mt
De stille bekoring van een bevroren plas
rhuis ook alles goed?'
Fiets maakt plaats voor scooter
Lafhartige
jiefstal'
Het Gesprek van de Dag
'Piet groet u'
vanaf de bus
Ziekenhuizen
zien weinig
schaatsers
met botbreuken
Akelige botbreuken kun je er
van krijgen, diepe vleeswon
den bovendien. Schaatsend
Nederland wil nog wel eens
in het ziekenhuis terechtko
men inet blessures veroor
zaakt door valpartijen. Van
file-vorming bij de eerste
hulppost is tot nu toe echter
geen sprake.
„Meestal zie je dat bet in bet
weekeinde wat drukker is
dan op doordeweekse da
gen". zegt woordvoerder D.
Ketting van het Academisch
Ziekenhuis in Leiden. „In de
weekeinden wordt immers
meer geschaatst dan door de
week. Tot nu toe is het
schaatsleed echter beperkt
gebleven. Het is echt niet zo
dat de mensen hier in rijen
staan te wachten tot ze ge
holpen worden. Gelukkig
niet. We hebben een rustig
weekeinde achter de mg.
Vergelijkbaar met 'normale'
weekeinden als er 'normale'
sporten worden bedreven."
Dat onder de bruggen over
het algemeen nog niet ge
schaatst kan worden, is een
voordeel. Want op die ma
nier gebeuren volgens Ket
ting de ernstigste ongeluk
ken. „Dat hebben we in het
verleden gezien. Mensen die
onder een brug doorschaats
ten en niet diep genoeg buk
ten. Zo onstaan ernstiger ver
wondingen dan bij het het
normale schaatsleed. bij
valpartijen."
ANNET VAN AARSEN
Readies en suggesties voor
"Gesprek von de Dog"
Telefoon 071-356444
of
Postbus 54,2300 AB
te Leiden
Bruikbare tips worden
beloond met een cadeaubon
van 25 gulden.
DENSDAG 23 FEBRUAR11994
^)la Filippo is boos. Heel
fs. En wel om twee redenen,
(eerste omdat we haar uit
r bed bellen, net nu ze van-
te haar werk wel hele lange
-fn maakt hard aan rust toe
h ten tweede door de mal-
die haar vriendin recente-
X overkomen. Kwaad op ons
jze niet voor lang, maar de
le die de snorfiets van haar
Xdin heeft gestolen, hoeft
ja nimmer meer te verheugen
iar sympathie.
ïartige diefstal', zo luidde
e anhef van de brief die Ca-
I een tijdje temg stuurde. Ze
het daarin op voor haar
u idin wier brommertje op 26
ari in de Milanenhorst werd
>len. En die, zo bevestigt ze
Maperige stem op de voor
Tnog zo vroege morgen, tot
|e dag van vandaag nog niet
)0(n water is gekomen.
ijVorden er in een stad als
An per week tientallen fiet-
§n brommers gestolen, dus
pat betreft is er niets nieuws
s tr de zon. Het zou te ver
,ren om al het leed wat daar
nèr steekt hier naar voren te
ltJi. Alleen, in dit geval wordt
f^jjn dubbel gevoeld. „Ik ben
jelijk volledig afhankelijk
pp-nijn brommertje", zegt
tepleine Doorn, de wettige ei-
lQjresse van de Tomos. Want
r?»eft, zo legt de 36-jarige
^>6 uit, de ziekte Multiple
£)se (MS). En kan daardoor
eat uit de voeten. „Lopen
>ranoeilijk, dat houd ik maar
J eaar honderd meter vol.
g brommer is mijn alles".
qbs twee jaar oude Tomos
0^euvvwaarde 1700 gulden
wie op die bewuste datum
pile Milanenhorst gepar-
„Ik was bij een vriendin
ju/at boeken terug te bren-
,r_l"oen ik tien minuten later
p-am, was de brommer
goje. Ik heb aangifte gedaan
politie. Nee. mijn brom-
e was niet tegen diefstal
ig |cerd. De premie is erg
ojen ze keren toch nooit uit
alpij waarlijk waard is. Tuur-
a tpnd-ie op slot. Maar dat
aajit tegenwoordig niet veel
Sp:uit te maken."
oejleine zit nu thuis in haar
seljig in het centrum. Is weer
inekelijk van anderen als ze
za(Mr u't moet. Ze hoopt dat
m der tot inkeer komt of dat
jjt hd haar brommertje her-
idePet betreft, zo laat ze we
an ten rode Tomos van het ty-
525 met het framenum-
4477. Op het verzeke-
ilaatje staat XLTL993. Voor
es: het nummer van de re-
I staat elders op deze pagi-
Wie dezer dagen in de vorstver
let zit - zoals Leidenaar Hennie
van Egmond en zijn (straatma-
kers)maten - of wie haar weke
lijkse partijtje huisvrouwenhoc-
key door het gladde veld ziet af
gejast - zoals de dames van het
Oegstgeester LOHC - heeft toch
nog geluk. Die heeft namelijk
voorlopig nog even het rijk al
leen in de polders en op de
plassen van het Zuidhollands
iandschap. Waar de dikte van
de het natuurijs intussen vrijwel
overal garant staat voor een vei
lige overtocht. De tegenstrijdige
berichten van de laatste dagen
ten spijt.
Maar hoelang de pret voor dat
handjevol uitverkorenen nog
duurt is de vraag. Weergoeroe
John Bernard sprak op tv al zijn
veto uit over de vorst en hij
heeft in zoverre gelijk dat het als
voorbode alvast maar is gaan
sneeuwen. En mocht de man
van Meteo-consult alsnog wor
den teruggefloten door Koning
Winter, dan staat een horde
scholieren klaar om de rust in
het bevroren polderland defini
tief te verstoren. Want vrijdag
begint de vakantie.
Hij of zij die in dit prachtige
witte winterlandschap nu nog
eenzaam krassend zijn merkte
kens achterlaat op het soms nog
maagdelijke ijs, zit misschien
niet te wachten op een invasie
van andere schaatsliefhebbers.
Die vindt het letterlijk en figuur
lijk wel mooi zo. Maar van Ca-
rola, uitbaatster van café De
Vergulde Vos in Rijpwetering,
mogen ze nu onderhand wel
eens komen. Liefst met hordes
tegelijk. Wat haar betreft heeft
de massale toeloop toch al veel
te lang op zich laten wachten.
„Het leek wel of ze niet durf
den", zegt ze.
Roodgloeiend
De blonde waardin van deze
eeuwenoude uitspanning aan
de rand van de Koppoel - welke
vaart in directe verbinding staat
met de Kagerplassen - heeft wel
een verklaring voor de 'koud
watervrees' van het grote
schaatspubliek. „De telefoon
staat roodgloeiend. Iedereen wil
weten of er al een Molentocht
wordt georganiseerd. Blijkbaar
gaat men er vanuit dat het hou
den daarvan gelijk staat aan een
bepaalde veiligheid van het ijs.
Onzin, want afgelopen week
einde was het een centimeter
of zeven dik. Zat volk hier toen
ook al over de vloer."
Wat de toertocht betreft heeft
ze, heet van de naald die dins
dagmorgen, trouwens goed
nieuws. Henk, de plaatselijke
equivalent van een rayonhoofd
der Elfsteden in Friesland, heeft
zojuist het licht op groen gezet
Schaatsers puffen uit bij de Vergulde Vos in Rijpwetering.
voor de eerste Molentocht. Van
daag, woensdag dus, op de rol.
Met als eerste stempelplaatsen
haar café - waar de loper al is
uitgelegd en de snert staat te
pruttelen - en een zaak aan de
overkant van de Kagerplas
waarvan de naam haar niet één.
twee, drie te binnen schiet.
Kaagzicht of zo. Maar die vin
den we vanzelf wel. Voorlopig
schaatstochten van tussen de
tien en de veertig kilometer.
Nog geen paar uur later moet ze
haar woorden alweer inslikken.
Met spijt in haar stem meldt ze
dat de voorgenomen Molen
tocht in tweede instantie is af
geblazen. De sneeuw heeft
voorlopig roet in het eten ge
gooid. Die Bernard met z'n
mooie praatjes en zijn dito
voorkomen zal potdomme toch
geen gelijk krijgen.
Opwarmertje
De vrolijke straatmakers uit Lei
den en de goedgemutste hoc-
keyvrouwen zitten er niet mee.
Na een opwarmertje te hebben
genomen en de verzekering van
Carola te hebben gekregen dat
ze hun spulletjes gewoon in het
café kunnen laten liggen - „Het
is hier nog een dorp, hier wordt
niet gejat", aldus de oud-Leidse
- stapt het stel op het ijs. Hen
nie van Egmond, van het gelijk
namige straatmakersbedrijf uit
Leiden, heeft bij het inrijden het
hoogste woord.
„Bij drie graden onder nul is het
voor ons schluss", praat hij, ook
voor zijn maten. „Uitgevroren.
Kunnen we qua werk niets meer
uitrichten. Kost ons uiteraard
geld, maar als er natuurijs ligt.
compenseert de lol van het
schaatsen dat ruimschoots. Wij
zijn er hier in de omgeving van
de Vergulde Vos altijd als eer
sten op. Dat is het mooiste na
tuurlijk. dan heb je het ijs voor
je alleen. Een beetje uitprobe
ren. Beginnen langs de kanten
en dan zo steeds verder de plas
op. Gaat wel eens mis, ja. Zoals
bijvoorbeeld gisteren gebeurde.
Ik kon nog juist de brugleuning
grijpen, maar mijn neef was net
te laat. Hup, tot zijn middel d'r
in. Wel gelachen, hoor."
Het vijftal zet er vervolgens de
gang in richting Spijkerboor.
Slechts een enkeling passeert of
verdwijnt aan de horizon. „Tien
centimeter", schat hij, met het
timmermansoog van een straat
maker, de dikte van de ijsvloer.
„En zie je wel, ik zei het toch,
nergens geen windwakken
meer. Daar waar het eventueel
nog link is, staat het aangege
ven of is het met takken afgezet.
Een paar ribbeltjes hier en wat
bobbeltjes daar en voor de rest
is het helemaal vlak. Of je zo
dwars kunt oversteken naar die
molen daar? Zeker wel. Kijk
maar".
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
A ver camp
Dan glijden ze gevijven door het
Zweiland en verdwijnen tussen
de witte weilanden weg naar
het Vennemeer. Het beeld ver
stild. Gelijk een ijstafereel van
de Hollandse landschapsschil
der HendrickAvercamp (1585-
1634). Wiens bijnaam 'de Stom
me van Kampen' nu eeuwen la
ter perfect van toepassing is op
het geluid van de stilte, zoals
dat die ochtend zo nadrukkelijk
heerst langs de opgesteven riet
kragen van de bevroren plas.
Ook al is dan met die rust mis
schien zo weer gedaan.
AD VAN KAAM
I let is natuurlijk uiterst vriende
lijk, maar ook een beetje ver
warrend. 'Piet groet u' en grijnst
u toe vanaf de achterkant van
NZH-bussen. Piet wil naamsbe
kendheid. zo meldt hij vanuit
het Zuidhollandse Voorburg.
Piet lansen staat daar als lijst
trekker van de Onafhankelijken
kandidaat bij de gemeente
raadsverkiezingen van volgende
week: „Het roept een vraagte
ken op, mensen vragen zich af
'wat zit hier achter?'. Reclame,
daar gaat het om. Het maakt
niet uit hoe."
Piet lansen heeft bij de NZH re
clameruimte gehuurd om zijn
kop in heel Voorburg te laten
zien. De 15 bussen met de groe
ten van Piet worden in de eerste
plaats ingezet op de lijnen die
door de Haagse buurgemeente
kruisen, maar de logistiek van
de busonderneming kan niet
voorkomen dat de boodschap
uitwaaiert over het gehele ge
bied dat de NZH bestrijkt. En zo
kan het gebeuren dat ook Lei-
denaars worden geconfronteerd
met de tronie van de lijsttrek
ker.
„De kosten van die stickers op
de bus, dat is peanuts, daar ben
ik in totaal niet meer dan 4.000
gulden aan kwijt."
De onafhankelijken zitten al 18
jaar in de Voorburgse raad,
soms met maar met één zetel
en maximaal met vier, maar al
tijd met Piet Jansen als spil. Hij
is er trots op dat zijn huidige
verkiezingscampagne een re
gionale uitstraling heeft, maar
ontkent dat zijn politieke ambi
ties de gemeentegrenzen van
Voorburg overschrijden.
„Hoewel ik al benaderd ben
door een grote partij om lijst
trekker te worden bij de verkie
zingen voor de Tweede Kamer.
Het was niet één van de vier
grootste partijen, meer zeg ik
niet. Maar ik kan niet tegen dat
pluche. Ik krijg de kriebel als ik
die mensen daar in die bankjes
zie zitten. Het volk wordt bela
zerd door die grote partijen."
In 'praatjesmaker' heeft
laatste uitzending van
e Knarren' een positieve
gekregen. Gekleed in een
ack en met een ijsmuts op
we Van Kooten en De Bie
en Hilversumse winkel
lopen terwijl ze telkens
Fde praatje aanknoopten
lorbijgangers. 'Hallo! /Mies
Thuis ook alles goed?
je dag verder!'
insen wisten niet hoe ze
dden. Wat een mallotige
/gelijkheid ineens! Maar
/f r gekheid, zou zo'n vrien-
praatje niet heilzaam zijn
e stadsmens? Zouden we
lts van stadswachten niet
praatjesmakers' in dienst
h nemen.
IrVerzwinden schrikt als
i aanspreken op het Vijf
in in Leiden. „Ia", zegt
ben altijd een beetje ge-
erd als ze zomaar tegen
jnnen te praten. Meestal
mensen die iets van je
Die willen dat je meteen
s' armen vlucht of dat jè
een boekenclub wordt,
ir mijn argwaan. Maar
an Kooten en De Bie het
lijkt het me wel leuk. Al
)u ook niet bepaald op
?r", zegt T. Stuifbergen,
bter bij de Leidse politie.
Irlijk maken onze agen-
btjes met de mensen.
Lssentieel. zo schep je
lis om met het publiek
aan. Dit in tegenstelling
n we zeggen, veertig jaar
L toen de agent zich vol-
pi ambtsinstructie 'van
met het publiek diende
buden. Toen mocht de
lleen met iemand praten
ïcht noodzakelijk was.
f°\ speciaal 'praatjesma-
dienst zou moeten gaan
Mals gemeente, nee. dat
snelSet zo Het moet uit de>
i zelf komen en je moet
nee prijskaartje aan gaan
Of zoiets zou lukken,
an Miiet. De mensen in de
gen i)j njet zo praterig. In een
!en 9el meer. Misschien dat
S^e mensen daarom juist
Kees van Kooten als praatjesmaker.
in de stad gaan wonen."
Een medewerker van de kle
dingzaak Henny's Rits in de
Haarlemmerstraat vindt het
maar een raar idee. „Als een
volslagen onbekende mij zou
vragen hoe het met me gaat,
zou ik vragen of-ie wel goed bij
zijn knar was. Wat een mafkees!
Maar misschien dat oudere
mensen wel behoefte aan zo'n
praatje hebben. Maar ik per
soonlijk niet. Ik persoonlijk,
lie."
„Lijkt me een rare boel", zegt
meneer Kramer aan de telefoon.
„Maar op zich is er niks tegen.
Als het bij hallo blijft zou het
kunnen, maar ze moeten na
tuurlijk niet verder gaan. Geen
verhaal gaan afsteken."
Sandra Moes uit Alphen aan
den Rijn heeft Krasse Knarren
gezien en vond het onderwerp
heel leuk. „Het leuke van zo'n
praatje op straat is dat je niet
meteen koffie hoeft te gaan zet
ten."
„Waarom niet", zegt Hans, ei
FOTO NPA
genaar van café Huis de Bijlen.
„Ik zie daar de humor wel van
in. Maar een onbekende die zo
maar aan iemand vraagt hoe
het met hem gaat - dat heeft
voor de Nederlander iets imper
tinents. Dan kijken ze je aan
alsof je vraagt: 'Heb je gister
avond nog geneukt?' Het is alsof
je aan iemands portemonnee
komt. Als ik in Frankrijk in de
auto zit, toeter ik wel eens naar
fietsers en dan steek ik mijn
hand op. En dan zwaaien ze
meestal terug. Maar hier doe ik
dat niet. Over het algemeen wil
len de mensen toch altijd af
stand bewaren. Je moet maar
eens opletten: als er een mooi
meisje in een bus zit en je
zwaait naar haar. dan zal ze la
chen en terugzwaaien. Maar dat
komt omdat er nog een ruit tus
sen jou en haar zit. Als je op
straat naar haar zwaait, zal ze
niet terugzwaaien."
Sinds de intrede van de moun
tainbike is er veel veranderd in
de fietsenstalling van politie
korpsen. De crossfiets werd een
geliefd vervoersmiddel onder
wijkagenten. Maar eigenlijk is
de fiets aJ weer achterhaald. In
Katwijk rijdt de contactambte
naar - zeg maar de sjieke wijk
agent - op een soort scooter-
/snorfiets.
Politiewoordvoerder A. Grave-
kamp wil meteen even duidelijk
stellen dat het wat de scooter
betreft om een proef gaat. Als
het vervoermiddel na zes weken
niet bevalt, moet de agent weer
gewoon trappen. „Het is nu al
duidelijk dat een fiets warmer
is. Daar moet je in elk geval nog
op trappen. Op een scooter zit
je alleen maar", vertelt Grave-
kamp.
Afgelopen week is de scooter al
leen gebruikt in Katwijk. „Maar
we willen hem nu in het buiten
gebied testen. Bijvoorbeeld bij
Sassenheim. Daar zijn de af
standen groter en moeilijker per
fiets af te leggen." In de bad
plaats doet de wijkagent dan
weer op de 'warme' fiets de ron
de.
De fiets mag dan achterhaald
zijn. de politie van Katwijk
maakt er nog gretig gebruik van.
Het is inmiddels een bekend
straatbeeld geworden, de spor
tieve bromsnor op de fiets. De
contacten tussen surveillerende
I agenten en de bevolking moe-
j ten er door worden verstevigd.
Snel is de agent er niet door.
I „Voor de 'echte' achtervolgin
gen hebben we natuurlijk nog
auto's", stelt Gravekamp ons
j gerust. Met de fiets of scooter
achter een Porsche aan, is een
beetje moeilijk.
