In Gaza-Stad heerst nog slechts haat De basisbeurs blijft, maar wordt wel lager Gemor over Asser vonnis euthanasie is misplaatst Feiten &Meningen Winning bminkool gaat door ondanks ineenstorting DDR VRIJDAG 23 APRIL 1993 De Palestijnse guerrillastrijders gingen er deze week met het hoofd van Zakaria Sjarbaji vandoor. Althans, wat daarvan was overgebleven, nadat de Israëli's zijn schuil plaats in de wijk Tofah in Gaza-Stad hadden beschoten. Op hun beurt hielden de Israëli's zijn lichaam. Dat schiep nogal wat problemen voor de familie van Sjarbaji in het vluchtelingenkamp Jabaliya. GAZA-STAD. ROBERT FISK THE INDEPENDENT Het bloed van de schutter was woensdagmorgen nog overal te zien in de kapotgeschoten hut waarin hij de dood vond. Ook lagen er een paar opmerkelijk onbeschadigd gebleven pagi na's uit de Koran die zoals zijn medestanders niet erg over tuigend beweerden op het moment van zijn dood uit zijn zak waren gevallen. „Zij raapten de botten van zijn hoofd en zijn hersenen bijeen en namen die mee", merkt een jonge bezoe ker aan de verse vereringsplaats op. „Maar de Israëli's hadden het lichaam al meegenomen." De Israëli's wilden niets over het lichaam zeggen. Lang gele den hadden zij de gewoonte ontwikkeld om zich 's nachts van dergelijke menselijke over blijfselen te ontdoen. Zij gaven de familie van de dode dan het bevel hem voor zonsopkomst en zonder er verder ruchtbaar heid aan te geven, te begraven. En dus zonder de voorspelbare Palestijnse stenengooier» en het in brand steken van autoban den. Niemand ontkent dat de 30-ja- rige 'martelaar' zijn kind is pas zes maanden oud lid was van de Qassembrigade van de islamitische beweging Harnas. Al drie maanden was hij voor de Israëli's op de vlucht en verborg hij zich in Jabaliya en vervol gens in Tofah. Dat is waar schijnlijk de reden waarom de Israëli's, met hun gebruikelijke voorliefde voor het uitdelen van een collectieve straf, de omlig gende straten evacueerden en binnen 12 uur niet minder dan 17 Palestijnse huizen opbliezen. Waar, zo vraagt men zich af, eindigt de straf en begint het vandalisme? Dat was waarschijnlijk niet de kwestie waar Sjarbaji's ouders zich druk over maakten. Niet in staat om enig deel van het li chaam van hun zoon terug te Een oudere Palestijn passeert ogenschijnlijk kalm enkele Israëlische militairen die strijd leveren met een groep demonstranten. krijgen, besloten zij thuis in het zinsnede maakt al deel uit van kamp Jabaliya om zijn dood te de woordenschat van Gaza rouwen. Op deze beslissing een „gesloten militair gebied" hadden de Israëli's hun eigen worden, unieke antwoord. In Jabaliya, zo In de Gazastrook is er een besloten zij, gold een avond- avondklok van kracht, zo gauw klok. Jabaliya zou en deze een Israëlische officier een stuk papier tevoorschijn tovert en er een naam, datum en uur op krabbelt. Dat overkwam ons woensdag toen we een bezoek probeerden te brengen aan Sjarbaji's ouders. De grenspoli tie liet onze auto stoppen met dat dwingende bevel: „Geen fo to's." Waar, zo vroeg ik, was de wet die ons verbood foto's te nemen? Als een bliksemflits kwam er een vel bedrukt papier uit de zak van de politieman, een Is FOTO REUTER JIM HOLLANDER raëlische Arabier met een don kere bril. Snel begon hij de woorden 'Jabaliya', '21 april' en een tijd in te vullen onder het kopje „gesloten militair ge bied". Wilden we misschien een foto van hem maken terwijl hij het papier ondertekende? Zoals te verwachten was had de hele schertsvertoning geen en kele invloed op de straten van Gaza-Stad. Nauwelijks waren de eerste stenen van achter het rookgordijn van de brandende autobanden naar de Israëli's ge gooid, of de eerste gewonden werden naar het al-Ahli-zieken- huis gebracht. Een man arri veerde met een plastic kogel diep in zijn dijbeen, bij een an der stroomde het bloed uit een kogelwond in zijn enkel. Aan het begin van de middag waren veertien jongeren het zieken huis binnengebracht. Twee van hen waren in de borst getroffen nadat ze met stenen hadden ge gooid of, zoals ze het zelf liever noemen, „op straat hadden ge wandeld". Tegenwoordig een gevaarlijk tijdverdrijf in Gaza- Stad. Voor het donker verschenen woensdagavond geüniformeer de mannen op de lichaamloze begrafenis van Zakaria Sjarbaji op een braakliggend stukje zandgrond midden in het cen trum van Gaza-Stad. Enkele rouwenden waren bereid met ons een weerzinwekkend ge heim te delen. Zij namen ons mee naar een achterafstraatje, waar tegen de muur van een woonhuis een betonnen blok lag. „Hier hebben we de hersenen van onze martelaar begraven", vertrouwt een functionaris van Harnas ons toe en wijst vervol gens naar een boom. „Daar hebben we een paar stukjes van zijn kaak begraven." Het was even stil. „Zullen we ze even opgraven om ze u te laten zien? In de Gazastrook kunnen der gelijke voorstellen het beste worden geweigerd. VERTALING: LUUTJE NIEMANDSVERDRIET HORNO LARRY THORSON Ondanks protesten van bewo ners die dachten dat de Duitse eenwording hun eeuwenoude dorpje Horno zou redden, zal de omstreden bruinkoolwin ning in het oosten van Duits land worden voortgezet. Bin nenkort zullen de grijpers de gigantische rijdende mijn- machines op nieuw delen van de regio Lausitz om ploegen relatief dicht aan de opper vlakte liggende bruinkool te winnen. De grootschalige het Herstel van de gebieden waar bruinkool wordt gewonnen gaat miljarden guldens kosten 100 kilometer ten zuidoosten van Berlijn ligt. De Sorben heb ben gezegd bij het Constitutio nele Hof te zullen klagen omdat zij vinden dat de bruinkoolwin ning een aanslag op hun cultu rele erfgoed is. In 1989 was Oost-Duitsland voor de energievoorziening voor 83 procent af hankelijk van bruinkool. In de bruinkoolwinning werkten 130.000 mensen, van wie er inmiddels ruim 100.000 werkloos zijn. De brandstof was in de DDR zo goedkoop omdat het land niets deed aan herstel van de tijdens de winning vernielde gebie den. Bij het winnen van bruinkoolwinning in de Lausitz, de brandstof wordt de bodem waar een Slavische minderheid, de Sorben woont, begon na de stichting van de DDR. Voor de 380 inwoners van het zes eeuwen oude dorpje Homo aan de Neisse is voortzetting van de bruinkoolwinning een bittere teleurstelling. Zij hadden de DDR-autoriteiten het liggen. i totdat de bruinkool op zo'n 90 meter in zicht komt. Tijdens het gra ven wordt het zand op een hon derden meters lange transport band naar de rand van het win- gebied afgevoerd en daar lieten gehoopt dat de ineenstorting van de DDR het einde van de bruinkoolindustrie zou beteke- Maar de regering van de deel staat Brandenburg heeft eind vorige maand besloten dat het Volgens Matthias Strüwe van Greenpeace is bruinkoolwin ning helemaal niet economisch als het herstel van de wingebie- den in de prijs zou worden doorberekend. Alleen al het op knappen van een gebied langs dorp moet verdwijnen. De voor- de Poolse grens zal 19 miljard naamste overweging is daarbij gulden kosten. Bovendien ichijnlijk het behoud van 5.000 arbeidsplaatsen. 'Wij gaan niet weg, wij blijven hier'. Dat staat op de protest borden in het stadje, dat zo'n wordt door de bruinkoolwin ning het grondwater vergiftigd en is de uitstoot van kooldioxi de bij de verbranding te hoog. Zwarte rookpluimen markeren de bruinkoolwinning in Lausitz. DEN HAAG HARM Onderwijsminister Ritzen is boos op de studentenvakbond LSVB. De studenten hadden eergisteren een vertrouwelijk ge sprek met Ritzen over onder andere de studiefinanciering, maar na afloop klap ten ze Ritzen uit de school. En nog fou tief ook. Ze riepen dat Ritzen de basis beurs wil afschaffen en vervangen door een inkomensafhankelijk leningenstelsel. Voorlichters van Ritzen reageerden on duidelijk en dus hadden alle kranten gis teren het nieuws dat de basisbeurs wordt afgeschaft. Geschrokken bracht het mi nisterie gisterochtend een persberichtje uit: afschaffing van de basisbeurs is niet aan de orde, aanpassing wel. Een aan passing betekent ook in dit geval een verlaging. De vraag is alleen: hoeveel la ger wordt de basisbeurs. Momenteel is hij 228 gulden voor thuis wonende studenten en 563 gulden voor uitwonenden. Het zit er dik in dat er een basisbeurs van op zijn minst zo'n 250 tot 300 gulden per maand (inclusief OV- kaart) zal blijven bestaan. De regerings fracties CDA en PvdA eisen namelijk dat in een nieuw stelsel de basisbeurs blijft en niet onder het niveau van de kinder bijslag zakt. Dat kan ook. De zeshonderd miljoen gulden die Ritzen in 1998 dient te bezui nigen is weliswaar fors, maar afgezet op de 4,5 miljard die de studiefinanciering nu kost ook weer niet zo veel dat er van het stelsel niets meer overblijft. Boven dien kan een deel van die zeshonderd miljoen worden gehaald door de op han den zijnde strengere studentenselectie, de tempobeurs en een verruiming van de mogelijkheden voor studenten om wat bij te verdienen. Dit neemt echter niet weg dat de basis beurs omlaag gaat, want het kabinet heeft wel duidelijk laten weten dat ou ders met een redelijk inkomen meer moeten bijdragen aan de studie van hun kinderen én dat studenten best wat meer kunnen lenen. Studeren is een investe ring in jezelf en je toekomst en daar mag je best wat voor lenen, luidt het credo van Ritzen. Onduidelijk is nog wat er gaat gebeuren met de verschillen tussen beurzen voor uit- en thuiswonende studenten. Het CDA heeft al duidelijk gemaakt dat de basisbeurs voor uitwonenden (563 gul den) gelijk moet Worden aan aan die voor thuiswonenden. De beurs moet dan terecht komen op een niveau dat iets bo ven de huidige thuiswonendenbeurs (228 gulden, exclusief OV-kaart) ligt. De PvdA reageerde furieus toen het CDA dit voorstel in november openbaarde. Dit zou immers betekenen dat een stu- Politieke onvrede zal ook straks niet zijn weggenomen GUSSCHREUDERS De uitspraak van de rechtbank in Assen over hulp bij zelfdodingeen Haarlemse psychiater hielp een gezonde, maar ondraaglijk en uitzichtloos lij dende vrouw bij de beëindiging van haar leven heeft onmiddellijk politieke reacties opgeroepen. Uit de Tweede-Kamerfracties van CDA en PvdA is de wens naar voren gekomen extra wettelijke ei sen te stellen aan medici die op verzoek van een psychiatrische patiënt hulp bieden bij diens le vensbeëindiging. Men is er nog steeds niet uit hoe moet worden getoetst of een dergelijke patiënt in staat is geweest in vrijheid zijn wil te bepalen. De strafrechter moet het per geval uitmaken, maar nu slaat de politiek per geval aan het morren. Dit is wat men zou kunnen noemen de vloek van de boze daad: aan de ene kant heeft de wetgever de bestaande euthanasie-praktijk willen goedkeu ren, anderzijds is, omwille van het politieke com promis, de strafbaarstelling gehandhaafd. De con trole blijft dus de vorm houden van individuele strafzaken. Dat is meteen de grote zwakte van het maatschappelijk gewenste toezicht op de euthanasie-praktijk. Van de kant van de inspectie van de volksgezondheid is er op gewezen dat het strafrecht geen geschikt middel is om toezicht te houden. Een streng vervolgingsbeleid zou beteke nen dat evenals in het verleden gebeurde in de regel geen melding meer wordt gemaakt van euthanasie. Maar stelselmatig afzien van vervol ging betekent dat de strafbaarstelling niets voor stelt en er in feite helemaal geen controle wordt uitgeoefend. Dit dilemma heeft de wetgever zelf geschapen. Over de feiten in de zaak die voor de rechtbank in Assen diende, bestaat geen enkele twijfel. Het staat vast dat de patiënte zich zonder hulp van de psychiater eveneens van het leven zou hebben beroofd, maar dan op een gruwelijke wijze. Ook staat vast dat de vrouw weloverwogen en met een goed inzicht in haar situatie te kennen heeft gege ven dat zij wilde sterven. Aan de zorgvuldigheid van de psychiater valt evenmin te twijfelen, gege ven de consultatie van maar liefst zeven deskun digen. De politieke opschudding over de uitspraak van de rechtbank is dus niet veroorzaakt door twijfel over de feiten. Is de oorzaak dan misschien dat de rechtbank een loopje kan hebben genomen met het geldende recht? Op grond van de op 9 februa ri 1993 aanvaarde euthanasiewetgeving is hulp bij zelfdoding strafbaar, tenzij er sprake is van over macht in de zin van een noodtoestand bij de be handelende arts. Deze situatie ontstaat als de arts wordt gecon fronteerd met een conflict tussen twee plichten: behoud van het leven enerzijds en respect voor het zelfbeschikkingsrecht van het individu ander zijds. In de rechtspraak zijn de afgelopen twintig jaar de voorwaarden geformuleerd waaronder le vensbeëindiging op verzoek straffeloos is, met an dere woorden wanneer sprake is van een nood toestand in de zin van artikel 40 van het Wetboek van Strafrecht. De rechtbank in Assen heeft deze in de recht spraak van de Hoge Raad ontwikkelde criteria toegepast. Het vonnis constateert dat de betrok ken psychiater in een conflict van plichten en dus in een overmacht-situatie verkeerde. Hij kon het in geweten niet voor zijn verantwoording nemen de patiënte, van wie het ondraaglijke en uitzicht loze lijden vaststond, aan haar lot over te laten. Aan de Hoge Raad kan nog worden gevraagd of de rechtbank de criteria voor het juridische begrip noodtoestand in dit geval juist heeft gehanteerd. Om tijd te winnen is het denkbaar dat cassatiebe roep wordt ingestejd zonder voorafgaand hoger beroep (de feiten staan immers vast, het gaat al leen om de uitleg van het recht). Maar hoe de Ho ge Raad ook oordeelt, de politieke onvrede zal er niet door worden weggenomen. Het ongenoegen, waarvan CDA en PvdA nu blijk geven, komt im mers voort uit de regeling die zij in de Tweede Ka mer onderling nog maar enkele maanden geleden zijn overeengekomen. TOM JANSSEN dent uit bijvoorbeeld Zeeuws-Vlaande- ren die archeologie wil gaan studeren in Amsterdam, wordt achtergesteld ten op zichte van een student die uit de hoofd stad komt en bij zijn ouders kan blijven wonen. Inmiddels is ook al wel duidelijk dat dat niet de bedoeling is van het CDA. Ge dacht zou kunnen worden aan een aan vullende beurs bovenop de basisbeurs voor uitwonenden, of een sympathieke lening. Ritzen vond het plan in eerste in stantie niets, maar is daar bij nader in zien op teruggekomen. Ook de PvdA zegt inmiddels niet bij voorbaat nee. Pas over een maand of twee komt er meer duidelijkheid. Dan komt Ritzen met een concreet voorstel naar de Ka- Zie ook regionale pagina's >\w

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 2