Jos Staatsen is een doener
Chris Waddie
snapt het niet
Sport
chtergrond
ZATERDAG 24 APRIL 1993
Met mr. A.A.M.F.
(Adrianus Albertus
Martinus Franciscus)
Staatsen krijgt het bestuur
betaald voetbal een
'doener' als voorzitter. De
opvolger van Martin van
Rooijen beschouwt werk
als een van de
belangrijkste dingen in
zijn leven. Hij is nog net
geen workaholic, maar
veel scheelt het niet.
Ongeduldigheid („dat is
niet altijd leuk voor de
mensen om me heen")
rekent hij tot zijn
slechtste eigenschappen.
Ontspanning vindt hij
tijdens zijn wekelijkse,
urenlange wandelingen
langs de zeedijk en op zijn
zeilboot.
GPD-VERSLAGGEVER
Als burgemeester van Gronin
gen (1985-1991) ontpopte Jos
Staatsen zich allerminst als een
lintenknipper. Bij zijn aantre
den werd hij omschreven als
een saaie ambtenaar. Hoewel
hij het imago van grijze muis
niet geheel van zich af heeft we
ten te schudden, manifesteerde
hij zich in de Martinistad toch
ook als een energiek, intelligent
en soms ook eigenwijs bestuur
der met inhoud. Hij wist het
vertrouwen van het Groninger
bedrijfsleven te winnen en bezit
voortreffelijke contacten in de
Haagse circuits. Mede door zijn
toedoen kwam de Gasunie met
een gift van 25 miljoen gulden
over de brug als bijdrage voor
de bouw van het nieuwe Gro
ningermuseum.
Staatsen geldt als een man
met oog voor alle groeperingen,
al ging hij conflicten nimmer uit
de weg. Eigenzinnige uitspra
ken en openlijke competentie
strijd met zijn wethouders
brachten hem regelmatig in
problemen. Veel heisa ontstond
bijvoorbeeld over de benoe
ming van een nieuwe korpschef
voor de gemeentepolitie en
over zijn talrijke buitenland
se reizen naar ondermeer
China en Japan. De wethou
ders verboden hem over die
zaken nog politieke uitspra
ken te doen. En in 1990 hield
Staatsen na de collegebe
sprekingen een vrijwel lege
ambtsportefeuille over. Zelfs
de brandweer werd hem af
gepakt.
Dieptepunt
Een ander treurig dieptepunt
was de klucht over de kleur van
de dienstauto waarin Staatsen
zich verplaatste. Volgens de
richtlijnen van de gemeentelijke
huisstijl wilden de wethouders
die wagen signaalrood, met het
logo van de stad, laten spuiten.
Staatsen weigerde zich evenwel
in zo'n 'kermisauto' te laten
rondrijden. Na een fikse rel
werd uiteindelijk een compro
mis gesloten: er kwamen twee
goedkopere dienstauto's, één in
rood en één in gedekt blauw.
Dat nam niet weg dat bestuur
lijk Nederland zich verkneukel
de over zo veel bestuurlijk pro
vincialisme.
Over de ruzies, die hij als
„buitengewoon vervelend"
heeft ervaren, heeft Staat
sen nimmer veel kwijt ge
wild. „Ik geef nooit een
oordeel over medebestuur
ders, dat is een interne
aangelegenheid," was
daarbij zijn motto.
De pesterijen op het ge
meentehuis waren ook niet
de reden van zijn vertrek in
1991 uit Groningen. Het
managementbureau BCG
in Amsterdam bood hem
een baan aan als directielid
en Staatsen hapte toe. Al had hij
even daarvoor nog aan de Gro
ninger commissaris van de ko
ningin, H. Vonhoff laten weten
beschikbaar te zijn voor herbe
noeming als burgemeester. Het
aanbod van BCG was evenwel
aantrekkelijker.
Boer Croon Group Interim
Management is in Nederland
marktleider op het gebied van
interim management. De meer
dan 50 managers die bij het be
drijf in dienst zijn, worden tijde
lijk ingezet bij ondernemingen,
non-profit organisaties en over
heden. Dat gebeurt meestal bij
reorganisaties en in crisissitua
ties.
De op 30 januari 1943 in
Utrecht geboren oudste zoon
uit een streng katholiek gezin
houdt zelf ook van veranderin
gen. Nadat hij in 1966 op de
Groninger Rijksuniversiteit was
afgestudeerd (doctoraal examen
rechten) was hij wetenschap
per, politicus, ambtenaar (mi
nisterie van Binnenlandse Za
ken in Den Haag), bestuurder
en ondernemer.
Staatsen was weliswaar be
trokken bij het gezondmakings-
proces van FC Groningen, een
voetbalachtergrond heeft hij
niet. Als burgemeester had hij
wel een duidelijke mening over
het voetbalvandalisme. Dat
wordt volgens hem niet terug
gedrongen met de invoering
van een pasjessysteem. Hij had
in 1987 ook veel kritiek op dit
plan. Snel en hard straffen door
Justitie is volgens hem een veel
betere weg. Dat de commissie
Ruts het oog op Staatsen liet
vallen om het bestuur betaald
voetbal te gaan voorzitten,
vloeit voort uit de stichting
Cotass, een samenwerkingspro
ject van de grote clubs om een
electronisch toegangssysteem
tot de stadions tot stand te
brengen.
Jos Staatsen: eigenwijs bestuurder met inhoud.
Chauvinistisch als ze zijn,
geloven de Engelsen dat
zij de beste en de mooiste
competitie ter wereld
hebben. Italië? Hoog
niveau, maar saai en geen
'entertainment'.
Opgestroopte mouwen,
zweet en snelheid, slidings
en tackles. Dat is waarop
het publiek wacht. Het
Engelse elftal, dat
woensdag op Wembley
tegen Oranje aantreedt>
bestaat voor negentig
percent uit mannen, die
aan dat
verwachtingspatroon
voldoen. Tot grote
ergernis van de meest
briljante voetballer die
Engeland dit seizoen kent
Chris Waddie, de
'tovenaar' uit Newcastle.
De artiest, de balvirtuoos
van wie Michel Platini
vorig jaar nog zei dat hij
een Fransman had
moeten zijn. Tot
ontsteltenis van
miljoenen Britten, zijn
eigen ploeggenoten en de
verbaasde mediq is 'World
class Waddle' door de
Engelse bondscoach
Graham Taylor bij het
oud-vuil neergezet
Schande, vindt iedereen.
SHEFFIELD. MARCEL V
Chris Waddie, aanbeden door zijn fans, maar genegeeerd door bondscoach Graham Taylor.
GPD-VERSLAGGEVER
Koude rillingen over de rug. Een
brok in de keel bijna bij het ont
waren van zoveel hartstocht
voor een man die, zo lijkt het, in
zijn eentje een stadion kan la
ten vollopen. De 38.000 toe
schouwers op Hillsborough ge
ven hem een staande ovatie,
wanneer hij kort voor het einde
geblesseerd het veld moet verla
ten.
Een doodschop van de 'vij
and' in de derby tussen Shef
field Wednesday en Sheffield
United is hem na vijf kwartier
vol individuele hoogstandjes,
geniale passes en wonderscho
ne vrije trappen te veel.
'The Kop', het meest fanatie
ke deel van het immense,
blauw-witte legioen, zingt hem
als dank nog minutenlang toe.
De ster staat al onder de warme
douche als uit duizenden kelen
klinkt: 'There's only one Chris-
sie Waddle, there's only one
Chrissie Waaaaddle...
Het is niet het enige bewijs
van zijn populariteit. Waddle,
bij zijn eerste club Newcastle al
gedoopt tot 'King of the Tynesi-
de'. wordt afgeschermd voor de
media. Die hebben hem sinds
zijn terugkeer uit Frankrijk en
sinds het vertrek van die andere
ster op de Engelse velden - Paul
Gascoigne - uitgeroepen tot de
'hero' van de Premier league.
Zijn sublieme vrije trap, waar
mee hij in de halve finales van
de FA-Cup scoorde tegen dat
zelfde Sheffield United, heeft de
hysterie slechts aangewakkerd.
Een eerste verzoek voor een
interview belandt op het bureau
van zijn zaakwaarnemer. Ene
Gary Bloomberg vraagt 450 gul
den voor een telefonisch onder
houd van een kwartier met
Chris Waddie. „U wilt hem zelf
spreken in Sheffield? Dan gaat
de prijs omhoog."
Van Basten
Het verweer dat Marco van Bas
ten en Ruud Gullit toch ook
geen honderden guldens voor
een gesprek met een journalist
eisen, maakt blijkbaar weinig
indruk. Bloomberg: „Ik ben zijn
advocaat en Chris Waddie is on
voorstelbaar gewild. Als u hem
persoonlijk wilt ontmoeten kost
dat 1500 gulden."
Vreemde praktijken, waarvan
de speler zelf amper weet heeft.
Het blijkt ook meer bedoeld
voor de brutale boys van de En
gelse schandaalbladen, die zich
na zijn verwijdering uit de En
gelse selectie als aasgieren op
Waddie wilden storten. Waddie:
„De aandacht van de mensen,
de kranten en de televisie werd
gewoon beangstigend. Ik word
door het hele land de hemel in-
geprezen. Zo erg als nu, is het
nog nooit geweest. Ik wist er de
laatste weken geen raad meer
mee. Maar ik heb zelf niet de in
tentie om ook maar een gulden
te verdie-
De sympathie voor de zoon
an een mijnwerker wordt na
en urenlange ontmoeting, die
diep in de nacht eindigt aan de
bar van een verlaten spelers
home, alleen maar groter. De
voetballer Chris Waddie is, zijn
status en zijn rijkdom ten spijt,
nog altijd dezelfde eenvoudige
jongen als de Christopher Rol
and Waddie die ooit zijn dagen
sleet in een worstfabriek, ergens
in het Noord-oosten van Enge
land.
Minachting
Hij kent slechts één frustratie,
de minachting van Britse
bondscoaches voor type voet
ballers als hijzelf. Elders in Eu
ropa zou hij, zo weet hij zeker,
al meer dan honderd interlands
achter zijn naam hebben staan.
„Was ik Nederlander geweest,
dan zou ik woensdag op Wem
bley aan de zijde van Gullit en
Rijkaard staan en niet thuis
voor de buis zitten. Want dat is
mijn lot, eigenlijk te bizar om
waar te zijn."
In de ogen van de huidige
keuzeheer, Graham Taylor, was
hij een jaar geleden al niet meer
geschikt voor de nationale
ploeg. Tussen alle eenheidswor
sten, dip naar het EK in Zweden
werden afgevaardigd, was geen
plaats voor de virtuoos Waddle.
Zijn formidable prestaties dit
seizoen deden de bondscoach
de afgelopen maanden weer
twijfelen, maar uiteindelijk bleef
de deur gesloten. Zelfs een en-
quete op de televisie, waarbij 96
percent van de ondervraagden
van mening was dat Waddie di
rect moest terugkeren in het
Engelse elftal, bleek Taylor niet
op andere gedachten te kunnen
brengen.
Teruggeworpen
Waddie heeft geen goed woord
meer over voor de opvolger van
Bobby Robson. „Hij heeft ons
nationale elftal vijf jaar terugge
worpen," zegt hij zonder
schaamte. „Voor het EK in Zwe
den heb ik me al kritisch uitge
laten. Ik ben ervan overtuigd
dat hij me dat nooit heeft verge
ven en dat hij het alleen daarom
al vertikt om mij ooit nog te se
lecteren. Het is een persoonlijke
kwestie geworden. Ik vind dat
Engeland verschrikkelijk voetbal
produceert. Het is niet om aan
te zien. Ik voorspelde vorig jaar
al dat het EK in Zweden onder
zijn leiding en met de spelers
die hij selecteerde een drama
zou worden. Ik heb gelijk gekre
gen, want het was vreselijk zoals
het elftal daar voor de dag
kwam."
Volgens de man, die dank zij
prachtige jaren bij Newcastle
United, Tottenham Hotspur en
Olympique Marseille voetbal
miljonair werd, was het Engelse
elftal in het laatste jaar van Bob
by Robson juist de goede weg
ingeslagen. „We speelden op
het WK in Italië met een libero,
twee aanvallende vleugelverde
digers en creatieve middenvel
ders. Het was het systeem waar
de spelers en het publiek jaren
op hadden zitten wachten.
Daarmee bereikten we niet voor
niets de halve finales. Iedereen
zag dat we niets minder waren
dan de Duitsers, die tenslotte
door penalties verder kwamen.
En wat deed meneer Taylor
toen hij na dat WK werd aange
steld als bondscoach? Die gooi
de alles in een keer weer over
boord."
Terug naar het oude systeem,
lange halen, gauw thuis. „Als
liefhebber, als echte voetballer
kon ik wel huilen. Nu nog trou
wens, want er is niets veran
derd. Taylor zit op de bank, ziet
dat zijn spelers een bal drie keer
in de breedte spelen en gaat
zich dan zitten ergeren. Net als
de meeste Engelse coaches
denkt hij dan: schiet dat kole-
reding naar voren."
Chris Waddie denkt nog niet
aan het einde van zijn inter-
landcarriëre. „Ik zal nooit 'nee'
zeggen als ik nog een keer word
gevraagd. Maar onder deze
bondscoach zie ik me niet meer
terugkeren in de nationale
ploeg."
De 'absolute redding' voor
hem en het voetbal in Engeland
zou Glenn Hoddle zijn. „In hem
zie ik de enige bondscoach die
het roer rigoureus kan omgooi
en. Ik heb jaren met Glenn sa
mengespeeld bij Tottenham
Hotspur. Ik heb heel veel van
hem geleerd. Hij is nu speler-
/manager bij Swindon Town in
de eerste divisie. Die club speelt
het mooiste voetbal in de hele
Engelse league. Het is net Ajax
of het Nederlands elftal."
„Ik erger me dood aan al dat
kick en rush-voetbal. Weet je
waar ik wel voor ZOU betalen?
Om Dennis Bergkamp en Mar
co van Basten te kunnen zien
spelen. Voor hun acties zou ik
als supporter dag en nacht Ajax
of AC Milan achterna reizen.
Het zijn de meest complete
voetballers die de wereld- kent,
echt een genot om naar te kij
ken. Ze komen van Ajax. hé?"
door: Tim Brouwer-de Koning
Volleyballersuithuilen en opnieuw beginnen
Leython is een mooi voorbeeld
van de kortstondige bloei en
vervolgens het verval van het
Leidse volleybal. Weliswaar is
de ploeg van oud-speler Rob
Mudde nog niet gedegradeerd,
maar Leython speelt al voor het
tweede achtereenvolgende jaar
in de kelder van een landelijke
divisie. Vorig jaar was dat onder
leiding van de gedreven oud-in
ternational John Groen nog de
eerste, dit jaar is het de tweede
divisie. En als de afgekalfde Lei-
derdorpse formatie in de hoek
blijft zitten waar de slagen val
len, wordt het de volgende jaar
gang zelfs de derde.
Was Leython nu maar de uit
zondering die de regel bevestigt.
Maar ook NOVO kijkt alleen
maar naar beneden. De Noord-
wijkers zijn met slechts 1 punt
gedegradeerd naar de derde di
visie. Daardoor blijft DAC als
laatste der Mohikanen in de
landelijke tweede divisie over.
Ook de Alphense volleyballers
gleden dit seizoen af, maar zij
hadden in de eerste seizoens
helft nog buffer gelegd.
In het Alphense weten ze
trouwens wel van aanpakken.
Hoewel DAC en Ridderveld op
zich gezonde verenigingen zijn,
hebben zij toch de handen in
een geslagen. Als de aanstaande
fusie volgens plan verloopt,
kunnen de Alphense mannen in
de toekomst ook eens naar een
hoger platform kijken. En wel
licht sluipen de vrouwen dan in
Voorde
volleybalverenigingen uit
de Leidse regio die in de
landelijke competitie
uitkomen, viel er het
afgelopen seizoen bitter
weinig te genieten. Vrijwel
alle ploegen vertoeven in
de onderste regionen of
zijn afgehaakt in de strijd
om promotie. De
'zomerstop' is er om uit te
huilen en opnieuw te
beginnen. Maar het is,
gezien de neerwaartse
spiraal van de afgelopen
jaren, de vraag of het
volgende seizoen een
betere oogst oplevert.
de slipstream ook eens mee
naar een hoger plan.
Want het is opvallend dat in
de Leidse regio alleen bij Gemi-
ni/Kangeroes de vrouwen de
kar trekken. Of liever gezegd
trokken, want de ploeg uit
Voorschoten daalt af naar de
zelfde divisie als waarin de
mannen al jarenlang volleybal
len: de derde. Als iles meezit
handhaaft ook de Sassenheimse
nieuwkomer VCS zich daarin.
De laagste landelijke divisie kan
daardoor divisie wel eens de
vergaarbak van 'Leidse' clubs
worden.
Dat roept meteen de vraag op
of er hier niet te veel volleybal
verenigingen op een kluitje zit
ten. Want het I.eiderdorpse
DVO, Graficon/Donar, SKC en
LUSV uit Leiden en RW uit
Rijnsburg. om er enkele te noe
men. blijven nog buiten be
schouwing. Niets mis met op
gezelligheid gebaseerde vereni
gingen, maar volleybal op ni
veau creëer je er niet snel mee.
De basis voor topvolleybal
kan ook buiten de clubs worden
gelegd. Op school bijvoorbeeld,
maar op dat punt zit met name
Leiden opgezadeld met een er
fenis uit het verleden. Basket
bal, een andere zaalsport die
veel op middelbare scholen
wordt beoefend, was lange tijd
toonaangevend in het I eidse
sportonderwijs. Denk alleen
maar aan de roemruchte bas
ketbalvereniging Bona Stars, die
zijn naam ontleende aan het
Bonaventura College.
Het ontbreken van topvolley
bal in de Leidse regio hoeft geen
ramp te zijn. Het nadeel van de
neerwaartse ontwikkeling is dat
jong talent spoedig verdwijnt,
inger Poorta. die van ie mini k
viaTonegido naar Martinus ver
kaste, is daarvan in t laatste
voorbeeld. Zelfs als de 'lx*idse'
volleybalverenigingen, bijvoor
beeld door hun krachten te
bundelen, het lek boven krijgen,
kunnen zij voorlopig weinig an
ders dan als kweekvijver dienen
voor landelijke topclubs.
Robert Maassen smasht namens Leython.
