f mk Geen jacht op zieke werknemers H» I 'Het beste van beide' Gezocht: sollicitant met gouden randje 'Voor de Japanse markt moet elk insekt dood' Stand van Zaken VRIJDAG 29 OKTOBER 1993 CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071 -356439, PLV -CHEF MEINDERT VAN DER KAAIJ. 071 -3564< Bedrijven moeten zelf verzuim aan gaan pakken Beter resultaat Kondor Wessels LEIDEN/RUSSEN. GPD De 'baaidag' zal ook na 1 januari niet helemaal verdwij nen. En het jachtseizoen op zieke werknemers wordt evenmin geopend als op 1 januari de nieuwe ziektewet van kracht wordt. Wel krijgen bedrijven de komende ja ren steeds meer belang bij het terugdringen van het ver zuim. Dat zegt J. de Vreeze, directeur van de Leidse vesti ging van ArboNed, een instelling die zich op commercië le basis gaat bezighouden met de aanpak van ziektever zuim en met risicobestrijding op de werkvloer. LEIDEN RUDOLF KLEUN De nieuwe Wet Terugdringing Ziekteverzuim voorziet erin dat bedrijven met meer dan vijftien personeelsleden de eerste zes weken ziekte van een werkne mer zelf moeten doorbetalen. Voor kleinere bedrijven is dat twee weken. Om vervolgens zie kengeld uitgekeerd te krijgen moet eerst duidelijk worden aangegeven welke inspannin gen zijn verricht om de werkne mer weer aan het werk te krij gen. Als dat onvoldoende is ge weest kan de uitkering worden gekort. Het terugdringen van het verzuim kan een bedrijf daardoor al snel duizenden gul dens opleveren. Onder de nieuwe regels moet elk bedrijf een verzuimbeleid formuleren. De bedrijven krij gen bovendien zelf meer ver antwoordelijkheid voor het be perken van risico's op de werk vloer. Ze worden verplicht een erkende deskundige dienst in de arm te nemen om die risico's in kaart te brengen. Markt Daarmee is een compleet nieu we markt geopend waarop bu reaus opereren die het bedrijfs leven complete pakketten aan bieden met ziektecontroles, medische keuringen en risico analyses. Onder de aanbieders nieuwe particuliere bureaus, maar ook gaan de interne dien sten van bedrijven als KLM en Philips de markt op, evenals de bedrijfsgeneeskundige diensten en het GAK dat daartoe speciaal ArboNed heeft opgericht. De ziektecontroles worden straks op verzoek van de werk gever uitgevoerd. De Vreeze: „Als werkgevers dat willen kan er natuurlijk ook worden gecon troleerd als iemand zegt met een griepje één dag thuis te blij ven. Maar erg veel zin heeft dat natuurlijk niet. Beter kan geke- 'ken worden of er een bepaald patroon in dergelijke ziekmel dingen zit om dan met de werk nemer daarover te gaan praten en na te gaan wat de oorzaken zijn." De Vreeze noemt het ver der ook niet verstandig dat wanneer een^ personeelslid na een ruzie woedend naar huis is gegaan zijn baas direct een con troleur op pad stuurt. „Wij zijn er niet om dergelijke conflicten op te lossen." Hoewel de nieuwe wet nog door de Eerste Kamer moet is De Vreeze inmiddels druk bezig met het werven van klanten. De belangstelling is groot, vertelt hij. Zo trof hij nota bene op de avond van de voetbalwedstrijd Nederland-Engeland een volle zaal belangstellende werkgevers aan. In Nieuwkoop vroegen 47 bedrijven gezamenlijk een of ferte. Vier jaar Hoewel er inmiddels meer aan bieders zijn is de concurrentie nog niet groot. De bureaus die er nu zijn kunnen volgens De Vreeze gezamenlijk net de helft van de markt aan. „Dat is ook niet erg, want het duurt nog vier jaar voordat de nieuwe wet voor alle bedrijfstakken van kracht is." Zelfs de matige concurren tie ziet De Vreeze als een verbe tering ten opzichte van de oude situatie waarin ondernemingen alleen bij hun bedrijfsvereniging terecht konden. „Nu kunnen ze naar een ander als de situatie hun niet bevalt." Het verplicht inschakelen van een extern bu reau is volgens hem geen las tenverzwaring. „De premie Ziektewet gaat omlaag en het terugdringen van het verzuim levert ook geld op." J. de Vreeze, directeur van ArboNed Leiden: „Wij zijn er niet om conflicten op te lossen." foto jan holvast Bouwbedrijf Kondor Wessels, dat zijn hoofdkantoor in Lei den heeft, heeft het afgelo pen boekjaar ongeveer even veel winst geboekt als het jaar daar voor. Het nettore sultaat over het boekjaar 1992/'93 kwam uit op ƒ23,4 miljoen tegen ƒ28,0 miljoen een jaar eerder, maar toen zat er een eenmalige bate in i ƒ4,7 miljoen door de verkoop van een belang in de Grontmij. Als daar geen reke ning mee wordt gehouden, is de nettowinst met bijna een ton gestegen. De omzet nam toe van 681 miljoen tot 696 miljoen. In de jaarvergadering van 10 december wordt voorge steld het dividend te bepalen op 1,50 per aandeel, tegen 1,80 het jaar ervoor. Daar door vloeit iets meer dan eenderde van de nettowinst naar de aandeelhouders. De rest legt het concern opzij, vooral om de verwachte groei in Duitsland te kunnen financieren. Kondor Wessels heeft nu voor één miljard gulden aan opdrachten in portefeuille. Voor het lopen de boekjaar wordt gemikt op een hogere winst en omzet. Nieuwe wasstraat aan Vondellaan Aan de Vondellaan in Leiden kan op een milieuvriendelijke manier de auto worden gewas sen. Exploitant Het Motorhuis heeft een nieuwe en volautoma tische wasinstallatie laten bou wen op de plek van de verou derde wasstraat. De te verwach te nieuwe regelgeving voor het reinigen van auto's lag ten grondslag aan de beslissing van de Motorhuis Groep een mo derne auto-wasinstallatie te bouwen. De nieuwe installatie ver bruikt minder water en waspro- dukten en veegt overtollig ma teriaal op. Bovendien kan het water, na via geavanceerde zui veringsinstallaties grondig te zijn gereinigd, opnieuw ge bruikt worden. De computerge stuurde wasstraat is vanaf vrij dag 5 november operationeel. COLUMN Revisie 2000 Leidse wethouders contra Leidse ondernemers. Een gedurfde uitspraak? Toch vraagt menigeen zich af of bestuurders en ondernemers in Leiden lijnrecht te genover elkaar staan gezien recente ontwikkelingen. Begin dit jaar presenteerde het college de nota "Visie 2000". Op zich een boeiend stuk werk, maar het geschetste economisch beleid richt zich vooral op de werving van bedrijven van buiten af. Behoud van het bestaande ondernemersareaal komt nage noeg niet aan de orde. Mijn antwoord op die nota zou dan ook zijn: Revjsie 2000. Door eerst het beste klimaat te creëren voor degenen die al in Leiden investeerden om pas daarna bedrijven van buitenaf over de streep te trekken. Zoveel plannen die dit college wil doordrukken, stuiten op weerstand, ook al omdat steeds vaker blijkt dat bezwaren wor den gehonoreerd met gebakken lucht in plaats van het construc tief bieden van randvoorwaarden. Je kunt bijvoorbeeld de mid denstand en de zo broodnodige klanten uit de regio niet al ja renlang een autoluwe binnenstad aankondigen, zonder daaraan de garantie te koppelen van parkeergelegenheid in dat centrum. De schade hiervan is niet te overzien. Het streekverzorgende karakter van Leiden wordt ook grof ge weld aangedaan door de slechte, wederom niet met het bedrijfs leven afgestemde verkeersoplossing in het stationsgebied. Zo in vesteerden gebruikers en gebouw-eigenaren de afgelopen jaren een kwart miljard gulden in gebouwen op door de gemeente uit gegeven gronden op het Schuttersveld. Diezelfde gemeente plant, nu haar gronden nagegenoeg zijn uitgegeven en volge bouwd, een totaal andere verkeersafwikkeling dan werd voorge spiegeld toen de gronden werden verkocht. In het bedrijfsleven noemen we dat contractbreuk. Oppositie van de LVI, de Kamer van Koophandel, de SOL en de Stichting Leids Stationsgebied, kortom het hele bedrijfsleven, leverde niets op. Zelfs niet de als minimaal voorgestelde aanpassing. Je functioneert als bestuurder toch buiten de realiteit als je zo'n si tuatie hebt geschapen. Waarin het bedrijfsleven dan ook nog eens liever kiest voor niets - dan maar geen andere verkeersaf wikkeling - dan voor een historische fout. Is het onjuist te denken, zoals her en der wordt gesteld, dat de behandelend wethouders buiten de praktijk staan? Hebben ze inderdaad zelf geen rijbewijs en/of auto? Zijn ze uitsluitend erop uit voor zichzelf politiek te scoren en dulden ze geen kritiek? Hoe kan met name een wethouder van economische zaken zo duidelijk de collectieve stem van de ondernemers negeren? Op ruimtelijk ordeningsgebied wordt aan kapitaalvernietiging gedaan door kosten te laten maken voor plannen waaraan ver volgens niet of slecht meegewerkt kan worden (Groenoordhal- len, Leidsch Dagblad-locatie en parkeergarage bij het gebouw van het hoogheemraadschap). Uit persoonlijke ervaringen weet ik dat voornoemde wethou ders oprecht aardige kerels zijn. Maar eerlijk gezegd geef ik zake lijk de voorkeur aan verschillende van hun voorgangers. Die ga ven tenminste kuit of hom en bekenden dus kleur. We leven in een democratie die we gezamenlijk betalen en bepalen. Een bestuurder die daar niet naar handelt, beduvelt ook zichzelf. Altijd.van het positieve uitgaande, heb ik toch nog de hoop dat bijvoor beeld in het stationsgebied - waar men de ongewenste investeringen ook nog eens door extra op te leggen belastingen wil laten betalen - zon der rechter tot de juiste beslissing komt. Wie weet hoeveel baat 'de Leidse politiek de komende decen nia ervan zal hebben als een wens van het bedrijfsleven eindelijk wordt gehonoreerd. Alleen al elk voor Lei den behouden bedrijf zou veel winst betekenen en op den duur nieuwe vestigingen uitlokken. Menno Smitsloo is be stuurslid van Leidse Ondernemersvereni ging LVI. Nederkoorn over Fokker en DASA hij Kamer van Koophandel: HAARLEM BILL MEYER „Alle vooroordelen zijn in de praktijk bevestigd. De Duitsers hebben plichtsbesef, luisteren naar hun baas. nemen alles serieus, hebben weinig gevoel voor humor en zijn zeer gedisciplineerd. Nederlanders improviseren liever dan te plan nen, zijn praktisch, prefereren informeel overleg en consensus en zijn zuinig. Daar kun je op twee manieren tegenaan kijken. Je kunt er een probleem van maken of je kunt er je voordeel meedoen. Fokker en DASA doen het laatste en pakken het beste van beide culturen." Aan het woord is president-directeur Erik-Jan Nederkoorn van Fokker. In de Orangerie in Els- wout verdedigde hij zijn besluit om met DASA samen te gaan werken tegenover een gehoor van ondernemers uit de regio. Nederkoorn legde uit waarom DASA de enige juiste keus was. Haalde enkele keren uit naar zijn voorganger Swarttouw, zonder die bij naam te noemen. Omdat er geen concurrentieclausu- les waren opgenomen in de contracten met de partners in de Fokker 100, Shorts en DASA, wa ren beiden in staat voor Fokker concurrerende produkten op de markt te brengen. „Als je een gevecht met DASA-moeder Daim ler-Benz aangaat, moet je er wel zeker van zijn dat je wint. Anders moetje er het beste van ma ken. Met DASA-voorzitter Schrempp was ik er eigenlijk binnen twintig minuten uit. We besef ten beiden dat we niets aan een bloedbad had den. We hadden elkaar nodig". Fokker slaagt er volgens Nederkoorn tot nu toe aardig in zijn eigen identiteit te handhaven. De eerste ervaringen met DASA zijn hoopvol. „Onze organisaties zijn niet zoals bijvoorbeeld bij de ABN en Amro in elkaar geschoven. Ik was eigenlijk de enige die een Duitse baas kreeg. De overgrote meerderheid van onze werknemers merkt er niets van. Bovendien heeft niemand het gevoel dat wij door de Duitsers worden leeg gezogen. Kennis en vaardigheden worden uitge wisseld op basis van wederzijdse verrijking." Nederkoorn ontkende niet dat het in de toe komst tot een zekere vorm van taakverdeling komt tussen Fokker en DASA. Zaak is dat wij de kerntaken hier in huis houden, zoals de produk- tontwikkeling, de eindlijnen, produkt support en marketing. Onderdelen kun je inkopen of sa men met DASA gaan maken." Bedrijven stellen steeds hogere eisen aan nieuw personeel LEIDEN JANET VAN DUK Bloemenexporteur AESO in eigen gebouw AALSMEER «COR BOOS De komende jaren zal in de bloemengroothandel enorm be zuinigd moeten worden om tot een beter rendement te komen. Het netto-bedrijfsresultaat is nu veel te laag. Dat zegt J. Veldhuy- zen van Zanten in Bennebroek, directeur van Aalsmeer Export Service Organisatie AESO BV. Veldhuyzen stamt uit een ge slacht van bollenkwekers, zijn grootvader begon daarmee in 1862. Zelf begon hij vier jaar ge leden een bloemenexportfirma in Aalsmeer. Dat' eenmansbe drijfje. gespecialiseerd in exclu sieve bloemen met name rozen en lelies, groeide in die korte tijd uit tot een onderneming met bijna dertig personeelsle den. Van alle leveranties gaat 55 procent naar Japan. AESO heeft aan de Turfsteker straat in Aalsmeer voor ruim anderhalf miljoen gulden een nieuw gebouw neergezet dat zaterdag 6 november officieel wordt geopend door Jan van Doesburg, voorzitter van Bloe menbureau Holland. „Wij zijn een van de weinige bedrijven die zich niet in een gebouw van Bloemenveiling Aalsmeer heb ben gevestigd. Het probleem is dat je daar alleen ruimte kunt huren, niet kopen. Bovendien zit je altijd in de stank van uit laatgassen van vrachtwagens en je kunt niet naar buiten kijken zoals hier", aldus Veldhuyzen. „Het belangrijkste argument was echter dat ik bang ben dat de veiling, die tweehonderd miljoen in nieuwbouw stak. de huur- en andere prijzen zal ver hogen. Dat betekent voor ons een onzekere toekomst. Na tuurlijk is het een waagstuk uit de veiling te stappen, maar we zijn een gezond bedrijf." Omdat AESO de meeste bloemen in Ja pan verkoopt en dat land abso luut geen insecten accepteert („Het is voor ons de moeilijkste markt, waar ze een nul-norm hanteren. Alle insecten moeten vernietigd."), gaan deze pro dukten een gaskamer in voor ze op transport mogen. „Er is een gasbedrijf dat met methylbro mide werkt, een stof waar wij niet zo gek op zijn. Daarom zijn we zelf gaan experimenteren met snel afbrekende middelen. En met succes, we hebben een eigen gasbedrijfje opgericht waarvan nu ook andere bedrij ven gebruik van maken." AESO stuurt twee keer .per week zendingen naar Japan be staande uit maar liefst 250 soor ten'bloemen. Drie dagen later zijn die in alle grote steden in de winkels te koop. Behalve in Japan verkoopt Veldhuyzen ook bloemen in de Verenigde Sta ten. Canada, Taiwan, Grieken land en Oostenrijk. Probleem in deze branche vormen de beta lingen. „Het duurt steeds langer voor rekeningen worden be taald. Gemiddeld moet je nu al 58 dagen op je geld wachten. En dat betekent dat bedrijven in li quiditeitsproblemen komen." De speelgoedwinkel zoekt een medewerker 'op MBO-niveau'. Een supermarkt wil cassières met havo. De tandarts heeft een nieuwe assistente nodig: 'oplei ding VWO of HAVO, typediplo ma, eventueel doktersassistente of secretaresse-opleiding'. Wie een stapeltje personeelsadver tenties doorkijkt, komt tot de conclusie dat bedrijven steeds hogere eisen stellen aan nieuwe medewerkers. Een terechte constatering, denkt K. van Grunsven, direc teur van het arbeidsbureau in Leiden. „In een ruimere ar beidsmarkt verschuiven de ei sen." De instelling houdt geen exacte gegevens bij, maar de di recteur heeft 'zeker het gevoel' dat voor een heleboel functies nu een middelbare beroepsop leiding nodig is, terwijl vroeger een LEAO- of LHNO-diploma voldoende was. Er zijn veel werkzoekenden en weinig vacatures. Als er dus een functie vrij komt, wil de werknemer 'iemand met een gouden randje'. Voor de meeste bedrijven is dat, weet Van Grunsven, 'iemand van 25 tot 27 jaar, met ongeveer drie jaar werkervaring en een MBO-di- ploma, bijvoorbeeld MEAO'. Af en toe, meestal als er niet iemand in de 'kaartenbak' zit die voldoet aan deze eisen, praat het arbeidsbureau met de werkgever. Die krijgt dan vaak te horen dat zeker de leeftijdseis niet nodig is. „We maken be drijven ook wel duidelijk dat ze niet beter af zijn door een aca demicus neer te zetten op een functie die ook een LBO'er kan vervullen. De kans is groot dat die academicus binnen drie we ken is uitgekeken op het werk, hij gaat zich vervelen en gaat opnieuw om zich heenkijken." Doorstromen De dupe zijn vooral de leerlin gen die een lagere beroepsop leiding hebben gevolgd die niet technisch is. Het probleem speelt sinds medio vorig jaar, zegt Van Grunsven. „De school- verlaterspiek van de zomer van '92 is nooit meer afgenomen." Gesprekken met scholen voert het arbeidsbureau niet. „Wat moet ik ze zeggen? Dat ze zich zelf moeten opheffen?" Leerlin gen moeten doorstromen naar het middelbaar beroepsonder wijs, vindt Van Grunsven. De Nieuwe Vaart in Leiden Afdelingsdirecteur A. de Fey- komt weliswaar 'weinig leerlin- ter van scholengemeenschap gen tegen die nog zonder werk zijn', maar hij geeft wel toe d< de banen niet voor het of scheppen liggen, 'zeker nif binnen de administratieve be roepen'. Dat de bedrijven tegenwooi dig andere eisen stellen aa medewerkers, is goed doorge drongen tot de scholen voor la ger beroepsonderwijs, zegt hi Vroeger werden de mensen i opgeleid voor een beroep, n bereiden de scholen de leerlin gen alleen nog maar vóór. Da blijkt ook uit de naam. Sinds augustus van dit jaar bestaan t officieel geen scholen meer voc lager beroepsonderwijs. Het zijl scholen voor voorbereidend b« roepsonderwijs geworden. Van de eindexamenkandida ten die afgelopen zomer D Nieuwe Vaart verlieten, stroom de 65 tot 70 procent door naa een middelbare beroepsondet wijs, schat De Feyter. Óngevee 20 procent koos voor het leer lingwezen: zij hebben een leer overeenkomst met het bedrij waar ze werken en gaan een o twee dagen in de week naa school. De rest zocht direc werk. „In veel winkels kom i onze leerlingen tegen", zegt D< Feyter. „Mensen die een admi nistratieve baan zoeken, heb ben de meeste problemen on werkte vinden." Spontaan Omdat personeel zich spontaai aanmeldt, stopte Ahold vorij jaar al 'wegens groot succes met een wervingscampagn voor Albert-Heijnvestigingen de Randstad. „Vooral nieuw winkels van Albert Heijn zijn i trek", aldus een woordvoerde van Ahold. Afdelingsmanager R. Linne kamp van de Albert Heijn aai de Hoofdstraat in Noordwij kan zich dat nauwelijks voor stellen. „Die mensen moete: hier maar eens langs komen' zegt hij. Want deze supermark heeft er juist grote moeite me om goed personeel te vinden. E reageren 'dramatisch weinij mensen op personeelsadverten ties. Hoge eisen stelt Alber Heijn in Noordwijk niet: „Met» sen met een hogere opleidini weigeren toch meestal de min dere banen." Ahold staakte vorig jaar vanwege overweldigend succes de werving van personeel voor de Albert Heijn-win- kels in de Randstad. Toch heeft de Noordwijkse vestiging nog problemen om personeel te vinden. ARCHIEFFOTO LOEK ZUYDERDUIN

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 18