ALLEEN BIJ BLOKKER EN BART SMIT Dit kabinet koos niet voor Leiden De verkeersveiligheid in Voorhout Schrijvende Lezers Walenkamp en betaald Oorlog parkeren op Maredijk Oordelen en vooroordelen over Duitsers' DINSDAG 9 NOVEMBER 1993 Heeft u ook onze wethouder Walenkamp van verkeer gezien, in het programma 'Kassa' van de Vara op zaterdag 30 oktober j.L? Tijdens dit programma werd Joop Walenkamp gecon fronteerd met o.m. bewoners uit de buurt rondom de Mare dijk, die het afgelopen jaar te maken kregen met betaald par keren. De door de wethouder aange voerde argumenten waren ui termate zwak. Betaald parkeren voor bewoners in deze wijk, omdat de gemeente bij de ont wikkeling van het stationsge bied heeft nagelaten adequate c.q. voldoende parkeervoorzie ningen te eisen van de projekt- ontwikkelaars of deze zelf aan te leggen. Dat staat (terecht) de bewoners van deze wijk niet Beleidsmakers op het gebied van verkeer, wethouder en mi nister vergeten blijkbaar dat au tomobilisten wegenbelasting betalen. Betaling van wegenbe lasting geeft het recht gebruik te maken met het vervoermiddel van de openbare weg. Open baar is niet alléén de straat en de parkeerplaats, maar óók het trottoir en het fietspad, het openbaar groen, etc. De wegenbelasting werd in gevoerd, toen de auto in zwang kwam en was bestemmingshef fing of -belasting. Er waren toen bijna geen autowegen en het was niet redelijk de wegenaan leg om te slaan over alle bur gers. De auto was toen nog geen gemeengoed. Bijna iedereen heeft echter thans een auto, zo dat zelfs deze belasting als ach terhaald beschouwd zou kun nen worden. Temeer, omdat niet alle wegenbelasting aan in- frastruktuur t.b.v. de auto wordt besteed. Daarboven komen er nog enorme sommen aan ben zine- en dieselaccijns binnen. Zou men niet een groot gedeel te van de wegenbelasting naar de algemene middelen door schuiven, dan hoeft men geen tunnels e.d. privaat te financie ren, maar kan gewoon uit de wegenbelasting gefinancierd worden. Geleidelijk aan willen de overheden echter méér geld zien, om andere politieke stok paardjes te kunnen verwezenlij ken. Óf de burger nu om deze voorzieningen vraagt, is meestal niet aan de orde. Het meest simpele is de burger extra te be lasten? Op grond van welk recht me nen wethouders en ministers belemmeringen op te mogen leggen aan de burger? Het on derhoud van wegen kost geld, waarvoor de burger via diverse soorten belastingen bijdraagt. Het is niet terecht, om deze op een kleine groep te laten druk ken. Stel u eens voor: de invoe ring van een fietsbelasting en een voetgangersbelasting, of er ger nog, u komt het Warmonder hek niet meer door als u geen tol hebt betaald. Of nog erger: een aparte belasting voor fiet sers en voetgangers, die per wijk, per stad, toegang moeten betalen voor het gebruik van de (niet meer) openbare weg! De rijksoverheid heeft te zor gen voor een goede landelijke infrastruktuur, aangepast aan de economische behoefte. De gemeenten hebben evenzo te zorgen voor een goede plaatse lijke infrastruktuur ten behoeve van een goed plaatselijk econo misch klimaat. (Wonen en wer ken). De gemeenteraad is gekozen om er op toe te zien, dat het college van burgemeester en wethouders zijn werkzaamhe den in het algemeen belang van de stad naar behoren uitvoeren. Zij zijn er niet, om belemmerin gen op te leggen aan het vrij verkeer van goederen, diensten en aan de bewegingsvrijheid van de burger, door het instel len van allerlei beperkende maatregelen. Met welk recht? Wat stelt Europa nog voor wan neer plaatselijk niet gebeurt, wat men op Europees niveau juist wil bereiken? De auto is niet meer weg te denken in onze maatschappij. Tijd is geld en daar draait het al lemaal om. We hebben geen tijd meer, om met gebruik van openbaar vervoer de economi sche bedrijvigheid op het huidi ge en steeds veeleisender ni veau te houden. In gevallen van o.m. de ont wikkeling van het stationsge bied, mag de gemeente, nee nog erger heeft de plicht, bij de ontwikkeling van het gebied, van ontwikkelaars te eisen voor zieningen te treffen, om proble men in de bestaande omgeving van welke aard dan ook te ver mijden. Of dat nu parkeren be treft, geluidshinder, stank of wat dan ook. Wanneer de gemeente dit nalaat, dient zij zélf voorzie ningen te treffen en het is maar al te gemakkelijk de prijs af te wentelen op een kleine groep en daarmee financieel voordeel te behalen om de gemeentelijke inkomsten te verhogen. Th.J. Valk. Satijnvlinder 7, Leiden. (Van redactiewege ingekort). In de krant van zaterdag 23-10 schrijft Hans Hoogendijk dat op 12/13 februari 1945 (bombarde ment Dresden) de nazi's de oor log al hadden verloren. Hoe komt hij aan die onzin? Ieder een wéét dat de oorlog nog volop aan de gang was. Enkele data: 24 maart Engel sen steken Rijn over, 29 maart Russen bezetten Danzig en ruk ken Oostenrijk binnen, 29 april Amerikanen trekken München binnen en bevrijden Dachau, 30 april Berlijn Hitier pleegt zelf moord, 4 mei Montgomery aan vaardt capitulatie van de Duitse strijdkrachten in Nederland, Denemarken en NW van Duits land, 7 mei Algehele capitulatie van de Duitse strijdkrachten, om middernacht worden de vij andelijkheden in Europa ge staakt. In elk geval, dat bombarde ment van Dresden hoorde óók tot de noodzaak van onze be vrijding. Ik hoor ze nog gaan, el ke nacht geregeld geronk, grote hoeveelheden vliegtuigen, het klonk ons als muziek, er werd aan onze bevrijding gewerkt. Nog wat, het bombardement van het Bezuidenhout, helaas, helaas, er naast, maar vlékbij was het doel.... einde treinlijn Bezuidenhout. Daar kwamen de VI's aan voor verder transport naar Wassenaar waar de lan ceerbasis was. Over de 'ondergrondse' zijn geen aantallen te noemen. Toen niet, nu niet, nooit niet. Logisch toch. Ik vraag me wel eens af hoe ze aan het getal 10.000 ko men. Ondergrondse illegaliteit, verzet het hing als los zand aan elkaar, en wat is nou het gekke, het functioneerde wél én er werden nooit grote groepen opgerold. De enige die 'georga niseerd' was, was de CPN! Om streeks 1944 is er vanuit Enge land geprobeerd het georgani seerd te krijgen met Prins Bern- hard als hoofd. BS, KP, OD, etc. Alleen al in Leiden waren er 14 illegale blaadjes. Een van de eersten, naamloos, verscheen al in mei '40, bij Daisy Maal, Bree- straat 3b. Het zijn de nietsweters die al les zo goed weten. Waar ik het niet helemaal mee eens ben schijnt Oscar Wilde gezegd te hebben: "De geschiedenis moet steeds herschreven worden." Wél waar is: "Een historicus is er net niet bij geweest." Toen er enkele proefuitzendingen voor de tv-serie van Lou de Jong wa ren geweest is er voor de tv een discussie geweest met mensen uit het verzet, zéér nuttig. Ik heb er wel om gevraagd, maar ze weigeren dit nog eens uit te zenden. Iets onbegrijpelijks voor mij is het hardnekkige verkeerde woordgebruik, althans bij men sen die de oorlog niet hebben ondergaan. Kijk maar in de 'Dikke van Dale': 'Fascismé, Po litiek systeem berustend op ul tra nationalistische autoritaire en onverdraagzame beginselen zoals dit in Italië bestond: 'Nazi afkorting Duits nationaal soci alisme. Racisme bestond niet in Ita lië. Als men even zélf nadenkt... blonde haren, blauwe ogen, een Duitse hobby... kén immers niet in Italië. Hitier heeft met veel druk geprobeerd Mussolini zo ver te krijgen, succes minimaal, veel Joodse vluchtelingen zijn in kloosters opgenomen, uiteraard met medeweten van de Paus, vanwege de financiën. Is dit verkeerde woordgebruik zo hardnekkig omdat het zoveel lekkerder klinkt? Het is mij een raadsel. Mevr. M. Bosch-Gans, Voorschoterweg 69, Valkenburg ZH. Buurmeijer "Wat hebben wij ervan ge maakt", verzuchtte jaren gele den een vermaard politicus, zo bleek uit de verhoren van de commissie Buurmeijer. Zeker is dat de afgelopen jaren politici een collectie problemen hebben laten ontstaan. Met verkiezin gen in zicht beloven politici nu één en ander beter te regelen. Maar als deze vage uitspraak niet leidt tot invoering van volk sinitiatief- en referendumrecht, wordt de kiezer zand in de ogen gestrooid. Dan willen beleids makers niet begrijpen dat mas sa's Nederlanders zeer belang rijke kwesties niet geheel en al meer in handen van politici, van overheden, van belangen organisaties en zeker niet in handen van met geweld drei gende actiegroepen willen leg gen. Helaas wijzen politieke partij en tot nu toe dit voorstel om de kiezers meer inspraak te geven schaamteloos af. Vinden zij ons te dom om verantwoorde keu zes te maken? Of past Biesheu vels stelling dat voor het starten van zo'n procedure alle initia tiefnemers moeten beschikken over grote aantallen handteke ningen (2 a 3 maal kiesdeler) van de kiezers niet in de partij politieke koker? Niemand kan immers dan nog sjoemelen met dit recht en referenda uitschrij ven tegen de wil van de kiezers. Zoals in Amsterdam, waar enige jaren geleden bij een ver- keersreferendum meer dan 70% van de kiezers thuis bleef. Zij hadden geen boodschap aan de politieke trucs van hun ge meenteraad. Jan de Wit, Apollolaan 294, Leiden. (van redactiewege ingekort) Leiden kreeg het zo felbegeer de Europees Medicijnenbureau niet. Hoewel, er was flink ge lobbyd door het gemeentebe stuur. Maar de Europese Com missie koos voor Londen. Toch zou Leiden, zo bleek uit enkele onderzoeken, een goede plaats zijn geweest om het bureau te vestigen. Europol komt naar Neder land! En daar moeten we heel blij om zijn, want tenslotte was dat de enige Europese instelling die in de slotverklaring van de regeringsleiders werd genoemd. Aldus premier Lubbers afgelo pen vrijdag in Brussel. Europol, daar zit toch de meeste Europe se dynamiek in, afgezien van de Bank natuurlijk. En het Merken bureau, dat zou toch eigenlijk maar een in zichzelf gekeerde instantie zijn met een paar hon derd ambtenaren. Nee dyna miek, met een paar honderd ex tra politieambtenaren - meren deels afkomstig uit andere Eu ropese landen - aktie onderne men tegen de drugsbendes. Voor dat type dynamiek heeft het kabinet gekozen, voor het geval dat Nederland de Bank niet zou krijgen. Was dat bij ge brek aan betere alternatieven? Ik wil hier kort uiteen zetten dat er een uitstekend voorbereid en kansrijk alternatief was, met vooral veel meer economische en werkgelegenheidsdynamiek. Het gaat daarbij om de vesti ging, in Leiden, van het Euro pean Medicines Agency (EMA), het Europse Registratiebureau voor geneesmiddelen (voor hu maan en veterinair gebruik) en andere biofarmica. De feiten op een rij. In 1990 verstrekten de minis teries van WVC en Landbouw aan McKinsey de opdracht om de wenselijkheid en haalbaar heid van de vestiging van het EMA in Nederland na te gaan en daarbij te vergelijken met andere landen. Deze studie werd begeleid door een stuur groep onder leiding van oud minister G.M.V. van Aardenne en had plaats onder eindverant woordelijkheid van dr. P. Winsemius. Op grond groot aantal criteria vestigingsplaats zou moeten voldoen, werd eenduidig gecon cludeerd dat Nederland en wel in het bijzonder de gemeente Leiden, daarvoor zeer geschikt zou zijn. Dit laatste vanwege de aanwezigheid van sterke biofar- maceutische-, biotechnische- en medische kennisclusters en met het MediPark en Bioscien ce Park voor concrete vesti gingsmogelijkheden voor het EMA zelf en voor nieuwe bedrij ven. Een dergelijke wetenschap pelijke kennisinfrastructuur op hoog niveau is noodzakelijk, omdat de te stellen registratie- eisen aan nieuwe geneesmidde len voortdurend moeten wor den aangepast op grond van de stand van de wetenschap: dyna mische interaktie. In feite heeft het kabinet dit advies naast zich neergelegd bij het stellen van de 3 bekende prioriteiten. Tóch vond het ministerie van Econo mische Zaken (EZ) het eind 1992 zeer wenselijk dat op nieuw en wel door de gemeente Leiden zélf de aandacht op het EMA werd gevestigd. Bij EZ had men heel goed in de gaten dat het bij het EMA niet alleen zou gaan om een paar honderd nieuwe ambtenaren, maar vooral ook om de zeer gunstige invloed op de vestiging van ver scheidene farmaceutische be drijven in Nederland. Immers: ook de locatie van de Ameri kaanse tegenhanger FDA (Food and Drug Administration) bij Washington D.C. heeft tot een groot aantal vestigingen in de direkte omgeving geleid. Boven dien betekent een dergelijk bu reau een enorme aktiviteit op de reis- en congresmarkt, om dat er permanente behoefte be staat aan informatie-uitwisse ling. Toen ik in september j.l. in Japan was en op verzoek van het Netherlands Investment Agency in Tokyo een aantal se minars verzorgde over de uit stekende mogelijkheden die Nederland biedt op het gebied van farmaceutische R&D, was de belangstelling van het be drijfsleven heel groot en zijn reaktie unaniem: "If EMA comes to your country, we will come too!" Het was al enige tijd duidelijk dat de Japanse farma ceutische industrie de komende 10 jaar op grote schaal in Euro pa zal investeren: het is nu ook duidelijk welk land de grootste kanshebber op die investerin gen zal zijn. Vanaf het begin van dit jaar heeft de gemeente Leiden een grote aktiviteit ontwikkeld om de vestiging van het EMA bij de regering te bepleiten. Hoogte punt daartoe vormde de aan bieding van het zogenaamde "bidbook" aan de staatssecreta- Rooy en die van Volksgezond heid, de heer H. Simons op 7 april j.l. in de Lakenhal te Lei den. Beiden erkenden in hun reaktie het grote belang van het EMA en zegden toe dit onder de aandacht van de premier te brengen. Dat is ongetwijfeld ook gebeurd, echter van die zij de bleef het EMA genegeerd. Ook brieven die door het VNO en het NCW naar de premier werden gezonden, waarin het grote economische en werkge- legenheidsbelang werd bena drukt bleven zonder reaktie. Onofficieel werd duidelijk dat Den Haag het best vond als Lei den zich als een soort reserve zou beschouwen, maar het ka binet wenste de prioriteitsvolg orde niet te wijzigen of aan te vullen. Dit betekende uiteraard een enorme handicap om Lei den in de rest van Europa onder de aandacht te brengen en ten slotte moesten burgemeester Goekoop en wethouder Walen kamp van Leiden zelf naar Brussel en Staatsburg afreizen om de kandidatuur voor het EMA te stellen en toe te lichten. Dit in grote tegenstelling met Engeland (dat zich overigens pas in mei*j.l. officieel kandidaat stelde), waar John Major zich de grote voorvechter betoonde en dat met een buitensporig duur uitgevoerd "bidbook" Londen presenteerde. Mét een grote stelligheid en arrogantie werd geponeerd dat Engeland hét Europese land van de farma ceutische innovatie is en dat dus het EMA daar diende te ko- "Nederlanders en Duitsers moeten elkaar maar eens beter leren kennen. Deze bijzondere zaterdagbijlage doet een poging een deel van de lacune in ken nis te vullen." Zo leidt Hans Ja cobs zijn jonge en oudere lezers de bijlage 'Duitsland' binnen. Ook mij dus, een van oorsprong Duitse (Ich bin eine Berlinerin) die sinds 1977 in Leiden leeft en werkt. En die een zoon heeft die i.t.t. zijn ouders zonder enig ac cent Nederlands praat (incl. plat Leids). In tegenstelling ook tot mij toonde hij geen enkele be langstelling voor het onderwerp van deze bijlage. Hoeveel jonge ren dat wel deden zou ik graag willen weten. Want wat zij in deze bijlage over Duitsland en de Duitsers te horen krijgen, zal bij hen eerder vooroordelen aankweken dan afleren - moch ten zij die hebben. Als sociologe en pedagoge was ik diep verontrust over de teneur van de meeste artikelen en beschouwingen in deze bij lage. Niet het verstrekken van kennis staat voorop, maar het oproepen van en het aanhaken bij cliché-voorstellingen over 'de Duitsers'. Clichés die nu juist de wereld uit geholpen zouden moeten worden. Het stramien van de meeste bijdra gen is: beginnen met de meest walgelijke eigenschappen die aan Duitsers toegedicht worden - arrogant, slaafs gehoorza mend, humorloze Strebers, mi litant racistisch, vette, dag en nacht bier zuipende, in Leder- hosen gestoken en heimatlieder brullende monsters. Vervolgens iets gas terugnemen - er zijn ook uitzonderingen - en eindi gen met buikpijn: maar toch Het ergst - maar beslist niet uit sluitend - gebeurt dat in het ar tikel van - uitgerekend - 'onze correspondent in Duitsland', Hans Hoogendijk. Ik kan zijn uitlatingen alleen maar als de magogisch beschouwen. 'Ord- nung Muss sein', improviseren kunnen de Duitsers niet. De heer Hoogendijk wil ons toch niet echt verkopen dat de ge middelde Duitse jongere dag en nacht aan het regelen en oprui men is? Dat de gemiddelde Duitse vrouw niet zo goed im proviseert als de Nederlandse? Dat de EHBO niet ook hier klaar staat bij massa-evenementen? Dat er niet ook op Nederlandse autowegen bij een ongeluk de politie aan te pas komt? Dat er niet ook in Nederland (Frank rijk, Amerika) de advocaten een leuke boterham verdienen aan de vele geschillen die complexe samenlevingen nu eenmaal met zich meebrengen? Helemaal maf wordt het verhaal wanneer Hoogendijk (en anderen) de Duitse titelgevoeligheid op de korrel neemt. Ik heb in elk ge val, toen ik nog in Duitsland leefde en werkte, geen brieven ontvangen, geadresseerd aan 'Weledelzeergeleerde Vrouwe' - hier wel. En als Hoogendijk constateert dat 'de Duitsers zich 's avonds en in hun vrije tijd te rug trekken in hun hermetisch afgegrendelde eigen wereldje', met de rolluiken naar beneden, terwijl in Nederland de gordij nen open blijven, dan vermengt hij een cultuurverschil in gordij nen open - gesloten met een (voor oordeel over de mate van privacy in beide landen. Ook Nederlanders trekken zich namelijk in hun vrije tijd en 's avonds graag terug in hun eigen wereldje. Nee, al deze persoonlijke impressies van de heer Hoogendijk dragen niets bij aan grondige kennis over onze oosterburen, net zo min als het hatelijke artikeltje van Rob van den Dobbelsteen "'t Is er te vet", of de "Leren ze het dan nooit af' bijdrage van R. Frisart - ondanks misschien goede bedoêlingen. Een docen te bijv. in het onderwijs kan met dit soort 'informatie' niets. Zij vindt in deze bijlage geen rele vante informatie over het Duit se onderwijssysteem in vergelij king met het onze; niets over de participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt: niets over het jeugdculturele leven van Duitse jongeren; niets over - ga zo maar door. Niet alleen als peda goge, ook als sociologe mis ik een serieuze poging tot inter culturele vergelijkingen tussen beide landen. Zo'n poging doet wel H.W. von den Dunk ("In Duitsland geldt de prestatie, in Nederland de bedoeling"). Hij legt zijn vinger op de zere plek. op de 'oorsprong' van al die an ti-Duitse gevoelens en vooroor delen: niet alleen Duitsers heb ben een 'unbewaltigte Vergan- genheit', Nederlanders hebben die ook. Zij het dat die van een ander aard is dan die van de Duitsers. Ook Nederlanders zijn er nog niet uit, ook zij worstelen nóg met hun rol tijdens de bezetting en wat zij in die verschrikkelijke periode gedaan en nagelaten hebben. Óórdelen en vooroor delen over 'de Duitsers' worden van generatie op generatie doorgegeven om het contrast tussen 'goed' en 'fout' zo scherp mogelijk te laten bestaan. Maar de verwrongen beelden over de 'de Duitsers' gaan inmiddels ook en vooral over mensen die j lang na die tijd geboren zijn. Mijn collega René Diekstra be nadert dit zelfde thema in zijn bijdrage "Ons soort mensen" van een andere kant: niet als historicus, zoals H.W. von der 1 Dunk, maar als psycholoog. Hij toont met het bekende Milgram experiment aan dat alle mensen onder extreme omstandigheden tot de meest verschrikkelijke I handelingen in staat zijn. Het is dan zaak, meen ik, goed onder- i scheid te maken tussen een analyse van 'de Duitsers' ten tij de van het nationaal socialisme j (en men zal dan vinden dat er toen al grote verschillen waren tussen Duitsers), en 'de Duit sers' anno 1993 (en men zal al weer tot nuanceringen komen). Tot welke verschrikkelijke han delingen mensen in staat zijn zien we elke dag en over de hele wereld. Wij als Westeuropeanen verkeren in de gelukkige om standigheden dat we elkaar niet uit honger, politiek of religieus fanatisme afmaken. Laten we elkaar echter ook niet in overdrachtelijke zin af maken door wederzijdse voor oordelen te koesteren en die van generatie op generatie door te geven. Laten we in plaats j daarvan al onze fantasie en al onze beschaving gebruiken om het zo gevaarlijke cliché-denken te doorbreken. Manuela du Bois-Reymond, Zijlsingel 40. Leiden. De gemeente Voorhout heeft een serie maatregelen voorge steld om de verkeersveiligheid in het dorp te verbeteren. Het gemeentebestuur wil Voor hout graag verkeersveiliger ma ken en buigt, zeer terecht, het hoofd over de driesprong Oost- houtlaan - Rijksstraatweg. Maar wat ook te denken van de krui sing Jacoba van Beierenweg - Loosterweg - 's Gravendamse- weg, beter bekend als de krui sing "t Soldaatje'? Deze onover zichtelijke, levensgevaarlijke, fietsonvriendelijke kruising is al jaren een doorn in mijn oog (en zeker weten in dat van vele Voorhouters). Tijdens de afgelopen vier jaar hebben hier maar liefst 27 on gevallen plaatsgevonden waar van er één met dodelijke afloop. Bij de driesprong Oosthoutlaan - Rijksstraatweg zijn in dezelfde periode 19 ongevallen voorge komen waarvan er twee met dodelijke afloop. Dat hier stop lichten nodig zijn is zeker waar, maar naar mijn idee hadden er bij de kruising 't Soldaatje al eerder stoplichten moeten staan. Waarom doet de ge- hier niets aan? r fietsers le- Der vensgevaarlijke situatie bestaat al lang. Oversteken van of naar de Loosterweg is meestal een grote gok omdat er op deze drukke provinciale weg geen ruimte is voor fietsers om hal verwege te kunnen wachten. Men móét in één keer de weg over terwijl van alle kanten au to's komen. Voor de automobi list komend vanaf de 's Graven- damseweg draaiend Voorhout in, is het veelal niet te zien of er fietsers oversteken richting Tey- lingerlaan omdat het 'fietspad op dat punt onoverzichtelijk is. Zo zijn er nog tal van voorbeel den. Moet er dan toch eerst weer opnieuw zich een ernstig ongeval voordoen om de ge meente Voorhout wakker te schudden? Ook bij 't Soldaatje is een op lossing om de verkeersveilig heid te garanderen dringend ge wenst want het gaat er toch niet om hoeveel dodelijke ongeval len er zijn gebeurd voordat het gemeentebestuur gaat reage ren? Het is toch juist de bedoe ling om die te voorkomen? P.C. Koster, Speenkruidhof 10, Voorhout. men. In het McKinsey-rapport was nu juist bepleit dat veeleer het EMA in een farmaceutisch 'neutraal' land zou moeten wor den gevestigd. Interessant in dat verband is ook dat bij de persconferentie door de minis ter van volksgezondheid van Engeland, mrs. V. Bottomley, op 18 oktober j.l. in Brussel over het EMA, de resultaten van een enquête bekend werden ge maakt over de voorkeur van de farmaceutische industrie (we reldwijd) voor de plaats van ves tiging van het EMA. Daaruit kwam (uiteraard) Londen als eerste uit de bus, terwijl Leiden de tweede voorkeur genoot. Dat is opvallend als men bedenkt dat Leiden slechts inofficieel kandidaat was, zich door gebrek aan regeringssteun niet sterk heeft kunnen profileren en naast Londen moest concurre ren met steden als Barcelona, Dublin en Kopenhagen. Het is duidelijk dat Leiden gezien wordt als een voortreffelijke stad om farmaceutische R&D te bedrijven. Voor stimulering daarvan heeft het kabinet, al thans in relatie tot de keuze voor een Europese instelling, niet gekozen. Uiteraard is het nu zoveel temeer wenselijk dat vanuit EZ belangrijke initiatie ven worden genomen om de ontwikkeling van de innovatie farmaceutische bedrijfstak in ons land verder te stimuleren en vestigen uit het buitenland te realiseren. Deze in ons land on derontwikkelde private sector met zijn enorm hoge toege voegde waarde, zou voortreffe lijk aansluiten bij de op hoog ni veau staande research op far maceutische, farmacochemi- sche, biotechnologische en me- disch-biologische terreinen, zoals bij onze universiteiten en andere onderzoeksinstituten plaatshebben. Dat zou veel van de nu gemiste kans alsnog kun nen goedmaken. Prof. Dr. D.D. Breimer, Center for Bio-Pharmaceutical Sciences, Sylvius Laboratories, Wassenaarseweg 72, Leiden. indelijk de Disney-videofilm waar iedereen op heeft gewacht. De swingende muziek en de spannende avonturen maken van Jungle Boek het grootste video-festijn aller tijden. Nu alléén bij Blokker en Bart Smit bij aankoop van deze fantastische videoband voor slechts ƒ34,95 de originele Jungle Book beker GRATIS!!

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 20