Angst WAO-boete
Ni
Lange dagen lonen voor
gebroeders Verkuylen
'I
Gedwongen ontslagen bij Faxion
Stand van Zaken
IGEN
BAAS
'Kick als het vlekkeloos gaat'
VRIJDAG 28 ME11993
Bedrijven verzekeren zich massaal
Niet alleen werknemers proberen via aanvullende verze
keringen de gevolgen van de WAO-maatregelen te ver
zachten. Ondernemers willen ook massaal polissen af
sluiten om te voorkomen dat ze boetes moeten betalen
als personeel arbeidsongeschikt wordt verklaard. Het mi
nisterie van sociale zaken verwacht dit jaar ongeveer 500
miljoen gulden aan dergelijke boetes binnen te halen.
ta s verstuurd van gemiddeld
13.000 gulden. In totaal goed
voor 26 miljoen gulden. Op
jaarbasis is dat meer dan 200
miljoen. De boetes worden op
gelegd als personeelsleden na
een jaar nog onder de WAO val
len. Alleen als ze tussentijds
overlijden, met pensioen gaan
of weer aan de slag raken, wordt
geen boete opgelegd. Het to
taalbedrag van de boetes valt
volgens het ministerie van soci
ale zaken overigens lager uit
dan geraamd. Oorspronkelijk
was dat geschat op 700 miljoen
gulden voor 1993. Volgens een
woordvoerster zal het in de
praktijk uitdraaien op een half
miljard gulden. Volgens haar is
echter niet te zeggen of de drei
ging van de boetes tot minder
WAO-gevallen heeft geleid. „Er
zijn meer maatregelen geno-
Goudsche Verzekeringen is een
van de maatschappijen die een
polis aanbiedt waarmee onder
nemers zich tegen de boete-op-
legging kunnen verzekeren. Vol
gens woordvoerder B. ten Arve
is daar heel veel belangstelling
voor. „We worden overspoeld
met aanvragen. Dat is op gang
gekomen in februari, ten tijde
van de Kamerbehandeling van
de WAO-maatregelen." De ver
zekering is gekoppeld aan de
aanvullende WAO-verzekering
voor werknemers. Hoewel Ten
Arve geen bedrag noemt, zijn
volgens hem de kosten relatief
laag. Voor de werkgevers res
teert dan wel een verhoudings
gewijs klein eigen risico.
Sinds vorig jaar kent de WAO
een bonus-malus regeling. Die
houdt in dat bedrijven waarvan
het personeel niet in de WAO
belandt worden beloond met
een uitkering. Andersom moe
ten ondernemingen waarvan
het personeel arbeidsonge
schikt wordt boetes betalen. Die
kunnen oplopen tot een half
jaarloon en later mogelijk zelfs
tot een vol jaarloon. De afgelo
pen twee maanden is de inning
van de eerste boetes begonnen.
Tot nu toe heeft het GAK, na
mens dertien van de negentien
bedrijfsverenigingen 2.000 no-
De over het afgelopen jaar
opgelegde boetes zijn overigens
nog niet verzekerd zegt Ten Ar
ve van Goudsche Verzekerin
gen. „We verzekeren niet met
terugwerkende kracht. De polis
sen die worden gesloten, zijn
overigens pas van kracht als de
WAO-maatregelen doorgaan,
want die moeten nog door de
Eerste Kamer."
De bonus-malus-regeling was
de afgelopen maanden mikpunt
van kritiek van met name het
midden- en kleinbedrijf. Het
KNOV, dat de kleinere onderne
mers verenigt, stelde er een
zwartboek over samen. H. Ge
net, secretaris sociale zaken van
het KNOV zegt dat bij hem nog
altijd een gestage stroom van
klachten binnenkomt. „Ik zou
een dagtaak van de verwerking
kunnen maken. Het is toch te
gek dat ondernemers boetes
krijgen als ze er niets aan kun
nen doen dat mensen arbeids
ongeschikt worden." Hij noemt
het voorbeeld van sportblessu
res en van mensen die aan on
geneeslijke kwalen lijden zoals
reuma. „Ik ken een geval van
een bedrijf waar iemand één
dag werkte en daarna nooit
meer is gezien. Dat heeft een
boete gelaegen." Volgens Genet
laten veel bedrijven sollicitan
ten extra streng keuren om te
voorkomen dat ze een 'kat in de
zak' kopen.
Ongenuanceerd
De klachtenstroom neemt ove
rigens niet weg dat volgens Luc
Palm van de ondernemersvere
niging Leiden Leeft de bonus
malus problemen binnen die
vereniging nauwelijks spelen.
„Ik heb er nog niet over ge
hoord. Maar wij vinden de
maatregel ook erg ongenuan
ceerd. We hadden liever gezien
dat het van geval tot geval werd
bekeken." Een woordvoerder
van Heineken in Zoeterwoude
laat zich in positieve noch nega
tieve zin uit over de maatregel.
„We voeren een beleid dat ge
richt is op het voorkómen van
arbeidsongeschiktheid. En als er
onverhoopt wel wat gebeurt
doen we er alles aan om men
sen te herplaatsen."
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
Gebroeders Verkuylen: de een praktisch, de ander administratief.
Installatiebedrijf viert zilveren jubileum
LEIDEN. LINDA WELTHER
De gebroeders 'Verkuylen uit
Leiden en Leiderdorp maken
lange dagen in hun eigen instal
latiebedrijf. Jacques Verkuylen:
De een droomde altijd al
van een eigen bedrijf.
Voor een ander was het
ondernemerschap de
laatste mogelijkheid om
uit de werkloosheid te
komen. Een derde zag het
gat in de markt dat
niemand anders opviel.
Allemaal hebben ze
gemeen dat ze er voor
kozen hun eigen baas te
worden. Vandaag: Marlies
Haazebroek-Buysen van
Sport Media Travel uit
Leiden.
m c
We begonnen met voetbalwedstrijden, la-
r Barcelona. Heel bijzonder is dat we nu
k heb een gat in de markt gevon
den. Dat het er was, daar ben ik
- op gewezen door de Nederland
se Sport Pers. Die organisatie regelt centraal
de accreditatie van sportjournalisten bij
grote evenementen, zoals voetbalwedstrij
den en internationale toernooien, tennis
toernooien, de Olympische Spelen, noem
maar op. Het idee was ook de reizen daar
naar toe centraal te regelen. De redacties
van kranten, het ANP en Studio Sport de
den dat altijd ieder voor zich. Aan de hand
van de sportkalender bieden we journalis
ten complete reizen aan, toegesneden op
hun wensen. Dat werkt voor hen prettiger,
bovendien is het goedkoper.
Bij grote evenementen reis ik vooruit om
ter plaatse een kijkje te nemen, zodat ik
weet welke hotels ik voor de verschillende
groepen moet boeken. Dagbladjournalisten
maken hun verslag na een voetbalwedstrijd
meestal in het stadion en vertrekken daar
als iedereen weg is. Die zijn dus gebaat bij
een hotel in de buurt. Weekbladjournalisten
willen juist dicht bij het hotel van de spelers
zitten om een team goed te kunnen volgen.
ter volgde ook tennistoernooien. Het eerste een reis voorbereiden naar de eerste wed-
was de Australian Open, waar Richard Kra-
jicek meedeed. Dat trok veel Nederlandse
pers en nu steeds meer Nederlanders mee
doen, worden de grand slamtoemooien ook
steeds belangrijker voor de Nederlandse
pers. Het eerste grote evenement wat ik
deed was het Europees kampioenschap
voetbal. Dat was spannend, want je moet
direct op alle mogelijkheden inspelen. Uit
eindelijk verloren we dus van de Denen en
moest ik dezelfde dag nog de terugreis rege
len. Als dat vlekkeloos gaat, is dat toch een
kick. Dit werk kun je echt alleen doen als je
van improviseren houdt en tegen spanning
kunt.
Wat wij doen slaat aan bij de journalisten.
Ik krijg van hen dan ook tips om reizen te
organiseren. Zo vroeg een producer van
Studio Sport of ik al plannen had voor de
Olympische Spelen volgend jaar in Lille-
hammer. Daar heb ik voor de pers nu een
aantal huizen kunnen huren,. Via mond-
tot-mondreclame komen er bovendien
klanten bij. Zo heeft ook het Duitse RTL-
Plus geboekt voor Lillehammer. Volgend
jaar staat ook het WK-voetbal in Amerika
lk ben voor mezelf begonnen nadat ik op het programma. Als Nederland zich
eind 1991 afscheid nam van het reisbureau
in Amstelveen dat van oudsher reizen orga
niseert voor Ajax, Daardoor had ik al veel
contacten in de sportwereld, zo kwam de
NSP bij mij terecht. Ik ben er in gerold,
want Ik heb nooit de drang gehad zelf een
bedrijf te beginnen.
plaatst ga ik naar de loting om direct de fa
ciliteiten te kunnen bekijken.
Behalve reizen voor journalisten organi
seren we nu ook andere sportreizen, dat
geeft een verbreding van de basis. Voor bij
voorbeeld lezers van Voetbal International tekst: rudolf kleun
naar AC en Inter Milan, naar Manchester en foto: hielco kuipers
strijd van Inter waar Bergkamp en jonker
meespelen. De kaarten hebben we inmid
dels al. Door de ervaring die we met pers
reizen hebben opgedaan, weten we hoe we
daar aan moeten komen.
Sinds maart, sinds we een eigen kantoor
hebben, heb ik het gevoel dat we een echt
bedrijf zijn. Het is een weelde om iemand
in dienst te hebben en af en toe vrij te kun
nen nemen. Daarvoor kon ik nooit weg, bo
vendien ben je geneigd mej kantoor aan
huis, daar 's avonds ook weer naar toe te
gaan.
Een eigen bedrijf moet je niet beginnen
met het idee snel veel geld te verdienen. Ze
ker in het begin is het hard werken en wei
nig verdienen. Heel belangrijk is je liquidi
teit, je kasstroom. Veel jonge bedrijven ma
ken de fout geld te steken in snelle lease
auto's of dure Armani-pakken. Dat geld kun
je beter in de zaak stoppen. Zorg dat geld
binnenkomt van je klanten, zodat je ande
ren kunt betalen, boekingen moeten voor
uit worden betaald. Dat kan spannend zijn
als je zelf eigenlijk geen geld hebt. Ik heb
weliswaar geen grote investeringen hoeven
doen, maar ik heb ook nooit hoeven lenen.
Dat is een prettig gevoel."
„We zijn hier altijd om zeven
uur, we beginnen gelijk met de
andere jongens. En we gaan
door tot ongeveer half zeven 's
avonds. Toen we pas begonnen
maakten we op zondag de offer
tes en gingen we doordeweeks
nog 's avonds tot laat door. Ik
werkte toen wel van 's morgens
vijf tot 's nachts één uur." La
chend zegt zijn broer Jan dat hij
niet zo moet overdrijven.
Installatieburo Fa. Verkuylen
aan de Karei Doormanweg op
het industrieterrein De Waard
viert op 28 mei zijn 25-jarig ju
bileum. De firma begon als
loodgietersbedrijf, maar breidde
in de loop van de jaren zijn ta
ken steeds meer uit. Ze namen
de elektro-installatietechniek
erbij, de dakbedekking, en later
kwam er een dochteronderne
ming in de automatiserings
branche. De broers werken nu
over een gebied van Amsterdam
tot Rotterdam, en een stuk rich
ting Utrecht. Veel verder gaan
ze liever niet.
Er werken 47 mensen in het
bedrijf. De broers zijn beiden
directeur. Ze lijken uiterlijk veel
op elkaar. Jan Verkuylen is het
meest aan het woord. Jacques,
die speciaal voor de foto een
stropdas heeft omgedaan, is wat
bedachtzamer.
Jan Verkuylen: „We waren al
tijd al van plan om samen ooit
een bedrijf op te zetten. In 1968
kwam de gelegenheid. Mijn
broer was toen voorman bij een
loodgietersbedrijf. Daar kreeg
hij wat problemen met z'n baas.
Hij dacht toeh: 'als ik voor een
ander hard kan werken, kan ik
dat voor mezelf ook doen'. Zo
zijn we samen begonnen. Hij
doet het praktische werk, ik de
administratie."
Ze begonnen destijds met een
paar mensen in Hazerswoude,
maar ze hadden in Leiden de
meeste klanten. Jacques: „in het
begin had ik nog geen eigen
vervoer, toen leende ik een
Volkswagen met open dak. Die
stouwde ik vanaf boven hele
maal vol met materialen, zodat
ik er zelf nog net naast kon zit
ten. Later verhuisden we naar
de Nieuwe Rijn in Leiden, en in
1980 kwamen we op de Karei
Doormanweg terecht. We heb
ben reuze met dit pand geboft.
Het is hier ruim genoeg voor
ons."
Jan Verkuylen laat het pand
zien. Beneden is het kantoorge
deelte, met erachter een grote
meindertvand
opslagruimte voor materialen.
Boven is een rommelig archief-
hok waar Verkuylen snel voor
bijloopt („dat is in elk bedrijf
zo") en de kantine waar de me
dewerkers elke vrijdag hun
weekloon ontvangen: „Dat heb
ben we uit nostalgie zo gehou
den."
Ondanks hun lange werkwe
ken vinden ze ook wel tijd voor
hun gemeenschappelijke hob
by, de voetbalclub UVS. „We
voetballen zelf niet, maar we
sponsoren ze al tien jaar. We
kijken er vaak en drinken dan
een biertje. Doordeweeks zijn
we 's avonds meestal thuis, bij
onze vrouwen."
Het bedrijf loopt ondanks de
recessie nog steeds goed. „We
hebben een jaar of elf geleden
wel een flinke opdoffer gekre
gen", zegt Jan. „Toen ging Aan
nemersbedrijf J. de Water fail
liet. We leden toen een strop
van twee-en-een-halve ton.
Tien mannen van ons kregen
werk van dat bedrijf en die had
den ineens niets meer te doen.
Ze moesten dus weg. En later
hadden we ook nog wel tegen
vallers", fluistert hij. „Bijvoor
beeld toen Arbouw hier failliet
Met tegenzin geven de broers
toe dat ze al 59 en 61 zijn.
„Maar dat ziet niemand aan
ons", verdedigt Jacques. Het is
de bedoeling dat later de zoon
en schoonzoon van Jan Verkuy
len de zaak overnemen. „Want
je kunt natuurlijk niet tot in de
eeuwigheid doorgaan."- Ooit
waren ze van plan om op hun
55e op te houden met werken,
aldus Jan. „Maar de tijd is nu
slecht, dus we gaan eigenlijk al
leen maar harder werken."
Er rolt een paar meter fax bin
nen. „Als er nog maar genoeg
faxpapier is." Gelukkig is dat het
geval. Jacques: „Dat is vast weer
zo iemand die de opdracht
morgen klaar wil hebben. Dat is
wel het vervelende van deze
tijd. Je krijgt minder opdrach
ten, je moet overal achterheen
zitten en de opdrachten die je
krijgt, moeten heel snel af zijn."
Maar de beide directeuren ma
ken zich geen zorgen over de
toekomst. Jan Verkuylen: „Je
hebt nu eenmaal vette en ma
gere jaren. En we hebben ge
noeg reserves. Als je maar be
hoorlijke kwaliteit aflevert en
goed in de prijs zit, dan zoeken
de klanten je zelf wel op."
M
Verstand van verzekeringen
og enkele weken en dan breekt de vakantiepe
riode weer aan. Voor veel mensen betekent dat
dat het werk een tijdje wordt vergeten en komt
het gevoel boven van een welverdiende vakantie. Ook als je
binnen de vakbeweging werkt betekenen de zomermaan
den minder druk op de ketel en ruimte voor vakantie: even
stoom afblazen na de vaak overvolle CAO-periode en tijd
om de accu weer op te laden voor het nieuwe seizoen.
Ik heb de gewoonte, alvorens de touwtjes een paar weken te
laten vieren, altijd even terug te blikken op de achterliggen
de periode. Wat is er terecht gekomen van de plannen die je
had als vakbondsbestuurder aan het begin van de CAO-pe
riode; welke zaken zijn bereikt en welke niet.
Afgelopen jaren heb ik steeds nog het gevoel gehad, ook al
klinkt dat wat zelfingenomen, dat er 'verdiend' was door de
bond en dat afspraken in nieuwe CAO's een zinvolle bijdra
ge leverden aan de bekende zaken waar de vakbeweging
voor staat: werkgelegenheid voor zo veel mogelijk mensen,
een behoorlijke koopkracht en een goed pakket aan sociale
voorzieningen.
Dit jaar eigenlijk voor het eerst heb ik het gevoel, net als
waarschijnlijk veel anderen binnen de vakbeweging, dat ik
me bezig heb gehouden met zaken die compleet onnodig
zouden moeten zijn en waar niemand ook echt om ge
vraagd heeft. Ik heb het natuurlijk over de reparatie van de
WAO. Momenteel wordt door de media weer volop aan
dacht besteed aan de WAO in verband met de Parlementai
re Enquête-commissie. Uiteraard is het goed dat nauwkeu
rig wordt bekeken of de wet destijds wel goed in elkaar is
gestoken en wat er bij de uitvoering ervan is misgegaan
en/of verbeterd kan worden.
Waar ik echter nauwelijks vanuit de politiek nog iemand
over hoor praten, zijn de enorme financiële concequenties
voor mensen die de komende jaren arbeidsongeschikt wor
den, veroorzaakt door een flinke verlaging van de uitkerin
gen. Van het besluit om tot deze uitholling van een belang
rijk onderdeel van ons sociale zekerheidsstelsel over te gaan
begrijp ik nog steeds niets. Als er behoefte is te onderzoeken
of het huidige aantal WAO-ers wel terecht is, en die be
hoefte is er, zie de enquêtecommisie Buurmeijer dan
moet je je daartoe beperken. Maar om vooruitlopend op dit
onderzoek al te snijden in de uitkeringen kan ik niet rijmen.
Tenzij men er van uitgaat dat een van de conclusies van de
commissie zal zijn dat alle huidige WAO-ers ten onrechte
een uitkering (hebben) ontvangen!?
Een mogelijke andere reden voor de financiële ingreep in de
WAO-uitkeringen kan zijn dat onze wetgevers denken dat
de gemiddelde Nederlander niet echt veel waarde meer
hecht aan een redelijk inkomen bij blijvende arbeidonge
schiktheid. Ook dat is een duidelijk misvatting! In de afgelo
pen maanden is wel gebleken dat reparatie van de WAO
prioriteit was voor werknemers in welke sector dan ook.
Vrijwel overal is er bij pensioenfondsen of verzekerings
maatschappijen een aanvullende verzekering afgesloten om
de verlaging van de WAO ongedaan te maken. Hetgeen veel
tijd en inspanning heeft gekost.
Dat is wel ten koste gegaan van andere onderwerpen waar
ook iedereen bij gebaat is en waar veel behoefte aan be
staat. Bij de CAO-onderhandelingen konden werkgelegen-
heidsafspraken, die doorgaans ook loonruimte vragen, niet
of nauwelijks worden gemaakt. Van de toch al geringere
loonruimte dit jaar werd vervolgens een belangrijk deel be
steed aan premie voor de aanvullende v
Met uitzondering van de verzeke
ringswereld, waar men natuurlijk
gouden tijden doormaakt door al
deze nieuwe verzekeringen, vraag
ik me af of met een hogere koop
kracht, in plaats van deze nieuwe
lastenverzwaring, onze economie
niet beter af was geweest. Die heeft
namelijk een positieve invloed op
de werkgelegenheid en daarmee
ook een betere betaalbaarheid van
ons sociale stelsel. Jammer dat het
)-verzekering.
Inmiddels 'heb ik veel meer ver
stand van verzekeringen' gekre
gen... Misschien kan het nog meer
van pas komen en dan niet alleen
voor het afsluiten van een reisver
zekering voor de komende vakan
tie. We hebben tenslotte nog meer
sociale verzekeringswetten!
~ïJ
Jos Duynhoven is be
stuurder bij de Indus
triebond FNV
Helft winst Flora naar leden
Bloemenveling Flora in Rijns
burg is van plan bijna de helft
van de in 1992 geboekte winst
terug te laten vloeien naar de le
den. Het bestuur stelt de alge
mene ledenvergadering voor
2,04 miljoen uit te keren in de
vorm van een bijschrijving op
de rentedragende ledenlening.
Het resultaat na belastingen
bedroeg vorig jaar 4,25 miljoen
gulden. Dergelijke bijschrijvin
gen worden na tien jaar uitge
keerd. Het restant van de winst
wordt aan de reserves toege
voegd.
De uitkering aan de leden be
draagt een half procent van de
door hen in 1992 gemaakte om
zet. Het netto-veilpercentage
voor dé leden komt daarmee op
5,32 procent. Het veilingbestuur
ziet de uitkering over 1992 als
een handreiking aan de leden
van wie velen een moeilijk jaar
achter de rug hebben. Tevreden
constateert dat bestuur dat het
afgelopen, tegenvallende jaar,
de doelstelling is bereikt dat het
eigen vermogen dertig procent
t van het balanstotaal.
Seizoenpieken spelen modetransporteur parten
Bij kledingtransporteur Faxion-
J.P. Janssen zullen op korte ter
mijn 75 van de 380 banen ver
dwijnen. De directie gaat er
vanuit dat ook bij de Alphense
vestiging, waar zeventig men
sen werken, gedwongen ontsla
gen zullen vallen. Hoeveel dat
er zullen zijn is formeel nog niet
bepaald. Met de bonden en de
ondernemingsraad is nog over
leg gaande over een sociaal
plan.
Faxion, dat zijn hoofdvesti
ging in Venlo heeft, is volgens
directeur A. Sloot nu gedwon
gen te reorganiseren door te
ruglopende omzetten. „Maar
we hadden hoe dan ook iets
moeten doen. Er zit een grote
sanering aan te komen in de
Europese textielindustrie, die
een grote klap gaat geven. Bo
vendien is de modebranche
steeds sterker a<
onderhevig. Dat
met zeer hoge pieken, waarin
het extreem druk is afgewisseld
door stille perioden. We hebben
van alles geprobeerd om die
stille perioden op te vullen,
maar dat lukt gewoon niet in
voldoende mate." Volgens Sloot
moet Faxion flexibeler kunnen
werken om op de veranderende
marktomstandigheden in te
spelen. Vooral de loonkosten in
de stille perioden spelen het be
drijf parten.
De reorganisatie heeft betrek
king op net hele bedrijf. De
klappen zullen dan ook niet al
leen onder de chauffeurs vallen,
maar ook op kantoor en bij de
magazijnen. Het sociaal plan
waarover wordt onderhandeld
met de bonden voorziet onder
andere in aanvulling van uitke
ringen. Ook zou Faxion zich in
een aantal gevallen verplichten
zich in te spannen andere werk
gelegenheid te vinden, met na
me elders in het Nedlloyd con
cern. Faxion-J.P. Janssen is een
honderd procentsdochter van
Nedlloyd. Behalve in Venlo en
Alphen heeft het bedrijf ook
vestigingen in Meppel, Amster
dam en Nettetal in Duitsland.
