'tisMMbrfaèukeóiiVeeó/
Wegspoelen strandtenten
nog steeds reëel gevaar
'Hier wordt geld van de
gemeenschap gestolen'
1!' 69 72' 49
12»
99
69
27
59
3?
85
29
Het Gesprek van de Dag
ZATERDAG 12 JUN11993
17
1-161440. PLV.-CHEF MEINDERTVAN D
'Koelkast op je nek en het duin in hollen
Het stormt. Het stormt hard.
Zo'n grauwe dag die lacques
Brei bedoeld moet hebben toen
hij zong: TVanneer de norse
vloed beukt op het zwart basalt
en over dijk en duin de grijze ne
vel valt.'Maar geen nood. Jij zit
lekker te eten in een restaurant
aan zee, een restaurant dat is
gebouwd op een vooruitsteken
de klif. Het kost wat geld, maar
je voelt je een held. Maar wat is
dat nou!? Krakend scheurt de
vloer van de eetzaal. En plotse
ling lazer je met tafel, kande
laars en soepbord omlaag, de
kokende zee in.
Zo moet het ongeveer zijn ge
gaan, afgelopen weekend in de
Engelse plaats Scarborough.
Daar verdween tijdens een vlie
gende storm de westvleugel van
een hotel in de golven.
Aan onze kust hoeven we voor
zoiets niet bang te zijn. Ten
minste, als we Rijkswaterstaat
moeten geloven. Rijkswater
staat heeft namelijk destijds een
plan ontwikkeld dat luistert
naar de naam 'Basis Kustlijn'.
Het dateert van 1990. Als er er
gens afkalving dreigt, worden er
tonnen nieuw zand aangesleept
of opgespoten. Maar - de
strandtenten lopen nog altijd
gevaar. Wanneer het water zo
ver komt dat het onder de
strandtenten komt, is er geen
redden meer aan en eten de vis
sen gratis gehaktballen en knak-
„O ja", zegt Theo Langen van
de Katwijkse strandtent Willy
Zuid, ,,dat gebeurt nogt een
keer. Ik heb hier al verschillende
stormen meegemaakt, maar de
boel nog net op het nippertje
kunnen redden. De combinatie
Noordwestenwind, windkracht
10 of 11, met springvloed is
rampzalig. In het begin van het
jaar heb ik dat meegemaakt.
Toen stond het water echt tegen
de terrastrap aan. Als het onder
de planken komt, kun je het
schudden. Dan drijft echt heel
je handel weg. Dan zit je ineens
op een eilandje. Ik hou dat altijd
goed in de gaten. Wij slapen in
het seizoen in de strandtent.
Niet dat ik er wakker van lig,
hoor, maar wegspoelen is een
reëel gevaar. Voor wegwaaien
ben ik verzekerd. Maar voor
wegspoelen kun je je niet verze
keren. De premie daarvoor is
veel te hoog. Als ik me voor
wegspoelen wil verzekeren,
moet ik het bier een gulden
duurder maken. En dan spoelen
de klanten natuurlijk heel wat
minder weg."
Strandtent Schipper in Katwijk
is al eens ten prooi gevallen aan
de golven. Mevrouw C. Schip
per: „Jaren geleden zijn wij eens
weggespoeld. Daar ben ik bij
geweest en ik kan u vertellen
dat je machteloos staat. De gol
ven graven het zand onder de
tent weg en alles zakt in elkaar.
Als het stormt 's avonds, gaan
wij altijd even kijken of er niks
aan de hand is. Het is doodeng.
Maar ik heb niet het idee dat
het zand hier afkalft, dat het
strand smaller wordt. Net als
Willy Zuid zijn wij ook voor
wegspoelen niet verzekerd.
Maar dit soort risico's horen bij
het vak. Het is een business van
hollen en stilstaan."
Gauwdief
De uitbater van strandtent De
Gouden Bal aan de Wassenaar-
seslag, de heer Lodewijk, noemt
evenals Theo Langen de combi
natie Noordwestenwind, wind
kracht 11en springvloed fu
nest. „Dan wordt het water als
in een trechter door Het Kanaal
gedrukt en dat drijft de water
stand enorm op. Ik heb dat nog
niet meegemaakt, want ik begin
niet zo vroeg als Willy Zuid. Wij
beginnen pas in maart of zo te
bouwen. Als er zo'n watermassa
het strand op komt, kun je wei
nig meer uitrichten. Het enige
wat je kunt doen is je koelkast
met waardevolle dingen erin op
je nek nemen en het duin in
hollen. Bij wijze van spreken
De directie van Huis Ter Duin kan gerust zijn. Volgens Rijkswaterstaat is er weinig kans dat het hotel de zee in spoelt.
FOTO HENK BOUWMAN
dan, want de zee is echt een
gauwdief en alles is zo weg. Ook
wij zijn niet verzekerd voor
wegspoelen. Maar inderdaad,
dat risico hoort bij ons vak. U
noemt het de romantiek ervan,
maar zo zou ik het niet willen
karakteriseren. Het is de harde
realiteit."
„Wat ook een verschrikking is,
is het stuiven van het zand. Dat
begint al bij windkracht zes. Na
die harde wind tijdens de Pink
steren, hebben we een bulldo
zer moeten huren om alles weer
een beetje glad te trekken. Er la
gen bergen zand tegen het pa
viljoen aan. Net een onderge-
stormd woestijndorp. Voor die
zandverstuivingen hebben wij
een aparte uitdrukking. Als wij
tegen elkaar zeggen: 'Het zand
gaat lopen' betekent dat niet
veel goeds. Dan kun je echt de
volgende dag een paar uur eer
der komen om de boel weer eer
beetje in orde te krijgen. Want
zand is hardnekkig hoor, zand
gaat overal doorheen."
CEES VAN HOORE
Gein Gekte
in Vogelenzang
De spot drijven met krankzin
nigheid. Kan dat wel? De leiding
van Psychiatrisch Centrum Vo
gelenzang vroeg het zich af.
Kun je wel een tentoonstelling
houden van cartoons waarin al
le clichés over gekken, gekken
huizen en psychiaters de revue
passeren? Ach, waarom eigen
lijk niet? Toen ook de patiënten-
raad geen bezwaar maakte, was
er geen enkele belemmering
- meer om de expositie Gein
Gekte te houden.
„Het is een confrontatie met
vooringenomen beelden", zegt
voorlichter Arie Berg. „Psychia
trische centra worden soms nog
gezien als een soort gevangenis
sen met grote hekken en mu
ren, waarin heel veel aan shock
therapie en dwangverpleging
wordt gedaan. Ook het beeld
van de psychiater met de divan
leeft nog heel sterk. Dat zie je in
veel tekeningen terug, terwijl
wij op het hele terrein geen di
van hebben staan." v
Toch, erkent Arie, zijn niet alle
j indrukken die op de cartoons
worden weergegeven, uit de
lucht gegrepen. „Het idee van
de goedmoedige psychoprater
en van het geitenwollensokken-
type, daar zijn we niet helemaal
vrij van. Ja, sommige medewer
kers herkennen zich een beetje
in de tekeningen."
Als voorbeeld van herkenning
geeft hij de strip Agnes in Vrij
Nederland van Peter van Straat-
en. Agnes die tegen een vrien
din opbiecht gisteravond 'lekker
ouderwets te hebben gehuild'.
Als de vriendin naar de reden
vraagt, antwoordt ze: „Geen
idee, maar dat hoor ik van
avond wel van mijn therapeut."
Arie: „Dat uitbesteden van de
duiding van hun gevoelens is
heel herkenbaar. Niet meer je
zelf afvragen waarom je dingen
voelt, maar het laten verklaren
door iemand die er verstand
van heeft."
Aanleiding voor de expositie is
het 65-jarig bestaan van het
centrum. Als groot voordeel van
de expositie ziet Arie het drem
pelverlagende effect. „We be
ogen veel mensen binnen te
krijgen, zodat de scheiding met
de buitenwereld een beetje
wegvalt. Als er honderd mensen
komen kijken die hier nog nooit
zijn geweest, vind ik dal de
moeite waard. Want het mag
hier best veel toegankelijker
zijn."
Op de tentoonstelling hangen
62 tekeningen van totaal ver
schillende stijl. Kamagurka
naast Astrix Obelix en Kuifje
naast Paling Co. De cartoons
hangen in een openlucht expo
sitiepaviljoen dat tijdelijk op het
terrein is geplaatst. Het extrava
gante bouwsel heet 'Staren tot
het beweegt', maar wordt door
medewerkers 'De Spin' ge
noemd vanwege de vorm.
De Spin staat tussen het perso-
neelscentrum en de kerk. De
tentoonstelling duurt tot en met
juli. De toegang is gratis. Ont
werpster van de expositie is An-
gelique Klifford.
ARNOLD AARTS
Je hebt mensen die niet voor het geluk in de wieg zijn gelegd en soms de raarste
dingen meemaken: pechvogels dus. Het Gesprek van de Dag roept elke week een
regiogenoot uit tot 'Pechvogel van de week'.
Het Leidsch Dagblad verrast de uitverkorene met een mooie slagroomtaart van
banketbakkerij Van Dam. Vindt u dat uzelf voor deze eervolle vermelding in
aanmerking komt, twijfel dan niet om met ons contact op te nemen. Ook mag u
familieleden, vrienden of buren voor deze prijs nomineren. U kunt bellen tijdens de
werkdagen van 8.30 tot 16.30 uur op het nummer 071-161352. Ook kunt u
schrijven: Leidsch Dagblad, t.a.v. Het Gesprek van de Dag, Postbus 54,2300 AB
Leiden.
De eerste vakantiedag van de
Den Hollanders begon mooi.
Stralend witsers zonnetje, boot
tocht, treintje, kabelbaan, koffie
in de sneeuw. Maar toen.. Na
een ritje omlaag met de kabel
baan, besloot het Noordwijkse
echtpaar de afdaling te wagen.
De borden beloofden dat het
dorp zeven kwartier weg was.
En het pad zag er prachtig uit,
tot het op 1700 meter zo'n
beetje doodliep op 'een helling
voor berggeiten'. „Steil omlaag,
losse stenen en geen bord of
verfstreep te zien. Een ramp",
kijkt de Noordwijkse Marijke te
rug.
De Zwitsers met hun berg
schoenen, wisten er wel raad
mee. Zélf zag de ervaren duin
wandelaar het somber in met
haar sportschoenen zonder al te
veel profiel. Maar wat moest ze?
Gaan klimmen? Al snel gleed
haar rechtervoet weg. Haar lin
kervoet bleef haken en sloeg
dubbel. De pijn was hels, maar
toch hielden de echtgenoten de
moed erin. „Enkelbandje", op
perde zij positief. „Doorlopen",
zei hij. „Anders wordt die enkel
band stijf'.
Na twintig minuten strompelen
zonder ook maar iemand tegen
te komen, zagen de echtelieden
een restaurant. Even een taxi of
dokter bellen, dacht zij. Maar
nee, hoor. Het was zondag en
dat kon ze wel vergeten. Liften
naar het dorp: er zat niets an
ders op. Toen er niémand langs
kwam, bracht een ober haar
naar het dorp. Weer de boot,
weer de trein en als toegift een
taxirit om nooit te vergeten: „De
taxichauffeur weigerde me naar
het ziekenhuis te brengen. Ik
moest eerst naar mijn huisarts,
zei hij. Anders zou ik niet gehol
pen worden".
Toen ze uiteindelijk oog in oog
met doktoren stond, zat er een
soort van vlees-ei naast haar en
kel. De zwelling valt wel mee,
susten de doktoren. Een foto
maakten ze pas toen de Noord
wijkse daarop stond. De conclu
sie was onverbiddelijk: „Die
muss bleiben". Met drie breu
ken was een operatie onvermij
delijk. „Dat nooit", wierp ze te
gen. „Samen uit, samen thuis". Bovendien
had ze voor het eerst in haar leven geen
reisverzekering afgesloten ('we zouden
maar een weekje op vakantie gaan') en
vroeg ze zich af wie de kosten van het Zwit
serse ziekenhuis zou betalen.
En dus stapte ze met noodgips, begeleiden
de brieven en foto's achterin de auto. Been
op een sporttas, wegenkaart in de hand. Bij
Keulen raakten de onfortuinlijke Noordwij-
kers prompt de weg kwijt... Maar enfin, uit
eindelijk stond ze in haar eigen Diacones-
senhuis.
De breukén zitten goed bij elkaar, meldden
de doktoren daar. Opereren hoefde niet,
een controle was voldoende. Helaas., de
Woede over grondverkoop aan burgemeester Zoeterwoude
„Er wordt dus nog aandacht
aanbesteed? Goed. Ik was al
bang dat de zaak in de doofpot
zou verdwijnen. Want dat kan
niet. Hier wordt immers geld
van de gemeenschap gestolen."
Cees Visser, eigenaar van Visser
Textiel aan de Zoeterwoudse
Dorpsstraat, heeft over de affai-
re-Houdijk geen goed woord
over. Deze week werd bekend
dat de burgemeester van Zoe
terwoude, A. Houdijk, voor een
prikkie 500 vierkante meter bij
zijn huis kon trekken. Ook zijn
buurman, ex-raadslid A. Kolff,
kon achter aan de Noordbuurt-
seweg voor slechts vijf gulden
per vierkante meter een flink
stuk grond aanschaffen.
Dat is met name bij Zoeterwou-
denaars die vijf jaar geleden 60
gulden per vierkante meter
moesten betalen, in het ver
keerde keelgat geschoten. Maar
daar ging het om een groen
strook, terwijl de burgemeester
en ex-raadslid land met een
agrarische bestemming koch
ten, zo verdedigt de gemeente
achteraf de ongelijke behande-
ling.
Flauwe smoes
„Dat is toch onzin", briest een
woedende Visser. „Het gaat
toch in beide gevallen om een
stuk grond dat bij de tuin wordt
gevoegd? Het is een flauwe
smoes om een gigantisch prijs
verschil zo goed te praten. Dat
is zo doorzichtig. Mijn broer
heeft een huis aan de Zwaan
met een tuin, daar kunnen een
tafel en vier stoelen staan en
dan is het vol. Daar heeft hij
3.500 gulden voor moeten beta
len. Die Houdijk betaalde vijf
gulden per vierkante meter.
Man, daar koop je bij mij niet
eens een klos garen voor."
Volgens de gemeente stonden
Houdijk en Kolff niet te sprin
gen om de grond te kopen. „Tja,
je zou bijna medelijden met ze
krijgen omdat zij die grond
móésten kopen. Het zal je toch
overkomen zeg, dat je achter je
huis een lap grond erbij moet
kopen. Dat moet je allemaal on
derhouden. Ia, dat is echt ver
schrikkelijk", zegt Visser op cy
nische toon.
„Nou ik kan je vertellen dat ik
dat stuk voor die prijs graag had
willen kopen. Mijn vrouw rijdt
paard en had dat stuk land dus
prima kunnen gebruiken. En
dat gezeur dat het weiland zo
slecht bereikbaar is. Onzin. Het
is goed te bereiken. Ik denk dat
menig boer het ook had willen
kopen omdat je zo met de trek
ker het land opkunt."
Ook moet Visser lachen om het
argument dat de twee huizen
door de gronduitbreiding nau
welijks in waarde zijn gestegen.
„Dat gelooft toch zeker nie
mand. Hoe meer grond er bij
een huis zit, hoe beter. Zeker in
de Randstad is een huis met
veel grond een zeer kostbaar
bezit".
Dorpspolitiek
„Dit is dorpspolitiek ten top",
concludeert Visser. „Niemand
durft er wat van te zeggen, ter
wijl ledereen wéét dathet niet
in de haak is. Neem nu me
vrouw Kolff, ooit raadslid voor
progressief Zoeterwoude. Die
verdedigt haar aankoop met het
argument dat ze doodsbang
was dat daar anders volkstuin
tjes zouden komen. Dat zegt ie
mand die opkomt voor arbei
ders, bij uitstek gebruikers van
volkstuintjes. Nou heb ik nog
wel een mooie suggestie voor
dat stuk grond: bouw op het
stuk grasland maar een opvang
centrum voor asielzoekers of
vluchtelingen uit het voormalig
Joegoslavië. Dat vind ik een veel
mooiere bestemming."
Wat stemmen
Visser zit door de affaire met
een probleem: wat moet hij bij
de raadsverkiezingen in maart
volgend jaar gaan stemmen?
„De politiek heeft zich van haar
slechtste kant laten zien. Wie
met een serieus gezicht beweert
dat deze zaak niet stinkt, is on
betrouwbaar. Wie komt er nu
op voor de belangen van de
burgers die niet de moeite ne
men om in de gemeenteraad te
gaan zitten? En straks weer hui
len dat mensen niet komen
stemmen."
De geboren Zoeterwoudenaar
neemt geen blad voor de mond
en weet dat hij bepaalde men
sen tegen de schenen schopt.
„Nou en, ik heb onlangs een
vergunning gekregen om een
dakkapel te plaatsen. Dus die
kunnen zij mij niet meer afne
men. Zonder gekheid, ik weet
ook dat het niet altijd verstandig
is om in een dorp zo openhartig
te zijn, omdat de gemeente je
altijd dwars kan zitten. Je weet
nooit waarvoor je ze nog nodig
hebt. Burgemeester Houdijk
zegt mij tot nu toe altijd gedag.
Maar dat zal na dit stukje ook'
wel afgelopen zijn".
MEINDERTVAN DER KAAL)
Marijke den Hollander „Steil omlaag, losse stenen en geen bord of verfstreep te zien. Een ramp."
FOTO HENK BOUWMAN
breuken gingen schuiven en een operatie
werd na een week alsnog onvermijdelijk.
Om de plaat en schroeven erin te kunnen
zetten, kreeg ze een ruggeprik waar ze da
genlang doodziek van werd. De Noordwijk
se behoort namelijk tot het selecte gezel
schap bij wie de lucht op zulke momenten
direct naar het hoqfd schiet: „Zes jaar gele
den had ik dat ook al een keertje, maar ik
was dat helemaal vergeten te zeggen".
Toen ze eindelijk weer mocht lopen met
haar krukken, sloeg ze finaal onderuit op de
pas geboende ziekenhuisvloer. Precies op
de noodspalk. „Ik schrok me wezenloos,
voelde me verschrikkelijk hulpeloos. Geen
bel bij de hand en de mevrouw die bij me paulvanderkopij»
was, had zelf een gebroken heup". Hulp
kreeg ze pas toen ze met de moed der wan
hoop was teruggekropen naar haar stoel.
„Waarom maken jullie de vloer zo idioot
glad", kreeg de toegesnelde zuster toege
worpen. „Wie weet wat er nu weer allemaal
is misgegaan". De laatste angst bleek onge
grond, maar de ellende was toch al groot.
Pas aan het eind van de zomer kan de
Noordwijkse voorzichtig gaan revalideren.
„En dan gaat mijn man uitgerekend dit
weekeinde op overlevingstocht", besluit ze.
„Ik moet er niet aan denken dat we hier al
lebei met ons been op de stoel zitten".
"""CÏMpiNA STA8ILAC JONGE BAR LE DUC
CAPELUNO MAGERE VOLVETTE MINERAAL-
US MELK KAAS WATER
1 LITER LITERFLES HEEL KILO LITERFLES
EEN GREEP UIT ONZE VASTE LAGE PRIJZEN!
11 BAVARIA MALT
1 ALCOHOLVRIJ BIER
JssOT95
PACLAN
ALUMINIUM
FOLIE
rol 20 mal*
ROEM
SLASAUS
ÜM 750 ml.
PATENT
TARWE
BLOEM
KILOBAAL
LINCO
MARGARINE
PAK
250 GRAM
NÉME
MACARONI
BAAL
FERM
WAS-
POEDER
ZAK 2 KILO
ANDV
TOILET
PAPIER
pak 4 rol Mn
SOUBRY
PANEER
MEEL
pak 150 gram
