h 'M'n man lag te pitten toen Caroline stierf Het bevroren goud van Haagen Dazs Leidenaars komen de deur weer uit voor bloemencorso V akantiePechvogels Het Gesprek van de Zomerdag jjümerwaan 'Wagens zijn half verlept, maar ze zijn heel fraai' Ook deze chopper huur je bij In deze maanden heb je een bijzonder soort pech: vakantiepech. Vlak voordat je het vliegtuig instapt, schiet het in je rug. Net in je hotel, word je van je hele hebben en houden beroofd. Je verdwaalt in de jungle, belandt tussen de kanibalen of loopt een vreselijke infecties op de rug van een kameel. Tot eind augustus ruimen we plaats in voor zulke pechvogels. Daarna schakelen we weer over op 'gewone' pechvogels. Ook voor VakantiePechvo gels hebben we wekelijks een mooie slagroomtaart van banketbakkerij Van Dam klaar staan. Vindt u dat uzelf voor deze eervolle vermelding in aanmerking komt, twijfel dan niet om met ons contact op te nemen. Ook mag u familieleden, vrienden of buren voor deze prijs nomineren. U kunt bellen tijdens werkdagen van 8.30-16.30 uur op het nummer 071-356440. Ook kunt u schrijven: Leidsch Dagblad, t.a.v. Het Gesprek van de Dag, Postbus 54,2300 AB Leiden. MAANDAG 9 AUGUSTUS 1993 Boude wijn Is ze nou al dood?" „Nee, vanavond gaat ze." „Het is toch wat, hè." „Ja, maar ze komt terug. Als haar tweelingzus." Waar we het over hebben? Over The bold the Beautiful na tuurlijk. De meestbekeken soapserie van Nederland, met dagelijks zo'n 1,5 tot 2 miljoen kijkers, beleefde een dramati sche week. Hoofdrolspeler Ca roline Spencer ging dood. Ze wilde het voor man en alleman geheim houden, maar de kran tenlezende kijker wist het maandag al: vrijdag 6 augustus is het zover, tussen half zeven En ja hoor, tijdens een diner dansant werd ze onwel in de ar men van haar eerste man, Thor- ne. Haar tweede man, Thome's broer Ridge, droeg haar naar bed. En daar stierf ze met haar hoofd op het hart van haar eer ste èn laatste grote liefde, de eens zo flirtgrage Ridge. „Heel mooi dat ze. ondanks haar leukemie, afscheid kon ne men op zo'n feestje", vindt de Leidse mevrouw De Jager, die haar hondje zondagmiddag uit laat op de Boshuizerkade. „He laas is de werkelijkheid vaak wat minder mooi." Of, zoals een vrouw bij de bushalte het for muleert: „Toen mijn dochter op haar veertigste overleed, praat ten we er helemaal niet zoveel over. Ze lag op bed en we wis ten dat ze doodging." „We zoeken misschien iets ro mantisch, iets waar je naar uit kijkt", zegt mevrouw De Jager. Als het even kan, kijkt ze. Toch verraste het haar dat Caroline vrijdag al stierf: „Ik dacht: die ziet er nog zo vitaal uit, die blijft nog Wel een weekje." In huize Van Gessel lag manlief in zijn televisie-stoel te pitten toen vrouwlief een traantje wegpink te bij Caroline's laatste adem tocht. „Ik heb hem maar laten gaan, want hij vindt het toch niks", zegt de Leidse. Zelf maakt ze elke dag tijd voor de soap: „Desnoods laat ik er de afwas 's avonds voor staan." Ook zij vond dat Caroline een mooie dood had. zo in de ar men van Ridge. Of we dat voor beeld moeten gaan volgen? „Je kunt het niet opleggen. De een wil het zo en de ander wil het zo." Twijfels heeft ze over de koppelactiviteiten in Caroline's laatste uren. Waarom moest ze haar man Ridge zonodig in de armen drijven van zijn vroegere vlam Brooke, die nu juist een kind van Ridge's vader Eric draagt? „Laat het wezen zoals het is. Anders krijg je toch weer problemen." Ze had ook nooit verwacht dat Caroline haar toe vlucht zou zoeken tot de bijbel: „Maar ja, dat hoor je wel vaker. De dood van Koning Boudewijn is dagenlang voorpaginanieuws geweest. Het is komkommer tijd, er gaan niet veel staats hoofden dood, dus dat is wel begrijpelijk. Maar wat niet be grijpelijk is, is het gebrek aan enige kritische distantie in de journalistiek. Met zalvende stemmen werd verslag gedaan van de begrafenis: commenta toren die de koning alleen van de postzegel kenden, staken de loftrompet; kortom: het fossiele instituut van het koningsschap werd aan geen kant bekriti seerd. Meterslange limousines kwamen voorrijden, we zagen paleizen waarin alle asielzoe kers van de wereld gehuisvest zouden kunnen worden, maar de presentatoren wilden maar één ding: een sprookje. Een droevig sprookje dit keer, maar toch: een sprookje. Vader ver telt. Ik geloof best dat koning Bou dewijn een brave man is ge weest. En dat hij zo jong is over leden is voor zijn nabestaanden natuurlijk ook erg droevig. Maar er gaan wel meer brave mannen op die leeftijd dood. En om die mensen laat niemand een traan. Wanneer krijgt een met selaar die zich zijn hele leven de pokken heeft gewerkt en dan nog met een mager Ah! O Wee!- tje wordt afgescheept nu eens zo'n begrafenis? Hij is de ware held, niet de koning! In een documentaire hoorde ik Boudewijn tijdens een banket met de Franse president Mit- terand de noodklok luiden over de honger in de Derde Wereld. Voor zijn buik stond een bord dat werd omringd door zes wijnglazen waarin weldra de heerlijkste wijnen zouden stro men waarmee de heerlijkste spijzen zouden worden wegge spoeld. Ik kreeg daar toch iets lacherigs van. Ik moest denken aan een hereboer die zich, ach ter een stevig gebarricadeerde deur, in zijn goed gevulde graanschuur bevond en de hon gerige mensen buiten toeriep dat hij medelijden met hen had en dat ze het beter moesten krijgen. 'Kijk eens', zei mijn huisgenote tijdens een fragment waarin Boudewijn ontspanning zocht, 'de koning biljart'. Ja, dacht ik. als je nu even met me meegaat, kan ik je een aantal mannen la ten zien die dat elke dag doen en veel beter. Mijn huisgenote is behoorlijk kritisch en ik vroeg me af wat zij in hemelsnaam zo bijzonder vond aan een biljar tende koning? Is dat misschien net zoiets bijzonders als een aap die opeens een boek van W.F. Hermans leest? Het gaat mij er hier niet om de koning postuum te beledigen. En voor mij hoeft de monarchie ook niet weg. Maar laten wg toch in vredesnaam volwassen mensen blijven en ons niet massaal sprookjes laten vertel len. Daar is deze tijd te woelig en te gevaarlijk voor. Vijf keer hard op het gaspedaal trappen en je zit in Joegoslavië, waar Eu ropa in brand staat. We mogen niet meer vluchten in sprookjes. Dat is een zaak van morele hy giëne. En voor de rest wens ik koning Boudewijn toe dat hij mag rusten in vrede. God hebbe zijn ziel. CEES VAN HOORE Dan raken.ze nooit een bijbel aan en opeens.." Aan de Vijf Meilaan staat een man zijn auto te wassen. Hij luistert al\een naar The bold the beautiful. Als hij rustig zijn krantje pro beert te lezen, zit zijn vrouw steevast te kijken. Dat Caroline stierf, merkte hij aan 'het gejank op de bank'. Of hij zijn partner getroost heeft? „Kom nou, dan blijf je aan de gang met al die series." Het bejaarde echtpaar Foppe is door Peyton Place voorgoed ge nezen van soapseries. „We kij ken alleen nog naar een serie als die niet meer dan dan twee of drie afleveringen heeft", zegt meneer C. Foppe. „Want anders weet je dat de schrijver de meest onlogische dingen gaan verzinnen." Bijvoorbeeld dat Caroline over 353 afleveringen terugkomt als haar tweelingzus ter, terwijl haar vader vorige week nog verzuchtte dat ze 'het enige is dat hij heeft'. Maar dat weten wij mannen na tuurlijk alleen van horen zeg gen. Hoewel kijk- en luisteron derzoek onverbiddelijk aan toont dat ook veel mannen het Amerikaanse lief en leed volgen, zullen die dat nooit eens spon taan toegeven. Ze zijn altijd net bij hun moeder om half zeven. Of hun vrouw kijkt. Het is net als bij de rodddelbladen: die lees je ook alleen bij de kapper, waar we dan blijkbaar elke week zitten. Dus mannen, als jullie écht niet willen kijken, ga dan afwassen, doe vrijwilligerswerk of laat de hond uit. Of geef toe dat jullie, net als ik, verslaafd zijn. Zou doktor Hayes ons mis schien kunnen helpen of krijgt die echt een verhouding met Ridge? Ik kan het nog moeilijk geloven, zo vlak na Caroline's dood. PAUL VAN DER KOOU De vrijdag 'overleden' hoofdrol speler van The bold the beauti ful, Caroline Spencer. foto archief „Maar vier zaken in Leiden waar wij te koop zijn?". Direc teur L. Tromp van Haagen Dazs Nederland is er zelf verbaasd over. Maar het is echt waar moet hij even later bevestigen. Zijn bedrijf verkoopt het meest exclusieve ijs van Nederland. De liefhebbers schuiven een kleine elf gulden over de toonbank voor een bakje van een halve li ter. Een 'chocostick' van Haag en Dazs ziet er bijna net zo uit als een Magnum, maar is pre cies twee keer zo duur. En toch is het ijs volgens Tromp niet tè duur. „We maken het beste ijs ter wereld en de ingrediënten kosten ook zeker het dubbele. Ik zeg bewust niet het lékkerste ijs, want dat is een kwestie van smaak." Tromp verkeert in een bijzondere positie. Drie jaar ge leden was Haagen Dazs nog he lemaal niet te koop in Neder land. Zonder reclame te hoeven maken ziet hij de omzet jaarlijks met sprongen omhoog gaan. Zeker nu er sinds kort ook een eigen ijssalon is op het Amster damse Leidseplein waar alle gangbare smaken -en nog een paar meer- verkrijgbaar zijn. Degenen die het van oorsprong Amerikaanse ijs eenmaal ge proefd hebben, blijken het koste wat kost nog eens te willen eten. En wie dan weet waar het te koop is krijgt het bijzondere ge voel lid te zijn van een geheim genootschap van liefhebbers. Groeien Maar aan die hocus pocus zal onverbiddelijk een einde ko men. Ook Haagen Dazs Neder land wil graag groeien. Er is niet voor niets in het Franse Arras een fabriek gebouwd om de Eu ropese markt te bedienen. Het idee het bevroren goud alleen maar via exclusieve delicates senzaken te verkopen is inmid dels noodgedwongen verlaten. „Daar zijn er niet genoeg van in Nederland", zegt directeur Tromp. Vandaar dat er nu ook op strategische punten afspra ken zijn gemaakt met het groot winkelbedrijf. Sommige Albert Heijn-filialen mogen het gaan verkopen en in Katwijk ligt het al bij de Konmar. Naar verluidt maken bezoekers aan de golf baan in Noordwijk daar speciaal een ommetje langs om thuis met een lepel excusief ijs in de hand uit te kunnen puffen van de inspanningen op de steeds dichter bevolkte green. Bovendien wil Haagen Dazs ook meer ijssalons openen. „Er moeten er tien tot vijftien ko men, geconcentreerd in de Randstad en in regionale centra als Arnhem en Maastricht", zegt Tromp. Leiden met haar stu dentenbevolking lijkt hem ook wel interessant. „Maar we heb ben er nog niets op het oog", smoort hij gespannen verwach tingen bij voorbaat. P. Remmerswaal van kaashan del De Geus aan de Leidse Doe- Haagen Dazs in de vitrine bij De Geus delicatessen in de Doezastraat in Leiden. foto hielco kuipers zastraat hoorde twee jaar gele den tot de eersten in Nederland die Haagen Dazs verkochten in Nederland. „Zeker in het begin kwamem de mensen er speciaal voor, soms van de andere kant van de stad", vertelt hij. Rem merswaal roemt de kwaliteit. „Het staat echt op eenzame hoogte." Hij is zich er bewust van dat niet iedereen zich we kelijks een litertje kan veroorlo ven. Sommige mensen kopen het alleen met bijzondere gele genheden, bijvoorbeeld om iets te vieren. De verkoop is niette min het hele jaar vrij constant. Er is geen echte zomerpiek. Hij bevestigt dat Haagen Dazs nogal wat eisen stelt aan de ver kooppunten. Het gaat daarbij niet alleen om de bewaartem- peratuur en de verdere hand ling, maar ook om de prijs. Daar mag niet mee gesjoemeld wor den. „Logisch", vindt Rem merswaal, „anders komt er de sfeer van uitverkoop omheen te hangen." Hij is verbaasd dat het ijs inmiddels ook in supermark ten ligt. M. van den Bos van de Konmar is daar juist opgetogen over. „Het maakt het assorti ment gewoon af." En die rare naam? Haagen Da zs? Amerikanen braken er hun tong al over. Het loont voor Ne derlanders ook niet de moeite om een authentiek buitenland se uitspraak te forceren. De le gende wil dat de naam niets be tekent. Het schijnt dat de op richters van het bedrijf gewoon iets bedacht hebben dat 'koud' en 'Scandinavisch' klonk. Het resultaat zou Zweden en Noren al net zo exotisch zijn als voor ieder ander. AGENDA RUNSBURG/LEIDEN Het Rijnsburgs bloemencorso moet een beschermengel heb ben. De ene na de andere oce aandepressie raast over het land, maar uitgerekend op de dag dat de Rijnsburgse praalwa gens door de regio trokken was het opeens zomer. Het schitter de weer van afgelopen zaterdag, was waarschijnlijk een van de 'We zien al zo veel bloemen „Wat er zo bijzonder is aan het corso?" De Rijnsburgse dames C. van Egmond-van Iterson en S. van der Mey-van Delft sta ren over het Burgemeester Koomansplein. „Ik weet niet of ik het nog wel bijzonder vihd", besluit mevrouw Van Egmond na enig nadenken. En mevrouw Van der Mey: „We zien al zo veel bloemen. Heel Rijnsburg draait om bloe men." „Precies", vult me vrouw Van Egmond aan. „We hebben ook allemaal tuintjes met bloemen. Ik denk dat vooral stadsmensen en toeris ten het bijzonder vinden. Wij niet meer." Toch staan ze elk jaar langs de kant. „Als Rijnsburgse ga je natuurlijk kijken. We slaan nooit over", benadrukken de beide dames. Mevrouw Van Egmond zoekt altijd een plekje bij het plein voor het Rijns burgse gemeentehuis, waar de praalwagens langs tribunes met genodigden defileren en door een speaker mentaar worden vind het wel leuk om iets over de wagens te horen. Boven dien is de sfeer hier leuker. De bands spelen altijd volop. Ver derop in het dorp trommelen ze soms maar wat." De dames vinden het corso de afgelopen jaren enorm ver anderd. En niet op alle punten ten goede. „De praalwagens .zijn een beetje stijver gewor den. Het was ooit losser en vrolijker opgemaakt." Ook de abstracte vormen hoeven voor hen niet zo. „Die sprookjes en zo, die ze vroeger hadden, vond ik wel zo aardig", meent mevrouw Van Egmond. Haar medestandster toont zich wat liberaler. „Het is weer eens wat anders. Elk jaar hetzelfde, i.s toch ook niet leuk." Ondanks alles is mevrouw Van Egmond tevreden over deze editie van het corso van dit jaar. „Ze hebben veel ex clusieve bloemen gebruikt. Heel mooi." redenen dat het aanmerkelijk drukker was langs de route dan vorig jaar. Met name de belang stelling in Leiden was aanzien lijk groter dan in 1992. N. Hemmes, secretaris van de Stichting Rijnsburgs Bloemen corso, houdt het er op dat er in de Sleutelstad twee keer zo veel publiek langs de kant stond als vorig jaar toen de interesse overigens bitter tegenviel. In to taal hebben er, volgens een ru we schatting van Flemmes, in Rijnsburg, Oegstgeest, Leiden. Katwijk en Noordwijk zo'n 250.000 mensen het 48ste corso bekeken. Het drukst was het nog in Katwijk. Daar stond het publiek rijendik langs de route. Ook de 'expositie' van praalwagens op de Noordwijkse Koningin Wil- helminaboulevard trok zondag grote aantallen toeschouwers. Volgens Hemmes verliep de op tocht zaterdag vrijwel vlekke loos. De 20 reservebanden die de organisatie zaterdagochtend in allerijl had laten aanrukken voor de praalwagens tijdens de rondtocht door Schevenin- gen vrijdag reden ze vijf keer lek konden in de servicewagen blijven. Wel ontstonden er in Rijnsburg vertragingen. Het op knappen van de praalwagens na de route door Leiden vergde meer tijd dan gedacht. Boven dien kwam een wagen klem te zitten bij een geparkeerde auto op de Vliet. Al 16 jaar lang bezoekt het Houtense echt paar Dick en Ria Blankennagel op de zon dag na het corso de expositie van praalwa gens op de Koningin Wilhelmina Boulevard in Noordwijk. „We hebben een caravan, hier vlakbij op een camping. Dus het is een kleine moeite. Nu kun je ze tenminste ook op je gemak bestuderen. Ms ze rijden, trekt de boel vaak in horten en stoten aan je voorbij. Erg goed bekijken, kun je ze dan niet", zegt Dick Blankennagel. Hij vindt het wel jammer dat de wagens 's zondags meestal al half verlept zijn. „Een beetje onderhoud zou geen kwaad kunnen. Al kan ik me voorstellen dat dat het corso comité te veel op kosten jaagt", zegt hij be gripvol. Ondanks hun rijke corso-ervaring willen ze geen uitspraken doen over de kwaliteit van de praalwagens door de jaren heen. „Het valt me op dat de wagens de af gelopen tijd wat straJcker zijn geworden. Maar daarmee zijn ze zeker niet minder. Het is de ene keer wat geslaagder dan de andere, maar het is altijd mooi." Auto- en Motorverhuur MuiviRent Leiden 071 - 310001 Katwijk 01718- 2 85 35 Leidschendam 070 - 327 91 15 Beverwijk 02510 - 1 5315 IJmuiden 02550 - 2 34 50 Vooral aan langs de Boulevard in Katwijk stond het corsopubliek rijendik. foto dick hogewoning

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 14