C
A
'Erg, die vernietiging van cultuurgoed'
'Nog even en dan ben ik
van dat rare contract af
Rtv show
Erfelijk belast
Ivo Niehe test kennis van het hart
MAANDAG 26 APRIL 1993
157
STARDOM
Kevin Costner is helemaal ido
laat van de Amerikaanse india
nen. Na de film 'Dances with
Wolves' wil hij een documentaire
gaan maken over het leven van
de oorspronkelijke bewoners van
Amerika. Costner, die zelf maar
liefst acht miljoen gulden in de
documentaire steekt, verwacht
twee jaar nodig te hebben om het
acht uur durende programma
rond te krijgen.
Al maanden is het met veel
tamtam aangekondigd en daar
om gaan ze als zoete broodjes
over de toonbank, het mannen
blad Penthouse. Vijftigduizend
exemplaren zijn er extra gedrukt.
Reden: Reinout Oerlemans uit
Goede Tijden, Slechte Tijden is
uit de kleren gegaan. Vandaar.
Wie de Penthouse heeft aange
schaft moet zich op z'n minst
knap bedrogen voelen, Er valt
geen bal te zien.
Presentator Hans van Willigen-
burg heeft een 'metamorfose' on
dergaan. De 50-jarige Van Willi-
genburg vond blijkbaar dat er
maar eens een face-liftje aan te
pas moest komen, nu hij
Abraham heeft gezien. De wallen
onder z'n ogen en de kraaiepoot-
jes hebben plaats gemaakt voor
een strak huidje. Hij ziet er stuk
ken jonger uit. Wellicht hoopte
Hans met zijn opgeknapte ge
zicht dat zijn ex-vriend Rob weer
bij hem zou terugkomen, maar
dat is valse hoop gebleken. Voor
lopig is hij single.
Een paar uurtjes poseren en
direct daarna zo'n slordige
70.000 gulden rijker zijn. Dat
aanbod kreeg Candy Dulfer als ze
zo vriendelijk wilde zijn om uit de
kleren te gaan voor het mannen
blad Playboy. De saxofoniste
heeft het echter veel te druk en
weigerde dus het aanbod. De he
ren blijven dus gespeend van ver
leidelijke plaatjes.
Gerard Cox en Robert Long maken CD 'Leuk voor later'
CLOSE UP
BUSSUM CPD
het
Candy Dulfer weigerde uit de kle
ren te gaan voor Playboy.
foto archief
hotel, waar deze dag de inter
views worden gehouden. Alle
regionale omroepen over de
vloer, de nationale ook en alle
dagbladen. Het produkt, de CD
'Leuk voor Later' wordt stevig in
de markt gezet.
Het gebeurt ook niet iedere
dag dat twee reuzen in de klein
kunst samen een album maken.
Nou -ja, samen. „Het is mijn
CD", zegt Cox en hij bedoelt dat
niet vervelend. Hij bedoelt er
meer mee: „Het is mijn stem
die je hoort en mijn pianist,
Bert Nicodem." De meeste tek
sten zijn ook van Cox. Mislei
dend zou kunnen zijn de single
die van de CD is getrokken:
'Met z'n tweeën', want dat is
een heus duet van Cox en Long.
Het aandeel van Long mag
niet worden onderschat. Hij
heeft de CD geproduceerd, het
album is in zijn huis opgeno
men en bovendien zingt Long
in de achtergrondkoortjes mee.
Long: „Het heeft een andere
klank. Mede door die achter
grondkoortjes. Want Gerard,
luister maar naar zijn andere
platen, bijvoorbeeld 'Die mooie
zomer': kenmerk daarvan is
toch het dameskoortje op de
achtergrond. Ik kan dat Gerard
niet kwalijk nemen, hij is nu
eenmaal heteroseksueel.
Cox: „Ik kan dat niet helpen.
Ik heb m'n best voor het tegen
deel gedaan, maar het lukt me
niet, echt niet."
Liefdesverdriet
Neemt niet weg dat de CD van
Cox, want dat is het voor de
luisteraar wel, heel wat elemen
ten heeft waaruit je zou kunnen
afleiden dat Cox nog steeds veel
liefdesverdriet heeft. Cox: „Ze
vissen maar. Het is in elk geval
niet mijn bedoeling geweest om
mijn eigen sores in het open
baar af te reageren. Er zijn toch
in het algemeen veel verdrietige
toestanden om relaties. De
mooiste teksten komen er uit
voort. Ik heb zelf met verbazing
gekeken naar de tekst die Jan
Boerstoel heeft geleverd. 'Want
het is niet goed' heet het liedje
dat van hem op de CD staat.
Het is niet goed dat de mens al
leen is. Ik las- die tekst en ik
dacht: hoe weet die man dat al
lemaal? Ik bedoel: voor zover ik
het kan beoordelen is die man
gelukkig met de relatie die hij
Gerard Cox en Robert Long zetten hun CD 'Leuk voor later' stevig in de markt.
heeft, heeft hij nooit zo'n diep
verdriet hoeven meemaken."
Long: „Dat weet je niet. Bo
vendien weet je niet wat die
man zou doen als zijn vrouw of
zijn vriendin of wat hij heeft
hem morgen in de steek zou la
ten. Misschien zou hij dan heel
anders handelen, heel andere
tekstenschrijven."
Cox: „Nou, ik betwijfel dat.
Het kan."
Waarom eigenlijk samen een
CD gemaakt? Het blijkt een af
spraak van lang geleden. Van
tien jaar terug. Samen zaten ze
bij Sonja Barend. Cox met 'de
Laaielichter', Long had net een
boek uit. Cox: „Toen hebben we
min of meer afgesproken dat we
samen ooit iets zouden moeten
doen." Long: „Maar we lagen
toen nog te ver uit elkaar."
Nu niet meer kennelijk. Het
blijkt te maken te hebben met
het beperkte terrein waarop de
Nederlandse lichte muze nog
bewegingsvrijheid heeft. Cox:
„het is erg, de vernietiging van
cultuurgoed zoals die aan de
gang is. De shows van Jasperina
de Jong: ze zijn niet eens meer
vastgelegd. In het theater ge
weest en weg. De programma's
van Joke Bruys, wie kan ze nog
naluisteren? Niemand."
Long: „Mee eens." Cox: „Jen
ny Arean... 't Is dat een paar
goedwillende mensen in Am
sterdam geld bijeen hebben ge
bracht om een CD van haar the
aterprogramma uit te brengen.
ner me nog Jaap van de Merwe.
Die had een tekst geschreven
voor het theaterprogramma dat
ik met Frans Halsema zou doen.
Die tekst deugde, de muziek
was niet goed, maar dat durf
den we Jaap niet te zeggen,
want hij was nogal gevoelig op
dat punt.
„Wij toch de muziek veran
derd, de regisseur had er wat
„Ik las die tekst en ik dacht:
hoe weet die man dat allemaal.
Fantastisch, maar daar hoort
toch een platenmaatschappij
zich voor uit te sloven." Long:
„Ja, maar Jenny is ook wel een
beetje moeilijk, hoor. Het is
haar ook niet gauw goed ge
noeg, ze heeft gelijk hoor, hou
me ten goede, maar..."
Gevoelig
Cox: „Dan zal ze moeilijk zijn.
Ach, het is ook lastig, ik herin-
fraaie passen bij verzonnen. En
wij waren vol enthousiasme in
het theater aan het repeteren.
Horen we ineens uit de zaal:
'Uw heeft mijn muziek ver
moord'. Was van der Merwe de
zaal binnengekomen. Terwijl
we alleen maar van alles het
beste bij elkaar probeerden te
krijgen. Mensen zijn overgevoe
lig, dat is waar. Maar dat is hun
goed recht."
Long: „Jenny moet altijd over
een streep worden getrokken.
Eerst vindt ze veel dingen niks
en daar heeft ze gelijk in, maar
als ze dan uitvoert wat ze het
voordeel van de twijfel geeft,
dan weet je niet wat je hoort, zo
prachtig." Cox: „Dat bedoel ik
nou. Maar dat mooie wordt dus
nauwelijks bewaard. Wij zijn
spekkopers dat we voor een
echte platenmaatschappij dit
hebben kunnen maken."
Samen dus. En ook samen
wat betreft de promotie er tegen
aan, want promotie hoort er te
genwoordig bij als je een CD
hebt gemaakt. Cox: „Daarom
ben ik ook zo blij dat we deze
plaat samen hebben gemaakt.
Anders had ik hier alleen geze
ten. Kun je je dat voorstellen:
acht interviews op een dag en
dan steeds een origineel ver
haal? Net als gisteren. Moesten
we naar Nederland Muziekland.
Aan zo'n opname ben je een
dag kwijt. Tussendoor verveel je
je te pletter. Nu hadden we el
kaar. Kan je een beetje geintjes
maken, weetje niet?"
rgwaan en vooroor- gramma's mag de zoon van
delen. Deze emoties Jeroen sinds kort een heuse
talkshow presenteren. Dat zijn
TROS-bazen er vanaf het begin
vertrouwen in hadden, bleek
wel uit het feit dat het praatpro
gramma zelfs zijn naam, Krabbé
dus, meekreeg.
Martijn wekte in het begin op
z'n zachtst gezegd ook de in
druk het TV-baantje louter te
danken te hebben aan zijn be
kende achternaam en dito kop-
pie. In de eerste programma'!
vaak de bo-
wanneer een kind van
een 'Bekende Nederlander' ook
zo nodig in de schijnwerpers
moet staan. Ze werken het
meestal ook zelf in de hand
door keer op keer te roepen dat
ze die rol of dat baantje niet
hebben te danken aan hun be
kende achternaam, maar dat ze
dat op eigen kracht hebben be
reikt.
Soms blijkt de nazaat ook inder- die de TROS hem toevertrouw-
daad over talent te beschikken,
een enkele keer niet. In dat
laatste geval wordt na een
kortstondige carrière nooit
meer iets van hem of haar ve
de, hoefde Martijn eigenlijk al
leen maar aan te kondigen. In
Krabbé wordt hij geacht een ge
sprek te voeren.
Martijn heeft inmiddels aange
nomen. „De publiciteit beu", zo toond dat te kunnen. Hoewel ii
heet het dan.
Vooral in de TV-wereld tekenen
de familiebanden zich scherp
af. Het barst er van de De Mol
len, de Den Dazen en de Paga-
no's. Maar ook de Kraaykam-
pen, Lutzen (junior en senior)
en Fabers verschijnen regelma
tig op het scherm. De een suc
cesvoller dan de ander.
Het is natuurlijk niet helemaal
verwonderlijk dat een kind van
een 'Bekende Nederlander' in
Krabbé de onderwerpen niet tot
op het bot worden behandeld,
weet Martijn er een afwisselend
geheel van te maken. Waar
schijnlijk tot veler verrassing.
De onderwerpen die aan bod
komen, zijn gevarieerd maar
toegesneden op jongeren. Over
open deuren als seks, relaties,
uitgaan en kleding is het nu
eenmaal makkelijk praten met
jongeren, want dat lijken de
enige items waar zij zich mee
de voetsporen van zijn bekende bezighouden,
pa of ma wil treden. Het bloed Al met al levert het programma
kruipt waar het niet gaan kan
en naat uiterlijke kenmerken
nig vuurwerk op. Het i:
genlijk meer een gezellige
zullen ook bepaalde talenten er- kroegbabbel, waar je niet voort-
felijk overdraagbaar zijn. Soms durend je aandacht bij r
wordt er echter te gemakkelijk
vanuit gegaan dat dat ook daad
werkelijk is gebeurd.
Hoewel ook Martijn Krabbé, de
zoon van een relatief succesvol
exportartikel, alle schijn tegen
had heeft hij zijn eigen plan ge
houden. Orale verstrooiing.
Heerlijk met de hersencellen op
off op de bank.
Maar misschien is het voor
Martijn het begin van een
glansrijke TV-carrière, een op
stapje naar een meer diepgra-
trokken. Het zou te gemakkelijk vend programma waar zijn
zijn geweest om zich op het a
eventueel aanwezige talen
teren te storten. Martijn daaren- ten echt tot zijn recht komen.
tegen is de presentatie in ge
gaan. Na enkele muzikale pro-
Maar misschien ook niet.
Martijn weet van 'Krabbé' een afwisselend geheel te maken, foto
Roger Whittaker tegen wil en dank op Duitse toer
HILVERSUM GPD
Het is wennen, Roger
Whittaker op z'n
Duits. Du wirst alle
Jahre schoner, zingt hij. Het be
treft de nieuwe single van zijn
even nieuwe Duitse CD. Is dat
nu de man van If I were a rich
man en The Last Farewell? Die
Whittaker zal op latere leeftijd
zijn artistieke ik toch niet ver
loochenen, omdat hij thans
meer om D-marken geeft?
In eerste instantie weert
Whittaker elke suggestie in die
richting af met het simpele „po
litics". Maar die kreet klinkt te
goedkoop om genoegen mee te
nemen. De laatste tien jaar is er
hier nauwelijks nieuw Engelsta
lig repertoire van hem op de
markt gebracht. Maar Whitta
ker, zo blijkt, zingt nog wel de
gelijk in zijn moedertaal. Na
enige aarzeling: „Ik maak elk
jaar een Engelstalige en een
Duitstalige CD. De Duitse was
eerder klaar, vandaar dat ik nu
de Duitse single promoot."
„Het heeft te maken met een
contract en het heeft te maken
met platenmaatschappijen. Het
komt er op neer dat op het vas
teland van Europa mijn
Duitstalige platen de voorkeur
genieten en dat mijn Engelstali
ge platen om het zacht uit te
drukken weinig aandacht krij
gen."
Maar dan zouden uw Engelse
7 >'s inch wel aan radio en tele
visie kunnen worden aangebo
den. Mensen moeten toch weten
wat u doet?
„Ja, maar wat heeft het voor
zin om dat te doen als de platen
toch niet in de winkel te krijgen
zijn."
Neemt niet weg dat er nog het
een en ander te vragen en te
vertellen overblijft, want in de
rest van de wereld, behalve Eu
ropa, is de consequente lijn na
het veelbelovende begin wel
voortgezet. Met name de Vere
nigde Staten en Canada gingen
'om' voor de in Kenya geboren
Britse zanger. Opvallend in zijn
carrière is dat een aantal ge
beurtenissen, schijnbaar toeval
lig, tot doorbraken hebben ge
leid.
„Niet voor niets schrijf ik zo
veel liedjes over going away. Ik
was zes toen mijn ouders me
naar een kostschool stuurden.
Dat neem ik hen niet kwalijk.
Het was louter de eerste keer
dat ik wegging van waar ik
kwam en er geen alternatief
was. Het is kennelijk het pa
troon van mijn leven. En verder
meen ik zeker te weten dat de
meeste ingrijpende dingen in je
leven onverwacht gebeuren en
te maken hebben met dingen
waar je het minst op verdacht
bent. Sommige beslissingen
neem je zelf, maar dat heeft ook
te maken met volwassenheid."
Vormende jaren
„Ik denk dat ik een groot deel
van mijn volwassenheid heb
bereikt toen ik van 1954 tot
1956 in Kenya in dienst ben ge
weest. Dat zijn mijn vormende
jaren geweest. Ik heb daarover
willen schrijven in mijn auto
biografie, die Natalie en ik in
1986 hebben geschreven. Ik had
het ook allemaal opgeschreven,
maar er werd me verteld: 'Dat
moet je niet doen, joh, de men
sen willen over je optredens ho
ren en anekdotes die daarmee
verband houden'. Dus zijn die
alinea's geschrapt."
„Ik heb mijn kinderen op het
hart gedrukt na de middelbare
school een jaar afstand te ne
men, om na te denken over wat
ze in de toekomst zouden willen
gaan doen. Ik bedoel: kinderen
gaan maar van de middelbare
school naar de universiteit, van
het ene beschermde milieu in
het andere. Ze moeten een keu
ze maken zonder dat ze hebben
rondgekeken. Al zitten ze al drie
jaar op de universiteit: ze zien
er zo jong uit. En dat komt niet
doordat je als oudere zo tegen
hen aankijkt, maar omdat ze
nog zo jong denken
Nadat hij was afgestudeerd
aan de universiteit van Bangor
(Wales) in biochemie, koos hij
voor een carrière in de muziek.
Niet voor niets, hij was al jaren
op dat vlak bezig, van kind af
aan. Z'n professor moedigde
hem aan en bood hem toch een
alternatief: je kunt altijd terug
komen. Maar de muziek trok
harder aan hem. „Ik zal je eens
iets vertellen: ze hebben me een
fellowship gegeven aan de uni
versiteit. En ik ga ook regelma
tig terug. Op onze huwelijksreis,
op weg naar Ierland, heb ik Na
talie ervan overtuigd dat ze my
professor moest ontmoeten."
Heb je eigenlijk in je verder leven
nog iets aan je studie gehad?
„Nou en of. Ten eerste laat ik
geen gelegenheid passeren om
over het werk dat ze doen te
praten. Ze doen zulke goede
dingen: ze hebben nu een
graansoort ontwikkeld die kan
groeien op uitgeputte grond. Ik
noem dat als het waar dan ook
te pas komt. Het betekent dat
boeren in Somalië, Etiopië,
waar ook maar roofbouw is ge-
Begin van de Nationale Hartweek
HILVERSUM GPD
Ivo Niehe maakt vanavond zijn debuut als quiz
master met de Hartweek TV Quiz, waarin beken
de Nederlanders worden getest op hun kennis
van zaken met het hart en hartinfarct.
Het is voor de eerste maal dat het werk van de
Hartstichting op deze manier onder de aandacht
wordt gebracht. Volgens Niehe is bewust gekozen
voor een combinatie van informatie en amuse
ment. „Vorig jaar hadden we pure informatie en
de opbrengst van de collecte was daarna een stuk
hoger. Mensen weten dan waar ze voor geven als
de collectant voor de deur staat. Maar omdat we
vorig jaar alle onderwerpen uitputtend hebben
behandeld, is geprobeerd iets nieuws te beden
ken. En dat is de quiz geworden. Uitgangspunt is
dat er zes beroepsgroepen aan bod komen die
onder de nodige stress hun werk moeten doen,
dus bijvoorbeeld politiek en management. Ver
volgens hebben we gekeken wat ze nu eigenlijk
over hun eigen hart wisten. Dat bleek dus niet zo
veel te zijn."
In de studio treden de volgende mensen tegen
elkaar in het strijdperk: Sandra Voetelink en Er-
win Koeman (topsport), Reinout Oerlemans en
Roger Whittaker op de Duitse toer.
pleegd, hun eigen graan weer
kunnen verbouwen. En ten
tweede: die belangstelling voor
biologie is een deel van mezelf."
Barnsteen
„Ik ben nu bezig met een boek
over insecten in het barnsteen
van de Baltische zee. Ik probeer
na te gaan of de insecten zoals
we die nu kennen in veertig
miljoen jaar tijd zo veel zijn ver
anderd. Vrienden van ons, in
Polen, Denemarken en Duits
land, verzamelen brokken barn
steen voor ons. Je moet ze ko
pen, natuurlijk. En je moet se
lectief zijn: mooi barnsteen ga
randeert nog geen perfect be
houden insect. Maar ik heb er
nu een bij: een stuk waarin een
spin een vlieg opeet. Kun je je
dat voorstellen: een vlieg komt
langs een spin, spin denkt: Nice
lunch, hij hapt toe en op dat
moment wordt de zaak door
grotere machten overvallen, in
gemetseld. Je ziet in het barn
steen die half opgegeten vlieg
en de spin met uitpuilende
ogen."
En zo'n erudiete Brit zingt nu
Duits, voor de Nederlandse
markt: Du wirst alle jahre scho
ner. Maar er is hoop. Dat zou
trouwens tijd worden. En eigen
lijk had hij het niet moeten
doen, dat rare contract. Maar
het loopt af, zegt hij. „Nog een
jaar, anderhalf. I'll survive.
Martin van Stijn (tv-sterren), Sylvia Toth en mr. J.
de Soet (topmanagers), Peter Timofeeff en John
Bemhard (weermannen), Donald Jones en Kees
Brusse (acteurs) en A. Jorritsma en Gerrit-Jan
Wolffensperger (politiek).
„Ik denk dat het heel goed werkt op deze ma
nier", zegt Ivo Niehe. „Aan de ene kant krijgt de
kijker een heleboel informatie mee en aan de an-
dere kant is het nog leuk om naar te kijken ook.
Want er wordt heel wat afgelachen, hoor. Het is
ook een belangrijk programma, vooral voor de
Hartstichting. Hart- en vaatziekten vormen in
Nederland nog altijd doodsoorzaak nummer één.
Daarom vind ik het ook belangrijk om die club te
steunen."
Naast de quiz kent het programma nog een
item dat aansluit op het magazine 'Hartweek' dat
de Hartstichting de komende week huis-aan-huis
laat verspreiden. Daarin zijn 25 heel bijzondere
hartewensen van kinderen opgenomen. Ouders
en grootouders kunnen een speciaal nummer
bellen om hun kind of kleinkind op te geven voor
de vervulling van die wens.
(Uitzending, vanavond, 21.15 uur, Nederland 2)
Ivo Niehe als quizmaster van 'hartsaangelegenheden'.
