Koss voelt nog niets voor een standbeeld
Eric Flaim als shorttracker terug bij basis
Bart Veldkamp zorgt na afloop voor consternatie
Olympische Winterspelen
Dan Jansen stamt af van Janssen
phammer Dan Jansen heet eigenlijk Daniël Janssen. Zijn
evergrootvader emigreerde uit Nederland naar de Verenigde
toten en vestigde zich in de staat Wisconsin. „Daar heeft ooit
iemand een 's' laten vallen", aldus Jansen. „Dat klonk zeker ge
makkelijker." De olympisch kampioen en wereldrecordhouder
op de 1000 meter heeft nog geen beslissing genomen over zijn
toekomst. De kans dat hij volgende winter bij de wereldkam
pioenschappen sprint in Milwaukee zijn titel verdedigt, schat hij
op 50 procent. Nihil is de kans dat hij bij de eerstvolgende Win
terspelen. in 1998 in de Japanse stad Nagano, nog van de partij
is. Jansen wil zich na zijn sportcarrière aan familie, een sport -
marketingproject en mogelijk een functie als jeugdcoach gaan
wijden.
Noorse soldaat overli jdt bij Spelen
ihiehammer» Een Noorse militair is vrijdag overleden aan her
senvliesontsteking. De soldaat, een grondtechnicus, maakte deel
uit van de Helicopter Brigade, de vliegende patrouilledienst tij
dens de Olympische Winterspelen in Lillehammer. Het gevaar
itior besmetting is volgens legerarts, majoor Gunnar Aas-Aune,
minimaal. De 59-jarige overleden militair werd donderdag ziek
in Hamar. waar het hoofdkwartier van de vliegende brigade is
gevestigd. Hij heeft de ontsteking vermoedelijk eerder opgelo
pen in zijn woonplaats.
'Dit wereldrecord blijft dertig jaar staan
Op 25-jarige leeftijd werd Johann Olav Koss gistermiddag
in het Vikingschip een levende legende. Na twee gouden
medailles en evenzovele wereldrecords bleek de medicij
nenstudent uit Oslo de meeste energie nog altijd niet uit
zijn gespierde lijf te hebben geperst. Op de slotdag van
het olympisch schaatstoernooi voor mannen zette hij
met een verbijsterend wereldrecord op de tien kilometer
de kroon op zijn werk en verbond daarmee zijn naam
voor eeuwig aan Hamar 1994.
Maar Koss, die afgelopen
woensdag na zijn 1500 meter
zege het publiek verraste door
zijn winstpremie van 70.000
gulden in het olympisch steun
fonds te storten, wees het eer-
HAMAR. WYBREN DE BOER
NPA-VERSLAGGEVER
Kernploeg probeert kracht te
putten uit ongeval Vellinga
1AMAR/HEERENVEEN RENZE LOLKEMA
PA-VERSLAGGEVER
[et mislopen van een gouden
Itmpische medaille heeft vol-
mjs de Nederlandse allround-
iaatsers niets te maken met
fatale auto-ongeluk van
enske Vellinga, zaterdag. Falko
indstra en Rintje Ritsma, favo-
eten voor de zege op de 10
verwerkten het verdriet om
uri vriendin niet in de race van
stermiddag. „Ik heb gepro-
eerd om het van me af te zet-
n en er juist kracht uit te put-
:n", zei Ritsma gisteren.
•Henk Gemser, coach van Ne-
erlandse vrouwen, heeft de af-
elopen twee dagen veel con-
ct gehad met Vellinga's ou-
Ik wil er niet te veel over
efcgen". liet hij gistermiddag
eten. „Maar je kunt begrijpen
at vooral de Friese meisjes in
ploeg (Tonny de Jong en An-
amarie Thomas, red.) zaterdag
ifaar aangeslagen waren. Van-
aag is hun toestand stabiel."
In het Holland House in Ha
ar werd zaterdag direct de
iitëiek uitgezet en hield het
IQC*NSF-bestuur crisisberaad,
let Holland House was gister
avond open voor de supporters,
maar de schaatsers lieten zich
er niet zien.
Falko Zandstra zal al het mo
gelijke doen om in Heerenveen
de begrafenis bij te wonen. „Ze
was als mijn buurmeisje", zei
Zandstra vlak na zijn olympi
sche 10 km. met een brok in
zijn keel. „Dit is verschrikkelijk.
We zijn samen opgegroeid. Het
verdriet om Renske heb ik van
daag proberen te vertalen in
mijn snelheid. Dat heeft haar
vader ook tegen me gezegd."
Vellinga gold lange tijd als het
schaatstalent van Nederland,
maar zij maakte de hoogge
spannen verwachtingen nooit
waar. Afgelopen seizoen werd
Vellinga van de sprintploeg te
ruggezet naar Jong Oranje. In
een poging zich te kwalificeren
voor het WK sprint, afgelopen
februari in Davos, viel ze op de
eerste dag. Dit seizoen kwam
Vellinga niet in de buurt van
een olympische limiet.
Egbert van 't Oever was zijn
emoties nauwelijks de baas. De
chef d'équipe uit Lisse kende
haar goecLZij was zeer levens
lustig en vaak het zonnetje in
huis."
De krant 'Dagbladet' zette hem
in zijn ochtendeditie al in volle
glorie op de voorpagina, met
daarbij de magische cijfercode betoon beleefd maar beslist af.
13.32,6. Met het realiseren van „Laten ze het geld voor dat
die eindtijd zou Koss drie minu- beeld ook maar in het steun-
ten sneller zijn dan het toenma- fonds storten, dan wacht ik nog
lige wereldrecord van zijn iilus- wel vijftig jaar.
tere landgenoot Hjalmar Ander- Koss schaarde zich gisteren in
sen, exact 42 jaar geleden even- het gezelschap van Andersen,
eens gereden in Hamar. De Ard Schenk en Eric Heiden,
voorspelling deed Koss aan de Voor Andersen was het duidelijk
ontbijttafel slechts in lachen hoe de volgorde is. „Heiden
uitbarsten. „Die hebben niet blijft de grootste, maar dan
veel verstand van schaatsen, komt Koss. Hij wint net als
dacht ik." Schenk en ik drie olympische ti-
Maar tien uur later bleek tels, maar wij reden geen we-
Dagbladet' de krachten van reldrecords." Op zijn olympi-
Koss zelfs nog te hebben onder- sche zegetocht liet Heiden één
schat. De schaatser zelf trou- van zijn vijf gouden medailles
wens ook. „Ik besef maar amper vergezeld gaan van een wereld
wat ik hier heb gepresteerd", record (14.28,13 op de tien kilo-
sprak hij na afloop. Bij het be- meter). „Maar met hem kan en
treden van de baan. zwaaiend mag ik me niet vergelijken", al
en ontspannen lachend naar dus Koss.
zijn tienduizend fans. was de Reeds vier jaar geleden stelde
gedachte aan een wereldrecord hij zijn vizier in op de zeven-
niet eens bij hem opgekomen, tiende olympische Winterspe-
„Mijn enige voornemen was om len. „Voor geen enkel evene
niet zoals in Albertville de tien ment heb ik de spanning voor
kilometer te licht op te vatten." mezelf zó opgevoerd als voor dit
Hjalmar Andersen, in 1952 toernooi." De toenemende
winnaar van driemaal olym- stress werd hem, kort voor het
pisch goud in Oslo: „Johann is onsteken van het olympisch
de grootste schaatser die ons vuur, nog bijna fataal. Het ver-
land ooit heeft voortgebracht, leidde hem gisteren tot een bij-
Hij hield de sport in leven toen na filosofische terugblik. „Hoe
niemand zich er meer voor in- harder je ergens voor werkt, hoe
teresseerde en nu wint hij ook meer je gaat twijfelen of je het
nog drie keer goud." De Noorse wel goed doet."
minister van cultuur Ase Kleve- Twee consultaten bij zijn pri-
land nam die woorden ter harte vé-psychologen, de zusjes Ihlen,
en maakte meteen bekend dat, moesten er aan te pas komen
in navolging van Andersen, ook om hem mentaal weer fit te krij-
Koss in brons vereeuwigd in het gen. Het bracht Koss er gister-
Vikingschip zou komen te middag toe andermaal een
staan. dankwoord uit te spreken.
„Mijn overwinningen zijn de
overwinningen van alle mensen
die steeds in me zijn blijven ge
loven. Alle energie, al het werk,
wat de mensen om me heen en
ikzelf de afgelopen vier jaar
hebben geïnvesteerd, is er deze
week uitgekomen".
Zijn tien kilometer was illu
stratief voor de macht waarmee
hij de afgelopen zeven dagen in
het Vikingschip regeerde. Over
de gehele race bedroeg de mar
ge tussen zijn snelste en lang
zaamste rondetijd niet meer
dan negen-tiende van een se
conde. Na 6.47 passeerde hij de
vijfduizend-meterpassage, om
vervolgens het tweede bedrijf in
6.43 te voltooien. Die laatste tijd
zou hem op de vijf kilometer
zelfs nog brons hebben opgele
verd.
Zelf kon hij nauwelijks een
verklaring bedenken voor zo
veel regelmaat en snelheid. „De
eerste twaalf ronden gingen bij
na vanzelf. Ik was ook bang dat
ik mijn benen zou opblazen,
maar het gebeurde niet. Ik werd
gek toen ik die eindtijd zag."
Bart Veldkamp, de man van het
brons, was een paar uur later
nog onder de indruk. „Dit we
reldrecord blijft dertig jaar
staan. Als Koss stopt tenmin
ste."
Zijn voorgangers hadden na
hun olympische victorie allen
moeite de motivatie te bewaren.
Andersen hield het na driemaal
goud (tijdelijk) voor gezien,
Schenk waagde zich in een mis
lukt profavontuur en Heiden
borg de ijzers definitief in de
motteballen. Hun opvolger dubt
nog over zijn toekomst. „Het
wordt tijd dat ik weer eens iets
aan mijn studie ga doen. In ok
tober wachten een paar zware
examens, maar daarna is het
driekwart jaar betrekkelijk rus
tig. En ik blijf schaatsen altijd
prachtig vinden, dus wie weet."
De tien kilometer van Johann
Olav Koss was om van te smullen.
De Noorse schaatsgigant likt er
zijn lippen bij af. foto rtr
llair wint op boterham met pindakaas en jam
WAR.R
A-VERSL
RENZE LOLKEMA
•ArVERSLAGGEVER
Jonnie Blair beseft dat ze er
iet jonger op wordt. Maar vlak
voor haar 30ste verjaardag kan
e sprintster nog een unieke
horde nemen in de sporthisto-
rie Wanneer Blair woensdag de
ilympische kilometer wint, is ze
e enige vrouw in Amerika met
ijf, gouden plakken op de
choorsteenmantel. Zaterdag
rerd haar naam voor de vierde
naai in goud gespeld. Blair won
~D0 meter in 39,25.
airs naam mocht na eergis-
h in een illuster rijtje Ameri-
?n worden bijgekrast.
jonspringer Pat McCor-
k, zwemster Janet Evans en
Ie Evelyn Ashford wonnen
als de snelste schaatsster al-
ijden al eens vier keer goud.
r is na zaterdag een feno
meen. Ze is in het sportgekke
(merika de eerste vrouw die
Irie Spelen achtereen op dezelf-
le afstand eerste werd. Blair liet
afloop weten nog steeds
longer naar meer te hebben.
Ik weet dat mijn tijd eens moet
omen, maar met het WK sprint
Milwaukee, bijna mijn woon-
ilaats, in het vooruitzicht kan ik
iu niet stoppen. Missdhien dat
c daarna toch besluit verder te
aan. Maar vertel dat mijn fa-
nilie maarniet."
Blair doelde op de bijna zestig
'envanten die net als twee jaar
erug in Albertville hun dochter,
us, schoonzus, nicht, achter
licht of tante kwamen onder-
teunen. Onder de werktitel
Operation Bonnie 1994' organi-
eerde Bonnies nichtje Cathy
durphy de dure trip naar Scan-
linavië.
Blair is typisch een voorbeeld
ran iemand die met een on-
chuldige, bijna kinderlijke^ blik
dies voor elkaar krijgt. Ooit
verd ze op het Witte Huis ont-
'angen, nadat ze in Calgary
[oud had gewonnen op de 500
neter. Voordat het diner met de
amilie Bush begon, was haar
champagneglas al leeg. En dat
'an de president ook. „Ik had
verschrikkelijke dorst", veront
schuldigde ze zich later tegen
Bush, die niet eens beledigd
was.
Iedere ochtend smeert Blair
pindakaas en jam op één boter
ham. Een ander ontbijt smaakt
niet. vindt ze. „Ook al vinden
mijn begeleiders het soms on
verantwoord, ik vind het lek
ker." Die afwijkingen heeft ze
van haar vader. Die deed ook
wat zijn geest hem insprak. Bij
na dertig jaar geleden bij voor
beeld, enkele uren voor de be
valling van Bonnie, zette Blair
senior zijn vrouw op de stoep
van het ziekenhuis om vervol
gens met zijn zoons op de
schaatsbaan een paar baantjes
te trekken. Later die ochtend
hoorde hij van de geboorte van
zijn kersverse dochter. Een
spontane ereronde volgde.
Kerstmis 1989 werd een long
ontsteking vader Blair fataal.
Een dag voor zijn dood voor
spelde hij de gouden race van
Bonnie in Albertville, ruim twee
jaar later. Bonnie Blair droeg in
de Franse Savoie die plak aan
hem op.
Voor de vierde maal hoorde
Blair tijdens de Winterspelen
het Amerikaanse volkslied aan.
„Maar dat is geen routineklus
en zal het ook nooit worden.
Het went namelijk nooit. Dit is
speciaal. Ik probeer nu nog
mijn eigen wereldrecord (39,10,
red.) te verbeteren. We komen
steeds dichter in de buurt."
HAMAR WYBREN DE BOER
NPA-VERSLAGGEVER
In de auto op weg naar huis,
toen nog in Boulder, Colora- Shorttrack
do, nam hij zijn besluit. Het
was maandagmorgen 29
maart 1992, de dag staat hem nog helder
voor de geest. „Ik had het gehad met
schaatsen", zegt Eric Flaim. Het week
einde daarvoor was hij weer iets van
twintigste geworden bij de World Cup-fi
nale in Butte en in de maanden daarvoor
was het niet veel beter geweest. Van nu
af aan ging hij zich toeleggen op zijn
maatschappelijke carrière en hooguit
nog als toeschouwer naar het stadion.
Hoe anders was het geweest. Halverwege
de jaren tachtig had Dianne Holum al
eens geroepen dat zij een 'ongelooflijk
talent' onder haar hoede had, maar in
Europa werd daar nogal sceptisch op ge
reageerd. Tijdens de Olympische Spelen
van Calgary, 21 jaar oud, won Eric Flaim
niettemin zilver op de 1500 meter en
werd verder driemaal vierde. Hij kon
veel, bijna alles. Tijdens het WK-sprint
pakte hij brons en een week na de Spe
len liet hij zich tot wereldkampioen all
round kronen.
De opvolger van de legendarische Eric
Heiden, destijds ook getraind door
Holum, diende zich aan en weer betrof
het een Amerikaan. Een blonde jongen
uit Quincy, Massachussets, zoon van
een Italiaanse emigrant, die bereid was
'op het ijs te sterven om te winnen', zei
zijn coach. Zijn trainingsijver was onge
ëvenaard en juist dat bracht hem in pro
blemen. In het jaar dat hij zijn wereldti
tel moest verdedigen, werd hij gekweld
door een rugblessure en een overbelaste
knie.
Het jaar daarop moest hij zelfs onder
het mes. „Ik liep van de ene dokter naar
de andere. Toen ik eindelijk weer gene
zen was, stond ik weer op het punt waar
ik was toen ik begon. Op nul", herinnert
hij zich. Opgeven komt echter niet in
zijn woordenboek voor. Als een bezetene
begon hij te trainen, met de Winterspe
len van Albertville in 1992 in het vizier.
In een overmoedige bui merkte hij op
daar driemaal goud te willen winnen.
Toen het zo ver was, liep hij een voedsel
vergiftiging op. „Ik weet nog dat ik zesde
werd op de vijf kilometer, maar de rest
ben ik vergeten. Het was een ramp." Een
paar weken later, na het slotweekeinde
in Butte, besloot hij een punt achter zijn
carrière te zetten. Bij terugkomst in
Boulder zag hij de posters hangen van
het wereldkampioenschap shorttrack in
Denver. Met een paar vrienden kocht hij
een kaartje en na een paar minuten kij
ken, was zijn sportieve ambitie terug. „Ik
zei: Ik probeer het nog een keer als
shorttracker." Zo was hij ooit begonnen
en zo zou hij zijn carrière ook afsluiten.
Als hij aan iets begon, deed hij het ook
goed. dat was bekend. „Daar op de tri
bune in Denver nam ik me voor in Lille
hammer als shorttracker van de partij te
zijn."
Gedurende de voorbije twee seizoenen
trainde hij zes dagen per week, meer dan
vijftig uur. „Vind je dat veel? Luister, ik
doet niet mee voor de lol, ik doe mee om
te winnen", luidt zijn verklaring, 's Zo
mers bekommerde hij zich om zijn
sportzaak in zijn woonplaats Boston en
bereidde hij zich mentaal voor op de
winter, door videotapes van grote kam
pioenschappen te bestuderen. „Je leert
een sport vooral kennen door naar de
toppers te kijken. Ik heb veel naar de Ko
rea nen gekeken."
„langebaanschaatsen is een gevecht
tegen jezelf en tegen de klok. Shorttrack
is totaal anders. Tactiek en techniek
gaan hand in hand. Door naar de video-
handen te kijken, weet ik nu hoe je in
bepaalde situaties moet denken en rea
geren. En ik weet hoe mijn tegenstander
zal reageren, dat is minstens zo belang
rijk."
Na eerst een jaar solotraining nam
bondscoach Jeroen Otter, afkomstig uit
Amsterdam en als lid van het Neder
lands aflossingsteam viermaal wereld
kampioen, hem op in de Amerikaanse
selectie. „Eric klaagt nooit, is leergierig
en bereid alles te doen voor het succes.
Er zijn weinigen die zo graag willen win
nen als hij", aldus de tweedejaars coach
van het IJSA-team. Het talent van Flaim
bleek al bij één van zijn eerste optredens
voor de nationale ploeg. In Peking zette
hij een wereldrecord op de 1500 op het
scorebord.
„Maar shorttrack is vooral een kwestie
van weten op welk moment in de wed
strijd je hard moet schaatsen", zegt
Flaim. Morgen moet het zijn dag wor
den, dan staat in het Amfitheater van
Hamar de 1000 meter op het program
ma, zijn specialiteit. Aan zijn mentaliteit
zal het niet leggen. „Weet je, het klopt, ik
ben nog steeds bereid op het ijs te ster
ven. Maar ik ben vooral 'ready to kill'
mijn tegenstanders."
Huldiging verlaat wegens zoektocht naar teleurgestelde Hagenaar
Aaftink zwijgt na wanprestatie
IA/AAR NPA
Albertville nog vijfde, in Ha-
nar slechts negentiende. Dat
chiet niet op, moet Christine
Aaftink zaterdag hebben ge-
bcht. Haar troosteloze olympi-
che seizoen werd vertaald in
en belabberde tijd op de 500
neter: 41,01Een verklaring wil
le Aaftink niet geven. Ze dook
poorslags onder in de menigte
ede uitgang zocht.
Ter vergelijking: in het
chaatsafschrikwekkende Al-
tertville reed Aaftink op een
nnderige middag de 500 meter
in 40,66. Ze stond toen op drie-
tiende seconde van Blair. Die
zelfde Amerikaanse reed zater
dag 39,25. Aaftink kende fysieke
problemen. Het hele seizoen
speelde haar knie haar parten.
Die werden psychisch, want
medisch was ze fit verklaard
voor Hamar. „Ze kan het niet
opbrengen om over haar pres
tatie te praten", zei Egbert van 't
Oever, chef d'équipe van de
olympische schaatsers. „Ze ver
wacht alleen maar negatieve
vragen. Aaftink is verschrikkelijk
teleurgesteld. Misschien dat ze
er morgen wat over kwijt wil."
HAMAR GOVERT WtSSE
Het Vikingschip om
een uur of kwart
over vijf gisterinid- Sehtitwo
dag. De huldigings
plechtigheid na de
tienduizend meter moet aan
stonds beginnen in de olympi
sche ijshal. De uitzinnige Noren
op de tribunes kunnen haast
niet wachten op het moment,
dat Johann Olav Koss (goud) en
Kjell Störelid (zilver) het platfor
mpje betreden. Maar waar in
vredesnaam is de winnaar van
het brons? Geen huldiging zon
der de nummer drie. Bart Veld
kamp, die uiteraard baalt als
verliezer van het goud.
Vijf kilometer verder: Het
olympisch dorp in Hamar. zelf
de tijd. Veldkamp is teleurge
steld en nijdig, dat hij op de tien
kilometer op het eind zo is inge
zakt. De winnaar van Albertville
is de verliezer van Hamar.
Denkt-ie. Hij heeft na zijn race
boos zijn sportkleren wegge
smeten. Goh, wat baalt hij.
Heeft hij daar het hele jaar voor
getraind, voor twee van die
nietszeggende vijfde plaatsjes.
Hij heeft de ritten van Zandstra.
Ritsma en Störelid niet aan wil
len zien. „Dat is kijken naar je
eigen nederlaag." Daarom heeft
hij de schaatshal meteen verla
ten. In het olympisch dorp ver
werkt hij met zijn vriendin An-
namarie Thomas de teleurstel
ling. Okee, Koss was veel te
sterk, maar brons had er met
zijn getrainde lijf toch in moe
ten zitten. Ter afleiding zet hij
muziek op. Thomas kijkt met
een schuin oog naar de televi
sie. De Friezin stoot haar 'verke
ring' voorzichtig aan. „Zeg,
Bart, wat hadden die anderen
voor tussentijden. Volgens mij
zijn ze niet veel sneller dan jij."
Hij gelooft haar niet. maar voor
de zekerheid kijkt hij even later
toch naar de Noorse teletekst.
Het duurt even voor het eindre
sultaat in beeld verschijnt. Van
verbazing zakt hij in zijn stoel.
Het staat er echt: 1. Koss, 2. Stö
relid, 3. Veldkamp. Brons dus.
Hoe is het mogelijk? Veldkamp
raakt op zijn beurt in paniek
raakt. Hij besef dat er een hal
vol mensen op hem wacht.
„Hoe kom ik terug?"
Het Vikingschip, tien voor
half zes. De speurtocht naar
Veldkamp dntbrandt in alle he
vigheid. Vrouwencoach Henk
Gemser en fysiotherapeut Arie
de Jong pakken een auto en
scheuren naar het olympisch
dorp. Veldkamp wacht ze al op.
Hij heeft geprobeerd om een
bus terug naar de hal te krijgen,
maar dat is niet gelukt. Er wordt
gevloekt en getierd door de Ne
derlandse ploegleiding en de
Noorse organisatie. De drie me
daillewinnaars zijn verplicht na
de huldiging naar de doping
controle te gaan en de interna
tionale persconferentie bij te
wonen. Iemand, die niet vér-
schijnt moet in het ergste geval
zijn medaille weer inleveren.
Gelukkig voor Veldkamp is hij,
met enige vertraging, toch
overal present.
Op de persconferentie geeft
hij zijn mening. „Die Koss is
niet normaal meer. Als je hem
bezig ziet, dan gaat het zo ont
spannen, dan denk je dat hij
aan het toeren is. Hij heeft ons
een pak slaag gegevenzegt de
Nederlander tegen de Noorse
journalisten. Hij is op bijna een
halve minuut gereden door
Koss. „Dat is veel. Maar of je
nou met één of met 26 secon
den verliest, winnaar ben je
toch niet", verklaart Veldkamp,
hij wie de zon zowaar weer
doorbeekt en die daarom
meteen maar kenbaar maakt,
dat hij nog twee jaar doorgaat
met schaatsen.
Rintje Ritsma loopt op dat
tijdstip elders in de ijsarena nog
steeds met een Tooie' kop rond.
De inspanningen zijn hem nog
.i.in ir zien. De tdeuntdUng
ook. Hij is slechts zevende ge
worden. De Europees kampioen
plofte, net als op de vijf kilome
ter, als een plumpudding in aan
het slot. Hij moest zijn snelle
opening bekopen en kon niet
eens meer aanpikken bij Störe
lid. „Ik ging dood ja, en niet al
leen in het slotrondje", aldus
Ritsma die toegeeft nu in min
dere vorm te zijn dan tijdens
het Europees Kampioenschap.
„Toch vind ik niet. dat ik hier
slecht heb gereden. Maar alles
valt in het niet bij Koss."
Falko Zandstra (tweemaal
vierde, een keer brons) kijkt een
beetje terneergeslagen terug op
de 17de Winterspelen, die ei
genlijk zijn Spelen hadden moe
ten worden. Maar het superta
lent van de afgelopen jaren is
een gewone, goede schaatser
geworden. Hij werd na zijn
tweede wereldtitel zo'n beetje
heilig verklaard, maar nu blijkt
hij ook maar een mens van
vlees en bloed, die wel eens kan
verliezen. In plaats van de Hee-
renvener is Koss de nieuwe
schaatsgod. Zandstra- „Meer zat
er niet in Hamar. Dat is een te
genvaller."
