'Ik ga door tot ik niet meer kan'
Theaterfestival Den Bosch wil
geen culturele braderie zijn
Cultuur Kunst
Klepzeiker agenda
weer lekker vies
ZATERDAG 7 AUGUSTUS 1993
Flevo Sound
strop voor
Voorschotense
organisator
Orgelconcert
Pieterskerk
vrolijk, maar
soms onzeker
muziek
recensie li dy van der spek
K&O-serie 'Zomerorgelconcerten',
Ben Fey, organist van de Marekerk,
met medewerking van de trompettis
ten Léon Pétré en Malcolm Morton,
met composities van o.a. Biber, Buxte-
hude. Bach, Manfredini en Boyce Ge
hoord op 6 augustus in de Pieterskerk
Met de klanken van een con
cert met exact dezelfde sa
menstelling (orgel, twee
trompetten) in de Sainte
Chapelle in Parijs nog in de
oren, nam ik gisteravond in
de Pieterskerk weer passief
deel aan een dergelijk vrij
uniek spektakel. Hoewel de
ze werken maar zelden te be
luisteren zijn, viel in beide
programma's (Parijs, Leiden)
de keur van componisten op,
die voor deze combinatie ge
schreven hebben öf door an
deren zijn bewerkt.
In de imposant akoesti
sche ruimte van de Pieters
kerk weerklonk dit klanki
dioom niet altijd zoals je het
had voorgesteld: soms over
weldigend en vTolijk, maar
zeker in het begin nog onze
ker. niet altijd haarzuiver en
tempovast. Maar liefst acht
componisten rond de barok
kwamen aan bod, waarbij
Buxtehude een voorloper en
S. Wesley (1766-1837) mis
schien nog een 'uitloper' kan
worden genoemd.
De 'Passacaglia' van D.
Buxtehude was als introitus
beslist geen 'ear-catcher': vrij
mat en lijdzaam spel. In de
loop van Biber's 'Balletti' in
C. gr.t. kwamen trompetten
en orgel wat meer op gang;
de orgelklank werd frisser en
het trompetgeschal' kreeg
meer glans. In Manfredini
werd voor het eerst het waar
achtig samenspel voelbaar in
een sprankelend Concerto in
C. Toch inspireerde het orgel
wéér niet in de 'Canzona' in
F van D. Zepoli (1688-1726),
het legatospel en het expres-
sieloze toucher van Fey
maakte slaperig.
Het volume van de trom
petten was na de pauze dui
delijk voller en de timing en
samenklank mooi uitgeba
lanceerd in Franchescini's
Sonate in D. Met de 'Suite of
Trumpet Voluntaries' rondde
dit trio ten slotte spectaculair
de avond af, met prachtig, le
vendig trompetspel en een
goed klinkend orgel in een
prettig voortvarend tempo.
Het had allemaal zo mooi kun
nen zijn. Maar het eerste'Flevo
Sound Zomerfestival is vorig
weekeinde letterlijk in het water
gevallen. Een enorm terrein in
de polder, waar drie dagen lang
voor elk wat wils was: een pop
festival met bands als Gotcha,
The Bob Color en Normaal, een
danstent, een jumbo-kermis,
een grote braderie, elastiek-
springen, jet-skieën, rondvlie
gen in een helikopter. Maar de
initiatiefnemers zijn hun finan
ciële wonden nog aan het lik
ken.
"We weten nog niet precies
hoe groot de strop is, want we
zijn alles nog op een rijtje aan
het zetten. Aan de promotie
heeft het in elk geval niet gele
gen", aldus Siem van Delft van
het Voorschotense bureau
Euor-Organization dat het festi
val op touw zette. Maar liefst
800.000 festival-krantjes werden
in 44 steden huis-aan-huis ver
spreid, duizenden posters wer
den aangeplakt en een half mil
joen programma-boekjes ge
drukt. Met een ploeg van tien
mensen is vijf maanden aan de
organisatie van Flevo Sound ge
werkt.
Het mocht niet baten. In to
taal kwamen er maar 2500 beta
lende bezoekers op het pop-fes
tival af. Men had toch wel op
het tienvoudige gerekend.
As the Eye
De meeste bands die op het fes
tival optraden kregen een voor
schot uitbetaald, maar moeten
nog maar afwachten of ze de
rest nog krijgen.
„Van een kale kip kan, je niet
plukken," zegt Roy van Sprang,
gitarist van de Leidse band As
The Eye. „Het was leuk, maar
ook een hoop stress," zo vat hij
het afgelopen weekeinde sa
men. Het was de bedoeling dat
As The Eye gedurende drie da
gen in een grote feesttent op de
braderie, drie keer per dag zou
optreden. Nog geen dag voor
vertrek kregen de muzikanten
te horen dat het feest niet door
kon gaan. „We zijn uiteindelijk
tegen onkostenvergoeding gaan
spelen omdat we dachten dat
het toch veel publiciteit zou op
leveren." Maar in plaats van de
vijfhonderd gulden onkosten
vergoeding kreeg de band een
schuldbekentenis. „We zouden
een VIP-behandeling krijgen."
vertelt zangeres Annelies Kok,
„dat betekende gratis eten,
drinken en toegang tot het festi
val en de VIP-tent. De eerste
avond kregen we een maaltijd,
maar ontbijt de volgende och
tend zat er niet meer in. Het ca
tering-bedrijf was natuurlijk ook
bang dat ze hun geld niet zou
den krijgen. In de VIP-tent
werkten veel mensen van het
Leidse eetcafé Annie's Verjaar
dag. Hun gezichten werden
steeds langer. Ik voelde me net
een bedelaar. Om elk kopje kof
fie of een patatje moest je zeu
ren." Toen enkele leden van As
The Eye zaterdag het liefst naar
huis wilden vertrekken, zag de
uitbater van de feesttent zijn
omzet helemaal wegsmelten.
„Die man heeft ons daarna in
de watten gelegd, zodat we toch
maar zouden blijven om op te
treden. We werden als sterren
behandeld, het publiek vond
het te gek." De bijzonder suc
cesvolle optredens van As The
Eye verzachtten de ellende en
de regen.
„De organisatie was op zich
goed aangepakt, maar ze heb
ben veel pech gehad," zegt Roy
van Sprang begripvol. Siem van
Delft noemt het een samenloop
van omstandigheden: behalve
het slechte weer, was de plek te
afgelegen, waren de kaartjes
toch te duur (45 gulden per dag)
en was het programma van het
pop-festival te gevarieerd om
een breed publiek aan te trek
ken. „We komen volgend jaar
terug met het festival, maar dan
heel anders," aldus Van Delft
den bosch annemarie zevenbergen
Den Bosch staat de komende
week in het teken van theater,
muziek, dans en beeldende
kunst. Het negende Theaterfes
tival Boulevard biedt tot en met
zondag 15 augustus een podi
um aan theatermakers van ei
gen bodem en uit het buiten
land. Boulevard '93 is geen
straatfestival en is derhalve ook
terughoudend met het pro
grammeren van straattheater.
Geen amusement dus voor de
dagjesmensen die vanaf een
bankje gratis voorstellingen be
kijken.
Het publiek moet voor de
voorstellingen betalen. „Wij wil
len geen culturele braderie zijn.
We hebben voor een andere
formule gekozen. Bovendien is
er weinig echt spraakmakend,
toonaangevend en vernieuwend
straattheater in Europa te vin
den", vertelt Boulevard-woord
voerder Eric Alink. „Er is volop
gelegenheid om te flaneren,
maar we zoeken publiek dat
echt in theater is geinteres-
seerd."
De Bossche Boulevard '93
biedt het publiek absurditeit,
humor, eigentijdse dans en
nieuwe muziek. Het hart van de
stad biedt ruimte aan zo'n zes
tig gezelschappen die in ander
halve week tijd ruim 150 voor
stellingen geven. Extra aandacht
is er voor dans en beeldende
kunst. Tien beeldende kunste
naars gaan Under Cover in het
gelijknamige kunstproject.
Nieuw is beeldende kunst voor
kinderen, wat zijn beslag krijgt
in het "Varkensproject' van de
Vlaming Carl Gyde. Acht Gentse
kunstenaars lieten hun fantasie
los op het varken. De expositie
was al eerder in het kader van
Antwerpen Cultuurstad '93 te
zien.
Een scene uit 'Cirque Plume', te zien op het Theaterfestival Den Bosch.
FOTO» JOEP LENNARTS
Boulevard '93 kent opvallen
de premières, zoals die van the
atergroep Vis'-a-Vis. Het gezel
schap zet de zwartgallige come
dy 'Central Park' voor het voet
licht. Een stuk waarin de elf mi-
mespelers en vormgevers de
draak steken met de Ameri
kaanse rampenfilms als bijvoor
beeld The Towering Inferno'.
Het is dan ook niet toevallig dat
de voorstelling zich afspeelt op
het dak van een wolkenkrabber.
Op die beperkte leefruimte zijn
zes kantoorbedienden een
weekeinde lang tot elkaar ver
oordeeld. En dat leidt tot
moord, doodslagen hartstocht.
Hét Cirque Plume zal met zijn
parodie op her klassieke circus
ongetwijfeld veel publiek trek
ken. Een voorstelling neergezet
door jonge Franse artiesten. Tot
woede van liefhebbers van het
klassieke circus ontving Plume
in '90 de nationale circusprijs
van Frankrijk. En dat alles zon
der zaagsel en stallucht. Ook de
Dogtroep kan, haast traditiege
trouw, rekenen op een groot
publiek. Het gezelschap levert
strijd met een kogelronde man
darijn in de nieuwe voorstelling
l'Ascension du mandarin.
Leonie Jansen staat voor de
derde keer in successie gepro
grammeerd. Ditmaal verzamel
de zij Bertus Borgers, Magie
Frankie, Marjolien Touw, Plattel
en actrice Renée Soutendijk om
zich heen. Soutendijk zal haar
debuut als zangeres maken.
Een greep uit andere opval
lende voorstellingen: Pianist
Tony Overwater speelt live mu
ziek bij Franse films uit de jaren
twintig en pianist Hugo van
Neck begeleidt de stomme film
The General' met Buster Kea-
ton. Bisprodukties speelt 'Travo,
dag mevrouw' waarin acteur
Herman Brand een biecht
houdt over schaamte en lust.
Travestie staat centraal in deze
voorstelling.
Het tiendaags Theaterfestival
Boulevard '93 speelt zich onder
meer af in tenten aan de voet
van de St. Jan, in hel Casinothe
ater en de Orangerie in de voor
malige St. Josephkerk. Kaartver
koop en informatie bij alle VW-
bespreekbureaus in Nederland.
Madonna wil show voor China kuisen
beuing» Madonna is bereid tijdens een mogelijk optreden in de
Volksrepubliek China haar show te kuisen. Dat heeft de officiële
krant Peking Evening News gisteren gemeld. Na het aanbod van
de Amerikaanse zangeres „overwegen" de communistische au
toriteiten of ze toestemming kunnen geven voor een optreden.
De Chinezen hadden een optreden van Madonna aanvankelijk
van de hand gewezen wegens de wulpse taferelen op het toneel.
Ondanks bedenkingen van de autoriteiten, mag Madonna zich
verheugen in grote populariteit in de Volksrepubliek.
Foto-expositie in Leythenrode
leiderdorp» Jan Smorenburg exposeert tot en met 15 september
foto's van oude prieeltjes in Nederland in Leythenrode aan de
Hoogmadeseweg 55 in Leiderdorp. De exposities is dagelijks te
zien van 10.00 tot 20.00 uur.
Deborah (Blondie) Harry ruilt populariteit graag in voor kwaliteit
Ter geruststelling van alle
oudere jongeren die ooit
fan van haar waren: ze is
nog even mooi als vroeger.
Als er een geheim bestaat
voor het zich eigen maken
van de eeuwige jeugd, dan
moet de voormalige front
vrouw van Blondie Debo
rah Harry, 48 lentes, dat in
bezit hebben.
amsterdam louis du moulin
Debbie Harry, ooit bestempeld
als de 'Marilyn Monroe van de
Rock', behoort niet tot die zon
dagskinderen wier hele carrière
wordt gekenmerkt door uitslui
tend voorspoedige ontwikkelin
gen. Voordat ze in 1978 wereld
wijd met (voor menigeen als)
Blondie doorbrak had ze al zo'n
twaalf jaar microfoongeploeter
achter de rug, naast echte
broodwinningen als schoon
heidsspecialiste, serveerster en
Playboy-bunny.
Vier tropenjaren later werd
haar muzikale leidsman annex
levensgezel, gitarist Chris Stein,
geveld door een zeldzame huid
ziekte, die het einde van de Ne-
wyorkse new wave-band zou
betekenen en La Harry tot eind
1986 buiten beeld zou houden.
Na Stein's wonderbaarlijke ge
nezing stortte Harry zich vol
goede moed op haar solo-carri
ère, maar gaandeweg moest ze
accepteren dat de hoogtijdagen
voorbij waren.
Haar vorige (derde) album
'Def, Dumb Blonde' (1989)
viel bij de vakpers nog wel in
goede aarde, het grote publiek
liet het echter links liggen. Van
daar dat aan haar nieuwe troef
'Debravation' nogal wat brain
stormen en andere schermutse
lingen vooraf zijn gegaan, be
kent ze zonder omhaal. „Blon
die kon destijds zo groot wor
den, omdat we over zoveel ar
tistieke vrijheid beschikten. Dat
ons geluid in het begin overliep
van vroege jaren zestig-invloe
den vonden de meeste platen-
mensen maar niks, maar we
konden wel gewoon onze gang
blijven gaan. Ik ben nooit an
ders gewend geweest, tot aan
dit album, dat zonder de be
moeienissen van de maatschap
pij waarschijnlijk nog iets avon
tuurlijker zou zijn geweest."
Vernieuwend
Op het eerste gehoor klinkt 'De
bravation' ('De titel slaat op
mijn persoonlijke energie, mijn
Maar liefst vijftigduizend zijn er
van gedrukt. De Klepzeiker
schoolagenda '93-'94. Het sum
mum in puberale 'pikken-,
puisten- en piercinghumor' en
daarom niet alleen ongemeen
populair bij de middelbare
schooljeugd maar ook een bron
van controverses. Toch ver
wacht directeur G. van Wulften
van uitgeverij CIC uit Amster
dam geen herhaling van de
stroom negatieve publiciteit die
de afgelopen jaren over de
agenda werd uitgestrooid.
Klepzeiker is de bekendste
creatie van de Leidse tekenaar
Eric Schreurs. Een vies, zwetend
en sukkellig mannetje dat altijd
als slachtoffer wordt neergezet.
Van (Joop) Klepzeiker zijn een
tiental albums verschenen die
gretig aftrek vinden. „De strips
van Schreurs verkopen de
laatste jaren als de besten. Sa
men met Hein de Kort en Aste-
rix staan ze bovenaan, nog voor
Suske en Wiske en Kuifje", al
dus Van Wulften.
Maar een maal per jaar staat
Klepzeiker extra in de belang
stelling, als Schreurs samen met
compaan Hein de Kort en nog
wat medewerkers een agenda
uitgeven. De inhoud van dit
jaarwerkje is niet anders dan
van Schreurs en De Kort mag
worden verwacht. Als humor
verpakte en meestal absurde
seks in alle mogelijke variaties
en ook onmogelijke situaties,
het gaat per slot van rekening
om tekeningen en wat fotocol
lages. Iedere zeven dagen wat
nieuws en vooral lekker vies.
Maar het feit dat het om een
schoolagenda gaat, en dus spe
cifiek op de schooljeugd is ge
richt, leverde in het verleden de
nodige problemen op, wat de
verkoopcijfers overigens be
hoorlijk stimuleerde.
Zo werd de Klepzeiker-agen
da door de boekhandels van
Bruna geboycot vanwege het
pornografische karakter en de
shokkerende teksten. Theo van
Gogh, een van de tekstschrij
vers, werd door de Stichting Be
strijding Anti-Semitisme aange
klaagd en moest zich voor de
rechter verantwoorden. Amnes
ty International liet weten de
agenda onsmakelijk te vinden.
De publiciteit miste zijn doel
niet. Diverse schoolhoofden
verboden de agenda waardoor
het boekje nog beter verkocht.
Daarom dacht Van Wulften er
waarschijnlijk ook geen seconde
over om te stoppen met de
Klepzeiker-agenda. „En dit jaar
verwacht ik ook geen proble
men", aldus de uitgever.
Klepzeiker Schoolagenda
93/94. Uitgerevij CIC Amster
dam. ƒ14,95 vooralsnog bij ie
dere boekhandel.
te haar toevallig via John Willi
ams (een van Harry's produ
cers-red.) en ze nodigde me
meteen uit om bij haar thuis te
komen, want ze dacht dat ze
nog wel wat bruikbaars voor mij
in haar archief had. Ze is gaan
spitten, waarna we samen tot
iets heel fraais, 'Strike me Pink'
zijn gekomen. Anne is echt een
grootheid op het gebied van
samplen. Dankzij haar heeft dat
nummer een trompetsolo waar
Miles Davis van zou opkijken."
In haar drang tot stijlbreken
weet ze zich verder gehinderd
door haar hechte band met
Chris Stein, tegenwoordig nog
slechts haar muzikale vertrou
wensman. Met hem samenwer
ken is voor haar net zo logisch
als ademhalen, daarom zal zè
waarschijnlijk nooit met een
ander in zee gaan.
Hollywood
Ze zou graag willeri dat ze op
acteergebied over eenzelfde
steun- en toeverlaat beschikte.
In dat geval zou ze er in Holly
wood vast en zeker beter op
staan. „Het blijft heel moeilijk
voor popartiesten om over te
stappen naar het witte doek. Ga
al mijn collega's uit de muziek
maar na, ik denk dat er een is
die als als acteur of actrice net
zoveel indruk heeft gemaakt
dan als zanger of zangeres,"
zegt Harry, alvorens concreet te
verwijzen naar Madonna en
Mick Jagger.
Debbie Harry: „Van mij hoefje dan ook geen afscheid en come back a la Tina Turner te verwachten."
FOTO DAH LEN
levenslust') behoorlijk ver
trouwd, niet in de laatste plaats
door haar karakteristieke, kin
derlijke stem. Wie langer naar
elk van de twaalf songs luistert
hoort evenwel steeds meer ver
nieuwende elementen. „Het is
inderdaad een plaat met ver
schillende lagen," bevestigt ze.
„Ieder nummer heeft wel wat
aparts. Komt ook omdat er dit
keer zoveel nieuwe gastmuzi
kanten betrokken zijn geweest."
Meest opvallende naam te
midden van een hele rits leve
ranciers van frisse impulsen is
die van Anne Dudley van het
Britse Art of Noise. „Ik ontmoet
Schrijven is een andere disci
pline waarin ze zich verder
hoopt te bekwamen. „Hoe het
moet, hoef je mij niet te vertel
len. Gewoon iedere dag een
paar uur gaan zitten en tikken,
dan kom je er wel. Ik heb dat bij
Truman Capote gezien. Hoe
ziek die kerel ook was. hij kroop
achter zijn bureau en kwam er
niet achter vandaan voordat-ie
voor zichzelf kon zeggen dat-ie
zich helemaal had gegeven. An
dy Warhol was trouwens net
zo'n stugge doorzetter, maar
dan met schilderen."
„Ik heb die mentaliteit ook
wel, zij het alleen met zingen,
vrees ik. Ik kan er gewoon niet
van buiten. Van mij hoef je dan
ook geen afscheid en come
back la Tina Turner te ver
wachten. Ik ga door totdat ik
niet meer kan. Veel mensen
kunnen dat niet zetten, omdat
het er dik in zit dat ik mijn gou
den jaren allang achter me heb.
Ik zelf kijk daar niet meer naar,
ik hoor alleen mijn stem en die
is in de loop der jaren alleen
maar beter geworden."
een ontbijt zat er na een dag al
FOTO
De Leidse band As The Eye: „We zouden een VIP-behandeling krijgen,
niet meer in."