UIT
Kluskrakers
van de week:
li
'De sterren zijn de dinosaurussen'
8
Rtv show
'Onderwerpen moeten
dichtbij volk staan'
50
,95
45
10.9
5.9
[95
WOENSDAG29SEPTEMBER1993
Kees Driehuis hecht aan integere aanpak Impact
HILVERSUM
V VELZEN
Aan de vooravond van een
nieuw seizoen Impact is bij
eindredacteur Kees Driehuis de
schrik om het hart geslagen.
„Op Nederland 1 zendt de KRO
op donderdagavond laat de se
rie House of Eliolt uit en RTL !5
brengt op dat tijdstip Barend
Van Dorp op het scherm. Het
soort publiek dat daar van
houdt is ook het Impact-pu
bliek."
Driehuis werd nog somberder
van het bericht dat Veronica op
het tweede net de kijkers op
hetzelfde tijd-
programma
Emotions.
„Dat is nou ty
pisch een pro
gramma waar
van iedereen
zegt dat-ie er
niet van
houdt, maar
ondertussen
stiekem toch
kijkt. Ik ken
dat. Ik hoop
dat er nog kij
kers overblij
ven voor Im
pact. Ik heb
een beetje het gevoel dat alle
omroepen vooral laat op de
avond sterk programmeren om
dat ze op prime time de slag
met RTL 4 toch al verloren heb
ben."
Impact, de documentaire-ru
briek van de VARA, die vorig
seizoen eens per twee weken
werd uitgezonden, scoorde on
danks het late tijdstip steeds ho
ge kijkcijfers met programma's
over onder meer Romario, het
gevangeniswezen en zangeres
Hanny. Impact deed het zo
goed dat de VARA besloten
heeft om in het nieuwe seizoen
elke week een aflevering uit te
zenden. De serie begint van
avond met een herhaling van
Kruitberg 426. Toni Boumans
maakte deze documentaire over
het leven en de dood van een
Ghanees die omkwam bij de
vliegramp in de Bijlmer een jaar
geleden. De documentaire is
gedeeltelijk aangepast aan de
actualiteit.
Het succes van Impact is vol
gens Kees Driehuis voor een
groot deel te verklaren uit de
onderwerpkeuze. „Onze docu
mentaires zijn voor een groot
publiek bedoeld en dat houdt in
dat het geen ingewikkelde we
reldvreemde onderwerpen
moeten zijn. De onderwerpen
moeten dichtbij de mensen
staan. Je zou vast een hele
mooie documentaire kunnen
maken over bijzondere volkeren
heel ver weg waar nog nooit ie
mand van gehoord heeft. Maar
als de kijker bij voorbaat al niet
weet waar het over gaat, zal hij
ook niet zo snel geneigd zijn om
te kijken. Onderwerpen die ge
maakt zouden zijn vanuit een
persoonlijk hobbyisme van de
redacteuren zijn niet geschikt
voor Impact."
Sensatie
Welke onderwerpen zijn dan
wel geschikt voor Impact? Kees
Driehuis schuift twee velletjes
papier naar voren. Aids en Afri
ka, 75 jaar Hoogovens, paparaz
zi. demente ouderen en vrijge
laten gedetineerden, zijn een
kleine greep uit de onderwer
pen die komend jaar in Impact
te zien zijn. Human interest is
populair bij Impact. „Verwar
dat niet met sensatie", voegt
Driehuis er haastig aan toe.
„Dat vind ik een vervelend
woord. Een onderwerp kan sec
gezien wel sensationeel zijn als
de uitwerking maar integer is.
We zullen nooit een onderwerp
kiezen dat zo sensationeel is dat
de inhoud van het programma
er voor ons niet meer toe doet.
Dat is een te gemakkelijke ma
nier om kijkers te vinden."
Impact wil bij de keuze van
de onderwerpen niet altijd op
safe spelen. „We nemen graag
wat risico en weten niet vante-
voren hoe een programma er
precies uit zal gaan zien. Hans
Polak volgt al enige tijd een
paar vrijgelaten gedetineerden
en dat gaat niet altijd even mak
kelijk. Ze nemen al een tijdje
geen contact meer op. Met zon
onderwerp ris
keer je dat je op
een gegeven mo
ment moet stop
pen. Maar als het
allemaal wel lukt
heb je een fantas
tisch program
ma."
Een deel van de
documentaires
wordt gekocht in
- het buitenland.
/I Impact probeert
zoveel mogelijk
eigen produkties
op het scherm te
brengen. Naast
de vaste pro
grammamakers
Toni Boumans,
Hans Polak en Nettie van
Hoorn, wordt gebruik gemaakt
van co-producenten. „Dat zijn
documentaires die door Neder
landse regisseurs in opdracht en
overleg met ons gemaakt wor
den."
Volgens Driehuis wordt het
maken van een documentaire
nog al eens onderschat. „Het
zijn wel steeds programma's
van 45 minuten. Je kunt niet
een actualiteitenverslaggever
vragen om eens een onderwerp
van drie kwartier te maken. De
opbouw is heel anders. Het
moet er mooi uitzien en al die
tijd blijven boeien. De spanning
moet goed verdeeld worden,
zodat je niet het laatste kwartier
in slaap zakt."
Buitenland
Driehuis merkt dat het steeds
moeilijker wordt om in het bui
tenland goede documentaires te
vinden. „Er zijn er weliswaar
een hele hoop, maar wij zijn
niet de enige rubriek die op
zoek is. Reporter van de KRO.
NCRV's Dokument, Antenne
van de EO en De Tweede Lijn
van Veronica vissen allemaal in
dezelfde vijver. Af en toe word
ik wel eens angstig van het idee
dat er geen goede documentai
res meer over zijn. Zodra je iets
moois bij de BBC ziet, moet je
snel zijn. We hebben regelmatig
contact met redacties van bui
tenlandse programma's om bij
voorbaat al in te tekenen op een
documentaire. Je loopt dan wel
het risico dat het eindresultaat
niet is wat je verwacht had."
De eigen Impact-documen
taires zijn in het buitenland nog
niet in de verkoop gegaan. „Dat
kost een hoop extra tijd. De
programma's moeten bijvoor
beeld ondertiteld worden. We
hebben onze handen al vol aan
het maken van onze eigen ru
briek."
Driehuis kan zich voorstellen
dat er wel belangstelling bestaat
vanuit het buitenland voor bij
zondere documentaires uit Ne
derland. Hij noemt het portret
dat Felix Meurders en Els Lans
dorp maakten van voetballer
Romario vlak voor zijn vertrek
van PSV naar Spanje. „Dat zou
voor de Spaanse televisie een
heel leuk programma geweest
zijn om de kijkers kennis te la
ten maken met Romario."
(Impact, met ingang van
morgenavond elke donderdag
avond te zien om 23.20 uur)
Roodkoperen
Waterleidingbuis
Doorsnede 12 mm,
3 meter van 11.25 vooi
Fietsbandenset
Binnen- en buitenband
26 x 1 3/8 of 28 x 1 3/8 Inch
van 14.95 voor
Hardboard Vloerplaat
122x61 cm, dikte 3.2 mm
van 1.75 voor
nma Silik
ansparant
310 ml. va
Gamma Silikonenkit
Transparant of wit,
koker 310 ml. van 7.50 voor
Jurassic Park, trefpunt van acteurs en prehistorische dieren
GESPROKEN
Het was Richard Attenborough
die voor de Britse radio het
alomvattende oordeel had
geveld. „Jurassic Park is een film zonder
echte sterren", zei de man die zelf een
hoofdrol speelde. „De sterren zijn de di
nosaurussen."
De gelaatsuitdrukking van Sam Neill
verstrakt als hij met deze uitspraak wordt
geconfronteerd, en heel even stokt de
woordenstroom. Dan zegt hij: „Ik ben
heel blij dat de dinosaurussen ook wat
van de lof krijgen toegezwaaid. Zij zijn
natuurlijk verschrikkelijk goed. Maar ik
denk dat Richard overdreven bescheiden
is. Jurassic Park is een collectief produkt.
Zonder levensechte dinosaurussen was
de film mislukt. Maar ik denk dat je ook
kan zeggen datonder ons, de acteurs, de
dinosaurussen niet bijster interessant
waren geweest."
Boven zijn hoofd hangt een koperen
kroonluchter, en achter de tengere ge
stalte in de roodfluwelen fauteuil is nog
juist een Victoriaanse haard zichtbaar.
Universal Pictures heeft voor Sam Neill
een suite geboekt in The Dorchester, het
Londense hotel waar ook Michael Jack
son en Madonna plegen te overnachten
als zij in Wembley optreden.
En waarom ook niet? Jurassic Park, zo
had een filmcriticus genoteerd, is geen
film. Jurassic Park is een gebeurtenis.
Een gebeurtenis die de hoofdrolspelers
de roem brengt die anders alleen voor
popsterren is weggelegd. „Ik denk", zegt
Sam Neill bedachtzaam, „dat het na de
ze film niet meer mogelijk is om nog on
gestoord te winkelen."
Eilandje
Sam Neill speelt de rol van Dr. Alan
Grant, een sceptische paleontoloog die
zich door John Hammond (Richard At
tenborough) laat uitnodigen naar een
jungle-eilandje. Daar aangekomen, kan
Grant zijn ogen niet geloven. In een spe
ciaal aangelegd safaripark scharrelen in
levenden lijve dieren rond die 60 miljoen
jaar geleden waren uitgestorven - van de
gifspuwende dilophosaurus tot de ver
schrikkelijke tyrannoraurus.
„Ik was verbaasd dat Steven Spielberg
mij voor deze film vroeg", zegt Neill. „Ik
wist niet eens dat hij me kende. We had
den elkaar tien jaar eerder ontmoet in
het Savoy Hotel in Londen, en ik had niet
gedacht dat hij zich dat nog zou herin
neren."
Tijd om zich te prepareren was er niet.
„Ik was bezig met opnames in Canada
toen Spielberg mij benaderde. Dat was
in juni ('92), en Spielberg wilde in augus
tus beginnen. Een hele tijd hoorde ik
niets, totdat ik een telefoontje kreeg.
Luister, ik wil je in de hoofdrol hebben,
zei Spielberg. En om je tegemoet te ko
men, zullen we de eerste opnames een
paar weken uitstellen. Op een vrijdag
deed ik mijn laatste opnames in Canada,
op maandag was ik bij Spielberg op
Kauai, het tropische eilandje."
Thans, een jaar later, omschrijft Sam
Neill zichzelf spottend als een „vooraan
staand dinosaurus-expert". Na vele
maanden tussen de indrukwekkende,
computergestuurde creaties van Stan
Winston Studio te hebben geleefd, heeft
Neill zelfs een favoriete dino. „Dat is de
velociraptor, want meer dan enige ande
re dinosaurus rekent hij af met het ach
terhaalde beeld van koudbloedige, trage,
domme en onhandige kolos. Hij is
warmbloedig, hij is snel, hij is slim en hij
is dodelijk gevaarlijk."
Bloed
In de film slaagt John Hammond erin het
erfelijk materiaal van dinosaurussen te
winnen uit het bloed van prehistorische
insecten die in barnsteen geconserveerd
zijn gebleven. Met behulp van dat erfe
lijk materiaal worden in zijn laboratori
um vervolgens echte dinosaurussen 'ge
maakt'. Maar uiteindelijk kan Hammond
zijn eigen creaties niet meer de baas en
moeten hij en zijn gasten in allerijl het
eiland per helikopter ontvluchten.
„Genetische manipulatie is iets wat
mij instinctief tegenstaat", zegt Neill.
„Misschien kunnen wetenschappers
door middel van manipulatie van DNA
(erfelijk materiaal) veel goeds voor de
mensheid tot stand brengen, zoals het
uitbannen van bepaalde ziektes. Maar
het is een rare en duistere wetenschap,
Beatle-producer George Martin in
Humo:
„Ik vind het akelig dat er vijfen
twintig jaar later nog steeds men
sen zijn die denken dat drugs een
genie van je kunnen maken. De
creativiteit van The Beatles bij
voorbeeld is er veeleer door ge
schaad dan bevorderd."
Actrice Heather Locklear, alias
Sammy Jo in 'Dynastie' in Veronica:
„Op m'n eerste grote auditie was
het bloedheet en ik droeg een zij
den vestje. Omdat ik het te warm
vond voor een beha, maar ook
omdat ik m'n borsten niet te veel
wilde laten 'doorprikken', deed ik
een paar tissues onder m'n vestje.
Pijnlijk genoeg vielen die tissues
er net uit toen ik au-
ditiedeed, Tja, dat ik
toen werd afgewezen
kun je wel raden."
Sam Neill, dr. Alan Grant in Jurassic Park: „Ik zie me i
een vooraanstaande dinosaurus-expert"
en dat is wat me beangstigt. We moeten
er meer over weten, vragen waar de mul
tinationals mee bezig zijn. Zoals oorlog
te belangrijk is om aan de generaals over
te laten, is wetenschap te belangrijk om
aan de wetenschappers over te laten.
Wetenschap is te groot, te radicaal, te
beangstigend om het primaat te zijn van
mensen in witte laboratoriumjassen."
In een andere suite van The Dorchester
heeft Jeff Goldblum, die de rol speelt van
de wiskundige Ian Malcolm, dezelfde
boodschap in precies dezelfde bewoor
dingen. „Wetenschap", peinst hij hard
op, „is te belangrijk om aan de weten
schappers over te laten". En dan, la
chend: „Zei Sam dat ook? Ik zag het aan
uw gezicht. Hij zij vervloekt!"
„Okay, deze zinsnede hebben wij alle
maal van buiten geleerd", geeft hij toe.
„Een film is natuurlijk in de eerste plaats
vermaak. Maar daarnaast is er ook de
boodschap: dat we een dinosaurus kun
nen voortbrengen, betekent niet dat we
dat ook moeten doen."
Voor Goldblum kwam Jurassic Park
morgen in première in de Nederlandse
bioscopen) als een godsgeschenk. Niet
alleen schonk Spielberg hem een rol in
een film die alle eerdere dino-films naar
het stenen tijdperk degradeerde, de
opnames brachten hem ook in con
tact met de vrouw die nu zijn
vriendin is.
In Jurassic Park maakt
vergeef-
naar El-
lie Sattler (Laura Dern), medewerkster
van Alan Grant (Sam Neill). „In de film
was zij niet beschikbaar, daarbuiten
wel", glimlacht Goldblum in de typische
macho-stijl die hem eigen is. „Ja, het is
waar. We zijn nu samen en daar ben ik
heel gelukkig mee."
Chaos
Ian Malcolm reist in de film met Alan
Grant en Ellie Sattler naar het jungle-i
landje. Eenmaal in het dino-park, ont
popt de wiskundige zich als een fel
genstander van het concept. Hij ont
vouwt zijn chaos-theorie aan John Ham
mond, de geestelijke vader van Jurassic
Park.
„Ik begrijp niet veel van die theorie'
erkent Goldblum. „Maar ik geloof dat
het iets te maken heeft met de onbere
kenbaarheid van de natuur. Je creëe
nosaurussen, en denkt die te kunnen be
heersen. Maar uiteindelijk heersen zij
over jou."
Gevraagd naar zijn oordeel over Spiel
berg, de filmmaker, rollen alle denkbare
superlatieven uit Goldblums mond.
„Fantastisch. Een voorbeeld van creativi
teit. Goed gehumeurd. Gepassioneerd.
Heel aardig voor mij, en heel behulp-
vaardig."
Zonder die hulp was Goldblum, zoals
in het Michael Crichtons boek Jurassic
Park, een ellendige dood gestorven in de
muil van een bloeddorstige dino! „In het
boek rent Malcolm als een lafaard weg
als de tyrannosaurus de kinderen aan
valt", zegt Goldblum. „Dus ik zei: alsje
blieft, Steven, kunnen we het filmscript
op dat punt niet veranderen? Laat mij de
tyrannosaurus weglokken bij de kinde
ren. Dan kan hij altijd nog achter me
aanjagen, maar in elk geval ben ik dan
geen lafaard meer. Het was puur ijdel-
heid; ik wilde gewoon niet de lafaard
uit het boek zijn. En Steven stemde
daar mee in."
Of hij, Jeff Goldblum, bang is dat de
dinosaurussen uiteindelijk beroem
der zullen worden dan de acteurs?
„Onzin, ik ben al beroemd".
Midas Dekker in VARA
- TV-Magazine:
„De gemiddelde na-
tuurfilm is er om kin-
WUBË deren in slaap te krij-
gen en opa en oma
zoette houden. Kinderen krijgen
op school antwoorden op vragen
die ze nooit gesteld hebben. Al
die mannen met groene hoedjes
in onze bossen houden vol dat ze
de natuur aan het behouden zijn,
terwijl ze aan het tuinieren zijn."
Clint Eastwood in Humo:
„Soms vinden de films die je
maakt geen publiek. Daar stoor ik
s niet aan. Ik ben altijd bezig
et vandaag en morgen. Natuur
lijk heb ik er wel eens over ge
dacht het rustig aan te doen en te
stoppen met filmen, maar ander
zijds zou ik nu mijn beste werk
moeten leveren. En ik denk dat ik
dat ook doe. Ik moet van de gele
genheid gebruik maken. En als er
een dag komt dat de studio's mij
niet meer willen, dan is het maar
zo. Het is een lange rit geweest."
Henk Westbroek in Story:
„We hebben onze dochter van
vier jaar geleerd uit zichzelf naar
bed te gaan als ze moe is. Op die
manier voorkom je dat ze, als ze
om zeven uur in bed ligt, om half
acht een slokje water wil. Vervol
gens om acht uur naar de wc
moet en om negen uur nog een
nachtzoen wil."
Viola Holt in Privé:
„Door mijn nieuwe levensstijl voel
ik me ontzettend fit, ik krijg er de
energie door die je zo hard nodig
hebt voor dit vak. Ook voor je ui
terlijk is televisie genadeloos. TV
verbergt niets. Mijn strijd met de
kilo's verloopt op televisie heel
oneerlijk. Dan ben ik kilo's kwijt,
maar lijkt het op TV alsof ik nog
even dik ben."
Steven Spielberg in VARA TV-Ma
gazine:
„Met deze film 'Jurrassic Park'
hebben wij leven gecreëerd bin
nen de grenzen van een deadline
en een budget. Niemand gaf God
die beperkingen."
Schrijver Remco Campert in Humo:
„Ik moet straks naar een optre
den van Wim T. Schippers, van
'We zijn weer thuis'. Ik mag ook
nog als mezelf optreden. Ik moet
een gedicht voorlezen van 'Wil-
helmina Kutje', dat als ik het
goed heb, 'Grassprietje' heet."
De masseuse van Tina hoort bij
haar zoals haar pruik en naaldhak
ken. FOTO» ARCHIEF
Tina Turner in Privé:
„Alison is mijn tovenares van de
spieren en de reflexen. Ze hoort
bij me net zoals m'n wilde pruik
en naaldhakken. Vóór en na ieder
optreden laat ik me door Alison
masseren. Ze drukt op een plekje
van de zool van mijn rechtervoet
en dan lopen de rillingen door
mijn lijf. De kracht en de sex-ap-
peal keren dan terug."
Acteur John Leddy in Story:
„Ik zal nooit achter dingen aanja
gen. Ik kan mezelf niet verkopen.
Als ik steeds overal mijn gezicht
moet laten zien, voel ik me net
een slechte handelsreiziger."
