van bossen valt erg mee Vlinders zijn de dupe van 'onkunde' Een landschap schilderen met de bijl Over leven P70M fillPlYI Voorwaardelijk cel voor fraude met methylbromide Jubileum boerenmarkt HET VELD Verdroging aangepakt WOENSDAG 12 ME11993 EINDERTVAN DERK, nrk, UAArAiiD noKn liW forivhl IrnnHpn r»m hpf uprhnrl nn mptE „Het is helemaal niet zo slecht gesteld met de Neder landse bossen", ontzenuwt regiohoofd ir. Leffert Olden- kamp van Staatsbosbeheer voor de Veluwe en de Achter hoek verontrustende berichten over de zorgwekkende toestand van het bos, „het gaat juist goed, we hebben fantastische bossen De rechtbank in Den Haag heeft de directeur van de Westlandse tuinbouwcoöperatie Maasmond en de ei genaar van een grondontsmettingsbedrijf veroordeeld tot voorwaardelijke gevangenisstraffen, onbetaalde ar beid en boetes. De bedrijven maakten zich volgens de rechtbank schuldig aan valsheid in geschrifte door ver gunningaanvragen voor methylbromide vals in te vul len. Ook werden te hoge doseringen methylbromide gebruikt. Methylbromide is sinds 1992 verboden. In de drie jaar daarvoor was het gebruik alleen nog toegestaan voor tomaten- en rozenteelt. De beide mannen vulden voor de tuinders ontheffingsaanvragen in. Verbouwers van sla lieten bijvoorbeeld noteren dat zij waren over gegaan op tomaten. De rechtbank stelt vast dat er sprake was van een vaste werkwijze. Tuinders die bij andere grondontsmet ters nul op rekest kregen, wisten dat ze bij Maasmond terecht konden om het verbod op methylbromide te ontduiken. Ook werdbn er te hoge doseringen gebruikt. Over de rol van de overheid zegt de rechtbank dat ie dereen zich aan regelgeving dient te houden, ongeacht of de overheid er wel of niet in slaagt die te controleren. Die overheid had wel v oortvarender kunnen handelen. De rechtbank wil met dit vonnis een signaal naar het Westland afgeven, dat misdrijven als valsheid in ge schrifte ook strafbaar zijn als zij worden gepleegd door ondernemers in het kader van hun bedrijfsvoering. Alphense werkgroep dringt aan op 'verantwoord natuurbeheer' ARNHEM-GPD hoeft te worden. Oldenkamp meent dat de oorzaak van het afsterven van de bomen in eerste instantie bij natuurlijke aantastingen ligt zoals die door insekten, schim mels, vorst en droogte wordt De regiochef van staatsbosbe heer zet in het landbouwblad Spil vraagtekens bij de conclu sie van het landelijk vitaliteits- onderzoek 1992 dat meer bo men dan voorheen weinig of veroorzaakt. Ook de leeftijd niet vitaal zijn. ,,Dat onderzoek geeft alleen aan dat er wisselin gen in de bladstand van de bo men zijn, het zegt niets over de Volgens hem gaat iedereen voorbij aan de positieve ontwik kelingen in het bos die er wel slechter voorstaan dan vroeger degelijk zijn. Hij spreekt de boom speelt daarbij een rol. Verjonging en dat zal het ook nooit kunnen tonen. Daar is een an der onderzoek voor nodig". De situatie van de Nederland se bossen is volgens Oldenkamp veel rooskleuriger dan milieu organisaties doen voorkomen. Dat bomen kwijnen en sterven, staat vast maar dat dit wordt veroorzaakt door ammoniak en wateronttrekking zoals sommi gen beweren, is niet duidelijk. Daar komt bij dat het sterven van bomen volgens hem onder deel is van een proces dat bij het functioneren van het bos uitbundige verjonging van het bos: „Zonder al te veel in grijpen van de mens ontstaan spontaan verjongingen van zeer gevarieerde samenstelling". Eveneens is er sprake van een snellere groei. „De aanwas van de houtvoorraad in het Neder landse bos is aanzienlijk hoger dan voorheen werd geschat". Ondanks alle positieve aspec ten meent Oldenkamp dat er wel voldoende aanleiding is om bezorgd te blijven over de milieubelasting. „Echter niet op grond van de mythe hoort en dus niet als negatief dreigende bossterfte". Amsterdam zoals groente, kaas, jam, limo nadesiroop en koek. Ook katoe- De Amsterdamse Boerenmarkt nen kleding, medicinale planten bestaat zes jaar. Deze markt en natuurlijke verzorgingspro- wordt elke zaterdag gehouden dukten zijn te koop. Het aanbod op de Noordermarkt in de Jor- op de Boerenmarkt is recht- daan. Er is een ruim aanbod streeks afkomstig van de produ- aan ecologische produkten, cent. De markt is van 10-16 uur. adriaan brandenburg Niet zozeer onwil, als wel on kunde speelt gemeenten vaak parten als het gaat om verant woord natuurbeheer. „Als wij vertellen wat je kunt doen om een landschap aantrekkelijk te maken voor vlinders, is vaak de reactie: maar dat wisten wij he lemaal niet", ervaart Annet van Berkel van de Alphense vlinder werkgroep. Ofschoon het voor de zes le den tellende werkgroep nog al tijd 'veruit het leukste is om op mooie dagen naar vlinders te kijken', wordt de voorlichtende taak steeds belangrijker. „Want", zegt Van Berkel, „met enkele simpele ingrepen is veel te verbeteren. Neem nu het ge faseerd maaien van stroken gras. Als de gemeente daartoe overgaat, stelt ze vlinders beter in staat hun eitjes af te zetten". Ook ijvert de werkgroep voor 'vlindervriendelijke aanplant' aan de randen van weidegebie den, bossen en plantsoenen, evenals de aanleg van 'verbin- dingsbanen' (stroken met bos schages tussen natuurgebie den), zodat de vlinders zich be ter kunnen verspreiden. Annet van Berkel schrijft de onwetendheid bij landschapbe heerders (gemeenten, provincie en Staatsbosbeheer) vooral toe aan de geringe belangstelling die er altijd is geweest voor in sekten. „Insekten spreken niet zo tot de verbeelding. Dus krij gen ze minder aandacht", meent de Alphense. Op initiatief van de Vlinder- stichting werd enige tijd gele den het project 'Meer kleur in Het Groene Hart' opgezet om de vlinderstand in het veen- en weidegebied van Zuid-Holland te bevorderen. De terugloop van het aantal soorten vormde de directe aanleiding. In heel Nederland zijn de afgelopen vijftig jaar 15 soorten uitgestor ven, terwijl 26 soorten als 'kwetsbaar' worden beschouwd. De Alphense werkgroep legt in het kader van de actie zeer nauwgezet de vlinderstand vast langs drie verschillende routes: in het park Zegersloot, langs de spoorlijn en de geluidswal in Ridderveld. De Alphense regio telt globaal 18 verschillende soorten vlin ders. Relatief weinig vergeleken met andere gebieden. In Bra bant, maar ook in duinen ko men grotere aantallen voor. Van Berkel: „Vlinders houden nu eenmaal van een gevarieerd landschap met verschillende hoogten. Graslanden vinden ze eigenlijk maar niets. Ze zien het als een biljartlaken waarop ze zich niet kunnen oriënteren." Op een direct effect van maatregelen die moeten leiden tot een toename van de vlinders wordt niet gerekend. Pas over een aantal jaren worden door de Vlinderstichting, waarbij de Alphense werkgroep is aange sloten, de eerste resultaten ver wacht. Haarlemmermeer telt vlinders haarlemmermeer* In Haarlemmermeer verschijnt volgend jaar een plaatselijke vlinder-atlas bij de gemeentelijke sector groenvoorziening. Deze wordt uitgegeven indien dit jaar, net als in 1992, veel gegevens en waarnemingen binnenkomen over de ongeveer 25 Haarlem mermeersevlindersoorten. Vorig jaar werkten rond 120 inwoners van de gemeente mee aan het vlinderproject, met als doel te inventariseren welke vlin dersoorten veel, weinig en niet voorkomen in de polder. Dit jaar zijn deze Haarlemmermeerders benaderd voor deelname c het vervolgproject. Opzet is dat de gegevens uiteindelijk leiden tot een vlindervriendelijk beheer van het openbaar groen in de gemeente. Zodat de koninginnepage, vorig jaar slechts één keer gezien in Haarlemmermeer, zich weer meer thuisvoelt. Ook de kleine parelmoervlinder en de gehakkelde aurelia moeten zich dan vaker laten zien. Annet van Berkel speurt den Rijn. Door runderen kaalgevreten brem op de Zuiderheide nabij Hilversum. HILVERSUM RICHARD MOOYMAN Een landschap schilderen met de bijl. Dat is ongeveer wat me dewerkers van de Stichting Goois Natuurreservaat doen om de heidevelden rond Hilversum open te houden. Met hakbijl en motorzaag gaan vrijwilligers de Amerikaanse vogelkers en an dere struiken te lijf. Grazende runderen en schapen vormen de hulptroepen die opschieten de twijgen en de door luchtver vuiling welig tierende grassen in bedwang moeten houden. In het bos langs de Zuiderhei de kraakt het met dennenaal- den bezaaide pad gezellig onder de schoenzolen. Vogelzang schettert uit de boomtoppen, in de verte lacht een groene specht. Her en der liggen tak kenbossen en ontwortelde ber ken, alsof een reus zich een weg door het groen heeft gebaand. Dan plotseling een zee van licht en ruimte. Een door hitte- golfjes vertroebelde vlakte: de heide. Ergens in de buurt van de verzengende zon kwinkeleert een veldleeuwerik, een buizerd wiebelt hoog op de thermiek. Zelfs op deze lentedag is de hei de tussen Hilversum en Laren al broeierig. Grappige zandpaadjes slinge ren zich door het landschap met de Zeven Bergjes, duizen den jaren oude grafheuvels. Je mag het eigenlijk niet zeggen, maar de heide is in deze tijd van het jaar een beetje saai. Niks .geen uitbundige voorjaarskleu- ren of het paars van de herfst, alleen wat parmantige witte pruiken langs de bosrand: bloeiende krentenboompjes. Eeuwen geleden stond hier nog een eiken- en berkenbos. FOTO MARTIJN DE JONGE der Kaay en Richard Mooyman kleuren, zeventig-plussers ge bogen over een plantegids, op deze doordeweekse dag zijn alle soorten en maten recreanten al vertegenwoordigd. Vanaf het terrasje van het theehuis kan geen nieuweling op het kleine heideveld je ontgaan. Welkom, man gebogen over de Sparta- met en schreeuwende me\Touw op galopperend paard! Met een verrekijker ben je hier al snel een soort voyeur. Op een parkeerplaats laat een hooggehakte dame haar twee hondjes uit een bakje lebberen. Klachten dat het Gooi is verwor den tot een soort stadspark zijn niet helemaal uit de lucht ge grepen. Per jaar trekken maar liefst anderhalf miljoen mensen de Gooise natuurgebieden in. Van een grote, stille heide is hier al lang geen sprake meer. Dat blijkt ook op de zandver stuivingen, die bezaaid zijn met sporen van fietscrossers en lege bierblikjes. De zeldzame korhoenders hebben ondertussen het veld geruimd voor de oprukkende bossages en de alom aanwezige dagjesrecreant. Een uitzetpo- ging van in gevangenschap uit gebroede korhoenders liep een jaar of acht geleden uit op een mislukking. Eén exemplaar ein digde tussen de kaken van een hond, een tweede werd het slachtoffer van een havik, num mer drie bleek verdwaasd rond te scharrelen in een Larense achtertuin. De in 1932 opgerichte Stich ting Goois Natuurreservaat houdt de laatste resten heide in stand door allerlei kunstgrepen, zoals maaien, branden en plag gen (het verwijderen van de bo venste grondlaag). Op de Zui derheide lopen Charolais-run- deren. Door gras te eten en te vertrappen geven ze heideplan ten weer een kans. Schapen al leen kunnen deze sterk vergras- te heide niet aan. Bordjes waarschuwen niet dichtbij de runderen te komen aangezien dat aanvallend ge drag tot gevolg kan hebben'. De spanning zakt zodra de eerste runderen zich laten zien: geen briesende stieren, maar hagel witte koeien, weggesjokt uit een sprookje. Loslopende honden schijnen de vriendelijke dieren aardig te kunnen opfokken, maar er is nog nooit iemand op de horens genomen. Het natuurbeheer kost veel geld, meer dan de Gooise ge meenten, Amsterdam en de provincie Noord-Holland aan het het Goois Natuurreservaat betalen. De organisatie zocht daarom al jaren geleden haar toevlucht tot een steeds popu lairder fenomeen: natuurspon- soring. De Rotary Laren betaalde een plagmachine, een bouwmaat schappij zorgde voor een splin ternieuwe schaapskooi bij Blari- cum en de amfibieën kregen een nieuwe poel voorgescho teld. Wel moest er snel een hek omheen, want het water bleek uitermate geschikt als poedel- vijver voor honden. Baasjes ga ven er hun viervoeters zelfs een wasbeurt. En kamsalamanders houden nu eenmaal niet van hondenshampoo. Volgende week woensdag: De Kennemerduinen helemaal voor jezelf. De bomen werden roekeloos middels zijn de meeste heide- gekapt, .de gronden in gebruik velden alweer opgeslokt door de genomen als akkers. Na genera- bebouwing van de Gooi-ge- ties van roofbouw restte slechts meenten, uitgeputte zandgrond waarop behalve heideplanten bijna Twee generaties op een tan- niets meer wilde groeien. In- dem, joggers gehuld in alarm- uitstappen op het station Hilversum, waar fietsen te huur zijn Ook vertrekt hier elk half uur buslijn 137 naar het Sint lanskerkhof, beginpunt van wandelingen over de Zuiderheide en Westerheide. Het boekje "Dertien wandelingen in het Ciooi' kan worden besteld door 15 gulden over te maken op gironummer .'."moo van de Stu Innig -mis Natuurreservaat, onder vermelding van 'wandelrouteboekie' De gids wordt vervolgens thuisgestuurd laren geleden kwam ik een en kele keer op feestjes, waar heel lange en zware gesprekken wer den gevoerd. De muziek was navenant en bepaald niet ge schikt om op te dansen. Op een zwoele zomeravond was het ook weer raak. We zouden tij dens een feestelijke gebeurtenis de wereldproblemen op een rij tje gaan zetten en vanwege het warme weer waren de visnetten in de tuin opgehangen. Maar mooi dat het feest behoorlijk verstoord werd. Zo tegen het donker werden de waxinelicht jes ontstoken en wierookstokjes gingen hun weeë geuren ver spreiden, want zo ging dat toen nog. Maar plotseling begonnen draagsters van onwaarschijnlijk korte mini-rokjes kleine kreetjes te slaken en naar binnen te vluchten. Een paar minuten la ter was het gebeurd met het feest. Iedereen zat binnen, zich verbazend over een onbekend natuurverschijnsel. Onophou delijk vlogen er grote dikke ke vers tegen de ramen. Ik was het langst buiten geble ven en dat heb ik gemerkt ook. Met een dreun botste zo'n kever tegen mijn voorhoofd en dat voelde ik behoorlijk. Maar ik had er ook één gevangen en binnen verdrong iedereen zich om mijn buit. Het was een mei kever, een insekt van bijna drie centimeter lang, bruin glanzend en voorzien van opmerkelijke, kamvormige antennen. Die op- vallendecommunicatie-attribu- ten zijn bedoeld om de geur- stoffen van de andere sexe op te vangen, al leek het me - gezien de invasie van die avond - dat ze best wat kleiner uitgevoerd hadden kunnen zijn. Sinds die gedenkwaardige avond, lang geleden al, is het een hele tijd stil geweest rond meikevers, althans in mijn le ven. Ik heb er al drie jaren niet één meer gezien. Tot afgelopen zondag, vlak voor het onweer losbarstte. We zaten op het ter ras, toen we ineens rond de gouden regen een groot insekt zagen rondvliegen. Ik dacht eerst aan een nachtvlinder, maar toen ik wat beter keek. herkende ik hem als een meike ver door zijn wat lompe, onhan dige manier van vliegen en de wijd uitstaande dekschilden, waaronder normaal de vleugels behoren te zitten, je kon hem ook duidelijk hóren vliegen, maar ondanks zijn traagheid lukte het me toch niet om hem te vangen. Ik had hem graag eens wat dichterbij bekeken. Daarvoor is de meikever tegen woordig zeldzaam genoeg ge worden. Vroeger was dat wel anders. Er zijn jaren geweest, vooral in de vorige eeuw, dat deze grote ke vers enorme plagen waren. Ze eten namelijk boombladeren en zo'n leger meikevers was in staat om in een paar dagen een heel bos kaal te vreten. Begin 1800 betaalde de regering zelfs brengen meikevers te vangen. In 1804 ging de premiepot in een paar weken helemaal op, toen er maar liefst 250 miljoen dode meikevers werden ingele verd. Sindsdien is er nogal wat veranderd. Weilanden en akkers worden nu zo diep geploegd, dat de engerlingen, de bleekgele rupsachtige larven van de mei kever, geen kans meer krijgen om zien diep in de grond in te graven. En de kevers zelf zijn door insecticiden behoorlijk in aantal afgenomen. U hoeft daarom echt niet bang te zijn dat uw feestje in de open lucht verstoord wordt door grote, bruine kevers. De rijksoverheid heeft plannen voor een grootscheepse aanpak van verdroogd Nederland. Op dit moment is 400 000 hectare natuurrijk gebied verdroogd. Nog voor het jaar 2000 wil het rijk een kwart van deze ver droogde terreinen in natuurlijke staat herstellen. Daarvoor is een nationaal onderzoeksprogram ma naar de verdroang noodza kelijk. Duidelijk is dat de toege nomen productie van gewassen en de verstedelijking in belang rijke mate oorzaak zijn van ae verdroging. De te nemen maat regelen zuilen neerkomen op het maken van bufferzones voor de verdroogde terreinen. Het rijk steekt aat zes miljoen gul den in bet project

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 21