Cultuur Kunst 'Ik geloof in dreun van het theater' ff ewondering Jchevenings concours .[rijgt andere opzet Pover ei ndej aarsconcert Linda van Dyck terug op de planken in Leidse Schouwburg: Universiteit mag wandschildering niet slopen 'Titanica', fascinerende film over duiktocht naar rampschip RECENSIE LI DY VAN DER SPEK uwjaarsconcert in het 'Huys Dever' het Strijktrio 'Hendrik Jacobs', be- ■nde uit Ton de Munk, viool, Judith de ink, altviool en Ellis Moorman, cello, [werken van Mozart en Schubert. Ge hoord 29/12, 't Huys Dever, Lisse. je smaakvol en hartverwar- ind de glühwein, de exotische zen en het Franse stokbrood afloop ook waren, het kon eindejaars-concert in 'Huys ooiiver' niet goedmaken. Kon in daar een maand geleden °ei|g genieten van het allerhoog- niveau in de liederen van chel Ann Morgan, de presta- van het Strijktrio 'Hendrik :obs' waren voor een beetje nner en liefhebber een teleur- 'Hing. elukkig zijn er van Mozart Schubert veel meer kwartet en quintetten dan trio's echt ANNEMIEK RUYCROK, 071 -356472, PLV.-CHEF JAN RIJSDAM, 071 -356473 MUZIEK bekend bij de gemiddelde con certluisteraar. Het Divertimento nr 1 in Bes van Mozart had ech ter enige overbekende delen, die ik dan ook door professio nals zelden zo pover heb horen uitvoeren. Bij 'Hendrik Jacobs' lette men alléén om de maat op elkaar, maar van echt muzikaal spelen, van subtiel fraseren, van een uitgebalanceerde dynamiek, van luisteren naar elkaar had dit trio nauwelijks gehoord. Ieder speelde de noten voor zich en spoedde zich slechts noodge dwongen naar het einde. Een oase van rust en eenvoud bleek nog vóór de pauze het verhaal 'de Weegschaal' van Heinrich Böll, voorgelezen door Carel de Munk. Maar het spreekwoord 'eind goed, al goed' ging helaas voor dit eindejaarsconcert niet op. Elk half uur dringt de klok van de Westertoren de woon kamer van Linda van Dyck binnen. Het is het geluid van Anne Frank, het signaal van een abrupt bekort leven. Wat 50 jaar geleden voor een jong meisje de klank van de bui tenwereld was, is nu de alledaagse regelmaat van Linda van Dyck. De actrice die met voorstellingen als 'Agnes van God' en 'Nacht moeder' zoveel mensen in het hart wist te raken, keert na een pauze van drie jaar terug in het theater. Ze doet dat met 'Duet' van Tom Kempinski een voorstelling over sterfelijkheid, over een jong leven op tijdrantsoen. j !t Scheveningen Internatio nal Muziek Concours, dat dit ar voor de achtste maal wordt ihouden, krijgt een andere op- Het concours, dat van 8 tot met 17 maart 1994 zal aatshebben, heeft de oude ik, het Scheveningse Circus- eater verlaten, en speelt zich iortaan af op 2 lokaties: in de ieuwe Kerk en zaal Diligentia Den Haag. Het Circustheater, re, genwoordig het vaste musi- theater van Joop van den En- was niet langer beschikbaar. Voor het eerst zal het con- iurs het komend jaar in het te- in staan van de piano. Er heb- ;n zich inmiddels 90 kandida- n uit 24 landen aangemeld. Er jn jonge pianisten uit Albanië, 3a'razilië, Venezuela, Taiwan en Jg'hina. Daarnaast zijn er 15 Rus- sche kandidaten, 13 Japanners 9 Nederlanders. De winnaar krijgt een geldbe- rag van 25.000 gulden uitge^ ikt. De tweede en derde prijs edragen respectievelijk 15.000 en 10.000 gulden. Naast deze geldprijzen wordt aan de win naars een aantal engagementen voor concerten en recitals in het vooruitzicht gesteld. De jonge musici zullen zich tijdens de voorronden van dins dag 8 tot en met donderdag 10 maart in de Haagse Zaal Dilli- gentia aan het Lange Voorhout moeten bewijzen aan de hand van enkele van de preludes en fuga's uit Das Wohltemperierte Klavier van Johann Sebastian Bach. Maximaal 18 kandidaten worden vervolgens toegelaten tot de halve finales, van zater dag 12 maart tot en met maan dag 14 maart. Slechts 5 kandi daten mogen meedoen aan de finale, die wordt gehouden in de Nieuwe kerk aan het Spui. De finalisten moeten een pia noconcert spelen. Gekozen kan worden uit werken van Beetho ven, Chopin, Brahms, Rach- maninov of Bartók. De finale wordt muzikaal begeleid door het Noordhollands Philharmo- nisch Orkest onder leiding van Roelof van Dries ten. AMSTERDAM DIRK WILLEM ROSIE Niets meer of minder dan de eenvoudige, doch onvervangba re vreugde van het moeder schap hield Linda van Dyck drie seizoenen lang uit de theaters. Maar zoontje Jamie is nu wel zo groot dat hij zijn moeder vier avonden in de week kan mis- Linda van Dyck speelt 'Duet' samen met Harry van Rijtho ven. De actrice kwam zelf met het idee om een Nederlandse versie van 'Duet for one' op de planken te brengen. ,,Ik zag het stuk jaren geleden bij de première in Londen met Frances de la Tour en Alan Ba tes. Dat was heel indrukwek kend. Ik vond het een goed ge schreven stuk en vooral het ge geven was interessant. Het ver haal is ontleend aan het leven van de celliste Jacqueline du Pré, die in de jaren '70 wereld roem vergaarde en toen bleek te lijden aan multiple sclerose. Maar 'Duet' is geen documen taire. Het thema is groter dan het leven zelf, het onttrekt zich aan dat ene geval. Sterker nog: het is een metafoor voor het breekpunt in een mensenleven, voor dat moment waarop een mens zich afvraagt wat er van hem overblijft als hij alle hulp stukken, zoals talent en carrière, kwijt is. Bén je dan nog wel ie mand, vind je jezelf dan nog wel de moeite waard? Het stuk dringt door tot de kern van de zaak." Aids „Het voorbeeld van die be roemde celliste is natuurlijk heel extreem. Midden in een prachtige carrière wordt haar nu juist dat van God gegeven talent afgepakt. Maar je kunt het net zo goed associëren met jonge jongens die in de bloei van hun leven aids krijgen. En het gekke is dat alle mensen, of ze nu man of vrouw, jong of Linda van Dyck met Harry van Rijthoven in 'Duet': „Het is geen documentaire. Het thema is groter dan het le ven zelf. Het stuk dringt door tot de kern van de zaak." oud zijn, in dit stuk een mo- om een heftige voorstelling, ment van de waarheid over Maar deze drie stukken hebben zichzelf kunnen herkennen, meer gemeen. „Allereerst een 'Duet' laat je nadenken over je- modern, hard soort humor. Bo- zelf, dat heeft niets met die cel- vendien zit in die stukken een listeen haar ziekte te maken." controverse tussen denken en Met 'Duet' onderstreept Lin- voelen. De toeschouwer wordt da van Dyck haar voorkeur voor heen en weer geslingerd tussen emotie. Na 'Agnes van God' en de personages. Beide partijen 'Nacht moeder' is 'Duet' weder- hebben hun gelijk en dus is er foto gpd geen gelijk." Nóg een overeenkomst: bij verkeerd gebruik zou de voor stelling heel gemakkelijk een tranentrekker worden. Maar steeds weer bewaart Linda van Dyck gepaste afstand, houdt ze zich met een haast nuchtere toon het melodrama van het lijf. Hoe krijgt ze dat in een van emoties kolkende voorstelling voor elkaar? „Dat gevaar loopt elk stevig drama. Hamlet heeft ook alle ingrediënten in zich om een slijmbal te worden. De filmver sies die ik van 'Agnes van God', 'Nacht moeder' en 'Duet' heb gezien, zijn veel softer dan wat wij ervan hebben gemaakt. Dat zal met de eisen van de Ameri kaanse filmindustrie te maken hebben, maar ook met mijn ei gen smaak. Onze voorstellingen waren hard, die deelden echt een dreun uit. Daar zat een veel scherper soort humor in. Hoe harder en confronterender je de dingen voorstelt, des te meer kun je je ertegen afzetten." Soft „Ik heb een hekel aan een softe benadering van gevoelens. Maar ik houd enorm van emo ties, want daar bestaan wij uit. Als ik zelf toeschouwer ben, móet er ook iets met me gebeu ren. Desnoods wil ik wel kwaad worden, maar het mag niet zin loos zijn. Ik geloof in die dreun. Dadrvoor gaan mensen naar het theater. Ik doe dolgraag televisie en film, maar dat is statisch en herhaalbaar. Theater is telkens alleen maar voor die mensen. Alleen voor hun laat je je tranen rollen, laat je je binnenkrijs ho ren." 'Duet' met Linda van Dijck en Harry van Rijthoven; regie: Christiaan Nortier; dinsdag 4 en woensdag 5 januari, schouwburg, Leiden. LEEUWARDEN ANP De Rijksuniversiteit Groningen (RUG) mag de wandschildering van de Amsterdamse beeldend kunstenaar Siep van den Berg niet slopen. Dat heeft het Leeuwarder Gerechtshof giste ren bepaald. Het hof vernietigde daarmee het vonnis van de Groninger rechtbank, die in een kort ge ding bepaalde dat de universi teit tot sloop mocht overgaan. Per overtreding moet de univer siteit een dwangsom van vijf duizend gulden betalen. De monumentale wandschil dering van zeven bij vier meter is midden jaren zeventig in op dracht van de universiteit door Van den Berg vervaardigd. De muur waarop het schilderij zich bevindt moet wijken in verband met een ingrijpende verbou wing van het pand. Handhaving van de muur is volgens de ar chitect van de verbouwplannen onmogelijk. deze rubriek komen al of niet bekende streekgenoten aan het woord die, hetzij direct, ïetzij zijdelings met kunst en cultuur te maken lebben. Ze praten over een kunstvoorwerp, èen kunstuiting waaraan ze bijzondere waarde hechten. Van de snuifdoos van oma tot het jrijsgedraaide muziekstuk in alles wat daar tussen zit. Vandaag spreekt Hans Heestermans, voorzitter van de stichting Vrienden van De Lakenhal, hoofdredacteur van de Dikke' van Dale en redacteur bij het Woordenboek der Nederlandsche Taal, zijn bewondering uit. ,,In dit Dnooglijke boekje staat alle nformatie die ik nodig heb om Marianne Moore te begrijpen." 'Een veldmuis in ^9^9 Versaille'van de Amerikaanse dichteres Marianne Moore, vertaald loor J. Bernlef. Een nerkwaardig, onooglijk boekje, dat altijd op mijn nachtkastje igt. Elke avond lees ik er een jedicht uit. djftien jaar geleden heb ik het n de ramsj bij De Slegte (ekocht. Ik kijk altijd bij de )oeken onder de vijf gulden, of :r iets van mijn gading bijzit. Ik ïad nog nooit van Marianne Moore gehoord. Het was tóen al een oude dame, ze is in 1887 jeboren. Ik ben een groot lefhebber van gedichten en ik werd meteen door het boekje getroffen. Ook al omdat Bernlef haar gedichten afwisselt met ook door hem vertaalde interviews met de schrijfster. Dat is zo'n passende keuze. Het niaakt haar gedichten begrijpelijker dan ze zijn. Het vertelt iets over de manier waarop zij ze maakt. In een van die interviews vertelt zij hoe zij kunstenaar is geworden. Dooreen eindeloze nieuwsgierigheid, observatie, onderzoek en een grote mate van vreugde in het werk. Dat spreekt mij aan als redacteur bij De boeg van de Titanica, gefilmd op bijna vier kilometer diepte: „Tenslotte doemen dan de berghoge, met een soort druipend roest bedekte scheepswanden en railingen uit het donker op. Angstaanjagend, maar voor de duikers het moment om in beschaafd gejuich uit te barsten..." foto cpd Kijkspektakel in Haags Omniversum het Woordenboek der Nederlandsche Taal. Dat doe ik ook uit een eindeloze nieuwsgierigheid. Ik ben nu met het woordje 'ziel' bezig. Dat vergt veel onderzoek, observatie. Op basis van citaten uit de periode 1500-1900 - het zijn er ongeveer vier- a vijfduizend, ga je interpreteren, kijken welke betekenissen er ook in andere talen van het woord zijn. Nu, er zijn wel 40 betekenissen van het woord 'ziel'. In een ander interview zegt Moore dat de drie belangrijkste hulpmiddelen die tot overreding kunnen dienen nederigheid, concentratie en geestdrift zijn. Die passen bij die opmerkingen in het eerste interview. Moore heeft een werkwijze die mij zeer boeit: ze maakt gebruik van bestaande stukjes tekst. Dat zet ze er ook zeer nauwgezet bij, geeft precies aan waardoor zij getroffen is. Zij heeft nooit iets anders gedaan dan dichten. Haar hele lange leven, ze is inmiddels overleden, besteedde ze aan dichten. Ik denk dat ze heel humoristisch was. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het verhaal dat ze vertelt over de melkboer die op zekere dag genegenheid voor haar opvatte. Hij voegde haar toe: „U bent dichteres, dus hebt u niet veel nodig." Waarop zij antwoordde: „Melkboer, men trouwt niet om praktische redenen." Later heb ik ook een bundel van haai' complete gedichten in het Engels aangeschaft. Het is vrij moeilijk Engels. Ik probeer ze wel te vertalen, maar ben nooit tevreden over het resultaat. Des te meer bewondering heb ik voor Bernlefs vertaling. Als je die leest, is dat heel soepel, heel vloeiend taalgebruik. Er is ook in andere boeken en tijdschriften over Marianne Moore geschreven. Maar ik heb genoeg aan wat ik in dit boekje over haar heb. Daarin staat alle informatie die ik nodig heb om haar tel begrijpen. TEKST ANNEMIEK RUYGROK FOTO. LOEKZUYDERDUIN DEN HAAG PETER HUISMAN Een damesschoen, een fonke lende broche, een leren koffer. Overblijfselen van persoonlijke bezittingen, gefilmd bijna 4 ki lometer onder de waterspiegel van de AÜantische Oceaan in de omgeving van New Foundland. Het drama van de Titanic blijft actueel en spreekt ditmaal tot de verbeelding van een aantal koene duikers in dienst van Imax, de firma die zich speciali seert in 70 millimeter-film. On langs ging de film in het Haagse Omniversum in (Europese) pre mière. Het lot van de Titanic laat het publiek nog altijd niet onbe roerd. Het is inmiddels ruim 80 jaar geleden dat het 'onzinkba- re', in Portsmouth gebouwde reuzeschip op weg naar New York na een aanvaring met een ijsberg in de golven verdween. Er blijft op een of andere ma nier een mysterie hangen rond het ongeluk met dit drijvende kasteel, een technische hoog stand die wel vergeleken is met wat nu op ruimtevaartgebied wordt gepresteerd. Vaststaat dat er sinds 15 april 1912 ongekend veel gesproken, geschreven en gefilmd en vooral gespeculeerd is over de zo noodlottig verlopen maidentrip van het vooral door vermogen den bevolkte, gloednieuwe stoomschip. Meer dan 1500 mensen verloren het leven; ruim 700 opvarenden werden gered. De vraag hoe deze ramp kon gebeuren bleef in al die ja ren de gemoederen bezig hou den. Ook de Canadees-Ameri kaans-Russische expeditie die in 1991 opnieuw op zoek ging naar het scheepswrak ontkomt niet aan die waag. Maar hij komt slechts zijdelings aan de orde: vóór alles gaat het om het filmen van de monumentale resten in de ontoegankelijke diepten van de rauwste oceaan ter wereld. Risico's Regisseur Stephen Low heeft kans gezien drie hoofdelemen ten in één documentaire onder te brengen: de bouw van het schip (op foto's), het verhaal van een overlevende (de nu 88- jarige Eva Hart uit Engeland) en het in beeld brengen van de ex peditie. Het accent ligt duidelijk op het laatste aspect. In indruk wekkende beelden wordt de toeschouwer meegenomen op een niet van risico's ontblote reis onder water, waar alleen ijzingswekkende stilte heerst. Tenslotte doemen dan de berg hoge, met een soort druipend roest bedekte scheepswanden en railingen uit het donker op. Angstaanjagend, maar voor de duikers het moment om in be schaafd gejuich uit te barsten... Cameraman Ralph B. White en zijn collega's hebben schitte rende beelden gemaakt die in hun reusachtigheid de kijker in derdaad het gevoel geven 'erbij te zijn'. De duiktochten werden ondernomen in twee hoogtech nische onderwater-apparaten; een gemiddelde duik duurde 18 uur en speciaal ontworpen on derwaterlampen die de geweldi ge waterdruk konden weerstaan zorgden voor het benodigde licht in de duistere diepten van de zee. Kosten van de onderne ming: 50.000 dollar per dag. De duikboten bevinden zich op een gegeven moment zelfs in de rui men van het schip en op de plek waar de brtig was. Met be hulp van een grijparm wordt een (plastic) herdenkingsbloe metje gedeponeerd bij wat over is van het stuurwiel... Stoffelijke resten van verdron ken passagiers werden overi gens niet aangetroffen. Er blijft in 'Titanica' niettemin genoeg te griezelen over. Tegen het spookachtige decor van het rampschip, voorzien van som bere basklanken, doemen met steeds meer helderheid zelfs opgestapelde horden uit de mess en een toiletpot op. Overlevende Eva Hart uit het Britse Essex die op het moment van de catastrofe aller tijden 7 jaar was, vertelt in de film hoe haar ouders haar op die 15de april in een laken' rolden en naar het dek droegen. Eva's va der hielp de mensen in de red dingsboten (waarvan er veel te weinig waren). Het laatste wat Eva hem hoorde zeggen was: "Wees een lief meisje, houd je moeders hand vast. Omniversum, President Kennylaan 5, 2417 JK Den Haag. 'Titanica' is t/m 10 janu ari dagelijks te zien om 17.00 en 20.00 uur. Daarna t/m maart op vrijdag, zaterdag en zondag 17.00 en 20.00 uur. Da gelijks gratis reserveren van 9.00 tot 12.00 uur: telefoon 070-3545454.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 17