'We moesten de vechtersbazen wel kalmeren'
Hendrik Zuurmond spaart
voor 'woon-werkcontainer'
'Ik zou een boekenkast willen hebben
Grote problemen levert de
onder de sporen.
öelangstellenuc.
I Langegracht 65 ln Lelden.
"iiidenaar woont ai negen jaar in container
In een hoek op het terrein van
de Groenoordhallen staat ver-
scholen tussen bomen en strui
ken een container. Een man'
met klompen en een lange re
genjas loopt in de richting van
het stalen huis en opent het
hekje van zijn voortuin. De deur
131 open en hij stapt naar bin-
Hendrik Zuurmond woont
i ten jaar in deze container;
^er heeft fijq 'thuis' ge
er is het koud en
n lampje ver-
Bfc twintig centi-
szijden is de
>nd veronf
.X. den waar
LEIDEN ERNA STRAATSMA
20 februari 1993
'Sluit seksclub
I aan Maredijk'
Omwonenden eisen onmiddel
lijke sluiting van de sekslub aan
de Maredijk 97. De bewoners
van de Maredijk ondervinden
vooral 's nachts hinder van
taxi's, die klanten afzetten en
ophalen. Vooral de Leidse wet
houder De la Mar heeft last van
de seksclub. Hij woont op num
mer 79 en klanten en taxichauf
feurs bellen geregeld per abuis
bij hem aan.
Ruim 80 Maredijk-bewoners
kwamen gisteren in vergadering
bijeen in het gebouw van de
speeltuinvereniging. De bijeen
komst verliep chaotisch. Som
mige bewoners dreigden sanc
ties te ondernemen tegen de
seksclub. Ze hebben wel cor
tact gehad met de eigenaar va
de club, maar volgens hen vi
er met de man niet te praten.
college van B en W is t
j >is op de hoofde P'1
iren eisen onmiddellijke sluiting van de
;sclub aan de Maredijk 97 in Leiden. Ze
rden wakker gehouden door het geluid
i taxi's die klanten afzetten en ophalen,
klanten bellen trouwens vaak aan bij
verkeerde huis; de woning van de
dse wethouder De la Mar.
Het lijkt nu op een
boze droom, maar
het het was er op of
er onder voor de Maredijk-
buurt, de strijd tegen het seks
huis op nummer 97 in het
voorjaar van 1993. „We hebben
onze buurt wel voor meer aan
slagen behoed, maar we waren
het er heel snel over eens dat
we een sekshuis niet konden
tolereren. Er had wel een com
plete rosse buurt kunnen on-
staan. We zijn er best trots op
dat we de exploitant van de
seksclub binnen drie maanden
hebben weggekregen", zegt de
terugkijkende Dirk Los, voorzit
ter van de Bewonersorganisatie
Maredijkbuurt (BOM).
Volgens Los was er wel dege
lijk sprake van een kritieke situ
atie, omdat de exploitant, die
met slechts enkele meisjes was
begonnen, al plannen had om
het pand van de vertwijfelde
buren te kopen en zijn activi
teiten uit te breiden. Zover
kwam het echter allemaal niet.
Omdat de buurt vrijwel onafge
broken actie voerde en postte
voor het bordeel om klanten
aan te spreken, koos 'Nico'
eind maart eieren voor zijn
geld. Hij trok zich terug uit de
wijk en begon elders in Leiden
een escortservice.
De gang van zaken toonde
niettemin aan dat het nooit
eenvoudig is om dergelijke ont
wikkelingen op legale wijze een
halt toe te roepen. „Het ge
doogbeleid dat er ten aanzien
van bordelen bestaat maakt het
moeilijk dit soort zaken aan te
pakken. De gemeente probeer
de te bewijzen dat het om een
bedrijf ging, en een bedrijf in
een woonhuis vestigen is niet
toegestaan. Maar de exploitant
beweerde dat hij er zelf woon
de, of dat een van zijn meisjes
er woonde."
Vrijwillig
De gemeente had diverse ge
sprekken met 'Nico' en was op
gelucht dat de man zich vrijwil
lig terugtrok, omdat de zaak ju
ridisch niet eenvoudig lag.
„Overigens niets dan lof voor
de gemeente. Wethouders en
ambtenaren hebben alles ge
daan wat in hun vermogen lag.
Hun steun is van groot belang
geweest", zegt Los. Aardig de
tail is dat ex-wethouder H. de
Hendrik Zuurmond woont al negen jaar in
een container in een hoek op het terrein
van de Leidse Groenoordhallen. Hij kon
niet tegen het leven in een flat, verhuisde
vaak, maar voelde zich pas echt lekker in de
container. „Dat is mijn huis."
I tainer. Zo'n grote 'werkcontai-
ner' met drie kamers er in, een
keuken, douche en toilet. En ramen na
tuurlijk, zodat hij naar buiten kan kijken.
Een normaal dak, in plaats van een dun
golfplaatje. Het zou een ongekende luxe
zijn voor Hendrik Zuurmond.
Het verhaal over zijn alternatieve wo
ning op het terrein van de Groenoordhal
len, dat in mei in deze krant verscheen,
heeft Zuurmonds leven niet veranderd. Af
gezien van enkele reacties van zijn 'buren'
in de Groenoordhallen bleef het opvallend
rustig. Slechts een keer keer betrapte hij
een man en vrouw op het gluren naar zijn
container, verscholen achter het groen. Ze
stonden een beetje te smoezen en te kij
ken. Waarover ze praatten weet hij niet.
Hij heeft ze niet aangesproken. Waarom
zou hij?
Welzijnswerkers rukten na de genoem
de publicatie niet uit om deze 'Walter de
Rochebrune' te resocialiseren. Dat hij al
bijna tien jaar in een piepkleine, tot aan
de nok toe volgepropte 'bak' woont is bij
verschillende instanties bekend, maar
blijkbaar geen reden om in te grijpen. Mis
schien omdat hij toch geen overlast ver
oorzaakt. Hoewel hij midden in de stad
staat is hij eigenlijk ook mijlenver verwij
derd van de bewoonde wereld.
Zuurmond vindt het allemaal wel best,
al zou hij diep in z'n hart toch eigenlijk het
liefst in een gewoon huis willen wonen.
Lange tijd woonde hij bij zijn ouders,
daarna in een flat aan de Boshuizerkade.
Maar hij kon maar niet wennen aan zijn
'blokkendoos' in Zuid-West. Veertien jaar
geleden besloot hij in een caravan te gaan
wonen, op het terrein van de Groenoord
hallen. De directeur van de Groenoordhal
len schonk hem, na een brand in zijn ca
ravan, zijn huidige container.
Kapitaaltje
Hij heeft 't geld zegt hij, voor zo'n nieuwe
grote container. Door tijdenlang elke
maand 100 gulden opzij te leggen van een
bijstandsuitkering van 960 gulden per
maand heeft hij een klein kapitaaltje op
gebouwd. „Ik denk dat ik er na de vorstpe
riode een ga bestellen. Dan maak ik er
geen rotzooi meer van, doe ik het anders.
Dan zet ik een tafel neer met wat stoelen
en een echt bed."
Want zoals het nu is is het eigenlijk
'geen doen meer'. Hij wijst op de stapels
Ideren, huishoudelijke artikelen, koffie-
pakken en andere spullen. Loopruimte is
er niet meer; Zuurmond moet over zijn
bezittingen heen klimmen om zijn zit-en
slaapplaats in de hoek te bereiken. „Tja, ik
had hier eerst ook nog al m'n tuingereed
schap opgeslagen, harken en schoffels en
zo. Toen kon ik helemaal niet meer lo
pen."
Gekscherend zei hij in mei dat hij zijn
interieur graag wilde verrijken met een
boekenkast ('dat staat zo gezellig"). Terug
denkend aan die uitspraak moet hij la
chen. „Dat zou niet echt kunnen hier.
Maar ik bedoelde er eigenlijk mee dat ik er
een nieuwe container bij wilde hebben,
omdat ik meer ruimte voor mijn spullen
nodig heb."
Dat zijn uitspraak verkeerd is begrepen
is niet zo verwonderlijk. Zuurmond
spreekt zichzelf regelmatig tegen de ene
minuut heeft hij het uitstekend naar zijn
zin in de container, maar even later zegt
hij dat hij toch wel graag een gwoon huis
zou willen wonen. Beweert hij tevreden te
zijn met het spaarzame werk in en om de
Groenoordhallen, zegt hij even later dat
hij een vaste baan toch wel zou waarde
ren. „Toentertijd hebben 'ze' me wel ge
vraagd voor een baantje, maar heb ik
schijnbaar m'n neus in de wind gestoken.
Maar als 'ze' het weer opnieuw vragen zal
ik geen 'nee' meer zeggen."
Een onbeholpen twijfelaar die het leven
op zijn beloop iaat. Hij wacht af wat er ge
beurt en is tevreden met weinig.
la Mar op nummer 79 woont
en de klanten van het sekshuis
wel eens aan de deur kreeg,
omdat ze zich in het nummer
hadden vergist. In hoeverre hij
een rol heeft gespeeld is niet
duidelijk, maar hij was wel een
keer aanwezig bij de acties.
De Maredijkbuurt is van
oudsher een volksbuurt. Een
mengeling van oorspronkelijke
Leidse bewoners, die er vaak al
heel lang wonen, en vaak goed
opgeleide bewoners die van
buitenaf zijn gekomen. „On
danks deze verschillen kunnen
de mensen elkaar goed vinden
als de nood aan de man komt.
De echte Leidenaars zijn bij het
voeren van actie onmisbaar; ze
durven vaak veel beter voor
hun rechten op te komen dan
de rest. Er zitten echte vech
tersbazen bij. Die hebben we
nog wel eens moeten kalmeren
als het tot een confrontatie met
de seksexploitant dreigde te ko
men."
Het werd 'Nico' snel duide
lijk dat het de bewoners me
nens was. „Als het allemaal
veel langer had geduurd zou
den de acties heel erg grimmig
zijn geworden. Gelukkig is het
zover niet gekomen", stelt Los.
Sollen
Al eerder werd duidelijk dat de
Maredijkbuurt niet met zich
laat sollen. Toen in 1992 in het
voorlopige structuurplan de
woonfunctie van de wijk en
omliggende wijken, zoals
Groenoord, ter discusie werd
gesteld zaten de bewoners bin
nen de kortste keren op het
stadhuis bij politieke vergade
ringen. „Met gele petjes op,
met de tekst 'Maredijkbuurt
moet blijven'. De wijk zou snel
verpauperd zijn als de bewo
ners het vooruitzicht hadden
gekregen dat hun huizen in de
nabije toekomst gesloopt zou
den kunnen worden. Dan ben
je niet geneigd nog veel aan je
huis te doen. Een reeks van
bordelen had ook tot verpau
pering geleid. Dat was eigenlijk
net zoiets." De Leidse politiek
haastte zich om het structuur
plan bij te stellen.
Los: „Deze wijk is prachtig
om in te wonen en de bewo
ners zijn bereid om daarvoor te
vechten.
De bewonersorganisatie
hoopt dat buitenstaanders in
middels hebben geleerd dat de
wijk snel zijn tanden kan laten
zien. „Een seksexploitant of
vergelijkbare ondernemers zul
len zich voortaan wel twee keer
bedenken, mochten ze van
plan zijn in deze buurt iets te
beginnen", aldus Los.
Buurvrouw K. Vesseur, die op
Maredijk 95 woont, heeft het
sekshuis inmiddels vrijwel uit
haar geheugen gewist. „Het zit
zover weggestopt dat ik me bij
na al niet meer kan voorstellen
Hendrik Zuurmond: „Ik denk dat ik er na de vorstperiode een grote container ga bestellen. Dan maak ik
er geen rotzooi meer van, doe ik het anders. Dan zet ik een tafel neer met wat stoelen en een echt bed."
FOTO HENK BOUWMAN
dat het ooit is gebeurd. Ik heb
er indertijd wel slapeloze nach
ten van gehad, dat wel. Er was
behoorlijk wat overlast en ver
der is alleen al het feit dat je in
eens naast een bordeel woont
iets dat je geestelijk blijft bezig
houden." Vesseur heeft na het
vertrek van Nico eindelijk ple
zierige buren gekregen. „Er was
altijd wat aan de hand met dat
huis. Voor de seksclub zaten er
steeds mensen in die proble
men hadden, die waren er dan
door de eigenaar, de sex-ex-
ploitant ingezet. Maar het huis
heeft nu een andere eigenaar,
heb ik begrepen. Ik ben er uit
eindelijk wel op vooruitgegaan,
ik heb nu eindelijk normale bu
ren."
Dirk Los voor het
voormalige sekshuis
aan de Maredijk 97:
„Wij zijn bereid voor
het welzijn van onze
buurt te vechten."
FOTO HIELCO KUIPERS
