Ér
'Laat mij maar tweede worden,
anders word ik straks geleefd'
Rtv show
KRO-TV prolongeert succes van
'realistische serie' Ambulance
'Ik haat mezelf als ik in de spiegel kijk'
Onzinnig niemendalletje
VRIJDAG 26 NOVEMBER 1993
Hilda van der Meiden liever geen Miss World
De 22-jarige Hilda van der
Meulen uit Oudeschoot
vertegenwoordigt mor
gen Nederland op de Miss-World-
verkiezing in het Zuidafrikaanse Sun
City. Maar ze hoeft niet zo nodig te
winnen. „Veel mensen denken dat
zo'n miss-titel fantastisch is. Maar
voor mij is het niet het einde. Je bent
een jaar lang een produkt. De Russi
sche die vorig jaar won, wordt ge
leefd en is niet zo gelukkig. Dat is het
contrast. Laat mij maar tweede wor
den. Wie wint, moet veel en mag
niks. Maar ik weet wel hoe het gaat.
Als ik daar sta, zet ik me toch voor
honderd procent in."
Alles wat Hilda over de Miss-
Worldverkiezing weet, heeft ze van
horen zeggen. „Ik heb wel eens naar
de Miss-Universeverkiezing geke
ken. Toen dacht ik nog: Dat zal ik
nooit doen."
Begin november reisde ze af naar
Zuid-Afrika. De afgelopen tweq we
ken heeft ze zich met 88 concurren
ten voorbereid op de competitie, die
in Nederland rechtstreeks door
FilmNet wordt uitgezonden.
De verkiezing heeft plaats in amu-
sementsstad Sun City, het Las Vegas
van Afrika. „Ze willen het beeld dat
er heerst van dat blanke lustoord
doorbreken. Dit jaar doet voor het
eerst een zwart meisje mee. Wij gaan
ook de stad uit. Dan krijgen we ster
vende mensen te zien. De organisa
tie wil bekijken hoe je daar op rea
geert. Van een meisje dat vorig jaar
meedeed heb ik begrepen dat je dan
het beste niets kunt zeggen."
Mooiste vrouw
Begin september werd Hilda in Aals
meer verkozen tot de mooiste vrouw
van Nederland. „Ze zeiden daar voor
de uitzending al dat ik er als een ty
pische Miss Holland uitzag. Lang
blond haar. lieve uitstraling. Het
meisje dat als tweede eindigde had
kort haar. Die had het op voorhand
een stuk moeilijker. De mensen zien
iemand met kort haar niet als miss."
De afgelopen maanden heeft ze
als Miss Nederland talrijke society
feestjes opgeluisterd. Ze deed pro-
motiewerk voor FilmNet, is naar de
uitreiking van het Gouden Kalf ge
weest, woonde filmpremières bij en
deed fotosessies. „De organisatie
van Miss World Nederland bekijkt
wat ik wel en wat ik niet kan doen en
hoeveel ik daarvoor mag vragen. Ze
vinden dat het openen van een su
permarkt niet bij de status van een
miss past."
De eerste weken had ze er gemak
van dat de organisatie alles voor
haar regelde. Maar toen wist ze ook
van niks. „Zodra ik uit Zuid-Afrika
kom, wil ik mijn eigen zaken rege
len. Ik kies het liefst zelf mensen om
mee te werken. Wat ik doe, moet
leuk blijven. Ik moest nu overal
naartoe. Dat ben ik niet gewend,
want ik ben altijd eigen baas ge
weest en kon altijd zelf bepalen wat
ik deed."
Waar Hilda het moeilijk mee had,
Nederlandse
naar Sun City:
'Wie wint
moet veel
en mag niks
was haar plotselinge bekendheid.
„Die miss-titel is me overkomen."
Was ze met paardrijden haar gro
te passie beroemd geworden, dan
had het anders gelegen. Kijk, wie be
kend wordt door het paardrijden,
heeft daar hard voor getraind. De er
kenning komt geleidelijk en geeft
voldoening voor de vele uurtjes die
er in gestoken zijn. „Dan heb ik er
vrede mee. Nu ben ik van de ene op
de andere dag bekend, omdat ik er
leuk uitzie."
Niet leuk
In de eerste weken vond Hilda dat
helemaal niet leuk. „De mensen her
kenden me op straat. Ik stapte uit de
auto en ze wezen naar me. Dat vond
ik eng. Nu is die aandacht wel wat
afgezakt, gelukkig. Ik denk ook de
hele tijd: ik moet aardig doen tegen
de mensen. Onbewust zou ik dat
ook wel doen, maar nu heb ik het
gevoel dat het moet. Dat valt niet
mee."
Denk niet dat ze nu een hekel aan
haar titel heeft gekregen. Welnee. De
voorbereidingen op de televisie
shows in Aalsmeer en de uitzending
zelf noemt Hilda nog altijd „een ge
zellige en heel leuke periode". Met
een deel van de elf 'provincie-mis
sen' die ze toen versloeg, heeft ze
nog geregeld contact. „Bij hen be
speur ïk totaal geen jaloezie."
Dan waren er nog de hartverwar
mende reacties. „Ik kreeg vooral veel
brieven van mensen van boven de
65 jaar. Die schreven dat ze die uit
zending zo mooi vonden en vroegen
om een foto en handtekening. Dat
kan ik natuurlijk nooit weigeren. Ik
heb nu foto's met kaartjes laten
drukken. Of ik die van de organisatie
vergoed krijg? Nee. Als Miss Neder
land krijg je alleen een kroontje en
een titel. Dat is alles, maar dat vind
ik niet erg. Ik heb nu een mooie
kruiwagen voor het modellenwerk."
In haar normale werk helpt Hilda
vanuit Brussel een Amerikaanse fir
ma met het opzetten van netwerken
voor de verkoop van water- en
luchtzuiveringsapparatuur. Haar
vriend, die in Londen woont, is ver
antwoordelijk voor het opzetten van
de Europese netwerken.
Na Zuid-Afrika en een vakantie in
het buitenland vertrekt Hilda samen
met haar vriend in februari waar
schijnlijk naar Parijs. Hilda en haar
vriend zijn ook van plan achtereen
volgens Zuid-Frankrijk, Zwitserland,
Milaan en Australië aan te doen.
„Maar dat is bij de organisatie be
kend. Ik heb van te voren gezegd dat
ik veel zou gaan reizen. Dat was
geen bezwaar. We willen een jaar of
vier, vijf rondtrekken en dan zien
waar we gaan wonen. Het mooie van
het modellenwerk is dat ik dat overal
erbij kan doen."
De laatste tijd woont Hilda van der
Meulen overal en nergens. Miss Ne
derland heeft haar agenda de afgelo
pen weken flink door elkaar gehus
seld. Soms verbleef ze bij haar ou
ders, dan moest ze weer naar Brussel
en dan ging ze weer naar haar
vriend.
„Falko Zandstra doet aan top
sport. Vergeleken met wat hij doet, is
dit niets. Ik ga niet naar de schoon
heidsspecialiste en ga alleen naar de
kapper als het moet. Ik let op mijn
eten, maar dat heeft met mijn leef
tijd te maken en niets met de verkie
zing. Ik train alleen om in conditie te
blijven. Dat deed ik anders ook al. Ik
ben gewoon doorgegaan met paard
rijden en heb nooit gedacht: rustig
aan, straks val ik, anders gaat het
mis met deze miss."
RTL herziet
programmering
HILVERSUM GPD
Eind dit jaar gooit RTL de pi
grammering van beide zendi
drastisch om. Op RTL 4 wo|
vooral in de vooravond (18.
tot 20.00 uur) flink geschoy
met programma's. RTL 5 md
vanaf 20.00 uur een compact
samenhangend blok wordt
dat begint met een uitgebn
nieuwsbulletin. Een en and
werd gisteren aangekondigd l
dens de presentatie van i
RTL 4 en -5-programma's vo
het eerste kwartaal van volgej
jaar.
„De vooravond op RTL
baart ons nu de meeste zt
gen", zo liet programmadir^
teur Bert van der Veer weten,
oktober 1992 was het marktaa
deel op dat tijdstip 30 procej
Dit jaar zakte het aandeel nq
27,3 procent.
,,RTL Club is een weke piel
geeft Van der Veer toe. Dat pi
gramma maakt plaats voor et
dagelijkse aflevering van Oogj
tuige. Om half zeven volgt hi
Rad van Fortuin. Het Rt
Nieuws van half acht verhii
naar 19.00 uur, waarna The Bi
and The Beautiful om half ad
de lucht in gaat. Het aanvanl
tijdstip van Goede Tijden Slecl
Tijden blijft gehandhaafd i
acht uur. De veranderingen i
RTL 4 worden per 20 decemb
doorgevoerd.
Het programmaschema vl
RTL 5 ziet er na 1 januari hf
anders uit. I.S.C.H.A. (het praj
programma van Ischa Meijer),
vanaf januari elke werkdag q
22.15 uur te zien en wordt ing
kort «van 50 naar 40 minutd
Bert van der Veer: „Ischa scoij
nu een gemiddelde kijkdiclj
heid van 1,1 procent. Zo ku
nen we hem niet handhaven.'
Ischa Meijer wordt elke avoi
vooraf gegaan door een
Sport. Het programma
Week Y van Henk
Loretta Schrijver
lingen gaat naar het
kwartiertje sport.
Met het verwerven van de
zendrechten van het
nooi op Wimbledon heeft
een sterke troef in handen,
de US Open is in 1995 en
bij RTL 5 te zien.
gend algemeen directeur
Hencjriks liet weten
zijn over de eerste
van RTL 5, dat begin
van start ging.
In 'Ambulance' komen mensen aan het woord die het slachtoffer zijn geworden van een (verkeers)ongeval of
ernstige ziekte, waardoor hun leven totaal veranderde. foto kippa
HILVERSUM MAARTEN HAFKAMP
De serie Ambulance was in ja
nuari van dit jaar vier keer op
de buis. Met succes. Daarom
zijn er dertien nieuwe afleverin
gen gemaakt, waarin onderwer-'
pen aan bod komen, die vooral
zijn ontstaan uit spontane reac
ties van kijkers. De eerste afle
vering van de nieuwe reeks is
vandaag bij de KRO te zien.
In Ambulance komen mensen
aan het woord die het slachtof
fer zijn geworden van een (ver
keersongeval of ernstige ziekte,
waardoor hun leven totaal ver'
anderde. De makers noemen
Ambulance een realistische se
rie over levensveranderende in
cidenten. Veel mensen die heb
ben gereageerd op de serie van
januari hebben zelf een levens
ingrijpend incident meege
maakt en kunnen zich goed
herkennen in de verhalen van
hun lotgenoten.
Volgens Michiel Praal, één
van de makers, hebben de
slachtoffers goede redenen het
vei haal van hun ziekte of onge
luk nog eens na te vertellen.
„Voor hen is meedoen aan Am
bulance belangrijk, omdat het
bij de verwerking van het inci
dent hoort. Ook willen ze aan
hun lotgenoten en de kijker la
ten zien, hóe ze dat hebben ver
werkt."
In januari waren er vier korte
onderwerpen per aflevering te
zien, nu zijn dat er twee. Die
kunnen dan meer uitgediept
worden. In de serie staat niet
het incident centraal, maar wat
er daarna gebeurt met het
slachtoffer. Praal: „De vraag is
hoe je toch nog een bepaalde
waarde aan je leven kunt ge
ven."
Verwerken
De serie laat dus geen treurende
slachtoffers zien, maar mensen
die het incident goed hebben
kunnen verwerken. In de eerste
aflevering vertelt Koos Rijkes
hoe fijn hij het vindt dat hij nog
leeft. Bij de vliegramp vorig jaar
december, in Faro, Portugal,
loopt hij zeer ernstige brand
wonden op.
Koos zal zijn leven lang ver
minkt blijven, en moet elke dag
intensief behandeld worden.
Maar Koos voelt zich door het
ongeluk als het ware herboren.
„Ik voel me krachtig en opge
wekt", zegt hij.
Gerard Dekker moet zijn ver
dere leven met een dwarslaesie
in een rolstoel doorbrengen, na
een ernstig auto-ongeluk. Hij
moest een spookrijder ontwij
ken en reed de sloot in. Een
vrachtwagenchauffeur redde
hem. Op de intensive care vecht
Dekker voor zijn leven. Mede
door de steun van zijn vrouw
komt hij er bovenop.
Ze leven nu in een aangepast
huis, waar de vrachtwagen
chauffeur ze komt bezoeken.
Een emotioneel weerzien, want
Dekker heeft hem na het onge
luk vier jaar geleden niet
meer gezien.
Emotionaliteit, intensiteit en
geloofwaardigheid vindt Mi
chiel Praal belangrijk in Ambu
lance. „Je zou er ook een dra
maserie van kunnen maken.
Dan zeggen mensen dat ze de
verhalen een beetje overdreven
vinden. Maar de werkelijkheid
is absurder dan je denkt. En dat
is mooier vast te leggen in een
documentaire dan in een dra
maserie."
Ambulance is volgens het
hoofd informatieve program
ma's van de KRO, Ton Verlind,
op vrijdagavond half negen ge
programmeerd om een alterna
tief voor de dramaserie Medisch
Centrum West te bieden.
(Uitzending, vanavond, 20.26
uur, Nederland 1)
Frequin filmt in Pieter Baan Centrum
De meeste TV-series
zijn een afspiegeling
van de werkelijk
heid, maar dan dikker aangezet.
De drama's die families als Car-
rington en Ewing meemaken,
kunnen levensecht zijn. De hoe
veelheid ellende die dergelijke
TV-gezinnen over zich krijgen
uitgestort, is echter puur om de
kijker te onderhouden.
Zo is het ook totaal ongeloof
waardig dat detective-schrijfster
Jessica Fletcher tijdens al haar
tripjes direct wordt betrokken
bij een moord. Dat zij boven
dien het politie-onderzoek keer
op keer belachelijk maakt door
zelf het misdrijf op te lossen, is
natuurlijk allemaal onzin. Maar
de kijker kijkt en dus is het geen
probleem.
Er zijn echter series die de
pretentie hebben dat zij een re
delijk juist beeld geven van de
werkelijkheid. Het nieuwe
NCRV-makelijtje Coverstory
schijnt over de journalistiek te
gaan. Maar al na enkele afleve
ringen mag duidelijk zijn dat de
serie daarmee niets heeft te ma
ken.
Al in de allereerste aflevering
was het raak. De hele dag kiften
met de hoofdredacteur, 's
nachts stiekem rondneuzen bij
een louche bedrijf en tot over
maat van ramp je beste vriend-
/collega verliezen. Vervolgens
zelf op het nippertje aan de
dood ontsnappen dankzij kor
daat optreden van een collega
die je tot op dat moment alleen
maar voor de voeten liep.
Als journalist hoe avon
tuurlijk je ook bent aangelegd
maak je dit niet snel mee.
Maar verslaggever Berend van
Zuilen stond in die eerste afle
vering vooraan bij het uitreiken
van spanning en drama.
Nu is een eerste aflevering
van een nieuwe serie altijd be
doeld om de hoofdpersonen
'neer te zetten'. Berend moest
zich dan ook meteen al ontpop
pen tot een hardwerkende,
principiële verslaggever en zijn
hoofdredacteur als een man die
ten koste van alles het blad wil
verkopen.
Maar omdat de makers de
eerste aflevering meteen al een
ingewikkeld verhaal wilden
meegeven, kwamen de hoofd
rolspelers akelig dicht in de
buurt van karikaturen. Tijd om
dé spelers op een rustige ma
nier bij de kijkers te introduce
ren, was er niet.
Berend kwam dus naar voren
als een ambitieuze workaholic
'Coverstory' blijft een oppervlakkig niemendalletje dat zijn doel een
kijkje in de keuken van de journalistiek op geen enkele manier bena
dert. foto gpd
voor wie een normaal privéle-
ven niet is weggelegd. De
hoofdredacteur was er eentje
die goedkoop wil scoren tenein
de het produkt te slijten. Van
ethiek en journalistieke regels
had de man nog nooit gehoord.
Het was eigenlijk meteen al dui
delijk dat het tussen die twee
nooit wat zal worden.
Coverstor}', heeft helemaal
niets met journalistiek te ma
ken. Toegegeven, Berend be
leeft zijn avonturen tijdens zijn
werk voor een weekblad, maar
het geheel is zo overtrokken dat
Coverstory meer weg heeft van
een politieserie. Inclusief moor
den en achtervolgingen.
Het is ook maar de vraag of
exacte weergave van de werke
lijkheid boeiend spel oplevert.
Zet een camera op een wille
keurige redactie en je kijkt
urenlang naar een chaotisch
ogende drukte en geconcen
treerde mannen en vrouwen
achter 'stille' tekstverwerkers.
Dat hét anders kan, heeft de
Amerikaanse serie Lou Grant ja
ren geleden al bewezen. De
journalisten die daarin de
hoofdrol vervulden, waren geen
helden maar normale mensen
die met hun werk bezig ware a
Het benaderde de realiteit red
lijk. a
Coverstory valt daarbij in h
niet. Toch levert de serie ge
onaardig amusement op. Spa
ning en drama zijn in overvlo i|
aanwezig. En dat zijn de ingrt'
diënten die 't hem doen. Maf'
nogmaals, met joumalisti
heeft dat niets te maken. j
Het acteerniveau is 'typis
Nederlands'. De dialogen zi
gekunsteld en de toon kri
nooit een andere klank dan c
van een opgezegd lesje. Alsof j
eërste repetities zijn vastgelegd
De ervaring die hoofdrolsp
Ier Mare Klein Essink zou mo 1
ten hebben na tig jaar A 1
disch Centrum West levt 'fi
geen noemenswaardige bijdi i
ge aan het geheel. Het blijft eéc
oppervlakkig niemendalletje c
zijn doel een kijkje in de ke
ken van de journalistiek
geen enkele manier benadert.
Het enige dat voor Klein Ba
sink.pleit, is dat hij tijdens H.r
acteren zijn presentatorsp
heeft afgezet. En dat is mar
goed ook, want het werkt w fi
heel bevreemdend als je tijde
een wilde achtervolging eigel
lijk zit te wachten op het mt,
ment waarop de ton eruit gaatic
Hilda van der Meulen, het liefst de mooiste tweede.
Harry is 34 en wordt verdacht van moord op zijn
vrouw. Drie jaar geleden verliet zijn vrouw hem en toen
hij zijn zoontje niet meer te zien kreeg ondanks een
goede bezoekregeling, barstte de bom. „Ik haat mezelf
als ik in de spiegel kijk", zegt hij nu.
Harry is één van de ongeveer 200 verdachten die
jaarlijks in het Pieter Baan Centrum in Utrecht onder
zocht worden op verzoek van de rechter-commissaris.
In het Pieter Baan Centrum probeert men te achterha
len of de verdachte op het moment van het zware mis
drijf geheel of gedeeltelijk toerekeningsvatbaar was. Zo
kan een rechter verzocht worden om een verdachte
TBS te geven. Ruim 45 procent van de onderzochten in
het Centrum krijgt een TBS-advies mee en de rechter
neemt in 95 procent van de gevallen het advies over.
Willibrord Frequin filmde voor de RTL 5-reeks Achter
gesloten deuren in misschien wel Nederlands meest
bekende psychiatrische observatiekliniek.
Harry lijkt helemaal niet op zijn plaats te zijn in het
Pieter Baan Centrum. Hij maakt een zeer ontspannen
indruk. Een zachtaardige man. „Een herbergier", zo
omschrijft een van de groepsleiders hem. De directeur
van het Pieter Baan Centrum wijst er ook op dat het
meestal geen 'echte' criminelen zijn. „Het zijn mensen
CLOSE UP
die nog nooit van hun leven iets gedaan hebben en in
eens in de fout gaan."
Frequin volgt delen van de observatie van Harry. Ook
de verdachten René (22, zedendelict), Ceryl (47, dood
slag) en Peter (20, doodslag) komen aan het woord. Ze
willen allemaal geholpen worden, behalve Ceryl. „Ik
ben niet gek."
Internaten
Peter is een triest geval. Al sinds zijn twaalfde jaar ver
blijft hij regelmatig in jeugdgevangenissen en interna
ten. Tijdens een inbraak heeft hij geprobeerd iemand te
dodeffc ,,lk weet niet hoe ik zo geworden ben. Ik ben
nog maar twintig, zeggen ze, maar voor mijn gevoel is
mijn jeugd al voorbij. Ik kan nu nog wat van mijn leven
maken."
Volgens Frequin was het niet makkelijk om het Pieter
Baan Centrum in te komen met een camera. „De priva
cy van de verdachten speelt een grote rol. Aan de ver
dachten is duidelijk verteld wat de consequenties kun
nen zijn van het meewerken aan het programma." Dat
het Pieter Baan Centrum uiteindelijk toestemming gaf
om te komen filmen was volgens Frequin te danken
aan het vooroordeel dat er in huizen van bewaring
leeft. „Onder gedetineerden bestaat angst om naar het
centrum te gaan. Het heeft een niet al te goede naam.
Willibrord Frequin filmde in het Pieter Baan Centrum. Hie|e
de controleruimte waarde mensen, die daar verblijven, in)/;
de gangen worden gevolgd. foto arch^
De directie wil daar verandering in brengen." Freqij31
wijst erop dat het Pieter Baan Centrum geen bemoeiL
nis heeft gehad met de inhoud van het programma. „r
in
(Uitzending, vanavond, 20.55 uur, RTL 5) }i|
i—r
Jolanda Oull"
