'Bekijk het effe!
'Nee, ik heb niet van bommen gedroomd'
"Ze zetten er gewoon een
.nieuw stukkie leer in'
'Speel eens wat voor mijn vrouw'
Het Gesprek van de Dag
Pechvogels
Je hebt mensen die niet
voor het geluk in de wieg
zijn gelegd en soms de raar
ste dingen meemaken:
pechvogels dus. Het Ge
sprek van Dag bombardeert
met een zekere regelmaat
een regiogenoot tot 'Pech
vogel van de week'.
Het Leidsch Dagblad ver
rast de uitverkorene met
een mooie slagroomtaart
van banketbakkerij Van
Dam. Vindt u dat uzelf voor
deze eervolle vermelding in
aamerking komt, twijfel
dan niet om met ons con
tact op te nemen. Ook mag
u familieleden, vrienden of
buren voor deze prijs nomi
neren. LI kunt bellen tijdens
de werkdagen van 8.30 tot
16.30 uur op het nummer
071-356440. Ook kunt u
schrijven: Leidsch Dagblad,
t.a.v. Het Gesprek van de
Dag, Postbus 54, 2300 AB
Leiden.
Loon inleveren als het slecht gaat met bedrijf
Het bedrijf waar u in het zweet
des aanschijns uw brood ver
dient, zit zwaar in de rode cij
fers. Niet door wanbeleid van
de directie maar door de econo
mische malaise. Er komen bijna
geen orders meer binnen, ook al
loopt de directeur zich daarvoor
het vuur uit zijn instappers. Mi
nister Bert de Vries wil dan dat
u, werknemer, genoegen neemt
met minder loon. Op die ma
nier zal het bedrijf misschien te
redden zijn. Als u, laten we zeg
gen, honderd gulden per maand
inlevert, hoeven er geen ontsla
gen te vallen en hoeft de over
heid niet meteen bij te sprin
gen.
Tja, dat vindt u natuurlijk hele
maal niks. U zegt: laat die De
Vries zelf maar wat inleveren
met zijn dikke salaris. Of zegt u:
ja, als het moet, dan moet het?
Sandra Voskamp (23), werk
zaam bij EBB Bouwbedrijf te
Oegstgeest:
„Ia, als het enig resultaat zou
hebben, zou ik wel wat willen
inleveren. Bijvoorbeeld om ont
slagen te voorkomen. Dan zou
ik best honderd gulden per
maand willen afstaan. En dan
maar wachten op betere tijden.
Maar als het dan toch steeds
verder bergafwaarts gaat, heeft
het weinig zin. Dan zeg ik: de
groeten!"
De heer Van Zeggelen, werk
zaam bij Kwik-Fit in Leiden:
„Nee, loon inleveren, dat zou ik
niet gauw doen. We werken er
immers hard genoeg voor. Eerst
zou ik met de directie om de ta
fel gaan zitten en gaan kijken of
er geen andere mogelijkheden
zijn. En als het dan echt niet an
ders kan, wil ik wel wat inleve
ren. Maar als weer goed gaat
met het bedrijf, moeten ze die
maatregel wel weer meteen te
rugschroeven. Maar ik zeg al: ik
zou er niet meteen zó maar
mee akkoord gaan. Nee, ik vind
dat niet egoïtisch gedacht."
Werkneemster bij bakkerij
Dijsselbloem (wil anoniem
blijven):
,,0f ik geld zou willen inleveren?
Dat ligt helemaal aan de situa
tie. Ik zou dat niet zo maar
doen. Kijk, ik ga ook niet voor
mijn plezier uit werken. Ik zou
ook liever thuisblijven. Maar ik
moet een gezin onderhouden.
Ach, het ligt natuurlijk helemaal
aan de werksfeer."
K. Bos, werknemer bij banket
bakkerij Hendriks:
Dame: „Goeie grutten! Daar
overvalt u me mee. Ik vind dit
wel een hele rare vraag op de
vroege morgen. Kees! Kees!
Kom eens effe!"
Kees: „Ik heb geen flauw idee
wat ik zou doen. Als het ten
goede van het bedrijf komt, zou
ik er misschien wel mee instem
men. Anders ben je straks je
baan kwijt. Maar ik vind het na
tuurlijk dan wel aardig om te
weten waardoor het ineens zo
slecht gaat. En als het echt aan
een slecht management zou lig
gen, zou ik zeggen: bekijk het
effe!"
Werknemer Koffiehuis Rem
brandt:
„Nee, natuurlijk zou ik geen ge
noegen nemen met minder
Oorlog in Strcitegoland
loon. Ze moeten al die werklo
zen aan het werk sturen. Laten
ze het daar maar eens gaan ha
len. Ik heb geen tijd meer. Ik ga
door met mijn werk, als je het
niet erg vindt. Dag!"
De heer Tieleman, werknemer
bij Boekhandel Kooyken
„Ik zou daar niet zonder meer
genoegen mee nemen. De lo
nen liggen hier toch al vrij laag
en wij zijn echt niet in de posi
tie om geld in te leveren. Maar
als ik het bedrijf er echt mee
zou kunnen redden, dan deed
ik het wel."
N. Verhoef, bedrijfsleider bij
Aannemersbedrijf Du Prie:
„Ik zou niet meteen loon inleve
ren, nee. Ik zou in zo'n geval
eerst eens gaan kijken wat voor
andere mogelijkheden er waren
op de arbeidsmarkt. Maar als er
niks anders was, zou ik wel inle
veren, ja. Maar ik wil dan wel de
achtergronden weten. Overi
gens, ik geloof nooit dat dit
goed zou zijn. Ik denk dat er
heel makkelijk misbruik van ge
maakt kan worden door de
werkgevers. Zulke dingen zijn
bijna niet netjes te regelen."
gelezen, merkte de Leidenaar
tot zijn niet geringe verbazing.
Volgend jaar beter, is zijn nuch
tere reactie. De top-3 van dit
jaar bestond uit dertigers, 'zo te
zien voorzien van een reguliere
kantoorbaan'. De student kan
dus nog even vooruit.
Bovendien heeft de spelletjesfa
naat morgen wèèr een Neder
lands kampioenschap. Van het
spel Diplomacy', om precies te
zijn. Bij dit spel verdelen groot
machten met elkaar andermans
grond. En daar komt volgens
Keizer veel meer bij kijken dan
bij Stratego. Wie kun je vertrou
wen. wie heb je nodig? En dat in
spelletjes die je maar moeilijk
binnen de zes uur kunt afron
den.
Twee jaar geleden was de Lei
denaar Nederlands kampioen
Diplomacy. Vorig jaar verspeel
de hij zijn titel en dit jaar wil hij
opnieuw toeslaan. Net als zijn
Stratego-tegenstanders heeft hij
een complete handleiding ge
schreven. waarin hij zijn visie
afzet tegenover 'andere litera
tuur'. Bovendien staat hij bo
venaan in de race om de Neder
landse supercup, om de week
bevochten tijdens Diplomacy-
middagen in Zoetermeer.
Studie
Het moge duidelijk zijn: Keizers
leven bestaat uit meer dan Stra
tego alleen. Sterker nog, sinds
de voorronden in april had hij
geen maarschalk, vlag of bom
meer aangeraakt. Studie. Diplo
macy en een derde spel. Brit-
tannia, gingen voor. „Over twee
weken wil ik me voor het Ne
derlands kampioenschap Brit-
tannia plaatsen. Ik zie het luk
ken, want eigenlijk is dat mijn
spel. Ik was er ook al Neder
lands kampioen in."
En Stratego? „Ach, toen ik die
bewuste partij weggaf, vond ik
dat jammer. Maar ik ben er bo
venop gekomen, 's Avonds heb
ik lekker gegeten en 's nachts
heb ik gelukkig geen moment
van bommen gedroomd."
Koos Bakker: „Die zadels verdwijnen bijna altijd naar België of Duitsland."
-Merken van zadels moet diefstal voorkomen
paard eerst wil droogstappen,
dan vraagje om moeilijkheden.
Dieven rapen dat op en lopen
weg. Daar kraait geen haan
naar, omdat iedereen met za
dels loopt sjouwen. Dat gaat
dan vaak om jonge meiden, die
hebben er geen benul van wat
die spullen precies kosten. Dat
zijn vreselijk verwende kinde
ren."
M Kant, kaderlid van de bere
den politie in Wassenaar, is
stom verbaasd over de uitlatin
gen van Bakker: „Dit zegt veel
ovefde manegehouder". Maar
daarnaast is hij het ook zeer on
eens met Bakker. „Het merken
van de zadels gebeurt ter voor
koming van misdrijven. Dan
zouden wij dus ook kunnen
kappen met het graveren van
fietsen en auto's. Je kunt je wel
bij alles neerleggen, maar dat
doen wij niet."
De Wassenaarse bereden politie
begon zo'n vijfjaar geleden met
het merken van zadels. Zij leg
gen regelmatig bezoeken af bij
maneges in de regio. Ruiters
kunnen kosteloos hun zadels la
ten merken. „Ik ben ervan over
tuigd dat wij hiermee de dieven
het een stuk lastiger maken om
die zadels door te verkopen. Zij
kunnen er bijvoorbeeld minder
geld voor krijgen of ze moeten
er zelfs mee naar het buiten
land. Dat maakt het stelen van
zadels een stuk minder aantrek
kelijk. En ik ben ervan overtuigd
dat een doorsnee ruiter geen
gestolen spullen heelt."
meindert van der kaal)
Hij kwam om wat spelletjes
Stratego te spelen, maar Leide
naar Hugo Keizer (23) raakte
verzeild in een ware oorlog.
Spelers, gewapend met notitie
blokjes vol favoriete stellingen
van tegenstanders. Als een krui
sing van verkenner en spion
langs de Stratego-stellingen van
anderen lopend. En tijdrekken
in plaats van capituleren.
„Als ze verloren stonden, bleven
ze maar heen en weer schuiven
tussen wat hokjes. Of stuurden
ze een 'nulletje' naar voren,
waar je dan weer achteraan
moest rennen. Want ze hoopten
dan maar dat de partij niet bin
nen het uur beslist zou worden.
Af en toe moest ik gewoon zeg
gen: 'Doe maar weer eens een
zetje, zo moeilijk kan het toch
niet zijn'."
Toch moeten we niet denken
dat de student rechten daarom
kopje onder is gegaan op het
nationale stratego-kampioen-
schap, de afgelopen week in
Utrecht. Nee, het was puur con
centratieverlies op het moment
dat hij hard op weg was om de
vlag van het vijandelijke leger te
pakken in de vijfde partij: „Ik
lette even niet op, was eventjes
leeg en binnen vijf minuten was
het gebeurd."
In één klap was de motivatie
weg om nog te knokken voor de
derde plaats en het bijhorende
mini-bekertje. Gel ukldg verze
kert ook de vierde plaats hem
van deelname aan een presti
gieuze uitwisseling met de beste
vier van Duitsland.
Keizer is benieuwd hoe serieus
de oosterburen stratego nemen:
„Hier in Nederland lijkt het wel
een wetenschap, waaraan men
veel tijd besteedt. Hele handlei
dingen schrijft men over favo
riete stellingen, ook van de te
genstanders, en verdedigings-
taktieken. Sommige spelers
hadden een hele stapel blocno
tes bij zich."
Hakken
Keizer kende men alleen van
een artikel in deze krant. Daarin
meldde hij niet zo'n aanvaller te
zijn. Laat de ander zichzelf
prijsgeven en hak hem vervol-
De Leidse Stratego-speler Hugo Keizer: „Stratego lijkt in Nederland wel een wetenschap, waar men erg veel
tijd aan besteedt." archiefoto hielco kuipers
gens in de pan: daar komt zijn I in het midden, omringd door I meertjes en majoors op de flan-
strategie in het kort op neer. Vijf bommen en hoge militairen. De ken.
a zes verkenners vooraan. Vlag wat lagere kolonels achter de En dat bleek iedereen te hebben
Gezwijmel bij Mantovani, gou
den kaarslicht en chianti. Dat
is toch nog steeds zo'n beetje
het beeld dat velen van ons
hebben van romantiek. Maar
net als alles is ook dat begrip
aan verandering onderhevig.
Hoe ziet de romantiek er anno
1993 uit? Waarvan wordt he
den ten dage ons hart nog
warm? In deze rubriek probe
ren wij daar in een aantal afle
veringen een antwoord op te
krijgen.
„Wat heel veel wordt gevraagd,
is de 'Liebestraum' van Liszt.
Maar ook Chopin is erg gewild.
De mannen vragen vaak 'My
way' van Frank Sinatra. Ach, de
mensen willen eigenlijk alle
maal hetzelfde horen."
Jacques Tomij is pianist en en
tertainer. Al zo'n jaar of veertig
zorgt hij in horeca-gelegenhe-
den voor de romantische toets.
Hij heeft gewerkt in gerenom
meerde zaken als De Wittebrug
en The House of Lords in Den
Haag. Tegenwoordig speelt hij
regelmatig in het Oranje Hotel
in Noord wijk.
„Het komt wel voor dat heren
naar mij toe komen met een
verzoeknummer", zegt Jacques
Tomij. „Dan zeggen ze: 'Speel
dat en dat nummer eens voor
mijn vrouw.' Meestal weten ze
de titel van het lied niet en dan
laat ik het ze even voorzingen.
En dan zie je die vrouwen ge
nieten. Ja, mijn vak is een ro
mantisch vak. Ik speel graag. Ik
heb wel collega's gehad die pre
cies om vijf uur ophielden. Mid
den in een muziekstuk. Dat kan
niet, vind ik. Dat is zo zakelijk.
Dat is hetzelfde als op de wc
halverwege je broek ophalen."
„Als ik speel, ben ik altijd ro
mantisch. Muzikanten hebben
dat over het algemeen toch. Die
gaan door totdat ze niet meer
kunnen staan. Vooral de wat
oudere mensen stellen mijn
muziek erg op prijs. Ik speel
graag werk van Robert Stolz. En
nummers als 'lm Prater blühen
wieder die Baume'. Op dit
ogenblik ben ik bezig met pia-
nowerk van Sibelius, werk dat
bijna niemand kent. Als ik er
gens speel moeten de mensen
niet verwachten dat ik het in
mijn eentje romantisch kan ma
ken. Ze moeten er ook gevoelig
voor zijn. Ik heb eens een man
aan de piano gehad, die zei: 'O,
meneer, ik zit zo te genieten. Ik
zit hier zo lekker. Maar ik had al
lang thuis moeten zijn. Als mijn
vrouw straks boos is, zeg ik dat
het uw schuld is.'"
„Vroeger had je in bijna elke
goede zaak een Stehgeiger, een
violist dus die bij je tafeltje
kwam staan spelen. Ik heb ge
werkt met een muzikant die ze
Jacques Tomij: Ja, mijn vak is een romantisch vak." foto loek zuyderduin
in Den Haag 'De Blonde Zigeu
ner' noemden. Het is fijn om ie
mand te begeleiden, maar bij
zo'n Stehgeiger kan dat nog
knap moeilijk zijn. Ik heb het
eens meegemaakt dat er een
helemaal naar achteren liep in
de zaak. Met een piano kun je
niet lopen, dus dan moest je erg
goed je best doen om nog te ho
ren wat hij speelde. Maar het
heeft wel iets romantisch, vind
ik, zo'n violist die aan je tafeltje
een liefdeslied staat te spelen
waarvan je het koud krijgt."
„De jongeren zijn volgens mij
minder romantisch dan wij.
Hun muziek is zo hard. Ik denk
dat romantiek heel veel te ma
ken heeft met het hebben van
een verleden. Dat je ergens op
kunt terugkijken. Én de natuur
is voor mij soms hoogst roman
tisch. Als ik de bladeren zie val
len of het zonlicht ergens op zie
schijnen, zou ik dat zo in mu
ziek kunnen vertalen. Je moet in
de natuur niet alleen je ogen
open houden maar ook je oren.
De natuur is niet alleen maar
een plaatje."
„Je hoort vaak zeggen dat vrou
wen romantischer zijn dan
mannen. Dat is niet waar. Maar
ik geloof wel dat ze meer dro
men, dat ze meer mijmeren.
Mannen zetten dat romantische
gevoel meestal in daden om.
Kijk naar de grote romantische
componisten - dat waren toch
allemaal mannen."
„Ik ben nu weduwnaar. Ik heb
mijn vtouw leren kennen in
Heidelberg. 'Ich hab' mein Herz
in Heidelberg verloren' - elke
keer als ze dat nummer vragen,
moet ik aan haar denken. Ik was
op reis, u weet wel, zo'n drie
daags reisje. Ik leerde haar ken
nen in het restaurant van het
hotel. Ze zag er aardig uit. We
hebben in het donker langs de
Rijn gelopen. Er waren wat wol
ken. Ja. het was een mooie maar
bewolkte nacht."
cees van hoore*
o Het merken van paardezadels
timet een postcode is leuk en
a aardig, maar helpt niet tegen
o diefstal. Koos Bakker, eigenaar
ii van de gelijknamige manege in
d Noordwijkerhout, windt er geen
g doekjes om. „Die gasten zetten
er een nieuw stukkie leer in en
er kraait geen haan meer naar",
t< aldus Bakker.
a De bereden politie van Utrecht
b is onlangs begonnen met het
merken van zadels van particu-
lieren. Aanleiding is het toene-
3 mende aantal diefstallen die de
maneges in Nederland teistert.
Onlangs roofden inbrekers uit
de zadelkamer van een manege
uit Houten maar liefst 40 zadels.
Maar ook op klaarlichte dag
w verdwijnen met de regelmaat
van de klok onbeheerd achter
gelaten zuiver lederen comboy-
fauteuiltjesuit de stallen.
Onlangs gebeurde het weer
eens. Het was om een uur of
half elf 's avonds. De Voorscho-
tense Manege Vreehorst was
goed verlicht en in en rond de
stallen heerste een behoorlijke
bedrijvigheid. En toch werden
in een onbewaakt ogenblik drie
paardezadels gestolen. En dat is
behoorlijk vervelend want een
beetje zadel kost toch al gauw
2000 gulden.
Hoewel Koos Bakker weinig heil
ziet in het merken, heeft hij en
kele jaren geleden toch alle za
dels van een postcode laten
voorzien. Klanten die een nieuw
zadel hebben aangeschaft wijst
hij op de mogelijkheid om dat
te laten doen. „Maar of er veel
mensen dat laten doen weet ik
niet. Ik moet je zeggen dat ik er
niet echt op let", bekent de ma
negehouder.
Bakker beweert dat het merken
weinig nut heeft en niet alleen
omdat de code makkelijk weg te
halen is. „Die zadels verdwijnen
namelijk bijna altijd naar België
of Duitsland. Nou, die mensen
weten van een postcode hele
maal niets af en kopen gerust
een zadel. Bovendien zijn er nu
eenmaal Nederlanders die er
niet mee zitten dat zij een ge
stolen zadel kopen. En zij weten
dondersgoed dat aan een zadel
een luchtje zit wanneer het voor
een spotprijs wordt aangebo
den. De code zit aan de onder
kant van het zadel en wie kijkt
daar naar? Ook de politie komt
bijvoorbeeld niet op maneges
zoeken naar gestolen zadels",
legt de Noordwijkerhouter uit.
Het beste is om voor vaste klan
ten kastjes te maken met een
goed slot erop, stelt Bakker. „Ik
weet dat sommige maneges
grote zadelkamers hebben. Bij
een inbraak ben je dan alles in
een keer kwijt. En wanneer alles
aan kettingen vastligt is een
beetje ijzertang voldoende om
alles los te knippen." Bij Bakker
is tot nu toe enkele keren inge
broken, maar toen ging het in
brekers om de zakken chips en
flesjes frisdrank. De zadels ble
ven onaangeroerd.
Volgens Bakker is het ook vaak
de schuld van de paardrijders
zelf dat zij worden bestolen.
„Als je bij een wedstrijd je paard
afzadelt en alles nonchalant op
de grond neerlegt omdat je je
