Maassen: twee dure
tellen niet opgelet
Armstrong is
gewoon de beste
Hockeyteam viert tweede plaats
Champions Trophy als overwinning
Sport
Marco Vermeij heeft zich laten zien Gosink de snelste Casba-renner
MAANDAG 30 AUGUSTUS 1993
ROB ONDERWATER. 071 356463
Het Oranje van Knetemann weert zich goed op WK
OSLO GOVERT V
Donderdag stapte hij al met de flair van een kopman het
hotel bij Oslo binnen. 'Franske' zou op het WK voor zijn
eigen kansen gaan rijden, zondag, reken maar. „En wat
die anderen allemaal verzinnen, moeten ze zelf maar we
ten."
zijn weersverwachting uitge
voerd.
Hij wilde slecht - Nederlands-
weer hebben op de dag van de
wegwedstrijd: hij kreeg het. Hij
wilde uiteindelijk Frans Maas
sen, Erik Breukirtk en Gert Jan
Theunisse erbij hebben in de fi
nale: hij kreeg ze. Zelfs nog iets
meer dan dat, omdat ook het
spel van Steven Rooks in de
voorlaatste ronde nog niet was
uitgespeeld.
Nederlandse renners die
meedoen in de finale; een paar
jaar geleden was dat de nor
maalste zaak van de wereld. En
werd alleen daarmee geen ge
noegen genomen. Tenslotte ben
je een fietsnatie of niet. Maar de
tijden zijn snel veranderd en
Knetemann heeft het geluk juist
in deze periode bondscoach te
mogen zijn. Feit is dat de ren
ners onder zijn leiding zeker
niet slechter presteren dan het
hele jaar door in hun eigen
ploeg. Stoorde het peloton zich
\Toeger nog wel eens aan z'n
kunsten, nu schijnt hij het goed
te doen in de groep. Erik Dek
ker: „Een perfecte coach voor
die paar dagen per jaar. Hij
neemt met die humor van 'm
de druk weg."
Geen grappen
En hij heeft het geluk dat Ne
derlandse renners tegenwoordig
beseffen dat ze zichzelf weinig
grappeiT meer kunnen veroorlo
ven. Het bijbrengen van moti
vatie of oranje-gevoel was dan
ook niet nodig, de afgelopen da
gen aan de Holmenfjord, twin
tig kilometer buiten Oslo. „We
beseften allemaal dat we iets
moesten neerzetten om niet
verder te worden veroordeeld."
En dan is begeleiding niet echt
ingewikkeld meer.
GPD-VERSLAGGEVER
Het was geen bluf, bleek giste
ren. Trouwens, Limburgers roe
pen over het algemeen niet zo
maar wat. Er was over nage
dacht bij Maassen, er was zelfs
een hoogtestage in Sankt Moritz
aan te pas gekomen om de be
nen goed te maken. „Maar dat
ze zo super zouden zijn, had ik
niet durven dromen."
Dagen, weken van voorberei
ding (..hier heb ik speciaal naar
toe geleefd") en twee seconden
van onoplettendheid. Want
Frans Maassen maakte gisteren
één foutje, anders had hij een
medaille gehad. Hij liet de latere
winnaar Lance Armstrong in de
afdaling zo maar wegrijden.
„Stom. stom. stom, met wat
meer risico was ik erbij geble
ven. En op een WK moet je wat
durven."
Oranje dus niet op het erepo
dium. want Maassen liet zich
daarna ook nog scheren door
een groepje volgers van het bes
te soort. Hij eindigde als tiende.
Maar einduitslagen vertellen
niet anders. De einduitslag van
dit WK vertelt bijvoorbeeld niet
veel over de bewonderings-
waardige manier waarop twaalf
- dit seizoen over het algemeen
toch fel bekritiseerde - Neder
landse profs meespeelden in de
afvalwedstrijd.
„En ga nou niet roepen dat
het Nederlandse wielrennen
weer terug is, we zijn nooit weg
geweest." Onder een grote pa
raplu genoot 'positivo' Gerrie
Knetemann na van de race, die
door de regen op een pure
slijtageslag uitdraaide. Erbar
melijke, zelfs gevaarlijke, om
standigheden: de Kneet zag niet
alleen zijn taktiek, maar ook
Dan krijg je alleen nog te
kampen met extreme omstan
digheden. „Ik heb wel Neder
lands weer besteld, maar geen
regen natuurlijk," zei Knete
mann, voordat hij een verfrom
meld en nat papiertje uit zijn
zak haalde. Om te laten merken
dat op de glijbaan van Oslo ook
zijn renners hun deel hadden
gehad. Het - ongetwijfeld - on
volledige rijtje:Theunisse val,
Maassen val, Theunisse val,
Den Bakker val, Van den Akker
val, Dekker val, Van den Akker
val, Nijdam lek, Dekker val,
Nijdam lek, Nelissen val....'
Averij
Ze vielen en stonden weer op.
Op aanvankelijk Maarten den
Bakker na, die zich direct naar
de TVM-bus liet brengen om
zich daar door de eigen ploeg-
arts, de Rus Michailov, te laten
behandelen. En op Eddy Bouw-
mans na, die niet viel of materi-
aalpech kreeg, maar in de ne
gende ronde 'gewoon' aangaf
aan het eind van zijn krachten
te zijn. De rest liep wel averij
op, maar stapte pas af als het
werk gedaan was: Nijdam half
weg koers, Nelissen en Nijboer
in de elfde en twaalfde ronde,
Dekker in de finale en in de
laatste ronde ook nog Erik Breu-
kink, die lang meedeed, maar
voor wie de bijna 260 kilometer
net iets teveel" van het goede
Zoals voor Steven Rooks dit
WK net iets te vroeg kwam om
echt om de medailles mee te
kunnen doen. De door Festina
op non-actief gestelde Noord
hollander, kon op het beslissen
de moment net niet aanhaken,
anders was ook hij tot het laatst
toe voorin gebleven. „Over twee
weken is-ie in topvorm," zei
Knetemann, „alleen kan'ie het
dan niet meer laten zien."
Maassen daarentegen kan de
mouwen opstropen voor het
najaar. „Dit WK heeft bewezen
Een getekende Frans Maassen na de wedstrijd. Hij eindigde negentien seconden achter de
dat het goed is op hoogtestage
te gaan en wedstrijden te selec
teren. Al hoop ik ooit over het als over de manier van rijden,
resultaat net zo tevreden te zijn Vandaag was ik dat niet."
OSLO GOVERT VAN VEEN
GPD-
Ach, het zicht op de haven van Oslo is mooi en de
lucht blauw. Het is zaterdag en die avond geven de
\TOuwen in het prachtig gelegen Tjord-hotell een
feestje. Wat wil een mens nog meer. Marco Vermeij
heeft het leven altijd al van de zonnige kant bekeken.
In de 'pits' van Oranje slaan de gezichten verder
somber, maar hij vraagt olijk: „Denk je dat Mart en
Jean me nü kennen?"
Een 27ste plaats en dan al spekkoper. Bij de Neder
landse amateurs is dat niet zo moeilijk. Ontdekte ook
Marco Vermeij die al heel wat van de wereld had ge
zien, voordat z'n naam tot het vaderland doordrong.
Hij fietste en woonde in Texas, Australië, Frankrijk,
Duitsland en weer Frankrijk, reed op de baan en op de
mountainbike, was afgelopen winter nog fietsende
koerier in Berlijn, laafdé zich aan verre verliefdheden
en wil nu op z'n 28ste via de Nederlandse ploeg even
in beeld komen voor een profcontract. „Ik heb me
toch wel mooi van voren laten zien, al valt het uitein
delijke resultaat tegen."
Marco Vermeij in Oslo dus met afstand de beste Ne
derlandse amateur. Hij stampte door over Ryen, Eke-
berg en Radhusgata, toen landgenoten het lieten afwe
ten. Dat gebeurde, zoals gebruikelijk na tweederde van
de wedstrijd. Tot dan had Oranje attent voorin gere
den. Maar daarna kwam de rampspoed. En kwamen
achteraf de smoesjes en excuses. Michael Boogerd
(opgegeven): „Ik reed lekdrje ronden voor het einde."
Casper van der Meer (79ste): „Ik blies me zelf op toen
ik een gat moest dichtrijden." Harm Jansen 108e): „Ik
kreeg kramp, het seizoen was zwaar." Wim van de
Meulenhof (74ste): „Ik ben gevallen en heb m'n krach
ten verspeeld bij het terugkomen. En Leon van Bon
(104e): „Ik heb de anderen geholpen, het ging te hard
om zelf nog van voren te komen.
Aldus de toppers van het Nederlandse amateurfiet-
sen. Jongens (Van Bon en Boogerd) die een stagecon
tract hebben 'afgedwongen' bij een Nederlandse prof-
ploeg (die van Raas) en anderen zoals Jansen, Van der
Meer en Van de Meulenhof die op grond van hun leef
tijd wijzer zouden moeten zijn. Een paar meter verder
op schamperde iemand: „Óch..., hebben ze te hard
moeten rijden? Zijn dat onze profs van de toekomst? 't
Is zonde." Die iemand was bondscoach, hij heette Piet
Hoekstra.
HELLENDOORN
Bennie Gosink was zaterdag de
beste Casba-renner in Caraco-
omloop in Hellendoorn. De
Coevordenaar werd negende in
deze voorlaatste wedstrijd voor
de topcompetitie van de KN-
WU.
De beslissing in de wedstrijd
viel al heel vroeg. Nadat eerst
zeven renners met Marcel van
der Vliet en Mark Rasch een
tijdje op kop hadden gereden
viel op de Holterberg de beslis
sende slag. Zeven andere ren
ners, waaronder de latere win
naar Marcel Luppers, Rob Com-
pas, Danny Stam en Richard
Mulder, sprongen weg en kre
gen een maximale voorsprong
van vijf minuten.
Achter deze kopgroep ont
stond een waar slachtveld. Voor
een groot aantal renners is het
seizoen schijnbaar toch te lang,
getuige de grote achterstand die
zij opliepen. Ook bij sommige
Casba-renners liep het niet lek
ker. Mark Rasch was een van de
eerste lossers en Marcel van der
Vliet kreeg te maken met
buikloop.
Marcel Remijn, Vital Timmer
mans en Mark Varkevisser re
den niet echt slecht maar kwa
men tenslotte toch in de ver
keerde waaier terecht. Met gro
te achterstand werden zij na
170 kilometer met nog veertig
renners uit de koers gehaald.
Bennie Gosink had het gevaar
tijdig ingezien en sloot als
laatste aan bij een tweede kop
groep. De zeven koplopers ble
ven uiteindelijk weg maar de
voorsprong slonk tot dertig se
conden. Genoeg voor Luppers
om te zegevieren. Bij de achter
volgers greep Bennie Gosink de
negende plaats. Door de 22
punten verdiende is de Casba-
ploeg terug irt de top-tien.
In de Ronde van Wassenaar,
gewonnen door Edwin Vrauw-
deunt, kwam Rene van der
Salm uit Woubrugge gaed voor
de dag met een derde plaats. In
Rijswijk zat Van der Salm weer
in de kopgroep. Nu was er
slechts een zevende plaats in de
door Dirk Jan van Reek (Noord-
wijk) gewonnen wedstrijd, Zijn
plaatsgenoot Ton van Duyven-
bode werd tweede. Alex Jansen
kwam met een achtste plaats
ook bij de eerste tien.
OSLO PETER OUWERKERK
GPD-VERSLAGGEVER
Of er een geheim bestaat ach
ter de bijna jongste wereld
kampioen in de profwieler-
historie? Niet echt. Lance
Armstrong, nog drie weken
éénentwintig, jonger dan des
tijds Merckx in '67 en Le-
Mond '83, en maar net een
week ouder dan Mosér in
1970 Armstrong just does
Zijn Motorola-ploegleider
Hennie Kuiper, die de kam
pioen van 1934, Karei Kaers
(met zijn 20 jaar en 2 maan
den de echt jongste ooit) niet
meer aan de vergetelheid wil
de ontrukken: „Zijn geheim is
zijn drang naar succes. Ty
pisch Amerikaans: de wil de
beste te zijn."
Het WK wielrennen kreeg
een apotheose, die er zijn
mocht voor een honderdjari
ge sport. Oslo was door de
plotselinge regen zo glad als
ijs, de renners slipten bij bos
jes weg over verf en wegmar
keringen. het bracht velen én
of op de stoep van het zieken
huis. Maar de laatste twee
rondjes brachten weer een
WK-finale van topspanning
en -niveau.
Een hoofdrol daarin voor
Frans Maassen, voor thuisrij-
der Dag-Otto Lauritzen én
voor Lance Armstrong, de
snelste stijger op de wereld
ranglijst na de Zwitser Alex
Zülle. Onverschrokken, on
vervaard, een strijder met een
temperament, dat aanspreekt
bij de liefhebbers van het
aanvallende fietsen.
Armstrong vond dat er te
lang te lafhartig en negatief
was gekoerst in de voorste li
nies, en wilde het niet op een
sprint met Museeuw/Ludwig
laten aankomen. Hij ver
trouwde bovendien de Italia
nen niet, die nog met tien de
voorlaatste ronde waren inge
gaan.
Ook hij had gevoeld dat er
een schaatsbaan lag op som
mige delen van het parkoers,
was net zo goed twee keer op
zijn dijen geschoven. Maar als
hij wilde winnen, dan moest
hij iets ondernemen.
De laatste ronde. Op één
van de glibberigste gedeelten
zette hij aan, enToen ik
omkeek was er een gaatje. Ik
heb keihard doorgetrapt. Ik
dacht eigenlijk dat ik póg een
ronde moest. Maar op mijn
computertje zag ik, dat we al
aan de laatste ronde bezig
waren! Een ongelooflijk ge
voel."
Zijn entree op de 'Raad
huisstraat' van Oslo was er
één van een grootvorst. Ko
ning Harald en Koningin Son-
ja hadden de avond tevoor in
de Noorse hoofdstad hun
groot zilveren huwelijksgala
gevierd, maar deze show
mocht er ook zijn.
Al op 500 meter van de
streep: armen breeduit ge
spreid. kushandjes naar het
toekijkende vorstenpaar, bei
de wijsvingers strak priemend
in de lucht, en met de rech
terarm een guirlande draai
end, die de Amerikaanse tv-
master Arsenio Hall in verle
genheid zou hebben ge
bracht.
Armstrong ontpopte zich
als een echte Texas cowboy,
knuffelde 'iedereen' die hem
hiertoe in staat had gesteld.
Maar hij zocht én vond vooral
zijn moeder: Linda Walling,
39 jaar, makelaar in onroe
rend goed, zijn enige held in
de wereld. Andere topcou-
reurs kiezen uit LeMond, of
Merckx. Hinault, maar Arm
strong heeft van die klassie
ken amper weet. zegt": „1 owe
everything to her."
Dank aan ma
Hij hééft ook alles aan haar te
danken. Toen Lance twee was
ging zijn vader er vandoor, en
kwam zijn 19-jarige moeder
alleen voor zijn opvoeding te
staan. Geblokt, gespierd en
gezegend met een gezonde
winnaarsmentaliteit, koos hij
al vroeg voor de sport.
Via baseball, football etc.,
kwam hij uiteindelijk in de
triathlon terecht. Prof op z'n
zestiende, uitblinker met
zwemmen, maar hij werd ge
adviseerd te gaan wielrennen.
Met zwemmen had nog nooit
iemand een dollar verdiend,
hij kon zich maar beter spie
gelen aan Greg LeMond.
Twee man stonden in zijn
carrière centraal: Chris Car-
michael. de Amerikaanse
amateurcoach, en Eddy Bory-
sewicz. de manager van Su
baru. Dat hij vorig jaar na de
OS van Barcelona uiteindelijk
toch voor Ochowicz' Mo
torola koos had te maken met
de know-how, die die ploeg in
huis had.
Armstrong: „Andere oud
coureurs gaan zitten vertellen
wie er in het verleden alle
maal Parijs-Roubaix hebben
gewonnen, en wal er nog
meer op hun erelijst staat.
Hennie Kuiper weet dat ik al
leen geïnteresseerd ben in
hóe hij dat soort races won.
Zelfs ook wereldkampioen
werd."
Het vorig WK ï)ij de profs
kwam nog te vroeg. Maar zijn
ster was rijzende: tweede
meteen in Zürich, 'geflikt'
toen door hèt duo Ekimov-
Nevens. Hij knarste de tan
den, en scherpte zijn ambitie.
Dit jaar al meer dan eens ge
tooid met overwinningen op
de wegen in Italië (Laigueg-
lia). Amerika (kampioen en 1
miljoen dollar-koning) en
Frankrijk (Touretappe naar
Verdun).
Hij pikte nog twee Alpen
etappes mee en verdween
toen uit koers. Kuiper: „Welke
rol hij innam werd al meteen
duidelijk in de daags erop vol
gende rit naar Marseille: de
ploeg reed ineens ontheemd
rond. zonder leider. En dat op
zijn eenentwintigste!"
Het Nederlands team ziet met lede ogen toe hoe de Australische speelsters met strafballen winnen.
AMSTELVEEN PAULINE BLOM
Toen het hoge woord er een
maal uit was, schrok Susan van
der Wielen er zelf van. „Mis
schien is het, met de WK vol
gend jaar in het vooruitzicht,
wel beter dat we de finale verlo
ren hebben", ontglipte het de
hockey-international na het
verlies van Australië in de
eindstrijd van de Champioris
Trophy. Vrijwel direct krabbelde
ze terug, realiseerde zich wat ze
had gezegd en schakelde over
op de positieve benadering,
„want ze waren echt goed."
De reactie van Van der Wie
len tekende de houding van het
Nederlands hockeyteam na af
loop van het toernooi in Am
stelveen. Gestart als underdog
vocht het team voor wat het
waard was en bereikte over de
rug van drie olympische me
daillewinnaars - Spanje (3-0
winst), Duitsland (1-0 winst) en
Korea (0-0) - de finale van het
tweejaarlijkse toptoernooi. Acht
maanden keihard trainen lever
de aanvallend, aantrekkelijk en
stevig hockey op. Gebaseerd op
een waterdichte verdediging
(Frederiek Grijpma en Noor
Holsboer). aangevuld met in
ventieve talenten (Suzanne van
der Wielen en Hanneke Sma-
bers) en een spits (Cécile Vinke)
die bereid was door roeien en
ruiten te gaan.
De finishing touch ontbrak,
maar de nationale selectie
maakte de afgelopen weck een
snelle en onverwachte ontwik
keling door. De jonge ploeg (ge
middeld 22 jaar) kwam naar
Amstelveen om te leren. Maar
vond, door de post-olympische
leegloop bij de andere deelne
mers, alleen in Australië - dat
tijdens het toernooi ongeslagen
bleef - een tegenstander die een
aardige les kon geven. Al slaag
den 'Charlie!s Angels' - ver
noemd naar manager Ric Char-
lesworth - daar pas in tijdens de
strafballenserie (4-2) die fla het
1-1 gelijke spel noodzakelijk
was geworden.
Balans
Bondscoach Bert Wentink be
sefte gistermiddag na afloop de
waarde van die prestatie en gaf
aan de selectie zoveel mogelijk
bij elkaar te willen houden.
„Hier staat een team", bena
drukte de Brabantse opvolger
van Roelant Oltmans iedere let
tergreep. „Wie er eventueel ook
bij komt. jong of oud. zal daarin
moeten passen. Het gaat om de
balans, de mixture van ervaring,
fysieke kracht, creativiteit. Dat
wordt vaak onderschat maar
vraagt veel zorg en aandacht.
Het moet weer een eer zijn om
voor het Nederlands team uit te
komen."
Officieel weet Wentink nog
niet of hij bij de start van de
competitie (3 oktober) nog als
bondscoach door het leven zal
gaan. Zijn contract loopt deze
week af. Maar alleen de univer
siteit van Brabant, waar Wen
tink als directeur het sportcen
trum bestiert, kan eventueel
nog roet in het eten gooien. Co-
ra de Wilde, bestuurslid techni
sche zaken van de hockeybond.
wilde gistermiddag nog geen
commentaar geven. Na de
tweede prijs in de Champions
Trophy lijkt het echter duidelijk
dat Wentink op een contract
verlenging kan rekenen. Wen
tink hamerde met de wereld
kampioenschappen volgend
jaar mei op de rol. op meer in
ternationale wedstrijden voor
zijn selectie.
Stress
De stress werd Oranje gister
middag na vijf volle wedstrijden
te veel. Het team overleefde te
gen Australië nog wel de regu
liere zeventig minuten, maar
ging hard onderuit tijdens de
strafballenserie. Op een volge
stroomd veld werden de pushes
van Machteld Derks en Ingrid
Appels door de Australische
kcepster gestopt. Zodat het na
vier rake klappen van de 'Aus
sies' tegenover Daphne louw
gebeurd was. „Wc missen een
specialist op dat gebied", on
dervond Wentink deze week
aan den lijve. „Daarbij, de te
genstander kent op dit niveau
de hoek die een speelster nor-
in. uil gesproken kiest. Daardoor
wordt de druk alleen maar gro
ter. Maar", lachend, „die mei
den krijgen allemaal een bal
mee naar huis. Ze moeten aan
de gang, in de tuin of in de ka
mer. dat maakt niet uit."
Susan van der Wielen had
nog wat anders bespeurd tij
dens de strafballenserie. „We
kwamen in de wedstrijd na die
1 -0 achterstand boven verwach
ting terug, gingen daardoor met
een heel voldaan gevoel die se
rie in", voelde de speelster van
HCC. ..Anders hadden we mis
schien meer kans gehad. Nu
hadden we zoiets van 'ach. ze
waren toch beter'."
