'Ik heb nu genoeg in huis om het te rooien'
Rtv show
Einde 'Allo 'Allo
geen echt afscheid
Wanneer worden de wapens tot zwijgen gebracht?
Van Duin op z'n best bij TROS
Masmeijer weg bij NCRV
Gijs Wanders
presentator
dagjournaals
VRIJDAG 5JUN11993157
Gordon Kaye en Carmen Silvera, vanavond te zien in het laatste deel
van 'Allo Allo'. Binnenkort herhaalt de TROS de serie. foto anp
De makers van 'Allo 'Allo, de
vreemdste serie die ooit over de
Tweede Wereldoorlog is ge
maakt, wisten na tien jaar niet
meer wat ze nu nog aan gekkig
heid moesten verzinnen. Dat
was de laatste tijd aan de come-
dy-reeks toch al niet een van
de fijnzinnigsten best te mer
ken. Alle bij de serie betrokke
nen vonden dat het nu toch wel
mooi was geweest, vandaar dat
vanavond ook bij de TROS de
laatste aflevering is te zien. Dat
betekent een afscheid van René
Artois, Edith, Yvette, Helga, Mi
chelle, Herr Flick, Alfonse, Crab-
tree en de overige personages
uit deze langlopende BBC-serie
over de immer geijkte verwikke
lingen in een Frans café gedu
rende de Duitse bezetting.
De acteurs vonden het overi
gens ook wel welletjes. Richard
Gibson had er zelfs zo genoeg
van dat hij vroegtijdig uit de se
rie stapte, zodat in de laatste zes
afleveringen de rol van Ge-
stapo-officier Flick moest wor
den gespeeld door David
Janson. Die was al eens Hitler in
de serie en was bovendien in de
'Allo 'Allo Show, waarmee de
cast op toernee ging door Enge
land en Frankrijk, al Herr Flick
geweest, zodat hij zonder moei
te de overstap maakte. Om deze
nieuwe verschijning in de TV-
serie te verklaren werd bedacht
dat Gestapo-officier Flick plasti
sche chirurgie had ondergaan
om onherkenbaar te zijn voor
de oprukkende geallieerden.
Bevryding
In de laatste aflevering is de be
vrijding een feit en die wordt op
een bijzondere manier gevierd.
Daarbij verandert Yvette in een
zeemeermin, komt René aan
zetten als Neptunus, verrijst
Edith als Venus uit een grote
schelp en scharrelt kolonel Kurt
von Strohm rond als een krab.
Daarmee hebben de kijkers het
nog niet gehad, want er wordt
zelfs een sprong van veertig jaar
vooruit in de tijd gemaakt.
Daarbij blijkt dat het niet ieder
zo is vergaan als kon worden
verwacht.
Op basis van de TV-serie zijn
er inmiddels door uitgeverij La
Rivière Voorhoeve twee 'Allo
'Allo-boeken op de markt ge
bracht. Bovendien kan de echte
fan van de comedyreeks nog
steeds bij de TROS terecht, want
deze omroep zal vanaf 2 juli 'Al
lo 'Allo integraal gaan herhalen
en dat betekent dat gedurende
70 weken Réné Artois en de zij
nen dan toch weer het scherm
zullen bevolken.
Lils Mackintosh niet langer de blauwdruk van Billy Holiday
Lils Mackintosh, een
naam om te onthou
den volgens kenners
en lieden die daarvoor door wil
len gaan. Haar CD It's not per
fect to be easy wordt trouwens
geregeld gedraaid, dus echt
moeilijk is het niet om Mackin
tosh op te slaan in het geheu
gen.
Lils is al zo'n 21 jaar muzikaal
bezig. In musicals bijvoorbeeld:
Hair, Ik, Jan Cremer, als under
study in Bubbling Brown Sugar,
en Barnum. Binnenkort concer
teert ze op het North Sea Jazz
Festival. „Voor mijn eigen ge
voel is met het verschijnen van
de CD niet zo veel veranderd.
Maar te oordelen naar de be
langstelling die er nu voor me
is, de complimenten die ik krijg,
poeh, wow. Ik dwing mezelf niet
verbaasd te blijven, maar nu
eens gewoon te genieten van
wat me overkomt."
De vergelijkingen met de le
gendarische Billy Holiday zijn
niet van de lucht. Dat is niet
verwonderlijk. Ten eerste zingt
Lils op haar CD veel van het re
pertoire van Holiday. En ten
tweede vertoont haar stem hier
en daar gelijkenis met het feno
meen. „Dat doe ik niet expres,
mijn stem is zo gebouwd."
Angstaanjagend
Maar er is meer. „Ik bewonder
haar al vanaf mijn vroege jeugd.
Later las ik haar biografie. En
het is bijna angstaanjagend
hoeveel gelijkenis ik met mijn
eigen leven vond. Nu heb ik het
niet over het spuiten en de
drugs en zo, maar wel over de
hoge hoogten en de diepe dalen
die dat leven kenmerkten. Ik
herken dat zo. Zonder dat ik er
moeite voor heb gedaan, ver
loopt mijn eigen leven op de
zelfde manier. De songs, voor
een groot deel uit haar repertoi
re, die ik nu op de CD en die ik
al jaren op de bühne, in jazz
clubs, zing: ze zijn het verhaal
van mijn leven.
„Hier, How deep is the ocean
dat is zo verbonden met mijn
zoon. Nu is hij zeventien en een
boom van een kerel, maar toen
hij één jaar was, was hij heel erg
ziek. Ik kon elk moment van de
bühne worden afgeroepen, het
zou elk moment afgelopen kun
nen zijn met hem. Hij heeft het
gered. Maar in dat liedje zit alle
verdriet, alle angst, alle rade
loosheid van als hij er niet meer
zou zijn. Ik had het hem nooit
verteld. Laatst hoorde hij het op
de CD. 'Dat vind ik een mooi
liedje', zei hij. 'Weet je dat het
eigenlijk jouw liedje is?' zei ik.
Wist-ie natuurlijk niet."
Zo kan ze nog wel even door
gaan. Ze doet dat ook. Over The
man I love en I'm a fool to love
you. En ook over het feit dat ze
sinds die zware hernia nooit
meer in een musical zal kunnen
spelen. „Maar het merkwaardi
ge is: door die fysieke beperking
ben ik nu gedwongen om me te
bepalen tot wat me is overge
bleven. Wonderwel is dat pre
cies wat me het meest na aan
het hart ligt: jazz zingen. Voor
heen was er alleen maar die
drijfveer van: ik wil de bühne
op, ik wil beroemd worden, hoe
dan ook. Vandaar dat ik het in
zo veel richtingen heb gepro
beerd, in zo veel dingen lessen
heb genomen: ballet, acteren,
het schrijven van scripts."
Dankbaar
„Nu heb ik niet zo veel meer te
willen. Ik krijg door de omstan
digheden gedwongen geen kans
meer om m'n talent te versnip
peren. En het is alleen maar iets
om dankbaar voor te zijn dat ik
uitgerekend nu het aanbod
kreeg om deze CD te maken,
geheel naar mijn eigen inzich
ten, m'n eigen wensen.
„Ik heb eerder, in 1987, een
aanbod gekregen. Meer dan an
derhalf jaar zijn we bezig ge
weest met de opnamen, het wa
ren prachtige stukken, maar ik
vond er niets van mezelf in te
rug. Die CD hij heeft de pla
tenmaatschappij handenvol
geld gekost is nooit uitgeko
men. Daarom ben ik des te blij
er met deze CD."
En dan te bedenken dat Lils
zich niet bepaald vanaf haar
prilste jeugd tot de muziek ge
roepen voelde. Terwijl ze toch
de dochter is van Max Woisky
jr. „Pappa zat in de muziek,
maar dat was dan ook dat. Ik
een meneer naar me toe en die
zegt: 'Moet jij ook niet een
beetje zingen, lekker ding?'
Moeten ze net tegen mij zeg
gen, dus ik klim daar op een ta
fel en ik doe van Pow-wow. Die
meneer bleek Jack Monkau te
zijn, die op dat moment bezig
was met het zoeken naar men
sen voor Hair. Hij nodigde me
meteen uit voor een auditie. Ik
dacht dat het niet serieus was
en ik ben ook niet naar die au
ditie gegaan. Maar ik werd ge
beld: 'Waar blijf je nou?"'
„Enfin, bij opa op Mallorca
ben ik dus nooit gekomen.
Trouwens, achteraf bleek dat hij
in Hoogeveen woonde. Ik ben
er later nog wel eens naartoe
geweest, met mijn twee zonen.
Ik heb altijd de kinderen overal
mee naar toe genomen. Ook op
m'n tournees. In Europa, in het
Midden-Oosten. Fantastisch:
dan trad ik op, met een boa en
alle vereiste glamour voor al die
geile Arabieren en in de kleed
kamer lagen twee kleine kindjes
van me te slapen."
Onderstroom
„O ja, op die tournees zong ik
jazz-repertoire. Altijd, het is
steeds de onderstroom geweest.
Nog kom ik vaak in Keulen, die
stad heeft wat Amsterdam vroe
ger had. Ik weet, of nee, ik wist
niet waar ik die liefde vandaan
had. Later heb ik gehoord dat
mijn biologische moeder, die in
de Verenigde Staten woont,
daar jazz-zangeres is. Dus kan
ik niet anders concluderen dan
dat het in m'n genen zit. Ik kan
er niets aan doen."
„En nu is dat misschien dui
delijk geworden aan meer men
sen. Ik hoop alleen een ding:
dat mensen me willen leren
kennen en me willen accepte
ren zoals ik ben. Dat ze dus niet
denken: die probeert Billy Holi
day zo vreselijk na te doen. Als
ik liedjes van andere gerenom
meerde artiesten zing, heb ik
hetzelfde timbre in m'n stem als
wanneer ik Billy zing. En ik durf
nu, na alles wat ik heb meege
maakt en aan de hand van wat
ik zelf heb gezongen, te zeggen:
Ik heb het niet nodig om een
ander na te doen. Ik heb zelf ge
noeg in huis om het te rooien."
Lils Mackintosh: „Ik hoop dat de mensen me willen accepteren zoals ik ben." foto cpd
heb me vroeger ook nooit in
zijn muziek verdiept. Ik luister
de naar The Stones, The Beach
Boys. En ik volgde een opleiding
voor kleuterleidster. Hoe ik in
de muziek verzeild raakte? Ik zal
het je vertellen. Op een dag las
ik in de krant dat mijn grootva
der, hij woonde op Mallorca,
heel ziek was. Ik dacht: dan
neem ik een vakantiebaantje in
een koffieshop toen waren de
koffieshops nog keurige gele
genheden en dan ga ik van
mijn gespaarde geld opa bezoe
ken."
„Terwijl ik daar voor mijn sol-
Iiciatie zit te wachten, komt er
Amerikaanse TV-bonzen overwegen geweld op buis halt toe te roepen
washington rupert cornwell
the independent
Een opmerkelijk geval van krokodillen
tranen. Of is er een heel klein kansje dat
op de killing Jielcls van de Amerikaanse
televisienetten een tijdperk aanbreekt
van vrede en goedheid? Een aantal hoge
TV-bonzen van de grootste televisie
maatschappijen kwam laatst bijeen om
de strategie te bepalen om zoveel moge
lijk de gunst van de kijkers te winnen.
Aan de kijkcijfers zijn nu eenmaal de zo
belangrijke advertentietarieven gekop
peld, die in de zomermaanden mogen
worden gerekend. Beschaamd bekenden
de verzamelde topmensen dat ze „niet
trots" waren op de programma's.
Die bescheidenheid was niet mis
plaatst. De lijst van moorden, verkrach
tingen en mishandelingen in de maand
mei, door TV-recensenten „moord-
maand" genoemd, is nog niet volledig.
Maar in het voorlaatste weekeinde van
mei werd in het genre een nieuw hoog
tepunt bereikt. Op dit moment is bij de
televisiemaatschappijen het gedramati
seerde waargebeurde verhaal de popu
lairste formule van geweld op het
scherm. De belangrijkste bijdrage van
ABC op zaterdagavond, getiteld Dodelij
ke Relaties, het verhaal van een door
drugs en alcohol gekgeworden voormali
ge marinier die zijn gezinsleden heeft af
geslacht, heb ik gemist.
Waco
Maar ik heb wel het best aangekondigde
programma van het seizoen gezien
Hinderlaag in Waco, de gedramatiseerde
versie van NBC van de gebeurtenissen
die leidden tot de eerste aanval op het
gebouwencomplex van de Davidians,
waarbij vier politieagenten om het leven
kwamen en 15 anderen gewond raakten.
Voor pure actualiteit is de Amerikaan
se kijker aangewezen op NBC. Zij begon
nen de dag na de inval op 28 februari en
hadden het twee uur durende produkt,
waarvoor een replica van het hoofdkwar
tier van de secte werd gebouwd, binnen
drie maanden in de lucht. En volgens de
maatstaven van het genre was het hele
maal niet slecht. Het verhaal werd leven
dig verteld en het portret van messias-
annex-maniak David Koresh was zeer
geloofwaardig. Maar het blijft een feit dat
alleen maar werd toegewerkt naar de
schietpartij op het eind, die zeven volle
minuten duurde en geen spatje bloed of
in doodsnood geuite schreeuw aan de
verbeeld i ng overliet.
Dat zijn hier de zondagavonden rond
de gezinshaard. Maar de TV-bonzen
hebben nu wel wat uit te leggen.
Bezorgdheid over het geweld dat inhe-
Amerikaanse tv-series plegen te worden volgestopt met geweld. Zo ook Hunter, dat op RTL 4 wordt uitgezonden. Wanneer zwijgen de
wapens? foto kippa
rent is aan de Amerikaanse televisie, is
niets nieuws. Niet alleen in Amerika
trouwens. Onlangs ging een 18-jarige in
Manitoba op moordtocht. Hij zei tegen
de politie dat hij zijn daden had ont
leend aan een ander ABC-programma
van deze maand, Moord in het Heart
land, gebaseerd op het waargebeurde
verhaal van een tiener die in 1958 de fa
milie van zijn 14-jarige vriendin had
doodgeschoten, nadat haar ouders haar
hadden opgedragen de relatie te verbre
ken. En dat was nog wel in het brave Ca
nada. Wie weet hoeveel misdaden op
een dergelijke manier worden geïnspi
reerd in dit schietgrage land?
Cijfers
Amerika is verslaafd is aan cijfers. En de
cijfers waarin het geweld op de televisie
tot uitdrukking komt. zijn verbijsterend.
In de willekeurige maand februari
kwam volgens Nancy Signorielli, profes
sor in de communicatiewetenschappen
aan de universiteit van Delaware, in 63
procent van de programma's tijdens pri
me time geweld voor, met een tempo
van vijf incidenten per uur. De Ameri
kaanse Psychologische Vereniging heeft
uitgerekend dat een kind van elf al 8.000
moorden op de televisie heeft gezien en
100.000 minder wrede daden waarbij
de werkelijk gebeurde gewelddadighe
den in de nieuwsuitzendingen niet zijn
meegeteld, of die nu in Bosnië of in de
Bronx plaatsvinden. Voor een onderzoek
werden vorig jaar 10 plaatselijke televi
siekanalen in de buurt Washington op
een dag 18 uur lang bekeken; dat leverde
1846 geweldsmomenten op.
Wellicht is er reden tot hoop. De opi
niepeilingen laten een groeiende meer
derheid van de bevolking zien, één on
derzoek zelfs 80 procent, die vindt dat er
een grens is overschreden. En het is de
hoogste tijd voor de televiesiemaat-
schappijen. Een wetsontwerp uit 1990
gaf ze drie jaar de tijd om vrijwillig hun
optreden te verbeteren. Zo niet, dan zul
len er nieuwe maatregelen worden geno-
hilversum gpd
„Wat is uw achternaam?"
„Vers." „En uw voornaam?"
„Kers." „Jaja, Kers Vers dus. En
wat is de naam van uw vrouw?"
„Luci". ,,0h, Luci Vers, goh, wat
grappig." Een dialoog tussen
Frans van Dusschoten en André
van Duin zoals er meer zijn in
het programma Lach mee met
André.
De TROS geeft in negen uit
zendingen een chronologisch
overzicht van de carrière van
één van Nederlands grootste
komieken. De eerste aflevering
wordt vanavond uitgezonden.
Uit honderden uren televisie die
André van Duin tusen 1974 en
1990 voor de TROS maakte is
een selectie gemaakt waarin
zijn meest hilarische sketches,
liedjes en typetjes zijn opgeno
men.
Elke aflevering wordt gepre
senteerd door een TROS-man of
-vrouw die zijn of haar favoriete
scène mag inleiden. TROS-di-
recteur Cees den Daas presen
teert de eerste aflevering van
Lach mee met André, die de pe
riode 1974-1975 beslaat. Zijn fa
voriete scène is Psycholoog in
de trein.
Van Dusschoten is hierin een
psycholoog, op weg naar Gro
ningen waar hij een lezing moet
geven. Hij wil zich daar nog
graag op voorbereiden. Dat zou
ook kunnen, ware het niet dat
Van Duin tegenover hem komt
zitten. En die mag niet neuriën
en niet fluiten. Dus besluit hij
om dan maar gekke bekken te
trekken. En wie Van Duin een
beetje kent, weet dat hij daar
erg goed in is.
In de eerste aflevering zit te
vens de restaurantscène met
Van Dusschoten als kok, Van
Duin als ober en Corrie van
Gorp en Donald Jones als arge
loze gasten. Wie meent dat hij
niet van Van Duins humor
men. variërend van computerchips die
uitzendingen blokkeren die als te ge
welddadig worden aangemerkt tot sanc
ties van de federale overheid tegen om
roepen in overtreding.
Waartegen de TV-bazen natuurlijk be
zwaar maken met hoogdravende uit
spraken over hoe slecht censuur is en de
in de grondwet gegarandeerde vrije me
ningsuiting. Maar zij maken zich genoeg
zorgen om deze zomer voor het eerst in
de geschiedenis een bijeenkomst te
plannen in Los Angeles om de kwestie
van het geweld te bespreken. Normaal
gesproken zou men daar niet al te veel
van verwachten de televisiemaat
schappijen leven tenslotte van de winst,
en is geweld geen onfeilbare winnaar?
Volgens de kijkcijfers is dat niet zo. Als
dat muntje valt, dan zijn de krokodillen
tranen misschien toch echt, en is de
Moordmaand verleden tijd.
VERTALING LUUTJE NIEMANTSVERDRIET
Hilversum gpdpopulaire Nederlandse RTL-
.sterren zoals Peter Jan Rens en
Linda de Mol. Masmeijer heeft
onlangs gesprekken gevoerd
met een Duits produktiebedrijf,
maar kon nog niet tot overeen
stemming komen'.
Masmeijer werkte negen jaar
voor de NCRV, onder meer als
gastheer in de Holidayshow.
Ook de programma's G'oud en
Nieuw en de Frank en vrij show
werden door hem gepresen
teerd. Masmeijer begon zijn
loopbaan bij de NCRV met De
helemaal alleen in de eentje
show. Tot en met 27 december
zal hij de presentatie van Din
ges voor zijn rekening nemen.
Daarna stopt hij defintief bij de
NCRV.
De NCRV heeft besloten het
contract met presentator Frank
Masmeijer niet te verlengen. Na
1 mei volgend jaar zal Masmeij
er niet meer bij de NCRV te zien
zijn. De onderhandelingspart
ners konden het niet eens wor
den over aard en invulling van
een nieuw contract. Wat daar
precies mee wordt bedoeld, is
onduidelijk. De omroep wenst
geen nadere toelichting te ver
strekken, terwijl Masmeijer zelf
ook niet bereikbaar was voor
Het Duitse satelliet-kanaal
Sat.l heeft al langer belangstel
ling voor de Hollandse presen
tator, die zou moeten dienen als
tegenwicht voor de in Duitsland
houdt, zou hier toch naar moe
ten kijken. Al is het maar om te
zien dat Van Gorp de slappe
lach krijgt en ondertussen erg
haar best doet de scène gewoon
uit te spelen.
(Nederland 2, vanavond om
21.45 uur)
HILVERSUM gpd
Gijs Wanders wordt de vaste
presentator van de nieuwe och
tend- en lunchbulletins van het
NOS-Journaal. De NOS begint
30 augustus met de nieuwe uit
zendingen als onderdeel van
dagtelevisie.
Er komen ontbijtjournaals
van maandag tot en met vrijdag
om 7.00, 8.00 en 9.00 uur op
Nederland 1. Tussen de middag
komt er van maandag tot en
met zaterdag een journaal om
13.00 uur op het eerste net. Op
zondag komt er om 12.00 uur
een nieuw journaal op Neder
land 2 en 3, voorafgaand aan
HctCapitool.
De eindredactie van de nieu
we bulletins komt in handen
van Laurens Borst, nu nog
hoofdredacteur/directeur van
Stads TV Rotterdam.
Een van de vele onsterfelijk geworden sketches van André van Duin en
Frans van Dusschoten. De TROS laat ze de komende negen weken nog
eens zien. foto» anp
