ALLEEN BIJ
BLOKKER EN BART SMIT
Dit kabinet koos niet voor Leiden
De verkeersveiligheid in Voorhout
Schrijvende Lezers
Walenkamp en betaald Oorlog
parkeren op Maredijk
Oordelen en vooroordelen over Duitsers'
DINSDAG 9 NOVEMBER 1993
Heeft u ook onze wethouder
Walenkamp van verkeer gezien,
in het programma 'Kassa' van
de Vara op zaterdag 30 oktober
j.L? Tijdens dit programma
werd Joop Walenkamp gecon
fronteerd met o.m. bewoners
uit de buurt rondom de Mare
dijk, die het afgelopen jaar te
maken kregen met betaald par
keren.
De door de wethouder aange
voerde argumenten waren ui
termate zwak. Betaald parkeren
voor bewoners in deze wijk,
omdat de gemeente bij de ont
wikkeling van het stationsge
bied heeft nagelaten adequate
c.q. voldoende parkeervoorzie
ningen te eisen van de projekt-
ontwikkelaars of deze zelf aan te
leggen. Dat staat (terecht) de
bewoners van deze wijk niet
Beleidsmakers op het gebied
van verkeer, wethouder en mi
nister vergeten blijkbaar dat au
tomobilisten wegenbelasting
betalen. Betaling van wegenbe
lasting geeft het recht gebruik te
maken met het vervoermiddel
van de openbare weg. Open
baar is niet alléén de straat en
de parkeerplaats, maar óók het
trottoir en het fietspad, het
openbaar groen, etc.
De wegenbelasting werd in
gevoerd, toen de auto in zwang
kwam en was bestemmingshef
fing of -belasting. Er waren toen
bijna geen autowegen en het
was niet redelijk de wegenaan
leg om te slaan over alle bur
gers. De auto was toen nog geen
gemeengoed. Bijna iedereen
heeft echter thans een auto, zo
dat zelfs deze belasting als ach
terhaald beschouwd zou kun
nen worden. Temeer, omdat
niet alle wegenbelasting aan in-
frastruktuur t.b.v. de auto wordt
besteed. Daarboven komen er
nog enorme sommen aan ben
zine- en dieselaccijns binnen.
Zou men niet een groot gedeel
te van de wegenbelasting naar
de algemene middelen door
schuiven, dan hoeft men geen
tunnels e.d. privaat te financie
ren, maar kan gewoon uit de
wegenbelasting gefinancierd
worden.
Geleidelijk aan willen de
overheden echter méér geld
zien, om andere politieke stok
paardjes te kunnen verwezenlij
ken. Óf de burger nu om deze
voorzieningen vraagt, is meestal
niet aan de orde. Het meest
simpele is de burger extra te be
lasten?
Op grond van welk recht me
nen wethouders en ministers
belemmeringen op te mogen
leggen aan de burger? Het on
derhoud van wegen kost geld,
waarvoor de burger via diverse
soorten belastingen bijdraagt.
Het is niet terecht, om deze op
een kleine groep te laten druk
ken. Stel u eens voor: de invoe
ring van een fietsbelasting en
een voetgangersbelasting, of er
ger nog, u komt het Warmonder
hek niet meer door als u geen
tol hebt betaald. Of nog erger:
een aparte belasting voor fiet
sers en voetgangers, die per
wijk, per stad, toegang moeten
betalen voor het gebruik van de
(niet meer) openbare weg!
De rijksoverheid heeft te zor
gen voor een goede landelijke
infrastruktuur, aangepast aan
de economische behoefte. De
gemeenten hebben evenzo te
zorgen voor een goede plaatse
lijke infrastruktuur ten behoeve
van een goed plaatselijk econo
misch klimaat. (Wonen en wer
ken).
De gemeenteraad is gekozen
om er op toe te zien, dat het
college van burgemeester en
wethouders zijn werkzaamhe
den in het algemeen belang van
de stad naar behoren uitvoeren.
Zij zijn er niet, om belemmerin
gen op te leggen aan het vrij
verkeer van goederen, diensten
en aan de bewegingsvrijheid
van de burger, door het instel
len van allerlei beperkende
maatregelen. Met welk recht?
Wat stelt Europa nog voor wan
neer plaatselijk niet gebeurt,
wat men op Europees niveau
juist wil bereiken?
De auto is niet meer weg te
denken in onze maatschappij.
Tijd is geld en daar draait het al
lemaal om. We hebben geen
tijd meer, om met gebruik van
openbaar vervoer de economi
sche bedrijvigheid op het huidi
ge en steeds veeleisender ni
veau te houden.
In gevallen van o.m. de ont
wikkeling van het stationsge
bied, mag de gemeente, nee
nog erger heeft de plicht, bij de
ontwikkeling van het gebied,
van ontwikkelaars te eisen voor
zieningen te treffen, om proble
men in de bestaande omgeving
van welke aard dan ook te ver
mijden. Of dat nu parkeren be
treft, geluidshinder, stank of wat
dan ook. Wanneer de gemeente
dit nalaat, dient zij zélf voorzie
ningen te treffen en het is maar
al te gemakkelijk de prijs af te
wentelen op een kleine groep
en daarmee financieel voordeel
te behalen om de gemeentelijke
inkomsten te verhogen.
Th.J. Valk.
Satijnvlinder 7,
Leiden.
(Van redactiewege ingekort).
In de krant van zaterdag 23-10
schrijft Hans Hoogendijk dat op
12/13 februari 1945 (bombarde
ment Dresden) de nazi's de oor
log al hadden verloren. Hoe
komt hij aan die onzin? Ieder
een wéét dat de oorlog nog
volop aan de gang was.
Enkele data: 24 maart Engel
sen steken Rijn over, 29 maart
Russen bezetten Danzig en ruk
ken Oostenrijk binnen, 29 april
Amerikanen trekken München
binnen en bevrijden Dachau, 30
april Berlijn Hitier pleegt zelf
moord, 4 mei Montgomery aan
vaardt capitulatie van de Duitse
strijdkrachten in Nederland,
Denemarken en NW van Duits
land, 7 mei Algehele capitulatie
van de Duitse strijdkrachten,
om middernacht worden de vij
andelijkheden in Europa ge
staakt.
In elk geval, dat bombarde
ment van Dresden hoorde óók
tot de noodzaak van onze be
vrijding. Ik hoor ze nog gaan, el
ke nacht geregeld geronk, grote
hoeveelheden vliegtuigen, het
klonk ons als muziek, er werd
aan onze bevrijding gewerkt.
Nog wat, het bombardement
van het Bezuidenhout, helaas,
helaas, er naast, maar vlékbij
was het doel.... einde treinlijn
Bezuidenhout. Daar kwamen de
VI's aan voor verder transport
naar Wassenaar waar de lan
ceerbasis was.
Over de 'ondergrondse' zijn
geen aantallen te noemen. Toen
niet, nu niet, nooit niet. Logisch
toch. Ik vraag me wel eens af
hoe ze aan het getal 10.000 ko
men. Ondergrondse illegaliteit,
verzet het hing als los zand
aan elkaar, en wat is nou het
gekke, het functioneerde wél én
er werden nooit grote groepen
opgerold. De enige die 'georga
niseerd' was, was de CPN! Om
streeks 1944 is er vanuit Enge
land geprobeerd het georgani
seerd te krijgen met Prins Bern-
hard als hoofd. BS, KP, OD, etc.
Alleen al in Leiden waren er 14
illegale blaadjes. Een van de
eersten, naamloos, verscheen al
in mei '40, bij Daisy Maal, Bree-
straat 3b.
Het zijn de nietsweters die al
les zo goed weten. Waar ik het
niet helemaal mee eens ben
schijnt Oscar Wilde gezegd te
hebben: "De geschiedenis moet
steeds herschreven worden."
Wél waar is: "Een historicus is
er net niet bij geweest." Toen er
enkele proefuitzendingen voor
de tv-serie van Lou de Jong wa
ren geweest is er voor de tv een
discussie geweest met mensen
uit het verzet, zéér nuttig. Ik heb
er wel om gevraagd, maar ze
weigeren dit nog eens uit te
zenden.
Iets onbegrijpelijks voor mij is
het hardnekkige verkeerde
woordgebruik, althans bij men
sen die de oorlog niet hebben
ondergaan. Kijk maar in de
'Dikke van Dale': 'Fascismé, Po
litiek systeem berustend op ul
tra nationalistische autoritaire
en onverdraagzame beginselen
zoals dit in Italië bestond: 'Nazi
afkorting Duits nationaal soci
alisme.
Racisme bestond niet in Ita
lië. Als men even zélf nadenkt...
blonde haren, blauwe ogen, een
Duitse hobby... kén immers niet
in Italië. Hitier heeft met veel
druk geprobeerd Mussolini zo
ver te krijgen, succes minimaal,
veel Joodse vluchtelingen zijn in
kloosters opgenomen, uiteraard
met medeweten van de Paus,
vanwege de financiën.
Is dit verkeerde woordgebruik
zo hardnekkig omdat het zoveel
lekkerder klinkt? Het is mij een
raadsel.
Mevr. M. Bosch-Gans,
Voorschoterweg 69,
Valkenburg ZH.
Buurmeijer
"Wat hebben wij ervan ge
maakt", verzuchtte jaren gele
den een vermaard politicus, zo
bleek uit de verhoren van de
commissie Buurmeijer. Zeker is
dat de afgelopen jaren politici
een collectie problemen hebben
laten ontstaan. Met verkiezin
gen in zicht beloven politici nu
één en ander beter te regelen.
Maar als deze vage uitspraak
niet leidt tot invoering van volk
sinitiatief- en referendumrecht,
wordt de kiezer zand in de ogen
gestrooid. Dan willen beleids
makers niet begrijpen dat mas
sa's Nederlanders zeer belang
rijke kwesties niet geheel en al
meer in handen van politici,
van overheden, van belangen
organisaties en zeker niet in
handen van met geweld drei
gende actiegroepen willen leg
gen.
Helaas wijzen politieke partij
en tot nu toe dit voorstel om de
kiezers meer inspraak te geven
schaamteloos af. Vinden zij ons
te dom om verantwoorde keu
zes te maken? Of past Biesheu
vels stelling dat voor het starten
van zo'n procedure alle initia
tiefnemers moeten beschikken
over grote aantallen handteke
ningen (2 a 3 maal kiesdeler)
van de kiezers niet in de partij
politieke koker? Niemand kan
immers dan nog sjoemelen met
dit recht en referenda uitschrij
ven tegen de wil van de kiezers.
Zoals in Amsterdam, waar enige
jaren geleden bij een ver-
keersreferendum meer dan 70%
van de kiezers thuis bleef. Zij
hadden geen boodschap aan de
politieke trucs van hun ge
meenteraad.
Jan de Wit,
Apollolaan 294,
Leiden.
(van redactiewege ingekort)
Leiden kreeg het zo felbegeer
de Europees Medicijnenbureau
niet. Hoewel, er was flink ge
lobbyd door het gemeentebe
stuur. Maar de Europese Com
missie koos voor Londen. Toch
zou Leiden, zo bleek uit enkele
onderzoeken, een goede plaats
zijn geweest om het bureau te
vestigen.
Europol komt naar Neder
land! En daar moeten we heel
blij om zijn, want tenslotte was
dat de enige Europese instelling
die in de slotverklaring van de
regeringsleiders werd genoemd.
Aldus premier Lubbers afgelo
pen vrijdag in Brussel. Europol,
daar zit toch de meeste Europe
se dynamiek in, afgezien van de
Bank natuurlijk. En het Merken
bureau, dat zou toch eigenlijk
maar een in zichzelf gekeerde
instantie zijn met een paar hon
derd ambtenaren. Nee dyna
miek, met een paar honderd ex
tra politieambtenaren - meren
deels afkomstig uit andere Eu
ropese landen - aktie onderne
men tegen de drugsbendes.
Voor dat type dynamiek heeft
het kabinet gekozen, voor het
geval dat Nederland de Bank
niet zou krijgen. Was dat bij ge
brek aan betere alternatieven?
Ik wil hier kort uiteen zetten dat
er een uitstekend voorbereid en
kansrijk alternatief was, met
vooral veel meer economische
en werkgelegenheidsdynamiek.
Het gaat daarbij om de vesti
ging, in Leiden, van het Euro
pean Medicines Agency (EMA),
het Europse Registratiebureau
voor geneesmiddelen (voor hu
maan en veterinair gebruik) en
andere biofarmica. De feiten op
een rij.
In 1990 verstrekten de minis
teries van WVC en Landbouw
aan McKinsey de opdracht om
de wenselijkheid en haalbaar
heid van de vestiging van het
EMA in Nederland na te gaan
en daarbij te vergelijken met
andere landen. Deze studie
werd begeleid door een stuur
groep onder leiding van oud
minister G.M.V. van Aardenne
en had plaats onder eindverant
woordelijkheid van dr. P.
Winsemius. Op grond
groot aantal criteria
vestigingsplaats zou moeten
voldoen, werd eenduidig gecon
cludeerd dat Nederland en wel
in het bijzonder de gemeente
Leiden, daarvoor zeer geschikt
zou zijn. Dit laatste vanwege de
aanwezigheid van sterke biofar-
maceutische-, biotechnische-
en medische kennisclusters en
met het MediPark en Bioscien
ce Park voor concrete vesti
gingsmogelijkheden voor het
EMA zelf en voor nieuwe bedrij
ven. Een dergelijke wetenschap
pelijke kennisinfrastructuur op
hoog niveau is noodzakelijk,
omdat de te stellen registratie-
eisen aan nieuwe geneesmidde
len voortdurend moeten wor
den aangepast op grond van de
stand van de wetenschap: dyna
mische interaktie. In feite heeft
het kabinet dit advies naast zich
neergelegd bij het stellen van de
3 bekende prioriteiten. Tóch
vond het ministerie van Econo
mische Zaken (EZ) het eind
1992 zeer wenselijk dat op
nieuw en wel door de gemeente
Leiden zélf de aandacht op het
EMA werd gevestigd. Bij EZ had
men heel goed in de gaten dat
het bij het EMA niet alleen zou
gaan om een paar honderd
nieuwe ambtenaren, maar
vooral ook om de zeer gunstige
invloed op de vestiging van ver
scheidene farmaceutische be
drijven in Nederland. Immers:
ook de locatie van de Ameri
kaanse tegenhanger FDA (Food
and Drug Administration) bij
Washington D.C. heeft tot een
groot aantal vestigingen in de
direkte omgeving geleid. Boven
dien betekent een dergelijk bu
reau een enorme aktiviteit op
de reis- en congresmarkt, om
dat er permanente behoefte be
staat aan informatie-uitwisse
ling. Toen ik in september j.l. in
Japan was en op verzoek van
het Netherlands Investment
Agency in Tokyo een aantal se
minars verzorgde over de uit
stekende mogelijkheden die
Nederland biedt op het gebied
van farmaceutische R&D, was
de belangstelling van het be
drijfsleven heel groot en zijn
reaktie unaniem: "If EMA
comes to your country, we will
come too!" Het was al enige tijd
duidelijk dat de Japanse farma
ceutische industrie de komende
10 jaar op grote schaal in Euro
pa zal investeren: het is nu ook
duidelijk welk land de grootste
kanshebber op die investerin
gen zal zijn.
Vanaf het begin van dit jaar
heeft de gemeente Leiden een
grote aktiviteit ontwikkeld om
de vestiging van het EMA bij de
regering te bepleiten. Hoogte
punt daartoe vormde de aan
bieding van het zogenaamde
"bidbook" aan de staatssecreta-
Rooy en die van Volksgezond
heid, de heer H. Simons op 7
april j.l. in de Lakenhal te Lei
den. Beiden erkenden in hun
reaktie het grote belang van het
EMA en zegden toe dit onder de
aandacht van de premier te
brengen. Dat is ongetwijfeld
ook gebeurd, echter van die zij
de bleef het EMA genegeerd.
Ook brieven die door het VNO
en het NCW naar de premier
werden gezonden, waarin het
grote economische en werkge-
legenheidsbelang werd bena
drukt bleven zonder reaktie.
Onofficieel werd duidelijk dat
Den Haag het best vond als Lei
den zich als een soort reserve
zou beschouwen, maar het ka
binet wenste de prioriteitsvolg
orde niet te wijzigen of aan te
vullen. Dit betekende uiteraard
een enorme handicap om Lei
den in de rest van Europa onder
de aandacht te brengen en ten
slotte moesten burgemeester
Goekoop en wethouder Walen
kamp van Leiden zelf naar
Brussel en Staatsburg afreizen
om de kandidatuur voor het
EMA te stellen en toe te lichten.
Dit in grote tegenstelling met
Engeland (dat zich overigens
pas in mei*j.l. officieel kandidaat
stelde), waar John Major zich de
grote voorvechter betoonde en
dat met een buitensporig duur
uitgevoerd "bidbook" Londen
presenteerde. Mét een grote
stelligheid en arrogantie werd
geponeerd dat Engeland hét
Europese land van de farma
ceutische innovatie is en dat
dus het EMA daar diende te ko-
"Nederlanders en Duitsers
moeten elkaar maar eens beter
leren kennen. Deze bijzondere
zaterdagbijlage doet een poging
een deel van de lacune in ken
nis te vullen." Zo leidt Hans Ja
cobs zijn jonge en oudere lezers
de bijlage 'Duitsland' binnen.
Ook mij dus, een van oorsprong
Duitse (Ich bin eine Berlinerin)
die sinds 1977 in Leiden leeft en
werkt. En die een zoon heeft die
i.t.t. zijn ouders zonder enig ac
cent Nederlands praat (incl. plat
Leids). In tegenstelling ook tot
mij toonde hij geen enkele be
langstelling voor het onderwerp
van deze bijlage. Hoeveel jonge
ren dat wel deden zou ik graag
willen weten. Want wat zij in
deze bijlage over Duitsland en
de Duitsers te horen krijgen, zal
bij hen eerder vooroordelen
aankweken dan afleren - moch
ten zij die hebben.
Als sociologe en pedagoge
was ik diep verontrust over de
teneur van de meeste artikelen
en beschouwingen in deze bij
lage. Niet het verstrekken van
kennis staat voorop, maar het
oproepen van en het aanhaken
bij cliché-voorstellingen over
'de Duitsers'. Clichés die nu
juist de wereld uit geholpen
zouden moeten worden. Het
stramien van de meeste bijdra
gen is: beginnen met de meest
walgelijke eigenschappen die
aan Duitsers toegedicht worden
- arrogant, slaafs gehoorza
mend, humorloze Strebers, mi
litant racistisch, vette, dag en
nacht bier zuipende, in Leder-
hosen gestoken en heimatlieder
brullende monsters. Vervolgens
iets gas terugnemen - er zijn
ook uitzonderingen - en eindi
gen met buikpijn: maar toch
Het ergst - maar beslist niet uit
sluitend - gebeurt dat in het ar
tikel van - uitgerekend - 'onze
correspondent in Duitsland',
Hans Hoogendijk. Ik kan zijn
uitlatingen alleen maar als de
magogisch beschouwen. 'Ord-
nung Muss sein', improviseren
kunnen de Duitsers niet. De
heer Hoogendijk wil ons toch
niet echt verkopen dat de ge
middelde Duitse jongere dag en
nacht aan het regelen en oprui
men is? Dat de gemiddelde
Duitse vrouw niet zo goed im
proviseert als de Nederlandse?
Dat de EHBO niet ook hier klaar
staat bij massa-evenementen?
Dat er niet ook op Nederlandse
autowegen bij een ongeluk de
politie aan te pas komt? Dat er
niet ook in Nederland (Frank
rijk, Amerika) de advocaten een
leuke boterham verdienen aan
de vele geschillen die complexe
samenlevingen nu eenmaal met
zich meebrengen? Helemaal
maf wordt het verhaal wanneer
Hoogendijk (en anderen) de
Duitse titelgevoeligheid op de
korrel neemt. Ik heb in elk ge
val, toen ik nog in Duitsland
leefde en werkte, geen brieven
ontvangen, geadresseerd aan
'Weledelzeergeleerde Vrouwe' -
hier wel. En als Hoogendijk
constateert dat 'de Duitsers zich
's avonds en in hun vrije tijd te
rug trekken in hun hermetisch
afgegrendelde eigen wereldje',
met de rolluiken naar beneden,
terwijl in Nederland de gordij
nen open blijven, dan vermengt
hij een cultuurverschil in gordij
nen open - gesloten met een
(voor oordeel over de mate van
privacy in beide landen.
Ook Nederlanders trekken
zich namelijk in hun vrije tijd
en 's avonds graag terug in hun
eigen wereldje. Nee, al deze
persoonlijke impressies van de
heer Hoogendijk dragen niets
bij aan grondige kennis over
onze oosterburen, net zo min
als het hatelijke artikeltje van
Rob van den Dobbelsteen "'t Is
er te vet", of de "Leren ze het
dan nooit af' bijdrage van R.
Frisart - ondanks misschien
goede bedoêlingen. Een docen
te bijv. in het onderwijs kan met
dit soort 'informatie' niets. Zij
vindt in deze bijlage geen rele
vante informatie over het Duit
se onderwijssysteem in vergelij
king met het onze; niets over de
participatie van vrouwen op de
arbeidsmarkt: niets over het
jeugdculturele leven van Duitse
jongeren; niets over - ga zo
maar door. Niet alleen als peda
goge, ook als sociologe mis ik
een serieuze poging tot inter
culturele vergelijkingen tussen
beide landen. Zo'n poging doet
wel H.W. von den Dunk ("In
Duitsland geldt de prestatie, in
Nederland de bedoeling"). Hij
legt zijn vinger op de zere plek.
op de 'oorsprong' van al die an
ti-Duitse gevoelens en vooroor
delen: niet alleen Duitsers heb
ben een 'unbewaltigte Vergan-
genheit', Nederlanders hebben
die ook.
Zij het dat die van een ander
aard is dan die van de Duitsers.
Ook Nederlanders zijn er nog
niet uit, ook zij worstelen nóg
met hun rol tijdens de bezetting
en wat zij in die verschrikkelijke
periode gedaan en nagelaten
hebben. Óórdelen en vooroor
delen over 'de Duitsers' worden
van generatie op generatie
doorgegeven om het contrast
tussen 'goed' en 'fout' zo scherp
mogelijk te laten bestaan. Maar
de verwrongen beelden over de
'de Duitsers' gaan inmiddels
ook en vooral over mensen die j
lang na die tijd geboren zijn.
Mijn collega René Diekstra be
nadert dit zelfde thema in zijn
bijdrage "Ons soort mensen"
van een andere kant: niet als
historicus, zoals H.W. von der 1
Dunk, maar als psycholoog. Hij
toont met het bekende Milgram
experiment aan dat alle mensen
onder extreme omstandigheden
tot de meest verschrikkelijke I
handelingen in staat zijn. Het is
dan zaak, meen ik, goed onder- i
scheid te maken tussen een
analyse van 'de Duitsers' ten tij
de van het nationaal socialisme j
(en men zal dan vinden dat er
toen al grote verschillen waren
tussen Duitsers), en 'de Duit
sers' anno 1993 (en men zal al
weer tot nuanceringen komen).
Tot welke verschrikkelijke han
delingen mensen in staat zijn
zien we elke dag en over de hele
wereld. Wij als Westeuropeanen
verkeren in de gelukkige om
standigheden dat we elkaar niet
uit honger, politiek of religieus
fanatisme afmaken.
Laten we elkaar echter ook
niet in overdrachtelijke zin af
maken door wederzijdse voor
oordelen te koesteren en die
van generatie op generatie door
te geven. Laten we in plaats j
daarvan al onze fantasie en al
onze beschaving gebruiken om
het zo gevaarlijke cliché-denken
te doorbreken.
Manuela du Bois-Reymond,
Zijlsingel 40.
Leiden.
De gemeente Voorhout heeft
een serie maatregelen voorge
steld om de verkeersveiligheid
in het dorp te verbeteren.
Het gemeentebestuur wil Voor
hout graag verkeersveiliger ma
ken en buigt, zeer terecht, het
hoofd over de driesprong Oost-
houtlaan - Rijksstraatweg. Maar
wat ook te denken van de krui
sing Jacoba van Beierenweg -
Loosterweg - 's Gravendamse-
weg, beter bekend als de krui
sing "t Soldaatje'? Deze onover
zichtelijke, levensgevaarlijke,
fietsonvriendelijke kruising is al
jaren een doorn in mijn oog (en
zeker weten in dat van vele
Voorhouters).
Tijdens de afgelopen vier jaar
hebben hier maar liefst 27 on
gevallen plaatsgevonden waar
van er één met dodelijke afloop.
Bij de driesprong Oosthoutlaan
- Rijksstraatweg zijn in dezelfde
periode 19 ongevallen voorge
komen waarvan er twee met
dodelijke afloop. Dat hier stop
lichten nodig zijn is zeker waar,
maar naar mijn idee hadden er
bij de kruising 't Soldaatje al
eerder stoplichten moeten
staan. Waarom doet de ge-
hier niets aan?
r fietsers le-
Der
vensgevaarlijke situatie bestaat
al lang. Oversteken van of naar
de Loosterweg is meestal een
grote gok omdat er op deze
drukke provinciale weg geen
ruimte is voor fietsers om hal
verwege te kunnen wachten.
Men móét in één keer de weg
over terwijl van alle kanten au
to's komen. Voor de automobi
list komend vanaf de 's Graven-
damseweg draaiend Voorhout
in, is het veelal niet te zien of er
fietsers oversteken richting Tey-
lingerlaan omdat het 'fietspad
op dat punt onoverzichtelijk is.
Zo zijn er nog tal van voorbeel
den. Moet er dan toch eerst
weer opnieuw zich een ernstig
ongeval voordoen om de ge
meente Voorhout wakker te
schudden?
Ook bij 't Soldaatje is een op
lossing om de verkeersveilig
heid te garanderen dringend ge
wenst want het gaat er toch niet
om hoeveel dodelijke ongeval
len er zijn gebeurd voordat het
gemeentebestuur gaat reage
ren? Het is toch juist de bedoe
ling om die te voorkomen?
P.C. Koster,
Speenkruidhof 10,
Voorhout.
men. In het McKinsey-rapport
was nu juist bepleit dat veeleer
het EMA in een farmaceutisch
'neutraal' land zou moeten wor
den gevestigd. Interessant in
dat verband is ook dat bij de
persconferentie door de minis
ter van volksgezondheid van
Engeland, mrs. V. Bottomley, op
18 oktober j.l. in Brussel over
het EMA, de resultaten van een
enquête bekend werden ge
maakt over de voorkeur van de
farmaceutische industrie (we
reldwijd) voor de plaats van ves
tiging van het EMA. Daaruit
kwam (uiteraard) Londen als
eerste uit de bus, terwijl Leiden
de tweede voorkeur genoot. Dat
is opvallend als men bedenkt
dat Leiden slechts inofficieel
kandidaat was, zich door gebrek
aan regeringssteun niet sterk
heeft kunnen profileren en
naast Londen moest concurre
ren met steden als Barcelona,
Dublin en Kopenhagen. Het is
duidelijk dat Leiden gezien
wordt als een voortreffelijke
stad om farmaceutische R&D te
bedrijven. Voor stimulering
daarvan heeft het kabinet, al
thans in relatie tot de keuze
voor een Europese instelling,
niet gekozen. Uiteraard is het
nu zoveel temeer wenselijk dat
vanuit EZ belangrijke initiatie
ven worden genomen om de
ontwikkeling van de innovatie
farmaceutische bedrijfstak in
ons land verder te stimuleren
en vestigen uit het buitenland te
realiseren. Deze in ons land on
derontwikkelde private sector
met zijn enorm hoge toege
voegde waarde, zou voortreffe
lijk aansluiten bij de op hoog ni
veau staande research op far
maceutische, farmacochemi-
sche, biotechnologische en me-
disch-biologische terreinen,
zoals bij onze universiteiten en
andere onderzoeksinstituten
plaatshebben. Dat zou veel van
de nu gemiste kans alsnog kun
nen goedmaken.
Prof. Dr. D.D. Breimer,
Center for Bio-Pharmaceutical
Sciences,
Sylvius Laboratories,
Wassenaarseweg 72,
Leiden.
indelijk de Disney-videofilm waar iedereen op heeft
gewacht. De swingende muziek en de spannende
avonturen maken van Jungle Boek het grootste
video-festijn aller tijden.
Nu alléén bij Blokker en Bart Smit bij aankoop van
deze fantastische videoband voor slechts ƒ34,95
de originele Jungle Book beker GRATIS!!