Bezinning
bij DIOK
4
1
De doorbraak van Arjan van der Laan
J1 1
n
Sport
1
chtergrond
1
i door: Gert-Jan Onvlee
1
chterlijn
ZATERDAG 6 NOVEMBER 1993
25
DIOK wil met zijn tijd meegaan. Hofleverancier zijn
voor het Nederlands rugbyteam alleen is niet zaligma
kend. De gerenommeerde Leidse club, vijf jaar lands
kampioen op rij, moet ook verder en daarvoor is een
beleidsplan over een professionele organisatie, leden-
aanwas en financieel beheer eveneens noodzakelijk. Op
de ledenvergadering van 26 oktober gingen de leden
met de ontvouwde nieuwe toekomstvisie accoord. Toch
vielen er spaanders.
Van de zomer tekende
Arjan van der Laan
een twee-jarig con
tract bij Sparta. Het
eerste seizoen bij de
Rotterdamse eredivi
sieclub was de van za
terdag eersteklasser
ARC gekomen mid
denvelder namelijk
goed bevallen en dat
gevoel was wederzijds.
De Nieuwkoper toon
de zich content over
de veertien gespeelde
wedstrijden in de
hoofdmacht, waarin
hij vijf keer als basis
speler werd opgeroe
pen. Vooral assistent
trainer Henk van Stee
was van de zoon van
een taxi-ondernemer
gecharmeerd.
I
I door: Ad van Kaam
Gisteren is de competitie in de NBA - de Amerikaanse profliga
van het basketbal - van start gegaan. Zonder Michael Jordan,
speler van drievoudig kampioen de Chicago Bulls en zonder
concurrentie de grootste atleet van het laatste decennium.
Zonder Reggie Lewis ook, de grote belofte van de Boston Celtics
die op 23-jarige leeftijd werd getroffen door een hartstilstand. En
zonder de betreurde Kroaat Drazen Petrovic van de New Jersey
Nets die bij een auto-ongeluk om het leven kwam. De NBA zal,
het moge duidelijk zijn, nooit meer dezelfde zijn.
Een NBA zonder Jordan
Hoe tragisch het veel te vroege verscheiden van die twee
jonge talenten ook moge zijn; dat laatste heeft
natuurlijk vooral betrekking op het volkomen
onverwachte afscheid van superster Michael Jordan. '1 quit', zei hij
simpel op de drukst bezochte persconferentie van het jaar, 'Ik kap
er mee'. De sportwereld stond perplex. Hier was inderdaad iemand
die op het hoogtepunt van zijn roem een vette'streep onder zijn
carrière zette - zoals het een echte ster betaamt, nietwaar - en
iedereen vond het nog veel te vroeg om afscheid te nemen van dit
fenomeen.
Terecht. Want zoals Jordan zijn sport en zichzelf verkocht was er
geen tweede. Zijn prestaties spreken voor zich. Drie NBA-titels op
rij, topscorer sinds jaar en dag, twee olympische gouden medailles,
vele malen beste speler van het jaar. Maar daarnaast vooral: idool
van de jongeren. De eerste echte mondiale mega-ster. Van Rio de
Janeiro tot Peking en van Chicago tot Zutphen liep de jeugd weg
met 'Air', zoals hij in de wandel wel wordt genoemd. En met de
schoenen die hij aanprees. Want het Amerikaanse sportmerk Nike
is godsgruwelijk groot geworden van Jordan en zijn tv-spots.
Hoe moet het nu verder met de NBA, die in tijdsbestek van twee
jaar supersterren als Magie Johnson (besmet met HIV-virus), Larry
Bird (rugperikelen) en Michael Jordan (golf) kwijtraakte? Spelers
die ervoor zorgden dat het basketbal de snelst groeiende sport op
de aardbol werd? Welnu, de vooruitzichten zijn niet erg
aanlokkelijk.
Zijn er dan geen opvolgers? Misschien. Althans, mannen als
Shaquille O'Neal, Larry Johnsson, Chris Webber en Anfernee
Hardaway lijken alles in zich te hebben om in pakweg een paar jaar
tijd de grote namen te doen vergeten en hun eigen stempel op het
basketbal te drukken. Alleen, er is een tendens te bespeuren die het
ergste doet vrezen.
Die van de 'levenslange' supercontracten. Want voornoemd
kwartet mag dan wel talent hebben, iets bereikt in de orde van
Jordan, Bird of Magic hebben zij geen van vieren nog. En de vraag
is maar of ze wat zullen bereiken. Maar hun respectievelijke clubs
schroomden niet - of konden anders, bang als ze waren deze
spelers kwijt te raken - om deze 'rookies' voor soms zes, zeven of
acht jaar vast te leggen. Tegen bedragen waarvan Jordan alleen
maar kon dromen. O'Neal: 70 miljoen dollar, Johnson: 84 miljoen,
Webber: 90 miljoen. Ja, U leest het goed: 90 miljoen.... dollar.
Die hoeven dus nooit meer te werken. De kans is groot dat ze dat,
met dergelijke absurde contracten op zak, ook daadwerkelijk na
enige tijd niet meer doen. De mogelijkheid is eveneens latent
aanwezig dat het publiek, als het ook maar even tegenzit, zich
afwendt van de pseudo-sterren. Dat de mensen nog niet vergeten
zijn hoe Magic, Bird en Jordan eerst jaren het allerbeste van
zichzelf hebben gegeven voor het basketbal om dan pas te oogsten.
Dat ze niet zitten te wachten op spelers die voorlopig alleen nog
maar naam maakten door de omvang van hun salaris en
schoenencontract.
Als dat gebeurt, is de NBA terug bij af. Bij halflege zalen en tv-
uitzendingen op tijden dat iedereen slaapt. Kortom terug in de tijd
vóór Magic, Bird en vooral Jordan. Toen het 'Dream Team' nog
louter uit langslapers bestond en niemand wakker lag van de NBA.
De klucht is ten ein
de. De basketballers
van EBBC Den
Bosch kennen dit seizoen geen
Europese verplichtingen meer.
De ploeg die eerder dit jaar al
door Leverkusen uit de Europa
Cup werd gebald, redde het in
de derde ronde van de EC voor
bekerwinnaars niet tegen Split.
Deze week eindigde het duel in
Split weliswaar in een 94-94 ge
lijkspel, maar thuis werd eerder
dik met 62-78 verloren.
Tegenover die uitschakeling
staat echter wel weer een heel
positief punt. Spelers en bege
leiding van de oude aartsvijand
i Parker Leiden zijn inmid
dels weer in Nederland terugge
keerd. Veilig en wel. En dat is
ook heel wat waard. Er zijn er in
ieder geval heel wat in het voor
malige Joegoslavië die dat niet
er kunnen zeggen.
Het is bekend. De basketballers
t Den Bosch hadden die
tweede wedstrijd liever niet in
dat Kroatische Split gespeeld.
Huid en haar riskeren voor een
potje basketbal, dat zag men
daar in Den Bosch absoluut niet
en. Ik kan me daar wel wat
bijvoorstellen.
De internationale basketbal-
bond merkwaardig genoeg niet.
De FIBA wenste immers abso
luut niet in te gaan op het vrien
delijke verzoek van het bestuur
i Den Bosch de wedstrijd in
i wat vreedzamer gebied te
laten verspelen. Waar de UEFA
:en vergelijkbaar geval een
verzoek van Ajax wel inwilligde
(Hajduk Split moest uitwijken
naar Ljubljana), toonde de FIBA
zich absoluut niet ontvankelijk
voor de Bossche smeekbedes.
Het viel daar in Kroatië allemaal
best mee, je kon daar moeite
loos een partijtje basketballen,
van oorlog merkte je er niets,
EBBC moest niet zeuren. Aldus
de FIBA, die niet toevallig de
Kroaat Stankovic als belangrijk
ste bestuurder in haar gelede
ren heeft.
Bestuur en spelers van EBBC
Den Bosch wikten lang en uit
gebreid, maar zwichtten uitein
delijk voor de dreiging van een
diskwalificatie en een boete die
de club in een keer op (en waar
schijnlijk over) de rand van een
faillissement zou brengen.
Jammer. Nu is er, afgezien van
Split in sportieve zin, maar één
winnaar in dit conflict. Inder
daad, dat verstandelijk gehandi
capte college van mannen en
vrouwen dat de FIBA vormt.
Een samenraapsel van idioten
dat na de veilige terugkeer van
EBBC in Den Bosch ongetwij
feld tegen elkaar zal hebben ge
zegd: 'Zie je wel. Niets aan de
hand.'
Misschien had er toch maar wat
gebeuren.
Het gevoel kwam van
ver. Van heel ver.
Van dik 23 jaar gele
den, om precies te zijn. Feye-
noord was bezig aan z'n opmars
in Europa en moest het thuis
opnemen tegen de gigant uit
Italië, AC Milan. Uit was met 1 -
0 verloren, dus er viel wat goed
te maken. Onder aanvoering
van beide Willems werd het
toen vrijwel onmogelijk geachte
waargemaakt. De betonnen ver
dediging van Milan werd twee
maal geslecht, de finale tegen
Celtic bereikt.
Nooit gedacht dat een gevoel
van zo ver terug nog eens zo
sterk zou terugkeren. Nooit ver
wacht ook dat ik nog een keer
zo op een overwinning van
Feyenoord zou hopen als toen,
tegen Milan. Maar - ontkennen
helpt niet - het was deze week
wel zo. Na de veldslag in Oporto
moest in de Rotterdamse Kuip
de afrekening volgen.
Merkwaardig toch hoe oorlog
zuchtig je dan opeens kunt zijn.
Hoewel, merkwaardig? De tele
visiebeelden vanuit Portugal lo
gen niet. En de vertaling van die
woorden van Ivic, maandag
avond in het Sportjournaal, ge
sproken op het Rotterdamse
Zestienhoven, was correct. 'Het
was thuis een normale wed
strijd. De scheidsrechter gaf te
veel gele kaarten. Er waren geen
blessures. De sfeer was goed
voor een Europa Cup wedstrijd.'
Ivic, de grootste vervuiler van
het moderne voetbal. De uitvin
der van negentig minuten niets.
Zo'n man gun je toch een af
straffing? Zoals je een elftal dat
naar hem luistert ook al het
slechte toewenst dat maar op
een voetbalveld kan gebeuren?
Het kwam er dus niet van. Zoals
vooraf kon worden voorspeld,
bleef de Portugese muur met
niet al te veel moeite overeind.
Zelfs moest De Goey er nog aan
te pas komen om de beste kans
van de wedstrijd te verijdelen,
anders-was die door velen voor
spelde Porto-treffer woensdag
ook nog gevallen.
Wondertjes hebben de eigen
schap niet al te vaak voor te ko
men. En twee keer binnen vijf
entwintig jaar in dezelfde Kuip
was blijkbaar te veel gevraagd.
Nog één keer Flip.
Flip Massaar, beter
gezegd. De LFCer in
hart en nieren (waarin eigenlijk
niet) werd ter gelegenheid van
zijn 75ste verjaardag op een
feestavond verrast. De gemid
delde mens die iets dergelijks
overkomt, zou daar op z'n
minst enigszins beduusd van
zijn. Een vol clubhuis vinden,
waar je hooguit de bouvier van
de club verwacht, er is wel eens
minder voor nodig geweest om
mensen voor een dag of wat
sprakeloos te maken.
Niet echter Flip. Mister Kanarie
piet zei wel dat-ie 'ontroerd'
was, maar dat was-ie natuurlijk
niet. Anders vertel je de burge
meester van Leitien niet dat hij
'misschien wel populair is'
maar 'ik nog veel populairder',
daarbij wijzend op de drukte in
het clubhuis.
En het gaat natuurlijk al hele
maal niet aan om de man voor
wie je in het dagelijks leven nog
wel eens wat klusjes opknapt te
begroeten met de woorden: 'En
daar is mijn rechterhand. Andrè
de Jong van de Groenoordhal-
len.'
Flip blijft zelfs als feestvarken
uniek. Cees Goekoop en Andre
de Jong weten er alles van.
ROTTERDAM
E—1
Toen Rob Jacobs het esta- W
fettestokje op Spangen
overdroeg aan Han Berger Mh
bleef dat geheim bewaard. C—4
Toch zag de nieuwe trainer Hl
het aanvankelijk helemaal (ij
niet in Van der Laan zitten.
Maar na tien wedstrijden
kan ook de oud-speler van
Velox niet meer om de part-
time-ambtenaar heen. ,,Ik
vind Arjan een technisch goede
voetballer, die behoorlijk twee
benig en arbeidzaam is. Boven
dien heeft hij een enorm uit
houdingsvermogen, aldus Ber- j
ger."
Van der Laan staat dus ge
woon in de basis - morgen in
de stadsderby tegen koploper
Feyenoord - en grijpt die kans
uiteraard met beide handen
aan. De 23-jarige Nieuwkoper
tekende inmiddels al voor vier 1
doelpunten. Dat is veertig pro
cent van de totale Rotterdamse
productie en het zijn stuk voor
stuk belangrijke goals geweest. 1
Het toeval kan in een (voetbal- 1
Jcarrierè een belangrijke rol
spelen.
,,Ik herinner me dat Berger
niet eens wist met welke spelers
hij nu de eerste competitiewed-
strijd tegen Heerenveen moest
spelen. In de voorbereiding is
het echter goed met me gegaan
en daardoor mocht ik waar
schijnlijk spelen. Daarna heeft
hij me laten staan. Zo langza
merhand mag ik toch wel er
gens op rekenen. Al zal ik
scherp moeten blijven. Op basis
van krediet verdien ik nog niet
te starten. Maar ik barst van het
zelfvertrouwen en voel me rede-
lijk ontspannen. Dat duidt op
Kenners
Van der Laan werkt aan zijn de
finitieve doorbraak en die gaat
er volgens kenners wel komen.
De trainers waaronder hij werk
te voordat Sparta hem contrac
teerde, zijn stuk voor stuk en
thousiast. Cor Kuneke was bij
Nieuwkoop zijn mentor in de
jeugd. De Woerdenaar spen
deerde vele avonden aan de
traptechniek van Van der Laan.
In sessies van twee uur werd
daar minimaal twee keer per
week aan gewerkt.
,,Met links of rechts spelen
maakt me nu niets meer uit.
Cor had een goede traptechniek
en daar heb ik van geprofi-
I teerd", zegt de voetballer zelf.
Meneer, het is een van de
beste voetballers die ik (vier
1 jaar lang) in mijn handen heb
I gehad. Ik heb aitijd het volste
vertrouwen gehad dat hij ver-
1 der zou komen. Je moet maz-
I zei hebben, maar Arjan ver-
dient het." Vandaar dat Ku-
neke de speler niet snel los
liet. Hij legde contacten met
I ARC en woonde twee jaar la
ter de contractbesprekingen
met Sparta bij.
Jansen
,,Bij Nieuwkoop heb ik in de
jeugd altijd mid-mid gestaan.
Toen ik naar ARC ging kreeg ik
van trainer Bert Jansen een po
sitie achter de spitsen. Een jaar
later mocht ik van Aad Koren
een vrije rol vervullen", schetst
Van der Laan zijn rol op weg
naar Sparta. De club die Leide-
naar Jansen zelf zo goed kent,
want hij speelde er vele seizoe-
,,Toen Arjan bij mij in het
team speelde was ik zeer posi
tief over hem. Een zalige jongen
om in de groep te hebben. Hij
heeft een enorme actieradius en
de goede instelling om er te ko
men", zegt de oud-prof. ,,Hij is
al binnen een jaar doorgebro
ken en dat zegt al wat van zijn
kwaliteiten", vindt Jansen, die
de plooibaarheid en de leergie
righeid van Van der Laan roemt.
Sparta is niet zijn eindstation."
„Arjan heeft een grote passie
voor het voetbal", herinnert Aad
Koren zich het optreden van de
Spartaan in Alphense dienst.
Het viel de oud-UVS'er al op
dat Van der Laan nooit zijn stu
die liet versloffen. ,,Met zijn
loopvermogen als basis steeg hij
boven de gemiddelde voetballer
uit. Al was hij bij ARC alleen nog
maar aan het leren. Ik volg hem
nog wel als hij in de regio is en
onlangs heb ik hem ook nog
een kaartje gestuurd. Hij maakt
nu mee wat het is om in de be
langstelling te staan."
Krijgsman
Aardig detail is dat Van der
Laan bij Sparta weer herenigd is
met zijn oude ploegmakker van
ARC, Dennis Krijgsman, die via
Vitesse op huurbasis op Span
gen belandde. „Lekker dat hij er
bij is. Ik kon bij ARC al goed
met hem opschieten. Nu rijden
we vaak samen naar de training
en ook in het veld gaan we goed
met elkaar om."
Volgens kenners komt Arjan van der Laan er wel. Voorlopig heeft de oud-ARCer het naar zijn zin bij Sparta.
FOTO Ben de Bruyn
Krijgsman: „In de voorberei
ding hebben we vaak samen op
een kamer gelegen. Dat is voor
mij ook een lekkere binnenko
mer. Verder jut je elkaar op. Of
we concurrenten van elkaar
zijn? Een beetje wel, hoewel we
vaak samen spelen. Arjan voet
balt lekker, maakt z'n acties en
is aardig in vorm. Hij is wel heel
erg met voetbal bezig. Een seri
euze jongen, schoentjes poet
sen, je kent dat wel. Maar heel
vriendelijk ook."
Van der Laan is niet iemand
die zich het hoofd helemaal op
hol laat brengen door voetbal.
Daarnaast vindt hij het prettig
om te werken. Als administra
tief medewerker op de afdeling
welzijn en onderwijs houdt hij
zich ook op ander gebied met
sport bezig. En verder probeert
hij zijn studie MBA te voltooien.
„Ik hou wel van leren", zegt hij
zelf. Hij is duidelijk het type niet
dat op een paard wedt. Al wil hij
wel graag in de voetballerij sla
gen. „Maar niet ten koste van
alles."
gezegd dat ik er mee zou nok
ken. Nu ben ik alleen nog maar
manager van de oud-internatio
nals. Samen met Hans Go"rtz
en Kees Koemans. We doen dat
met z'n driee"n. Verder doe ik
niets meer. Voorlopig kom ik
ook niet terug. Ik maak even
pasop de plaats."
Van Veen, ad-interim praeses,
geeft toe dat er fouten zijn ge
maakt. „Het functioneren van
Nico binnen het bestuur was
dermate vertroebeld, dat we de
dagen aan het aftellen waren.
We hadden ook geen zin om
hem veertien dagen als opper
hoofd te hebben. Er is een on
werkbare situatie als vijf, zes be
stuursleden geen vertrouwen
meer in hem hebben. Maar ik
geef toe dat het op deze manier
niet had gemogen. We zullen
middels een openbaar schrijven
toegeven dat we een blunder
hebben begaan", trekt hij het
boetekleed aan.
Standpunt
Hij is echter niet van plan op
zijn schreden terug te keren en
laat doorschemeren dat het
doel de middelen heiligt. Zoals
hij ook ten opzichte van Bos
een duidelijk standpunt in
neemt. „Tieme heeft laten we
ten wel weer beschikbaar te
zijn, maar we hebben met 320
leden te maken. DIOK is geen
duiventil. Je kunt niet het ene
moment weglopen en het vol
gende moment weer terugko
men. Dat kan niet, vind ik, en
de meerderheid van het bestuur
trouwens ook."
Volgens-Van Veen staat DIOK
op de drempel om een bestuur
met een nieuwe voorzitter te
presenteren. „We hebben éen
kant en klaar plaatje en we wil
len daar zo snel mogelijk mee
komen", noemt hij de uitkomst
van de maandag gehouden be
stuursvergadering. „Ondanks
alle misere van nu denken we
daar beter van te worden. Onze
huidige topclub vraagt zoveel
extra inspanning, dat we ade
quate mensen moeten hebben
op plaatsen waar ze niet verlo
ren gaan. Het clubbelang staat
voorop."
Dat vindt ook Bos. „Ik loop
niet weg bij DIOK en het maakt
mij ook niet uit of ik nu voorzit
ter ben of de bar moet beheren.
Als ik maar mee lean draaien. Ie
dereen moet zijn steentje bij
dragen. Als het aan mij ligt,
wordt DIOK nog tien jaar lands
kampioen. Daarvoor en ook
voor de rest van de verenigings-
belangen moet iedereen zich
ondergeschikt maken.
Rugbyclub op zoek naar nieuwe wegen
Voorzitter Tieme Bos en vice-
voorzitter Nico Langezaal ver-
h dwenen van het toneel. Eerstge-
n< noemde deed dat vrijwillig, na
een emotionele avond in het
clubhuis. Zijn stand-in werd
daarna door het bestuur ge
schorst. Een totale bestuurscri-
sis werd op voorhand bezworen
door een periode van bezinning
in te lassen. „We hebben de le-
den toegezegd dat we uiterlijk
voor eind januari met een
nieuw bestuur zullen komen",
zegt Bert van Veen namens het
n interim-bestuur.
Verzet
Het ging eigenlijk twee weken
voor de ALV definitief mis. Bos
was het zat dat de beoogde ver
anderingen in de bestuurssa
menstelling op verzet stuitten.
„Op die interne problematiek
wil ik niet te veel ingaan. Maar
ik vond dat ik moest stoppen als
voorzitter. Er waren binnen het
bestuur stromingen die niet aan
de uitvoering van het beleids
plan wilden meewerken. En er
was in mijn ogen al genoeg ge
beurd. Enkele maanden geleden
was er middels het plan al aan
gegeven hoe DIOK in de toe
komst moest doorgaan. Moest
het een topclub blijven of een
tobclub worden. We hebben
daar zelfs een organisatiebu
reau voor ingeschakeld. Willen
we top, dan moeten we ook in
vesteren in jeugd. Je mag dan
wel al lichtmasten en een fraai
clubhuis hebben, daarmee al
leen ben je niet gezond. Dan
moeten de juiste mensen op de
juiste posities worden neerge
zet. Maar dat werd niet door ie
dereen geaccepteerd."
Onder iedereen moet in dit
geval vooral de persoon van Ni
co Langezaal verstaan worden.
Zoals Van Veen ruiterlijk toe
geeft. „In het nieuwe beleids
plan moesten er functies ver
dwijnen. We willen het bestuur
eigen
Oud-praeses Tieme Bos: „Het maakt mij niet uit of ik voorzitter ben of de bar moet beheren."
FOTOLOEKZ
stuur natuurlijk wel buiten zijn
boekje. Je kunt niet zo maar een
medebestuurslid schorsen. Dat
moet de ALV doen en dan heb
je nog twee-derde van de stern-
dichter bij de mensen brengen
door met commissiehoofden te
gaan werken. De functie van Ni
co werd weggesaneerd. We wil
den in plaats van een vice-voor-
zitter een algemeen manager en
daar werd hij voor gevraagd.
Terwijl wij vonden dat hij daar
door beter tot zijn recht zou ko
men, een zinniger functie zou
krijgen, wilde hij daar niet aan."
Visie
Langezaal heeft daar wel een
verklaring voor. „Ik wil er niet te
veel over kwijt, maar het ging de
laatste jaren in het bestuur min
der goed omdat iedereen zijn
r dat beleidsplan
had. Toch bereikten we over
eenstemming en werden de
poppetjes ingevuld. Ik ging daar
ook mee accoord. Maar toen de
voorzitter veertien dagen voor
de ALV opstapte, werd ik vol
gens de statuten waarnemend
voorzitter van DIOK. Daar wa
ren sommigen het niet mee
eens. Hoewel ik toen al wist dat
ik op de ALV zou stoppen als
bestuurslid, heb ik toch mijn
verantwoording genomen. Toen
kreeg ik een brief van het be
stuur, waarin stond dat ik van
mijn functies ontheven werd.
Daarmee ging het-huidige be-
Ongenoegen
De vice-voorzitter liet het niet
op zijn beloop en stuurde een
brief terug naar het bestuur,
waarin hij zijn ongenoegen over
de gang van zaken uitte en te
vens om uitleg vroeg. „Een ex
cuusbrief moet ik nog steeds
krijgen", laat Langezaal veron
gelijkt weten. „Op de ALV heb ik
nog een praatje gehouden en
