Doorbraak Mare Putto blijft uit
De Puch is zowel mijn
vervoer als mijn vrijheid'
We zullen meer aan de weg timmeren'
Kerngezond in ziekenhuis
Het Gesprek van de Dag
oc
'Wegwezen dacht ik, en nu meteen'
Hare Putto: „Nooit ziek en nooit met vakantie."
ARCHIEFFOTO LOEK ZUYDERDUIN
Ook weerpraatje voor Radio Noord-Holland sneuvelt
Hoe moet het verder met Mare
Putto? De pogingen van de
weerman om toe te treden tot
het gilde der Bekende Neder
landers lijken volledig te stran
den. Paul de Leeuw vraagt hem
niet meer voor zijn tv-program-
ma en ook aan zijn dagelijkse
weerpraatjes op Radio Noord-
Holland is een einde gekomen.
De 26-jarige Leidse student
rechten is als gevolg van een re
organisatie bij Radio Noord-
Holland op de keien gezet. Over
de wijze waarop Putto het ont
slag vernam, is hij bijzonder
ontstemd. „Het is schandalig.
Vijf jaar heb ik dag in dag uit
voor ze gewerkt. Ik was nooit
ziek en ben de laatste anderhalf
jaar ook niet op vakantie ge
weest. Vervolgens heb ik voort
durend moeten bellen om te
vragen wat ze met me van plan
waren. Uiteindelijk kreeg ik een
paar dagen voor mijn laatste
uitzending te horen dat ze niet
met me doorgingen. Medewer
kers van Radio Noord-Holland
hebben nog wel voor mij gelob
byd, maar dat heeft blijkbaar
geen effect gehad."
Dat laatste wordt bevestigd
door de voormalig programma
leider van editie Zuid, Frank de
Wolf. „Wij wilden Mare graag
houden, maar doordat de pro
grammering een andere klank
kreeg bleek dat niet mogelijk.
Waarom wij hem zo laat heb
ben ingelicht? De veranderin
gen bij ons zijn allemaal heel
snel gegaan en wij wisten niet
eerder hoe de programmering
er uit kwam te zien."
Naar eigen zeggen was Putto
populair bij de luisteraars. „Met
name bij de luisteraars in de au
to. Ik kreeg ook regelmatig posi
tieve reacties. Grosso modo heb
ben weermannen dezelfde in
formatie, maar het gaat om de
manier van brengen. Ik pro
beerde dat te doen op een origi
nele wijze met mooie volzin
nen." Zo verpakte Putto regel
matig de term 'amplitudes' in
zijn weerberichten. „Dat was
een van m'n stokpaardjes. Het
is geen nieuw woord, maar ik
ben de enige weerman die het
gebruikt."
Putto wil weer snel als meteoro
loog aan de slag. „Maar de
markt van weermannen is zo
verzadigd. Ik weet dat ik zeker
niet slechter ben dan andere
weermannen, maar het is bui
tengewoon moeilijk aan werk te
komen. Ik had een open sollici
tatie lopen bij AT5, maar dat is-
op niets uitgelopen. Ik weet
echt niefhoe het verder moet
ARNOLD AARTS
MEINDERT VAN D
Burenruzie
Buurman A wil dat buurman B
zijn struik wegsnoeit boven de
brandgang. B beweert dat echter
dat hij dat niet hoeft te doen om
dat de brandgang zijn eigendom
is. Buurman A reageert hier ver
ontwaardigd op en controleert of
de brandgang inderdaad eigen
dom van B is. Daaruit blijkt dat
de garage van buurman B voor
een deel is gebouwd op grond
grond afbreekt.
Burenruzie dus. Hele buurten
kunnen te lijden hebben van ge
ien die met elkaar overhoop
door beide
partijen in de krant aan her
woord te laten.
Ruzies kunnen worden aangc-
rd
aar sta je dan, als lid van de
lampoo-planet generatie, van
et leger van de Citta-rijders.
ie jaren zestig heb je niet eens
ïeegemaakt, op de laatste paar
ia^ar na dan, maar toen droeg je
og een luier. Een verhaal over
e Puch maken? Oké, maar kan
mand me dan eerst vertellen
at er zo bijzonder is aan dat
rommertje?
klinken wat kreten. Nozem,
•atnik. Hét vervoermiddel van
rebellerende jeugd in de ja
il zestig. Een 'must' voor iede-
teenager; zonder Puch geen
hick. Hoe hoger het stuur, hoe
en dat gold ook voor de
nelheid. Scheuren in een com
ptabele easy rider-houd'mg.
thoi )e Puch dus, een legende. Dit
tpe lar is het veertig jaar geleden
vi at deze Oostenrijkse brommer
>ati« oor het eerst in Nederland
/erkl k'erd geïntroduceerd. En dat
rin noet gevierd worden, dachten
iden ebij 'Den Haagschen Puch-
de bi :lub', die in de residentiestad
se etelt. Zaterdag is het feest: de
ig( laagsc Puch Nach in het Paard.
re)« )n het programma staan drie
Fob« ijtredcns van bands die bin-
frig hebben met zowel de Puch
ils Den Haag.
h loogtepunt moet het optreden
d an Willem Bielers Q-band wor
de le-
krin
Mei jendarische Q'65. Daarnaast
3edq Vave-metal band Minitiature
lorses (met enige Leidse leden)
t va in Darwins Frog. In de ruimte
bovendien een Puch-
entoonstelling ingericht en
rden er zelfs Puch-films ge-
de oond. Begint het al te duizelen?
luiten staan - als alles goed
tij be
Idscl
rdag
gaat - tussen de honderd en
tweehonderd Puchs in rij opge
steld, overdag van heinde en
verre naar Den Haag gereden.
Piepjong
Den Haagsche Puch-club blijkt
met driehonderd leden, waar
onder een stuk of tien uit Lei
den, de grootste onderafdeling
van de landelijke Puch-club
(zeshonderd leden). Dat kan
bijna ook niet anders, Den Haag
is immers de voormalige Beat-
stad nr.l. Maar wie denkt hier
met overjarige jaren zestig-ver
slaafden te maken te hebben,
heeft het mis. Voorzitter Bosz
de Kier is met zijn 28 jaren ei
genlijk nog piepjong. Twaalf
jaar geleden kocht hij zijn eerste
Puch, gewoon bij iemand uit de
straat. Een maand daarna zag
hij de Film Easy Rider en toen
was hij verkocht. „Die jaren zes
tig heb ik dus niet meege
maakt", zegt de trotse eigenaar
van twee Puchs en een Puch-
zijspan. „Diep in mijn hart vind
ik dat jammer maar ik ben ie
mand die ook van deze tijd kan
genieten. Beginjaren tachtig
heb ik nog aan de punkbewe
ging meegedaan.
Zijn club kent leden die inder
daad teenager waren in de jaren
zestig, maar ook de jonge garde
heeft de Puch en de vereniging
ontdekt. „Jong, oud, punk, bal,
iedereen loopt door elkaar.
Groepen die elkaar normaal ge
sproken niet eens tegen zouden
komen. Iedere maand hebben
we in café Bordelaise Puch
Kroeg en dan zit iedereen met
elkaar te praten. Ze verschillen
in levenstijl maar ze houden al
lemaal van hetzelfde
Waanzinnig
Het avontuurlijke uit de jaren
zestig zit er in deze tijd dus nog
steeds in. „De Puch is mijn ver
voer, maar het is ook volledige
vrijheid. Met de trein of de auto
ga je van A naar B, op je Puch
ben je op reis", zegt De Kier.
„We zijn geen mooi weer-rij-
ders. Vorig jaar ben ik nog met
'min veertien' naar Hoegaarde
bij Brussel gereden. Je vingers
vriezen er af maar het is waan
zinnig. Twee vrienden van me
zijn zo heel Europa door ge
weest. Ik ga zelf ook altijd op
vakantie op mijn Puch. Vorig
jaar ben ik naar Engeland ge
weest. Dat is toch het leukste,
gewoon op reis. En je trekt gi
gantisch veel bekijks. In Parijs
val je met een Puch meer op
dan met tien Harley's."
De Puch als interlokaal vervoer
middel, dus. Gaan ze dan echt
zo snel als iedereen in de jaren
zestig beweerde? Was het dan
niet voor niets dat de Puch het
doelwit werd van politie, ouders
en de ouders van vriendinne
tjes, die stevast in te korte rokjes
achterop zaten? „Sommigen
zeggen dat ze wel 120 kunnen
lopen. Maar dat lijkt me een
beetje overdreven", zegt De
Kier. „Hoe hard die van mij
gaat? Tsja, ik zit in vijf kwartier
in Amsterdam. Ik word regel
matig ingehaald door een snor
fiets."
Eén ergenis heeft hij, naast het
verschijnsel fietspaden (slecht
verlicht, hobbelig) dan: mensen
die de brommer minachten.
„Dan rijd je op je Puchje en dan
Hans Kimmel, hoofdredacteur van het blad Puch Timer en Bosz de Kier, voorzitter van Den Haagschen Puch Club. Puch-verslaafden.
FLOP VAN ARKEL
zie je motor-rijders kijken van
'ach, hij rijdt nog op een brom
mertje. Motorrijders waren
vroeger out-casts. Ze sleutelden
zelf, ze groetten elkaar onder
weg en zo zijn wij Puchrijders
van tegenwoordig ook. Anders
dan die mooi weer-motorrijders
van tegenwoordig. Maar ik heb
niets tegen die mensen die voor
de zomerse dag een motor heb
ben aangeschaft, hoor. Ik gun
iedereen zijn plezier."
De Puch Nach heeft e
op zondag, zo rond éi
vervolg
Puch-meeting op de Scheve-
ningse Boulevard, die vijf jaar
geleden voor het eerst plaats
vond toen Den Haagschen
Puch-club het levenslicht zag.
Traditioneel de laatste zondag
van januari heeft deze meeting
de naam 'Blauwe Vingers Dag'
gekregen. „Vanwege het koude
weer", aldus De Kier. Hij ver
wacht zo'n tweehonderd Puchs
waaronder heel bijzondere.
„Twee jaar geleden was er ie
mand met 'de hoogste stuurpen
ever'. Twee meter vijftien
hoog." Een echte easy rider.
De Haagse Puch Nach begint
om 21.00 uur in het Paard,
Prinsegracht 12. Toegangs
kaartjes kosten tien gulden.
Marlies ter Stege bedrijfsleider De Man van Drank
Marlies ter Stege: „De slijterij is een beetje mijn tweede huis."
whisky en ander gedistilleerd."
Het bier blijft echter de hoofd
zaak. „Dat is ook de traditie van
Bier en Co. Daar is het bedrijf
door groot geworden, maar ook
omdat de belangstelling voor
het speciale bier in ons land
toeneemt.". In de schappen is
dat ook duidelijk merkbaar met
bieren uit ondere Jamaica,
Zambia, Mexico, Spanje, Frank
rijk, de Verenigde Staten, Tsje
chië en uiteraard ook Duitsland,
België en ons eigen land, waar
steeds meer kleine brouwerijen
bijkomen. Kleurrijke etiketten
met namen-als Us Heit, Schele
Os, Gouwe Ouwe, Karakter,
Witte Kerst, de Natte en de Zat-
e laten duidelijk zien dat er
neer bier is dan Heineken,
Grolsch, Brand, Bavaria of Am-
stel. Al worden die bieren na
tuurlijk ook in de slijterij ver
kocht.
De slijterij heeft de voorbije
maand een verbouwing onder
gaan. „Van Bier en Co kreeg ik
de winkel en ik moest zelf maar
zien wat ik er mee deed. Boven
dien was er niet zo'n ruim bud
get. Samen met vrienden en be
kenden zijn we aan de slag ge
gaan. Dat was een leuke perio
de. Veel aardiger dan te werken
in een slijterij die compleet
door een aannemer is opgele
verd. Het is nu iets van mezelf."
Voor de toekomst heeft Marlies
ter Stege ideeën om wat meer
aan de weg te timmeren.
„Proberen om zoveel mogelijk
FOTO JAN HOLVAST
bieren van kleine brouwerijtjes
in de slijterij te krijgen, maar
ook activiteiten. Bijvoorbeeld
met de seizoensbieren, zoals
meibieren, bokbieren of kerst
bieren is iets leuks te bedenken.
Ook denk ik in het najaar aan
een Schotse week met aandacht
voor de whisky, compleet met
doedelzakken. Het is in ieder
geval de bedoeling dat we veel
van ons laten horen."
De 67-jarige H. Louis werd
woensdag in nachthemd ge
huld aangetroffen in de stop
trein van Leiden naar Alphen.
Ze bleek boos te zijn weggelo
pen uit het AZL. Na een ge
sprekje met de politie vervolg
de ze haar weg naar Eindho
ven. In nachtjapon.
Keken de mensen niet raar op,
toen u zo instapte
„Helemaal niet. Ik had mijn
ochtendjas aan met daarover
nog een jas. Net of ik een lan
ge jurk aanhad. Nou dat dra
gen Turkse vrouwen ook, dus
daar is niets raars aan. En ik
liep niet op mijn sloffen, maar
droeg keurige schoentjes met
een hakje."
De conducteur waarschuwde
toch de politie.
„Ja, en hoewel die agent een
lekker baidde koffie schonk en
me troostte, ga ik nooit meer
met de trein. Die conducteur
is echt buiten zijn boekje ge
gaan. Dit sloeg nergens op."
Waarom trok u niet gewoon u
kleren aan toen u het zieken
huis verliet?
„Ik was zo boos en verdrietig
over de behandeling dat ik
dacht: ik ga, dit doe ik niet
langer. Wegwezen, en nu
meteen. Mijn man heeft van
alles geprobeerd om me tegen
te houden. Maar ik ben ge
woon de gang opgelopen, het
ziekenhuis uit."
„Ze weigerden het verband
rond mijn arm te zuiveren. En
pillen kreeg ik ook al niet, ter
wijl ik verging van de pijn."
Gezond aangekomen in Eind
hoven?
„Nou, ik ben nog steeds een
beetje van streek en niet lek
ker. Maar verkouden ben ik er
niet van geworden."
Nog eens terug naar het Leidse
ziekenhuis?
„Voor geen goud. Een mens
die ziek is. heeft ook een
beetje liefde en aandacht no
dig. Die zusters daar snauwen
alleen maar. Nee, doe mij dan
maar de Brabantse zusters."
Het AZL onthoudt zich van
commentaar.
MONICA WESSELINC
In Leiden noemen ze het 'een
typisch probleem van de grote
stad'. In Amsterdam heet het
een 'uiterst zeldzaam geval'. Dit
is de eerste keer in dit decennia,
zeggen ze.
We hebben het over pseudo-pa-
tiënten en mensen die zich on
der valse voorwendselen laten
opnemen in ziekenhuizen. Het
VU-ziekenhuis kreeg daar vorig
jaar mee te maken, evenals het
Academisch Medisch Centrum
in Amsterdam. Een 25-jarige
man liet zich in september en
oktober in de twee ziekenhui
zen drie keer opnemen; hij
wendde nekklachten voor met
een gestolen ponskaart in de
hand. In totaal bracht hij, kern
gezond, bijna vijf weken in zie
kenhuizen door.
„Een buitengewoon weerbarsti
ge materie", zegt een woord
voerder van het AMC, „zeer
moeilijk om iets tegen te doen.
Wij zijn erover in discussie met
de zorgverzekeraar ZAO. Er
wordt gedacht aan de mogelijk
heid patiënten in de toekomst
om de bekende legitimatiebe
wijzen te vragen, zoals een pas
poort of een rijbewijs. Maar nie
mand is daar erg gelukkig mee,
want het maakt een opname
grimmiger dan gewenst."
Maar niet alleen ziekenhuizen
zijn het slachtoffer. Wat te den
ken van het relaas van een 25-
jarige Rotterdamse. Zij kreeg
vorig jaar op onverklaarbare
wijze rekeningen thuis gestuurd
van het Dijkzigt Ziekenhuis in
haar woonplaats voor onder
zoeken die ze nooit had laten
doen. De naam en het adres op
de rekeningen klopten, het zie
kenfondsnummer ook maar de
röntgenonderzoeken waren uit
gevoerd bij een man, volgens de
geboortedatum op de rekening
een paar jaar ouder.
De Rotterdamse beweert haar
ziekenfondskaart nooit uit han
den te geven. „Een rare zaak",
zegt ze. „Je zou toch denken dat
iemand die zich bij het zieken
huis meldt voor een onderzoek
een verwijskaart van een huis
arts nodig heeft. En een zieken
fondskaart is toch het eerste wat
je moet laten zien." Het Dijkzigt
was uiteindelijk zo vriendelijk
om alle rekeningen te verscheu-
De Leidse ziekenhuizen kennen
alleen maar echte patiënten. Dit
soort stadse problemen kennen
ze hier niet. „Ontheemde lieden
die met dramatische verhalen
zich naar binnen praten, nee
die hebben we hier niet", zegt
directeur Hennink van het Dia-
conessenhuis in Leiden,
nsterdamsc
zich volgen
antwoorden voor de rechtbank.
Met een beetje 'geluk' is hij bin
nenkort weer enige weken gra
tis onderdak.
MONICA WESSEUNC
