Gijsbert van der Leden:
kurk waarop AZC drijft
Benninga en
de ambitie
van Alecto
T
Sport
Ex-international aan de slag in Leiderdorp
.''.''itóSséL.
chterlijn
J.
JtJtl
Gijsbert van der Leden
is van plan om zeker
nog drie jaar op het
hoogste niveau te wa
terpoloën. De 26-jari-
ge student economie
heeft zijn blik gericht
op de Olympische Spe
len van Atlanta. Na
150 A-interlands en 80
caps bij de nationale
jeugd is de uit Gouda
afkomstige en (weer)
bij AZC Alphen spelen
de zoon van de in Lei
den niet onbekende
trainer Gijs van der
Leden een vaste waar
de voor bondscoach
Ivo Trumbic. Kleurrijk
kun je hem niet noe
men, maar Van der Le
den geldt wel als een
van de meest betrouw
bare spelers van Oran
je. Dat vindt hij zelf
ook wel. „Het klinkt
misschien arrogant,
maar op beslissende
momenten zul je mij
geen gekke dingen
zien doen", zegt hij
zelf. Na een uitstapje
van een jaar naar VZC
in Veenendaal keerde
Van der Leden weer te
rug op het oude nest
In Alphen.
UTRECHT WIM VAN WANROOY
Van der Leden is geen uitblin
ker in zijn sport. Maar zonder
een oerdegelijke waterdrager,
die ook als afmaker te boek
staat, vaart geen team wel. In
Alphen, waar men met een
nieuwe generatie de gouden tij
den van enkele jaren terug wil
doen herleven, begreep men
dat. Toen duidelijk was dat de
rechtshander het in-Veenendaal
na een seizoen wel gezien had,
lijfde het management van AZC
hem onmiddelijk weer in. Op de
terugkeer van de verloren zoon
werd namelijk nog altijd hoge
prijs gesteld. „Ik ben misschien
een uitzondering als het gaat
om snel in te passen spelers,
maar ik voel me wei weer
thuis", zegt Van der Leden, die
een jaar eerder John Jansen op
zijn schreden van Polar Bears
naar AZC zag terugkeren.
Organisatie
„AZC staat me meer aan dan
VZC. De organisatie in Alphen is
zoveel meer volwassen dan el
ders. Dat valt je pas op als je
weg bent. In februari wist ik ei
genlijk al dat ik weer terug wil
de. Al heb ik dat tegen niemand
gezegd. Het was dus snel duide
lijk dat ik niet de goede beslis
sing heb genomen om vorig
seizoen naar VZC te gaan.
Mijn hart ligt bij AZC. Dat
weet ik nu."
Toch heeft Van der Leden
geen spijt van zijn transfer
naar VZC gehad. „Toen ik
besloot om bij AZC weg te
gaan, was het allemaal een
beetje rommelig. Ik had
geen bonje, maar er waren
wat strubbelingen. En ik
wilde er ook voor zorgen
dat mijn interlandcarrière
niet in gevaar kwam. Je
weet hoe het gaat. Als je bij
een topclub speelt, is de kans
groter om geselecteerd te wor
den. Waarmee ik niet wil zeg
gen dat ik AZC zag afglijden. In
tegendeel. Ik had juist voor
speld dat AZC bij de bovenste
vier of zes zou eindigen. Zeker
toen ik hoorde dat Jansen terug
zou komen. Er zat immers zo
veel aan te komen."
Fysiek
Maar Van der Leden vond in het
Valleibad niet precies wat hij
zocht. „Ik moet voorop stellen
dat ik het ontzettend naar mijn
zin heb gehad. Zeker in het con
tact met mijn teamgenoten.
Maar qua spel was het minder.
In het water klikte het niet voor
honderd procent. Het zijn alle
maal fysiek sterke jongens, die
echter traag spelen. Ik ben
gewend aan een sneller
spelletje. Kijk, ik pas overal
wel in, maar naar mijn ge
voel kwam ik bij VZC door
mijn snelle spel niet tot mijn
recht."
Het feit dat Otto van Noort
tot speler/coach is benoemd
werkte in 'lichte mate' mee
aan het vertrek van Van der
Leden uit Veenendaal. „Hij
is natuurlijk niet super-erva
ren, maar ik hoop voor hem
dat het goed gaat. Ideaal
lijkt met het niet, hoewel ik
niets tegen hem heb."
Oranje
Vanaf nu tellen AZC en Oranje
voor Van der Leden. Wat het
Nederlands team betreft heeft
hij zo zijn ideëen, al is de op
een bank in Utrecht arbeidza
me administrateur („Ik combi
neer mijn studie met werk.")
niet bepaald het type om het
voortouw te nemen. „Na het
Europees kampioenschap
(achtste plaats, red.) zijn we nog
niet bij elkaar geweest. Het was
niet geweldig en zelf heb ik ook
wel eens een beter EK gespeeld.
Maar het is goed om even af
stand te nemen. Ik denk dat we
ons nu moeten richten op de
Olympische Spelen. Misschien
moeten er andere spelers ko
men. Zeker als je op langere ter
mijn denkt. Want spelers waar
je over drie jaar niets aan hebt,
moet je dan maar gaan vervan
gen door jongeren. Dat zou iets
kunnen zijn. Je kunt natuurlijk
ook overwegen of je meer of an
ders moet gaan trainen. Want
we zijn er nog niet. Ik denk in
principe dat met Oranje moet
gebeuren wat er bij AZC op klei
nere schaal is gebeurd. Jeugd
inpassen en aan de toekomst
werken. Maar eerlijk gezegd heb
ik hier nog niet zo lang over na
gedacht."
Nummer drie
Zijn rol bij Oranje vergelijkt Van
dec Leden, die steevast het
nummer drie op zijn cap
draagt, het liefst met die van bij
zijn club. „Een specifieke rol
heb ik niet. Ik ben gewoon een
van de teamspelers. Je kunt me
all-rounder noemen. Bij AZC
ben ik dan een van de routiniers
in de prettige wetenschap dat ik
in een echt team speel. We heb
ben nu een goede mix van
jeugd en routine. En we streven
naar de titel, daar hoeven we
niet schijnheilig over te doen.
Die bekerwinst was vorig jaar
prachtig, maar een kampioen
schap weegt natuurlijk zwaar
der. Voor mij in ieder geval."
De Leidse hockeywereld werd deze week aangenaam
verrast door de aanstelling van oud-international Ca
rina Benninga als trainer/coach van Alecto. De Leider-
dorpse overgangsklasser moest plotseling op zoek naar
een opvolger van de succesvolle Robert Kruidenier,
toen in de voorbereiding op dit seizoen bleek dat die
zijn drukke werkzaamheden niet langer kon combine
ren met de veel tijd vergende sportacitiviteiten. „Het
was sowieso mijn laatste.jaar geworden, maar ik kon
het door mijn werk niet langer volhouden", verklaart
Kruidenier zijn terugtreden. Met Benninga in de gele
deren meent Alecto de weg naar succes te kunnen ver
volgen. Zowel de Amsterdamse coach als de club zijn
ambitieus genoeg om dit seizoen te proberen de sprong
naar de hoofdklasse te maken.
AMSTERDAM WIM VAN WANROOY
Benninga moet dus het werk
van Kruidenier afmaken. Vorig
jaar acteerde ze nog als assis
tent-coach van Beth Anders bij
de nationale ploeg van Amerika,
nadat ze in Barcelona een punt
achter haar carrière als speelster
had gezet. Haar derde Olympi
sche Spelen vormde voor de
158-voudige international het
eindpunt van haar indrukwek
kende loopbaan. „Ik vond het
wel genoeg. Hockey voegt wel
veel toe aan je leven, maar ik
heb er nu voor gekozen om te
gaan werken. Bovendien heb ik
altijd gezegd dat ik om mijn
dertigste zou stoppen", zegt
Benninga, die momenteel als
marketing-manager - voor het
nieuwe muziekblad Tutty werk
zaam is. De 31-jarige inwoon
ster van de hoofdstad was in de
Spaanse metropool vlagge-
draagster van de Nederlandse
olympische ploeg.
„Ik ben als speelster mis
schien wel redelijk vroeg ge
stopt, maar ik ben nog een
beetje van de oude stempel.
Naast het hockey heb ik ook an
deren dingen ontwikkeld",
doelt Benninga onder meer op
haar afgeronde studie rechten,
waardoor zij zich jurist mag
noemen.
Contact
De voormalige Oranje-aanvoer
der heeft zich na de OS met
overgave gestort op het coachen
en training geven. Amerika was
haar eerste doel. „Toen ik ze
ventien was heb ik daar een jaar
gehockeyed en vond dat er daar
veel mogelijkheden waren. Ik
heb dat contact steeds aange
houden. Vorig seizoen ben ik
daar negen maanden geweest.
Ik heb.daar met mijn hart voor
gekozen en ervaren dat er een
hele andere beleving van de
sport heerst dan bij ons. Met de
ervaring die ik daar heb opge
daan hoop ik hier in Nederland
veel te kunnen doen. Wat mij
vooral opviel was dat er veel
meer aandacht is voor de fun
damentais. In tactisch opzicht
doen we het in Nederland goed.
Technisch streven landen als
Amerika, Korea en Duitsland
ons voorbij. Als we daar een
goede combinatie voor weten te
vinden, doen we het goed."
Carina Benninga speelde 158 interlands voor Oranje. Nu zit ze op de bank bij het Leiderdorpse Alecto.
FOTO HENK BOUWMAN
Benninga woonde en leefde den voor het komende WK. Een stelligen. „De coach kon geen
in Virginia Beach, bereidde er vijfde plaats in een poule van contact met het team krijgen,
mede de Amerikaanse ploeg twaalf landen was (juist) vol- waardoor ik de communicatie-
voor op de kwalificatiewedstrij- doende om plaatsing te bewerk- ve lijnen moest uitzetten. Met
mijn kennis en persoonlijkheid
heb ik die bijdrage kunnen leve
ren. Het wordt de eerste keer
dat Amerika naar het WK gaat.
Op zich is dat een enorme pres
tatie. Ik ben blij dat ik daar in de
keuken heb mogen kijken. Ne
derland mag dan tot de top be
horen, we hebben natuurlijk
niet alleen de wijsheid in
pacht."
Hoofdcoach
Eenmaal terug uit Amerika
meldde Benninga zich bij HDM.
Opnieuw als assistent. „Ik ben
daar ooit begonnen, maar dat
was niet de reden om daar aan
de slag te gaan. Mijn broer was
er hoofdtrainer. Ik zou hem hel
pen tot de winterstop omdat hij
het met zijn werk druk had.
Maar ik heb steeds gezegd dat
ik naar een andere club zou
gaan als ik daar hoofdcoach kon
worden. Tot mijn verrassing
meldde Alecto zich een week
geleden."
In Leiderdorp krijgt Benninga
de kans om op eigen benen te
gaan staan. Zij grijpt die kans
met beide handen aan. „Ik sta
helemaal blanco tegenover
Alecto. Maar het is me wel dui
delijk geworden dat de vereni
ging ambitieus is. De sfeer
spreekt me aan. En ook de orga
nisatie. Ik heb begrepen dat de
dames, alsmede de jeugd, grote
mogelijkheden hebben. Ik krijg
een gemotiveerd team met veel
talent onder mijn hoede. Er zal
wel hard gewerkt moeten wor
den, maar die uitdaging neem
ik aan."
Benninga beseft dat ze te ma
ken krijgt met de erfenis van
Kruidenier. Enerzijds een pretti
ge gedachte, anderzijds had ze
zich een andere start kunnen
voorstellen. „Ik kom natuurlijk
voor een groep die al een tijdje
bezig is. Een nieuw gezicht, een
week voor de competitie, dat is
best even wennen. En het is in
feite een grote stap voor me. In
Amsterdam heb ik wel menig
jeugdteam getraind, maar met
dames werken is weer wat an
ders. En ik ben ook een van de
weinige vrouwelijke coaches."
Ervaring
Die in elk geval in het bezit is
van het B-diploma en derhalve
gerechtigd om teams op het
hoogste niveau te begeleiden.
„Twee jaar geleden ben ik in
Hilversum met die cursussen
begonnen. Als ik op mijn carriè
re als speelster terugkijk, heb ik
allemaal coaches gehad die ik
even fantastisch vond. Ik heb
die periode in dat opzicht ook
bijzonder leerzaam gevonden.
Met mijn ervaring moet ik Alec
to dan ook goed van dienst kun
nen zijn."
Eén ding staat Benninga dui
delijk voor ogen. De verwach
tingen bij Alecto mogen niet te
hoog worden opgeschroefd.
„Het woord promotie zal ik niet
snel in de mond nemen. Alecto
heeft een jong en dus ook oner
varen team. Ik zal proberen om
daar de beste mogelijke presta
tie uit te halen. En een kam-
pioeschap zou fantastisch zijn.
Maar ik vind niet dat je dit team
met die druk kunt opzadelen.
Ze moeten vrij-uit kunnen spe
len. Hockey is een zalig speeltje
en zo zal ik dat ook benaderen.
Met nummer drie: Gijsbert van der Leden
FOTO ARCHIEF
door: Gert-Jan Onviee
en ongeluk komt
I nooit alleen. En een
M ét gele kaart ook niet.
Zo ook afgelopen zaterdag. De
derby tussen Rijnsburgse Boys
en Katwijk was goed voor acht
gele kaarten. Het streektreffen
tussen Quick Boys en Noord-
wijk eveneens, met die aante
kening dat Noordwijker Van
Staveren er twee ontving en
derhalve mocht vertrekken.
Vervelend voor de betrokken
spelers en clubs, maar ik zal
scheidsrechters die schrijven
maar zelden afvallen. Schoon
voetbal is, hoe dan ook, een
schone zaak. En ik ben er nog
altijd van overtuigd dat het
voetbalspelletje aanzienlijk
leuker wordt om te spelen en
te bekijken als scheidsrechters
verruwing en vervuiling seri
eus aanpakken.
Dat moet wel consequent ge
beuren. De fluitisten moeten
dan echt één lijn trekken.
Moeilijk, natuurlijk. Je hebt nu
eenmaal te maken met ver
schillende personen, verschil
lende karakters. Aan de andere
kant: het wegtrappen van een
bal nadat er is gefloten valt
door elke scheidsrechter waar
te nemen. Of hij nu in de cate
gorie lankmoedig of streng
thuishoort. En neerhalen is
neerhalen. Zo'n overtreding
valt moeilijker te bestraffen als
de bal toevallig in de buurt is
als de trappartij plaatsvindt.
Maar de intentie van de man
of vrouw die de overtreding
maakt, kan weer eenvoudiger
worden meegewogen. De op
zet (misschien dat ik de bal
heb, maar de man neem ik in
elk geval mee) druipt er im
mers vaak genoeg van af.
Het moet dus kunnen. Zeker
als we dan meteen afrekenen
met de bij spelers en clubs zo
populaire scheidsrechterssoort
die 'de wedstrijd zo goed aan
voelt' (een andere omschrij
ving voor: 'schop maar raak, ik
schrijf toch lekker niet'). Dat
zijn geen mannen waarmee jc
de oorlog voor schoon voetbal
wint. Nee. Dat zijn anderen.
En die dienen door dik en dun
te worden gesteund. Door
Zeist bijvoorbeeld. Wouters
schorsen omdat hij tegen Vo-
lendam een tegenstander als
opstapje gebruikt, uitstekend.
Maar in het vervolg dan die
correspondent uit München
ook een forse douw geven als
zijn Engelse opponent
Gascoigne, zonder dat de
scheids dat echt doorheeft, be
wust het ziekenhuis inwerkt.
Met z'n allen dus. Maar daar
ligt duidelijk het probleem,
naar ik vrees. Ooit mocht ik
getuige zijn van het optreden
van een jonge scheidsrechter
tijdens een van de vele uitvoe
ringen van de strijd tussen
Rijnsburgse Boys en Quick
Boys. Negen gele kaarten (stuk
voor stuk terecht uitgedeeld)
waren het resultaat van de fel
le burenstrijd. 'Die man is de
toekomst, dit is het voorbeeld'.
Ik hoor het mezelf nog den
ken. Maar, het viel tegen. Ik
neem aan dat hem daarna is
verteld dat hij dat nooit meer
mocht doen. Hij deed dat ook
niet, want hij wilde eigenlijk
wel betaald voetbal fluiten en
dan moet je zeker luisteren
naar wat de wijze heren je ver
tellen.
Afgelopen weekeinde floot de
man die een tijdje weg is ge
weest Telstar - Eindhoven. Het
duel leverde slechts drie gele
kaarten op.
Jan Wegereef is inmiddels dus
eveneens heel diep gezonken.
Hij voelt de wedstrijd tegen
woordig ook al aan.
Het seizoen begon
nog vrij normaal
voor DIOK. De
vijfvoudig rugbykampioen van
Nederland opende op 12 sep
tember met een dikke zege op
ARC. Daarna echter, verliep de
competitie wat minder voort
varend. Niet dat de nederlagen
zich aaneen regen, maar DIOK
kwam eenvoudigweg niet
meer in actie. Het duel met de
Hilversumse Rugby Club werd
uitgesteld omdat de nationale
selectie in Engeland werd ver
wacht voor een paar oefen
duels. De strijd met Castricum
ging niet door omdat Castri
cum een jubileum had te vie
ren. En ook het voor dit week
einde op het programma
staande treffen met Ascrum
vond een feest op z'n weg.
Dit alles is eens te meer een
bevestiging van het feit dat het
bestuur van de Nederlandse
Rugby Bond (NRB) haarzaak-
jeskeurig op een rijtje heeft.
Want die bond treft natuurlijk
geen enkele blaam. Zegt u nu
zelf. Hoe moet die competitie
leider nu weten dat het Neder
lands team speelt op de datum
dat DIOK en Hilversum elkaar
ontmoeten? En al die jubilea
Richard Hoogervorst
FOTO ARCHIEF
die moeten worden gevierd,
daar heb je als competitielei
der van een 'ons-kent-ons-
-Bond' toch ook geen weet
van?
Onzin dus dat mensen binnen
en buiten de rugbywereld het
over een Mickey Mouse com
petitie' hebben. Waarin wed
strijden met hetzelfde gemak
worden afgefloten als ze op
het schema worden gezet. En
dat bestuur en competitielei
der er niks van begrijpen? Pure
laster is het.
De NRB denkt met u mee. Dat
u het maar weet.
oen Quick Boys-trai
ner Hans van der
m Zee bezig was met
het samenstellen van zijn se
lectie voor dit seizoen, ruimde
hij daarin slechts een halve
plaats in voor Richard Hooger
vorst. De vier jaar eerder van
RCH gekomen centrale verde
diger kreeg een stek in de A-
selectie, maar een plek in de
basis stond niet echt vast. Ri
chard was al wat ouder, bles-
suregevoelig, opbouwend
zwak en maakte te veel over
tredingen. Niet zo vreemd dus
dat Hoogervorst de conclusie
trok dat zijn trainer geen ver
trouwen meer in hem had en
'met pijn in het hart' opZOek
ging naar een andere club.
Hoogervorst speelt nu bij
Rijnsburgse Boys. is nog
steeds wat ouder, blessurege-
voelig, opbouwend zwak en
goed voor de nodige overtre
dingen. Maar ook nog altijd
een 30-jarige amateurtopper
die een vijandelijke spits zel
den laat glippen, een defensie
optimaal stuurt en ploeggeno
ten beter laat spelen. Een
teamspeler pur sang die er
mede voor heeft gezorgd dat
Rijnsburgse Boys nu de wel
zeer verrassenae koploper is
van de eerste klasse A.
U, waarde lezer, lieve lezeres,
zult mij nu niet horen zeggen
dat Hans van der Zee het 'dus
fout' heeft gezien. Maar dat je
op deze manier vraagt om een
uiterst gemotiveerde speler bij
de tegenpartij, is natuurlijk
wel duidelijk.
Ik verheug me regelmatig op
partijtjes voetbal die ik kan
gaan bekijken. Soms houd ik
daarvoor zelfs riiim van tevo
ren data vrij. En die ene zater
dag in november staat er al
enige tijd in. Quick Boys -
Rijnsburgse Boys. op 20 no
vember.
En nu maar hopen dat Hoog
ervorst fit blijft en tegen die
tijd niet geschorst is omdat-ie
teveel overtredingen heeft ge
maakt...
