'Het ging mij niet om wraak' 'Bentwoud gaat gauw twee keer zoveel kosten' Leiderdorp lijdt miljoenenstrop 'Hoe kun je zo'n fantastisch akkerbouwgebied om zeep helpen 24 September 1993 De gemeente Leiderdorp heeft een miljoenenstrop geleden doordat ze alle bouwgrond in het nieuwste gedeelte van de woonwijk Buitenhof te goedkoop heeft verkocht. In strijd met het raadsbesluit zijn 'verbazingwekkend lage' prijzen berekend in het gebied waar onder meer de woning van wethouder Veldstra staat. bouwgrond in Buitenhof ging voor 'vriendenprijsjes' w o o rvvg De gemeente Leiderdorp heeft een miljoenenstrop gele- woonwijk, is vaat te stellen dat ratrmriPHn u>, den doordat ze alle bouwgrond in het nieuwste gedeelle de Percelen woningen, onder- ken te zijn gedaan. Ve van de woonwijk Buitenhof ie cnprilmn» i>.«,ft woningen u "w,ual uouwgrona in het nieuwste gedeelte percelen voor In toiaal 165 verdeeld in vtrsch'&e «Tm Ve' van de woonwi|k Buitenhof te goedkoop heeft verkocht won,"8fn "J" welaan tegen ten vrije sector cn won.ng^r ïte cS!ck«le |ie, aan aannemers. In stnjd met een raadsbesluit zijn in en- ^«^2 3,.nih«(.n^>Mbt'' [)e »,nize" P" vie. band dat het Lc.dento. Vele gevallen prijzen berekend die volgens deskundigen me' dczP vcrko -rbazlngwekkend laag'zij,,. bieden, Sen de Bui,eThoZ, S?S£J S Z™™* T" T 1 iKSSfcaSF? I dt grondprijzen voor vong jaar minimaal 315 gulden Leiderdorp (AWL), dc Aanne- - wethouder famirfe «trop die de er. meen. iwrkke- meente hierdoor lijdt, blifkt Meerburg kregen op I juli 1992 grund in I en M ecbWcn ebts her lopje van de ijsberg, een aanbieding van de gemeen- 7.1 miljoen ^Iderf i structureel te laag aannemers al lang r dc wil van de gemeente- voorstel gedaan was gevolgd, had de gc- tarieven uit verkoop vo- nenslepen. Toen de ROY KLOPPER Wie het laatst lacht, lacht het best. De ge meente Leiderdorp weet in middels dat deze uitdrukking nog niet aan betekenis heeft ingeboet. 1993 gaat de geschie denisboeken in als het jaar van de revanche van Riet Dekkers. Dertien jaar na de rel om de inmiddels beruchte uitbouw van haar woning, speelde haar Stichting Leefbaar Leiderdorp een grote rol bij de ontmaske ring van fraudehrs op het ge meentehuis. Zelf wil ze van geen revanché- weten. ,,Ik ben hier echt niet blij mee of zo." Ze is lang voor gek versleten: zij van Dekkers die als een Don Quichotte ten strijde trok tegen de ambtelijke molens. Dat alles omdat haar verbouwde keuken dertig centimeter te lang was bevonden. De strijd werd on vervaard gevoerd, het moet ge zegd. Maar door de jaren heen waren de luidruchtige acties van Dekkers meestal gespeend van realiteitsbesef. „Ik h^b moeten leren, maar stond er aanvankelijk ook helemaal al leenvoor." Dekkers haalde dit jaar haar gelijk op een manier die Lei derdorp nog lang zal heugen. Voorlopig resultaat: een opge stapte wethouder ruimtelijke ordening en politieonderzoe ken naar fraudes op de afdelin gen burgerzaken, groen en ruimtelijke ordening. Dat laatste is Dekkers' groot ste vis: de hoofdverdachte ambtenaar is dezelfde die der tien jaar geleden haar keuken afkeurde. Hij moet zich in 1994 voor de rechter verantwoorden vanwege het illegaal vergroten van zijn eigen tuin. Voorts is gebleken dat hij degene was die de gemeente miljoenen guldens kostte omdat hij bouwgrond voor een appel en een ei verkocht aan aanne mers. Welk belang hij hierbij had, is nog steeds niet duide lijk. Juichstemming Er zal dus wel een juichstem ming heersen in huize-Dek kers, zo denken velen. Niets is minder waar. Sterker nog, Dek kers wordt een beetje kwaad over de suggestie dat het om een wraakoefening zou gaan. „Daar was het mij allemaal niet om te doen. Ik schiet er namelijk zelf niets mee op. Ik handel voor het algemeen be lang, en niet voor mezelf. Het was gewoon hard nodig dat deze zaken aan het licht kwa men." Dekkers denkt dat het Lei- derdorpse 'Watergate' inmid dels een flinke zuivering tot stand heeft gebracht op het ge meentehuis. „Misschien dat er iets verandert nu de goeden zijn overgebleven." Toch blijft ze de zaken op het gemeente huis kritisch volgen. Ze koestert nu eenmaal argwaan tegen iedereen die op de loon lijst staat van de overheid. Aardig detail: toen ze ont dekte dat er een vreemd lucht je zat aan de Buitenhof-grond- verkopen, werd ze geholpen door Arnold van Dijk, een hoge ambtenaar van het ministerie van VROM. Hij richtte onlangs de nieuwe plaatselijke partij BurgerBelangen op. Dekkers reageerde bij die gelegenheid sceptisch op het initiatief van haar medestander: „Ach, er staat weer een ambtenaar aan het hoofd. Dat wordt dus niks met die partij." Schouderophalend Is BurgerBelangen nog een uit vloeisel van al het gedonder op het gemeentehuis, voor de rest heeft de burgerij amper het ongenoegen geuit over de af faires. Dekkers verbaast zich over die bijna schouderopha lende reacties van dorpsgeno ten. „Je hoort er wel over pra ten, maar niemand onder neemt echt iets. Ik schrik daar van, je vraagt je af of het de mensen nog wel interesseert." Ofschoon de Leiderdorpers inderdaad niet met spandoe ken richting gemeentehuis gin gen, ondervindt Dekkers wel steeds bredere steun. De inza melingsactie die de Stichting Leefbaar Leiderdorp momen teel houdt, heeft al ruim hon derd stortingen opgeleverd. De mededelingen op de over schrijvingen spreken boekde len: 'Doorgaan', 'Het gaat pri ma, volhouden'. En: 'Waarom niet in de politiek?' Een eigen partij ziet Dekkers evenwel totaal niet zitten. De voorzitter van Leefbaar Leider dorp denkt beter werk te kun nen verrichten als ze geen last heeft van allerlei regeltjes waaraan een raadslid zich nu eenmaal moet houden. Boven dien heeft ze het niet zo op met de meeste politici, al is er een lichtpuntje. Dekkers voer de onlangs een kennisma kingsgesprek met de kersverse burgemeester M. Zonnevylle. Ze heeft er een optimistisch gevoel aan overgehouden. „Niet dat we het op alle gebie den eens zijn, maar op de een of andere manier heb ik wel vertrouwen in deze man." ioeren faliekant tegen Bentwoud ■■■/l-V- - 26 januari 1993 De boeren zijn tegen het bos, de burgers zijn voor en de bestuurders vinden het allemaal prima, als het maar niet op hun grondgebied komt. Kortom, de eerste voorlichtingsbijeenkomst over het Bentwoud leverde precies op wat iedereen had kunnen voorspellen. Later in het jaar veranderden die meningen nauwelijks. De race is nog niet gelopen. De plan nen voor de aanleg van een groot bos tussen Zoe- termeer, Hazerswoude-Dorp en Boskoop mogen dan in een ver gevorderd stadium zijn, het doorgaan ervan is nog aller minst zeker. Dat is althans de overtuiging van Dirk Buiten huis, als secretaris van de agra rische commissie Bentwoud een vooraanstaand actievoerder tegen het bos. Volgens Buiten huis kunnen de kosten van aan leg weieens flink tegenvallen. De boeren in het gebied van het Bentwoud voeren sinds eind vo rig jaar gezamenlijk actie tegen de plannen. Zij zaten meerdere malen met 'de provinciale plan nenmakers om de tafel. „Maar daar werden we niet vrolijker van", herinnert Buitenhuis zich. Verder trakteerden de boeren de leden van provinciale staten op een rondleiding. Door het uitgestrekte akkerbouwgebied aan de dames en heren politici te tonen, hoopten de boeren hen ervan te overtuigen dat de aanleg van het bos een dwaling zou zijn. „Het is zonde om zo'n hoog waardig akkerbouwgebied op te offeren. Bovendien is het plano logisch onjuist: de politici plei ten ervoor om het Groene Hart open te houden én zetten er vervolgens een bos neer", aldus Buitenhuis. „Als dc democratie desondanks vindt dat hier een bos moet komen, dan zullen de boeren hier wel weg moeten. Maar niet onder de voorwaar den die de provincie nu stelt." Keelgat De manier waarop de overheid de grond wil verwerven is de boeren volledig in het verkeerde keelgat geschoten. Terwijl het toch zo sociaal lijkt. De provin cie wil alleen maar aankopen op basis van vrijwilligheid. Nie mand wordt gedwongen om zijn bedrijf op te geven. Wie we! vertrekt, kan zonder problemen zijn bedrijf overdoen aan de overheid. Kan het mooier? „Als de overheid alleen grond koopt wanneer iemand weg gaat, zijn de buren van de ver trekkende boer de dupe. Naast een bos is het bijzonder slecht boeren. Vooral voor akkerbou wers is dat een probleem. In de strook naast een bos groeit bij na niets meer doordat je er veel schimmels en luis hebt en min der zon." Het gevolg daarvan is een ver pauperend akkerbouwgebied en slechts hier en daar een stuk je bos. „Dat wil de overheid niet en dat willen de boeren niet", weet Buitenhuis. Daarom wil hij dat de provincie met de ontei geningswet in de hand gaat aankopen. „Dat betekent niet dat er meteen tot onteigening wordt overgegaan. Maar die wet biedt de nodige randvoorwaar den voor hulp bij herhuisves ting, vergoeding van de verhuis kosten en allerlei andere zaken. Als sociaal plan is dat veel meer aanvaardbaar dan vrijwillige verwerving." Gevolg is wel dat de aanleg van het Bentwoud aanzienlijk duurder wordt. „Ik denk dat de overheid met een budget van 175 miljoen echt absoluut uit gaat van waandenkbeelden. Dat zijn landbouwprijzen die je in Groningen betaalt. De grond prijzen liggen hier aanzienlijk hoger. Als je daar dan nog de kosten van de bedrijfsverplaat- singen en de aanleg van het bos bij optelt, dan gaat dat bos gauw twee keer zoveel kosten." Niet hier Bij die berekening zullen de be stuurders zich nog wel eens achter de oren krabben en zich afvragen of dat bos hen zo veel waard is. En dat is precies waar de boeren hun hoop op hebben gevestigd. „Je hoort al in de po litiek dat het Bentwoud een prachtig streven is, maar dat het veel te duur is om zoiets in de Randstad te realiseren. De op positie vindt in elk geval dat het Bentwoud er wel moet komen, maar niet hier." Dirk Buitenhuis: „Het is zonde om zo'n hoogwaardig akkerbouwgebied op te offeren."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 34