'Er is een enorme golf van
liefde over me heen gekomen'
Kouwe drukte in Le Garage rond echte Meta' s
Willy Nap voelt;
zich thuis bij EO»
Lieverdjes neemt jongeren serieus
V
Rtv show
VRIJDAG 25 FEBRUAR11994
IIJi
De meneer met de ultra
moderne geblokte win
terjas: „Een snééuw, zeg,
in Sankt Moritz. Geweldig. Ge-wel-
dig."
De dame met het Bianca Castafio-
re- figuur, waaromheen achteloos
een bovenmodaal jaarsalaris aan
bont bungelt: „We hebben gisteren
toch zó voortreffelijk geluncht in Pa
rijs. We hebben alléén maar cham
pagne gedronken. Uit 1924."
De snelle boy met de Porsche-bril:
„Verdomd vervelend, die vorst. Het
zwembad valt bijna niet warm te
stoken. Ha. daar hebben we Natasja
Fröger. Toedeloe, Natasj! Kom erbij,
meid. Join the club. Hahaha."
De complete vaderlandse beau el
riche is weer eens bijeen. In een ga
rage uiteraard, want dat is momen
teel dè hotspot, waar de niet te mis
sen culturele evenementen plaats
hebben. Joop Braakhekke introdu
ceerde het fenomeen: wie aange
naam wil tafelen en daarbij niet on
opgemerkt wil blijven, prikt een
vorkje in Le Garage.
Coming star Jacinta Heijmans ex
poseerde in een autoshowroom te
Hoorn. En deze avond is het de
beurt aan Citroën Nederland, die in
haar Amsterdamse vestiging de au
tomobielen aan de kant schoof om
plaats te maken voor een modeshow
van Neerlands jongste loot aan de
couture-tak, Meta Struycken. Waar
om doet Citroën Nederland dat?
Welnu, het is een doordachte policy.
Er zijn namelijk mensen die niet zo
even een-twee-drie een garage bin
nenlopen. Drempelvrees, zeg maar.
Door nu eens iets heel anders te
showen dan hydropneumatisch
verende vierwieligen. hoopt men
deze twijfelaars alsnog op elegante
wijze binnen te halen. En ja, het ge
beurt zelfs wel dat op een avond als
deze een autootje wordt verkocht.
Draagbaarheid
Leuk trouwens, zo'n modeshow van
Meta. De couturière, die in de Am
sterdamse Paulus Potterstraat een
salon de couture voert, adequaat ge
naamd Le Salon, kan
steeds meer promi-
elientèle rekenen.
Schilderes Patty Har-
penau bijvoorbeeld,
hult zich bij voorkeur
in een echte Meta.
De kleding is gericht
op draagbaarheid en
comfort. „Het moet
niet alleen mooi
staan op de manne
quins. maar ook op
de draagster met
'wat gewonere' ma
ten. En die moet er
zich lekker in voe
len", luidt de filoso
fie van de ontwerp
ster. Klanten van
Meta hoever
Het
Wereldje
elke
nieuwe collectie hij
gend bij de Weight
Watchers te melden.
Een loffelijk streven.
Voor de naderende zomer heeft ze
zich laten inspireren door het boek
Blowers van fotograaf Irving Penn:
tinten van rozen en van lelies, al dan
niet gecombineerd met de basis-
kleuren inktblauw, zwart, wit en bei
ge. Warme kleuren voor een seizoen
waar alle aanwezigen, inclusief een
bibberend Wereldje, steeds heviger
naar staan te verlangen. Want een
garage kent ook een nadeel: het is er
koud.
De ultramoderne geblokte winter
jas: „Zou die piepel van Citroën de
kachel niet aan kunnen zetten?"
Het zwaargewicht trekt rillend
haar dode dieren nog wat steviger
om de weke delen. „Ik wou dat ze
begonnen."
De Porsche-bril: „En dat doen ze
dan ook. Showtime jongens.
1 lahaha."
Op de gebronsde schouders van
twee zeer weinig om het lijf hebben
de Chippendales wordt de gastheer
PANDA DE
L'ISLE
van vanavond binnengedragen: ga
ragist Joop Braakhekke. Voor de ge
legenheid gekleed als
deftige spreekstalmees-
ter nodigt hij de aanwe
zigen uit Meta's zomer
collectie '94 te gaan be
wonderen. Licht uit,
spot aan, de show be
gint. De dames verga
pen zich aan de fraaie
tailleurs, aan de broek-
pakken, de bustiers en
de strand-complets. Er
wordt gediscussieerd
over de functionele
kleurvlakken, de queue
effecten en de karakte
ristieke lus-sluitingen.
De heren lijken vooral
gecharmeerd van de
badkleding en van de
toiletjes waar op ele-
gant-pikante wijze hier
en daar stukjes kanten
ondergoed onderuit
piepen. Dan volgt de
avondkleding korte
rokken, met lange jar-
retel-loze kousen eronder die op
passende wijze door Braakhekke
aan de vleugel wordt begeleid. Iztdy
be good to me, zingt hij jazzy. De da
me in dierenvel: „Als het ooit mis
gaat met zijn restaurant, kan joop
altijd nog entertainer worden." De
ultramoderne geblokte winterjas:
„Pfff. Holiday Inn liftmuziek." Tot
slot schrijdt de bruid in wit mini
over het plankier.
Droge
Klaterend applaus voor Meta Struy-
ken. confetti komt naar beneden ge
dwarreld en gastheer Joop nodigt de
aanwezigen uit voor een heerlijk
glas champagne. Belangrijkste ge
spreksonderwerp tijdens het rijkelijk
innemen van de Moët Chandon
(niet uit 1924) is uiteraard de zojuist
genoten couture, ('zeer draagbaar',
'prachtige stoffen' en 'die corsetten
zulen wel niet zo lekker zitten'.) Niet
minder aandacht krijgt de als van
ouds achter de verzamelde society
opduikende Gert-Jan Droge. Hoera!
G-J is back Voor zijn nieuwe pro
gramma De wereld volgens G.B.J.
Dröge, een soort Glamourland maar
dan met een heel nieuwe formule,
bespringt hij onverdroten de aanwe
zige beroemdheden. Ik geef hem
een welkom-terug-klopje op de de
cent donkerblauwe borst, hetgeen
een rare metalen klank tot gevolg
heeft. Wat is dat, G-J, heb jij een pa
cemaker? „Nee, kind, nog niet. Dat
is mijn zender. O, daar staat Frans
Molenaar."
En weg sprint hij weer. Er is nóg
een collega van Meta naar de show
gekomen: Frank Govers in hoogstei
gen persoon. Net hersteld van een
zware longontsteking waar een nor
maal mens beslist op treurige wijze
aan was overleden, maar Robijntje is
niet klein te krijgen en straalt als im
mer boven zijn groene kroko-laar-
zen. Wat vindt de kleurexpert van de
couture van zijn jongste concurren
te? „Ik vind de tailleurs erg mooi.
Dat is Meta's kracht. Al die tennis-
jurkjes en badkleding vind ik min
der. Als je pretendeert mode te ma
ken, beantwoordt dit niet helemaal
aan de verwachtingen. En de avond
kleding vind ik wat magertjes. Dat is
natuurlijk een financiële kwestie, zo
iets kost zó veel geld. Maar ik vind
het al héél knap dat ze zich zo goed
kan handhaven. Dat is echt een
prestatie."
Bianca Castafiore: „Ik neem twee
van die strand-complets, zo'n glit-
ter-bustier en een paar van die jas
jes. Morgen even naar Le Salon.
De ultramodern geblokte winter
jas: „Zeg, ik ben gefilmd door die
piepel van Dröge. Aardig, nietwaar?
Wanneer komt dat programma?"
De snelle boy: „Óp 19 maart. Well
friends, de champagne is op. The
part}' is over. Hahaha. Nog even een
afzakkertje in barretje H.?"
Wereldsterren zijn verlamd geraakte Curtis Mayfield niet vergeten
Hij leefde nog, maar
daarmee had je het
goede nieuws wel
gehad. Soulzanger en -gitarist
Curtis Mayfield werkte 's mid
dags routinematig de sound
check af. Die avond, het was 13
augustus 1990, zou hij een
open-luchtconcert geven in
Brooklyn Er stond wat wind,
een lichtbak liet los en landde
precies bovenop de nietsver
moedende zanger.
Al snel bleek dat Curtis May
field de muziek verder vergeten
kon. Meer dan 35 jaar had hij
mede het gezicht van de zwarte
muziek bepaald en met zijn
maatschappij-kritische teksten
bijgedragen aan de bewustwor
ding van de zwarte bevolking in
de Verenigde Staten. Hij had
hits gescoord met Superfly,
Freddie's dead en If there's a hell
below (we're all gonna go). Hij
had conceptplaten gemaakt
over het leven in het getto en
had collega's als The Staple Sin
gers en Aretha Franklin tot
mooie daden geïnspireerd. Hij
had een opmerkelijk hoge stem
en een heel eigen geluid in zijn
gitaar.
Maar het was over en uit. Ten
gevolge van het ongeval raakte
hij verlamd vanaf zijn schou
ders en kwam in een rolstoel te
recht. Maar vergeten werd hij
niet. „Ik zal nooit die avond ver
geten dat mijn oude vriend Hon
Weisner opbelde om to horen
hoe hel ging. Ik ken hem al
ruim twintig jaar, nog uit de tijd
dat ik bij The Impressions speel
de. Hij werkte bij mijn toenma
lige platenmaatschappij en is
nu manager van Steve Win-
wood en John Mellencamp. Hon
maakte uit het gesprek op dat ik
me nogal down voelde en blijk
baar is hij zo op het idee geko
men een tribute-CD voor mij te
maken."
Geen half werk
Die plaat is er nu: All Men are
Brothers. En Hon Weisner lever
de geen half werk. De lijst met
artiesten die nummers van en
voor Curtis Mayfield opnamen,
is lang en imposant. Zelden zul
len zo veel sterren van wereld
formaat aan een tribute-CD
hebben meegewerkt als aan All
Men are Brothers.
In willekeurige volgorde: Bru
ce Springsteen, Lenny Kravitz,
Elton John, Gladys Knight,
Whitney Houston, Public Ene
my, Eric Clapton, Phil Collins,
Steve Winwood, Aretha Fran
klin, levin Campbell, Rod Ste
wart, Narada Michael Walden,
B.B. King, Isley Brothers, The Re
percussions, John Mellencamp
en Branford Marsalis voeren de
bekende songs van Mayfield uit.
Logisch dat hij meer dan ge
roerd is. Zijn rustige stem gloeit
van emotie als hij zijn gevoelens
over zo veel eer, liefde en erken
ning onder woorden probeert te
brengen. Curtis Mayfeild (51):
„Ik heb me nooit gerealiseerd
dat ik zo veel invloed op deze
mensen had gehad. Ik heb na
tuurlijk een heel leven lang ei
genlijk al muziek gemaakt.
Maar ik heb nooit kunnen ver-
zich aangesproken voelden
door mijn muziek. Deze plaat
bewijst dat ik me daarin ver
schrikkelijk heb vergist. De ma
nier waarop ze de muziek heb
ben aangepakt, bewijst dal on
danks de vele negatieve aspec
ten van de hedendaagse wereld,
de mensheid nog steeds de win
naar is. Ron Weiser kwam met
het idee voor All Men are Bro
thers. Wat de titel betreft ben ik,
afgaande op het resultaat, ge
neigd hem te geloven."
Een objectief oordeel kun je
van hem uiteraard niet verlan
gen. „Als ik mijn vooroordelen
aan de kant zet - het zijn mijn
dierbare nummers, die ik jaren
heb heb gespeeld -, vind ik de
uitvoeringen prachtig. Er zit zo
veel liefde in. De nummers ko
men uit hun hart, waar ze blijk
baar al die tijd al gezeten had
den. Ze hebben zich ware fans
getoond. Het zijn Sterren. Bo
vendien heeft iedereen precies
het lied gekozen dat het best bij
hun past. Ik vermoed dat toen
ze gevraagd werden meteen al
lemaal het nummer al in ge
dachten hadden."
Overigens is Mayfield zelf ook
op het album te horen. The Re
percussions namen l£t's do it
again op. Producer Gary Katz,
bekend van zijn werk voor
Steely Dan en recentelijk Laura
Nyro, vond dat een vocale bij
drage van Curtis Mayfield zelf
op zijn plaats was.
Good gevoel
„Om genoeg kracht te hebben
moest ik op de vloer gaan lig
gen. Drie opnames waren vol
doende, wat natuurlijk een on
gelooflijk goed gevoel gaf. Ik
was in geen jaren in een studio
geweest. Een enorme opsteker."
Mayfield zegt de schok van
het ongeval verwerkt te hebben.
Maar zonder slag of stoot is dat
natuurlijk niet gegaan, getuige
ook Weisners gevoelens na het
telefoontje. Mayfield: „Ik moet
accepteren dat ik verlamd blijf,
maar in vergelijking met heel
veel andere mensen mag ik ge
woon niet klagen. Misschien
kan ik met behulp van high-tech
en computers toch weer schrij
ven. Mijn geest is intact en ik
wil dus doorgaan. Dat ik nooit
meer gitaar zal spelen, is hard.
Mijn gitaar is een familielid,
meer dan een kennis. Mijn gi
taar was zelfs apart gestemd.
Dat specifieke geluid is dus
vooral verdwenen. Maar ik heb
de gedachte dat ik nooit meer
zou kunnen zingen en in de
vergetelheid zou raken altijd
verre van me gehouden. Het
ongeluk gebeurde, terwijl ik aan
het werk was. Terwijl ik dét
deed wat ik al 35 jaar aan het
doen was. Er kwam zo'n enor
me golf van liefde over me
heen. De reacties waren zo
meelevend, van fans, van colle
ga's, van onbekenden, dat ik er
simpelweg niet bitter van
mócht worden. Mag ik langs de
ze weg ook even mijn vrienden
in Nederland bedanken? Ook
daar kwamen veel reacties van
daan. Mag ik al die fantastische
Nederlanders bedanken?"
All Men are Brothers trekt veel
aandacht door de grote namen
die er aan meewerken, maar
richt tevens de schijnwerper op
het muzikale oeuvre van een
man zonder wiens inspannin-
Curtis Mayfield: „Dat ik nooit meer gitaar zal spelen, is hard."
'FOTO NPA
gen de zwarte muziek er bedui
dend armer uitgezien zou heb
ben. Curtis Mayfield kun je een
wegbereider noemen. Iemand
die de zwarte muziek smoel gaf
en de zwarten liet zien dat mu
ziek prima als vehikel kan die
nen voor sociale en politieke
boodschappen. Zo bezien is de
rap-beweging Mayfield enige
dank verschuldigd.
„Tja, rap." Hij zucht. „Je luis
tert naar een groep mensen die
op zoek zijn naar iets om in te
geloven. Geen wonder, want er
zitten zo veel tegenstrijdighe
den in de maatschappij van te
genwoordig. Veel tegenstellin
gen ook, en onrecht. Niet alleen
onder zwarten, maar ook onder
blanken en andere groepen.
Voor veel mensen is er geen an
dere uitlaatklep of andere ma
nier van geld verdienen dan de
rap. In plaats van anderen de
kop in te slaan of te beroven,
grijpen ze naar de microfoon en
praten de frustraties van zich af.
Dat ze zich bedienen van lage
instincten en halve waarheden,
is jammer. Maar ze verdienen
hun geld. Het is niet mijn ma
nier van werken. Maar ik ben
natuurlijk van een totaal andere
generatie. Ondanks alle tegen
strijdigheden en onrecht geloof
ik nog in de mensheid. Niet
meer of minder dan vroeger. Ik
heb ooit een song geschreven."
Curtis Mayfield draagt voor
uit eigen werk:
There's no flowers without
sweet bees.
There's no shade without big
trees.
You can't laugh without having
cried.
„Aan alles kleeft een slechte
kant. Dat hebben we altijd en
overal gezien. In dat opzicht is
er niets veranderd, en zal er ook
wel nooit iets veranderen. Ik be
doel maar: zonder de duivel heb
je ook geen God nodig."
KRO maakt jeugdmagazine voor ouders
Een jongerenprogramma dat geen jonge
renprogramma is. Althans, niet volgens Ton
Verlind, hoofd informatieve programma's
van de KRO. Lieverdjes heet het en het
wordt vanavond voor het eerst uitgezon
den.
Lieverdjes zou geen jongerenprogramma
zijn omdat het ook ruimschoots aandacht
schenkt aan de ouders van de geportret
teerde 'lieverdjes'. Maar het heeft alle ken
merken van een jongerenmagazine: onder
werpen als seks, relaties, drugs en alleen
zijn, een snelheid die neigt naar MTV en
een vlotte presentator die de rode draad in
het programma vormt.
Die presentator is Sybrand Niessen (32 en
vader van drie kinderen), hij presenteerde
afgelopen najaar Backstage. Prettig noncha
lant banjert hij nu door de straten van een
willekeurige plaats in Nederland, op zoek
naar een ouder en een puber om hun een
spiegel voor te houden. Afzonderlijk wor
den zij geïnterviewd over elkaar.
In de eerste aflevering zijn de antwoor
den van een vader en dochter naast elkaar
gemonteerd. De dochter is even daarvoor
door haar vader uit haar kamer gehaald. Na
lang aandringen komt zij uit haar domein;
vader vertelt later in het interview dat haar
vriendje boven is. In haar pyjamajasje geeft
zijn dochter antwoord op de hamvraag van
Niessen: „Heb je je ouders verteld dat je
met hem naar bed gaat?"
Opmerkelijk onderdeel in Lieverdjes is
Tussen eten en afwas. De formule van het
voormalige IKON-programma is hetzelfde
gebleven. In de eerste aflevering onder
vraagt een dochter haar moeder over het
opvoeden zonder vader. De vragen zijn
zorgvuldig voorbereid en komen daardoor
wat krampachtig uit de mond van de doch
ter die onwennig de rol van journaliste óp
zich neemt. De antwoorden zijn er niet
minder opmerkelijk door. De moeder legt
haar dochter bijvoorbeeld uit waarom zij
soms wel eens denkt dat je beter weduwe
kunt worden dan te scheiden.
De rechtstreeks van jongerenbladen afge
leide rubrieken Tien tips en De brief moeten
het programma een luchtig einde geven. In
het programma wordt veel gepraat. De leef
tijdsgroep die zich normaal gesproken het
liefst tegen haar ouders afzet, wordt nu voor
de camera gedwongen met hen te praten.
Hoewel het volgens de programmama
kers ideaal zou zijn wanneer de beoogde
kijkers, jongeren én hun ouders, na het pro
gramma nog even door zouden praten, her
bergt Lieverdjes niet de pretentie moralise
rend zijn. „Er komen dan ook geen strop
dassen, geen pedagogen in beeld", vertelt
Niessen. „Jongeren zijn als doelgroep moei
lijk te bereiken. Voorwaarde is in eik geval
dat je ze serieus moet nemen."
(Nederland 1, vanavond om 19.28 uur)
M
W leden een screentest
m J voor het jeugdpro
gramma Klokhuis van de NOS.
En ze werd aangenomen als
presentatrice. Maar na een paar
proefopnames stopte ze er al
mee. Op advies van haar ou
ders. die haar liever 'gewoon'
een diploma zagen halen, be
sloot ze eerst haar opleiding
voor onderwijzeres af te maken.
Tot op de dag van vandaag
heeft ze spijt van deze keuze.
Maar Willy Nap (26) kreeg een
tweede kans. Twee jaar terug
presenteerde ze samen met Jo-
chem van Gelder en Mike Sta
rink NCRV's Disneyclub en nu
wordt ze het gezicht van het
kinderprogramma Het Zevende
Venster dat de EO met ingang
van 5 maar elke zaterdagmid
dag gaat uitzenden.
Willy Nap groeide op in
Woerden. Niets wees destijds
op een televisiecarrière of een
grote sprong in de theaterwe
reld. Weliswaar liet ze geen ta
lentenjacht of bonte avond aan
haar neus voorbijgaan, ge
plaatst voor de keuze van een
vervolgopleiding na de middel
bare school dacht ze niet seri
eus aan de toneelschool of het
conservatorium. „Ik kom niet
uit een artistieke familie, dus
van huis uit werd zo'n opleiding
niet gestimuleerd. Daarom heb
ik geen audities gedaan."
Spijt
Pas tijdens het eerste jaar van
de pedagogische academie
diende zich de mogelijkheid
aan om bij Klokhuis te werken.
„Wat heb ik een spijt dat ik daar
nee tegen heb gezegd."
Na haar opleiding kreeg ze
een tweede kans: de Disneyclub.
„Ik was zo groen als gras toen ik
daar kwam. Er kwam zoveel te
gelijk op mij af. Toch heb ik het
een ontzettend leuke tijd ge
vonden, vooral vanwege al die
reisjes naar de Disneyparken. Ik
heb nooit zoveel gevlogen als in
dat jaar en dan aJ die luxe ho
tels...! Maar als ik moet kiezen
tussen Disney of een program
ma als Het Zevende Venster,
heeft het laatste mijn voorkeur.
Ik hield niet zo van dat show
element van de Disne)'club. Het
Zevende Venster heeft meer
diepgang, je kunt ingaan op wat
de kinderen zeggen. Dat trekt
mij."
De Disneyclub ging ter ziele
en Willy stond een jaar lang
twee dagen per week voor de
klas. Daarnaast bleef ze fanatiek
zang- en pianolessen aan het
conservatorium in Utrecht vol
gen, waar ze in de Disney-tijd
mee begonnen was. Toch bleef
de televisie haar lokken. „Lesge
ven is voor mij niet uitdagend
genoeg. Steeds dezelfde werktij-
Joop Braakhekke wordt binnengedragen door twee Chippendales; wordt het toch nog gezellig in Le Garage.
FOTO FRANK
Sybrand Niessen, presentator van Lieverdjes.
Willy Nap: „Ik hoop nog lang b?4
de EO te kunnen doorgaan."
FOTO i
den. het is zo georganiseerd]
voel me meer een artiest."
Ze begon bij de EO te lobjg
en, bezocht open dagen,
meer dan eens blijken wel
programma te willen preserrj
ren. Met het gevolg dat ze wj
uitgenodigd voor een screent|
voor Het Zevende Vend
Waarom zo bewust op zj
naar een baan bij de EO? ,J
de hamvraag", lacht Willy. ,J
EO werkt vanuit een duideli
identiteit en dat spreekt
aan. Bovendien voel ik me li
ker in de sfeer van deze qg
roep. De Pabo waar ik aan 3
deerde was ook gebaseerd
christelijke grondslag en di
heb ik me altijd heel goed h
voeld."
In Het Zevende Venster
het woord God zeer regelmd
Willy Nap praat in het progra
ma heel open over het gelij
„Waarom ook niet? De kindei
geven zelf aan dat als we
items in het programma hg
ben, we ook wel duidelijk xq
gen zeggen waar het op staat
Het bevalt Willy prima bij
Zevende Venster. „Ik prob
naast het presenteren ook
veel mogelijk bij de produM
van een aflevering betrokken-
zijn. Ik krijg ook alle ruimte \j)Al
mijn eigen inbreng in het iLc
gramma en zo kan ik lekker f rr
atief bezig zijn. Ik hoop f>w.
lang bij de F.Ó door te kunp^
gaan. Het liefst zou ik iets wi|cas
doen, waarin ik muziek en t(
visie kan verenigen. Als t
soort zingende presentatfnp
een duet met een bekende F1"'1
zingen."
gov
(Het Zevende Venster. Vfroi
5 maart is het program 2
weer iedere zaterdag tot aar,
-mmor to vi,.,, Mort 9 1 fi®'101
