M
Robert de Groot, laatste der mohikanen
'Clubs zijn alleen
bezig met sponsors'
J11
n
Sport
en
i chterlijn
TERDAG 29 JANUAR11994
ROB ONDERWATER. C
Routinier wil verloren terrein met Avanti herwinnen
t. Wi
g no
ik Ri
en
hooi
In het clubhuis ruikt het
ofnog immer muf. Alsof de
tafeltennisclub Avanti
maar niet wil breken met
j het succesvolle verleden,
'P want in de glorieuze tijd
'an Bettine Vriesekoop
braakte de Hazerswoudse
kantine dezelfde
onwelriekende lucht uit. In
die nestgeuren werden
kleine tafeltennissers
klaargestoomd voor het
•eiigrote werk. Europa Cup,
landskampioenschap, het
kon niet op in het
pingponggekke
Hazerswoude. Maar het
verleden is dood.
Morsdood. Drie,
weggemoffelde fotootjes,
een stel bekers en de
penetrante kantinelucht
zijn de enige
herinneringen aan de Tijd
van Toen.
i
HAZERSWOUDE ROB ONDERWATER
Robert de Groot is de enige nog
actieve tafeltennisser die de
succesvolle geschiedenis aan
zich voorbij heeft zien trekken.
Als Vriesekoop op stap ging
naar een groot toernooi, mocht
de nu 29-jarige kopman van
Avanti-1 mee als sparringpart
ner. Dat waren hoogtijdagen.
De Groot: „Er gingen in die tijd
wel 40 supporters mee met zo'n
trip. Hartstikke lachen was dat."
Het kon in de jaren tachtig
niet op met Vriesekoop en
Avanti. Sponsors als Dextro en
Maxell legden een loper uit naar
het succes. En De Groot pikte
zijn graantje mee. Niet op de
eerste rij, want daarvoor scho
ten zijn mogelijkheden tekort,
maar toch.
Afgelopen
Ineens was het afgelopen. In
eens kwam er een einde aan
een tijdperk waarin trainer Ge
rard Bakker nadrukkelijk aan
wezig was in de Hazerswoudse
trainingszaal. De Groot heeft
het allemaal zien aankomen.
„Het moest er een keer van ko
men. De harde hand van Bakker
heeft successen opgeleverd,
maar het had ook een keerzijde.
Ikzelf ben een tijdje als een neu
root bezig geweest. Ging ik trai
nen omdat het moest van Bak
ker, niet omdat ik het zelf graag
wilde. Maar het is wel zo dat ik
daardoor een goede tafeltennis
ser bleef."
Aan trainen heeft De Groot
nu een broertje dood.
„Misschien wel omdat ik
destijds zo vaak heb ge
traind", zegt de systeem
beheerder. „Een keer in de
week vind ik genoeg, maar
daarmee red je het niet in
de eredivisie. Ik heb in de
herfstcompetitie verschrik
kelijk slecht gespeeld. Dat
moet anders, dus heb ik de
intentie om twee keer per
week te gaan trainen".
De Groot werkt in een ander
topsportmilieu dan Toen. Waar
destijds de bomen tot aan de
hemel groeiden (en er jaarlijks
blikken buitenlanders werden
opengetrokken), moet het vier
tal van Avanti 1 (De Groot, Ro
nald Vijverberg, Erik Vente en
nieuweling Joost Mentink) zich
met niets tevreden stellen. Na
het wegvallen van de grote geld
schieters probeerde Avanti van
alles om het topsportklimaat te
behouden, maar die pogingen
liepen uit tot niets. Erger, nog
steeds ondervindt de club scha
delijke financiële gevolgen van
het gevoerde 'beleid'. Tafelten
nissers die ooit voor Avanti
speelden, wachten nog steeds
op geld.
Niettemin vindt De Groot dat
Avanti weer de boer op moet
om geldbronnen voor de club
aan te boren. „Anders speelt
Avanti binnen een ommezien in
de vierde divisie. Ikzelf zal ooit
een keer stoppen. Als je een ta
lent als Ronald Vijverberg aan je
wilt binden, moet je met ver
goedingen over de brug komen.
Anders pakt hij ergens anders
geld en ik geef hem nog ge
lijk ook."
Onlangs stapte De Groot
naar het bestuur om duide
lijkheid te krijgen over de
toekomst van de club. De
Groot: „Ik wilde wel eens
weten waar we als eerste
team aan toe waren. Ik kon
nu niet bepaald een consis
tent topsportbeleid ontdek
ken. Dat is er de laatste ja
ren een beetje bij ingescho
ten. Misschien kwam dat wel
omdat een deel van de club zich
altijd tegen topsport heeft ver
zet. Het was een komen en gaan
van trainers en dat kan nooit
goed zijn. Daarom is de door
stroming van jeugdig talent ook
gestagneerd." Het Avanti-be-
stuur stelde de 'pingpongvete-
raan' echter tevreden.
Van der Vliet
Met Marianne van der Vliet,
ooit Nederlands kampioene, als
trainer zijn de zaken op de trai
ning beter georganiseerd en nu
het bestuur zich voor topsport
heeft uitgesproken, heeft De
Groot weer wat meer vertrou
wen in de toekomst. Ook al om
dat Theo Louwers de coaching
op zich heeft genomen. „Ik
weet dat ze op zoek zijn naar
sponsors. En ik weet donders
goed dat sponsors prestaties ei
sen, dus verwacht het bestuur
min of meer een kampioen
schap. Ik voel de druk en vind
dat prettig, al weet ik niet of we
het kunnen waarmaken."
Het is niet het enige feit waar
over De Groot zijn onzekerheid
uitspreekt. Zo tafeltennismaf als
Toen is Hazerswoude niet meer.
Zo veel jeugdig talent dient zich
niet meer aan en dat baart zor
gen. Misschien dat het spraak
makende vertrek van Vriese
koop de zuigkracht heeft weg
genomen. Nooit zien ze haar
meer, de vrouw die in haar na
dagen nog grote successsen
pakt en ooit de trots van Ha
zerswoude was. Maar met het
polderdorp wil Vriesekoop ab
soluut niets meer te maken
hebben.
De Groot: „Ik zie Bettine zel
den meer. Zo gaat dat in het le
ven, ieder gaat zijn weg. Ze
heeft er voor gekozen om in
Amsterdam te gaan wonen en ik
geef haar gelijk. De laatste keer
dat ze hier was, kwam ze als
speelster van Tempo Team. Je
kon aan alles merken dat ze niet
op haar gemak was. Ik kan me
daar wel iets bij voorstellen,
want in die zaal liggen al die
herinneringen."
De Groot maakte het van na
bij
ge\
bezig
,Ik heb r
waarmee ze allemaal
s. Het was altijd maar
wedstrijden en trainen.
Dat was toch duidelijk de hand
van Gerard Bakker. Ik herinner
me dat ze in Barcelona ongesla
gen de Top-12 won. Nou, dat is
toch reden om een keertje uit
de band te springen. Om twaalf
uur lag ze in bed. De andere dag
moest er weer getraind wor
den."
In de muffe trainingszaal van
Avanti.
Leidenaar Hennan Poos start project Goalmaster
Meer voetballen, is beter voet
ballen. En om kinderen meer te
laten voetballen moeten hun
idolen, de meesters van het
spel, worden ingeschakeld. Dat
het principe van Goalmaster;
simpel en doeltreffend. „Dus
schakel toppers in en zet ze op
het veld bij de jeugd. Succes
verzekerd," stelt bedenker Her-
Poos.
een voorbereiding van
maanden werd in juli
vorig jaar een start gemaakt met
het Goalmaster-project. Poos,
oud-sportjoumalist van onder
meer het Leidsch Dagblad,
vond een dergelijk initiatief no
dig, omdat hij een vacipim zag
ontstaan bij de amateurvereni
gingen; het werven van jeugdle
den stagneerde. „Veel clubs zijn
alleen bezig met hun PR, met
het binnenhalen van sponsors.
Het actief werven van leden
raakt op deze manier in het
slop. Dè manier om kinderen
meer aan het voetballen te krij
gen, is door ze kennis te laten
maken met de voetbalhelden
van de televisie. Want de jeugd
is heel erg gevoelig voor zijn
idolen. Een paar jaar geleden
maakte de Kameroense voetbal
ler Roger Milla tijdens het we
reldkampioenschap in Italië een
fantastisch mooi doelpunt. Van
blijdschap trok hij de cornervlag
uit de grond en maakte daar
een rondedansje mee. De daar
op volgende weken zag je al die
kinderen met een cornervlag
dansen nadat ze gescoord had
den."
Poos heeft zijn project
meteen groot aangepakt. Elk
team uit de PTT-telecompetitie
levert een of twee 'masters'. In
de regio van die clubs worden
Herman Poos: „Het is als amateurclub natuurlijk hartstikke leuk aan te
kondigen dat Marc Overmars of John de Wolf een bezoek aan het veld
komen brengen, want daar komen wel duizend kinderen op af."
FOTO
vijf amateurverenigingen aan
gewezen waar de clinics worden
gehouden. Maximaal 72 kinde
ren van acht tot veertien jaar
oud kunnen per clinic mee
doen. De training die de mas
ters geven is een zogenaamde
circuit-training. In groepjes van
vier moeten de voetballertjes
negen balvaardigheidsoefenin
gen uitvoeren. Voor elke oefe
ning krijgen ze punten. Dege
nen met de meeste punten
gaan door naar de halve finale.
Die wordt gehouden bij de club
van de master. De uiteindelijke
winnaar wint een kristallen(!)
wisselbokaal.
Kritiek
Aanvankelijk was de KNVB niet
zo blij Tnet het initiatief van
Herman Poos. „Het principe
van de KNVB ten aanzien van
het jeugdbeleid is eigenlijk het
zelfde als dat van Goalmaster:
meer voetballen, betekent beter
voetballen," zegt Rob de Leede,
voorlichter van de voetbalbond.
„Maar dat schortte er nou juist
in het begin aan bij het project.
Het is als amateurclub natuur
lijk hartstikke leuk aan te kondi
gen dat Mare Overmars of John
de Wolf een bezoek aan het veld
komen brengen, want daar ko
men wel duizend kinderen op
af. Die kunnen hun idolen aan
raken, een praatje met ze ma
ken en na afloop gaan ze alle
maal met een handtekening
naar huis. Maar verder gebeur
de er niets, want die jongens
zijn niet gekwalificeerd een
groep van twintig tot honderd
kinderen te trainen."
Inmiddels is dat veranderd.
De profs die de voetballertjes
begeleiden hebben of een trai
nersdiploma of zijn druk bezig
dat diploma te halen. Reden
voor de KNVB de kritiek tegen
het project opzij te zetten en
contact te zoeken met Herman
Poos. Toekomstplannen voor
Goalmaster worden in het ver
volg samen gemaakt.
Leergierig
Peter Bosz en John Metgod, die
Feyenoord op de clinics repre
senteren, zijn zeer te spreken
over Goalmaster. De aanloop bij
een training van de populaire
voetballers is groot. Zo groot
zelfs dat het tweetal overweegt
na de geplande vijf clinics nog
twee trainingen extra te geven.
„Het is heel belangrijk dat we
de kinderen weer helemaal gek
maken van voetbal," zegt Bosz.
Dat ze op straat gaan oefenen
samen met hun vriendjes, in
plaats van voor de televisie te
hangen. Het mes snijdt eigenlijk
aan drie kanten. Voor de jonge
tjes is het leuk dat ze met prof
voetballers in aanraking komen,
de amateurverenigingen halen
nieuwe leden binnen en voor de
voetballers zelf is het een mooie
kans om hun club onder de
aandacht te brengen."
De voetballers begeleiden de
kinderen op vrijwillige basis.
Geld komt alleen hun richting
uit in de vorm van een onkos
tenvergoeding voor het reizen
en het nuttigen van een lunch.
„Als ik het voor het geld moet
doen, dan kan ik er wel mee op
houden," zegt Metgod. „Ik vind
het gewoon heel leuk met jeugd
te werken. Kinderen zijn altijd
spontaan, leergierig. Ze leven
vaak maanden uit naar zo'n
Meer informatie?
Bel snel met Har de Vrind
van Leidsch Dagblad telefoon 071 - 356235 of
vraag uw vertegenwoordiger naar de vele
mogelijkheden die deze aktie u biedt.
foto NPA
middag en als ze over hun eer
ste verlegenheid heen zijn, dur
ven ze van alles en nog wat te
vragen. Het allerleukste zou ei
genlijk zijn als je zo'n dag kon
herhalen. We laten altijd een
leerplan achter bij de clubs en
na een aantal maanden zou je
dan kunnen bekijken wat ieder
een ervan heeft opgestoken."
Idolen
De voetballertjes kunnen overi
gens niet zomaar meedoen aan
de trainingen van hun idolen.
Vijfentwintig gulden moeten
ouders neerleggen om hun kind
een middag bij de beeldbuis
weg te houden. In ruil daarvoor
krijgen de kinderen een t-shirt,
een boekje, een poster, een but
ton, een knipselkrant en na
tuurlijk een training.
Niet alle deelnemende ver
enigingen omarmden Poos en
zijn project. GVW uit Veenen-
daal was een van de clubs die
het inschrijfgeld per ouderpaar
veel te hoog vond. Het bestuur
ging op zoek naar sponsors die
het benodigde geld op tafel
konden legden. Sportwinkels uit
de omgeving particpeerden en
zo werd een bedrag ingezameld
dat goed was voor deelname
van 52 jeugdleden. „We hebben
alleen kinderen uit de eerste
jeugdteams uitgenodigd voor
Goalmaster," zegt Jan de Haan,
de coördinator van Goalmaster
bij GVW. En het moet gezegd,
we hebben er baat bij. Na een
aantal trainingen van Robert
Roest (Fc Utrecht) zagen we bij
velen al progressie".
Dat verbaast Herman Poos in
het geheel niet. „Uit een onder
zoek is gebleken dat een derde
deel van de voetballende jeugd
later profvoetballer wil worden.
En wat is nou leuker dan ze
kennis te laten maken met de
profs van nu? Wanneer ze een
bekende voetballer de hand
drukken en deze met hen werkt
is dat meteen hun favoriet. Voor
die man sloven ze zich uit. Dus
zijn ze veel beter gemotiveerd.
Dat was vroeger al zo en dat
geldt nog steeds."
Robert de Groot: „Een keer trainen per week vind ik eigenlijk wel genoeg." foto bende bruyn
i
I door: Gert-Jan Onvlee
i
DIOK vecht verdub
belde schorsing
Broers aan. En:
Lugdunum en SJC in beroep te
gen straf. De orde valt tegen
woordig nauwelijks meer te
handhaven. Of het nu de rugby -
sport is, of de voetballerij: straf
maatregelen gewoon accepte
ren, het lijkt wel uit de tijd.
Als ik de verhalen mag geloven
heeft Robert Broers van DIOK
door een 'uiterst negatieve rap
portage' van scheidsrechter Van
der Velden niet drie, maar zes
wedstrijden aan de rugbybroek
gekregen. Een gegeven dat aan
voerder Marcel van Loon er toe
brengt te stellen dat juist die
matige arbitrage er de schuld
van is dat Broers nu voor zes
wedstrijden 'hangt'. Van der
Velden zou onder meer de ver
keerde speler uit het veld heb
ben verwezen. Het zal allemaal
wel.
Maar: ook met een matige,
slechte, misschien wel heel erg
foute scheidsrechter (eentje van
de CD, om maar een voorbeeld
te noemen) moeten met vol
wassen spelers gevulde ploegen
in staat worden geacht tot het
spelen van het spelletje rugby
zoals dat gespeeld behoort te
worden. Hard, maar fair, is me
altijd verteld. Wellicht dat Van
Loon zich ook met dat aspect
van de zaak zal kunnen bezig
houden. En de opmerking dat
de DIOK-intemationals zich
nog zullen beraden of er stap
pen moeten worden onderno
men, oogt helemaal kwalijk. Als
de beste club van Nederland en
dus als hofleverancier van het
nationaal team heb je vanzelf
sprekend rechten. Maar ook
plichten. En bij tegenwind on
middellijk maar dreigen je
plaatsen in het Nederlands
team ter beschikking te stellen,
gaat mij heel wat bruggen te
ver. Dat dat uiteindelijk niet ge
beurt, doet er wat mij betreft
niet toe. Je moet het gewoon
niet zéggen.
Zoals ook het gezamenlijk door
SJC en Lugdunum in te stellen
beroep mij enigszins boven de
pet gaat. Beide ploegen vochten
de dag na Sinterklaas een tradi
tioneel pittig duel uit dat net de
rust niet haalde. Scheidsrechter
Verbeek stuurde Leidenaar
Harm de Vos uit het veld en
hield het even daarna voor ge
zien toen 'heel Lugdunum'de
jacht opende op SJC-spits Mi
chael Steenbergen, die de Leid-
se aanvoerder Cees van Tonge
ren tegen het gras zou hebben
geslagen. Het resultaat van al
die trammelant was dat
scheidsrechter Verbeek het duel
definitief staakte en beide ploe
gen zijn daar nu door de tucht -
commissie van de KNVB voor
'beloond' met een punt in min
dering.
Dit nu wordt door beide partij
en een te zware straf gevonden.
Bij Lugdunum laat men weten
bezig te zijn 'de argumenten te
gen de beslissing van de tucht-
commissie op een rijtje te zet
ten' en SJC bekent schuld, maar
vindt de straf 'een vorm van
competitievervalsing'. En dat
zowel Lugdunum als SJC van
mening is dat scheidsrechter
Verbeek de partij na een afkoe
lingsperiode van, pak 'm beet,
een minuutje of tien eigenlijk
best had kunnen hervatten,
spreekt vanzelf.
Ik denk daar een beetje anders
over. Lugdunum - SJC was die
zondag in de Kikkerpolder een
fraai voorbeeld van een wed
strijd die maar beter gestaakt
kon worden. Het was duidelijk
dat het eerste duel in Noordwijk
zijn sporen had achtergelaten
en toen de vlam eenmaal in de
pan sloeg, verzorgden de ac
teurs ook direct een massaal
'feestje'.
Natuurlijk had scheidsrechter
Verbeek kunnen besluiten tot
doorspelen. Maar de verwijten
zouden niet van de lucht zijn
geweest als het duel in de reste
rende 47 minuten nogmaals uit
zijn handen was gelopen. „Hij
had nooit meer mogen begin
nen. Iedereen zag toch dat die
twee elftallen niet meer wil
den", de commentaren achteraf
kunnen vooraf worden inge
vuld.
Verbeek nam die zondag dus
geen prettig, maar een alleszins
wijs besluit. Hetgeen niet direct
kan worden gezegd van de be
slissing van Lugdunum en SJC
om tegen de strafmaat in be
roep te gaan. De straf zou te
zwaar zijn voor het gepleegde
'vergrijp'. Maar eerlijk gezegd
kan ik me in het amateurvoet
bal niet veel serieuzer zaken
voor de geest halen dan juist
het staken van een wedstrijd.
Een voetbalduel niet uitspelen,
het is nogal niets. Ik zou ook
niet zo goed weten wat voor
straf daar dan wél op zou moe
ten staan.
De genoemde beroepsprocedu
re kan dan ook welhaast niets
opleveren. Voor Lugdunum niet
omdat de oorzaak van het sta
ken aantoonbaar op het conto
van de Kikkers kan worden bij
geschreven. Voor SJC niet om
dat de ploeg bij monde van
voorzitter Ottevanger bij voor
baat al schuld bekent. De troe
ven die SJC's eerste man achter
de hand zegt te houden, zullen
hem in deze zaak met aan ze
kerheid grenzende waarschijn
lijkheid niet helpen. Nee, aan
deze kwestie zal de commissie
van beroep van de KNVB niet
veel tijd verspillen. Die punten
komen niet meer terug.
En nog even los van die punten.
Zoals het DIOK-aanvoerder
Marcel van Loon zou sieren als
hij zijn mannen voorhoudt da-
t-ie in het vervolg liever schoon
rugby wil zien, zouden de be-
stuurders van de zondagtwee
deklassers Lugdunum en SJC
zich eveneens beter tot een
aantal interne zaken kunnen
beperken. Iets van: „Heren, dit
was eens maar nooit weer. Ook
al is de scheidsrechter volslagen
blind, en de tegenpartij com
pleet losgeslagen: u gedraagt u
in het vervolg zoals wij dat van
leden van Lugdunum/SJC
(doorstrepen wat niet wordt
verlangd) mogen verwachten.
Dank voor de medewerking.
En nu als de sodemieter met z'n
allen aan het werk om dat ver-
liespunt goed te maken."
FOTO ARCHIEF A
