'Het ging mij niet om wraak'
'Bentwoud gaat gauw twee keer zoveel kosten'
Leiderdorp lijdt miljoenenstrop
'Hoe kun je zo'n fantastisch akkerbouwgebied om zeep helpen
24 September 1993
De gemeente Leiderdorp heeft een
miljoenenstrop geleden doordat ze alle
bouwgrond in het nieuwste gedeelte van
de woonwijk Buitenhof te goedkoop heeft
verkocht. In strijd met het raadsbesluit zijn
'verbazingwekkend lage' prijzen berekend
in het gebied waar onder meer de woning
van wethouder Veldstra staat.
bouwgrond in Buitenhof ging voor 'vriendenprijsjes' w
o o rvvg
De gemeente Leiderdorp heeft een miljoenenstrop gele- woonwijk, is vaat te stellen dat ratrmriPHn u>,
den doordat ze alle bouwgrond in het nieuwste gedeelle de Percelen woningen, onder- ken te zijn gedaan. Ve
van de woonwijk Buitenhof ie cnprilmn» i>.«,ft woningen u
"w,ual uouwgrona in het nieuwste gedeelte percelen voor In toiaal 165 verdeeld in vtrsch'&e «Tm Ve'
van de woonwi|k Buitenhof te goedkoop heeft verkocht won,"8fn "J" welaan tegen ten vrije sector cn won.ng^r ïte cS!ck«le |ie,
aan aannemers. In stnjd met een raadsbesluit zijn in en- ^«^2 3,.nih«(.n^>Mbt'' [)e »,nize" P" vie. band dat het Lc.dento.
Vele gevallen prijzen berekend die volgens deskundigen me' dczP vcrko
-rbazlngwekkend laag'zij,,. bieden, Sen de Bui,eThoZ, S?S£J S Z™™* T" T 1
iKSSfcaSF?
I
dt grondprijzen voor vong jaar minimaal 315 gulden Leiderdorp (AWL), dc Aanne-
- wethouder famirfe «trop die de er. meen.
iwrkke- meente hierdoor lijdt, blifkt Meerburg kregen op I juli 1992 grund in I en M ecbWcn
ebts her lopje van de ijsberg, een aanbieding van de gemeen- 7.1 miljoen ^Iderf
i structureel te laag aannemers al lang r
dc wil van de gemeente- voorstel gedaan
was gevolgd, had de gc- tarieven
uit verkoop
vo- nenslepen. Toen de
ROY KLOPPER
Wie het laatst
lacht, lacht het
best. De ge
meente Leiderdorp weet in
middels dat deze uitdrukking
nog niet aan betekenis heeft
ingeboet. 1993 gaat de geschie
denisboeken in als het jaar van
de revanche van Riet Dekkers.
Dertien jaar na de rel om de
inmiddels beruchte uitbouw
van haar woning, speelde haar
Stichting Leefbaar Leiderdorp
een grote rol bij de ontmaske
ring van fraudehrs op het ge
meentehuis. Zelf wil ze van
geen revanché- weten. ,,Ik ben
hier echt niet blij mee of zo."
Ze is lang voor gek versleten:
zij van Dekkers die als een Don
Quichotte ten strijde trok tegen
de ambtelijke molens. Dat alles
omdat haar verbouwde keuken
dertig centimeter te lang was
bevonden. De strijd werd on
vervaard gevoerd, het moet ge
zegd. Maar door de jaren heen
waren de luidruchtige acties
van Dekkers meestal gespeend
van realiteitsbesef. „Ik h^b
moeten leren, maar stond er
aanvankelijk ook helemaal al
leenvoor."
Dekkers haalde dit jaar haar
gelijk op een manier die Lei
derdorp nog lang zal heugen.
Voorlopig resultaat: een opge
stapte wethouder ruimtelijke
ordening en politieonderzoe
ken naar fraudes op de afdelin
gen burgerzaken, groen en
ruimtelijke ordening.
Dat laatste is Dekkers' groot
ste vis: de hoofdverdachte
ambtenaar is dezelfde die der
tien jaar geleden haar keuken
afkeurde. Hij moet zich in 1994
voor de rechter verantwoorden
vanwege het illegaal vergroten
van zijn eigen tuin. Voorts is
gebleken dat hij degene was
die de gemeente miljoenen
guldens kostte omdat hij
bouwgrond voor een appel en
een ei verkocht aan aanne
mers. Welk belang hij hierbij
had, is nog steeds niet duide
lijk.
Juichstemming
Er zal dus wel een juichstem
ming heersen in huize-Dek
kers, zo denken velen. Niets is
minder waar. Sterker nog, Dek
kers wordt een beetje kwaad
over de suggestie dat het om
een wraakoefening zou gaan.
„Daar was het mij allemaal
niet om te doen. Ik schiet er
namelijk zelf niets mee op. Ik
handel voor het algemeen be
lang, en niet voor mezelf. Het
was gewoon hard nodig dat
deze zaken aan het licht kwa
men."
Dekkers denkt dat het Lei-
derdorpse 'Watergate' inmid
dels een flinke zuivering tot
stand heeft gebracht op het ge
meentehuis. „Misschien dat er
iets verandert nu de goeden
zijn overgebleven." Toch blijft
ze de zaken op het gemeente
huis kritisch volgen. Ze
koestert nu eenmaal argwaan
tegen iedereen die op de loon
lijst staat van de overheid.
Aardig detail: toen ze ont
dekte dat er een vreemd lucht
je zat aan de Buitenhof-grond-
verkopen, werd ze geholpen
door Arnold van Dijk, een hoge
ambtenaar van het ministerie
van VROM. Hij richtte onlangs
de nieuwe plaatselijke partij
BurgerBelangen op. Dekkers
reageerde bij die gelegenheid
sceptisch op het initiatief van
haar medestander: „Ach, er
staat weer een ambtenaar aan
het hoofd. Dat wordt dus niks
met die partij."
Schouderophalend
Is BurgerBelangen nog een uit
vloeisel van al het gedonder op
het gemeentehuis, voor de rest
heeft de burgerij amper het
ongenoegen geuit over de af
faires. Dekkers verbaast zich
over die bijna schouderopha
lende reacties van dorpsgeno
ten. „Je hoort er wel over pra
ten, maar niemand onder
neemt echt iets. Ik schrik daar
van, je vraagt je af of het de
mensen nog wel interesseert."
Ofschoon de Leiderdorpers
inderdaad niet met spandoe
ken richting gemeentehuis gin
gen, ondervindt Dekkers wel
steeds bredere steun. De inza
melingsactie die de Stichting
Leefbaar Leiderdorp momen
teel houdt, heeft al ruim hon
derd stortingen opgeleverd. De
mededelingen op de over
schrijvingen spreken boekde
len: 'Doorgaan', 'Het gaat pri
ma, volhouden'. En: 'Waarom
niet in de politiek?'
Een eigen partij ziet Dekkers
evenwel totaal niet zitten. De
voorzitter van Leefbaar Leider
dorp denkt beter werk te kun
nen verrichten als ze geen last
heeft van allerlei regeltjes
waaraan een raadslid zich nu
eenmaal moet houden. Boven
dien heeft ze het niet zo op
met de meeste politici, al is er
een lichtpuntje. Dekkers voer
de onlangs een kennisma
kingsgesprek met de kersverse
burgemeester M. Zonnevylle.
Ze heeft er een optimistisch
gevoel aan overgehouden.
„Niet dat we het op alle gebie
den eens zijn, maar op de een
of andere manier heb ik wel
vertrouwen in deze man."
ioeren faliekant tegen Bentwoud
■■■/l-V- -
26 januari 1993
De boeren zijn tegen het bos, de burgers
zijn voor en de bestuurders vinden het
allemaal prima, als het maar niet op hun
grondgebied komt. Kortom, de eerste
voorlichtingsbijeenkomst over het
Bentwoud leverde precies op wat
iedereen had kunnen voorspellen. Later in
het jaar veranderden die meningen
nauwelijks.
De race is nog niet
gelopen. De plan
nen voor de aanleg
van een groot bos tussen Zoe-
termeer, Hazerswoude-Dorp en
Boskoop mogen dan in een ver
gevorderd stadium zijn, het
doorgaan ervan is nog aller
minst zeker. Dat is althans de
overtuiging van Dirk Buiten
huis, als secretaris van de agra
rische commissie Bentwoud
een vooraanstaand actievoerder
tegen het bos. Volgens Buiten
huis kunnen de kosten van aan
leg weieens flink tegenvallen.
De boeren in het gebied van het
Bentwoud voeren sinds eind vo
rig jaar gezamenlijk actie tegen
de plannen. Zij zaten meerdere
malen met 'de provinciale plan
nenmakers om de tafel. „Maar
daar werden we niet vrolijker
van", herinnert Buitenhuis zich.
Verder trakteerden de boeren
de leden van provinciale staten
op een rondleiding. Door het
uitgestrekte akkerbouwgebied
aan de dames en heren politici
te tonen, hoopten de boeren
hen ervan te overtuigen dat de
aanleg van het bos een dwaling
zou zijn.
„Het is zonde om zo'n hoog
waardig akkerbouwgebied op te
offeren. Bovendien is het plano
logisch onjuist: de politici plei
ten ervoor om het Groene Hart
open te houden én zetten er
vervolgens een bos neer", aldus
Buitenhuis. „Als dc democratie
desondanks vindt dat hier een
bos moet komen, dan zullen de
boeren hier wel weg moeten.
Maar niet onder de voorwaar
den die de provincie nu stelt."
Keelgat
De manier waarop de overheid
de grond wil verwerven is de
boeren volledig in het verkeerde
keelgat geschoten. Terwijl het
toch zo sociaal lijkt. De provin
cie wil alleen maar aankopen op
basis van vrijwilligheid. Nie
mand wordt gedwongen om
zijn bedrijf op te geven. Wie we!
vertrekt, kan zonder problemen
zijn bedrijf overdoen aan de
overheid. Kan het mooier?
„Als de overheid alleen grond
koopt wanneer iemand weg
gaat, zijn de buren van de ver
trekkende boer de dupe. Naast
een bos is het bijzonder slecht
boeren. Vooral voor akkerbou
wers is dat een probleem. In de
strook naast een bos groeit bij
na niets meer doordat je er veel
schimmels en luis hebt en min
der zon."
Het gevolg daarvan is een ver
pauperend akkerbouwgebied
en slechts hier en daar een stuk
je bos. „Dat wil de overheid niet
en dat willen de boeren niet",
weet Buitenhuis. Daarom wil hij
dat de provincie met de ontei
geningswet in de hand gaat
aankopen. „Dat betekent niet
dat er meteen tot onteigening
wordt overgegaan. Maar die wet
biedt de nodige randvoorwaar
den voor hulp bij herhuisves
ting, vergoeding van de verhuis
kosten en allerlei andere zaken.
Als sociaal plan is dat veel meer
aanvaardbaar dan vrijwillige
verwerving."
Gevolg is wel dat de aanleg
van het Bentwoud aanzienlijk
duurder wordt. „Ik denk dat de
overheid met een budget van
175 miljoen echt absoluut uit
gaat van waandenkbeelden. Dat
zijn landbouwprijzen die je in
Groningen betaalt. De grond
prijzen liggen hier aanzienlijk
hoger. Als je daar dan nog de
kosten van de bedrijfsverplaat-
singen en de aanleg van het bos
bij optelt, dan gaat dat bos
gauw twee keer zoveel kosten."
Niet hier
Bij die berekening zullen de be
stuurders zich nog wel eens
achter de oren krabben en zich
afvragen of dat bos hen zo veel
waard is. En dat is precies waar
de boeren hun hoop op hebben
gevestigd. „Je hoort al in de po
litiek dat het Bentwoud een
prachtig streven is, maar dat het
veel te duur is om zoiets in de
Randstad te realiseren. De op
positie vindt in elk geval dat het
Bentwoud er wel moet komen,
maar niet hier."
Dirk Buitenhuis: „Het is zonde om zo'n hoogwaardig akkerbouwgebied op te offeren."