Het zijn allemaal kreten van leken'
Arme kinderen staan met
3 oktober nóg in de kou
'Mijn 'dino' lust Magnums'
Het Gesprek van de Dag
Wat te doen met zeven miljoen?
VRIJDAG 1 OKTOBER11993
19
Ze zeggen wel eens dat succes
vele vaders heeft. Heren, die al
lemaal hebben meegeholpen
om van niets iets te maken.
De 3 oktoberfeesten maakten
de Stichting Steunpunt Wou
wen in de Bijstand duidelijk dat
ook fiasco's en debacles vele va
ders hebben. Rijen heren, die
geen cent over hadden voor de
arme kinderen van bijstands
moeder. Heren die nog geen
brokje in de keel kregen bij het
lezen van de roerende treurzang
van een bijstandsmoeder, 'Tra
nen na 3 oktober', wervend
voorzien van het bankrekening
nummer van het steunpunt.
Kortom, de 'armen' moeten zelf
maar weer zorgen dat ze tóch
nog een beetje 3 oktober kun
nen vieren. Van de rijken heb
ben ze maar weinig te venvach
ten. Natuurlijk, op de bankreke
ning van het steunpunt is wat
geld binnengekomen. Vijfdui
zend gulden, om precies te zijn.
Maar het meeste geld was al
lang toegezegd. Door de 3 Octo-
ber-Vereeniging, de gemeente,
het opbouwwerk, vrijwilligers
en een enkele kroegbaas.
Slechts een enkele gulden
kwam van de (gegoede) burge
rij, na de oproep in deze krant.
„En dat valt zwaar tegen zegt
mevrouw C. Mast van het
steunpunt. Een verklaring voor
de mislukking heeft ze wel:
„Veel mensen zeggen: 'Zou het
allemaal wel zo erg wezen?' Of
je hoort: 'Die mensen hebben
het niet zo slecht'.'' Ze hoeven
maar een bijstandsmoeder een
biertje in een bar zien drinken,
of het vooroordeel is weer be
vestigd. Zo denkt mevrouw
Mast hardop: „Maar dan weten
ze niet dat kennissen dat heb
ben aangeboden".
Soms ook hoort ze betogen dat
3 oktober niet het beste mo
ment is om geld te geven. Want
dan vliegen de guldens zó weer
weg. Haar oplossing is simpel:
geef je goede geld met sinter
klaas of kerst of subsidieer het
zomerkamp van de 'bijstands-
jeugd'. Het bankrekeningnum
mer van de stichting is en blijft
566431483.
Voorlopig behelpt de stichting
zich met de 5000 binnengeko
men pietermannen die de afge
lopen week keurig hun bestem
ming kregen. Zo kocht me
vrouw Mast honderd snoepkof-
fertjes, waar ze steeds 40 gulden
instopte. Officieel was dat geld
bedoeld voor de kermis, zodat
de arme jeugd eens lekker kan
meedoen op 3 oktober. De wer
kelijkheid bleek soms anders.
Mevrouw Mast: „Een moeder
van zes kinderen belde me eer
gisteren op. Of het erg was dat
ze het geld voor de slaapkamers
gebruikte. Want die hadden
hard een behangetje nodig. Tja.
wat zeg je dan op zo'n moment?
Ook bij het uitdelen van de
koffers in opvangcentra 'jank
ten' Mast en haar medewerkers
zich 'dood van ellende'. Om nog
maar te zwijgen van die hon
derden arme kinderen die zich
wel bij Mast hadden opgegeven,
maar naast de koffertjes grepen.
Vrouwe Fortuna geeft je ineens
een vette knipoog en je wint ze
ven miljoen gulden in de post
codeloterij. Goedemiddag! Dat
geluk viel onlangs een echtpaar
in Delft ten deel. Uitgerekend is,
dat als ze het verstandig beleg
gen, dus het geld na aftrek van 2
miljoen voor de belasting uit
zetten tegen 10 procent, ze
16.000 gulden rente per maand
krijgen. Belastingvrij. En dan
hoeven ze nog niet eens in te
teren op hun kapitaal.
Maar helaas, het echtpaar weet
niet wat het met zoveel geld
moet doen. Moeten ze eens bij
mij langskomen. Ik zou levens
lang onderduiken in een klein
Portugees vissersplaatsje en
daar de hele dag aan het strand
sardientjes roosteren en witte
wijn nippen. Maar niet nadat ik
op de dag voor mijn vertrek te
gen mijn chef had gezegd: 'Kijk
eens, joh, daar ligt een rijksdaal
der op de grond'. En als hij zich
dan bukte om de munt op te ra
pen, zou ik hem een enorme
schop onder zijn kont geven.
Met een lederen pantoffel aan
mijn voet, omdat dat zo lekker
kletst. Ik weet dus wel wat ik
met die zeven miljoen zou
doen. Maar anderen, weten die
dat ook?
Een 64-jarige Leidse aan de te
lefoon. „Nee, mijn naam niet in
de krant. Daar hou ik niet van.
Ik zou helemaal niet blij zijn
met zeven miljoen gulden, ik
zou het er benauwd van krijgen.
Zoiets verandert je hele leven. Ik
denk dat ik een heleboel zou
weggeven. Aan mijn kinderen
en aan de zwerfkinderen op de
wereld. Wel zou ik nog een
beetje geld achter de hand hou
den. Maar grote reizen maken
en grote huizen kopen - nee.
dat is niks voor mij. Ik geloof
niet dat veel geld de mensen
beter maakt. Die hoge heren
denken ook alleen maar aan
zichzelf. Drieëndertig jaar gele
den hebben we samen met een
vriend 25.000 gulden in de
Staatsloterij gewonnen. Een
heel lot kostte toen nog tachtig
gulden. We hoorden over de ra
dio dat we wat had gewonnen.
Mijn man was toen aan het va
ren. De volgende dag kwam ie
mand van de Staatsloterij me
ophalen en zijn we samen naar
Den Haag gegaan waar ik het
geld in ontvangst heb genomen.
We hadden het in die tijd al erg
goed, dus ik heb alles op de
bank gezet. Die prijzen van te
genwoordig zijn tqch niet meer
normaal. Als je bij Hans van der
Togt het antwoord weet op de
vraag hoeveel 1 en 1 is, krijg je
meteen een droomkeuken."
Mevrouw Brokaar (28) werkt in
een banketbakkerij. Ook met
zeven miljoen op zak zou ze
daar blijven werken. „Maar ik
zou wel een eilandje kopen in
de Stille Zuidzee. Met daarop
een huisje dat van alle gemak
ken is voorzien. Nee, aan goede
doelen zou ik mijn geld niet
weggeven. Daarvan komt toch
weinig terecht. Er blijft altijd
geld aan de strijkstok hangen.
Zeven miljoen gulden! Volgens
mij word je gek als je zoiets
hoort. Ik zou een eigen paard
kopen en een eigen huis, ergens
buiten. Maar dus na een tijd
weer gewoon gaan werken. Dat
doen miljonairs ook. Je kunt
toch niet je leven lang aan je ei
gen zwembad blijven zitten."
Leidenaar Yf Falkcnhagen is fo
tograaf. Hij zou de zeven mil
joen gulden verspreid beleggen.
„En ik zou wat aandelen kopen.
Nee, niet van het Leidsch Dag
blad. En misschien dat ik een
klein feestje zou geven. Maar
ach. ik speel nooit mee. Ik win
nooit wat. De kans dat ik ooit
zoveel zou winnen, is net zo
groot als de kans dat ik in lei
den onder tram kom. Er rijdt
namelijk geen tram in Leiden."
Mevrouw M. Clarijs (29) vindt
het erg moeilijk om snel te be
denken wat ze met zo'n kolos
saal bedrag zou doen. „Een
groot deel van het geld zou ik
schenken aan het Wereld Na
tuur Fonds. In het verleden heb
ik wel eens kleine prijsjes ge
wonnen. Onder de bezielende
leiding van mijn opa heb ik in
de Lotto gespeeld. Je hoort
mensen altijd zeggen dat ze een
wereldreis gaan maken. Mis
schien zou ik dat ook wel gaan
doen. Maar nee, wat ik meteen
zou doen is mijn studieschuld
aflossen."
Zo mogen we het graag horen.
Dat is even wat anders dan al
die frauderende studenten. Er is
nog hoop. Als we tenminste de
loterij nog eens winnen. Oh
Portugal, here 1 come!
Terwijl de klok de laatste minu
ten wegtikt, verdwijnen dino
saurussen van koek en chocola
in onze maag, achtervolgd door
koffie. Tijd voor de première
van dino-film Jurassic Park,
maar waar is de grote massa?
De bezoekers zijn op twee han
den te tellen. Dè rage van dit
moment gaat toch niet aan Al
phen aan den Rijn voorbij?
De plaatselijke etalages hebben
nog zo hun best gedaan. Boek
handels, speelgoedwinkels, V
D en kledingzaken als Flij: alle
maal tonen ze de dino en zijn
film. Ook staat overal de mede
deling 'vanaf 30 september in
de bioscoop'. Zou men soms
denken dat met dè bioscoop
niet deze Euro Cinema naast de
Alphense brug wordt bedoeld?
„Je hoort inderdaad wel eens
mensen zeggen; ,Oh, draait die
film hier ook al?', terwijl we in
principe alle premières heb
ben", meldt koffiedame, portier
en kaartjesverkoopster, me
vrouw A. van Veen. Bij Jurassic
Park lijkt het publiek dat echter
al aardig door te hebben: „Van
avond, morgenavond en zater
dagavond zitten we vol en nu
begint men zich al voor de zon
dag op te geven", zegt ze. „Al
leen de middagvoorstellingen
lopen nog niet zo hard". Kinde
ren zitten namelijk nog op
school en bejaarden blijken de
bioscoop maar zelden te vin
den: „Toch willen we er altijd
zijn. Anders krijg je dat mensen
zeggen: 'Euro is nooit open'."
Lege stoelen
„Waar is de champagne?",
weerklinkt het in de bioscoop
zaal met honderd lege en tien
volle stoelen. „Ik moet het nu
met een Oranjeboompje doen."
I let is René van Rutten van café
Alle Hens, samen met enige
personeelsleden. Vanavond, als
hij moet werken, gaan zijn kin
deren van 12 en 18. We moeten
echter niet denken dat hij de
film vóórkeurt: „Ik heb gelezen
dat de maker zijn eigen kinde
ren ook niet zou laten kijken.
Maar ach, mijn zoon van 12 is
wel wat gewend sinds Rambo."
Bovendien is junior een echte
deskundige. Sinds hij zo'n vier
jaar geleden een dlno-tentoon-
stelling in Artis bezocht, groeit
zijn dino-collectie stormachtig.
En pa? Die wil gewoon kunnen
meepraten, met zijn zoon en
met zijn gasten: „Er is ook zo
veel over de film geschreven."
Videotheekhouder Peter Wols-
wijk kijkt met het oog van een
deskundige. Hij wil zien hoe de
film gemaakt is en merkt al di
rect de hand van de meester.
Steven Spielberg: „Net als bij
films als 'Jaws' en 'Close en-
counters of the third kind', be
gint hij op drie. vier punten, die
uiteindelijk samenkomen in een
stoots gebeuren
I let grootse gebeuren in de di
no-film is de ontmoeting tussen
mens en dino in een groot pret
park op een eiland. Na 65 jaar
herleven de beesten door gene
tische manipulatie en al voor de
opening van het park tonen ze
hun ware aard snel. Afzettingen,
gebouwen en mensen gaan er
aan alsof het niets is. Alleen, de
actie komt een beetje laat op
gang, vindt Wolswijk. Het begin
vindt hij ronduit technisch met
al dat gepraat over DNA en in
vesteerders die ongerust zijn
over de veiligheid van het park:
„Echt kleine kinderen haken
dan af."
Tevreden
Desondanks wil hij van deze
film minstens tien kopieën in
slaan, al vreest hij een klein
jaartje te moeten wachten voor
dat Jurassic Park op video ver
schijnt. „Spielberg heeft name
lijk alle rechten en dan kan het
lang duren.
Na afloop blijkt de bioscoopda
me toch tevreden. Euro-filialen
in Amersfoort trokken zo'n
veertig bezoekers. „En dan doet
Alphen toch aardig mee." We
moeten ook bedenken dat veel
mensen misschien wel wilden
komen, maar niet durfden.
Bang voor het bordje 'uitver
kocht'...
Buiten bij de brug staan vijf ou-
naar de dinosaurussen zijn ge
weest? Ach, als ik thuiskom, zie
ik er een zitten", meldt de
spraakzaamste. Het blijkt geluk
kigeen vredelievend exemplaar
dat vooral van Magnums houdt.
Criminoloog Van Dijk hekelt uitspraken over winkeldiefstal
Prof. J. van Dijk: „Iemand die op z'n vijftigste werkloos raakt, gaat niet automatisch stelen. archieffoto» anp
Nietsvermoedend pakken we
een ochtendkrant en we lezen
op de voorpagina: 'De dalende
koopkracht van de Nederlandse
huishoudens baart de super
marktsector grote zorgen.' We
leggen de krant neer en denken
even na om ons een mening te
j vormen. We komen tot de con-
lusie dat we die onrust begrij
pen. De omzet van de super-
i markten komt zo immers in ge-
l vaar. De klant die minder geld
heeft, koopt minder. Of koopt
j goedkopere spullen.
Dan lezen we verder. En we
schrikken ons te pletter. Want
wat staat er verder te lezen?
'Winkeldiefstallen en hardere
concurrentiestrijd zijn hiervan
de gevolgen, zo voorspellen
deskundigen in de branche.'
Een hardere concurrentiestrijd
kunnen we ons nog voorstellen.
Maar meer winkeldiefstallen? H.
van der Geest, voorzitter van
het Vakcentrum, zegt het echt
in Distrifood, het nieuwsblad
voor supermarkten. En R. Por-
tielje, volgens het krantebericht
veiligheidsdeskundige, valt hem
bij. „Hoe sterker de recessie,
des te meer diefstal", zo staat er
te lezen.
Een wel zeer boude uitspraak,
vinden wij. Is een dergelijk ver
band wetenschappelijk aange
toond? „Nee", zegt professor J.
van Dijk, hoogleraar criminolo
gie en strafleer aan de Rijksuni
versiteit van Leiden. „Dit is
weer zo'n opmerking van: grote
stap, snel thuis. De relatie werk
loosheid en crimineel gedrag
ligt erg gecompliceerd. De idee
dat werkloosheid en recessie al
tijd tot criminaliteit leiden is
onzinnig. De hoogte van het
werkloosheidspercentageblijkt
niet samen te hangen met de
hoeveelheid crimineel gedrag.
Stel dat iemand die op zijn vijf
tigste werkloos raakt. Zou de
kans dat hij gaat stelen dan in
eens groter worden?"
Nanchalance
„Lagere lonen leiden in het al
gemeen ook niet tot crimineel
gedrag", vervolgt Van Dijk. „Het
omgekeerde zou je ook kunnen
beweren. Een snelle toename in
de hoogte van de inkomens kan
leiden tot een zekere noncha
lance in het omgaan met de ei
gendommen. Op die manier
biedt men criminelen ook meer
kansen. Maar goed, ook die stel
ling is niet te onderbouwen met
gegevens. Nog een stelling: de
beveiliging in supermarkten is
toegenomen, waardoor het ste
len weer moeilijker is geworden.
Die indruk heb ik namelijk zelf,
maar of het ook zo is... Wat ik
bedoel te zeggen: zolang niets is
aangetoond kun je alle kanten
op."
Van Dijk heeft het steeds over
'kan'. „De criminologische lite
ratuur geeft ook niet veel aan
leiding tot andere uitspraken.
Het enige gevonden verband tot
nu toe is, dat een bepaald deel
van de jeugd dat het moeilijk
vindt rond te komen van een
minimumloon er een criminele
levenswijze op na gaat houden.
Ze nemen wel niet de hele win-
kelinhoud mee, maar toch... Het
gaat overigens om een kleine
groep. Maar het verband is in
elk geval aangetoond in een En
gels onderzoek en daar geloof ik
ook wel in."
„Los daarvan is het natuurlijk
ook zo dat hef aantal overvallen
op niet-geldinstellingen toe
neemt, maar een verband met
de recessie is niet te leggen."
Kortom, Van Dijk heeft geen
goed woord over voor dé uit
spraken uit de supermarktwe
reld. Al schrik ik er nu ook
weer niet van. Het duurt nu
eenmaal even tot moderne in
zichten uit de criminologie tot
de mensen zijn doorgedrongen.
Het zijn allemaal kreten van le
ken. Maar teleurstellend is het
wel."
HERMAN JOUSTRA»
Je hebt mensen die niet voor het geluk in de wieg zijn gelegd en
soms de raarste dingen meemaken: pechvogels dus. Het Gesprek
van Dag bombardeert met een zekere regelmaat een regiogenoot
tot 'Pechvogel van de week'.
Het Leidsch Dagblad verrast de uitverkorene met een mooie
slagroomtaart van banketbakkerij Van Dam. Vindt u dat uzelf
voor deze eervolle vermelding in aamerking komt, twijfel dan
niet om met ons contact op te nemen. Ook mag u familieleden,
vrienden of buren voor deze prijs nomineren. U kunt bellen
tijdens de werkdagen van 8.30 tot 16.30 uur op het nummer 071 -
356440. Ook kunt u schrijven: Leidsch Dagblad, t.a.v. Het
Gesprek van de Dag, Postbus 54,2300 AB Leiden.
Haremdame 229 zou ze wor
den. Oftewel, de negentwintig-
ste dame van de tweede groep
van de 4 oktoberoptocht van
1993. Zo stond het tenminste in
een officiële brief van de 3 Oc
tober Vereeniging. Haar kos
tuum was op maat gemaakt en
haar hele klas leefde mee.
Jeetje, een meisje uit Oegstgeest
in optocht door de grote stad...
Vorige week dinsdag ging het
mis, toen Wendy Westdorp (11)
op het moeilijkste paard van de
manege reed. Omdat het dier zo
lekker snel galoppeerde, besloot
ze bochten af te snijden. En op
eens lag ze met haar onderbeen
onder het geslipte dier. Al gauw
was haar been zo gezwollen dat
de toch al krappe rijlaars niet
meer uit te krijgen was.
In het Diaconessenhuis hielden
'ze' het op drie scheuren in de
voet. Lopen mocht ze voorlopig
niet, maar een rolstoel leek nu
ook weer niet nodig. Toen de
pijn dagenlang aanhield, be
keek een 'echte dokter' de foto's
en bleek dat de Oegstgeestse
ook een teen had gebroken. „Je
moet in de rolstoel", zei hij vori
ge week vrijdag. „Oh, oh, geen 3
oktober", dacht Wendy direct.
„Geen optocht, geen kermis,
geen suikerspinnen, geen paling
en geen druiven." Zelfs geen
haring en wittebrood: want
door alle commotie vergat moe
derlief zich in te schrijven.
En Wendy maar dromen over
haremmeisjes. Haremmeisjes
met kleren in alle kleuren van
de regenboog en haremdames
met zwart/blauwe doeken. En
al die meisjes hadden haar ge
zicht. Klasgenootjes maakten
het allemaal 'nog erger' door
haar pech steeds maar weer op
te rakelen: „Ik geloof dat ze best
onder de indruk waren dat ik
mee zou lopen."
Want ja, wie bedenkt nou dat je
als Oegstgeestse mee kan doen
in Leiden? Daar moet je toch
haast een Leidse moeder voor
hebben, zoals Wendy. Een moe
der ook die weet welke heren je
moet schrijven en dat ook doet.
Eerst een brief waarin je aan
kondigt te willen meelopen, dan
de brief waarin je je aanmeldt
en vervolgens de brief waarin je
je maten doorgeeft (voor het
kostuum). En in Wendy's geval
ook nog een brief waarin je af-'
zegt voor de optocht van dit jaar
en jé aanmeldt voor de volgen
de optocht.
„Misschien ben je dan wel Win-
netou op het paard", houdt
moeder er de moed in. Want
dochterlief rijdt al vier jaar
paard en wilde eigenlijk meerij
den in de optocht. Na twee eer
ste plaatsen bij dressuurwed-
strijden, voelde ze zich zeker
van haar zaak. De rijkleren had
zeal.
Toen ze zich deze zomer aan
meldde voor de optocht, had de
3 October Vereeniging echter al
voldoende ruiters en ruitertjes.
Want eigenlijk sluit de aanmel
ding in april. Meer dan een rol
als haremdame zat er niet in.
En tja, met sluiers, monddoe-
ken herkennen zelfs je beste
vriendinneri je niet meer. Je
moet dus echt gaan schreeuwen
om de verdiende aandacht te
krijgen. Aan de andere kant: wat
moest je dan? Wachten tot ook
Oegstgeest een echte optocht
krijgt? Misschien gebeurt dat
wel nooit.
P.S. Wie deze pechvogel geluk
kig wil maken, kan haar aanbie
den een paard of pony te ver
zorgen. Haar telefoonnummer
is: 071-171836. (Wend\ lijdt
goed paard en heeft ervaring
met een 'verzorgpony' die he
laas te klein is om op te rijden,
zegt ze zelf).
MfflUil'JMïHSri
