De racende prins is schattig om te zien
'Ze wilden na een paar
minuten al actievoeren'
Jagen in een levend schilderij
Hijgers wordt een hak gezet
Het Gesprek van de Dag
Katwijkers kiezen goed
DINSDAG 9 NOVEMBER 1993
Derdejaars Emilie Knappert 'indoctrinereneerstejaars
Het is niet moeilijk om een
groep mensen te beïnvloeden.
Dat ontdekten zes studenten
agogisch werk van de Leidse
scholengemeenschap Emilie
Knappert tijdens een presenta
tie over indoctrinatie. Binnen
tien minuten hadden Sussy, An-
ja, Ingrid, Katje, Marjolijn en
Patrick een groep eerstejaars zo
"ver dat ze spandoeken verfden,
actie wilden gaan voeren,
hoofdpijn ontwikkelden en ont
zettend boos waren op de
schoolleiding. Een beangsti
gend resultaat, aldus de derde
jaars.
Er was niet zo ontzettend veel
voor nodig. De derdejaars
noemden het woord
'indoctrinatie' niet maar kon
digden aan een presentatie over
'beroepsgeheim' te houden.
Maar na een paar minuten
deelden ze de eerstejaars mee
dat het toch geen zin had om
verder op dat onderwerp in te
gaan. Er zou namelijk iets be
langrijks aan de hand zijn in het
schoolgebouw, zo draaiden ze
hun schokkende verhaal af. Een
geheim onderzoek bad uitgewe
zen dat er schadelijke gassen in
het schoolgebouw aan het Ra
penburg hingen.
Een nep-krantebericht, uitge
draaid via de computers van het
Leidsch Dagblad, moest de ge
loofwaardigheid van dat verhaal
verhogen. Net als twee politie
mannen, die waren uitgenodigd
om te vertellen aan welke geva
ren de leerlingen in het gebouw
blootstonden. De docent deed
ondertussen alsof hij ontzettend
boos was. Boos omdat de men
sen hun presentatie over 'be
roepsgeheim' niet deden maar
in plaats daarvan bekend maak
ten wat de schoolleiding al
maanden wist maar niet naar
buiten had gebracht. „Jullie krij
gen geen beoordeling", zei hij
tegen de derdejaars. „Jullie krij
gen nul punten. Dit kan zo
maar niet..."
En even later zaten de eerste
jaars te verven. Spandoeken
met teksten als 'Stop! is dit nu
sociaal' en 'Zijn wij nou een
school in de verzorging' zagen
het daglicht. „Het schijnt dat de
schoolleiding het al maanden
weet", zei een verontwaardigd
meisje. „En nu deze leerlingen
in plaats van hun presentatie de
waarheid aan het licht brengen,
wordt er gedreigd met lagere
cijfers. Cijfers verlagen, dat is
een chantagemiddel." „Ikmoet
zeggen dat ik echt hoofdpijn
heb", beweerde een ander. „Het
is niet helemaal eerlijk. We zit
ten nu vier maanden op school
en we moeten nog drie jaar. We
moeten hier iedere dag naar
toe. Dan moeten ze je toch ver
tellen wat er aan de hand is. Nu
hebben we geen keuze, verpes
ten we onze longen zonder dat
we het weten."
Voordat de actie echt uit de
hand dreigde te lopen, grepen
de derdejaars in. Patrick klom
op een stoel. „Mag ik even jullie
aandacht", schreeuwde hij.
„Weten jullie wat indoctrinatie
van een groep is? Jullie hebben
toch de film The Wave (een film
over indoctrinatie, red.) gezien?
Indoctrinatie is dat mensen
gaan denken wat jij wilt dat ze
moeten denken." Langzaam
drong het tot de andere leerlin
gen door dat ze voor de gek wa
ren gehouden. Hier en daar
klonk gegiechel, toen begonnen
er een paar hardop te lachen
maar veel leerlingen reageerden
uiterst verontwaardigd. „We
hebben maar een paar dingen
gebruikt", legde Patrick uit. „We
hebben gedaan alsof we ruzie
hadden met de leiding. De
milieupolitie is een vader van
een van ons met zijn collega..."
Een eerstejaars, Mirjam, gilde
hard: „Nee, dat meen je niet."
„We vinden dit niet fijn", zei
Mirjam. „Ik heb écht hoofdpijn.
Heel vaak als ik in dit gebouw
zit. Dan denk je eindelijk te we
ten waardoor het komt en dan
word je zo belazerd." Laura:
„Dat is het woord, ja. Ik voel me
belazerd." Pascal: „Ik voel me
inderdaad op mijn ziel getrapt.
Binnen een uur zaten de eerstejaars te verven.
Maar ik moet zeggen dat het
wel een heel goede presentatie
is." Laura: „Toen ik de film The
Wave zag, zei ik dat ik me nooit
zo zou laten beïnvloeden. Maar
we waren echt van plan om ac
tie te voeren. We dachten echt
dat het écht was."
Zelfs een paar derdejaars, die
naar de presentatie van hun
klasgenoten kwamen kijken,
trapten er in. „Zat ik daar op de
grond te tekenen. Weet je waar
ik mee bezig was? Met een
spandoek met de tekst: We gaan
ten onder aan Alkydide", vertel
de een derdejaars. „Maar toen
mijn wascootje brak, toen dacht
ik ineens aan The Wave. En
toen ben ik naar Patrick ge-
hard. Dat geldt ook voor mij. Ik
zit bijna elke dag op de weg en
ik heb de laatste vijfjaar geen
bekeuring gekregen voor te
hard rijden. Ik denk dat de
mensen die op Zandvoort rijden
(het enige officiële circuit in Ne
derland, red.) weten waar ze
mee bezig zijn. Die doen geen
gekke dingen op de openbare
weg."
„Ik stel voor dat elke politie
agent een racecursus gaat vol
gen. Ik zag laatst een program
ma van de NCRV. Waar ze het
gedrag van automobilisten
vanuit een rijdende wagen op
video vastleggen. Er was ie
mand die veel te hard reed. De
politie reed daar gewoon ach
teraan met honderdvijftig. Door
de bebouwde kom in een zoge
heten blinde wagen (een poli
tieauto die niet als zodanig her
kenbaar is, red.). Onverant
woord. Ik denk dat de bestuur
der niet goed had geweten wat
hij had moeten doen als er plot
seling iets gebeurd was. Als hij
in een slip was geraakt of zo.
Overigens, de mensen van de
rijkspolitie, die in die Porsches
zitten, kunnen wèl behoorlijk
rijden. Maar voor de andere
agenten zou een race-opleiding
goed zijn."
„Dan is hij niet goed op de
hoogte met de opleidingen van
de agenten", reageert Ton Stuif
bergen, voorlichter van de Leid
se politie. „We hebben onder
meer een surveillantenoplei
ding, waarbij de rijvaardigheid
wordt getoetst. Dat is, zeg maar,
een voortgezette rijopleiding na
de normale opleiding voor het
rijbewijs. Een burger wordt ge
leerd dat hij zijn ogen op de
weg moet houden en op de ver-
keersituatie moet letten. Een
surveillerende agent moet daar
naast ook nog om zich heen kij
ken om mogelijk dingen te con
stateren die niet in de haak
zijn."
Remafstand
„Bij die opleiding wordt aan
dacht besteed aan het rijden
met hoge snelheid. Er wordt on
der meer geleerd hoe de remaf
stand kan worden bepaald, wat
er gebeurt als de wielen blokke
ren....dat soort dingen. Of je van
een race-opleiding een veiliger
weggebruiker wordt kan ik
moeilijk zeggen. Een coureur
leert zo snel mogelijk van punt
A naar punt B te komen. Er zijn,
denk ik, genoeg andere oplei
dingen die je kunt volgen om
een betere chauffeur te wor
den."
Dat is Rex Bertrand, rijinstruc-
teur van de Alphense rijschool
Kontrast, met hem eens. „Als je
steeds met hoge snelheden rijdt
leer je natuurlijk wel je auto on
der controle houden, maar je
hebt toch meer aan een voort
gezette rijopleiding. Om in dit
verband een treffend voorbeeld
te noemen: je kunt dan Ieren
hoe je een minister of ander
hooggeplaatst persoon dient te
vervoeren."
„Er zit een slipcursus bij. Je leert
hoe te handelen in geval van
nood. Je leert jezelf niet klem te
rijden, steeds te kijken naar mo
gelijkheden om uit te wijken,
kritieke punten te vermijden,
overzichtelijke routes te kiezen,
enzovoort. Kijk, op een circuit
rijdt iedereen dezelfde kant op.
Op de openbare weg doorgaans
niet. Tegenliggers, verkeer dat
van rechts komt..."
herman joustra»
leiderdorp Liesbeth Schuitemaker en André Haasnoot namen vrijdag een auto in ontvangst die zij vorige
maand wonnen bij de Staatsloterij. Het Katwijkse paar maakte tijdens de televisieshow de juiste keuze uit
drie Alfa Romeo's - het contactsleuteltje paste maar op een van de drie wagens. Uit handen van verkoper
Frank van Alten van het Leiderdorpse bedrijf Auto Koen konden de Katwijkers een gloednieuwe Alfa Ro
meo 33 met een waarde van 28.000 gulden in ontvangst nemen. foto hielco kuipers
een Belpin-bezitter, moet na
het gewone abonneenummer
een pincode worden gedraaid.
Uiteraard geeft de eigenaar de
viercijferige code alleen aan in
timi. Bellers die alleen het
abonneenummer draaien of
toetsen, krijgen een stilte te ho
ren.
Volgens de uitvinder (34) werkt
de Belpin beter dan het gehei
me telefoonnummer. ,,Je bent
dan afhankelijk van de PTT.
Meestal duurt het even voordat
je het nummer hebt. Omdat de
bellers vaak bekenden zijn, kun
nen zij het geheime nummer
snel achterhalen. Dat risico is
veel kleiner met de Belpin. Je
kunt de code namelijk zo vaak
veranderen als je wilt. Een on
derzoekje binnen je eigen ken
nissenkring leert dan snel wie
de boosdoener is."
De PTT werkt ook aan een sys
teem om het nummer van de
beller direct te laten verschij
nen. Cramer: „Maar dan moet
je eerst een speciaal toestel ko
pen. Een ander nadeel is dat het
soms gewoon niet functioneert.
Als iemand uit een telefooncel
belt, heb je er niets aan. Of als
iemand belt bij z'n werkgever,
zie je alleen het centrale num
mer van het bedrijf en weet je
nog niet welke zakkenwasser
het is."
De Belpin is slechts een week
op de markt en loopt al 'als een
speer'. „Ik had vijfhonderd ap
paraatjes in voorraad en die zijn
allemaal verkocht. De kopers
zijn lang niet alleen mensen die
worden lastiggevallen, maar ook
mensen die meer privacy wil
len. Terwijl het hoofddoel toch
was: hijgers een hak zetten."
De afgestudeerde HTS'er (rich
ting uiteraard elektronica) is
momenteel druk in de weer met
de ontwikkeling van een soort
gelijke apparaat voor de fax.
Volgens André worden firma's
namelijk overspoeld door over
bodige en ongewenste faxbe
richten.
De Belpin is te koop bij A.C.E.,
wat staat voor André Cramer
Engineering. Het adres is Post
bus 30, 2100 AA Haarlem.
arnold aarts
Een milieuvervuilende hobby voor een Oranje, dat geeft geen pas!
fl archieffoto loek zuyderduin
Zij die gekroond zijn dienen het
goede voorbeeld te geven. Zij
die gekroond gaan worden ook.
Troonopvolger prins Willem
Alexander mag daarom niet
meer in een race-auto stappen.
Een milieuvervuilende hobby
voor een Oranje, dat geeft geen
pas! Dat vinden de Jonge De
mocraten tenminste. De jeugdi
ge D66'ers spraken bij hun
laatste congres in Lelystad
openlijk hun afschuw uit over
het feit dat de kroonprins on
langs op Zandvoort zijn raceli
centie had gehaald.
De Rijksvoorlichtingsdienst
kwam hierop met een reactie:
„De bedoeling van deze licentie
is niet om mee te doen aan
autoraces, maar om een veiliger
weggebruiker te worden." Is dat
zo, leidt het volgen van een ra-
cecurus werkelijk tot veiliger rij
den?
De Voorschotense coureur
Wout van Reenen, uitkomend
in de klasse van de produktie-
wagens tot twee liter, vindt van
wel. Per autotelefoon meldt hij:
„Voor honderd procent zeker,
dat is duidelijk. Na een racecur
sus volgt er een examen. Daar
wordt echt heel goed gelet op
hoe iemand rijdt. Hoe iemand
met snelheid omgaat, of ie
mand de ideale lijnen volgt, hoe
iemand op andere mensen op
de baan let. Ik reed net op
Zandvoort toen de prins daar
bezig was. Dat was schattig om
te zien. Hij ging niet erg hard,
maar hij deed erg zijn best om
het netjes te doen."
Gekke dingen
„Op de snelweg haal ik de men
sen er zo uit die aan autoracen
doen. Niet omdat ze zo hard rij
den. Autoracers rijden zelden te
Een miljoen Nederlanders schij
nen op gezette tijden gestoord
te worden door ongewenste te
lefoontjes. Niet zelden door da
ders van het mannelijk geslacht
die het nodig vinden vrouws
personen in het oor te hijgen of
met vunzige taal om de oren te
slaan. De PTT heeft handenvol
werk aan het opsporen van de
hijgers en het aansluiten van
geheime telefoonnummers.
Minstens zo effectief en in ieder
geval veel sneller werkt de Bel
pin. Een uitvinding van André
Cramer uit Heemstede.
Het apparaatje van 149 gulden
wordt geplaatst tussen het tele
foontoestel en de PTT-aanslui-
ting. Om contact te krijgen met
stapt..."
„Dat mensen zich zo snel laten
meevoeren", verbaasde Ingrid
zich, een van de presentatoren.
„We waren maar een paar mi
nuten bezig en toen wilden ze al
gaan actievoeren. Ik was van te
voren heel bang dat het niet zou
lukken. Maar toen mensen be
gonnen te zeggen dat dat ze
foto jan holvast
hoofdpijn hadden..."
„Ongelooflijk", verzuchtte be
geleider Marcel. „Beangstigend
ook." Hij gaf uiteindelijk niet de
aangekondigde nul punten,
maar het maximaal haalbare:
dertig punten.
Er staat een tak in de grond, aan
de rand van de akker. „Daaron
der ligt koeiepens", wijst ie
mand die net een paard uit een
trailer heeft geholpen, „want
daar is de kill. Wat dat betekent,
merk je vanmiddag wel."
Zaterdagochtend in het Bra
bantse land. De lucht ligt lood
grijs over Someren, waar de
dorpse stilte al vroeg wordt ver
stoord. Paardentrailers en per-
sonenautós rijden af en aan bij
hotel Centraal. Daar moet wor
den ingeschreven ('capgeld: 75
gulden') voor de 14e Hubertus-
jacht, op de eerste zaterdag in
november traditioneel de ope
ning van het jachtseizoen. „Als
je van sfeer houdt en van tradi
tie, dan moet je die een keer
hebben meegemaakt", heet het
onder liefhebbers van (deze
vorm van) paardesport.
En inderdaad, de 40 deelnemers
en de vele volgers wanen zich
die dag in de bossen en vennen
rond Someren meermalen on
derdeel van een oud Engels
jachttafereel. „Het is alsof je je
door een levend schilderij be
weegt", zegt de Leidse Ineke
van Schie, wier man Hans („Dit
is heel hard werken") en gerou
tineerde zoon Marco („Het is
toch net even wat anders met
die honden erbij") op gehuurde
paarden deelnemen aan de
jacht.
Het gevoel een oude prent te
zijn binnengestapt, komt al op
als acht Belgische hoornblazers
muzikaal de speciale mis voor
ruiters en volgers aankondigen
en begeleiden. Zelden toch zul
len honden worden toegelaten
tot de kerk, maar op deze dag
staan er twee onrustig met de
staart heen en weer te zwiepen
voor het altaar.
Het mag dit keer, want Huber-
tus naar wie de jacht is ge
noemd, is een heilige. De legen
de wil dat hij zich tijdens de
jacht bekeerd zou hebben. Het
kruis dat opeens verscheen in
het gewei van het hert dat hij
wilde afschieten, zou Hubertus
het licht hebben doen zien.
Aan de vossejacht die naar hem
is genoemd, komt overigens
geen wapen te pas. „Niet de rui
ters, maar de honden jagen. De
ruiters volgen, en bekijken het
jachtspel", zegt een dame van
het organisatiecomité, die na
drukkelijk meldt dat de natuur
wordt ontzien en dat er ook
geen vos aan de jacht te pas
komt. Dat dier moet bij gele
genheid wel in Engeland en Ier
land voor zijn leven rennen om
niet verscheurd te worden door
de honden en daar is in die lan
den nogal wat over te doen.
Maar de vossejacht die in Ne
derland door drie jachtvereni-
gingen wordt bedreven is
slechts een imitatie en heet slip-
jacht omdat het spoor is getrok
ken met een slip van in vosse-
mest gedrenkte lappen.
Als er veel wind staat is dat een
beetje lastig voor de honden,
maar op deze zaterdag is daar
van geen sprake. Het is windstil
en miezerig koud in Someren,
waar de jaarlijkse Hubertusjacht
een hele happening is. Met een
mis, een ontvangst op het ge
meentehuis, de zegening van de
op het dorpsplein verzamelde
ruiters, paarden en honden en
een stichtelijk woord van een
plaatselijke politieman. „Houdt
u aan de regels, denk om de na
tuur".
„Het is nodig want we gaan ook
stukken beschermd bosgebied
in", zegt de woordvoerder van
het slipjachtcomité Someren,
dat de jacht organiseert in nau
we samenwerking met de ver
eniging Veluwe Hunt. Leden
van die club, te herkennen aan
de rode jasjes met gele kraag en
de witte broek, rijden mee en de
vereniging levert ook de Hunt-
master (hij geeft de jaagaanwij
zingen), de Huntsman (leider
van de honden) en de Field-
master (die de zorg heeft voor
de ruiters). Zij leiden de jacht
waaraan iedereen kan deelne
men die beschikt over traditio
nele rijkleding (zwart jasje met
cap), voldoende ervaring en die
75 gulden over heeft om de drie
runs van vijf kilometer mee te
maken.
„Dat bedrag moeten we de
gastruiters wel vragen", betoogt
de woordvoerder van het slip
jachtcomité. Niet alleen het
aantrekken van de Belgische
hoornblazers, die ook de jacht
muzikaal opluisteren, kost geld
'maar ook het fokken en trainen
van de honden'.
De meute van de Veluwe Hunt
bestaat uit zón veertig 'Anglo-
Francais', een kruising tussen
de Engelse foxhound en de
Franse 'Blanc-et-noir'. Vervaar
lijk uitziende dieren die tijdens
de tussenstops voortdurend be
zig lijken de rangorde binnen de
groep aan te vechten, maar die
tijdens de drie runs van de jacht
een hecht 'pack' vormen.
„Het is fascinerend om die
beesten bezig te zien", zegt
Dick Roseboom uit Noordwij-
kerhout, die op zijn eigen paard
meedoet. „En het is natuurlijk
prachtig om zo door de natuur
te rijden. Vroeger was dit alleen
weggelegd voor de elite, maar
tegenwoordig kun je paarden
huren bij de manege en voor
het inschrijfgeld hoeft ook nie
mand het te laten."
„Je krijgt er bovendien veel voor
terug", vindt hij, „al is zón imi-
tatiejacht toch wel minder leuk.
Ik heb ook achter echte vossen
aangezeten en dat was toch an
ders. Een slip wordt door een
mens getrokken: een vos is uit
gekookt en gaat door greppels
en door water om te ontsnap
pen. Dat lukt overigens niet
vaak en dat verscheuren aan het
einde hoefde voor mij niet. Dat
I was vreselijk.
Er is iets bij zijn woorden voor
te stellen, als de meute de tak
heeft bereikt die aan de rand
I van de akker in de Brabantse
grond is gestoken. Terwijl rui
ters en volgers met een glas
Glühwein bijkomen, lopen de
honden wila huilend rondjes
om de plek waar de 'prooi' (de
pens dus) begraven is. Pas op
een teken van de Huntsman
mogen ze aanvallen. Dan krijgt
het woord kill echt betekenis.
PAUL DE TOMBE
