeren, is gebaseerd op delü
ervaringen met nutsbedrijf
Net als energiebedrijven ofc
waterleidingbedrijven mo^1
ten die centra tegen beta- ar
ling diensten verlenen. Da#1
hoeft geen enkele lokale p
liticus aan te pas te komenr'
Via ambtenaren, wijkraden^
ombudsmannen en de me*n
dia komen eventuele klach^
ten vanzelfbij de goede inp
stanties terecht. „De klach#n
tenafdeling van V&D werk#11
toch ook prima", aldus eeil
laconieke Van Deth. De pc#n
litieke controle gebeurt op*n
afstand in de veel grotere ,0
gemeenten, die veel meer Pf
armslag krijgen om regionjn
le problemen goed aan te P
pakken.
„Het enige alternatief vooip
de afschaffing van de plaa#11
selijke politiek is dat er weP
meer politieke tegenstelling
gen worden gecreëerd. Pof1
tieke keuzes moeten in da^a
geval meer ideologisch ge- e
fundeerd worden", meent111
Van Deth. „Maar dat is hefei
laatste waar burgers op zit^'
ten te wachten. Het risico Ist
dan levengroot aanwezig ,e
dat de afkeer ten opzichtej01
van de politiek nog veel grP
ter wordt." pr
p
NUMEGEN WILFRED SCHOLTEN L
De paus vindt dat homoseksuelen vooral veel moeten bidden.
foto ansa
Johannes Paulus II doet geen
concessies aan de moderne
tijd. Tegenover een wereld die
snel verandert, en zich steeds
meer aan zijn greep lijkt te
ontrukken, plaatst de uit Polen
afkomstige paus opnieuw de
oude en bekende dogma's van
de roomskatholieke kerk. De
paus accepteert het risico, zo
staat in zijn deze week gepubli
ceerde 'brief aan alle gezin
nen', dat de kerk hierdoor 'aan
populariteit zal inboeten'.
De afgelopen dagen ging de
paus over tot frontale aanvallen
op wat voor hem uitwassen van
de moderne tijd zijn: homo
seksualiteit en anti-conceptie.
In de honderd pagina's tellende
'brief aan de gezinnen' die
door haar omvang en theologi
sche benadering bijna een en
cycliek is te noemen komen
deze thema's opnieuw aan de
orde. De paus herhaalt dat het
gezin de hoeksteen is van de
maatschappij en dat alleen de
vereniging tussen een man en
een vrouw het etiket huwelijk
mag krijgen.
Afgelopen zondag opende Jo
hannes Paulus het vuur op het
Europees parlement, dat zich
onlangs heeft uitgesproken voor
het scheppen van de mogelijk-
capodanno heid van een 'huwelijk' tussen
homoseksuelen en voor de mo
gelijkheid voor hen om kinde
ren te adopteren. Volgens de
paus gaat het parlement in te
gen het 'plan van God'.
„Met de resolutie wordt ge
vraagd om een morele wanorde
te voorzien van een legitieme
basis", aldus de paus, die zich
uitsprak tegen 'onjuiste discri
minatie'. maar de facto de ho
moseksuelen rangschikte onder
'de slechten' en 'de gevaarlij
ken', die het gezin bedreigen.
De paus riep de Europese lan
den op zich te distantiëren van
de resolutie, „opdat niet toege
staan wordt dat men de familie
waarvan de toekomst van
ons allen afhangt vernietigt
en kinderen nog meer geweld
aandoet".
De kritiek die loskwam 'ho
mofobisch racisme', zei de
voorzitter van de Italiaanse ho
mobeweging brengt paus Jo
hannes Paulus niet uit balans.
Zijn opvattingen inzake homo
seksualiteit zijn meer dan dui
delijk. In de in 1992 gepubli
ceerde catechismus schreef de
paus dat homoseksuele daden
indruisen tegen de wetten van
de natuur en in geen enkel ge
val mogen worden getolereerd.
Het enige advies dat de paus gaf
aan homoseksuelen was veel te
bidden en zich te onthouden
van elk soort homoseksueel ge
drag.
De moraal van Johannes Paulus
II is die van Paulus VI, ook voor
wat betreft de anti-conceptie. In
de enkele maanden geleden ge
publiceerde encycliek Veritatis
Splendor (Schitterende Waar
heid) werd nog eens het gebruik
van voorbehoedsmiddelen in
alle gevallen veroordeeld.
Afgelopen dinsdag werd in de
Vaticaanse krant L'Osservatore
Romano zelfs het gebruik van
de morning-afterpilop één lijn
gesteld met abortus. De theo
loog Concetti schrijft: 'Als men
op chemische wijze voorkomt
dat een vrucht zich vastzet in de
baarmoeder, vermoordt men
een ontluikend leven'.
De 'brief aan de gezinnen' is
een hartstochtelijk verdediging
van de traditionele waarden en
een even hartstochtelijke ver
oordelingvan alle abberaties,
die volgens de paus niet zelden
worden gestimuleerd door
'machtige massamedia'.
Juist nu de Verenigde Naties
1994 hebben uitgeroepen tot
'Jaar van het gezin', benadrukt
Johannes Paulus dat binnen de
gezinnen een strijd plaatsvindt
tussen de 'beschaving van de
liefde' en een 'destructieve anti
beschaving'. Deze laatste wordt
gevoed door „individualisme,
egoïsme, verering van het nut,|ai
vrijheid zonder verantwoordejn
lijkheid en abortustendenzen.r/i
die zich vergeefs verschuilen in
achter het recht van het indivijrl
du te mogen kiezen". Di
Aan de basis van het gezin ligti I
het huwelijk tussen de man emr
de vrouw, die zich moeten ricfen
ten op de voortplanting en deüg
opvoeding van hun kinderen, p
dit licht bezien is het geen woje
der dat de paus echtscheiding
overspel en homoseksuele rela
ties scherp veroordeelt. Ook
neemt de paus stelling tegen
seksuele voorlichting op scho-
len, „die vaak plaatsvindt tegeL.
de wil van de ouders". 1
De vraag is of de oproepen val
de kerkvorst gehoor zullen virÉÜ
den. De paus refereert aan eert
wereld, maar lijkt voorbij te P,
gaan aan het feit dat er onder-S'
hand vele werelden zijn. Zake#11
als echtscheiding, anti-conceit
tie en homoseksualiteit word#
inmiddels door een groot deePv
van de katholieken niet meerl
verband gebracht met zonde d d
de duivel. Johannes Paulus II,'0
dat is zeker, zal zijn strijd echP(
nooit staken.
CORRESPONDENT
