Sport
'Ik wilde het even alleen uitzoeken'
e thuiskomst van
Chad Lion-Cachet
PSV hulpeloos
op bevroren mat
*nuU:«4
Van Dorp op medaillejacht
IZATERDAG 19 FEBRUARI 1994
SPIEROUK. 071-356464. PLV -CHEF ROBONDERWATER. 071 -356463
Van Heusden
o c. KeePer Arian van
jL O Heusden van
Noordwijk denkt aan een
transfer naar Engeland.
Trainer Maurits Ei-
Z O kenhout van de
LOHC-vrouwen heeft
meerdere verklaringen
voor het succes van zijn
team.
Becker legt Stich zijn wil op
stuttcart Waar Richard Krajicek vorig jaar in de finale net niet
aan toekwam, gelukte Boris Becker gisteren wel: Michael Stich
in Stuttgart verslaan. De confrontatie van de Duitse aartsrivalen
werd in anderhalf uur met 6-3 7-6 (7-4) beslist in het voordeel
van de jonge vader die sinds zijn terugkeer steeds beter is gaan
spelen. ..Ik moet U vragen beide spelers fair te behandelen en
tijdens het spel rustig te blijven", verzocht scheidsrechter Rudi
Berger meermalen. Want het was uiteraard geen gewone tennis
wedstrijd. De atmosfeer op de volgepakte tribunes leek eerder
op die van een boksgala.
Zware loting Eltingh en Haarhuis
rotterdam Wim Buitendijk bekeek de loting voor de 21e editie
van het ABN Amro World tennistoernooi, dat maandag begint,
met gemengde gevoelens. „Ik kan niet zeggen dat ik sta te jui
chen", zei de toernooidirecteur gisteravond nadat als openings-
Sartijen onder meer Stich - Eltingh en Becker - Haarhuis uit de
okaal waren gehaald.
Jan Siemerink, de derde Nederlander in het hoofdschema, kreeg
Ronald Agenor als eerste opponent. De Haïhaan geldt als een
gevaarlijke outsider. Onlangs won hij in Milaan van Stich. Bij
winst komt Siemerink, inmiddels op de wereldranglijst terugge
vallen naar de 105e positie, tegen Becker of Haarhuis te staan.
Nieuw onderzoek Nelissen
Groningen» Danny Nelissen wordt aan een nader onderzoek on
derworpen om vast te stellen of hij nou wel of niet profwielren
ner kan blijven. Dat is het resultaat van een gesprek tussen hart
specialisten van de ziekenhuizen van Veldhoven en Maastricht.
Beide medische 'partijen' staan tot dusver niet op één lijn in het
geval-Nelissen, bij wie in Veldhoven hartritmestoomissen zijn
geconstateerd. Een tegenonderzoek in Maastricht wees geen
verontrustende onregelmatigheid van de hartfunctie op. Nieuwe
testen, die twee weken in beslag zullen nemen, moeten uitsluit
sel geven. Cees Priem, de directeur-sportief van deTVM-ploeg
waarbij Nelissen onder contract staat: „Dat onderzoek wordt
door een neutrale commissie, bestaande uit doktoren van een
ander ziekenhuis, beoordeeld. Hun bevindingen zijn bindend."
Inmiddels is Nelissen weer voorzichtig in training gegaan.
Cambuur verrast in Friese derby
heerenveen» Twee doelpunten in de slotfase na twee wissels g
ven vrijdagavond de Friese voetbalstammenoorlog een sensatio
nele wending. Cambuur boog in het uitverkochte Abe-Lenstra-
stadion een achterstand tegen Heerenveen om in een verrassen
de overwinning: 1-2. Uit de laatste vier wedstrijden haalde de
formatie van opportunist Korbach zeven punten.
Jan Siemerink en Frits Don tijdelijk gescheiden
Het gebeurde een paar weken geleden tijdens het tennis
toernooi van Marseille. Jan Siemerink speelde in de eer
ste ronde tegen de Tsjech Martin Damm en tussen zijn
oren was het weer eens oorlog. Zijn hersenpannetje
kookte er van over. Hij dacht aan veel meer dingen dan
alleen die wedstrijd en zag ook veel meer voorwerpen
dan alleen die bal. Siemerink werd er gek van. Hij her
kende zichzelf niet meer.
rotterdam rob v
Yvonne van Dorp gaat op me
daille-jacht. De atlete van AV
Holland doet dit weekeinde bij
de Nederlandse indoorkam-
j pioenschappen in Houtrust
Den Haag een gooi naar de titel
bij het verspringen en de hink-
stapsprong. Haar clubgenote
Margriet Loos neemt deel aan
het onderdeel hoogspringen,
loost la Lau van De Bataven be
proeft zijn geluk op de 1500 en
3000 meter. Zijn clubgenoot
Michel Versteegen beperkt zich
tot de 1500 meter. Op de 60 me
ter verdedigt Martijn de Lange
de eer van de Leidse vereniging.
Bij de vrouwen komt Saskia En
gel uit op de 800 meter. Alphe-
naar Ruud van Maurik (AAV '36)
waagt zich aan de 60 meter hor
den. Het NK betekent zijn eer
ste binnenoptreden van het sei
zoen.
Het zou een onvermijdelijke ne
derlaag worden. Eentje met ge
volgen ook. Voor Siemerink zelf
en voor zijn prive'-coach Frits
Don, die sinds een jaar de hele
wereld afreist met de linkshan-
der uit Rijnsburg. De meester
en zijn pupil hadden na het du
el niet veel woorden nodig. Don
zei: „Ik geloof dat het beter is
dat ik wegga." Siemerink knikte
instemmend. Don vertrok.
Na die gedenkwaardige
maandag in Zuid-Frankrijk
werkten ze niet meer samen. Al
zo'n twintig dagen zoekt Jan
Siemerink het allemaal zelf uit.
De scheiding heeft een voorlo
pig karakter, zegt-ie.
Jan Siemerink (23) kiest zijn
woorden zorgvuldig in een ver
laten playerslounge van Ahoy'
waar volgende week het AB-
N/Amro-toernooi begint. Hij
heeft er net een training op zit
ten. Zonder Don, die op dat
moment gewoon thuis zit.
Siemerink zucht. „Ik ben een
gevoelstennisser, maar ook een
gevoelsmens. In Marseille was
ik mezelf niet meer. Ik zat hele
maal vast en het werd me even
te veel. Het is mooi dat Frits en
ik eigenlijk tegelijk aanvoelden
dat dit het moment was om
voorlopig uit elkaar te gaan. Hij
ging naar Nederland en ik ben
nu al tweëeneenhalve week al
leen. In Milaan en Stuttgart was
hij er niet bij. Ik heb hem ge
vraagd om volgende week in
Rotterdam weer te komen."
Siemerink zegt genoten te
hebben van de vrijheid in de af
gelopen weken, maar wil dat
niet vertaald hebben als een
diskwalificatie van Don. „Ik wil
de het gewoon even alleen uit
zoeken. Zelf uitmaken wat goed
of slecht voor me is. We zitten
een seizoen lang dag-in dag-uit
op eikaars lip. Voor het eerst
werk ik met Frits als echte pri-
ve'-trainer die altijd meereist.
Dan komen er momenten dat
opmerkingen je irriteren en dat
je bij een aanwijzing opeens
denkt 'nu even niet'. Dat vind ik
volkomen logisch, niks drama
tisch. De relatie coach-pupil is
een beetje als een huwelijk en
daarin botst het ook wel eens
omdat je even te veel met elkaar
bezig bent. Ik ben trouwens niet
de makkelijkste om te
coachen."
Verhelderend
Siemerink meent dat de tijdelij
ke scheiding een verhelderend
effect heeft. Maar zonder coach
de wereld in is het ook niet,
weet hij. Het is een dilemma
waar hij mee worstelt. Wat wil-
ie nou eigenlijk? Die vraag stelt
hij zichzelf ook wel eens. Hij
discussieert voortdurend met
zichzelf over de toekomst die
sportief veel meer moet bren
gen dan tot op heden. Een de
bat dat veel energie kost, geeft
hij volmondig toe.
Hij brengt een vlakke linker
hand naar boven. „Dit is mijn
talent." Met zijn rechterhand
gaat hij er een paar centimeter
onder zitten. „Zo speel ik." Hij
wil zeggen: dat verschil moet
kleiner worden. „Het gat is al
kleiner dan jaren geleden. Ik
heb een zekere basis gevonden,
dat heb ik aan Frits te danken.
Maar de rechterhand moet nog
dichter bij de linkerhand, be
grijp je?"
Het moet en zal eruit komen.
„Ik heb genoeg zelfdiscipline
om in mijn eentje te werken,
dat is geen probleem. Als je 's
avonds voor de spiegel staat,
moet je jezelf eigenlijk niet de
vraag hoeven stellen of je die
Jan Siemerink: „Ik ben een gevoelstennisser, maar ook een gevoelsmens."
dag voor honderd procent hebt
getraind. En trouwens: wat is
honderd procent eigenlijk? Ik
moet geen zes uur aan een bal-
lenmachine staan. Soms heb ik
in een uur de ballen zo perfect
geraakt dat ik daar een geweldig
gevoel aan overhou. Daar gaat
het om. Ik weet gelukkig dat ik
mezelf nooit iets hoef te verwij
ten als het gaat om bezieling en
inzet."
Krajicek
Hij leerde het profbestaan als
groentje bij Frits Don. Later
trainde hij samen met Richard
Krajicek onder Rohan Goetzke.
Twee jaar geleden keerde hij te
rug bij zijn 'oude liefde'. De
Rijnsburger kan niet zeggen hoe
het in de toekomst verder gaat.
Hij zal Rotterdam en daarna
Key Biscayne weer met Don af
werken. Daarna vertrekt de spe
ler zonder zijn trainer voor de
Aziatische tour en speelt de
ATP-toernooien van Osaka, To
kio. Hong Kong en Seoul.
Het worden zware tijden. Niet
in de laatste plaats omdat Mar
seille ook in een ander opzicht
een breekpunt betekende. Om
dat Siemerink in '93 finalist was
in het indoortoernooi vergooide
hij dit jaar met zijn vroege ne
derlaag een hoop punten voor
de wereldranglijst. Hij maakte
een vrije val die pas stopte bij
nummer 105. Dat was even slik
ken voor de man die drie jaar
geleden doorbrak met een 24ste
plaats en daarna jarenlang bi
vakkeerde rond nummertje vijf-
dg.
„Toen ik begin deze week op
Teletekst keek. moest ik toen
even slikken." bekent Sieme
rink. „Voor mezelf weet ik dat
het geen graadmeter is voor
mijn vorm. die is goed, maar
toch. Ic wordt even wakker ge
schud hoor."
Het gevolg is dat Siemerink
nu op de toernooien waar hij
eerst rechtstreeks in het hoofd -
schema kwam nu opeens ver
oordeeld is tot de kwalificaties.
Om het hoofdtoernooi te halen
moet hij tegenwoordig eerst
ARCHIEFFOTO LOEK ZUYDERDUIN
drie potjes winnen van spelers
die hij soms niet eens van naam
kent. In het tennisjargon noe
men ze dat klünen. Het is een
beetje als schaatsen over land of
zwemmen op het droge. Vorige
week haalde hij het hoofdtoer
nooi niet in Stuttgart, al was zijn
nederlaag legen de sterke Rus
Kafelnikov geen schande.
Siemerink, die overigens voor
Rotterdam rechtstreeks is toe
gelaten, weet weer waar hij
staat. Vier jaar geleden dacht hij
dit soort onaantrekkelijke voor
toemooitjes wel gehad te heb
ben. „Nu sta ik er weer gewoon
tussen. Ach. ik moet weer vech
ten voor mijn plekkie en daar
word je nooit slechter van."
Met overgang naar DIOK gaat droom in vervulling
MVV in slotfase naar overwinning, 2-1
MAASTRICHT HENRI V
ieiden janet van duk
Op aanbiedingen van de Engel
se topclubs Harlequins en
Wasps ging rugbyer Chad Lion-
Cachet niet in. Ook de Japan
ners van Tokyo Gas klopten ver
geefs aan bij de bijna 25-jarige
Zuidafrikaan. Lion-Cachet koos
voor het Leidse DIOK. Want het
was de hoogste tijd om een gro
te droom werkelijkheid te laten
worden: hij wilde 'back to my
roots', terug naar het land waar
zijn familie vandaan komt.
En daarmee heeft de Leidse
vereniging een topper in huis
gekregen. De fotograaf wil hij
wel even vertellen waar en hoe
hij hem op de foto moet zetten,
hij gedraagt zich zeer voorko
mend. maar eigenlijk leidt hij
het interview het liefst zelf. La
ter helt hij voor de zekerheid
nog even op om te zeggen dat
er vooral in het artikel moet
staan hoe behulpzaam de men
sen op het Leidse stadhuis zijn
geweest.
Chad Lion-Cachet weet hoe
het hoort. Voor vrouwen houdt
hij de deuren open en het ver
baast hem dat het in Nederland
niet zo is dat mannen automa
tisch de drankjes van de dames
betalen. Hij doet het zelf wel'al-
tijd, zelfs als hij er eigenlijk geen
geld voor heeft. „Tja, ik vind het
eigenlijk ook niet zo nodig."
Zijn verleden draagt hij letter
lijk bij zich. Uit een plastic
mapje haalt hij een krante-arti-
kel over zijn overgrootvader,
een sierkunstenaar over wiens
werk het Drents Museum in As
sen dit voorjaar een expositie
houdt. Met hem begon ook de
naam Lion-Cachet. Op dit mo
ment dragen volgens zijn ach
terkleinzoon twaalf mannen de
ze familienaam. Allemaal wo
nen ze in Zuid-Afrika. Chad
brengt de naam terug haar Ne
derland. „Ik wil zien waar het
allemaal begonnen is. Ik zie het
als een onderdeel van mijn ont
wikkeling, van mijn opvoe-
ding."
Met het land waar zijn familie
vandaan komt heeft hij eigenlijk
zijn hele leven een speciale
band gehad. Een grote droom
van hem is ook om voor het na
tionale rugbyteam uit te komen.
Dat moet kunnen - zijn ouders
veranderden nooit van nationa
liteit en dus kan hij een Neder
lands paspoort krijgen. „Maar
eerst is er DIOK, daarna zien we
welverder."
Chad is in dit opzicht een
vreemde eend in de bijt. Zijn
ouders peinzen er niet over om
Johannesburg te verlaten, zijn
enige zus is getrouwd met een
Zuidafrikaner en woont inmid
dels in Australië. Dat zij niet ook
de wens heeft om naar Neder
land te gaan, verbaast Chad niet
echt. „Zij is dochter, niet een
man in de familie. Dat is an
ders, denk ik."
Ook al heeft hij altijd geweten
dat hij ooit naar Nederland zou
gaan, een hekel aan Zuid-Afrika
heeft hij niet. „De veranderin
gen die daar nu worden doorge
voerd, zijn goed. Maar het zal
allemaal nog wel even tijd kos
ten voordat alles goed gaat." De
situatie is er anders dan kranten
en televisie beweren, stelt Chad
Lion-Cachet. „Blanken en zwar
ten doen best veel samen. Het
zijn vooral de zwarten die tegen
de zwarten vechten."
Religie
Chad begon op zijn zevende
met de sport, die in Zuid-Afrika
'bijna een religie' is. Hij bleef
spelen, ook toen hij in 1987 een
beurs kreeg voor een jaar high-
school in de Verenigde Staten.
Daar combineerde hij rugby
met American football. Om er al
snel achter te komen dat rugby
een veel leukere sport is, ook al
wordt het in Amerika op een la
ger niveau gespeeld dan hij ge
wend was. Rugby is een
'creatiever' spel. vindt hij. „Het
spel is ook vloeiender, het gaat
continu door. Bij American
football moet je steeds stop
pen."
Toen hij terugkwam - 'dat
jaar in Amerika was niet slecht
voor mijn spel, maar vooral heel
erg goed voor mijn persoonlijke
ontwikkeling' - ging hij naar de
universiteit van Kaapstad, waar
hij aanvoerder werd van het
rugbyteam. In 1992 kon hij - al
weer dankzij een beurs - zijn
studie vervolgen in Oxford. Ook
daar werd hij captain van het
universiteitsteam. Dat won in
december de belangrijke Varsity
Match.
Nederlandse belangstelling
had Chad al eerder gekregen:
toen hij een jaar of wat geleden
met een Engels gelegenheids
team op Sicilië tegen Oranje
speelde. Hij maakte toen onder
meer kennis met bondscoach
John van Altena en DIOK-speler
Yves Kummer. Vervolgens ver
telde hij na de overwinning in
de Varsity Match tegen verschil
lende interviewers dat hij graag
in Nederland wilde gaan spelen.
Deze week stapte Chad Lion-
Cachet het land van zijn over
grootvader binnen. Het is beter
nog dan hij dacht. Beweert hij.
„Fantastisch, beautiful Ieder
een is zo goed. En ik wil in de
grachten zwemmen."
Vooralsnog oefent Chad, die
af en toe nog even overwipt
naar Oxford waar hij in juni af
studeert, nog op het droge tij
dens de trainingen van DIOK.
Donderdagavond was hij voor
het eerst bij de groep. „Het is er
goed georganiseerd, iedereen is
erg aardig." Er wordt wel vol
gens een ander patroon ge
speeld als hij gewend is, 'maar
daar zal ik gemakkelijk aan kun
nen wennen'. En dan moet het
rhaar gebeuren, dat de Leidse
club voor de zesde achtereen
volgende maal de landelijke titel
pakt. „Dat is nu het belangrijk
ste."
Aan Chad Lion-Cachet zal het
niet liggen. „Ik ben gemoti
veerd, ik wil graag. Ik hou ervan
om te winnen en DIOK is een
winning team. Ik voel dat ik bij
DIOK hoor."
npa-verslaggever
Bijna had PSV gisteravond de
leiding genomen in het klasse
ment der gelijke spelen. Uitein
delijk werd het toch weer een
nederlaag. Drie minuten voor
tijd kreeg MVV in de barre kou
de winnende bal voorbij Van
Breukelen: 2-1
Bijna had de keeper hoogst
persoonlijk alsnog voor een
puntje gezorgd. In blessuretijd
ging Van Breukelen mee naar
voren toen Koeman een corner
mocht nemen. Uit de hoek
schop werd de bal door Van
Breukelen mooi ingekopt, maar
net niet mooi en effectief ge
noeg: collega Van Grinsven kon
redden.
Daarmee kreeg de wedstrijd
een uitslag die verdiend was.
Op het bevroren gras was MW
bijna voortdurend de betere en
offensiever voetballende ploeg.
Aad de Mos had dat iets anders
gezien. „Voor rust hadden wij
de meeste kansen, maakten we
ook een goal. Na rust wonnen
zij de meeste duels en lieten wij
ons te ver terugdringen. Maar
heide tegentreffers kwamen
voort uit persoonlijke fouten."
De Mos vond de uitslag zon
de, vooral voor Klas Ingesson.
De Zweed smaakte het genoe
gen om PSV aan de leiding te
brengen. Het doelpunt, in de
elfde minuut, was bovendien
van mooie kwaliteit. Tot die tijd
en niet zelden ook daarna
maakte Ingesson een hulpeloze
indruk: de hardloper had op het
bevroren gras eigenlijk weinig te
zoeken, zoals hij zelf al enige
tijd het idee heeft dat hij bij PSV
nog maar weinig heeft te zoe-
Het PSV-doelpunt was mede
te danken aan een andere ge
frustreerde aankoop, Eric Meij
er. De sterke Limburger zette
met zijn formidabele kopkracht
de aanval in die na wat butsen
tot de goal van Ingesson leidde.
Meijer won voor nist alles in de
lucht en dat was van belang.
Voetballend kwam PSV niet in
de buurt van MW-keeper Van
Grinsven, wel met lange trap
pen en doorkopballen van Meij
er. Dat de Limburger mocht
starten leek iets te maken te
hebben met het feit dat tegen
zijn voormalige club werd ge
speeld.
Meijer was beter dan Kieft en
veel beter dan I.amptcy (gewis
seld voor Kalusha). De beste
voetballer deed echter weer
eens bij de tegenstander mee,
Hans Visser. De prachtige tech
nicus leek het niks uit te maken
dat er eigenlijk op een onbe
speelbaar veld werd gespeeld.
Visser inspireerde zijn ploegge
noten vooral te blijven combi
neren en passeren. En dat deed
de ploeg van Sef Vergoossen.
Na rust ging MW nog wat of
fensiever spelen dan het al
deed. De gelijkmaker kon der
halve moeilijk uitblijven, temeer
daar de aanval Scheepers-
l^nckohr-Roelofsen, gevoed
door Visser, goed bleef spelen.
PSV werd gedwongen 'vrou-
wen-en-kinderen-eerst-voet bal'
te gaan spelen, met gele kaarten
(Koeman, Meijer, Van der Gaag)
en vooreerst de gelijkmaker tot
gevolg
Die goal viel na een kwartier.
Koeman trok de doorbrekende
Lanckohr neer (geel), de vrije
trap leidde alsnog tot de 1-1.
Benneker won het luchtduel
met Numan, de voorzet werd
door de vrijstaande lanckohr
per volley binnengevlogen.
Het laatste half uur leek een
status quo bereikt. Tot dan Ben
neker drie minuten voor tijd
toch een mogelijkheid kreeg.
Koeman en Van Tiggelen gin
gen beiden in duel met Roelof-
sen, Benneker zag de bal tol zijn
vreugde voor de voeten vallen;
zonder nadenken knalde hij de
bal voorbij Van Breukelen: 2-1
Chad Lion-Cachet: „Ik voel dat ik bij DIOK hoor."
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
MW: Van Grinsven; Benneker, Delahaye, Thai en Joordens; Bee
rens, Libregts, Lanckohr en Visser; Roelofsen en Scheepers.
PSV: Van Breukelen; Van der Gaag, Koeman en Van Tiggelen;
Wouters, Ingesson, Numan en Heintze; Lamptey (72. Kalusha),
Kieft en Meijer.
