'Ik wil laten
zien dat ik
er nog ben'
'Ik heb maandenlang geoefend voor de spiegel'
O
Rtv show
Vrouwen vertellen
openhartig over seks
'De enige driejaren die ik wil overdoen'
VRIJDAG 21MEI 1993
Andy Tielman voorgoed terug
Andy Tielman, voor
malig zanger van
The Tielman Bro
thers, is terug in Nederland. En
dit keer blijft hij definitief. „Tot
ik dood ga", zegt de oude rot.
Zijn nieuwe CD 'I can't forget
you' is dan ook aan ons land
opgedragen. Plannen zijn er
volop. Hij is gisteren begonnen
met een kleine tournee door
Nederland. Later dit jaar duikt
Tielman opnieuw de studio in
voor het maken van nog eens
drie CD's. „Ik wil laten zien dat
ik er ben, dat ik nog leef', zo
motiveert hij zijn drukke werk
agenda.
Wal extra aandacht kan Andy
Tielman best gebruiken. Eerder
dit jaar liep een geplande tour
nee helemaal mis. Tijdens het
eerste concert in Den Haag ver
liet hij na twee nummers het
podium. Onmiddellijk deed het
verhaal de ronde dat de zanger
met de noorderzon verdwenen
was. „Ik ben toen weggelopen
omdat de organisatie niet in or
de was", zegt hij, nippend aan
een Franse koffie. „Er zijn belof
tes gedaan die niet werden na
gekomen."
Die geschiedenis is voor Andy
Tielman en zijn vrouw Carmen
reden stad en land af te reizen
om te vertellen wat er allemaal
is gebeurd. „Hoe ze mij en mijn
vrouw behandeld hebben, was
gewoon schandalig. Wij waren
zeer gekwetstvertelt de zan
ger opgewonden. „Ik had des
tijds één geluk: mijn vrouw lag
doodziek in het ziekenhuis. Dat
is mijn redding geweest. Ik
moest wachten tot ze beter was.
Eerder kon ik niet weg."
Australië
Drie jaar geleden maakte hij
een soortgelijk avontuur mee.
Toen sloeg hij wél op de vlucht,
terwijl zijn CD 'Now and fore
ver' hoog in de hitparades
stond. Ook toen werden belof
tes niet nagekomen. „Ik vond
het vervelend in de muziekbusi-
ness: ik had contacten met de
verkeerde mensen", legt Tiel
man uit. „Ik baalde ervan. Ik
was blij dat ik weer weg was.
Maar toch zat het me niet lek
ker. Holland heeft ons tenslotte
gemaakt."
Dertien jaar lang leefde de
voorzanger van de fameuze
Tielman Brothers voornamelijk
in Australië. Vissen en lekker
uitrusten, zo zagen zijn dagen
eruit. „Jarenlang heb ik geen
muziek willen horen. Ik haatte
muziek als de pest. Zodra er een
liedje op de televisie werd ge
zongen, schakelde ik over naar
een ander programma. Waar
om? Omdat muziek me tot
wanhoop had gebracht. Nee, ik
was nooit verbitterd. Wel ver
wonderd dat muziek zoveel kan
veranderen in een mens als ik."
Australische journalisten
kwamen hein echter op het
spoor. Positieve berichten in de
media stimuleerden Andy Tiel
man weer te gaan zingen. Er
volgde een tournee die hem
over de hele wereld bracht. In
ons land blijft zijn verleden hem
achtervolgen. Samen met zijn
broers schreef hij geschiedenis:
The Tielman Brothers was de
eerste rock and roll-band van
Nederland. Indorock noemden
kenners de muziekstijl. „Ge-
Andy Tielman: „Ik wil laten zien dat ik nog leef."
woon Nederpop", vindt Tiel
man zelf.
In 1980 kwam er een plotse
ling einde aan de carrière van
het kwartet. „Ons succes was
puur geluk", vertelt de zanger
erover. „Maar we hebben er wel
hard voor gewerkt."
Een reünie is volgens hem
uitgesloten. „Als mijn broers
ooit komen, zullen ze naast me
staan en zingen. Maar dat zal
nooit gebeuren. Ik mis ze: ik
weet niet waar ze zijn. Maar dat
kom ik wel te weten. En dan wil
ik voorkomen dat ze dezelfde
teleurstellingen moeten mee
maken die ik heb meegemaakt.
Ik gun mijn broers het succes
dat ik nu heb. Maar dat is niet
mogelijk."
Onvergetelijk
Over het uiteenvallen van The
Tielman Brothers wil Andy niet
praten. „Dat vertel ik niet in in
terviews: dat verhaal komt in
een boek te staan dat mijn
vrouw gaat schrijven." Andy
Tielman kwam in 1957 samen
met zijn familie naar Neder
land. Vanuit Breda werd de we
reld veroverd. „The Tielman
Brothers zijn onvergetelijk. Dat
besef ik nu pas. Overal in Ne
derland zie ik illegale verzamel -
CD's. Mensen denken dat ik
daar achter sta. Maar ik heb er
niets mee te maken. Er zijn tien
van dergelijke CD's verschenen
en daar hebben wij geen cent
van gehad."
Wie wil praten over de Indo-
rock moet niet bij Andy Tiel
man zijn. Hij heeft andere mu
zikale wegen ingeslagen, die
nauwelijks te maken hebben
met wat hij vroeger deed.
„Mensen noemen mij nog
steeds de Koning van de Indo-
rock. Dat kan toch niet? Ik ben
geen afgod." Tielman zingt te
genwoordig in de stijl van En-
gelbert Humperdinck en Tom
Jones. Zijn stem is opmerkelijk
soepel voor iemand van 57 jaar.
„Ik heb Nederland erg ge
mist", bekent hij even later.
„Het is een klein land waar alles
bereikbaar is. Je kunt er doen en
zeggen wat je wilt. De laatste
maanden in Australië ben ik op
zoek gegaan naar Nederlandse
restaurants en naar hagelslag.
In het buitenland besefte ik pas
dat ik Nederlands ben opge
voed. En wat je ook doet, je
blijft ernaar terug verlangen."
Dan, als een soort van open
baring: „Ik ben weggelopen om
een handje vol mensen die mij
in de maling hebben genomen.
Maar ik was me er niet van be
wust hoe het publiek me zag.
Die mensen heb ik in de steek
gelaten. Drie jaar geleden zei ik
dat ik Nederland nooit meer
wilde zien. Iets stoorde mij aan
Nederland, terwijl ik in Australië
alles had. Eenmaal tot rust ge
komen, wilde ik terug. Al moest
ik als een onbekende artiest
voor tweehonderd gulden per
week optreden."
Tegenwerking
Zijn fans dragen hem nog
steeds op handen. Toegangs
kaarten worden goed verkocht,
al twijfelt menigeen of Andy
Tielman wel komt opdagen.
„Wat er vandaag de dag nog ge
beurt, ze krijgen me niet meer
weg. Ik kom niet terug om hier
'showbusiness' te doen. Dat kan
ik in de rest van de wereld wel;
in het buitenland heb ik alles. Ik
kom omdat ik het leuk vind om
op te treden voor mensen die
daarvan genieten. Ik heb niet
meer de leeftijd om al die te
genwerking te pikken."
Zijn nieuwe CD 'I can't forget
you' noemt hij „een toeval".
„Mijn vrouw was ziek en ik
werd belasterd. Ik had alle
moed weer verloren. Op dat
moment kwam het aanbod. Ik
hoefde alleen maar te zingen.
En zingen is niks. In één dag
heb ik alle veertien nummers
ingezongen. Als die CD geen
succes wordt, dan is er niets aan
de hand. Ik ben naar Holland
gekomen om te zingen. Waar de
kikkers zijn, voel ik me thuis.
Ach, ik ben zo klein in Neder
land. Waarom moet er zo'n hei
bel over mij gemaakt worden?"
De tournee van Andy Tielman:
20 mei Westervoort, 27 mei Am
sterdam, 30 mei Dordrecht, 3 ju
ni Enschede, 5 juni Groningen,
10 juni Geleen, 17 juni Utrecht,
19 juni Helmond, 24 juni Waal
wijk en 2 juli Vlissingen.
KRO baan opzien met Liever de Lusten
SUSANNE VAN VELZEN
Slechts drie afleveringen waren
gepland, maar de gesprekken
met de vrouwen waren zo ver
rassend en interessant dat de
KRO besloot er zes TV-pro-
gramma's van te maken. 'Liever
de Lusten' is de titel van de se
rie over Nederlandse vrouwen
en seksualiteit.
Nooit eerder vertelden vrou
wen zo openhartig voor de tele
visie over de manier waarop zij
hun seksualiteit beleven. In de
eerste aflevering die vanavond
te zien is vertellen vrouwen over
de eerste keer dat ze met een
jongen naar bed gingen. Verder
praten ze over de manier waar
op vroeger bij hen thuis over
seksualiteit gesproken werd en
wat zij tijdens het vrijen met
hun partner belangrijk en pret
tig vinden.
'Liever de Lusten' is gemaakt
door Han van der Meer en de
psychologen Annette Heffels en
Willeke Bezemer. Heffels en Be-
zemer hebben in opdracht van
het vrouwenblad Margriet on
derzoek gedaan naar vrouwen
en seksualiteit. Op basis van de
ze onderzoeksresultaten is de
KRO-serie gemaakt.
Volgens Ton Verlind, hoofd
informatieve programma's van
de KRO, past 'Liever de Lusten'
heel goed binnen het nieuwe
beleid van de KRO-televisie.
„We zitten midden in een mo
derniseringsproces en richten
ons vooral op de kijkersgroep 25
tot 40 jaar, omdat blijkt dat wij
voor die groep mensen nog
vaak onherkenbaar zijn. Die
groep willen we bereiken door
moderne programma's te ma
ken en daar valt 'Liever de Lus
ten'onder."
Volgens Verlind blijkt er on
der het publiek op het moment
grote behoefte te bestaan aan
programma's waarin relaties en
seks centraal staan. „De trend is
om dat in amusementsvorm te
gieten. Denk maar aan 'All You
Need is Love'. Dat wilden wij
niet. Wij hebben gekozen voor
dedocumentairevorm."
De vorm waarin 'Liever de
Lusten' gegoten is lijkt op het
Ramses Shaffy ziet 'Klasgenotenvan toneelschool terug
Ramses Shaffy haalt vanavond herinneringen op in Klasgenoten.
HILVERSUM MICHELLE KLÜNDER
„Het zijn de enige drie jaar in
mijn leven die ik over wil
doen", zegt Sigrid Koetse van
avond in Klasgenoten. In deze
uitzending staat Ramses Shaffy
centraal, met zijn klas van de
toneelschool uit begin jaren '50.
Met zes leerlingen, onder wie
Sigrid Koetse en Piet Römer, is
dit de kleinste klas die ooit in
Klasgenoten heeft gezeten.
Eigenlijk draait het in deze af
levering om de hele klas. Koos
Postema komt er niet echt aan
te pas, hij hoeft in ieder geval
het gesprek niet gaande te hou
den. De zes hebben elkaar ge
noeg te vertellen, er wordt veel
gelachen en er worden veel her
inneringen opgehaald.
Sigrid Koetse was meteen ver
liefd op Shaffy, en weet zelfs Veel oude beelden, onder
nog wat hij de eerste keer droeg: meer van Shaffy met Adèle
een gele trui. En overal waar Bloemendaal in 'Het schaap
een piano stond ging hij spelen met de vijf poten'. Maar ook
en iedereen luisterde dan naar van andere aanwezigen: Sigrid
hem. Shaffy kwam vroeger altijd Koetse in haar jonge jaren
te laat volgens
zijn klasgeno
ten, en zat dan
vol smoezen als:
'Er vloog een
vogel in mijn
oog'. Shaffy is
zich hier pijnlijk
van bewust en
herinnert zich
nog het refrein
van het lied uit
'Te laat omdat
er een vogel in
mijn oog vloog
Maria Callas bij
voorbeeld. Als
Shaffy in de klas
zijn lied 'Oude
Hein op de
Bleek' zingt,
compleet met
accordeon en
uithalen, grijpt
Postema naar
zijn zakdoek,
wrijft Koetse
het Sinterklaascabaret van die haar ogen droog en verbergt
tijd met als titel: Te Laat. Als hij Römer zijn gezicht achter zijn
begint te spelen zie je blikken handen van het lachen,
van herkenning bij de rest. Het Allen kennen dezelfde frustra-
was duidelijk een gezellige klas. tie, de vraag: 'Goh, wat doe je
tegenwoordig?'. Shaffy: „Dan
sta je iedere avond op het to
neel voor volle zalen, maar om
dat je kop niet meer op TV is
denkt iedereen dat je niets meer
doet." Piet Römer heeft het
daar ook maar moeilijk mee:
„Dan zeggen ze: Goh, het gaat
goed met je zoon hè?"
Twee oude bekenden van
Shaffy maken hun opwachting
in de klas: de 'liefste lerares die
de klas had', de spraaklerares,
en zijn grote vriendin Maiy
Dresselhuys. Shaffy geniet dui
delijk, en zingt tot slot zijn
prachtige "t Is stil in Amster
dam'. Aandachtig luistert zijn
vroegere schoolklas naar hem,
net als vroeger.
(RTL 4, vanavond om 21.20
uur)
eerste gezicht heel saai, maar
het blijkt precies de juiste vorm
te zijn. De vrouwen vertellen
sec en waardig hun verhalen.
Close in beeld gebracht en zon
der enige opsmuk. Meer heb je
als kijker ook niet nodig. Dat
zou alleen maar afleiden.
In de zes afleveringen komen
steeds dezelfde vrouwen aan
het woord. Ze-variëren in leef
tijd van 22 tot 72 jaar en komen
uit verschillende delen van het
land en hebben uiteenlopende
achtergronden en opleidingen.
Annette Heffels legt uit dat de
geïnterviewden gekozen zijn uit
de 1.500 vrouwen die de enquê
te in Margriet invulden. „Met
een flink aantal van hen hebben
we uitgebreide gesprekken ge
had en uiteindelijk zijn daar ne
gen vrouwen uit gekozen."
Volgens collega Willeke Beze
mer was het niet lastig om vrou
wen bereid te vinden om voor
de camera over hun seksleven
en gevoelens te praten. „De eni
ge groep waar we moeite mee
hadden waren de vrouwen die
kinderen hebben van rond de
zestien. De vrouwen zelf von
den het vaak geen probleem, L.
maar hun kinderen zouden het
vreselijk vinden als hun moeder
op televisie over haar seksuali
teit zou praten. Ze zijn bang om
de volgende dag op school uit
gelachen te worden."
De vrouwen kregen van de
programmamakers de mogelijk
heid om na afloop van de opna
men dingen terug te trekken
waar ze spijt van hadden. Hef
fels: „Slechts twee wouwen
hebben daar gebruik van ge
maakt. We hebben ook een en
kele keer censuur toegepast. Als
de wouwen ernstige kritiek
hadden op hun partner of fami
lie, hebben we dat weggelaten."
De keuze om alleen hetero
seksuele wouwen aan het
woord te laten is volgens de
makers een puur technische.
„Het onderzoek van Margriet -
was ook enkel gericht op de
seksuele relaties van vrouwen
met mannen. Als je ook lesbiën-
nes in het onderzoek betrekt,
moet je heel andere wagen stel
len", vertelt Annette Heffels. De
makers hebben inmiddels wel
plannen voor een zelfde serie
over mannen en seksualiteit.
Bezemer: „Misschien wordt het
derde project homoseksuelen
en bi-seksuelen en hun seksuele
beleving."
(Nederland 1, vanavond om
22.54 uur)
Van Beusekom
HILVERSUM GPD
Willem van Beusekom (46)
wordt de nieuwe voorzitter van
de Stichting Conamus. Hij volgt
daarmee Piet te Nuyl op, die
zich, na veertien jaar voorzitter
schap, niet herkiesbaar heeft
gesteld.
Van Beusekom is sinds 1988
directeur van NOS-radio. Daar
voor werkte hij bij de VARA en
was daar onder meer eindre
dacteur van de schoolradio, di
recteur Radio en hoofd Populai
re Muziek. Conamus is een
stichting die zich bezig houdt
met het propageren van de lich
te muziek.
Ellen Franszals 'Whitney Houston' winnares Soimdmixshow
ommige dingen gaan maar niet verve-
len. Henny Huisman startte gisteren
V met het -jawel- tiende seizoen van zijn
Soundmixshow en het enthousiasme van het pu
bliek, van de kandidaten en van Henny zelf lijkt
oprecht nog even vers als bij de allereerste uitzen
ding. „Het is uniek in de Nederlandse tv-historie
dat een programma zo lang stand houdt," jubel
de de floormanager tijdens de opname, waarvoor
weer touringcars vol fans van alle uithoeken van
het land naar Aalsmeer waren gestoomd. Mede
dankzij ome Joops rijk voorziene bars zat de
stemming er de hele avond rotsvast in. Al moes
ten de nodige opnamen over worden gedaan en
werd het een behoorlijk latertje, vooral voor dege
nen die nog terug moesten naar Lutjebroek en
Drachten, men bleef vol goede moed 'Met z'n
èhüllcn' zingen en 'Henny, Henny!' brullen.
Ook op 'de vloer' had men er weer volop zin in.
„Hij is wel flink grijs geworden in die tien jaar,"
zei Van den Ende over zijn succes-presentator.
„Ach ja," meende deze met een blik op de riante
middenscheiding van Van den Ende, „de een
wordt wat grijzer, de ander wat kaler. Weet u
trouwens dat mijn vrouw morgen jarig is? Ze
wordt tweeënveertig. Maar allemaal nog uuuh,
nog prima uuuh...," en met volronde gebaren
duidde hij aan hoe alle belangrijke lichaamsdelen
van mevrouw Huisman nog in Ruike conditie
zijn.
En zo werd er gegrapt en gelachen terwijl de
balletten hun danspassen over en over deden, de
decors af en aan gedragen werden en de bloedze-
nuwachtige kandidaten hun acts dan eindelijk
echt voor de camera's konden pre
senteren. Op de achtergrond heerste
als altijd de gespannen afwachting of
zich vanavond misschien dat ene ge
weldige moment zou voordoen: het
moment dat het duidelijk is dat er
een nieuw talent is opgestaan wiens
stemgeluid iedereen een brok in de
keel en kippevel bezorgt - naast een
avondje gezellig amusement natuur
lijk het doel van de Soundmixshow.
En jawel, we mochten het meema
ken. Wie gisteren als trouwe Sound
mix-fan aan de buis gekluisterd zat,
heeft kunnen zien hoe Ellen Fransz in
de gedaante van Whitney Houston de
zaal gebiologeerd liet luisteren naar
haar perfecte vertolking van 'I'll al
ways love you' waarmee ze -terecht-
de eerste winnaar van dit seizoen
werd. Toen alle bussen alweer rich
ting Loon-op-Zand en Noord-Schar-
woude vertrokken waren, was men in
de studio nog diep onder de indruk
en in café Van den Ende werd Ellen-
Whitney door de verzamelde pers al
vast toegedronken als de gedoodverf
de finale-winnares.
Een kwalificatie die Ellen Fransz als
ik haar de dag na haar overwinning spreek, ver
baasd lachend over zich laat komen. „Ik finale
winnares? Nou, dat moeten we nog maar zien. de
andere kandidaten zijn nog niet eens geweest."
Ze is dolgelukkig met haar eerste plaats, zeker na
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
alle stress die eraan voorafging. „Het
is wel wat hoor, zo'n dag. Eerst word
je rondgeleid door de studio's, je krijgt
een eigen kleedkamer en je wordt vast
een beetje opgemaakt. Dan moet je
zingen, ze zijn dan wel een uur met je
bezig, kijken hoe je overkomt en zo. Ik
was heel, heel erg nerveus. Tijdens het
oefenen vond ik mezelf helemaal niet
mooi klinken. Ik dacht toen nog oei, ik
hoop maar dat het vanavond goed
gaat. Dan wéér naar de make-up. Ze
zijn alles bij elkaar zeker drieënhalf
uur met me bezig geweest, ze zijn zó
precies, echt perfect. Daarna hebben
we met z'n allen gegeten en toen was
het tijd voor de opname. Het is een
hele ervaring op zich, het idee dat er
zoveel miljoen mensen naar je kijken,
ik moest twee keer zingen en het ging
gelukkig steeds beter." Maar Ellen
had nooit gedacht dat ze zou winnen.
„Echt helemaal nooit, ook al niet om
dat ik tijdens het oefenen de anderen
hoorde, ik dacht echt niet dat ik een
kans maakte. Toen ik na mijn num
mer het commentaar van de jury
hoorde, alle drie positief, zelfs Jacques
d'Ancona, toen dacht ik pas nou..., het
zou toch best eens kunnen."
Ellen woont met haar dochtertje van tweeën
half in Harderwijk, ze is huisvrouw en zangeres
van de Utrechtse band 'Distance', waarmee ze
twee keer per maand optreedt. En nu, na de
Soundmixshow, hoopt ze natuurlijk 'ontdekt' te
worden.
„De showbizz in, ja, als dat mogelijk is zou het
hartstikke mooi zijn. Muziek is mijn lust en mijn
leven en ik hoop dus heel erg dat ik er in door kan
gaan. Maar hopen is iets anders dan verwachten.
Ik verwacht eigenlijk niets, maar ik neem zeker
alles aan dat me wordt aangeboden. De dans
school in de uitzending heeft me 's avonds
meteen gevraagd voor een optreden, hartstikke
leuk, dat ga ik doen. Wat ik me voorstel bij een
showbizz-leven? Weet je dat ik daar nog nooit bij
stilgestaan heb... Lekker het land in, denk ik, lek
ker optreden. Ach weet je, ik zie het gewoon wel.
Ik heb er veel voor over, als het maar niet ten kos
te gaat van mijn dochtertje, zij is het allerbelang
rijkst. Maar daar is zeker wat op te vinden. Ik kom
uit een heel groot gezin en allemaal vinden ze het
heel gaaf dat ik dit doe dus ze zullen me zeker
steunen."
Ellen had Whitney Houston gekozen om te imi
teren omdat ze 'I'll always love you' ook met haar
band zingt en er altijd veel goede reacties op
krijgt. „Voor de Soundmixshow heeft ik maan
denlang extra geoefend, thuis met een muziek
band voor de spiegel. Maar na de finale wil ik wel
weer van hel Whitney-imago af. Ik heb natuurlijk
ook mijn eigen stem, al zou ik wel dit soort mu
ziek willen handhaven, nummers als van Whitney
Houston en ook Mariah Carey, die vind ik erg
mooi."
A star is bom? Wie weet. Voorlopig nog even
geduld tot de grote finale op 3 september.
KenrtS Hu'umw -X
Soundm'uM*1 \i
