UIT
'Ik zou dolgraag eens in
een film willen spelen'
9
SESAMSTRAAT
iA tt v
RTL 4- en 5 zijn ondergang publieke bestel
Rtv show
Blad Sesamstraat is groot succes
'Infiltreren in de IRA is net
zoiets als Russische roulette'
,*v>eV
WOENSDAG 17 NOVEMBER 1993157
Joep Sertons: De charmeur in soapserie 'Foreign Affairs
HILVERSUM SUSANNE VAN VELZEN
Hoe is het met je En
gels gesteld? Die
vraag kreeg Joep
Sertons (33) voorgelegd toen hij
benaderd werd voor de rol van
Henk van Rhoonskerken in de
Nederlands/Canadese soapse
rie 'Foreign Affairs'. Henk van
Rhoonskerken is de eerste se
cretaris van de Nederlandse
ambassadeur in Argentinië en
een man in die positie moet fat
soenlijk Engels praten. Gelukkig
was dat voor Joep Sertons geen
probleem.
„In de eerste 45 afleveringen
ben ik nog heel erg bezig met de
taal en kan me daardoor iets
minder concentreren op het ac
teren." Henk van Rhoonskerken
is in het begin van de serie be
wust wat arrogant en hooghar
tig neergezet. Hij gebruikt korte,
strakke zinnen. „Later krijgt
Henk ook wat subtielere trekjes,
hoor."
'Foreign Affairs' is een co-
produktie van John de Mol en
het Canadese Catalyst Enter
tainment. De serie speelt zich af
in het ambassadeurswereldje in
de Argentijnse hoofdstad
Buenos Aires. Centraal in de se
rie staan de nieuwe Nederland
se ambassadeur Jan van Velsen
en de Canadese ambassadrice
Gwen Copeland. Zij hebben
vroeger een relatie gehad en ko
men elkaar na jaren in Argenti
nië weer tegen.
Werkklimaat
Om zich op zijn rol voor te be
reiden, heeft Joep Sertons een
bezoek gebracht aan de Neder
landse ambassade in Buenos
Aires en uitgebreid gesproken
met de eerste secretaris van de
Canadese ambassadeui in Ar
gentinië.
Henk van Rhoonskerken is
een ambitieuze eerste secretaris
die maar één ding wil: zo snel
mogelijk zelf ambassadeur wor
den. Zijn werk is heel belangrijk
voor hem en niets moet hem in
de weg staan. Zo is zijn oude
minnares Carmen een blok aan
het been. Henk is tevens een
charmeur van het type dat met
cliché-opmerkingen vrouwen
denkt in te kunnen pakken. He
laas voor hem trapt Miranda de
Mers, cultureel attaché van de
Canadese ambassade, daar niet
in.
Joep Sertons verbleef voor de
opnamen van 'Foreign Affairs'
van november 1991 tot juni
1992 in Argentinië. „We werk
ten daar iedere dag en vaak on
der lastige omstandigheden. De
verschillende nationaliteiten die
meewerkten aan de serie gaf
soms problemen. Zo sprak de
regie alleen Engels en de came
ramensen alleen Spaans. Het
werkklimaat in Argentinië is
niet te vergelijken met de situa
tie in Nederland. Organisato
risch zit het daar slecht in el
kaar. In de winter was er geen
verwarming en in de zomer was
het te warm."
'Foreign Affairs' is voor Joep
zijn eerste ervaring met dage
lijkse soap. De acteur speelde
eerder in onder meer de drama
series Spijkerhoek en Medisch
Centrum West. „We moesten
één aflevering per dag opne
men. Dat betekent van maan
dag tot vrijdag opnamen en in
de weekeinden je script voor de
volgende week doornemen en
'Foreign Affairs' is voor Joep Sertons zijn eerste ervaring met dagelijkse soap.
teksten leren. Dat legt wel een
druk op je. Je weet dat een scè
ne er in twee keer absoluut op
moet staan."
Hij heeft weinig tijd gehad
om leuke dingen te doen in Ar
gentinië. „Zo had ik graag
Spaans geleerd, maar daar ben
ik niet aan toe gekomen. Laat
staan dat ik veel van het land
heb kunnen zien. Ik ben één
keer een weekendje naar
Uruguay geweest, maar wel mét
script. Maar de periode in Ar
gentinië is een ervaring die ik
nooit had willen missen."
Sleur
Joep Sertons is op zijn 24-ste
begonnen met acteren. „Ik zat
voor die tijd in de muziek. Ik
werkte bij een bedrijf dat ach
tergrondmuziek leverde. Het
was een keurige baan van ne
gen tot vijf. Het werd een sleur.
Ik wilde wat creatievers doen en
ben gedichten gaan maken. Op
een gegeven moment vroeg
mijn toenmalige vriendin wat ik
nu wilde met mijn leven. 'Ik wil
acteur worden', riep ik spon
taan."
Joep Sertons solliciteerde bij
een jeugdtheater waar een tech
nische man en een acteur ge
vraagd werden. „Natuurlijk
kwam ik voor de baan als ac
teur, maar ik werd uiteindelijk
de technische man. Totdat ik
een keer in mocht vallen voor
een toneelspeler. Toen merkte
ik pas hoe moeilijk acteren is.
Het woord ambitie kreeg ook
ineens betekenis voor me. Ik
ben zangles gaan nemen en to
neelles."
Na 'Foreign Affairs' heeft Joep
Sertons naast een rolletje in de
Amerikaanse serie 'Remember'
geen TV-werk meer gedaan. „Ik
ben nu een theaterstuk aan het
schrijven voor jongeren over het
thema liefde. Het speelt zich af
op een camping in Limburg. In
het stuk zitten onder meer vijf
liedjes."
Toch blijft acteren Joep Ser
tons' grote liefde. „Ik zou dol
graag eens in een film willen
spelen. Maar dat is een circuit
waar je als TV-acteur niet zo
makkelijk binnenkomt. Voor
films wil men meestal geen ge
zichten die te bekend zijn van
televisie."
('Foreign Affairs', elke werk
dag, 17.25 uur, Nederland 2) j
GESPROKEN
Pleuni Touw in VARA
f TV-Magazine:
„Twintig jaar gele-
den speelde Ik die
beroemde rol in 'De
stille kracht'en dat
heeft me jarenlang
achtervolgd. Het was een knaller,
en er bestaan landen waar er na
zoiets om je gevochten wordt,
maar ik moest tien jaar wachten
op mijn volgende televisierol, in
'De fabriek'. En daarna weer tien
jaar op 'Diamant'. Al die tijd heb
ben ze bij elke rol geroepen: Pleu
ni Touw is veel te voor de hand
Freek de Jonge in Humo:
,,De vrije liefde is een mythe: al
tijd lijdt één van de twee. Oh, ja
wel, ik kijk graag naar vrouwen.
En ik heb daar ook graag gedach
ten bij. Gelukkig ben ik gezegend
met een goeie fantasie, zodat ik
die gedachten niet per se in prak
tijk hoef te brengen."
Zangeres Gail Gilmore in Privé:
,,0f een grote dosis intelligentie
belangrijk is voor het vak? Ik denk
dat het helpt bij het maken van je
carrière, maar niet als je zingt. Ik
heb met heel wat domme zangers
gezongen, maar wat er uit hun
keel kwam was prachtig. Wat me
wel is opgevallen, is dat niet zo
intelligente zangers niet elke toon
emotioneel benaderen. Je moet
emotioneel zijn om je publiek te
blijven boeien, anders ben je oer-
vervelend. Laat ik dan af en toe
misschién een beetje te veel ge
ven, bij mij is nog nooit iemand in
slaap gevallen."
Margreet Blanken, alias zuster Rei-
ni in Story:
„Ik vond het niet moeilijk om in
Medisch Centrum West de rol van
een lesbische vrouw te spelen. Ei
genlijk vind ik het veel fijner om
voor de camera met een vrouw te
vrijen, dan met een man. Met een
vrouw heb ik veel minder gêne.
Het is gemakkelijker om een
vrouw aan te raken."
Pianist Cor Bakker in VARA TV-Ma
gazine:
„Toen ik net voor de Paul de
Leeuw werkte, vroegen sommige
mensen bezorgd: is dat nou wel
goed voor je naam om mee te
doen aan al die flauwekul? Er is
voor mij maar één criterium om
mee te doen: ik moet het zelf leuk
vinden. En ik vind het leuk om
met Paul te werken. Mensen be
ginnen ons steeds meer als een
duo te zien. Binnenkort ga ik ver
huizen naar een klein dorp. Het
gerucht gaat daar dat Paul de
Leeuw er komt wonen, samen
met zijn vriend Cor Bakker. Ze
denken dat wij een stel zijn. Zo
erg is het al."
Dirk Bogarde in Humo:
„Ik acteer niet meer. 'Daddy
Nostalgie' van Bertrand Tavenier
was mijn laatste film. Ik ben nu
trouwens 73 jaar en wat kun je
dan nog spelen? Opa? Een druï
de? Een monnik? Nee, een oude
monnik.'Maar ik ben nu schrijver,
een volledig beroep, daar kun je
niets bij doen. Ik merk het ook
aan mezelf, ik merk dat ik naar
mensen kijk om over ze te schrij
ven, niet meer om met ze te spe
len."
Piet Veerman in Story:
„Een mens heeft maar twee ze
kerheden in zijn leven: sterven en
belasting betalen. Ik heb er drie:
ik betaal belastingen sterf, maar
dan wel in het mooie Volendam."
Frédérique Huydts uit Goede Tijden,
Slechte Tijden in het Veronica pro
grammablad:
Geïllustreerde Pers gaat door met kleutertijdschrift
Het kleutertijdschrift Sesamstraat blijft verschijnen. foto gpd
Het tijdschrift Sesamstraat naar
de gelijknamige kleuterserie van
de NOS wordt een permanente
uitgave. Uitgeverij De Geïllu
streerde Pers heeft na het ver
schijnen van de tien tweemaan
delijkse proefnummers besloten
definitief door te gaan met het
kleutertijdschrift.
Volgens hoofdredactrice Mar-
cella Pleysier van Sesamstraat
blijft het blad in elk geval tot
eind volgend jaar een twee
maandelijkse uitgave. „Daarna
moeten we opnieuw een con
tract afsluiten met Children's
Television Workshop in New
York, dat de rechten van Sesam
straat bezit. Wellicht kunnen we
in 1995 een maandblad worden.
Ik zou dat in elk geval graag wil
len."
Met de verkoop van het blad
(losse verkoop 4,95 gulden) ging
het in de proefperiode boven
verwachting goed. De oplage
bedraagt gemiddeld 36.000
exemplaren. Het blad is sinds
een paar maanden ook via een
abonnement verkrijgbaar. „We
hebben nu zo'n zes a zevendui
zend abonnees."
Het blad Sesamstraat staat re
dactioneel los van het populaire
kinderprogramma op televisie.
Marcella Peysier: „Wij kiezen
zelf de thema's voor de num
mers. Dat zijn onderwerpen die
ook vaak in hel NOS-program-
ma behandeld worden." Het
blad heeft evenals het televisie
programma vooral een educa
tief doel.
De thema's in het blad vari
ëren van 'groter groeien' tot 'de
tijd'. Het tijdschrift bevat spelle
tjes, voorleesverhalen, kleurpla
ten, knutselpagina's en posters.
Merchandising (verkoop van al
lerlei Sesamstraat-produkten)
kent het blad niet.
Het blad krijgt volgens hoofd
redactrice Pleysier ondanks het
strenge toezicht van licentie
houder Children's Television
Workshop een steeds Neder-
landser karakter. „Figuren als
Pino, Tommie en Ieniemienie
komen bijvoorbeeld alleen in de
Nederlandse TV-serie voor en
die spelen dus een belangrijke
rol in het blad. De formule van
het blad heb ik zelf kunnen be
palen. De verhalen worden ge
schreven door auteurs die ook
voor het Nederlandse TV-pro-
gramma werken. En we hebben
veel eigen tekeningen. Die moe
ten wel allemaal in schetsvorm
naar Amerika gestuurd worden
voor goedkeuring.
IRA-verklikker aan het woord in Impact
De Noordier Michael was vier
jaar lid van een eenheid van de
IRA die moorden en bomaan
slagen pleegde. Tegelijkertijd
was hij informant van de
Noordierse politie. De IRA
kwam achter zijn dubbelrol. Hij
moest vluchten naar een ander
land en zich een nieuwe identi
teit aanmeten.
De recente bloedige aansla
gen in Noord-lerland maken de
BBC-documentaire De IRA-ver-
klikker, die de VARA morgen
avond in de Impact-serie uit
zendt, extra actueel. In de docu
mentaire vertelt Michael over
de dubbelrol die hij vier jaar
had. Hoe gevaarlijk dat was,
wordt in dit programma duide
lijk: „Infiltreren in de IRA is net
zoiets als Russische roulette."
Michael - niet zijn echte
naam - was pas zeventien toen
de politie hem benaderde om
informant te worden. In de vier
jaar dat hij als informant werk
te, ontving hij ongeveer een half
miljoen gulden van de politie.
Dat was een tekèn dat ze vast
besloten was om resultaten uit
het contact te krijgen.
De documentaire laat de be
levenissen van Michael zien als
een spannende spionagefilm.
Het verhaal dat hij vertelt,
wordt nog eens nagespeeld. Zo
is te zien hoe hij een paar aan
slagen verijdelt, hoe de IRA
langzaam tot de conclusie komt
dat er iets niet klopt. Ze nemen
Bloedige aanslagen in Ierland zijn aan de orde van de dag. IRA-verklik
ker Michael vertelt over zijn ervaringen. foto pacemaker press
hem gevangen en willen hem
martelen en doden.
Michael komt zelf ook in
beeld, al is dat in het halfdon
ker. De documentaire geeft een
goed beeld van de praktijken
van de IRA en het risico dat Mi
chael in die vier jaar gelopen
heeft.
Het is uitzonderlijk dat Mi
chael zijn verhaal nog kan ver
tellen. „Ik rekende erop dat ik
vóór mijn vijfentwintigste het
loodje zou leggen", zegt hij
daarover. Omdat hij geen keus
had en moest vluchten, heeft hij
zijn vrouw en kinderen moeten
achterlaten. Hij zal ze nooit
meer zien. Hij leeft nu in een
ander land en heeft een geheel
andere identiteit. Toch is hij
nog steeds niet helemaal veilig.
„Je kunt vluchten, maar je kunt
je niet verbergen", weet Mi
chael.
(Uitzending, morgenavond,
23.20 uur, Nederland 3)
Frédérique Huydts is nog wel be
kend bij het Nederlandse publiek,
maar waarvan weten ze niet pre
cies meer. foto archief
,,lk kom de mensen nog wel be
kend voor, maar ze weten niet
meer precies waar ze me precies
hebben gezien. Dan komen ze
naar me toe en zeg
gen: 'Ik ken jou toch
ergens van, werk je
niet bij de bakker of
zo? dan zeg ik altijd:
ja mevrouw, inder
daad... Ik heb op die
manier al overal ge
werkt."
De voorsprong die RTL 4 en 5
hebben op het publieke be
stel, is vergelijkbaar met die
van TROS en Veronica in hun begintijd
op de oude omroepen. Dynamisch,
jong en niet vastgeroest aan oude waar
den kunnen de twee nieuwe zenders
inspelen op de laatste trend met behulp
van de nieuwste marketingtechnieken.
TROS en Veronica zetten destijds veel
freelancers in en hielden vast personeel
in aantal beperkt tot het puur noodza
kelijke. De Luxemburgse televisiebazen
gebruiken bovendien de laatste kijkers-
onderzoeken bij het samenstellen van
de programmering.
Daarbij wordt het programma van 5
geheel afgestemd op dat van 4. Zoiets
is, door de logheid van Hilversum op
Nederland 12 en 3, pas enigszins mo
gelijk als het nieuwe mediawetsvoorstel
door de Tweede Kamer wordt goedge
keurd. Dat is meteen het verschil. Wat
RTL 4 en 5 vrijwillig doen, moet in Hil
versum onder dwang. Want als het er
op aankomt, denkt elke publieke om
roep nog steeds eerst aan zichzelf.
Het nieuwe wetsvoorstel stelt dat de
NOS-voorzitter de drie publieke netten
gaat coördineren. Zo moet in de toe
komst worden voorkomen dat de drie
Hilversumse netten elkaar beconcurre
ren. NOS-programmadirecteur Ed van
Westerloo: „De omroepen worden
enigszins beperkt in hun vrijheid, maar
het is dan uitgesloten dat, zoals in het
afgelopen seizoen, een situatie ontstaat
met 'All you need is love' geprogram
meerd tegenover 'Pleidooi'. Twee
prachtige publieke programma's die el
kaar de dood in concurreren kan dan
niet meer."
TROS-voorzitter Karei van Dode-
waerd ziet het wetsvoorstel als de
doodsteek van zijn omroep. „Als de
NOS-voorzitter mag uitmaken dat wij
op prime time niet meer een typisch
TROS-programma als 'Dat willen wij
even kwijt' mogen brengen, waar blij
ven we dan." Ook Veronicavoorzitter
Joop van der Reijden ziet met afschuw
de „door Den Haag voorgeschreven be
tutteling" tegemoet.
Terwijl de omroepvoorzitters bek
vechtend door Hilversum gaan, werkt
het RTL-concern gestaag door aan zijn
plannen. Het gemak waarmee dat gaat,
zegt veel over de onmacht van het pu
blieke bestel. Maar de commerciëlen
zijn ook gezegend met programmati
sche kennis. De sportwedstrijden heb
ben een plek bij RTL 5 gekregen en vas
te onderdelen zijn horizontaal gepro
grammeerd. Alles is op beide zenders
zo ingedeeld dat de twee elkaar nooit in
de weg zitten. Tegenover sport staat
een film, tegenover informatie amuse
ment.
Slechter
Hilversum stelt daar weinig tegenover.
Het optimisme van de AKN-omroepen,
dat Nederland 1 het dit jaar weer gaat
maken, is op niets op gebaseerd. De
zender komt met niets nieuws. Op Ne
derland 2 gaat het nog slechter. De
TROS bewijst zonder sterren een om
roep te zijn zonder gezicht en kan het
beste meteen worden opgeheven. Vero
nica verlaat meer en meer zijn doel
groep - de jeugd - en richt zich nu op
het gezin, met programma's die de
concurrentie ook al maakt. Alleen de
EO houdt zich vast aan zijn boodschap.
Op Nederland 3 doet de VPRO dat ook.
En het geeft te denken dat juist deze
twee omroepen de laatste jaren nauwe
lijks kijkers hebben verloren. De VARA
ten slotte heeft het voortbestaan geheel
in handen gelegd van Paul de Leeuw,
één van de laatste coryfeeën die de pu
blieke omroep trouw blijft.
De NOS is een apart verhaal. Die zal
tot 1996 veel kijkers blijven trekken met
sport. Tot dat jaar heeft de omroep-
stichting vrijwel alle sportrechten in
handen. Maar dan begint er een nieuwe
run op de rechten van dit kijkerstrek-
kende TV-onderdeel. Geld is daarbij
van cruciaal belang. En dat heeft de
commercie meer dan het publiek. Dus
vanaf 1996 zal beetje bij beetje ook die
tot dan toe onneembare burcht worden
afgebroken.
Met de komst van RTL 5 is in feite de
ondergang van het publieke bestel in
Nederland ingezet. Steeds meer kijkers
zullen de overstap naar Luxemburg wa
gen. Het marktaandeel van de publieke
netten zal daardoor onder de vijftig
procent zakken, een percentage dat het
niet langer rechtvaardigt om kijk- en
luistergeld te innen. De minister heeft
de omroepen nog wel een concessie
van tien jaar in het vooruitzicht gesteld
maar, als ze die al volmaken, is het
daarna definitief voorbij. Wat overblijft,
is een armzalig publiek net zonder geld.
De publieke omroepen leggen
het af tegen de commerciële
omroepen.
foto wolter kobos
