Boek laat automobilist
vogelpoepje 'ruiken'
Raymond Koldenhof
gaat naar Wembley
De knaap heeft condoomschroom
rW
'Met DAF
genoeg
verlies
geleden'
Pechvogel van de week
Loop
nooit
door een
oude
Gouden
Gids
dinsdag 27 april 1993
978
_20din:
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071 -161440, PLV -CHEF MEINDERT VAN DER KAAIJ. 071 -161352
U LA CC
n" i
jEen
iZülli
De zaak stinkt. Klein-aandeel-
houder van de oude DAF
Trucks, Theo Valk, voelt zich
door de ABN-AMRO Bank en
groot-aandeelhouders zwaar
belazerd. Natuurlijk, voor de
werknemers in Eindhoven is het!
heel erg dat zij zijn ontslagen.
Maar dat is nauwelijks een
pleister op de wonde van de
Leidenaar, in het dagelijks leven I
directeur van Möringen Liften
uit Haarlem.
Nadat bekend werd dat DAF
ar in de schulden zat er er
zelfstandig niet meer uit kon
komen, is het Eindhovense be
drijf grondig gesaneerd. Dat ge- I
beurde door twee curatoren die
door de rechtbank daarvoor
werden aangewezen. Heel sim
pel gezegd werden de slechtst
draaiende delen van het bedrijf
opgedoekt. Alleen de min of
meer gezonde delen bleven
overeind en vormen nu de
ïwe DAF Trucks.
Waar Valk zich in het bijzonder
aan heeft gestoord is de wijze
waarop de verkoop van de goe- ^'ex
deren en rechten van de oude
aan de nieuwe DAF is gegaan.
Neem nu de inventaris, machi
nes en voorraden. Een onafhan
kelijk taxatiebureau schatte dat
die bij een onderhandse v
koop en voortgezet gebruik 640
miljoen gulden kunnen opbren
gen. Maar uiteindelijk hebben
de twee bewindvoerders alle
spullen voor 482 miljoen gulden
aan de nieuwe DAF overgedaan. jje 0
Volgens Valk een cadeautje. na z
Nog erger is het gesteld met de
verkoop van de immateriële za- ter
ken zoals research en goodwill. £rjjc
Op de balans stonden die voor gegj
ruim een miljard gulden geno- pjes
teerd. De verkoopprijs daarvoor
aan het nieuwe bedrijf was ech- sc^r
ter 100 miljoen. Volgens Valk „en
i bijna symbolisch bedrag. yan
Wie komt dit ten goede? „De hacj
groot-aandeelhouders", zegt van,
Valk. „Zij hebben aandelen van een
het nieuwe bedrijf die op een Zi
goedkope manier weer wordt yas
opgezet. Op die manier kunnen
zij hun geleden verliezen bij se
DAF weer een beetje goed ma- ten|,
ken. De goederen zijn met jn r
handje klap verkwanseld. De |aat,
kleine aandeelhouders zijn weer vvor
s de pineut. En zij hoeven voo,
niet te denken dat zij steun krij- vers
gen bij de Vereniging van Effec-
tenbezitters. Hiermee heb ik q
onlangs nog contact opgeno-
i over deze zaak, maar die
doet niets. Iedereen is bang
r de grote aandeelhouders
binnen DAF en de curatoren.
Zo'n aandeelhoudersvergade
ring is een grote farce, omdat de
kleine bezitters de minderheid
hebben en dus hun mond moe
ten houden."
Even heeft de Leidenaar over
wogen om het er niet bij te la
ten zitten. Begin deze week gaf
hij de zaak in handen van een
advocaat, maar die zag er geen
heil in om tegen de gang van
zaken in verzet te komen. „Wij
hebben geen poot om op te
staan. Die faillissementswet is
meer dan honderd jaar oud en
volstrekt achterhaald. Maar ja,
je hebt er wel mee te maken. Ik
wilde ook de kosten tegen el
kaar afwegen. Ik vind dit een
misstand, maar het moet mij
ook niet al te veel geld gaan
kosten. Ik heb met DAF al ge
noeg verlies geleden."
Wat Valk buitengewoon kwaad
maakte was de positie die de
grote banken in dit soort situa
ties innemen. Door hun bevoor-
echte plaats slagen zij er vaak
nog in om hun vorderingen bin
nen te halen. Het zijn de kleine
aandelhouders die altijd met le
ge handen blijven staan. Zo ook
t DAF.
In dit geval gaat het om de
ABN-AMRO Bank die volgens
Valk achter de schermen aan de
touwtjes heeft getrokken en
zich schadeloos heeft gesteld. In
i giftige brief aan de voorzit-
van de Raad van Bestuur van
de ABN-AMRO, mr. R. Hazel-
hoff, zegt hij een vieze smaak in
de mond te krijgen als hij alleen
al de naam van de bank hoort.
„De houding van de ABN-AM
RO ten opzichte van hun rela
ties wat betreft kredietverstrek
king is ronduit verachtelijk."
Ook beklaagt hij zich in de brief
over de ondoorzichtige en ge
heime afwikkelingen van faillis
sementen. „De crediteuren en
kleine aandeelhouders zijn ook
uw klanten en voelen zich door
de bank gepaktschrijft Valk.
De Leidenaar overweegt nu om
de relaties die hij zowel privé als
zakelijk heeft met de ABN-AM
RO, op te zeggen.
Er is een boek dat antwoord
geeft op dè vraag van de auto
mobilist. En die vraag is: welke
vogel heeft die klodder op mijn
voorruit laten vallen? Of, zoals
de Amerikaanse titel zegt, What
bird did that?
Naast de kleurrijke foto's van de
uitwerpselen en korte omschrij
vingen van hun geur, prijken
silhouetten van de makers. Net
alsof je ze vanuit een rijdende
auto op heterdaad betrapt. En
dat biedt natuurlijk ongekende
mogelijkheden. Zonder te stop
pen leert de automobilist de na
tuur kennen en kan hij een flin
ke duit verdienen. Zo schijnen
in Amerika bepaalde goed be
waarde uitwerpselen voor 6000
dollar van eigenaar te verwisse
len.
De automobilist moet dan wel
een dun laagje doorzichtig plas
tic op de voorruit bevestigen.
Zodra de poep is opgedroogd,
haalt hij dat laagje mèt buit bin
nen. Maar natuurlijk kan hij het
ook bij kijken laten. Op de auto
ruit is de poep prima van twee
kanten te bestuderen, stukken
beter dan de boodschapjes die
roemloos eindigen op geblader
te, boomschors of oneffen bo
dem.
Bij de Katwijkse boekhandel
Van den Berg aan de Achterweg
had men nooit gedacht dat het
boek echt bestond. „Een leuke 1
april-grap", mompelde bedrijfs
leider M. van der Gugten toen
hij op die dag een recensie in de
krant zag staan. „Want wat
moet je met zo'n boek? Als je
weet dat een meeuw iets laten
vallen, moet je dan een schade
vergoeding eisen bij de organi
satie van meeuwen? Of moet je
er met een geweer achteraan?
Nee, ik kan me niet voorstellen
dat zo'n boekje bestaat, laat
staan dat iemand het koopt."
De Leidse boekhandel De Kier
aan de Nieuwe Rijn weet wel
beter. Nadat klanten om het
boekje vroegen, informeerden
inkopers direct bij importeurs.
Die bevestigden dat het boekje
bestaat. Alleen, ze hebben het
niet in hun pakket en hadden
dan de boekhandels dan ook
geen informatie toegezonden.
Die moeten het zelf maar uit
Amerika halen. En daar voelt De
Kier weinig voor: „Er was even
belangstelling, maar dat luwt
snel zegt een woordvoerster.
Als we dat boek over zes we
ken binnen krijgen, ben ik bang
dat we ermee opgescheept blij
ven zitten. En wat moeten we er
dan mee?"
Het boekje is ook niet echt toe
gespitst op de Nederlandse
markt, maar heeft het over
Noordamerikaanse vogels als
splerd, schplutz en splood. En
alles in het Engels. „Plannen om
het boek in het Nederlands te
vertalen zijn er volgens mij
niet", wordt vanaf de Nieuwe
Rijn gemeld.
„Het is typisch iets voor Ameri
kanen, een belachelijk iets", re
ageert een inkoper van boek
handel Ginsberg aan de Leidse
Breestraat. „Die zitten veel va
ker in hun auto en komen er
soms amper uit". Ze eten er
hun hamburgers, kijken er films
en beminnen elkaar op voor- of
achterbank.
Een inkoper bij Kooyker aan de
zelfde Breestraat denkt dat de
meeste vogelaars meer geïnte
resseerd zijn in vogels dan in
hun uitwerpselen. Hij ziet dan
ook geen reden om het in de
vogelcollectie op te nemen. Wel
heeft de onderneming een en
kel exemplaar besteld bij de
Londense Airlift bookcompany.
Voor de handzame pocketeditie
moet de klant 32,50 gulden
neertellen.
Wie dat is? De bibliotheek van
Rijkswaterstaat, klinkt het bij
klantenservice. Bij de verschil
lende bibliotheken van Rijkswa
terstaat weet men echter van
niets. „Wat moeten wij met dat
boek?", heet het daar.
Je hebt mensen die niet voor het geluk in de
wieg zijn gelegd en soms de raarste dingen
meemaken: pechvogels dus. Het Gesprek van
de Dag roept elke week een regiogenoot uit tot
'Pechvogel van de week'.
Het Leidsch Dagblad verrast de uitverkorene
met een mooie slagroomtaart van banketbakke
rij Van Dam. Vindt u dat uzelf voor deze eervolle
vermelding in aanmerking komt, twijfel dan
niet om met ons contact op te nemen. Ook'mag
u familieleden, vrienden of buren voor deze
prijs nomineren. U kunt bellen tijdens de werk
dagen van 8.30 tot 16.30 uur op het nummer
071-161352. Ook kunt u schrijven: Leidsch Dag
blad. t.a.v. Het Gesprek van de Dag, Postbus 54,
2300 AB Leiden.
G-voetballer krijgt kaartje van KNVB
Raymond Koldenhof zit morgenavond op uitnodiging van de KNVB in het Wembleystadion bij Engeland te
gen Nederland. foto jan holvast
Kent u dat probleem ook? U
draait een telefoonnummer,
krijgt een wildvreemde aan de
lijn, hangt op, belt opnieuw en
ja hoor., weer die wildvreemde.
Wat doet u dan? Dóórdraaien,
boos uitvaren of vriendelijk om
opheldering vragen? Het laatste,
zegt u dan natuurlijk. Maar de
Leidse studente Pascal Warners
weet wel beter.
Ze heeft het oude telefoonnum
mer van bouwbedrijf Bouwvaria
overgenomen en plukt daar al
anderhalf jaar de wrange vruch
ten van. Dagelijks bellen zo'n
zes tot tien 'klanten' op. Leuk is
dat zelden.
„Dan hangen ze meteen hele
verhalen op over deurknoppen
of bestelde goederen. En als ik
er dan eindelijk tussenkom, zijn
ze boos dat ik niet eerder heb
gezegd dat dit niét Bouwvaria
is", ldaagt ze.
Vaak ook hangen mensen zes
maal op voor ze boos zeggen
dat het niet klopt. En al die tijd
blijft de studente in de buurt
van de telefoon: „Want ik weet
dat ze het opnieuw blijven pro
beren".
Niet-opnemen heeft ze snel af
geleerd: „Want dan zie je steeds
dat net familieleden bellen". En
wat te denken van de geïrriteer
de huisgenoot die een middag
lang de telefoon opnam met de
boodschap dat dit niét Bouwva
ria is. Haar bellende zus durfde
tijdenlang niets van zich te la
ten horen, bang voor 'enge
mannen'.
De bedrijfsleider van Bouwva
ria, J. Bos, schrikt van het ver
haal. Hij had nooit gedacht dat
zo veel mensen nog steeds de
Gouden Gids van 90/91 raad
plegen, de laatste waarin het
oude telefoonnummer nog
staat. Als die door de verwarring
naar de concurrent overlopen,
zit er niet mee. Hij krijgt zijn
helden wel te zien in Londen.
Alleen weet hij niet of hij ze ook
na afloop te spreken krijgt. En
als dat gebeurt? „Dan ren ik
meteen naar Bergkamp. Dat zit
er wel in ja. En dan ga ik
meteen het hele rijtje af. Voor
een handtekening." Ook van
Feyenoord-keeper Ed de Goey?
„Ja, die is best goed. Beter dan
Menzo. Hij is een stuk langer".
Zijn dag kan in elk geval niet
meer stuk. Hij zit op de eretri
bune tussen de bobo's, hij ver
blijft in een vier-sterrenhotel en
als het goed is krijgt het hele ge
zelschap ook nog een rondrit
door Londen. Donderdag keert
hij naar huis terug. Dan gaat
zijn gewone leven weer verder.
Op de ZMLK-school Korte Vliet.
En op het voetbalveld als spits
van het G-team van UVS. „Hoe
veel ik er dit seizoen gemaakt
heb?. Drie geloof ik", zegt hij.
„Volgens mij een stuk of
twaalf', zegt zijn vader. Dat kan
wat worden, op 8 mei speelt
Raymond een toernooi bij de w
Leiden. „Ik ga daar effe een paar
schaartjes uit gooien", zegt hij
vol zelfvertrouwen.
Condoomschroom. Eindelijk
weer eens een nieuw woord dat
lekker lijzig de mond uitzweeft.
Mits goed gearticuleerd en traag
uitgesproken heeft het iets sier
lijks. Hoort u het? Condóóm-
schróóm. Ach, wat heeft dat
woord een fraaie rondingen
(„O, dokter, ik heb toch zo'n
condoomschroom"). Kortom,
een lintje om dat woord. Maar
helaas, de wereld die achter dat
woord schuilgaat is een stuk
somberder.
Zo blijkt tenminste uit het rap
port 'Condoomschroom' van
het onderzoeksbureau Nisso in
Utrecht, een verslag van een
studie over jongens en seksuali
teit. Want jongens tussen 18 en
22 jaar blijken doorgaans hele
maal geen stoere, zelfverzeker
de versierders te zijn. Ze zien
juist vaak op tegen de eerste
keer vrijen. De knapen vinden
het zo'n gehannes als ze con
dooms gebruiken. De moeilijk
heid begint al bij het kopen van
een pakje van die rubbertjes. De
helft van de ondervraagden is
bang dat bekenden hen betrap
pen of dat de verkoper er iets
slechts van denkt.
Is dat nou onze mondige jeugd?
Foei hoe suffend staat ge daar!
Hollandse knapen, verman je
zelf, stap resoluut naar de ver
koper en vraag gewoon om die
dingen. Een drogist staat toch
zeker niet achter de kassa om
het gedrag van jullie af te keu
ren? Vindt Astrid Peeters, van
drogisterij Dirx in Katwijk, in elk
geval ook niet. „Ik heb echt niet
de indruk dat onze verkopers bij
de klanten die indruk wekken.
Dat zou natuurlijk ook onzin
zijn."
Zij moet echter tot haar verdriet
bekennen dat de Katwijkse
jeugd even beschroomd is als
de jeugd uit het onderzoek. „Ja,
ik denk dat ook hier de helft van
de jeugd bang is om condooms
te kopen. Die dingen staan vlak
bij de kassa. We zien de jonge
ren vaak dralen als ze in de
buurt van de condooms komen.
Vind ik toch raar, ik denk dat de
jongeren het elkaar aanpraten.
Dat het griezelig is die dingen te
kopen."
„Ik heb alleen positieve ervarin
gen", zegt T. Visser van drogis
terij Die Leythe in Leiden. „De
jeugd koopt hier gewoon con-
De helft van de ondervraagden is bang dat bekenden hen betrappen bij het
verkoper er iets slechts van denkt.
doorns en ik doe niet vreemd
als ze dat doen. De jongeren
hebben verschillende keuzemo
gelijkheden. De condooms lig
gen kant en klaar voor me, vlak
bij de kassa. Ze worden net zo
makkelijk gekocht als een buisje
aspirine. Ook meisjes kopen ze.
De uitkomst van dat onderzoek
verbaast me dus. Het gebruik
van condooms door jongeren is
toch volledig geaccepteerd?"
Helaas, meneer Visser, als we
het onderzoek mogen geloven
is de werkelijkheid anders. Een
tegenvaller voor hen die veilig
kopen van de rubbertjes of dat de
foto hielco kuipers
vrijen propageren. Gelukkig wel
een meevaller voor de poëten
onder ons. Vannacht droom ik
van condoomschroom.
„U dacht zeker dat dit Bouwvaria is, maar Bouwvaria heeft tegenwoordig het nummer 315131", zegt de Leid
se studente Pascal Warners zeker zes keer per dag. foto hielco kuipers
kan dat omzet schelen. En wat
te denken van de keren dat er
niemand thuis is? Want ja, Pas
cal en haar huisgenoten kunnen
moeilijk thuisblijven voor bel
lende klanten.
In een eerste gesprek zegt de
bedrijfsleider van Bouwvaria
dat hij direct wat wil doen. Mis
schien geeft hij de geplaagde
studente wel het nieuwe num
mer waar de huisbaas zo voor
lijkt terug te schrikken („dan
moet hij dat nummer weer uit
zijn hoofd leren"). Later blijkt
de bedrijfsleider het druk met
andere zaken te hebben en
geeft Pascal hem een vriendelijk
verzoek: „Zet jullie nieuwe
nummer duidelijk in jullie
krantje, dan kan ik rustig mijn
laatste studiejaar ingaan". Al
leen in haar slaap hoeft ze dan
nog te mompelen: „U dacht ze
ker dat dit Bouwvaria is, maar
Bouwvaria heeft tegenwoordig
het nummer 315131".
Bij de Gouden Gids hoort men
ervan op dat zoveel mensen
door oude gidsen 'lopen'.
„Heeft men het nummer écht
uit onze gids of had men het
overgeschreven in een agenda",
zet een woordvoerster de tegen
aanval in. Wat later suggereert
ze dat sommige Nederlanders
gehecht zijn aan hun oude gid
sen vol waardevolle aantekenin
gen: „En wij kunnen natuurlijk
moeilijk controleren of men
dan de nieuwe gidsen weg
gooit
De PTT houdt oude nummers
een jaar vast, dan gaan ze zon
der toelichting naar de nieuwe
eigenaar.Als we langer wach
ten, raken we snel door onze
nummers heen", legt een
woordvoerder uit. „En waar
moeten we op letten? Ook parti
culieren worden soms vaak ge
beld."
PAUL VAN DER KOOU
mond Koldenhof veert op.
„Dennis Bergkamp." Juist op
dat moment komt de fotograaf
binnen die onmiddellijk begint
te praten over zijn liefde voor
Feyenoord. „Nee hè", joelt Ray
mond, „die gaan eraan tegen
Den Bosch. Dat wordt een
slachtpartij. Feyenoord-Ajax hè,
ik weet de uitslag nog wel.
Daar heeft de fotograaf niet
van terug. Hij vraagt Raymond
of hij soms een petje heeft. Dat
is leuk voor de foto. „Je hebt
toch een Ajax-petje?", vraagt
zijn moeder. „Ja, hallo, dat kan
ik hem toch niet aan doen",
lacht Raymond en gaat een
oranje petje halen.
Even later zit hij weer op de
bank. Nee, zenuwachtig is hij
niet. Nou ja, een klein beetje.
Het is ook zo'n onderneming.
„Maar er gaan wel zes of zeven
begeleiders mee. En een arts",
zegt zijn vader. „Het is toch een
enorme belevenis. We hebben
laatst het Wembley-stadion op
tv gezien." „Het water liep zo in
mijn mond", zegt Raymond.
Ze hadden eigenlijk al bij SJC
willen gaan kijken, in Noord-
wijk, waar het Nederlands elftal
zich voorbereidde. „Maar er
was geen plek meer op de tribu
ne", zegt zijn vader. Raymond
Nog even en Raymond Kolden
hof heeft de dag van zijn leven,
maar nu al glimmen zijn ogen
van de pret. Morgen vertrekt de
14-jarige Leidenaar naar Lon
den. Voor de interland tussen
Engeland en Nederland. „Ik
denk dat het een gelijkspel
wordt. Het is niet gezegd dat
Nederland wint. Ze hebben een
sterk team hoor die Engelsen."
Raymond voelt zich de ko
ning te rijk. Hij is een van .de
achttien jongens die door de
KNVB is uitverkoren dit duel bij
te wonen. Eigenlijk een cadeau
tje van de UEFA. Die beloonde
de koninklijke voetbalbond met
een aantal toegangskaarten om
dat Nederland bij de EK in Zwe
den de fair-play cup in de wacht
sleepte. De KNVB op haar beurt
vond het een goed idee de
kaartjes ter beschikking te stel
len aan verstandelijk gehandi
capte spelertjes, oftewel G-voet-
ballertjes.
Raymond, die voetbalt in het
G-team van UVS, was de geluk
kige van de afdeling Leiden. Be
seft hij wel dat hij een geluksvo
gel is? „Krijg ik daar een taart
voor?", vraagt-ie olijk. „Nee",
zegt zijn moeder, „die is voor de
pechvogel van de week."
Zijn favoriete voetballer? Ray-
