'Pop' en klassiek samen op podium
O
Naturel een lepeltje takken op Woonbeurs '93
Rtv show
De biechtvader van
bekende Nederlanders
Wolter Kroes
op bres voor
Artis-beren
VRIJDAG24SEPTEMBER 1993
■8
CLOSE UP
Gerard van Piitten
De rentree van Grand Gala du Disque als Grand Gala du Disc
Henk Binnendijk, binnenkort een bekendere Nederlander dan alle
bekende Nederlanders bijelkaar. foto kippa
De Evangelische Omroep beschouwt zich binnen de
omroep als de ware verkondiger van het Evangelie.
Of, zoals Wim Kan het ooit in één van zijn onvolpre
zen oudejaarsconférences formuleerde: „De EO is Gods eigen
zender."
Er zijn mensen die de uitzendingen van de EO niet kunnen ho
ren en er evenmin naar kunnen kijken. Enig begrip valt daar wel
voor op te brengen, want EO's woord liet zó weinig ruimte voor
andersdenkenden dat het er alleen bij ouderlingen goed in ging.
Maar de EO heeft niet meer dat starre, dat steile, dat dogmati
sche, dat drammerige, dat menigeen ertoe bracht ijlings te kie
zen voor een ander geluid. De EO van nu is niet uitsluitend en
alleen de zendeling onder de Hilversumse zenders; met inacht
neming van de eigen identiteit wijst de EO samenwerking met
andere omroepen niet langer principieel af. Beter ten halve ge
keerd dan ten hele gedwaald. Tal van programma's met het EO-
embleem zijn nu ook genietbaar voor niet-EO'ers. Dat lijkt niet
ongunstig voor de EO; zij die reeds overtuigd zijn, hoeven ten
slotte niet overtuigd te worden.
Geloofd zij de EO, geprezen Henk Binnendijk als biechtvader
van bekende Nederlanders. Da's meer dan Fifty Fifty, da's inder
daad geen oordeel dat de kerk in het midden laat. Sinds enige
tijd EO's eigen fenomeen, Henk Binnendijk. En daar is natuurlijk
niets op tegen. Waarom zou de EO geen herkenbaar personage
in huis mogen hebben als RTL 4 dweept met Huisman en
Brandsteder, de AVRO met Ria Bremer, de TROS met Ralph In-
bar, Veronica met Bart B.O.O.S., de NCRV met Klazien, de VARA
met Witteman, van wie ook de NOS mag profiteren en de KRO
met die Verlind bij gebrek aan beter?
Henks dictie doet wat aarzelend, soms ook wat flemend aan.
Maar ondertussen! Voor wie mocht twijfelen aan Henks geloof
in eigen geloof even een citaat uit een onlangs verschenen
vraaggesprek in HP/De Tijd. „Natuurlijk hebben niet-christenen
ook een geweten. Alleen, bij ons is het verfijnder."!..)
Stel u bent een bekende Nederlander. En .vandaag of morgen
hangt Henk aan de telefoon met de mededeling dat hij zo graag
met u van gedachten wil wisselen over geluk, gevoel en geloof?
Is het dan makkelijk nee te zeggen, ook al weet u sinds kort het
te moeten doen met een wat minder verfijnd geweten?
Rob de Nijs kon het in elk geval niet, nee zeggen tegen Henk.
Een jaar of vijf, zes geleden sprak Rob nog ferm dat hij zich nooit
en te nimmer met de EO zou inlaten. Toen kende hij Henk Bin
nendijk nog niet, die laat zich niet zo maar afpoeieren.
En bij Hennie Huisman was Henk ook al welkom. Hennie liet
Henk naar zijn stulpje in Bakkum komen, de heren namen ieder
aan een kant plaats aan de picknicktafel en koutten maar wat
aan. Over koetjes, kalfjes, paarden en over Hennie's belevenis
sen in de amusementsector. Af en toe verontschuldigde Henk
zich vriendelijk voor een vraag, waarin ook hij een tikje te veel
zendingsdrang vermoedde. Maar Hennie had geen bezwaar, zo
doende kon Henk subtiel tot de kern van zijn zaak doordringen.
Hennie kreeg het te kwaad, de waterlanders kwamen. Henk was
er zichtbaar verlegen mee en Huisman heette van de ene op de
andere dag Huilman.
Henk ontlokte mr. Moszkovicz de uitspraak dat er geen slechte
mensen op de wereld rondlopen, hoewel sommige van zijn
cliënten ervan verdacht worden dat ze minstens hebben gepro
beerd het tegendeel van die stelling te bewijzen. Niet op ieder
een krijgt Henk vat. Willem Duys bijvoorbeeld nam het air aan
van: I lenk je kunt praten wat je wilt, ik geloofde in mezelf, ik ge
loof in mezelf en ik zal de rest van m'n leven in mezelf blijven
geloven. Het siert Henk dat hij dan niet doordramt. Wat dat be
treft is zijn overtuiging hem heilig, Henk kan best tegen z'n ver
lies, het is nu eenmaal zijn geloof dat hij op den duur toch de
winnaar zal zijn. Henk is namelijk het type gelovige, voor wie het
geloof de zekerheid van z'n bestaan vormt.
Hij weet wat het is om door anderen als verliezer bekeken te
worden. Ooit stapte Henk uit de zaak van zijn vader, omdat hij
de tijd gekomen achtte zich aan het geloof te wijden. Een zeer te
respecteren besluit, maar niet zonder consequenties. Henk
kwam zonder inkomsten te zitten, hij zag zich genoodzaakt zijn
huis te verkopen. Zijn ziel werd bevangen door twijfel, maar Bin
nendijk viel niet van z'n geloof.
In de betrekkelijk korte tijd dat Binnendijk doende is voor de EO,
heeft hij al meermalen opzien gebaard. Er zijn mensen die niet
geloven in Binnendijks aanpak. Die moeten absoluut niets van
hem hebben, omdat ergens op de achtergrond altijd de intentie
van zieltjes winnen op de loer ligt. Even aangenomen dat Bin
nendijk erop uit zou zijn een bekende Nederlander voor de TV-
camera te bekeren, dan nóg is die bekende Nederlander daar
zelfbij. Waar de zending niet welkom is, daar hoeft Henk Bin
nendijk nog niet de deur gewezen te worden, nietwaar? Het past
niet de EO onverdraagzaamheid te verwijten, als men zichzelf
ook niet toegankelijk opstelt.
Vanuit zijn overtuiging probeert hij uit Fifty Fifty alles te halen
en het is aan z'n geïnterviewde om te bepalen hoe die daarmee
om wil gaan. 1 Ienks kracht is zijn nederig aandoende beschei
den opstelling, die hem desondanks nadrukkelijk aanwezig doet
zijn. Geloof kan Henk Binnendijk geen gesprekspartner geven,
maar te praten valt er met hem in elk geval.
De boodschap van de EO. daar moet je ontvankelijk voor zijn. Of
helemaal niet. Inderdaad, fifty fifty. Zaterdagavond laat geleidt
de LO de kijkers in elk geval met drie kwartier spraakmakende
televisie naar de Dag des Heren. Nog even en dan is half Neder
land ten minste in Henk. Dan is hij een bekendere Nederlander
dan alle bekende Nederlanders, die hij heeft geïnterviewd en
kan geen mens die een beetje serieus genomen wil worden nog
om hem heen. En ach Henk. die opmerking over dat minder
verfijnde geweten, dat zij je vergeven. Kwaad worden is mense
lijk, boos blijven duivels, nietwaar?
Een belangrijk onderdeel van het Grand Gala vormt de
uitreiking van de Edison, de enige Nederlandse onder
scheiding voor populaire en klassieke muziek. De onder
scheiding bestaat uit een in brons uitgevoerde replica
van het door beeldhouwer Pieter d'Hont geschapen
beeld van Thomas Alva Edison, de man die in 1877 de
talking machine uitvond. De onderscheiding is te verge
lijken met de Grammy Award in de VS, de Grand Prix du
disque in Frankrijk en de Deutscher Schallplattenpreis in
Duitsland. Willem Duys en Dimitri Frenkel Frank hebben
in 1960 de prijs in Nederland ingesteld.
HILVERSUM» JAN V
Twisf^aca]
muzikale smaak
zijn de mensen vol
gens Kees van
pager Cultuur van de
AVRO, niet meer in te delen in
totaal verschillende groepen.
„Er wordt zowel naar klassieke
als naar populaire muziek ge
luisterd."
Bekende artiesten van uiteen
lopende pluimage laten daarom
op 28 september (21.30 uur) en
1 oktober (20.26 uur) in het
Grand Gala du Disc, dat 19 jaar
na het heengaan van het Grand
Gala du Disque een nieuw leven
wordt gegund door AVRO-TV.
„Ik denk dat we in de nabije
toekomst in onze bejaardenoor
den - als die er dan nog zijn -
evenveel Sting als Bach zullen
horen. Je krijgt in dergelijke hui
zen een gehele cultuuromslag.
Een koper van de CD's van Ma
donna bijvoorbeeld schaft zich
ook de Verdi-opera's aan.
Vanuit die gedachte is het idee
geboren voor een revival van
het Grand Gala in combinatie
van het nieuwe televisieseizoen
en de Platentiendaagse.
Risico
De AVRO neemt daarmee een
behoorlijk risico, vanwege de
hoge waardering die Grand Ga
la's destijds kregen. Het is maar
de vraag in hoeverre een spek
takel vandaag de dag aanslaat
bij de kijkers. „We zijn daarom
ook niet over één nacht ijs ge
gaan", zegt Van Twist, „want
het gebruiken van de naam
Grand Gala een programma
met een roemrucht verleden
doe je niet zo maar. Intern had
den AVRO, de Stichting Collec
tieve Geluidsdragers en de
Stichting Edisons de afspraak
dat wanneer het programma
niet voldoende niveau zou krij
gen, we niet de term Grand Ga
la eraan zouden verbinden."
Het wordt dus niet een plaat-
je-praatje-programma, als we
de AVRO mogen geloven, „want
het idee moet ook een langer le
ven beschoren zijn dan een
jaar."
Voor volgend jaar staat in elk
geval al een nieuwe Grand Gala
-uitzendinggeprogrammeerd.
„Willem Duys, in muziekkrin-
gen de Godfather van het Grand
Gala genoemd, presenteerd be
gin jaren zestig samen met on
der meer Mies Bouwman, Ted
dy Scholten, Marijke Merckens
en Willem van Kooten (Joost
den Draaijer) het goedbekeken
muziekprogramma gepresen
teerd. „Ik heb in het begin cha
otische dingen meegemaakt,
bijvoorbeeld toen Gilbert Bé-
caud vrijwel op hetzelfde mo
ment inzette als organist Piet
van Egmond."
Beter dan wie ook kan Willem
Duys verhalen over de Grand
Gala's van weleer. Zo maar een
anekdote over het jaar dat Mies
Bouwman de presentatie van
het Grand Gala was gegund.
Met dat presenteren zat het wel
goed, dat kon Mies als geen an
der. Maar Mies had één ge
bruiksaanwijzing, ze wist niets
van muziek en dat is natuurlijk
tamelijk vervelend als je een
muziekspektakel aanelkaar
moet praten. Vandaar dat Duys
Mies Bouwman had geïnstru
eerd hoe zij Heintje moest in
troduceren bij het kijkerspu
bliek. „Mies loopt het toneel op,
neemt een twijfelende houding
aan en zegt: ik heb zijn tanden-
Sting, één van de trekpleisters op het
borsteltje gezien, zijn pyja-
maatje. Ze was alles vergeten,
dus Mies vertelde niets over zijn
kwaliteiten als jongensso
praan."
Grand Gala- nieuwe stijl
wordt niet meer door de grand
old man Duys gepresenteerd,
maar door presentatoren die
vertrouwd zijn met het klassie
ke, respectievelijk populaire re
pertoire: Cees van Drongelen en
Angela Groothuizen. Duys is
wèl betrokken bij de uitreiking
van de Edisons, samen met Seth
Gaaikema. „We hebben een ori
ginele vorm bedacht, hoe dat
verklap ik nog niet", meent Van
Twist.
Niet alleen de Edisons wor
den uitgereikt, de AVRO maakt
tevens bekend wie er in aan-
nieuw lezen ingeblazen Grand Gala.
merking komt voor de zoge
noemde AVRO Bestuursprijs De
Belofte. De prijs - 25.000 gulden
groot en een sculptuur van Kees
Verkade - is bedoeld voor aan
stormend talent. Minister d'An-
cona (WVC) reikt de prijs uit.
„De publieke omroep heeft een
initiërende en stimulerende
taak om nieuw talent te onder
steunen en op radio en televisie
te brengen", aldus Kees van
Twist, die niet zonder trots ver
klaart dat het Grand Gala volle
dig in eigen beheer wordt ge
produceerd.
Sting
„Als de bruggen niet open staan
en niemand ziek, zwak en mis
selijk wordt zullen de volgende
artiesten de bühne opstappen:
Sting, Mariah Carey, Paul
Young, Patrick Bruel, Dina Ca-
roll, Lisa Stansfield, Oleta
Adams, Meat Loaf, Crowded
House, Willeke Alberti, Toots
Thielemans, Mathilde Santing,
The Scene. En op klassiek ge
bied zijn dat de pianist Chris
tian Zacharias, de sopraan
Charlotte Margiono, de trom
pettist Nakarjakov, de gitarist
John Williams en celliste Ofra
Hamoy. „In enkele opmerkelij
ke produktienummers zullen
sommige artiesten grensover
schrijdend tussen het klassieke
en populaire genre optreden".
Mét het Concertgebouw Ka
merorkest en het Metropole Or
kest.
„Met het nieuw leven inbla-
foto lex van rossen
zen van het Grand Gala zetten
de AVRO en de Stichting Collec
tieve Geluidsdragers een roem
ruchte traditie voort, die in 1960
begon, maar halverwege de ja
ren zestig weer verwaterde. De
uitreiking van de Edisons, tradi
tioneel één van de hoogtepun
ten van het Grand Gala, gebeur
de de afgelopen jaren noodge
dwongen in tal van uiteenlo
pende programma's en verloor
daarmee z'n glans en herken
baarheid", aldus Kees van
Twist. „De AVRO werkt al jaren
met de stichting samen op het
gebied van klassieke muziek.
Elk jaar wordt het nieuwe TV-
seizoen gestart met een toegan
kelijk klassiek concert, om een
bredere groep voor dit genre
enthousiast te maken."
Smullen met Stan Huygens en Des Bouvrie aan Ideaal Gedekte Tafel
Oktober nadert met rasse schreden en zoals u wellicht
zult weten is oktober de Woonmaand. Hoog tijd dus om
ons bezig te houden met het interieur. Opdat wij ons in
het nieuwe seizoen verzekerd weten van de nieuwste
vloerbedekkingen, de juiste gordijnen en de enig correcte
beddesprei. Hoe gaat wonen in 1994 er uitzien? Moeten
de antimakassars en gehaakte tafelkleedjes van zolder
worden gehaald, de plavuizen aan puin gehakt en Ver
vangen door gebloemd hoogpolig? En is een hoog Jan
des Bouvrie-gehalte, ook na het verdwijnen van
Glamourland onveranderd het toppunt van elke comme-
il-faut woonkamer?
Het antwoord is te vinden op de Woonbeurs '93, die
dezer dagen gehouden wordt in de Amsterdamse RAI.
Een geheel nieuw concept: voor het eerst worden de
comfortabel woongenot uitstralende interieurs uit de
vooraanstaande Nederlandse woontijdschriften 'live' aan
het publiek getoond. Om deze nouveauté op gepaste wij
ze onder de aandacht te brengen, was een select gezel
schap onder wie Panda van Het Wereldje uitgeno
digd voor de officiële opening, die begon en eindigde in
het Amsterdamse Hilton Hotel.
Via het terras, waar
Neerlands grappig
ste makelaar Harry
Mens luidruchtig in zijn autote
lefoon zit te kwaken mocht
de man ooit minister worden,
dan laat de naar ei
gen zeggen in z'n
filosofische jaren
verkerende Harry
Het Binnenhof ver
plaatsen naar de
bar van het Hilton
begeven we ons
naar Roberto's.
Voor alle duide
lijkheid: Roberto's
is Hiltons nieuwe
restaurant, waar
voor een interieur
met zonnige kleur is
gekozen en waar
een eveneens zon
nig ogend buffet
staat uitgestald.
Hier wordt de Li
ving Colors Collec
tie gepresenteerd,
Jan des Bouvrie's
nieuwste stoffen op
het gebied van
smaakvol wonen.
Gezellig naturel een lepeltje takken. Wouter Lepeltak doet zich op de
Woonbeurs maar weer eens voor als de journalist Stan Huygens. Jan
des Bouvrie (rechts) heeft het naar z'n zin, ondanks het geroddel over
schuldeisers bij hem op de stoep. foto frank fahrner
Het
Wereldje
wat gemarineerde garnalen.
Naturals", meldt Des Bouvrie.
„Allemaal natuurlijke materia
len. Terug naar de basis. Echte
ontwerpen, niets verscholen
achter lapjes en doekjes. Alles
vanuit de 'naturel
len'. Heel eenvoudi
ge dessins. Naturel,
naturel, naturel."
Hier en daar wordt
gefluisterd dat onze
beroemdste ontwer
per op de rand van
een faillissement zou
balanceren, dat bij
hem in Bussilhi de
schuldeisers rijen dik
op zijn stoep moeten
liggen. Des Bouvrie
moet daar smakelijk
en heel naturel om
lachen: „We hebben
nog nooit zo goed
gedraaid." En die
verhalen dan? „Dat
soort dingen zeggen
ze al over me sinds
m'n achttiende. En
al die tijd gaat het
prima. Dus laten ze
het vooral blijven
misschien houdt het
stoppen." Opgewekt verdwijnt
hij voor een onderonsje met
Frans Molenaar (in naturel
donkerblauw), die voor 1994
een exclusieve bedlijn heeft
ontworpen. Of een bacUijn, daar
wil ik vanaf zijn. Toen hij daar
over vertelde was ik juist even
in de weer met een dubbel ges-
auteerd mosseltje in naturel
crèmesaus. De nieuwe stoffen
worden alom bewonderd en ge
prezen en ook hier hebben we
te maken met een nouve
Des Bouvrie: „Je hebt meubel
bekleding, en je hebt gordijnen
Maar deze gordijnstoffen kun
nen óók gebruikt worden
meubelbekleding!"
Tijd om de feestelijkheden
voort te zetten op het beurster
rein. We begeven ons naar de
jachthaven van het Hilton, al
waar de glanzende spelevaar-
tuigjes der welgestelden liggen
te dobberen. De afgelopen
nacht zijn er twee gestolen,
maar gelukkig liggen de fraaie
antieke scheepjes die ons naar
de RAI zullen vervoeren nog on
geschonden aan de steiger. In
een weelde van glanzend hout
werk zoeven we door de grach
ten. In de RAI krijgen we een
passend meubel-welkom in de
vorm van champagne, waarin
met gemak Oisterwijkse deken
kisten geloogd kunnen worden.
De Tsjechische kunstenaar Bo-
rek Sipek smijt een prijzig vaas
je stuk (break a leg), Woonbeurs
'93 is officieel geopend en dat is
dat.
Maar dan, jawel, dan is daar
het moment waarop iedereen
heeft gewacht. Namens ID-
Groep uitreiking De Ideaal Ge
dekte Tafel 1994 door de journa
list Stan Huygens', meldt het
programma. Niet alleen is deze
zin wat moeilijk te ontleden, er
is ook iets mysterieus aan de
hand. De journalist Stan Huy
gens. Dat is curieus! Stan Huy
gens is namelijk net zoiets als
Sinterklaas: hij bestaat niet. Het
Stan Huygens Journaal uit dat
bekende ochtendblad wordt
volgeschreven door een groepje
journalisten onder leiding van
Thomas Lepeltak, kind aan huis
bij ambassadeurs,
royalty, society en v.a'
meer aan VIP's in na land
rondhupst. Je kunt nief om de
man heen, zelfs in het vliegtuig
op weg naar een zonnige va
kantiebestemming kom je hem
nog tegen in het Wolkennieuws
blad of hoe zo'n luchtvaart-g/os-
sy ook moge heten. Breedvoerig
verhaalt hij daarin over hoe het
is om tussen beroemdheden te
verkeren en dag in dag uit ka
viaar te eten.
Joseph Luns
Thomas Lepeltak, kortom, is
van alle markten thuis. Vandaar
dat hij nu een nummertje tafel-
dek-kennis ten beste mag ge-,
ven. Wie weet zet hij een nieu
we trend en wordt de vermale
dijde uitdrukking een vorkje
prikken binnenkort vervangen
door een lepeltje takken. De be
schouwing van deze avond is
getiteld Geneugten, genot en ge
nieten aan tafel. Je moet er
maar opkomen. We worden ge-
tracteerd op een verhaal over
Joseph Luns die eens per abuis
de als garnering bedoelde zee
kraal in zijn mond stak. En op
een anekdote hoe Lepeltak ooit
bij Clemens van der Ven, anti
quair te Den Bosch, Albert
Heijn-wijn van 5,95 te drinken
kreeg uit vijftiende eeuwse gla
zen van 18.000 gulden per stuk.
En op een hoop citaten van Alf
red de Musset, Werumeus Bu-
ning en 'een Engelse schrijver'.
Een belezen man, die Lepeltak.
Na een rondje 'zelf paddestoe
len plukken' en na ook nog de
ideale tafelbezetting van Michel
van der Plas (Hefman Krebbers
naast Peter Post) te hebben ge
regisseerd, wordt dan eindelijk
onder klaroengeschal De Ideaal
Gedekte Tafel 1994 onthuld. Ap
plaus, en dank aan Thomas Le
peltak voor zoveel wijsheid.
Door de inmiddels donkere
grachten varen we terug naar
het Hilton voor de afscheids-
borrel. Meerstemmig zingen we
het, lied Van je rel-del-deUnatu-
rel-rel-rel. En we nemen het
kloeke besluit om vannacht nog
karton tegen onze muren te
timmeren, zand over onze vloe-
re- ♦rnoien en onze hemel-
•v 1 overtrekken met on
gebleekte katoen. Voor nog
meer ultramoderne woonidee-
en: De Woonbeurs '93, tot en
met aanstaande zondag.
'In het Zaanse Grand Café Prin
senhof had gisteravond de offi
ciële uitreiking plaats van Wol
ter Kroes' nieuwe CD-single
Mag ik je knuffelbeer zijn. Spe
ciaal voor Kroes schreef nu twee
jaar geleden Leila Holwerda de
tekst van dit nummer, op mu
ziek gezet door Klaas Versteeg
(bekend van de Dizzy Mans
Band).
Al die tijd is er niets gedaan
met Mag ik je knuffelbeer zijn,
totdat de ook als Joost den
Draayer bekende Willem van
Kooten de demobahd van het
lied hoorde.
De directeur van platenmaat
schappij Red Bullit ging meteen
over tot actie. De CD-single
wordt volgende week in de han
del gebracht. Met de directie
van Artis maakte Kroes de af
spraak dat een deel van de op
brengst ten goede komt aan de
beren in Europa's oudste die
rentuin.
Mag ik je knuffelbeer zijn in
de tipparade en naderhand
in de hitparade belanden,
dan zal Kroes voor «lke week
dat z'n single op die hitlijsten
prijkt een bedrag van 250 gul
den afstaan aan Artis.
