GOED NIEUWS IS SOMS
OM TE JANKEN.
Ook zeer beleefde soldaten kunnen je met zachte stem
vriendelijk vragen om je identiteitskaart. Je kunt ze groeten
met een warme, echte glimlach en ze geven waar ze om
vragen. Het dubbele gezicht van elke bezetting: je leert een
glimlach te verval
sen, terwijl je tus
sen je tanden
vloekt. De dubbel
heid van de zwak
ken.
Het is goed
om over vriende
lijke soldaten na te
denken. Ze
bestaan. Ze zijn
misschien tegen de
rol die hun gene
raals ze laten spe
len. Als ik het
moet doen, zullen
ze wellicht bij
zichzelf denken,
laat ik dan op zijn
minst proberen het
menselijk te doen.
Ze zijn omge
ven door de
gebruikelijke bruten die hun lompe gedrag lijken te over
drijven om tegenwicht te bieden tegen de beleefdheid van
die ene menselijke soldaat.
Mag een mens kiezen voor het beste van twee werel
den: aktief deelnemen aan onderdrukking, maar met een
verontschuldigende glimlach? Moet je als onderdrukte
begrip hebben voor het dilemma van dit soort vriendelijke
soldaten? Zijn beiden een marionet van het lot? Hebben
beiden niets te vertellen over hun eigen bestemming? Is het
soms niet waar dat
alles als was is in de
handen van politici
en generaals?
Wie zoekt de
waarheid achter al
die vragen?
Dagelijks leest
u over de soldaten
in deze krant.
Onberedeneerde
agressiviteit, tacti
sche manoeuvres,
historische rechten
en economische
belangen wisselen
elkaar, ogenschijn
lijk soepel af.
Het zijn flar
den van antwoor
den op uw vragen
die de kolommen
dagelijks vullen.
Voorzichtig komen de contouren van de waarheid
tevoorschijn. Goed nieuws is soms om te janken.
J. G. Majoor
Hoofdredacteur
