Sport
Sampras niet langer 'onzichtbare man'
Indurain: de zweep erover
Sluipschutter Argentinië velt Mexico
MAANDAG 5 JULI 1993
11
Novotna in tranen
Jana Novotna huil-
I Z de tranen met tui
ten na haar verloren Wim-
bledon-finale tegen Steffi
Graf
Herstel AV Holland
/i a AV Holland en De
11 Spartaan herstellen
zich in landelijke atletiek-
competitie
Ajax stuurt nog één fax
Amsterdam Ajax heeft weinig hoop meer dat de transfer van Pe
ter Dubovsky nog doorgaat. De club stuurt vandaag een laatste
fax naar Slowakije. „Het resultaat zal waarschijnlijk nul zijn",
geeft penningmeester Arie van Os toe.
Ajax wordt al twee weken misbruikt door de zaakwaarnemers
van Dubosvky. Dat is de overtuiging van Arie van Os. De Am
sterdammers schermen met een mondeling akkoord, dat al twee
weken geleden werd bereikt. Met de aanbieding van Ajax toert
Anton Ondrus, ex-international en manager van zowel Slovan
Bratislava als Dubovsky, door Zuid-Europa om een nog beter
contract af te dwingen. Van Os: „Dat hebben ze ook min of meer
toegegeven. „Van Os wil dat spel niet meer meespelen. „Wat mij
betreft verscheuren we de aanbieding. Als de heren dan nog wat
willen, praten we alleen nog vrijblijvend."
Loos alarm op Wimbledon
londen Drie uur voor de aanvang van de finale in het vrouwen
enkelspel tussen Steffi Graf (DUi) en Jana Novotna (Tsj) kwam
op Wimbledon een bommelding binnen. De politie liet onmid
dellijk het complex ontruimen.
Een half uur later bleek dat het om een loos alarm, ging. Oorzaak
van de melding was een ongevaarlijk pakje op het centre court.
Steffi Graf te ziek voor diner
londen Steffi Graf heeft gisteravond het traditionele Wimble-
don-diner in het Savoy-hotel van Londen niet bijgewoond. De
winnares meldde zich ziek. Pete Sampras was wel aanwezig en
opende het bal met een dansje met zijn vriendin Delaina Mul-
cahy. „Miss Graf voelt zich niet lekker", antwoordde Wimble-
don-baas Chris Gorringe op vragen. „Ze wordt onderzocht door
een arts." Gorringe zei dat hij geen idee had, wat de Duitse
mankeerde.
Zuidafrikaanse rugbyers verongelukt
Johannesburg Twee Zuidafrikaanse rugbyers zijn zaterdagmor
gen om het leven gekomen bij een verkeersongeluk. Flyhalf Ca
meron Oliver en scrumhalf Stef Nel, spelers van Transvaal, bots
ten op de weg tussen Sun City en Johannesburg met hun auto
frontaal op een tegenligger. Oliver was op slag dood, Nel over
leed in een ziekenhuis aan zijn verwondingen.
Gemengde gevoelens bij
Nederlands mixed-dubbel
Ook dit jaar mocht een Neder
lands paar zich in de royal box
vervoegen voor het in ontvangst
nemen van twee zilveren
schaaltjes ter grootte van een
onderzetter. Het was de helft
van de prijs, de andere helft was
bijna 80.000 gulden, voor Ma-
non Bollegraf en Tom Nijssen
na de finale van het gemengd
dubbel, waarin zij met 3-6 4-6
verloren van Mark Woodforde
en Martina Navratilova. Vorig
jaar waren het Elting en Ore
mans, die de eindstrijd*verloren
van Suk (binnenkort weer dub-
belpartner van Nijssen) en Nei-
land.
Een Nederlands dubbelpaar
heeft nog nooit op Wimbledon
gewonnen. De keren dat Betty
Stöve zegevierde (in '78 en '81)
deed ze dat met de Zuidafrikaan
Frew McMillan. „Het is natuur
lijk jammer als je er zo dicht bij
komt. Maar eerlijk is eerlijk: zij
waren gewoon beter dan wij",
aldus Manon Bollegraf.
Woodforde vormde zaterdag
al met Woodbridge de winnen
de combinatie in het mannen-
dubbel. Voor Martina Navratilo
va was het de achttiende Wim-
bledontitel. „Met twee links
hand igen tegenover ons was het
erg moeilijk," vond Bollegraf.
„Als je niets tegen de service
kunt uitrichten, kom jezelf wel
erg onder druk te staan. Bei
den verloren eenmaal hun op
slag. Bollegraf in de eerste set,
Nijssen in de tweede.
Pete Sampras brengt het
tennis weer een beetje te
rug naar de bron. In het
tijdperk van de dubbelhan-
dige backhand, de snoei
harde service en de alles-
of-niets-return speelt hij
het spel op een bijna klas
sieke manier. Als in de ja
ren van het houten racket.
londen rob van der zanden
Maar de waardering van het
volk voor het zuivere tennis van
de 21-jarige Amerikaan is
mondjesmaat en nog steeds
durft men te twijfelen aan zijn
kwaliteiten. Hij is de aanvoerder
van de wereldranglijst. En sinds
gisteren heeft hij zich voorgoed
bewezen door Wimbledon te
winnen. Hij versloeg in vier sets
zijn één jaar oudere landgenoot
Jim Courier, 7-6, 7-6. 3-6, 6-3.
Meer moet dat niet zijn om tus
sen de groten te worden ge
rangschikt, zou men zeggen.
Na gisteren moet er een einde
komen aan het wantrouwen je
gens Pete Sampras. Deze we
reldtennisser verdient het niet
om te worden beschouwd als
een provinciaal. 'Boring Pete'
en 'Pistol Pete' okay, maar de
bijnaam 'onzichtbare man' past
hem niet meer.
Doorbraak
De Wimbledon-zege van de
man uit Tampa, Florida is een
nieuwe doorbraak. Na zijn zege
in de US Open in 1990 bleef
Sampras bij de Grand Slams al
tijd verstoken van een hoofd
prijs. Toen hij als 19-jarig talent
zijn landgenoot Agassi in New
York versloeg, leek een nieuwe
ster geboren, maar in de jaren
die volgden kon hij de hoge ver
wachtingen niet inlossen. Zijn
Masters-titel in 1991 telde wat
dat betreft niet echt. Omdat de
grote spelers zich nog altijd be
wijzen op de vier grote toer
nooien, werd hij altijd een
beetje afgeschilderd als iemand
die er niet bijhoorde.
Toen Sampras en zijn coach
Tim Gullikson drie weken gele
den in Londen arriveerden was
een Wimbledon-titel het laatste
waar ze aan dachten. De als
eerste geplaatste speler had last
van zijn schouder en vroeg uit
stel voor zijn openingswed
strijd. tijdens zijn wedstrijden
nam hij pijnstillers, maar naar
mate het toernooi vorderde
werd de blessure minder hin
derlijk.
Pete Sampras zweeft door het beeld. De Amerikaan kreeg loon naar werken want hij won Wimbledon. foto ap
Via overwinningen op Bor-
wick, Morgan, Black, Foster,
Agassi en Becker baande hij
zich een weg naar de finale. Pe
te Sampras was in bloedvorm.
Zijn schouder zat hem bepaald
niet in de weg en zijn spel was
een verademing.
Het verwijt is steeds dat er zo
weinig emotie bij komt kijken
als Sampras speelt. En inder
daad, hij is geen man die zich
met zijn p.r. bezighoudt op de
baan. De Engelsen liepen in de
afgelopen weken niet warm
voor hem (1000 vrouwen werd
gevraagd met welke bekende
speler ze het liefst aardbeien
wilden eten, Sampras eindigde
als laatste) en de Amerikanen
vinden hem ook veel te saai in
vergelijking met de oude helden
Connors en McEnroe, die de
vonk over deden slaan naar de
tribunes.
Maar Sampras stopt de ex
pressie in zijn slagen. Hij heeft
een enorm balgevoel en is een
natuurtalent. Misschien is'zijn
probleem (of eerder dat van de
toeschouwers) dat alles zo mak
kelijk gaat en niet van deze tijd
lijkt. Hij kreunt en vloekt niet.
Hij slaat een klassieke backhand
met één hand, kiest zorgvuldig
heid boven snelheid en kracht
(hij brengt een service terug,
maar gaat meestal niet meteen
voor het punt) en legt volleys
neer met een dodelijke precisie.
Sampras is ontspannen op de
baan. Hij leeft ook ontspannen
naar zijn wedstrijden toe. Toen
hij de US Open-finale moest
spelen, zat hij 's ochtends nog
ergens in een stamcafé met
vrienden (zijn ouders zagen de
finale overigens in een winkel
centrum op de televisie en vol
gens Sampras zaten ze gisteren
tijdens de finale zeker niet voor
de buis...). Afgelopen week sloeg
hij ter voorbereiding op één van
zijn wedstrijden nog een balle
tje met Elton John, die in Lon
den een huis heeft.
Ook gisteren leek niets een
laatste overwinning in de weg te
staan. Courier (nummer 2 in de
wereld, hij kon bij een zege 1
worden) en Sampras stonden
gisteren voor het eerst tegen
over elkaar op gras. In de on
derlinge wedstrijden leidde
Sampras met 7-2 maar dat
staatje was van weinig beteke
nis. Net zoals de vier Grand
Slam-titels van Courier (tegen
Sampras 1) in de prullenbak
konden voor deze wedstrijd. In
het duel gaven de twee Ameri
kanen op hun nationale feest
dag (Independentday) elkaar
geen duimbreed toe. De eerste
twee sets moesten via een bar
rage worden beslist en Sampras
kreeg na twee keer winst een te
rugslag in de derde set. In de
vierde stond hij er weer.
Doorslag
„Ik voelde mijn schouders een
beetje zwaar worden, maar in
de vierde was ik weer de oude.
Het matchpoint in de vierde
was het grootste punt in de we
reld voor me. Ik denk dat ik een
paar weken nodig heb om te
beseffen wat ik gedaan heb," zei
Sampras, die vond dat zijn ver
beterde returns de doorslag
hadden gegeven, niet alleen in
deze partij maar in het hele
toernooi. „Alle groten wonnen
hier in de afgelopen jaren door
hun service-return. Becker, Ed-
berg, Agassi. Nu ik. Er is veel ge
praat over de wereldranglijst. Ik
was nummer één, terwijl Jim
Australië won en in Parijs fina
list was. Nu heb ik laten zien dat
ik terecht op één sta," aldus dé
man die 825.000 gulden mee
naar huis nam en voor Courier
de helft achterliet in de prijz.en-
pot.
Onlangs ondervroeg de spe
lersvakbond alle profs naar hun
top drie op diverse spelonder
delen. Backhand, forehand, ser
vice, return, volley, smash, lob,
stopvolley, passeerslag, voeten
werk en mentalitiet waren de
items. Na optelling van de pun
ten werd per onderdeel een top
3 gemaakt van spelers. In geen
enkele facet bleek Sampras bij
de beste drie te behoren volgens
zijn collega's. ,De onzichtbare
man' hoort nergens bij en is
volgens zijn vakgenoten niet
meer dan een subtopper. Hij is
alleen in tennis de beste.
Gewoon weer verder gaan waar hij gebleven was. Dat gold voor Miguel Indurain en zijn gele trui. Eindigen in het geel en nu weer begonnen in die
kleur. foto ap
GUAYAQUIL ANP/RTR
Gabriel Batistuta heeft het Ar
gentijnse elftal aan de veertien
de Copa America geholpen. De
aanvaller schoot vannacht in
Guayaquil twee keer raak in de
finale tegen Mexico, 2-1: Door
zijn treffers prolongeerden de
Argentijnen de Zuidamerikaan-
se titel.
In de eindstrijd tegen Mexico
in een half gevuld Monumental-
stadion (40.000) in Guayaquil
opende Argentinië aanvallend.
In het harde duel met veel over
tredingen, dat door de 32-jarige
Braziliaanse arbiter Rezendes
strak werd geleid (hij trok acht
keer geel), vendel Argentinië na
de rust in zijn oude stijl. Het
legde het accent op de verdedi
ging en loerde met arendsogen
op de counter. In de snelle Ba
tistuta bezat de ploeg een sluip
schuttervan wereldformaat.
De aanvaller van Fiorentina
ontsnapte in de 63ste minuut
even aan de aandacht van zijn
bewaker Ramirez en passeerde
doelman Campos in de korte
hoek, 1-0. Het doelpunt vormde
het begin van de tien opwin-
denste minuten in de wedstrijd.
Zes minuten later lag de gelijk
maker achter Goycochea. De
Argentijnse doelman haalde lin
kerspits Alves onderuit en de ar
biter legde( de bal op de stip.
Galindo stuurde Goycochea
naar de verkeerde hoek: 1-1.
Een kwartier voor het einde
profiteerde Batistuta van een
onachtzaamheid in de Mexi
caanse verdediging. Hij pikte
een uitgooi van Simeone op,
passeerde Ramirez en schoot
diagonaal in, 2-1.
LES SABLES d'OLONNE»
DICK HEUVELMAN GPD-VERSLAGGEVER
Parijs is nog ver, zou Zoetemelk
zeggen, maar na krap zeven
Tourkilometers waren er al en
kele interessante kaarten ge
schud. De grootste troef legde
Miguel Indurain op tafel. De ti
telverdediger is in een blakende
vorm naar Le Puy-du-Fou afge
reisd. Daar. op de met veel his
torie omgeven 'berg der
dwazen', maakte de Spanjaard
met Baskenbloed zaterdag dui
delijk dat hij geen inbreuk
wenst op zijn heerschappij in
de wereld van het cyclisme.
Met superieure pedaalslagen
liet hij de concurrentie meteen
zuchten onder zijn geel gekleur
de regime. Was die proloogtri-
omf een logische gang van za
ken, wat Indurain gisteren liet
zien, was nog nooit vertoond.
De Grote Leider ging, in de fina
le van de sprintersrit naar Les
Sables d'OIonne, in de slag voor
bonificatieseconden. Met suc
ces, hij sprokkelde er vier en
daarmee bracht hij de marge op
zijn naaste belager, de Zwitser
AlexZülle, op 12 tellen.
Geen verschil uiteraard dat er
nu meteen in tikt, maar het
wekt wel de schijn dat Indurain
de zaken dit keer eens anders
gaat aanpakken. De man die
bekend staat als een verdediger
pur sang schoot plotseling uit
zijn vertrouwde rol in het
dorpje Grosbreuil, waar de
laatste tussensprint aan de orde
was. Schouder aan schouder
met de Franse groene-truikan
didaat Jalabert vocht hij om vier
tellen winst, want het maxi
mum (6) was al vergeven aan de
op dat moment solerende Pool
Jaskula. Een sprintende Indu
rain, dat is een zeldzaam ver
schijnsel. Dat hij het ook nog
redelijk kan, bewees hij door
Jalabert, toch allesbehalve een
slak, voor te blijven. In hun
spoor zaten de Italianen Chiap-
pucci en Bugno. Ze wilden zich
er ook mee bemoeien, doch
konden deze verrassingsma
noeuvre van de Banesto-kop-
man niet adequaat beantwoor
den.
Heeft Indurain misschien
snode plannen? Hoewel hij be
weert dat records hem koud la
ten, wekte hij gisteren de schijn
dat hij het leiderstricot meer
dan ooit koestert. Lonkt hij stie-
kum naar evenaring van het re
cord, dat Maurice Garin (1903),
Philippe Thys (1914), Ottavia
Bottecchia (1929), Nicolas
Frantz (1928) en Romain Maes
(1935) in een reeds zeer grijs
verleden hebben gevestigd? Dit
vijftal droeg van start tot finish
de gele trui. Indurain liet desge
vraagd weten geen plannen in
die richting te hebben. Maar
waarom dan die extra energie
aanwenden voor een paar tellen
tijdwinst? Indurain: „Ik zag
Bugno versnellen en ik wil op
mijn directe concurrenten geen
tijd verliezen, geen seconde."
Olaz
Nee, van een straf regime wilde
de held van het dorpje Olaz (z'n
nieuwe woonplaats sinds hij
eind vorig jaar is getrouwd)
geen weet hebben. „Ik zal die
trui zeker niet met hand en tand
verdedigen. Althans niet ten
aanzien van renners die geen
kans maken op de eindzege. Ik
heb maar één doel en dat is als
winnaar het podium in Parijs
beklimmen. Ik heb me trou
wens wel verbaasd over de grote
verschillen in de proloog. Het
was echt niet mijn bedoelinR
gelijk een psychologische tik uit
de delen. Dat is in tegenspraak
met de manier waarop ik wil
winnen, gewoon op de juiste
momenten toeslaan."
Er is dus nog hoop voor de
vrijbuiters. Indurain is nog niet
bekeerd tot het Merckxisme, die
de leer van het kannibalisme er
op na hield. Hij blijft anderen
ook best wat moois gunnen, als
ze maar geen Chiappucci, Bug
no, Zülle en Röminger heten.
En Breukink, ofschoon de Ne
derlandse favoriet in de proloog
een beetje onder de maat bleef
Zelf vond hij zijn prestatie in l.e
Puy-du-l-ou redelijk, omdat-ie
gaf hij aan geen specialist
op een parcours met een venij
nige klim is. Niet meer dan,
want in 1989 beheerste hij dat
werk nog wel perfect. Toen
overmeesterde Breukink, nog in
het shirt van Panasonic, in
Luxemburg-stad als beste van
het Tourpeloton de ook niet
kinderachtige Pabeierberg. En
werd ene Indurain, destijds net
als Breukink een coming-man.
zevende.
Dit -keer bleef Breukink op
plaats 13 steken, op 26 secon
den van Indurain. Die rondde
het parcours met een formida
bel gemiddelde van bijna vijftig
per uur (49.687). Breukinks
moyenne lag ruim 2 kilometer
lager. Het excuus lag voor de
hand. dc vrijdag tijdens een
training licht gekwetste knie als
gevolg van een crash die werd
veroorzaakt door een onoplet
tende automobiliste. Breukink
is echter nuchter en reëel ge
noeg om zich daarachter niet te
verschuilen. Breukink: „Bij het
inrijden had ik wat last, maar
niet noemenswaardig. Toen ik
eenmaal bezig was met die pro
loog, merkte ik er niets van. Dan
doet namelijk alles pijn. Nee.
met die knie valt het wel mee."
Dat drie ploeggenoten (Zülle,
Jalabert en ook nog Bniyneel)
een snellere chrono lieten regi
streren, liet de kopman koud.
„Een proloog is maar een begin
en hoogstens een indicatie van
de vprm van de dag. Meer niet.
Daaruit mogen niet te snel con
clusies worden getrokken. Ik
venvijs naar 1990. Toen werd ik
derde in het eindklassement
met een nog slechter uitgeval
len proloog." T
Tikje
Toch voelt Breukink ongetwij
feld de opdringerige adem van
Zülle, Indurains naaste belager,
in zijn nek en zal zijn verlies
wellicht een psycholgisch tikje
hebben veroorzaakt. Te meer
omdat de kopman met de
meest geavanceerde (Lotus)fieis
van het ONCE-team reed. Een
carbonproduct dar veel over
eenkomsten vertoont met dc
wonderfiets van Olympisch
kampioen Chris Boardman.
Zülle had ook zo n raccmachine
tot zijn beschikking, doch ver
Icoos zijn vertrouwde karretje
Opmerkelijk was eveneens
het toch vrij 'eenvoudige' rijwiel
van Indurain, zonder dichte
wielen ook. Die blijken opeens
weer uit de mode (e raken. Hel
bewijst de stelling van \eci
lands beroemdste mecanicien.
Jan Le Grand. Hij stelt dat. alle
technische snufjes ten spijt, het
uiteindelijk de benen zijn die
het hem doen. In die van Mi
guel Indurain moeten dan wel
haast bovennatuurlijke krach
ten zitten. Waar anderen total
loss de meet bereikten, stapte
dc Spanjaard nauwelijks gele
kend af. De Franse renner Man
Madiot, medewerker bij het ra
diostation Europe, stond er ver
stcld van. „Het was net of die
Indurain even een terrasje had
gepikt. Niet te geloven!"
