Politie betrapt 50
wildkampeerders
De verrukking van een
53 jaar oude Cadillac
'Je verbetert de wereld niet in één avond'
Leiden Regio
Auto in de verkeerde versnelling
P
'Er moet toch wel
ergens plek zijn?'
DINSDAG 1 JUN11993
10
De politie in de Duin- en Bollenstreek en de stichting
Zuidhollands Landschap hebben het afgelopen pinkster-
weekeinde 50 mensen die niet op officiële kampeerplaat
sen stonden weggestuurd uit de duinen. Het was de eer
ste gerichte actie tegen wildkampeerders in de regio. De
politie en de stichting die tegen deze overtredingen
ook bekeuringen mag uitschrijven lieten het overigens
bij waarschuwingen. Er werden nog geen mensen op de
bon geslingerd.
Tot voor kort liet de politie het
wildkamperen oogluikend toe.
De laatste tijd zetten echter
steeds meer toeristen hun tent,
caravan of camper neer op
plaatsen waar dat niet is toege
staan. Vermoedelijk komt dat
door het strenge optreden in
Zeeland tegen wildkampeer
ders, waardoor veel
wijk hebben genomen
Zuidhollandse kustgebied. Ver
der is het aantal kampeerplaat
sen in de Duin- en Bollenstreek
de afgelopen jaren afgenomen.
De overlast en de vernielin
gen in de natuur zijn door de
'vrije kampeerders' zo groot ge
worden, dat ook de politie in dit
gebied harder gaat optreden.
De komende tijd zal zij geregeld
acties houden. Daarbij worden
wildkampeerders in eerste in
stantie aileen nog maar wegge
stuurd. Later worden de toeris
ten ook op de bon geslingerd.
De hoogte van de boetes kan
oplopen tot 150 gulden.
Volgens Peter Ravensbergen,
opzichter van de terreinen van
de stichting Zuidhollands Land
schap langs de kust, is de actie
van het afgelopen weekeinde
vooral preventief bedoeld. „We
hopen mensen duidelijk te ma
ken dat we niets meer ooglui
kend toelaten."
Volgens de mensen van de
stichting zijn de illegale kam
peerders vooral Polen en Ieren
die op zoek zijn naar werk.
Daarnaast is er een groep kam
peerders die in de vroege avond
geconfronteerd wordt met over
volle campings. Om het beide
groepen gemakkelijk te maken,
is er een piketdienst van cam
pings ingesteld. Op deze kam
peerplaatsen wordt voor kam
peerders die geen plekje kun
nen vinden te allen tijde plaats
vrijgemaakt.
jeroen Engelbert uit Badhoevedorp is zijn Ford
Thunderbird uit 1960 liefdevol met een buiten
model veger aan het poetsen. Het chroom glimt
nog harder dan een spiegel en op de ramen is
werkelijk geen vlekje meer te zien.
Op de vraag wat het inmense bakbeest moet
kosten, kijkt hij verdrietig naar de vragensteller
„Deze is niet te koop, hij is helemaal van mezelf.
Nou ja, als u 45.000 gulden biedt, dan kunnen we
erover praten. Als ik iets verkoop, leg ik er altijd
geld bij", vertelt de Badhoevedorpse autoverko
per.
Aan kijkers had hij in elk geval geen gebrek. Het
Oldtimer Festival, dat zaterdag, zondag en maan
dag voor de achtste maal in de Lissese Hobaho-
hallen werd gehoudep, trok een kleine achtdui
zend kijkers, liefhebbers, fanaten en kopers.
Bij de Jaguarstand van Cees van Oudenaaren
uit Haarlem verdringen de liefhebbers zich op, in
cn onder de elf auto's die hij te koop heeft. Een
De Lorean met vleugeldeuren heeft natuurlijk ook
wel 'iets' spectaculairs. 'Alle opties zijn bespreek
baar' staat op het kaartje achter de voorruit. 'Or-
gineel 39.000 mijl' is een verdere toevoeging die
de aanstaande koper moet prikkelen zich een
dergelijke auto aan te schaffen.
„Deze beurs is de interessantste van heel Ne
derland," weet de Haarlemmse koopman. „De
mensen hier zijn niet zo agressief als elders. Ik
heb er nu twee van de elf verkocht en heb enorm
veel contacten gelegd." Vooral het E-type, een
tweepersoons sportwagen met een gigantische
hoeveelheid paardekrachten, trekt bekijks. Vol
gens Van Oudenaaren is dit type het mooiste mo
del dat de jaquar-fabrikant ooit heeft ontworpen.
„Maar eerlijk is eerlijk" en zijn blik gaat naar
een auto van z'n buurman, „de allermooiste auto
van deze show is die daar." Het is een Cadillac uit
1940. Veel bezoekers blijven hoofdschuddend op
een eerbiedige afstand kijken. Weinig commen
taar, veel open monden en kreten als 'oeh hé' en
'halleluja'.
Even verderop staat een Packard uit 1950. Een
wat ouder echtpaar staat er wat teleurgesteld bij.
„Wat jammer, dat-ie al verkocht is", verzucht de
man, „Ik heb er vroeger ook één gehad. Wat een
kar. Je moet ervan houden, net als van een
'/rouw." De man stevent op de verkoper af en be
gint een verhandeling over z'n voorliefde. Zijn
vrouw loopt verveeld door. P. Muns heeft acht
auto's te koop. Voornamelijk 'Italianen' en 'Ame
rikanen'. Twee zijn er inmiddels verkocht. „Lisse
is een klasse-beurs. Leiden is daarmee vergeleken
armoede. We moeten eerlijk zijn, de markt is be
hoorlijk in elkaar gestort. Wie gaat er nog met
zo'n auto boodschappen doen? Da's onbetaal
baar geworden. Dit zijn eigenlijk allemaal
autootjes om er bij te hebben en da's prijzig."
Sommige autohandelaren durven kennelijk
toch niet op het uiterlijk van de auto alleen te ver
trouwen. Op de parkeerplaats is een rode Pontiac
voorzien van een bordje met het opschrift 'sex'.
De verkoopkaart bij de wagen maakt duidelijk
wat de handelaar daarmee bedoelt. „Nu ik toch
Uw aandacht heb, kunt U het volgende telefoon-
r bellen voor informatie over deze auto."
Zuidhollands Landschap in actie tegen wildkampeerders in de duinen
noordwukerhout/noordwuk
irene nieuwenhuuse
In de bossen van natuurgebied Nieuw
Leeuwenhorst in Noordwijkerhout heeft
een Duits echtpaar een mooie plekje on
der de maan gevonden. Zij hebben zich
teruggetrokken in hun tent. Peter Raven
sbergen van Het Zuidhollands Land
schap komt hen storen. Het is zaterdag
avond half elf.
Het paar wordt gesommeerd elders
een plaats voor de nacht te zoeken. „We
doen hier toch niks", pruttelen de oos
terburen nog even tegen. Maar Ravens
bergen is onverbiddelijk. „Illegaal kam
peren mag hier niet meer. Over een
kwartier komen we kijken of u weg
bent."
Ravensbergen, opzichter over de ge
bieden van Het Zuidhollands Landschap
langs de kust, heeft het niet meer zo op
wildkampeerders. Waarom dat zo is,
wordt wel duidelijk als hij een paar ille
gale kampeerplaatsen toont die hij en
zijn collega's Petro Spaander en Gert van
de Brink de afgelopen tijd hebben ont
dekt. Diep verscholen in bosschages ver
raden bergen afval, afgerukte takken en
platgelopen struiken dat deze oorden
niet zijn bewoond door natuurliefheb
bers.
„Dit kunnen we toch niet meer toela
ten? Dit is natuur slopen", legt Ravens
bergen uit tijdens de nachtelijke tocht in
een auto van de stichting. Terwijl hij
praat, schijnt collega Spaander met een
sterke lamp over de velden en door de
bossen. De mensen van Zuidhollands
Landschap hebben in de gebieden die de
stichting beheert het recht om mensen
aan te houden en te bekeuren, iets wat
normaal alleen de politie mag.
Uitkammen
Er wordt een oude Volvo aangetroffen.
Via de mobilofoon geven ze het kente
ken door aan de politie. Die komt al snel
met de naam van de eigenaar van de
verlaten auto op de proppen. Het is een
Pool. Aangezien niemand aanwezig is,
wordt de directe omgeving van de auto
door Ravensbergen en Spaander grondig
uitgekamd. Als na zeker drie kwartier
zoeken niemand wordt aangetroffen
gaan de twee naar elders.
luist op dat moment komt een jongen
uit de tegenovergestelde richting, over
de oprit naar de provinciale weg, aange
lopen. Ravensbergen vliegt op hem af en
sommeert de jongen hem naar zijn kor
nuiten te brengen. Het taalprobleem tus
sen Ravensbergen en de inmiddels als
Pool geïdentificeerde jongen speelt bei
den parten. De route die de Pool uit
zoekt gaat door brandnetels, dicht
struikgewas en langs slootjes.
De jongeman probeert het niet op een
lopen te zetten. „We hebben hem zijn
paspoort afgenomen", legt Ravensburger
uit. „Als we dat niet hadden gedaan, was
hij hem allang gesmeerd." Na een lange
tocht worden alleen vier fietsen, wat af
val en twee lege bierkratten aangetrof
fen. Ravensbergen roept de hulp in van
de politie. Binnen een paar minuten ar
riveert er een surveillance-wagen.
De Pool wordt door een politieman
vanuit de auto nog eens bars toegespro
ken, maar is niet van plan de kampeer
plaats van z'n vrienden te geven. Uitein
delijk krijgt hij z'n paspoort terug, maar
niet eerder dan dat hij heeft beloofd een
betaald kampeerplekje voor de nacht te
zoeken. „Het is voor honderd procent
zeker dat hij en z'n vrienden hier ergens
in de bosjes liggen", weten Ravensber
gen en zijn collega beslist. „Maar het
heeft nu geen zin nog langer te zoeken.
We gaan geen klopjachten houden. En
vergeet niet, deze controle is beslist geen
eenmalige actie. We gaan hier de hele
zomer mee door. Je verbetert de wereld
niet in één avond."
Zeeland treedt
streng op tegen
wildkampeerders
De politie heeft in het pinkster-
weekeinde in Zeeland in totaal
144 mensen beboet wegens ille
gaal kamperen. Bij een gerichte
actie in de nacht van zaterdag
op zondag, waarvoor extra op
sporingsambtenaren waren in
gezet, werden 121 bekeuringen
(van 150 gulden) uitgedeeld. De
overige boetes werden op ande
re tijdstippen tijdens reguliere
politie-surveillancesuitgedeeld.
De politie in Middelburg
noemt het opvallend dat de be
keuringen, anders dan bij eer
dere controles, ditmaal in ruim
de helft van de gevallen werden
uitgedeeld aan mensen in per
sonenauto's. Tijdens de Pink
steren vorig jaar werden bijna
250 boetes wegens illegaal kam
peren opgelegd. De komende
maanden houdt de politie in
Zeeland nog een aantal gerichte
controles en wordt ook tijdens
gewone surveillance gelet op il
legale recreatie.
DUIVENBERICHTEN
leiden De auto van een 26-jari- daarvoor bestemde vakken. Ze snelling en de vrouw reed juist
ge vrouw uit Amersfoort is zon- vond het 'geen prettig idee' dat vooruit het water in. De Amers-
dagmiddag in het water van de haar vervoermidel zo dicht bij het foortse wist zelf uit de auto te
Steenschuur terecht gekomen. De water stond en wilde een stukje klauteren, maar is vervolgens wel
jw parkeerde rond kwart over achteruit. Ze gaf gas. maar de voor onderzoek naar het AZL
twaalf haar auto in een van de wagen stond in de verkeerde ver- overgebracht. Brandweer en een
takelbedrijf hebben de auto weer
op het droge gekregen.
-w-edurendevelehon-
I derden jaren liep de
^-ii geschiedenis van
l-eiden parallel aan de ontwik
keling van de textielindustrie.
De economie van de stad kende
meer activiteiten dan de laken
nijverheid, maar deze vorm van
textielproduktie was wel erg do
minant. Ging het met de laken-
fabricage slecht, dan deden ar
moede en honger hun intrede
inde stad.
Natuurlijk, schrijven overeen
bloeiperiode is aantrekkelijker
dan over jaren van achteruit
gang. De schijnwerpers zijn en
waren dan ook meer gericht op
loeiden in de zeventiende dan in
de achttiende eeuw.
Toch begon de achteruitgang al
in de zeventiende eeuw. Gelei
delijk, maar onstuitbaar. Vanaf
1650 brokkelden dc lonen af.
Een normaal verschijnsel in een
periode van achteruitgang.
Worden de winsten kleiner, dan
proberen de werkgevers de kos
ten te verlagen door verminde
ring van de lonen, verlenging
van de arbeidstijden en de in
troductie van zo mogelijk nieu
we technieken.
Werkgevers is een wat groot
woord in dit verband. Heel lang
was de lakenproduktic georga
niseerd in kleine bedrijfjes,
maar na omstreeks 1630 veran
dert de organisatievorm. Grote
ondernemers, reders genaamd,
beginnen het hele produktie-
proces te beheersen. Deze re
ders degradeerden de vroeger
zelfstandige gildemeesters tot
een soort tussenbazen.
Een probleem in de Leidse tex
tielindustrie was ook de grote
variatie in werkzaamheden. De
ze bedrijfstak telde zo'n 125 be
roepen. Dit was een probleem,
omdat tussen de werknemers in
de diverse beroepen solidariteit
vaak ontbrak. Bovendien waren
.ie werknemers in de lakenin
dustrie georganiseerd in een
groot aantal organisaties.
Op dit statieportret
van de schilder Swa-
nenburgh zijn de ver
schillende aspecten
van de lakenfabricage
in beeld gebracht.
AFBEELDING PR
Leiden kende een aantal gilden,
maar daar naast ook een zeven
tal zogenaamde neringen. Elke
nering had een eigen hal en een
eigen bestuur. In het bestuur
van elke nering zaten de meest
aanzienlijke ondernemers. De
Leidse arbeidsverhoudingen
gingen zich al in de 17e eeuw
steeds meer organiseren via de
lijn werkgevers - werknemers.
De economische problemen in
de achttiende eeuw leidden tot
hoog drankgebruik. Je kwam in
Leiden heel gemakkelijk aan
drank. Naast de officiële kroe
gen telde Leiden veel vaantjes.
Inwoners die van het stadsbe
stuur toestemming hadden ge
kregen bier te verkopen. Alleen
verkopen, maar u begrijpt wat
er gebeurde: menige huiskamer
werd een clandestiene kroeg.
Drinken om je problemen te
vergeten werkt natuurlijk
slechts een paar uurtjes. De
Leidse arbeidsonrust
in de achttiende eeuw
werknemers van de Leidse tex
tielindustrie hebben op allerlei
manieren geprotesteerd tegen
de verslechtering van hun situa
tie.
De beperkte ruimte op deze
plek maakt het niet mogelijk
een compleet beeld te schetsen
van de gehele achttiende eeuw.
Daarom wat moment-opnamen
uit de jaren rond 1700.
In de zomer, herfst en winter
van dat jaar is het onrustig in de
stad. Hierbij gaat het steeds om
dezelfde problematiek. Werkne
mers protesteren tegen de in
hun ogen te lage lonen en de in
troductie van nieuwe technie
ken. Er breken stakingen uit.
Het stadsbestuur dreigt en
neemt militaire maatregelen.
De schutterij wordt gealar
meerd. Vergaderingen van de
monstranten en stakers worden
verboden. Een aantal stakers
wordt gearresteerd, voor de
rechter gebracht en voor een
aantal jaren verbannen.
Op nieuwjaarsdag van het jaar
1701 is het al weer mis. Op de
laarivoor het huis Endegeest
vergaderen op die dag 1000
2000 lakenwevers. De vergade
ring eist hoger loon. Deze eis
wordt vastgelegd in een rekest
aan het gemeentebestuur. Tot
enig resultaat leidt de actie niet.
Op 11 mei weer een grote ver
gadering buiten de stad. De
plaats, in dit geval een ruimte
voor de Zijlpoort, werd met eni
ge zorg gekozen. Vergaderen
buiten de stad leidde minder
snel tot scherpe reacties van het
stadsbestuur.
De 800 a 900 man buiten de
poort eisen hoger loon en be
sluiten om te gaan staken als
deze eis wordt afgewezen. Van
af dat moment vergaderen de
boze arbeiders elke dag. Hun
organisatie wordt ook met elke
vergadering een stukje beter. Er
wordt geld opgehaald op een
stakingskas te kunnen vormen.
Uit angst voor de overheid kie
zen de stakers elke dag nieuwe
leiders. Dit maakt het voor het
stadsbestuur moeilijker om de
voormannen te arresteren.
De angst voor het stadsbestuur
was wel begrijpelijk. Opnieuw
reageren de Leidse regenten
met militaire maatregelen. On
danks dat breidt de actie zich
uit. Op zaterdag 14 mei een ver
gadering met 1500 a 1600 men
sen. Het stadsbestuur verbiedt
verdere demonstraties en sta
kingsacties. Bij overtreding van
dit verbod dreigt zelfs de
doodstraf. In de nacht van 15 op
16 mei worden vier mensen van
hun bed gelicht.
Deze maatregelen hebben suc
ces, geleidelijk aan keert de rust
terug. Niet alleen looneisen zijn
de inzet van acties, maar ook de
introductie van nieuwe voor de
arbeiders moeilijk hanteerbare
technieken, roept protesten op.
Berucht was in dit opzicht de
lakenfabrikant Clignet. Deze
ondernemerexperimenteerde,
mede uit economische nood
zaak, met grote regelmaat met
nieuwe technieken. Proteste
rende werkweigeraars worden
ontslagen.
Clignet reageert met 'klassieke'
trucjes. Verdeel en heers, na
enige tijd mag de ene werkwei-
geraar terugkomen, een ander
niet.
De situatie rond het bedrijf van
Clignet leidt in 1718 zelfs tot
massale onrust in de stad. De
ruiten bij Clignet worden inge
gooid. Het stadsbestuur grijpt
met harde hand in. Het oproer
wordt gedempt door de schut
terij. Arrestaties en veroordelin
gen zorgen er voor dat het
stadsbestuur op 25 maart kan
constateren dat alles weer rustig
is.
Enige winst boeken stakers en
de demonstranten niet bij al die
arbeidsconflicten. Wat opvalt is
de vanzelfsprekendheid waar
mee het stadsbestuur steeds
weer opnieuw de kant van de
werkgever kiest. Verbazingwek
kend is dit niet. Werkgevers en
stadsbestuur kwamen namelijk
uit dezelfde sociale laag van de
bevolking.
bram verhoog
Rijnsburgers zoeken opvang voor zoon
runsburc irene nieuwenhuuse
Al twee weken zit ze dag en
nacht in haar stoel. De pijn in
haar knieën is ondraaglijk. De
televisie staat aan, het kopje
koffie schuift ze tientallen ke
ren heen en weer. Wat er pre
cies in de woonkamer gebeurt
lijkt haar te ontgaan.
Mevrouw J. Burgers uit
Rijnsburg is sinds een half
jaar hulpbehoevend. Vandaag
krijgt haar man de sleutel van
een aanleunwoning. Dat is
voor hem een zorg minder.
Mochten hij of zijn zieke
vrouw in hun nieuwe huis on
wel worden, dan is er in ieder
geval snel hulp. Maar zijn
tweede zorg, de opvang van
hun 45-jarige zoon Arend, is
nog bij lange na niet geregeld.
Arend kan niet mee naar de
aanleunwoning bij De Vliet-
stede in Rijnsburg. Maar hij
kan ook niet alleen blijven
wonen. Opname in een be
schut wonen project blijkt
niet mogelijk. Vader L. Bur
gers is radeloos. „Moet ik
eerst de kerk in brand steken
voordat we geholpen worden?
Arend kreeg 30 jaar geleden
een auto-ongeluk, lag drie
maanden in coma en maakte
een jarenlange tocht langs re
validatiecentra. Na lange tijd
herstelde hij gedeeltelijk. In
middels werkt hij alweer 25
jaar bij de sociale werkplaats
De Zijl Bedrijven in Leider
dorp. Maar alle inspanningen
ten spijt, het was in al die ja
ren niet mogelijk Arend elders
zelfstandig of 'beschut' te la-
.Alles heb ik er voor over
om m'n zoon onderdak te ge
ven", zegt Burgers die ove
rigens zelf hart- en maagpa
tiënt is. „Maar voor de ene in
richting is onze zoon te goed
en voor de andere is hij te
slecht. Hij is een goede jon
gen, maar veel en veel te zor
geloos. Iedere avond leg ik
geld op z'n nachtkastje voor
de volgende dag. Want als hij
veel geld op zak heeft, geeft
hij iedereen een drankje en is
hij in de kortste keren door
z'n geld heen."
Intensief
De maatschappelijk werkster
van Arend, Karin van Beek
van de Sociaal Pedagogische
Dienst in Sassenheim, heeft
ook geen oplossing. „Maar we
zijn op de hoogte van de pro
blemen van de familie Bur
gers. En we zijn heel intensief
met Arend bezig."
Een oplossing zou opname
in een resocialisatiehuis voor
chronische patiënten kunnen
zijn. Maar deze optie is vol
gens haar 'nog heel ver weg'.
Dit project van de stichting
Langeveld, het centrum voor
psychiatrie in Noordwijk, is
namelijk nog niet gestart.
Voor de familie Burgers is
zo langzamerhand de maat
vol. Dochter M. Heuzen-Bur
gers spreekt van éen noodsi
tuatie. Vader: „Soms voel ik
haat tegen de hele maat
schappij. Overal vang ik bot.
Ik trek aan alle bellen. Ergens
op de wereld moet er toch
een plekje te vinden zijn voor
onze jongen?"
