'Wij zijn vijfentwintig jaar unplugged'
Rtv show
Willie Batenburg wilde altijd
al wereldberoemd worden
P
7
'Acteren leer je niet, je moet het gewoon doen'
MAANDAG6SEPTEMBER 1993
Magna Charta man live CD in Nederland op
Zanger (66) breekt door met CD 'Geplukt en Ongeplukt'
gorinchem cpd
hris Simpson noemt
't zelf „het beste al-
S hum dat we sinds
Lord of the Ages hebben ge
maakt." En hij meent het. State
of the Art, de nieuwe CD van
Magna Charta, lijkt gemaakt
onder htjt motto: oud en nieuw,
van alles wal. Het is een live CD,
opgenomen in Utrecht en De
venter, tijdens de vorige toernee
van de groep.
Nederland is voor Magna
Charta een tweede vaderland
geworden. Hier zijn de meeste
fans te vinden van de Engelse
groep die nu al bijna 25 jaar tri
omfen viert. „En al die tijd al
unplugged', zegt Chris niet
zonder een spoortje spot.
In november en december
toert de groep weer door Neder
land. Maar hoe staat het eigen
lijk met de populariteit van
Magna Charta in Engeland?
„O hemel, ik zou het niet we
ten, we zijn er nooit", zegt Lin
da Simpson, de echtgenote van
Chris, tevens de zangeres van
de groep. Om onmiddellijk te
vervolgen met: „Da's een beetje
flauw. Laten we zeggen dat En
geland langzamerhand en een
beetje later dan de resf van de
wereld weer wakker begint te
worden en warm begint te lo
pen voor akoestische muziek."
Chris: „De unplugged-rage is,
hoewel dat wellicht verbazing
wekt, ook pas heel laat in Enge
land op gang gekomen. Daar is
wel een verklaring voor. Kijk
hier in Nederland heb je fantas
tische platenzaken. Met enig
speurwerk kun je er zelfs zeld
zame CD's en zelfs nog LP's
krijgen. Maar weet je wie in En
geland de grootste verkoper van
CD's is? YV.H. Smith, de boek
handel.
Ik heb het niet over Londen,
want daar heb je nog wel een
paar grote speciaal-zaken, maar
buiten de grote steden zijn er
nauwelijks platenzaken. Dan
ben je dus aangewezen op de
boekhandel. Als je daar binnen
stapt mpt de vraag of ze een be
paald album hebben, dan is de
steevaste wedervraag: 'Staat-ie
in de hitlijsten?'
Daarop is de platenindustrie
in Engeland dan ook gericht op
dit moment. Ik heb wel eens het
idee dat er alleen nog CD's wor
den bedacht door mensen met
één hersencel. Het is op die ra
dio één grote eenheidsworst.
Vergelijk dat eens met de jaren
zestig. Toen had je weken dat in
één enkele hitparade The Beat
hilversum o cpd
Magna Carta geeft in november concerten in Hoofddorp en Beverwijk.
les, Bob Dylan, Donavan, The
Kings en Middle of the Road
stonden. Allemaal giganten en
allemaal met een heel eigen ge
luid.
En nu? Wie kan nog de ene
groep van de andere onder
scheiden? ja, je haalt misschien
U2 eruit of The Waterboys,
maar dan heb je het gehad.
Maar bij die platenmaatschap
pijen slaat iedereen elkaar op de
schouders als er weer eens een
hit is gescoord met iets dat vol
strekt lijkt op het andere. Ken je
het sprookje van de keizer zon
der kleren? Het is hoog tijd dat
er eens iemand opstaat, die
zegt: 'Die man is naakt'.
Je kunt nu wel zeggen: jij
praat alleen maar zo, omdat je
ouder bent geworden. Maar dan
zeg ik: deze jongen van 51 heeft
alles gezien, alles meegemaakt
en het enige wat me tot hier zit,
is dat de rock en roll, de pop
muziek zodanig wordt inge
perkt, dat menige jo'ngere van
nu denkt dat wat-ie op de radio
hoort alles is wat er te koop is.
En als er dan eens iemand
opstaat van wie ze denken dat
hij talent heeft, dan is het on
middellijk: 'Dat is de nieuwe
Dylan of de nieuwe Elvis ^Pre
sley'. Onzin: er is maar één Dy
lan, er was maar één Elvis. Het
gaat erom dat er mensen moe
ten komen die nieuwe wegen
inslaan, die hun eigen persoon
lijkheid waarmaken.
Goddank is het Unplugged-
project aangeslagen. Maken we
eindelijk kans dat we na 20 jaar
van hetzelfde eindelijk eens iets
nieuw gaan horen, je ziet het nu
al een beetje aan die golf van
Keltische rock die er aankomt."
Linda: „Misschien dat daaruit
en uit wat er unplugged op de
plaat gaat komen, weer monu
mentale songs tevoorschijn ko
men, die je de rest van je leven
meeneemt. Kijk, wij hebben uit
onze jeugd Still Crazy after all
these years en al die songs van
The Beatles, om maar een paar
dingen te noemen, overgehou
den. Maar ik vraag me wel eens
af wat we van de afgelopen 20
jaar zullen blijven koesteren."
Akoestisch
Magna Charta is door de jaren
heen z'n eigen akoestische stiel
trouw gebleven. Dat is de groep
in de jaren tachtig op een flinke
terugval komen staan.
Chris: „Ik heb echt gedacht
dat het afgelopen zou zijn met
Magna Charta. Een nieuwe tijd
vol synthesizers, waarin geen
plaats meer was voor laat ik
zeggen het oude ambacht. Maar
zie: het tij is gekeerd. En ach
teraf gezien hebben die magere
jaren ons ook nog een hoop ge
leerd.
Zo zijn we, om toch geld te
verdienen, voor de Britse rege
ring gaan optreden voor Engel
sen in den vreemde. We hebben
vreselijk veel gereisd, totaal an
dere culturen gezien en heel
veel andere mensen ontmoet.
En we hebben ook af en toe ver
schrikkelijk gelachen. Zoals in
het Intercontinental van Abu
Dhabi. Als jij denkt dat Fawlty
Towers leuk is, dan ben je nog
niet in het Intercontinental van
Abu Dhabi geweest. Alleen al in
de lobby kan je een Boeing 747
ronddraaien, de plafonds zijn
ingelegd met edelstenen en de
manager... John Cleese, maar
dan in het echt. En erger."
Eind september vertrekt de
groep weer voor drie weken
naar Abu Dhabi en Oman. Lin
da: „Nu vragen ze ons voor ons
eigen repertoire. Goddank.
Maar er is ook een tijd geweest
dat ze in ons de vertegenwoor
digers van alle westerse muziek
zagen. Dan kregen we vragen
als: 'Kunnen jullie Feelings zin
gen?'"
Chris: „Of: 'Kunnen jullie Mi
chael Jackson zingen?' Op een
gegeven moment heb ik m'n gi
taar gepakt, heb ik drie akkoor
den aangeslagen en vervolgens
heb ik uit volle borst gezongen:
'Miiichael Jaaackson'. Het hielp
wel."
Na terugkeer uit het Midden
oosten begint de Nederlandse
toernee van Magna Charta. Iets
van de sfeèr is al te proeven op
de nieuwe CD State of the Art.
Linda: „Er is vaak tegen ons
gezegd: Jullie platen zijn mooi,
maar live hebben jullie net dat
beetje extra. Wij vinden dat dat
beetje nu ook op de plaat
staat."
Magna Charta: staat op 9 no
vember in De Meerse te Hoofd
dorp en op 17 november in De
Slof te Beverwijk.
M ijn platen worden al
W in een flink deel van
de wereld gedraaid.
Vrachtwagenchauffeurs nemen
ze mee en laten ze achter in
buitenlandse wegrestaurants, in
kroegjes. 'On de Mayo'. 'Oene
maine matsj Tirol', 'Dan bij de
waterkan'.
Willie Batenburg wilde altijd
al wereldberoemd worden, ook
de vijfenvijftig jaar dat hij bij de
Sociale Dienst in Dordrecht
werkte. En nu, op z'n 66e lijkt
het er warempel van te komen.
„Je moet je wel realiseren", zegt
de meneer van de platenmaat
schappij die het gesprek bij
woont, „dat je nu praat met ie
mand die eigenlijk acht jaar is."
Willie lacht. Want Willie is
misschien wel simpel, maar niet
gek. „Ik heb altijd muziek ge
maakt. Op feestjes, weet je niet?
's Avonds als we klaar waren
met werken. Ik speelde ook wel
voor mijn maten, vonden ze
fijn. Ik speelde op van alles:
banjo, gitaar, contrabas. En
slagwerk."
Hij heeft het geleerd van zijn
vader. Die was straatmuzikant,
eerst in Zaltbommel. „Daar ben
ik ook geboren. Later zijn we
verhuisd naar Dordrecht. Hij
was timmerman, maar hij hield
veel van muziek. En op een dag
zei mijn vader: 'Joh, kom eens
hier, dan zal ik je leren muziek
te maken'. Dan kon ik mee op
straat spelen natuurlijk."
Alle liedjes die zijn vader hem
leerde, heeft Willie bewaard in
een schrift. Later kwamen daar
de liedjes bij die hij zelf hoorde.
Op de werkplaats. Daar stond
de hele dag de radio aan.
„Maar hoe kwam u er dan bij
om van 'En ik heb je voor het
eerst ontmoet, daar bij de wa
terkant' te maken 'Dan bij de
waterkan'?
„Hij zingt wat hij hoort, hij
zingt fonetisch", verklaart de
meneer van de platenmaat
schappij.
„Het leek me gewoon leuk",
zegt Willie. Meer mensen blij
ken het leuk te vinden. Willie
treedt tegenwoordig op in dis
cotheken en in zalen, waar ie
dereen uit z'n Jbol gaat. „Jong en
oud, dat vind ik nou zo leuk."
De rage is een aantal maan
den geleden begonnen. Wim
Kerkhof, een van de twee Ama
zing Stroopwafels, zocht voor
zijn programma bij Radio Rijn
mond onbekende Rotterdamse
artiesten. Willie was, zo onder
hand, met zijn fiets waarmee hij
met instrumenten de omgeving
afreisde, ook in het Rotterdam
se straatbeeld bekend gewor
den. Hij had zelfs een manager:
Wally Mackey. Die begeleidde
hem naar optredens en hield
een oogje in het zeil. Wally le
verde na enig aandringen een
bandje met wat liedjes van Wil
lie.
Moeder
Onmiddellijk adopteerde Radio
Rijnmond Willie. Vervolgens
nam de Rotterdamse zanger
Cock van der Palm contact op
met een platenmaatschappij.
Met als resultaat: een single en
de CD 'Geplukt en Ongeplukt':
tien liedjes, een keer in de origi
nele 'straat'-uitvoering en een
keer in de gearrangeerde versie.
En zo is Willie nu op televisie
en op de radio. Hij is net terug
uit Tirol, waar hij heeft opgetre
den voor de Nederlandse kolo
nie. Maar ook de Oostenrijkers
waren enthousiast over Willie,
die voor de gelegenheid in een
Tiroler pak was gestoken. Hij
heeft ook een Mexicaans pak
met een sombrero, een Suri
naams en een Caribisch pak.
„Die maakte mijn moeder vroe
ger."
Zijn vader en moeder zijn in
middels overleden. „Ik heb nu
ik helemaal niemand: geen
broers, geen zussen. Ik heb ooit
wel een meisje gehad. Voor
haar heb ik 'Blauwe boot' ge
schreven: dat vind ik zo mooi.
Maar dat meisje is ook gestor
ven. Alles is weg. En zeker nu ik
ben gestopt met werken... Al
leen in-je huis: het is niks ge
daan. Gelukkig heb ik altijd
twee dingen graag gedaan: mu
ziek maken en tuinieren. Ik heb
een volkstuin. Maar met al die
drukte van de laatste tijd, heb ik
die tuin niet goed kunnen bij
houden: alles is verregend.
Maar ja, de muziek ging voor."
Er is sprake van dat Willie ook
zijn aandeel krijgt in de stroom
carnavalsplaten van komend
jaar. „Ja, daar hoop ik op", zegt
hij stralend. „En of ik nu ook
een dure, snelle auto ga kopen?
Nee, een nieuwe fiets mis
schien."
Willie Batenburg wilde altijd wereldberoemd worden. In Tirol is hij In
ieder geval doorgebroken. foto gpd
STARDOM
Annie Lennox heeft een fraai huis gekocht in een
sjieke voorstad van Londen. Kosten vijf miljoen gul
den. Maar voor dat bedrag heeft ze dan ook talloze
kamers, twee badkamers en nog veel meer extra's.
De zangeres steekt ook niet onder stoelen of ban
ken dat zij zeer gesteld is op luxe.
De zangeres Maria Verano heeft over belangstel
ling van de andere sekse niets te klagen. Enkele
maanden geleden poseerde zij nog in een bekend
mannenblad en werd zij gekozen tot één van de
aantrekklijkste vrouwen van Nederland. Niettemin
is Verano nog steeds single. De dame in kwestie is
namelijk nog van de oude stempel. Ze wil in haar
leven maar één keer in de huwelijksboot stappen en
is dus wat de grote liefde betreft zeer kieskeurig.
Fotomodel Claudia Schiffer is stiekem op de ge
voelige plaat vastgelegd terwijl zij topless lag te
zonnen. Een aantal bladen heeft de fotosessie van
de fotograaf gekocht. Schiffer is razend over de re
portage en eist nu een schadevergoeding van ruim
tien miljoen gulden.
Burt Reynolds gaat binnenkort scheiden van zijn
vrouw Loni Anderson. De echtelijke sponde heeft
hij enige tijd geleden al verlaten en hij is nu bezig
flink de bloemetjes buiten te zetten. Wellicht om te
vergeten dat de echtscheiding hem zo'n vijftien
miljoen gulden gaat kosten.
Prinses Nori, enige dochter van de Japanse keizer
Akihito, is afgelopen dagen op bezoek geweest bij
de Belgische koningin Fabiola. Op zich niets bijzon
ders, maar volgens de Japanse pers gold het uit
stapje naar de vakantievilla in Zuid-Spanje als voor
bereiding van een geheim rendez-vous met de 31-
jarige architectuur-student Toshinaru Bojo. Die zou
dan later deze week in België kunnen worden voor
gesteld aan het keizerlijke paar, dat een staatsbe
zoek brengt aan dat land. Het hof heeft de berich
ten overigens tegengesproken.
'Boggle'-presentatrice Dodi Apeldoorn houdt het
wat mannen betreft voor gezien. Stuk voor stuk
hebben de heren, die een belangrijke rol in haar le
ven speelden, haar bedrogen. Apeldoorn is dat nu
zat en heeft besloten nooit meer een relatie aan te
gaan. Kinderen wil ze ook niet, dus dat komt goed
uit.
Jaques d'Ancona heeft zich ontpopt als kunst
schilder. Er komen geen klassieke doeken van zijn
hand, maar wel modern art. Naast het feit dat d'An
cona het schilderen een prettige bezigheid vindt,
houdt hij er ook nog geld aan over. Een schilderij
van hem leverde onlangs op een veiling ruim dui
zend gulden op.
Annie Lennox is zeer gesteld op luxe.
Frank Aendenboom schittert in 'De bossen van Vlaanderen
hilversum carlos alleene
In de TV-reeks 'De bos
sen van Vlaanderen',
momenteel te zien op
maandagavond bij de TROS,
speelt Frank Aendenboom de
rol van Ridder de Bellicourt.
Zijn belangrijkste oponent is
Constant Reynaert. De BRTN
zond 'De bossen van Vlaande
ren' al in het najaar van 1991
uit. De serie haalde toen een
hoge kijkdichtheid. Het scena
rio is van de hand van de in
1992 overleden Vlaamse sce
narist Rudy Geldhof.
Omdat talloze kijkers moeite
hebben met het Vlaams in de
serie heeft de TROS gezorgd
voor ondertiteling. Frank Aen
denboom is bepaald geen
breedsprakig type, formuleert
sober en vindt dat er over ac
teren uiteindelijk niet zoveel te
vertellen valt.
Hij heeft talloze keren een
autoritaire zak gespeeld. Ruwe
bolster, blanke pit? Hij corri
geert meteen zijn imago, zegt
dat hij in de film 'Vrijdag' van
Hugo Claus geen autoritair ty
pe heeft gespeeld. „Ik ben ab
soluut geen autoritair iemand.
Je moet als acteur een rol spe
len en soms kom je als een
norse kerel over. Luister, ik
ken veel autoritaire mensen
die ogenschijnlijk uiterst min
zaam in de omgang zijn.
Schijn bedriegt, neem dat van
me aan. Voor de 'rol in
'Blueberry Hill', een film van
Robbe De Hert, heb ik me la
ten inspireren door een kerel
die in mijn jeugd provisor in
het atheneum van Oostende
was. Dat was indertijd met de
meeste van die kerels het ge
val, zij waren het die de tucht
in een school moesten hand
haven. Privé waren dat soms
Frank Aendenboom: „Ik ben absoluut geen autoritair type." foto gpd
aardige mensen, maar op
school regeerden ze met de roe
de."
„Mijn tijd op een kostschool
heeft zeker sporen nagelaten. Ik
herinner me nog de tijd dat ik
op het Onze-Lieve-Vrouwcolle-
ge in Antwerpen verbleef. Er
heerste daar een vreselijk streng
regime dat ik gelukkig maar
twee jaar heb moeten onder
gaan. Ik haat nog altijd alles wat
met macht te maken heeft. Dat
is trouwens een van de redenen
waarom ik geen les geef en ik
niet regisseer. Ik kijk tevens op
de politiek neer en haat ieder
een die naar macht streeft.
Mensen die op geld en macht
geilen vind ik vreselijk."
Veroveren
Al heel vroeg kreeg je de kans om
aan een BRT-feuilleton mee te
werken. Wat herinner je nog van
die tijd?
„Weet je dat ik al in 1961
mocht meewerken aan Tijl Ui
lenspiegel, het eerste drama dat
door de BRT werd verfilmd. Ik
heb toen van alles en 'nog wat
gedaan: niet te tellen figuratie
rolletjes, ik was de assistent van
Bert Struys, ènz.. Het jaar daar
op kwam Zanzibar, gevolgd
door Johan en de Alverman in
1965."„Als jong acteur wilde ik
de wereld veroveren. Zo'n hou
ding is noodzakelijk als je in dat
beroep iets wil bereiken. Thea
ter is een vak waar de praktijk
uitermate belangrijk is. Theater
is geen wetenschap. Je kunt al
leen al doende een vak goed le
ren. Ja toch? Ik denk nog altijd
dat de praktijk de beste oplei
ding is voor een acteur. Daarbij
kunnen in het beste geval nog
mensen komen die hem inte
ressari te zaken vertellen. Van
daar dat ik nogal wat belang
hecht aan de verhouding mees-
ter-gezel. In het theater komt de
vakopleiding in de eerste plaats.
Theater maken is geen universi
taire bedoening. Dat geldt even
eens voor regisseurs. Een goed
regisseur zal zich bijvoorbeeld
als vakman maar kunnen ont-
poppn als hij veel montages
heeft gedaan. Kortom, acteren
kun je niet leren, je moet het
gewoon doen."
Heel wat gerenommeerde ac
teurs kunnen moeilijk 'binnen
een vast gezelschap aarden. Heb
je het daar met het klimmen
van de jaren ook moeilijk mee?
„Als debuterend acteur zou ik
er niet aan denken om bij een
vast gezelschap te gaan. De tij
den zijn veranderd. Wie had
eind van de jaren vijftig en be
gin van de jaren zestig durven
te denken dat een contract van
onbepaalde duur nauwelijks
nog van tel is. De werkomstan
digheden zijn intussen totaal
veranderd."
Je hebt de meest uiteenlo
pende rollen vertolkt. Is er een
groot verschil tussen een rol in
Het Sacrament' van Hugo
Claus en een rol in 'Hector' met
de komiek Urbanus?
„Zo groot is dat verschil uit
eindelijk niet. Ik praat voor ik
een rol aanvaard altijd met de
regisseur. Op die manier heb
je min of meer een idee van
wat er allemaal van je wordt
verwacht. Nadien studeer ik
thuis drie a vier opties in. Als
er dan gedraaid wordt, heb ik
het makkelijk om andere op
ties in te vullen als me dat
wordt gevraagd. Ach, het is
uiteindelijk niet zo moeilijk..."
Hoe verklaar je dat 'Het Sa
crament' zo'n commerciële flop
is ge worden?
„Hoe moet je zoiets verkla
ren? Misschien moet het com
merciële clebacle van Het Sa
crament verklaard 'worcjen
door een uitgesproken nega
tieve houding tegenover deze
film. Laatst heb ik met een En
gelse regisseur Het Sacrament
bekeken. Hij was na afloop in
de wolken. In de Franse pers
werd onze manier van acteren
tussen de Italiaanse en de
Amerikaanse speelstijl gesitu
eerd. Overigns werd Het Sa
crament door de buitenlandse
pers zeer positief benaderd.
De film 'Vrijdag' is inmiddels
in Nederland een soort cult
film geworden. Het exotisme
speelt daarbij, net zoals in de
boeken van Glaus, uiteraard
een grote rol."
Claus is een regisseur die van
acteurs houdt?
„Ja, dat merk je als je met
hem werkt. Hij is een bijzon
der boeiend man. Na al die ja
ren voelen we elkaar perfect
aan. Als Hugo regisseert heb ik
aan een half woord al vol
doende om te weten wat hij
bedoelt."
