UIT
'Boze tongen beweren dat
ik 65 jaar ben geworden'
c
'Ik wil later ook
Barbie worden'
Rtv show
'Het wordt knokken om
je renner te spreken'
WOENSDAG 23JUN11993
Tekenaar Dik Bruynesteyn doet het rustiger aan
EEMNES CPD
chijnbaar onvermoei-
i baar gaf Dik Bruynes-
teyn vele decennia
lang dagelijks vorm aan de
avonturen van zijn stripheld
Appie Happie. Ontelbare sport-
figuren werden door hem ge
portretteerd met een paar sim
pel uitziende, niettemin veelal
raak getroffen karikaturale lij
nen. Het valt Dik Bruynesteyn
zichtbaar zwaar om het te zeg
gen, maar hij wordt ook een
dagje ouder. Én dan wordt het
toch zaak de actieradius wat te
rug te schroeven.
„Boze tongen beweren dat ik 65
jaar ben geworden, maar dat
moet een foutje van de compu
ter zijn. Niettemin: elke dag op
nieuw een grap bedenken en al
tijd maar tegen de deadline van
kranten te werken is een bijna
onmenselijke opgave. Het ma
ken van zo n tekening is het
werk niet, daar ben ik zo mee
klaar. Maar het goeie verhaal er
bij, dat is het probleem, daar
loop ik soms een hele dag over
teprakkizeren."
Dik Bruynesteyn zit op z'n
praatstoel. Zijn levensverhaal
vertelt hij fragmentarisch,
springend van de hak op de tak.
Hij houdt van voetbal en nog
meer van wielrennen. En de
opera is zijn passie. „In m'n vol
gende leven wil ik operaregis
seur worden, of operazanger of
portier van een operathcater.
En als dat niet gaat dan minister
van Onderwijs. Om te bevorde
ren dat kinderen geen dingen
meer hoeven te leren die ze
toch niet kunnen, zoals in mijn
geval algebra. Doodzonde om
met die ballast op te zade-
len.'
Paljas
Leve de opera, zong Bruynes
teyn al op heel jonge leeftijd.
Zijn vader was boordwerktuig- van de mensen die dat vak in
kundige bij de KLM, die vanaf die jaren uitoefenden, is veron-
1930 tot de oorlog van Amster- gelukt. Maar dat terzijde. „In
dam op Batavia vloog. De helft het begin van de oorlog moes
ten de passagiers uitwijken naar
Napels, waar m'n vader gesta
tioneerd werd. Toen hij op ze
kere dag thuis kwam, had hij
een stapeltje grammofoonplaat
jes meegenomen met populaire
Italiaanse liedjes. O sole mio en
O bella Napoli. Per ongeluk zat
er een plaatje tussen dat hij niet
hoefde te horen, omdat het een
opera-opname was. Die legde
hij weg. Nu was ik nog maar
een jochie, maar ik rustte niet
voordat ik iemand had gevon
den die de Italiaanse tekst voor
me kon vertalen. Dat wérd dus
een Italiaanse ijsboer in de Am
sterdamse Kinkerstraat. De ope
ra bleek de Paljas en die ijsboer
vertelde me er zo'n ontroerend
verhaal bij, dat ik spontaan in
janken uitbarstte. Vanaf dat
moment was ik verkocht."
Een studiehoofd was Bruy
nesteyn bepaald niet. Het enige
papiertje dat hij naar eigen zeg
gen ooit heeft gehaald is het
zwemdiploma. Maar zijn vader
was wel bereid om als zijn krui
wagen te dienen en zo kreeg ju
nior toch een aardige job bij de
KLM.
In militaire dienst sloeg hij
aan het tekenen. Puur tijdver
drijf. Tot zijn verbazing waar
deerden zijn dienstmaten de
karikaturen van de toen toon
aangevende sportfiguren. Daar
door aangemoedigd besloot
Bruynesteyn de stoute schoe
nen maar eens aan te trekken
en zijn werk te gelde te maken.
Hij betrad de burelen van de
Haagsche Courant, toen nog ge
vestigd in de Wagenstraat.
Bruynesteyn werd daar te
woord gestaan door de piepjon
ge chef sport Herman Kuiphof,
die wel iets zag in de creatieve
krabbels van zijn gesprekspart
ner. En zo kwam van het een
het ander. „Op een gegeven
moment hoorde ik dat de be
roemde Italiaanse tenor Benja-
mino Gigli naar Amsterdam zou
komen. Ik vroeg de krant of ik
Dik Bruynesteyn dubbel geportretteerd: „Ik ben e
in z'n werk heeft, dus ben ik een rijk man."
een tekening van hem mocht
maken. Dat was goed, al gaven
ze me geen kans dat ik de gele
genheid zou krijgen de man te
tekenen."
Karikatura
Moet je net Bruynesteyn heb
ben. In het Amstelhotel, waar
de grote meester logeerde,
klampte hijik één van Gigli's
vier secretarissen aan. Maar de
man weigerde hooghartig Bruy
nesteyn te woord te staan. „Uit
gerekend op dat moment kwam
plotseling de grote zanger de
trap af. Na bij z'n secretaris te
hebben geïnformeerd wat ik
wilde, kwam hij tot m'n stom
me verbazing naar me toe en
zei op vragende toon: Amigo?'.
Ik antwoordde: Karikatura. En
wat gebeurde? Hij ging zitten en
ik tekende hem. Wat was ik een
gelukkig mens!"
Na de militaire dienst raakte
Dik Bruynesteyn nog een paar
jaar in Australië verzeild. Weer
terug in z'n vaderland nam Dik
de tekenstift weer ter hand.
Eerst voor regionale kranten,
daarna kreeg hij een vaste aan
stelling bij het Vrije Volk.
„Hoofdredacteur Eduard Mes-
ser wilde dat ik zes tekeningen
per week maakte. Dat kan ik
niet, zei ik. Dat kun je wel, zei
hij en daarmee basta. En zo is
het begonnen."
Zijn tekentalent bleef ook in
Hilversum niet onopgemerkt.
Eerst waren zijn prenten te zien
in kinderprogramma's, daarna
in Sport in beeld, de voorganger
van Studio Sport. „Dat televisie
werk heeft me veel bekend-
Prille meisjes dromen weg op roze wolk
Barbie: the girl who's
got it all. Benen waar
geen eind aan komt.
Een superslanke taille onder
•en nimmer verzakkende boe-
'.em. Honderdduizend beeld
schone japonnen, compleet
net een schoenen-collectie die
iet bezit van Imelda Marcos tot
•en lachertje maakt. Een huis,
•en zwembad, een rode Ferrari
;n een superbraaf
/riendje dat er ge-
ïoegcn mee
leemt voor eeu
wig in haar scha-
iuw te staan. Be-
ninnelijk glimla-
:hend paart ze
•en fiks aantal flit
sende carrières
lallerina, popster,
ïrts, olympisch
campioene, ste-
vardess, astro-
laut en succesvol
•.akenvrouw
tan zoet huisvrou-
ven-gedrag: ze
loet zelf de bood-
;chappen en staat
luitend in de keu
ven. Eigenschap-
len die miljoenen
neisjes over de
iele wereld onveranderd blijven
ianspreken. Het was naar het
jordeel van graaf Van Zuylen
'an Nijevelt, eigenaar van het
Vassenaarse landgoed Duinrell,
lan ook de hoogste tijd voor
•en officiële Nederlandse Bar-
iie Dag. Hij transformeerde zijn
iretpark in een knalroze (Bar-
lie's lievelingskleur) Barbic-pa-
adijs, alwaar jong en oud een
lag lang konden wegdromen
»p een dito gekleurde Barbie-
volk.
)mstreden
iinds haar omstreden geboorte
n 1959 (/e was de eerste pop
net sex-appeal. een zware dob-
ier voor puriteins Amerika)
ïeeft 'haar' firma Mattel 650
niljoen Barbies verkocht en dat
s als je ze allemaal achter el-
aar zou leggen vijf maal de
untrek van de aarde.
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
Onlosmakelijk verbonden
met Barbie zijn mode en mooie
kleren. Haar uitgebreide garde
robe is geënt op ontwerpen van
de grote couturiers en waar ze
ook verschijnt op een tuin-
party bij haar vriendje Ken, bij
een tennismatch of op een gala
bal ze is immer getooid met
de juiste make-up, een kapsel
waarin geen haartje verkeerd zit
en de perfecte kleding. Een lich
tend voorbeeld voor tuinparty-,
tenniswedstrijd
en galabal-be-
zoekstertjes in
spé.
Barbie is een we
reldster. Een
idool. Haar fan
club in de Bene
lux telt 63.000 le
den, en hoe geë
mancipeerd we
onze dochtertjes
ook pogen op te
voeden, met Sin
terklaas wordt er
op volle kracht
gejengeld om de
nieuwste uitvoe
ring van de lang
benige plastic
schoonheid.
Op Barbie Dag
was niet alleen
Duinrell in het ro
ze, ook het merendeel van de
bezoekers. Moeders droegen ro
ze Barbie-leggings met bijpas
sende roze Barbie-gymschoe-
nen en hun dochtertjes en
een enkel zoontje zagen er
na kundig make up-werk uit als
kleine kopietjes van de beroem
de pop. De vaders zagen het al
lemaal met een licht zorgelijke
frons aan, want er waren uiter
aard ook ontelbare stalletjes
waar Barbie-artikelen konden
worden aangeschaft. Onmisba
re zaken als het Barbie-huis
159,95), de Barbie-camper
139,95) en voor de dagelijkse
boodschappen van Barbie en
koffie-bezoekjes aan haar vrien
dinnen de handige Barbie-fiets
32.95).
Op de 'Promenade' is een nog
tot eind oktober te bezichtigen
Barbie Show ingericht. Barbie is
daar vakantievierend en wel te
Laura Vlasblom, vertolkster van Barbie-liedjes, omringd door het Barbie-koor.
bewonderen, met Ken aan
boord van een luxe cruiseschip.
En dat miss Plastic ook op het
sportieve vlak haar mannetje
staat, is daar ook te zien. Ze
schaatst, ze zwemt en ze surft.
En ze gaat passend gekleed, dat
spreekt. Een prille bezoekster
had er op Barbie Dag zo haar
gedachten over: „Barbie kan het
beterst schaatsen van allemaal.
Ze valt nóóóóit op haar bips. Ik
wel."
Barbie-dokter
Hoewel Barbie normaalgespro
ken zelden onderuit gaat, was er
voor alle zekerheid op Barbie
Dag toch een Barbie-dokter
aanwezig. Geen overbodige
luxe, want er moest toch een
exemplaar met een zielig ge
knakt nekje per speciale enve
lop worden opgestuurd naar het
Mattel-Ziekenhuis. Zodra de
patiënt 'genezen' is, wordt ze
per kerende post retour gezon
den aan het eigenaresje. Er wa
ren trouwens ook een paar mis
selijke Barbies op Barbie Dag,
naar de begeleidsters beweer
den omdat ze te veel roze sui
kerspinnen hadden gegeten.
Het advies van de Barbie-dok
ter: „Laat ze maar even rustig in
de zon zitten. Dan is het zo
Hoogtepunt van de Barbie
Dag was een heus Barbie Thea
ter, waar een 'wervelend pro
gramma' werd gepresenteerd
door Laura Vlasblom Neder
lands enige sprekende Barbie,
uit een grijs verleden bekend
van de al spoedig ter ziele gega-
ne meidengroep 'Frizzle Sizzle'.
Laura heeft een Barbie-CD ge
maakt en ze was maar al te
graag bereid om daarvan een
paar liedjes te laten horen. Lied
je één ging over de Barbie-fiets
en de Barbie-scooter en het re
frein mocht luidkeels worden
meegezongen:
Op twee wielen door de u
reld
Lekker rijdend door de tijd
'hé-
Voelt mijn Barbie - voelt mijn
Barbie
Zich de koningin te rijk.
Laura heeft de teksten zelf ge
schreven. Ze moet een beetje de
pest hebben aan Barbies
vriendje Ken, want de arme jon
gen fietst in het liedje nog niet
half zo snel als zijn perfecte we
derhelft en belandt bovendien
pech gehad op treurige
wijze in een diepe plas.
Een beetje beweging kon na
tuurlijk ook op Barbie Dag geen
kwaad. Zoals gezegd is Barbie
enorm sportief. Ze heeft het
laat zich raden in navolging
van Jane Fonda, Cher en noem
ze maar op een aerobic-video
uitgebracht: Blijffit met Barbie.
Een aerobic-groepje van zes
kleine Barbies demonstreerde
de passen live, terwijl Barbie ze
in hoogsteigen persoon vanaf
het videoscherm fanatiek op en
neer springend aanmoedigt:
„Hup één-en-twee, jaaa, je hèbt
het, jaaaa. Als je trouw mee-
GESPROKEN
Shannen Doherty
é(Brenda Walsh in
Beverly 90210) in
Studio: „Ik kom
voor mezelf op. Dat
sommige mensen
moeite hebben met een sterke
vrouw is hun probleem. Ande
ren bewonderen die kant van
mijn karakter juist. Natuurlijk
vind ik het vervelend over me
zelf te moeten lezen dat ik
moeilijk ben om mee te werken.
En dat ik zo'n verschrikkelijke
kreng ben."
heidheid en veel werk opgele
verd", stelt Dik Bruynesteyn
met voldoening vast.
Aanvankelijk deed Dik Bruy
nesteyn veel tekst bij z'n teke
ningen, later werd dat allengs
minder. Een tekenaar moet te
kenen, vonden ze bij de kran
ten. Voor Dik'Bruynesteyn zelf
bleef hel verhaal achter de teke
ning altijd op de eerste plaats.
Tekst en taal boeien hem in ho
ge mate, vooral die van de wiel
renners. „Voetballers komen na
een wedstrijd nooit verder dan
de mededeling dat ze moe zijn,
maar wielrenners hebben een
eigen taal. Die zeggen: ik ben
uitgewoond, of ze zijn door het
ijs gezakt en de man met de ha
mer tegengekomen. Prachtig,
die taal."
Zeifis Dik Bruynesteyn tegen
woordig ook een fervent fietser,
niet in de laatste plaats door
zijn langdurig lidmaatschap van
de DOF-club, dat zoveel bete
kent als Door Oefening Flink.
Andere bekende Nederlanders
onder de 25 leden: oud-premier
Dries van Agt, musicus Tonny
Eyk en tv-presentator Fred Os-
ter. De voetbalsport is voor Dik
Bruynesteyn vooral z'n dagelijks
brood. Hij volgt alles en heeft
een encyclopedische kennis van
spelers en uitslagen. „Toen ik
ooit bij de KLM wegging om te
kenaar te worden, dacht ik: ik
hoef niet de beste en de rijkste
te worden, maar wel degene
met het meeste plezier in het
werk. In het algemeen gespro
ken mag ik zeggen dat me dat
aardig gelukt is. Dus ben ik toch
een rijk man."
Shannen Doherty foto pr
Joop van den Ende in NCRV-
gids: „Als ik per dag vijf minu
ten volmaakt gelukkig ben, is
dat veel."
Ben Cramer in het Algemeen
Dagblad: „Mijn werk heeft door
mijn activiteiten bij het volks
toneel en in musical meer diep
te gekregen."
Ben Cramer in het Algemeen
Dagblad: „Je kunt me vergelij
ken met PSV. Het succes is er,
maar vervolgens .vergeet de
clubleiding te verjongen. Zo
probeerde ik met hetzelfde ma
teriaal kampioen te blijven.
Maar de omstandigheden en de
samaak van het publiek veran
derden."
Karei van Doodewaerd, de
nieuwe voorzitter van de TROS
in het AD: „Ik ben in 1985 lid
geworden van de TROS, omdat
ik altijd een beetje in me heb
gehad dat als iedereen in een
Saab rijdt en lid is van de VPRO
in het wereldje waarin ik werk
te, dat ik niet in een Saab moest
rijden en geen lid moest zijn
van de VPRO."
Koos Postema in TV Magazine
over NOVA: „Ik kijk zoveel mo
gelijk naar NOVA, omdat het
programma een begin is van de
samenwerking tussen de betere
actualiteitenmedewerkers in
Hilversum. En aangezien ik te
gen het omroepbestel ben, ben
ik groot voorstander van zo'n
samenwerkingsvorm. Dat de
cor, hè, dat is zo buitengewoon
lelijk. Iemand heeft mij eens
verteld dat het een universum
moet voorstellen. Dat zal wel.
Het lijkt wel of het in een peu
terspeelzaal is gemaakt. Maar
NOVA heeft wel weer de beste
drie presentators. Paul Witte-
man is nummer één, al Iijkt-ie
nog niet zo op z'n gemak. Daar
na komt Charles Groenhuijsen
en als derde Victor Deconinck.
De dames hadden wel thuis
kunnen blijven. Niet vanwege
het feit dat het dames zijn, maar
omdat de betreffende vrouwen
naar mijn mening niets toevoe
gen."
Dana Dool, Ankie Visser in de
dramaserie Het Oude Noor
den, in TV Magazine: „Ik rom
mel maar wat, rotzooi maar wat
aan. Dan speel ik weer eens
hier, dan weer daar: Ik zeg
nooit: ik doe liever dit of dat, te
levisie of theater. Want ik heb
geen keuze. Het is vreselijk
moeilijk werk te vinden. Tot nu
is het me gelukkig altijd gelukt.
En als het in de toekomst niet
lukt, ga ik lekker in bed liggen
voor de televisie. Dan laat ik me
eens lekker vermaken door an
deren."
Discjockey Gijs Staverman in
het Veronica omroepblad: „Ie
dereen houdt van muziek. Wat
is er dan mooier dan wat ik doe:
plaatjes draaien voor e
publiek? Ik kan niet
uitleggen wat voor
gevoel dat is, maar
ik krijg er af en toe
je-Weet-
groot
a-CI
Het i
ziekte, een virus dat
nooit meer weg
gaat. Het is lalaaa!"
Tourverslaggevers wacht heidense klus
HILVERSUM. GPD
doet, blijf je net zo slank als Bar
bie!"
Menig vader moest zijn por
temonnee trekken en vijfen
twintig gulden dokken, tenein
de zijn spruit middels de video
in Barbie-s/jfl/wte houden. Heel
wat volwassenen zagen het va
kantiegeld voor deze zomer
zelfs ernstig in gevaar te komen,
toen na de aerobics de Barbie
Modeshow begon. Geshowd
werden van die snoezige roze
fietsbroekjes, Barbie-truitjes en
andere Barbie-zaken, zonder
welke dochterlief beslist niet le
ven kan. Wie wil er nu niet net
zo mooi zijn als Barbie, lekker
in een rode Ferrari rijden en de
hele dag aan de rand van een
Barbie-droomzwembad in de
zon liggen? Op Barbie Dag was
er dan ook maar een antwoord
mogelijk op de vraag „Wat wil je
later worden?" Inderdaad: „Bar
bie!"
Slim bedacht van Mattel.
Het is bepaald geen
2.600 kilometer fietsen. Maar
ook de verslaggevers en technici
in de Ronde van Frankrijk heb
ben het deze zomer verre van
gemakkelijk. Tientallen radio-,
televisie- en krantertiensen
moeten meer dan in andere ja
ren hindemissen nemen om
hun werk te doen. Het commer
ciële en journalistieke circus eist
telkens meer ruimte, als gevolg
waarvan het spektakel voor de
verslaggevers moeilijker te be
happen is. „Het is knokken om
je renner", zegt NOS-radiover-
slaggever Jeroen Wielaert.
Chef d'équipe Ferry de Groot
van Radio Tour grapt dat Wiel
aert tegenwoordig „een karate-
cursus" nodig heeft om zich
staande te houden. Wielaert is
de man die de renners direct na
de finish moet opvangen om
van hen een eerste reactie naar
Nederland door te stralen. De
journalist fungeert als breek
ijzer. Z'n zenderspriet is meer
malen afgebróken, al dan niet
moedwillig door een 'collega'.
Vijanden
Het is de vierde keer dat Wiel
aert naar Frankrijk afreist. Hij
kan gezien zijn postuur wel een
stootje hebben. „Nee, een kara-
tecursus doe ik niet, maar ik
probeer wel in conditie te blij
ven." Hij heeft het geregeld aan
de stok met een Franse collega
die hem de loef probeert af te
steken. „Ja, dan ben je gedwon
gen om er-dwars doorheen te
breken met je microfoon. Je
maakt in Frankrijk vijanden
hoor. Ik denk da) hij mijn bloed
wel kan drinken."
Toch wil Wielaert niet de ijze
ren Hein uithangen. „Het lijkt
net alsof ik de hele dag schop
pend en vechtend mijn werk
doe. Zo'n figuur ben ik eigenlijk
niet. Ik bereid mijn interviews
zorgvuldig voor en sta altijd op
een tactische plek, ongeveer
veertig meter na de finish-lijn.
Ik ken de verzorgers van de ren
ners goed, dat zijn de mensen
die de renners direct opzoeken.
Je moet ze eerst laten recupere
ren voor je ze wat vraagt, vind
ik, dat is humaan. Maar het valt
niet mee hoor in een woud van
fotografen, waar je weerzinwek
kende dingen ziet gebeuren."
Meestal straalt Wielaert zijn
bijdrage een kwartier na de fi
nish door. Hij is blij met het
nieuwe programma Avondetap
pe lussen tien en elf uur, waar
door hij en zijn collega's meer
gelegenheid hebben om aardige
vraaggesprekken en statements
te maken. De interviewer, die
zich naar eigen zeggen de nijd
van Mart Smeets nogal eens op
de hals haalt, vertrekt met ple
zier n&ar het Franse land, maar
zal het werk niet tot z'n pen
sioen blijven doen. Hij verwijst
naar de Belgische commentator
Jan Wauters die de Tour na 25
jaar niet leuk meer vindt en er
daarom mee stopt.
De motorverslaggevers (Jack
Chapel, Leo Driessen en Gio
Lippens) kunnen straks slechts
op grote afstand getuige zijn
van de verwikkelingen in het
peloton, legt Ferry de Groot uit.
„Ze komen er bijna niet meer
bij; ze moeten op 150 a 200 me
ter afstand blijven van de ren
ners. Het is geen doen eigen
lijk."
Irritatie
Dan de televisie. Waar Ferry de
Groot nog een komische draai
weet te geven aan zijn onvrede,
daar lijkt regisseur Martijn Lin-
denberg één brok irritatie. Als
het aan hem lag, organiseerde
hij alles zelf. Maar helaas voor
hem, ook Lindenberg moet het
doen met de Franse beelden,
die te hooi en te gras binnen
druppelen. De commentaarpo
sities waar Smeets en Nelissen
moeten plaatsnemen zijn vaak
allerbelabberdst. „Ze zitten
soms tussen de vuilnisbakken.
Ze moeten het doen met slechte
beeldschermen. Er wordt wei
eens makkelijk geoordeeld over
het commentaar en over het feit
dat er fouten worden gemaakt.
Maar men moet beseffen erbij
komt kijken. We zitten niet,
zoals onze radio-collega's, mid
den in de koers."
