'Produkt Van Moorse!' is duur geworden
Formule 1 kiest
voor coureurs
Straathof heeft
ticket in handen
Sport
chterlijn
ZATERDAG 11 DECEMBER 1993
Bij topsport gaat het om het verkennen en zo mogelijk verleggen
van grenzen. Het is daarom niet verwonderlijk dat de formule .1-
wereld op z'n kop stond toen de FISA, de internationale auto
sportbond, dit seizoen verdere ontwikkeling van de techniek
verbood. Stilstand, zo beschouwden de tegenstanders, is achter
uitgang. Formule 1-racen is behalve een fysieke confrontatie
tussen de coureurs vooral een botsing van de techniek. Het
kampioenschap der constructeurs is minstens zo belangrijk als
de strijd om de coureurstitel.
Ferrari, McLaren en Williams danken hun faam slechts ten de
le aan de piloten die de bolides winnend over de eindstreep
brachten. Of ze Mansell, Prost, Senna, Lauda, Hill of Verstappen
heten. Hun talent is toegevoegde waarde. Maar vooral: inwissel
baar. Want het barst van de jonge getalenteerde rijders. Mika
Hakkinen, Michael Schumacher, Rubens Barrichello, Eddie Irvi
ne en ook Damon Hill. De renstallen zitten echt niet op die ene
'wonderboy' te wachten. En juist dat aspect was een doorn in
het oog van de grote bazen, Ecclestone voorop. De formule 1
heeft weer helden nodig, is het credo van de kleine Brit. Hij heeft
zijn zin gekregen. Volgend jaar zijn telemetrie - computercon
tact met de pits - actieve vering, traction control - wat voorkomt
dat de wielen 'spinnen' - verboden. Kortom; de coureurs zullen
de dienst weer gaan uitmaken.
Het zal de autosport goed doen. De laatste jaren waren Grand
Prix' niet meer dan optochten. Dit seizoen niet uitgezonderd.
Opnieuw domineerde de Williams, met Alain Prost als absolute
topper. Dat was te voorzien. De Fransman was eigenlijk al we
reldkampioen op het moment dat hij zijn contract met Williams
ondertekende. Zo groot is de overmacht van de combinatie tus
sen Renault (motor) en Williams (chassis
gend jaar mag Ayrton Senna in de stoel va
men. Daar was vorig seizoen al sprake van,
hinderde dat.
De wispelturige en emotionele Braziliaan is de gedoodverfde fa
voriet voor de wereldtitel. Wie zou hem moeten bedreigen? Hij is
onbetwist de beste en meest tot de verbeelding sprekende cou
reur van het gezelschap. Afgelopen seizoen was hij in de veel
langzamere McLaren lange tijd een serieuze bedreiging voor de
veel snellere bolide van Prost. Senna won de Grand Prix' van
Brazilië en Donington. Vooral dankzij de regen, waarbij het snel-
heidsverschil tussen de beide kemphanen werd genivelleerd
door de natte baan. De eerzuchtige Braziliaan voegde later in
het seizoen nog zeges in Monaco (zijn mooiste dit jaar), Suzuka
en Adelaide aan toe. In totaal boekte Senna in zijn loopbaan 41
GP-overwinningen, waarvan 35 voor McLaren. Recordhouder
Prost boekte 51 keer winst en behaalde de mondiale titel eerder
in de jaren '85, '86 en '89.
Overigens ging het ook dit jaar weer tussen Williams en McLa
ren. De rest deed niet mee. Slechts Michael Schumacher in de
Benetton Ford, zag kans een kleine wig te drijven in de supre
matie van beide renstallen. Of Schumacher ooit wereldkam
pioen zal worden, hangt af van de ontwikkelingen bij Benetton-
/Ford. De kwaliteiten heeft hij.
;n electronica). Vol-
Williams plaatsne-
naar Alain Prost ver-
Leontien van Moorsel won
dit jaar de Tour de France
voor vrouwen en werd we
reld- en Nederlands kam
pioen. Aan het einde van
dit jaar wordt ze, normaal
gesproken, voor de tweede
keer sportvrouw van het
Jaar. Dat zal de belangstel
ling èn haar prijs nog ver
der opdrijven. Het 'pro-
dukt-Van Moorsel' is duur
geworden. 'En dat is maar
goed ook', zegt Harrie Jan
sen, haar manager. 'Want
als iedereen haar zou kun
nen betalen, is ze niet meer
van het televisiescherm te
slaan'. Interviews wijst ze
dezer dagen van de hand.
„Ik ben dolgelukkig dat ik
straks met vakantie ga. Het
wordt te gek". Geen ver
haal mèt, dan een verhaal
óver Van Moorsel.
DEN HAAG FRED SEGAAR
Als Leontien van Moorsel in
Dortmund het startschot lost
voor de lokale Zesdaagse of po
seert voor een fotograaf van een
roddelblad, dan betekent dat
dat zij daar vorstelijk voor is be-,
loond. Anders was ze niet ver
schenen. Voor niets gaat ze zon
op.
Harrie Jansen, haar manager,
heeft voor dergelijke optredens
een pittige prijs bedongen. De
bedoeling daarvan is 'over-ex
posure' (de uitdrukking is van
Jansen) te voorkomen. ,,Dat ho
ge bedrag blijkt voor velen een
barrière en dat is maar goed
ook. Anders zou Leontien deze
weken permanent op televisie
zijn. Ze is voor bijna alle spelle
tjes- en praatprogramma's ge
vraagd en kan zo in vijf STER-
spots optreden. Maar dat is niet
goed voor haar marktwaarde.
Dan zeggen de mensen na een
tijdje: 'daar heb je haar ook
weer'. Beter is het om de uit
zendingen zorgvuldig uit
te kiezen. Maar dan moet
er ook flink voor betaald
worden"
Stroomlijnen
Dat blijkt marketing-tech-
nisch gezien de beste ma
nier om haar tweede gou
den WK-medaille en haar
tweede achtereenvolgen
de zege in de vrouwen-
tour te verzilveren. Jan
sen: ,,Het lijkt nu mis
schien alsof we heel erg
bezig zijn met het exploi
teren van haar prestaties,
maar dat valt heel erg mee. Ik
probeer het alleen een beetje te
stroomlijnen. Het groeide haar
de laatste tijd boven het hoofd.
Ik wil voorkomen dat met haar
hetzelfde gebeurt als met Yvon
ne van Gennip. Die kreeg na de
Olympische Spelen in Calgary
plots gigantische belangstelling.
Lang duurde dat niet. Na een
week ging iedereen over tot de
orde van de dag en bleef Yvon
ne alleen achter. Ze viel in een
enorm diep gat. Met Leontien
streef ik naar het Knetem'ann-
effect. Gerrie is al een tijdje uit-
gefietst, maar is een vaste waar
de op televisie en bedrijven to
nen nog steeds interesse voor
hem. Dat wil ik met haar ook.
Maar ik ben erg voorzichtig".
belangstelling
voor Van Moorsel ten spijt,
slaagde Jansen er tot nu toe niet
in een sponsor te vinden die de
oprichting van een eigen ploeg
rond de wereldkampioen moge
lijk maakte. Een vleesconcern
uit haar woonplaats Boekei was
één van de geïnteresseerden.
Niet bekend is of Jansen afzag
van de overeenkomst omdat
slagerswaren niet bevoordelijk
zijn voor de uitstraling van zijn
protégé. Wel geeft hij toe dat hij
'niet zo maar' met elk willekeu
rig bedrijf in zee gaat. „Bier-
worstjes, maar ook vermage
ringspillen.... Dat vind ik nou
niet direct de produkten om
reklame voor te maken".
De afgelopen winter durfde Van
Moorsel niet te dromen
van zoveel aandacht. Ze
was na de Olympische
Spelen in een mentale
crisis beland. Ze legde
zichzelf een dusdanig
strak eet-regime op dat
er heel weinig overbleef
van wat vroeger een ge
zellige dikbil was. Ze kon
nog slechts in calorieën
denken, diëten werden
een obsessie voor haar.
Het waren verschijnselen
die op anorexia wezen.
Tinus, haar bijnaam, was
Tinus niet meer. Van de
winkelbediende bij Albert Heijn
die zo graag uit de schappen
snoepte, was geen spoor meer
te bekennen. Ze woog rond de
jaarwisseling nog slechts 48 kilo.
In Elsevier zei ze erover: ,,Het
missen van die Olympische me
daille heeft me een ontiegelijke
knal gegeven Het was alsof
er van binnen iets kapot was ge
gaan. Mijn wereld was ingestort.
Ik wilde niet meer uit eten, niet
naar feestjes, zelfs met Kerstmis
trok ik me terug op mijn kamer
tje Ik stond er mee op en
ging er mee naar bed. Bij alles
wat ik in mijn mond duwde
dacht ik: daar zit zoveel in
Na die miskleun sloeg de twij
fel toe. Afslanken van 65 naar 48
kilo heeft me ook niets gehol
pen, spookte het door mijn
hoofd".
Haar ouders zijn haar beste
vrienden. Moeder brandt, naar
goed katholiek gebruik, voor el
ke koers een kaarsje. Vader slaat
geen wedstrijd over. Toch
moesten ook zij het in die pe
riode ontgelden. In samenwer
king met oud-coach Piet Hoek
stra en haar vriendin eri ploeg
genoot Daniële Overgaag lukte
het hun jongste kind op het
rechte pad te brengen.
'Bakkie'
Ze kon zich eindelijk weer ver
zetten tegen de tirannie van de
trainingsdrang. Ruimde weer
rijd in voor een 'bakkie' met ma,
wuifde weer naar de jongens in
de buurt en at zonder schuldge
voel een frikadel, zoals ze dat
deed in de periode dat ze in een
friteskraam werkte. Dat was
voordat ze Piet Hoekstra ont-
Het
tijd
fiets nog geen rol van betekenis
speelde in haar leven. Ze hing 's
avonds een beetje voor de buis.
De ambities verdwenen, de "ki
lo's verschenen: 65 gaf de weeg
schaal op een gegeven moment
aan. Dat was in 1989.
De Fries Hoekstra wilde bij
zijn aantreden als vrouwen-
coach pas serieus met haar aan
de slag 'als ze eerste die dikke
kont kwijtraakt'. 'Anders is een
gooi naar de wereldtop onbe
gonnen werk', zo hield hij haar
voor. Van Moorsel leefde een
tijd op droog brood. In twee
maanden viel ze ruim twaalf ki
lo af. Ze bleek plotseling over
een beroepsemst te beschikken
die niemand achter haar had
gezocht.
In '91 werd ze voor de eerste
keer wereldkampioen in Stuttg
art en een jaar later won ze de
Tour Féminin. Van die Ronde
bleef de tv-kijker vooral het ge
vecht met Jeannie Longo, het
Franse kemphaantje, op l'Alpe
d'Huez bij. Van Moorsel weiger
de tijdens de beklimming kop te
nemen, waardoor beiden stil
kwamen te staan. In die actie
was de hand te herkennen van
Piet Hoekstra.
Knol
De Fries, nu bondscoach van de
amateurselectie, speelde ook
een rol in de vete tussen zijn
pupil en Monique Knol tijdens
de Olympische Spelen in Bar
celona, destijds breed uitgeme
ten. Beiden sloegen flink de na
gels uit. De controverse duurt
hog steeds voort, maar trekt
minder de aandacht omdat
Knol geen partij meer voor haar
is. „Tussen ons komt het nooit
meer goed", zei ze over haar re
latie met de sprintster.
Met mannen gaat het over
het algemeen beter, al moest
Frans van Diepen (de opvolger
Leontien van Moorsel: 'De vrouwelijke Eddy Merckx'. archieffoto
van Hoekstra) wel eerst akkoord
gaan met haar wens Knol niet
voor het WK te selecteren. Toen
dat was gebeurd, stond de deur
naar een succesvol 1993 wagen
wijd open. Niet dat het daarna
vanzelf ging. Van Moorsel
moest keihard trainen, maar
doet dat met liefde.
Harrie Jansen, ook pr-man
van de WordPerfect-ploeg: „Het
is echt onvoorstel wat ze er alle
maal voor doet. Dat kind kan zo
ongelooflijk afzien. Daar kun
nen de heren wielrenners niet
aan tippen. De komende jaren
worden heel zwaar voor haar.
want ze kan bijna niet méér
winnen dan ze tot nu toe heeft
gedaan. Maar ze is gesterkt door
die nare periode van vorig jaar.
Ik denk dat ze alles op de Spe
len in Atlanta gaat zetten. Die
olympische titel ontbreekt nog,
hè. Dat kind is zo verschrikkelijk
eerzuchtig. Echt, het is de vrou
welijke Eddy Merckx".
Succes verandert de mens. Jeroen Straathof, de 21-jarige
allrounder uit Zoeterwoude, lijkt de uitzondering die de
regel bevestigt. Hij schaatst weliswaar een stuk sneller
dan toen hij twee jaar geleden wereldkampioen bij de ju
nioren werd, maar hij blinkt nog steeds uit in beschei
denheid. Hoewel hij zich onlangs op de olympische ijs
baan van Hamar rangschikte bij de beste vijf van de we
reld op de 1500 meter, is zijn hoofddoel voor deze winter
deelname aan de Olympische Spelen. „Daar wil ik zo
hoog mogelijk eindigen."
TIM BROUWER DE KONING
'Absolute wereldklasse', noemt
bondscoach Ab Krook tijdens
een TV-uitzending van het
sportjournaal de 1.52,99 die
Straathof afgelopen zondag in
Hamar op de klokken zette. De
Zoeterwoudenaar lacht, maar
zou het zelf nooit zo boud heb
ben gesteld. Een enthousiaste
dorpsgenoot heeft een bordje
met de cijfers 1.52,99 langs de
kant van de weg gezet. Straathof
glimlacht als hij het ontwaart,
maar zou zelf zijn opzienbaren
de eindtijd op de 1500 meter
nooit op die manier wereldkun
dig maken.
Voorzichtigheid past bij de
molenaarszoon die met zijn ou
ders woont in het buurtschap
Gelderswoude, gemeente Zoe
terwoude, met een Zoetermeers
telefoonnummer. Voor zo ver
hij 's winters tenminste thuis is.
Want, zoals het een topschaat-
ser betaamt, reist Jeroen Straat
hof van hoogtestage naar trai
ningskamp naar wereldbeker
wedstrijd.
Wie hem een jaar geleden
had verteld dat er een olym
pisch ticket voor hem zou klaar
liggen, zou hij stilletjes voor gek
hebben verklaard. Immers, in
zijn eerste jaar in de senioren
kernploeg van Krook kon
Straathof de hooggespannen
verwachtingen nog niet hele
maal waarmaken. De bronzen
medaille op de NK afstanden
(1500 meter) was een fikse
pleister op de wonde, maar
vooral de buitenwacht had
meer verwacht van de beste ju
nior ter wereld.
Zijn- plaats in de kernploeg
stond op de tocht. Maar toen
het duidelijk was dat Krook zich
met zes schaatsers mocht voor
bereiden op het olympische sei
zoen, was Straathof gauw zeker
van zijn plaatsje. Alleen maar
om zich toe te leggen op zijn
specialiteit, de 1500 meter,
heette het. Op dat onderdeel gl
oorde, in de verte, wellicht
olympisch perspectief. Maar
zelfs daarvan was niet iedereen
overtuigd. „Albert Schipperijn
van Studio Sport sloeg mij tij
dens de laatste hoogtestage op
Tenerife doodleuk over toen hij
de kernploegleden interview
de", zegt Straathof, nog steeds
een tikkeltje verongelijkt.
De ijverige Zoeterwoudenaar
wil zich onder geen beding in
een hokje laten stoppen. „Niet
alleen mijn 1500 meter loopt
deze winter beter dan vorig jaar.
Op de 1000 meter ben ik nog
een halve seconde verwijderd
van de olympische limiet. Die
moet ik sneller kunnen rijden
dan in Hamar (1.15,06). Op de
5000 meter bleef ik in Eindho
ven met 7.13,42 slechts twee se
conden verwijderd van mijn
persoonlijk record. Mijn duur-
training wijkt dit jaar niet af van
die van vorig jaar."
Desondanks denkt de MTS-
scholier sinds Hamar voorna
melijk aan de Olympische Win
terspelen in Noorwegen en niet
aan grote allroundkampioen
schappen. Dat heeft te maken
met nuchterheid. Aan de ene
kant heeft hij zich met Schreu
der, Ritsma en Zandstra als
vierde Nederlander vrijwel ze
ker geplaatst voor de olympi
sche 1500 meter. „Al moet ik tij
dens de Nederlandse afstands
kampioenschappen nog wel
vormbehoud tonen.
Anderzijds erkent hij dat hij
op Nederlandse, Europese en
wereldkampioenschappen pas
wat te zoeken heeft, als hij ook
op andere afstanden enorme
vooruitgang boekt. „Bovendien
komt het WK dit jaar na de Spe
len weer als mosterd na de
maaltijd. Vooral omdat het (op
12 en 13 maart, red.) op een
buitenbaan in Goteborg is, waar
de omstandigheden bar slecht
kunnen zijn. Vorig seizoen reed
ik daar met pijn en moeite 2.14
op de 1500 meter."
De specialist op de
schaatsmijl hoeft zich deze win
ter zelfs zonder die grote toer
nooien niet te Vervelen. „Die
World Cup-wedstrijden vind ik
gezellig, In Hamar bijvoorbeeld
hebben we nog Sinterklaas ge
vierd. We staan zelfs als Zwarte
Pieten op de foto in een Noorse
krant. Kijk, dat ben ik, achter
Rintje Ritsma, Arjan Schreuder
en Falko Zandstra. Dat was een
spontaan idee van ons. En Eg-
bert van 't Oever, de regelneef
Jeroen Straathof weigert zich in een hokje te laten stoppen. archieffoto anp
van de schaatsbond, zorgde
voor de Zwarte Pieten-pakken."
Het mag duidelijk zijn dat
Straathof zijn draai heeft gevon
den in de kernploeg. Hij kent
zijn maatjes Ritsma, Zandstra,
Schreuder, Bart Veldkamp en
Thomas. Bos („Sportvrienden,
niet je echte vrienden, die heb
ik buiten het schaatsen") in
middels vanbinnen en van bui
ten. „Vorig jaar moest ik de kat
nog uit de boom kijken, maar
inmiddels doe ik volop mee met
loltrappen. Waarover wij het
dan hebben? Houd het er maar
op dat het vaak over vrouwelijk
schoon gaat."
Zijn vriendin Evelien kan haar
lachen nauwelijks inhouden. Zo
kent zij Jeroen helemaal niet.
Maar zij maakt hem dan ook
voornamelijk 's zomers mee. ,,'s
Winters", zegt Straathof, „loopt
de telefoonrekening nogal op.
Vooral als je vanuit Noorwegen
moet bellen. Natuurlijk mis ik
het thuisfront wel eens, maar
om nu te zeggen dat ik me vaak
verveel, nee."
De schaarse stille momenten
benut de schaatsende scholier
om zijn studie bij te houden. „Ik
krijg van de MTS Leiden mede
werking om mijn programma in
mijn eigen tempo af te werken.
Met een leraar heb ik voor mij
zelf een schemaatje opgesteld.
Ze kijken niet op' een paar da
gen. Het Zoeterwoudse bedrijf
Van Cromvoirt Metaaltechnie
ken waar ik stage loop, doet ook
niet moeilijk. Alleen heb ik
soms moeite met het oppakken
van de studie, omdat er zo veel
andere dingen te doen zijn."
Zoals de commerciële neven
activiteiten als kernploeglid,
waarmee hij het beleg op zijn
Bolletje-beschuit verdient. „Dit
jaar hebben we zelfs de kans
om vóór 20 decemeber een pri-
vé-sponsor te strikken. Dat mag
het Marketing Topsport Bureau
voor mij uitzoeken. Van mijn
toelage als kernploeglid en de
bijkomende faciltieiten kan ik
weliswaar goed rondkomen,
maar een spaarpotje voor later
is nooit weg. Bovendien streef ik
ook in dit opzicht naar een opti-
Die professionele aanpak wil
niet zeggen dat de amateur in
Straathof niet meer bestaat.
„Aan al dat reizen in combina
tie met dat harde trainen beleef
ik enorm veel plezier. Je moet
doorgaan zo lang je er zin in
hebt. Het liefst in de kernploeg,
met alle facilteiten van dien.
Onder de bezielende leiding
van Krook. In Hamar zei hij te
gen mij: 'Ik heb al een plaatsje
voor je gereserveerd in het
olympisch dorp'. Zo geeft hij je
iets extra's. Al liet hij mij
meteen merken, dat ikzelf
moest zorgen dat ik er zou ko-
door: Gert-Jan Onvlee
Het voetbalseizoen
is enige maanden
onderweg. En dus
werden inmiddels al weer heel
it wedstrijden gestaakt. Van
de meeste van die voortijdig
afgebroken partijen horen of
we niks. In de kelders van
de afdeling wordt daar ook niet
3 moeilijk over gedaan. Het
feit dat FC Trappelzak 6 en de
v WZDG (We Zullen Door
Gaan) 8 het einde niet haalde,
heeft nu ook niet direct veel
nieuwswaarde. Tenzij er echt
bloed aan de paal is gekomen,
natuurlijk.
Anders wordt het als het stan
daardteams betreft. Zo haalde
het gestaakte duel tussen Her
togstad en Vlijmense Boys,
derde klasse KNVB zondag, in
september van dit jaar zelfs de
landelijke pers. Daar dient wel
bij te worden gezegd dat
scheidsrechter Bos uit Vlissin-
gen in den Bosch al na vijfen
veertig minuten liet inrukken
omdat het thuispubliek de
Marokkaan Nordin Koetabi
uitschold. Met andere woor
den: het betrof hier het eerste
voetbaltreffen in Nederland
dat wegens racistische uitlatin
gen werd gestaakt (hebben de
scheidsrechters bij Ajax toch
oi jaren de kans op een pri-
ur laten liggen, maar dit ter
zijde).
Nog 'interessanter' wordt het
als het standaard-elftallen zijn
"in onze onvolprezen, nu
negentig jaar bestaande Leidse
afdeling actief zijn. VNA -
Meerburg, Altior - SJZ. Zo maar
twee voorbeelden die de tong
en wat meer in beweging heb
ben gebracht dan die eerder
genoemde duels. Opvallend
i in beide gevallen dat de
inmiddels weer afgeschminkte
Zwarte Piet aan de scheids
rechter werd toebedeeld. In het
geval van VNA stelde thuistrai-
r Per Chrispijn dat scheids
rechter Van het Einde de sfeer
absoluut niet aanvoelde, terwijl
trainer Dick Blijleven van Altior
meende dat scheidsrechter
Van de Boor 'te autoritair' was
i 'de zaak niet in handen'
had.
Van dat soort opmerkingen
krijg ik altijd een kriebelig ge
voel rond de maagstreek. In
deze gevallen treft de scheids
rechter immers vrijwel nooit
eep blaam van betekenis.
Zoals ik ook zondag weer
mocht constateren bij
Lugdunum - SJC. Goed,
scheidsrechter Verbeek floot
niet foutloos. Maar dat hij twee
ir de 'sfeer' doorslaggeven -
de akkefietjes (tussen Harm de
Vos en Michael Steenbergen
en tussen Cees van Tongeren
dezelfde speler van SJC)
miste, kon hem niet worden
aangerekend. In beide gevallen
was de bal minstens twintig
meter van de plek des onheils
verwijderd. En ogen in de rug
mag je bij niemand verwach
ten.
De op het laatste voorval vol
gende redelijk massale klop
partij kon de scheids uit Rot
terdam dan ook absoluut niet
worden aangerekend. Dat hij
vervolgens besloot niet meer
met beide teams door te gaan,
verdriette mij zeer, maar de
beslissing was daarom niet
minder terecht. Want, en dat
moet ik echt even kwijt, zelden
zag ik twee elftallen nadrukke
lijker in woord, gebaar en ge
vecht vragen, nee smeken, om
het staken van een wedstrijd
als de spelers van Lugdunum
en SJC, zondag in de Kikker-
polder.
Johan Olav Koss schaatst
de pannen van het hou
ten dak, benadert twee
wereldrecords (1500 en 10.000)
tot op fracties van seconden en
verbetert de beste rijd op de
5000 meter.
De Amerikaan Dan Jansen rijdt
het record op de 500 meter
naar de geschiedenis en
schrijft zelf historie door als
eerste onder de 36 seconden te
duiken. Jansen doet het een
dag later nog eens dunnetjes
(want tweehonderdste van een
seconde 'trager') over.
Gunda Niemann verwijdert de
naam van Yvonne van Gennip
uit de recordboeken door de
vijf kilometer een seconde
sneller af te leggen dan de
Haarlemse zes jaar eerder in
Calgary.
Met dat ijs in Hamar was vorig
weekeinde, zo denk je dan,
niet veel mis. Dat hebben die
Noren aardig voor elkaar ge
kregen, want er was nog wel
wat kritiek, in voorgaande we
ken en maanden. Maar dan nu
die wereldrecords en al die na
tionale en persoonlijk toptij
den - nee, die hebben de zaak
in dat Vikingschip mooi op tijd
op de rails gekregen.
Mooi fout gedacht dus. Er
deugde niks van dat ijs, daar in
Noorwegen. Vooraf al had Ber-
tus Butter het duidelijk gezien.
Vanuit Haarlem had deze in
ternationaal hoog aangeslagen
ijsmeester geconstateerd dat er
daar in Hamar weer helemaal
niets van klopte.
Een conclusie die door Butter
na drie dagen topschaatsen in
het Noorse vreemd genoeg niet
werd herzien. „Nee. Het ijs
was, ondanks die wereldre
cords niks. Dat zag ik meteen
op televisie." „De Noren
hebben de mazzel gehad dat er
zaterdagmiddag om een uur
een zeldzaam lage-drukgebied
van 970 millibar boven Hamar
hing. Daardoor is er zo snel ge
schaatst. Niet omdat efgoed ijs
lag."
Bertus zegt er ook nog bij dat
iedereen hem nu wel als
'stronteigenwijs' zal zien.
Ik vind dat, beste Bertus, per
soonlijk nog wat zachtjes uit
gedrukt. Maar geef eerlijk toe
dat ik het zelf niet anders zou
kunnen zeggen.
Er zijn van die dingen, daar be
staan echt geen woorden voor.
We kunnen rustig
gaan slapen.
Meester Erik
Vilé heeft de zaak Utrecht -
MW nog even voor ons uitge
zocht. En gelukkig, hij heeft
geen aanwijzingen gevonden
die duiden op een fout een-
tweetje tussen Utrecht en MW
in het seizoen '90-'91.
Er gingen geruchten dat de uit
slagvan die wedstrijd (1-1)in
dertijd al vooraf was vastge
steld. Dat MW, tegen betaling
van een kleine 20.000 gulden
een puntje en het verblijf in de
eredivisie had veilig gesteld. De
Utrechtse 'meester' die in het
verleden al twee keer voorzitter
was van het sectiebestuur be
taald voetbal, heeft nu echter
'na uitgebreid onderzoek' laten
weten dat daar geen sprake
Vilé vertelde dat deze week al
lemaal zonder zelf in lachen uit
te barsten. Niet erg natuurlijk.
Als je zelf schaterend aan de
andere kant van de buis zit, is
je avond toch al goed.
Ga zelf maar na, waarde lezer,
lieve lezeres. Mr. Eric Vilé,
clubadvocaat van FC Utrecht,
die op verzoek van FC Utrecht
bekijkt of FC Utrecht is omge
kocht. Koddiger kan het bijna
Begrijp me goed, geen kwestie
van een gebrek aan vertrou
wen hoor, absoluut niet. Ik ben
de laatste die de integriteit van
de meester in kwestie in twijfel
zal trekken. Maar er zijn altijd
minder goedgelovige figuren te
vinden die wel vraagtekens
plaatsen bij de onpartijdigheid
van een dergelijk persoon.
Zo heb ik begrepen dat het
openbaar ministerie in Maas
tricht het onderzoek naar frau
duleuze handelingen in 'de
zaak MW' gewoon voortzet.
Zelfs heb ik via via mogen ver
nemen dat de KNVB er nog al
tijd rekening mee houdt dat er
een heuse omkopingszaak uit
de bus rolt.
En dat terwijl meester Erik Vilé
heeft gezegd dat daar geen
sprake van is.
Onbegrijpelijk toch.
