'Misschien wordt het net
UIT
zo leuk als Fawlty Towers
'Ik begrijp het zelf
ook niet helemaal'
Rtv show
Afrikanen op zoek naar
windmolens in Nederland
gesproken
WOENSDAG 11 AUGUSTUS 1993
Cé Titulaer, genegeerd door liel grote publiek
TECELEN CPD
Door zijn collega's
wordt hij hooglijk
geapprecieerd,
maar de publieke waardering
laat nog altijd te wensen over.
Niet voor niets heet Gé Titulaer
a musicians musician. Maar als
het aan de Limburgse vocalist
ligt, komt daar binnenkort ver
andering in.
Hij staat zondag 5 september
in de grote zaal van De Doelen
in Rotterdam, samen met het
Metropole Orkest onder leiding
van Harry van Hoof. Ook Ruth
Jacott verleent haar medewer
king aan het concert en niet te
vergeten dochter Judith als bal
lerina in Let me invite you to
night. Op het programma staan
songs uit West Side Story,
Phantom of the Opera, compo
sities van Lionel Richie en Barry
Manilow, maar ook door Joop
Stokkermans en Harry Bannink
bewerkte liedjes.
De grote zaal van de Rotter
damse Doelen kan 2000 men
sen bevatten. Of die allemaal
komen? Dirigent Harry van
Hoof acht dat zeer wel mogelijk.
Van hem is trouwens het idee
om voor eens en voor altijd Gé
Titulaer voor een groot publiek
neer te zetten. Hij vindt dat Gé
dat verdient. Zoals Willem Duys
dat vindt, Cees Schrama en ei
genlijk ook Gé zelf.
Niet commercieel
Merkwaardig genoeg heeft Titu
laer tot dusver meer waardering
uit het buitenland gekregen.
„Daar kijken mensen anders te
gen entertainers aan. Ik heb er
nog niet helemaal een vinger
achter, maar ik denk dat het te
maken heeft met het idee dat je
niet alleen de commercie voor
rang moet geven. In Nederland
hoor je naar mijn idee te vaak:
we vinden je wel goed, maar
commercieel kunnen we er
niets mee. Dat betekent in veel
gevallen dat ze in je repertoire
geen song zien waarmee een hit
valt te scoren."
„In het buitenland, althans zo
is mijn ervaring, wordt meer
naar het geheel gekeken. Daar
hebben televisiestations thema
programma's. Ik heb het bij
voorbeeld bij de Südwestfunk
meegemaakt: daar had men een
muziekprogramma over regen.
Op grond daarvan gaat men
zangers uitnodigen. Niet nood
zakelijk hoeven d^J mensen te
zijn die hits hebben gescoord.
Het kunnen ook mensen zijn
die op muzikaal gebied anders
zins hun sporen hebben ver
diend. Het betekent wel dat je
de kans krijgt je te manifeste
ren, zodat mensen die kennis
nemen van wat je doet, als hen
dat aanspreekt, je naam en je
gezicht onthouden en verder
gaan informeren".
Feit blijft dat Gé al meer dan
twintig jaar in Nederland in de
muziek zit. Eerst bij de fanfare
vereniging waarvan z'n vader
voorzitter was. „Limburg, wat
wil je? Maar ja, binnen de
kortste keren was ik de lastigste
pion die hij had: ik wilde almaar
improviseren op die trompet".
Hij besloot op eigen benen te
gaan staan. Zijn hart lag altijd al
bij de jazz, vandaar. Om zich
maatschappelijk enige zeker
heid te verschaffen, studeerde
af aan de Pedagogische Acade
mie en verwierf hij naderhand
ook de bevoegdheid om gym
nastiekonderwijs te geven.
Titulaer ging daarna naar het
conservatorium in Maastricht.
Hij wilde immers verder in de
muziek. „Maar voor wat ik wil
de was het niet de goede tijd.
De conservatoria waren toen
nog geheel gericht op de klas
sieke muziek. Ik heb het er an
derhalf jaar volgehouden. Ik
kon er m'n draai niet vinden. Ik
heb het echt geprobeerd, hoor:
operalessen. Maar ik kon het
niet: een knieval maken en ver
volgens 75 keer dezelfde tekst
zingen."
In die tijd zat hij ook in de
popgroep Pat Cool. „Het genre
was een beetje Focus-achtig, we
brachten repertoire in het genre
van Steeley Dan. We hadden
een zekere bekendheid."
De groep was geen lang leven
beschoren. „Het ging te goed,
we werden te bekend, we kre
gen te veel aanbiedingen en
voor dat grote werk was de
groep niet opgericht. Iedereen
had andere toekomstplannen.
Ik ben me toen meer gaan toe
leggen op componeren. Zo
kwam ik in contact met Lori
Spee. Ik was allang blij: iemand
die mijn stukken zou willen en
kunnen zingen. Nog ben ik
dankbaar dat ik haar heb kun
nen helpen. Maar op een gege
ven moment had ik een stuk
voor haar gemaakt dat, zo
bleek, niet bij haar paste. En
toen zei Lori: waarom zing je
het zelf niet? Dat heb ik toen ge
probeerd en het bleek dat m'n
stem dat aan kon."
Te pretentieus
Titulaer zong vervolgens een
langspeelplaat vol. Maar om nu
te zeggen dat die aansloeg, nou
nee. „Veel te pretentieus aange
pakt", zegt hij achteraf. „Ik wil
de alles wat ik dacht in huis te
hebben meteen laten horen.
Vreselijk. Ik kreeg er wel een
Edison voor. In vakkringen
werd hij gewaardeerd, dat blijkt.
Maar bij het grote publiek sloeg
die plaat niet aan. Ik begrijp dat
best. Je moet een beetje muziek
hebben gestudeerd om dat wat
er op staat te kunnen vatten.
Waarderen is dan nog een an
derwoord."
Aan de Edison hield hij wel de
nodige contacten over. „Met
Jerry van Rooyen bijvoorbeeld.
Hij heeft veel arrangementen
voor me gemaakt. Ook heb ik
meegedaan met het Northring
Festival. Ik heb het songfestival
van Rostock in de toenmalige
DDR gewonnen. Ik heb veel op
getreden in Duitsland, in Zwit
serland, in de Oosteuropese
landen."
Hier spreekt een in eigen land
niet geëerde profeet.
„Dat zeggen meer mensen te
gen me. En dan zeg ik: Ik be
grijp het zelf ook niet helemaal.
Over gebrek' aan belangstelling
in vakkringen heb ik niet te kla
gen. Willem Duys heeft zo vaak
mijn platen gedraaid. Nummers
van m'n LP's, m'n CD's hebben
echt heel veel aandacht gekre
gen op de radio."
Vaak hoor je van artiesten de
klacht dat hun plaat niet vol
doende op de radio wordt ge
draaid en dat daarom hun plaat
niet verkoopt. „Dat blijkt dus
ook niet zaligmakend. Mijn pla
ten zijn wel gedraaid en ze ver
kochten ook niet. Althans, niet
in Nederland."
Madame L'eau, film met ironische ondertoon
Cameraman Jean F
Damouré, Lam en Tallou zijn
drie mannen uit het Afrikaanse
Niger, die besluiten zich niet
neer te leggen bij de droogte die
hun land teistert. De brede ri
vier die door hun land stroom
de bereikt steeds kleinere gebie
den, de zijtakken ervan zijn
door ontbossing dichtgeslibd
met woestijnzand. De motor-
pompen waarmee ze de aan
grenzende akkers van water
voorzien zijn te duur om echt
uitkomst te kunnen bieden.
Op zoek naar een betere op
lossing besluiten ze contact op
te nemen met hun Nederlandse
vriend Philo Bregstein. De Ne
derlanders zijn immers in staat
water kosteloos van de ene naar
de andere plaats te transporte
ren. En zo vertrekken drie Afri
kaanse piannen naar Nederland
om het geheim van de windmo
len te achterhalen.
Maar de eerste molens die ze
zien, in Noord-Holland, zijn te
groot en zullen ook zeker te
duur zijn. Ook de modernere
molens blijken nauwelijks ge
schikt om in Afrika na te bou
wen. De reis dreigt op een mis
lukking uit te lopen, totdat ze in
Enschedé Frans ontmoeten, een
ingenieur die van hout een heel
simpele windmolen heeft ge
construeerd. Die kunnen zij zelf
ook maken, kost weinig en
werkt uitstekend. Opgelucht ne
men ze afscheid van hun Ne
derlandse vrienden en reizen ze
terug naar Afrika. Later zal
Frans hen zelf helpen om de
eerste molen in Niger te bou
wen.
(Madame L'eau, morgenavond,
22.20 uur, Nederland 1)
Veronica brengt Flodder als serie op scherm
Gé Titulaer gewaardeerd door collega's, genegeerd door het publiek.
FOTO CPD
De cast van Flodder: „Het wordt een serie die
HILVERSUM JAN VAN STIPRIAAN
De familie Flodder geeft bin
nenkort weer blijk van haar
nadrukkelijke aanwezigheid.
Begon de ellende enkele jaren geleden in
een deftige Nederlandse wijk en werd
naderhand ook een Amerikaans hotel op
stelten gezet, nu is de omstreden familie
met de enigszins ongeïnspireerde Ma
Flodder aan het hoofd terug in de buurt
die eerder in de speelfilm Flodder 1 on
veilig is gemaakt.
Speciaal met het oog op de dertiende
lige televisieserie Flodder, waarmee Ve
ronica op donderdag 7 oktober een be
gin maakt, liet regisseur/scriptschrijver
Dick Maas even buiten de bewoonde
wereld van Almere een replica bouwen
van de bestaande wijk Zonnedael, die in
1986 diende als decor van de speelfilm
Flodder 1. De komende maanden heb
ben in de studio's van Dick Maas de
man die kassuccessen maakte met De
Lift, Amsterdamned èn Flodder 2 de
opnamen plaats van de Veronica-serie.
Alle afleveringen die telkens 25 minu
ten duren bieden een afgerond ver
haal. Behalve deel 1 en 2, want die twee
verhalen sluiten op elkaar aan. Voor deze
tactische manoeuvre is gekozen om de
kijkers in de beginfase zo veel mogelijk
aan de serie te 'binden'.
Brede stoepen, mooie groene gazons,
prachtige woningen, dikke dure auto's
op oprijlanen en deftige heren -in ver
keerde ruitjesbroeken bepalen het
straatbeeld van Zonnedael. In de bijkans
onmetelijke hal van Dick Maas eigen
First Floor Film Factory, is het interieur
van Villa Flodder kunstig nagebouwd.
Inclusief de huiskamer waar de chaos re
geert en inclusief ook de badkamer, waar
de spiegel deels schuil gaat achter klod
ders shampoo, tandpasta, zeep en nog
in elk geval uitsteekt boven de middelmaat."
wat onduidelijke vlekken. De keuken is
eveneens echt 'Flodderiaans': resten
spaghetti (saus) op, onder en naast het
fornuis, volle pannen en uitpuilende
vuilniszakken en de stoffige kamer waar
Ma Flodder dagelijks illegaal haar jene
ver stookt.
Prullenbak
In de slaapkamer van de jongens (zoon
Kees en Henkie) hangen pornografische
prenten aan de wanden. Over de rand
van een te volle prullenbak hangt non
chalant een condoom. De slaapkamer
van Ma Flodder biedt de aanblik van half
opgerookte sigaren, lege flessen, halfvol
le glazen naast het bed en buitenpropor
tionele bhs op stoelen en planken.
Welkom in Villa Flodder.
Tijdens de opnamedagen wemelt het
op het terrein van First Floor Film Fac-
toiy van de kleurig geklede figuranten,
vrolijk zwaaiend met de Nederlandse
driekleur en getooid met oranje mutsjes.
Enthousiast zingen ze koningin Beatrix
(Carla van Amstel) en prins Claus (Jan
Hunlling) toe.
Ma Flodder nodigt de koninklijke fa
milie uit een drankje te komen drinken.
Sjakie (Lou Landré), de sociaal werker
die de familie Flodder tracht te begelei
den, voelt daar echter weinig voor. Ge
lukkig wordt de man afgevoerd. Even la
ter vermaakt de koninklijke familie zich
in Huize Flodder.
De dertiendelige serie is gebaseerd op
Flodder 1. Dick Maas regisseert zelf vijf
afleveringen maar houdt een dikke vin
ger in de pap bij de overige afleveringen
die door jong, aanstormend talent (on
der wie Hans Scheepmaker, Myrna van
Gilst en Joram Lürsen) worden geregis
seerd. Dick Maas zegt te streven naar
een TV-serie, die ten minste enige gelij
kenis vertoont met de bioscoopfilm.
„Het moet lijken op de bioscoopfilm.
Ik wil niet dat de kijkers de indruk krij
gen van: hé, dit is een echte TV-serie. De
uitdaging voor mij is om er iets leuks van
te maken. Misschien te vergelijken met
Faiult}' Towers. Het wordt in elk geval
een serie die uitsteekt boven de middel
maat. Kijk, het gros van de TV-series is
heel slecht. Dan heb ik het over Neder
landse produkties. Ik hoop dat ik kan
aantonen, dat het best beter kan. Inhou
delijk wijkt de serie slechts een beetje af
van de bioscoopfilm. Er zit nu meer rek,
meer adem, in de scènes. En er is meer
aandacht voor dialogen. Daar hebben
we nu ook beter de tijd voor."
Dick Maas vertrouwt er overigens op,
dat de door Veronica uit te zenden serie
veel kijkers zal trekken. „Ik denk dat er
op basis van naamsbekendheid veel
mensen zullen kijken. Ik vind dat we
minstens 20 (ruim 2,5 miljoen kijkers,
red.) moeten halen. In het begin zal dat
zeker lukken, en ik hoop dat het zo
blijft."
Tatjana Simic (dochter Kees) loopt in
een hooggesloten kamerjas zichtbaar
ontspannen rond op de set. Ik vind dit
misschien nog wel leuker dan de bio
scoopfilm, zegt ze. „We lachen nu veel
meer. Ik vind dat er ook veel meer hu
mor in zit. Bij elk verhaal lach ik me rot.
De humor in de bioscoopfilm vind ik wat
meer voorspelbaar. En de sfeer op de set
is wat minder opgefokt. Een bioscoop
film noet financieel aanslaan. Die enor
me druk is nu minder."
Tatjana heeft niet lang hoeven naden
ken. toen ze door Maas werd benaderd.
Ik doe het sowieso voor het geld. daar
ben ik eerlijk in. En bovendien vind ik
het vervelend als een ander meisje het
van mij zou overnemen. „Ik ben dat ty
petje. Nee, ik schaam me niet voor zo'n
rol. De film is anders dan de realiteit. Je
kunt de TV-serie een beetje vergelijken
met Married with children. Heel brutaal,
met een beetje platvloerse uitlatingen.
Deborah Harry (ex-
Blondie) in AD:
De groep ging des
tijds met knallende
ruzie uit elkaar. Iets
anders had ik niet
verwacht. Ik verbaas me er soms j
nog over dat wij het zo lang met
elkaar hebben uitgehouden. Ruim
vijf jaar is niet niks. Ik vind het al
een wonder als een band langer
dan tien minuten bij elkaar blijft,
hahaha."
Idem:
„Door me zo op de muziek te
storten heb ik waarschijnlijk heel
wat gemist m mijn leven. Maar op
die manier kijk ik er niet tegen
aan. Ik heb een heel ongewoon en
interessant leven achter de rug.
Zo nu en dan verbaas ik mij erover
dat ik het nog steeds heb, dat le
ven bedoel ik. Of ouder worden in
de muziekwereld een probleem
is? Ouder worden is hoe dan ook
een probleem. Het is moeilijk,
maar nog altijd een stuk beter
dan doodgaan."
David Hasselhoff (Michael Knight in
Knigt Rider) in De Telegraaf:
„Ik wist van jongs af aan dat ik
het zou maken in Hollywood. Ook i
al speelde ik Peter Pan als mijn
eerste rol. Als je iets wil bereiken,
moet elke steen worden omge
keerd om te zien of er iets voor
jou onder ligt. Je moet mogelijk
heden creëren. Ik heb van mezelf
in bepaalde delen van de wereld
een ster gemaakt. Het heeft lang 2
geduurd, maar ik heb het punt
bereikt waarop ik vijf miljoen pla
ten verkocht. Ik ben op eigen kos
ten naar Europa gegaan, omdat ik j
daar wilde doorbreken. En ik heb
het voor elkaar gekregen. Ik ben
zo in twintig landen geweest."
Henny Huisman in VARA TV-Maga-
zine:
„Ik denk wel eens na over de
dood. Ik zie mij zelf dan ook in 2
die kist liggen. Ik lees ook altijd
de overlijdensadvertenties. En
dan staat er: in stilte begraven.
Dan denk ik: geef mij maar een
kist van Jan de Bouvrie en een
enorme processie van mensen.
Een flits in het NOS-Journaal zou
ik ook wel tof vinden."
FOTÓ CPD
Maar daar geniet ik van. Nederlanders
zijn natuurlijk ook wel wat gewend.
Daarom moet je het zo pittig maken. En
over m'n eigen sexy rol; die kun je op
een bepaalde manier neerzetten. Zoals
ik het doe in Flodder is het functioneel."
Publiek bezit
Coen van Vrijberghe (zoon Johnnie) is de
opvolger van Huub Stapel. Hij vermoedt
dat als gevolg van de serie zijn leven be
paalde veranderingen zal ondergaan, „Je
wordt meer publiek bezit."
Tot dusver heeft Van Vrijberghe
slechts kleinere rollen gespeeld. In het
theaterstuk Cats en Co en in de films
Cassière en Een fatsoenlijke vrouw. Dit is
m'n eerste echte comedy. Ik ben nog een
beetje aan het uitvinden of ik iets kan
bijdragen aan de humor in de serie. De
formule van Flodder, met die karikatura
le personages spreekt me erg aan. 't Is
een cartoon, waarin veel zaken worden
overtrokken. Een familie die overal schijt
aan heeft. Bovendien vind ik het wel een
uitdaging. Mogelijkheden om te impro
viseren zijn er nauwelijks. Dick is een
Pietje precies. Maar in de reactiesfeer
zijn er natuurlijk wel wat kleine improvi
satiemogelijkheden".
„Ik geniet me elke dag dat ik hier werk
te pletter, het is een soort jongensdroom
die is uitgekomen", zegt Stefan de Walle,
die de rol speelt van zoon Kees en die bij
het Ro-Theater meespeelde in De dood
van een handelsreiziger. „Het asociale
spreekt me erg aan. Alles kan gewoon.
Het is primaire humor met onverwachte
wendingen. Zo'n hond die een trap krijgt
en 20 meter verderop neerkomt. In Ne
derland wordt vaak gemakkelijk gedaan
als iets humoristisch is. Dat is absoluut
niet zo. Een comedy vergt evenveel van je
als een serieuze film."
Presentator Jeroen Kramer in VARA
TV-magazine:
„Informatieve programma's,'daar
gaat mijn hart naar uit. Ik vind hét
leuk om onduidelijke structured
te ontwarren en die zodanig in
beeld te brengen dat voor ieder
een duidelijk wordt waar het om
gaat. En of ik nou voor of achter-
de schermen moet werken, maakt
me geen donder uit. Het voor
drachtsaspect van presenteren
boeit me wel, maar ik hoef niet zo:
nodig met mijn porem op de
buis."
Anna Garcia, de ex-vriendin van
Prince in Privé:
„Ik werkte onder meer als modeL
voor het mannenblad Playboy.
Prince wilde niet dat ik naakt po
seerde. Eigenlijk wilde hij me gé-
woon thuis. Ik mocht wel werkên,
maar dan van 9 tot 5 als secretav
resse."
MCW-acteur Rob van Hulst in Privé:
„Ik ben altijd al een buitenbeerv
tje geweest, dus mijn moeder,is,
wel het een en ander van me ge
wend. Maar ik neem haar niet
mee naar de discotheken hoor.
Dat zou ze niet overleven. Zo
draag ik bijvoorbeeld tijdens het
optreden heel sexy, prikkelende
kleding. Dat hoort erbij, maar een
Chippendale ben ik niet hoor, en
dat word ik ook niet. Daar heb ik
te korte benen voor, ik zou me al
leen maar belachelijk maken."
Michael Douglas vindt angst heb- i
ben net zo opwindend als vrijen, i
FOTO ARCHIE} 'J
Michael Douglas in Humo:
„Wat ik opwindend vindt in het L
leven? Risico's. Faalangst over-
winnen geeft een
adrenalinestoot waar
geen enkel pepmid
del tegen op kan.
Angst is net zo op
windend als vrijen."
