'Ik wil geen bek
vol kiezelstenen'
'Psychologisch heel goed'
Is het nu Kerst of Pasen?
Attent voor de secretaresse
de camera je voet binnen'
'Nu gaat
Het Gesprek van de Dag
Pechvogel
van
de week
mjni Ac/*
VRIJDAG 16 APRIL 1993
Rotte kiezen? Vroeger, ruim
voor de mobilisatie, roeide men
ze eigenhandig met wortel en
tak uit. Met de hulp van een fa
milielid. Het ene eind van een
touwtje om de kloppende kies,
het andere om de deurknop. En
dan maar wachten totdat Pa of
Moe, zonder te kloppen, de
deur openzwiepte. Simpel en
doeltreffend. Een slok jenever
tegen de pijn en klaar was Kees!
Je moest alleen wel aan de goe
de kant van de deur gaan zitten.
Kom daar vandaag de dag nog
maar eens om. De helden van
toen zijn er niet meer. En dat
hoeft ook niet meer, want de
hedendaagse mens heeft een
welopgeleide tandarts tot zijn
beschikking. Met ultra-moderne
apparatuur. Voor wie dat wenst
is er een verdoving. Deson
danks blijken veel Nederlanders
als de dood te zijn voor de tand
arts. Wel 1.5 miljoen. Althans
volgens de RVU die afgelopen
woensdag op tv 'Kiezen tussen
angsten pijn'uitzond. Een pro
gramma over tandarts en psy
choloog Ad de Jongh, die ellen
lange praatsessies houdt met
bange patiënten, alvorens tot
behandeling over te gaan.
Gut, is het werkelijk zo erg?
Wemelt het in ons landje van de
angsthazen die óf nooit komen
opdagen óf hun afspraken
steeds afzeggen? Onder het
motto 'Ook bankrovers hebben
lapjes voor hun mond'.Ach, ik
weet het niet", filosofeert de
Leidse tandarts D. Lambinon
tussen het boren door. „Ik weet
niet of het er zo veel zijn. Een
tandarts is een solist in zijn ei
gen praktijk. Hij kan alleen af
gaan op zijn eigen ervaringen.
Dan nog wat pijn is hoe pijn
wordt ervaren is voor een
deel geografisch bepaald. In
Zweden en Italië zal het weer
anders zijn dan in Nederland,
En in Leiden weer anders dan in
Amsterdam. Pijn is bovendien
moeilijk te definiëren. Angst
ook. Angst mèt pijn helemaal.
Dus hoe men aan zo'n aantal
komt..."
De Leidse tandarts R. van Eek
zou het ook niet weten. „Men
sen die heel erg bang zijn, heb
ik niet in mijn praktijk. Wel
mensen die een béétje bang
zijn. Die vragen dan om een
verdoving bij het boren."
Maar ze zijn er wel, de bange-
rikjes? „Jazeker! Met weekend
diensten maak je wel eens het
een en ander mee. Dan schrik je
soms van wat je ziet. Mensen
die veel te lang hebben gewacht
en uiteindelijk van de pijn toch
maar zijn gekomen. En het ge
beurde een keer tijdens mijn
studie dat er iemand bij de
kaakchirurg kwam met twee
dikke wangen. Een enorm ab
ces. Eenmaal bij de chirurg
vluchtte de man alsnog weg."
De redenen voor alle angstge
voelens denkt Van Eek wel te
weten. „De mond is heel gevoe
lig. Bovendien komt de angst,
denk ik, vooral bij ouderen
voor. Die angst is vroeger ont
staan. Een tandarts met een
langzame boor, geen verdo
ving."
Aha. jeugdtrauma's dus. H. Lin-
schöoten is daarvan het levende
bewijs, zij het dat hij thans
schoorvoetend de tandarts wel
weer bezoekt na een flinke pe
riode een straatje om te zijn ge
lopen. De reden: een slechte er
varing in zijn jeugd. „Man,
schei uit. Toen ik een jaar of
tien was had ik een boer van
een tandarts. Hij heeft me wel
eens in de stoel teruggeslagen.
Met zijn knie op mijn borst
heeft hij daarna vier kiezen te
gelijk getrokken. Ik heb het gil
de der tandartsen toen veertien
jaar lang niet met een bezoekje
vereerd."
De diensttijd in Duitsland bete
kende echter de ommekeer. In
het leger ontmoette hij een
tandarts die hem ompraatte.
„In '85 was dat ongeveer. De
eerste keer boorde hij met ver
doving. Dat vond ik vreselijk
eng. De tweede keer zei ik: laat
die spuit maar. Weet je, het is
niet de pijn waarvoor ik bang
ben. Waarvoor dan wel weet ik
niet."
Angst of niet, het verstand heeft
Angst voor de tandarts. 'Want ook bankrovers hebben een lapje voor hun mond.'
nu de overhand. „Want ik heb
geen zin om op mijn veertigste
met een bek vol kiezelstenen te
lopen. Al is het wel zo dat ik
meteen geboord wil worden als
ze een gaatje ontdekken bij de
controle. Ik heb dan geen zin in
een afspraak voor over drie we-
foto archief
ken. Dan ben ik al die tijd ze
nuwachtig."
HERMAN JOUSTRA»
Nieuw gokspel Lucky Ten
Als het een beetje had meegeze
ten, hadden zeven redacteuren
eergisteren 3.251.010 gulden ge
wonnen in het nieuwste gokspel
van de Nationale Sporttotalisa-
tor. Dit Lucky 10 had het zeven
tal dan heel gelukkig gemaakt
en een leuk stukje in de krant
opgeleverd.
Helaas, de ingezette 47,50 gul
den leverde nog geen dubbeltje
op. De kans dat het team het
opnieuw probeert, is dan ook
nihil. De sigarenboer aan de La
ge Morsweg had het nog zo ge
zegd: 'Hou het geld maar in je
zak, dan heb je het'.
Het leek zo simpel. Immers, als
er van de tachtig cijfers op je
formulier twintig worden ge
trokken moet je er toch zeker
tien kunnen raden? Bij een
maximale inleg van 50 gulden
lacht de hoofdprijs van vijf mil
joen je dan toe. Hoezo, een
kans van één op 8,9 miljoen?
Ook als je maar vijf van de tien
ingevulde cijfers goed hebt, is
het bal: vier keer de inleg terug.
En je kunt het ook met minder
cijfers proberen, tot één toe.
Rijk kun je daar echter niet van
worden: als dat ene cijfer ge
trokken wordt, krijg je tweemaal
de inleg terug.
Slechts een enkeling deed deze
eerste dag in Leiden een gooi
naar de hoofdprijs van vijf mil
joen. De meesten zetten vijf
gulden per formulier in en dan
is 500.000 gulden toch echt de
hoogste prijs. Al waren er na
tuurlijk ook oma's die een rijks
daalder kwamen vergokken
('mijn schoondochter zei: pro
beer het nou eens') of keurige
heren die 250 gulden uit de por
tefeuille toverden voor een flink
stapeltje formulieren.
De redacteuren van deze krant
speelden met vier formulieren:
bij de ene zaak gaven ze een
nummer door, bij een andere
zaak vijf en bij twee andere tien.
De inleg varieerde van 2,50 tot
25 gulden, maar het resultaat
was overal bedroevend: vier van
de tien was de hoogste score.
En dat is te vergelijken met twee
zonder reservegetal bij de Lotto.
Slechts een enkeling deed deze eerste dag in Leiden een gooi naar de
hoofdprijs van vijf miljoen. foto jan holvast
De hulp verschilde van winkel
tot winkel. De ene verkoper ad
viseerde om het foldertje maar
eens te lezen: 'Daar staat alles
in'. De volgende bleek juist van
de hoed en de rand te weten.
Die had zelf tien maal vijf gul
den ingezet en prees de beden
kers van dit nieuwe spel. „De
hoofdprijs is zes dagen per
week gegarandeerd, ook al win
nen tien mensen 'm. Dat is bij
de lotto wel even anders", zei
de man van Oud Leyden aan de
Lage Morsweg. „En als alle tien
de ingevulde cijfers fout zijn,
krijg je nog vier maal je inzet te
rug. Dat is psychologisch heel
goed", vult zijn collega aan.
De sigarenboeren zagen dan
ook heel wat Lotto- en Totospe
lers hun geluk beproeven bij
Lucky 10. „Net nog iemand.
Had twintig piek met de lotto
gewonnen en zette 22,50 gulden
in voor Lucky 10. In Amenka
had hij dat spel al eerder ge
speeld en net 40 miljoen misge
lopen: altijd speelde hij met be
paalde cijfers, maar net die keer
dat die cijfers vielen, deed hij
niet mee".
De winkeliers hopen dat hun
klanten dit nieuwe spelletje er
bij blijven doen, maar het zou
ze niet verbazen als ze over
stappen na een paar leuke prij
zen. Ook nieuwelingen melden
zich: „Verleden week al kwa
men ze vragen wanneer ze nou
kunnen spelen", aldus me
vrouw Baar van het Havanna
huis aan de Apothekersdijk,
waar Lucky 10 de etalage heeft
veroverd.
„En allemaal lopen ze te roepen
dat ze vanavond rijk zijn",
meldt E.J. ter Haar van de Haar
lemmerstraat. Het enthousias
me kwam hem op deze eerste
dag te staan op een inleg van
800 gulden, met uitschieters
van 120 en 150 gulden: .Zulke
bedragen leg je toch niet iedere
dag in. denk ik."
Hoewel het totaalbedrag aller
minst kan concurreren met Lot
to en Toto. was hij allerminst
ontevreden. Ook Ten Hove aan
het Diamantplein ziet perspec
tieven: de omzet van honderd
gulden mag dan in het niet val
len bij de oudere gokbroertjes,
maar die doen het ook pas goed
op vrijdag en zaterdag. Dan ko
men de mensen gokken en dan
kunnen ze mooi eens Lucky 10
proberen.
Aan de Lage Morsweg is zelfs
meer gegokt dan bij Lotto en
Toto: „Maar dat zal het nieuw
tje welzijn."
PAUL VAN PER KOOU
Nog een uurtje en dan is het Pasen. Plotsklaps
zegt de pastoor 'zalig kerstfeest'. Het gegniffel
en gelach is niet van de lucht in de volle Leidse
Hartebrugkerk en de pastoor krijgt direct een
stoot in zijn zij. 'Pasen', sist een wakkere colle
ga. De pastoor, J. van Winden, herstelt zich
wonderwel.
De kerk aan de Leidse Haarlemmerstraat is ook
zo vol, het lijkt wel kerstmis. Zegt hij. En: wan
neer wensen wij elkaar iets zaligs toe? Dat doen
we toch alleen bij het kerstfeest? De kerk lijkt
overtuigd, tot de pastoor vlak voor het einde van
de paaswake opnieuw de fout in gaat. Tweede
kerstdag is er opnieuw een mis, zegt hij dan.
Het koor zet bijna de 'herdertjes lagen bij nach-
te in' en de parochianen hebben het niet meer.
Na afloop komt de een na de ander de pastoor
'gelukkig nieuwjaar' toewensen.
„Natuurlijk is het stom", kijkt de onfortuinlijke
Van Winden terug. „Maar iedereen heeft het
recht om af en toe vergissingen te maken. Ik
heb daar helemaal geen last van, kan er ook
goed tegen. Het is toch ook maar een klein ba
gatelletje?." En dan: „Het mooiste is nog dat ik
het de tweede keer helemaal niet merkte."
Bij het vorige paasfeest stootte Van Winden zich
ook al aan de zelfde steen. In een plaatsje onder
Delft wenste hij de paröchianen een zalig kerst
feest toe tijdens de paaswake in de plaatselijke
rooms-katholieke kerk.
Om een derde misser op rij te voorkomen, wil
de pastoor volgend jaar een briefje in het grote
misboek doen: „Zalig pasen zet ik daar dan op,
met dikke strepen er onder."
DE GAVE
Cor van der Plas beoefent nu al jaren de zogenaamde hypnotherapie. foto jan holvast
'Hoogachtend en met vriendelij
ke groet/zo eindig ik elk schrij-
ven./'Sterf de moord, adderge-
broed'.'lzou dichter bij de waar
heid blijven.'In dit korte
kwatrijn wie de dichteres er
van is, weet ik echt niet meer
zullen veel secretaresses hun
frustraties weerspiegeld zien.
Het was gisteren in Nederland
secretaressedag en toen ik eens
ging informeren bij wat dames,
kwam ik al snel heel wat steke
ligheden tegen. Een van de da
mes ze had inderdaad een
bloemetje gehad van haar baas
klaagde: 'Dan ondertekent
mijn baas een brief als: Hierbij
stuur ik u de lijst met de namen
van potentiële klanten. Maar hij
vergeet voor het gemak dan
maar even dat ik die lijst heb
gemaakt en dat ik hem ook nog
eens heb opgestuurd. Dat heeft
iels ondankbaars.'
Toch houden de secretaresses
in Nederland wel van hun be
roep. Dat mag blijken uit een
korte steekproef in de regio.
De secretaresse van Elco Brink
man - een vervangster van de
vaste secretaresse van de politi
cus heeft het zeer naar haar
zin. En Brinkman heeft gisteren
ook nog eens aan een kleine at
tentie gedacht. „Ja hoor, van
morgen heb ik allemaal lekkere
geurtjes van hem gekregen. En
een fles eau de toilette. De ka-
dootjes waren verpakt in papier
dat zijn \touw had beschilderd.
Heel leuk. Meneer Brinkman
heeft me de geschenkjes per-
soonlijkoverhandigd."
Joke Hirschmann vervangt op
dit moment Linda Molenaar, de
secretaresse van de heer Patijn,
de Commissaris van de Konin
gin in Zuid-Holland. Ze vindt
haar werk dankbaar en afwisse
lend. Maar een bloemetje of zo
iets heeft ze niet gehad. „Dat
kan ook niet, want men is op
vakantie. En ach, daar hecht ik
ook niet zo aan. Wij krijgen op
andere dagen wel een bloeme
tje. Er wordt altijd wel aan ons
gedacht."
Loes Potters heeft van haar
baas, de bekende Leidse make
laar Menno Smitsloo, wel een
ruikertje gekregen. Wat er pre
cies op het kaartje stond, weet
ze niet meer. Toch attent van
die Smitsloo.
Bij het Zoeterwoudse bedrijf 3M
hebben de secretaresses geza
menlijk een uitstapje georgani
seerd. Ingrid Henneken, die de
public relations voor 3M ver
zorgt: „Ik heb vandaag wel een
hoop bossen bloemen zien
staan, ja. Elk jaar organiseren de
secretaresses iets op deze dag.
Of ik zo'n secretaressedag goed
vind? Jawel hoor. Het is uitein
delijk zo dat secretaresses altijd
achter de schermen werken en
op deze dag mogen ze dan eens
in de schijnwerper."
Thea Leferink, de secretaresse
van de heer Van Hulst, korps
commandant van de het Poli
tiekorps Hollands Midden. „Ik
heb niets gehad, nee. Maar voor
mij hoeft dat ook niet. Ik denk
dat ze wel weten hoe ik over
zo'n dag denk. ledereen doet
gewoon zijn werk en om dan
voor secretaresses een uitzon
dering te maken, nee, dat vind
ik onzin. Ik meet de waardering
die ze voor me hebben af aan
de manier waarop ze met me
omgaan en aan mijn beloning.
Ik word hier overal bij betrok
ken en dat is in het verleden wel
eens anders geweest. Dan
mocht je wel verslagen maken
van een vergadering maar als
het echt belangrijk werd, moest
je weg. Dat is hier heel anders.
Omdat ze er gewoon vanuit
gaan dat je discreet bent."
Tal van secretaresses die ik aan
de lijn kreeg, bleken niet bereid
om te praten. Hoe zit dat da
mes? Mag het niet in de krant
dat uw baas u een bloemetje
heeft gegeven? Krijgt die man
daar misschien thuis moeilijk
heden mee?
Secretaresses. Je hebt nuffige en
aardige. Bitse en vriendelijke.
En wat hebben ze soms een
mooie stem! Iemand vertelde
me daarover een aardige anek
dote. Een jaar lang had hij de
zelfde secretaresse aan de tele
foon gehad, een secretaresse
met een prachtige zwoele stem.
Hij werd als jongeman van vijf
entwintig smoorverliefd op
haar. hij had wel door de gaatjes
in de telefoonhoorn naar haar
toe willen kruipen. Op een dag
belde hij weer eens naar het be
drijf waar ze werkte en kreeg hij
tot zijn teleurstelling een ander
aan de lijn, die zei: 'Helaas me
neer, ze is net met pensioen ge
gaan."
Secretaresses. Het zijn net ge
wone mensen.
CE ES VAN HOORE
Paragnosten, waarzeggers,
handlezers. Veel mensen wil
len meer weten over dit soort
'bovennatuurlijke gaven'. In
een korte wekelijkse serie be
steedt Het Gesprek van de Dag
aandacht aan 'De Gave'.
Een filmcamera zweeft boven
mijn rechtervoet. Op het
scherm van mijn geest wordt
die voet geprojecteerd. De bot
ten en de huid zie ik. De tenen
ook. Die tenen die zo veel uur
per dag de aarde raken. Ze doen
me denken aan de handen van
een pianist die zijn vingers klaar
houdt op de toetsen, die op het
punt staat een prachtige noc
turne uit zijn instrument te ha
len. Maar ach, in de grond zit
geen muziek, hoewel, mis
schien een beetje in een ze
brapad. „Nu gaat de camera je
voet binnen", zegt hypnothera-
peut Cor van der Plas. „Je voelt
je ontspannen, heerlijk ont
spannen." De prachtigste beel
den vloeien door mijn hoofd. Ik
maak een tocht, een langzame
onderwatertocht langs de ko
raalriffen van botten en ge
wrichten in mijn lichaam. On
der hypnose ben ik en het is
heerlijk. Niks geen enge toe
standen, maar een ontdekkings
tocht door het onderbewuste.
Kijk, daar klopt mijn hart, als
een rode platvis die ademt en
ademt op de bodem van de Stil
le Oceaan.
Cor van der Plas beoefent nu al
jaren de zogenaamde hypno
therapie. Met behulp van hyp
nose, volgens Cor 'een aange
leerde gave', voert hij als een
betrouwbare gids zijn cliënten
hun onderbewustzijn binnen.
Daar kunnen mooie dingen
sluimeren, maar ook nare, die
zorgen voor psychosomatische
klachten. Het goede gevoel dat
de hypnose opwekt, wordt ge
bruikt om die kwade dingen te
bestrijden. Van der Plas boekt
vaak succes. Een dame die door
haar man in het huwelijk was
vernederd, durfde jarenlang de
straat niet meer op. Alles wat hij
haar had toegeschreeuwd 'Je
bent lelijk, je kunt niks, je bent
waardeloos' werd op die gro
te. wijde, straat plotseling waar.
De ogen van de mensen vonnis
ten haar. De grond lag te drei
gen: ik krijg je, ik krijg je! Cor
van der Plas behandelde haar in
drie sessies. Nu kan ze weer ge
woon naar de bakker en de sla
ger.
Een voorwaarde voor het slagen
van deze therapie is dat de
cliënten meewerken. Van der
Plas: „Ik heb hier eens een man
gehad die door zijn vrouw werd
gestuurd. Iemand die dus niet
uit vrije wil kwam. Dan werkt de
therapie niet. Je moet het sa
men doen met de cliënt. Alleen,
ik heb de verbale techniek in
huis om mensen in een lichte
of, als zij dat willen, zwaardere
trance te brengen. Daarvoor
heb ik gestudeerd. Met behulp
van hypnose leid ik mensen het
onderbewuste binnen. Daar ligt
alles opgeslagen wat een mens
ooit heeft meegemaakt. Daar
liggen bepaalde leerprocessen
verankerd. Het kan zo zijn dat je
in je jeugd dingen hebt aange
leerd die je nu helemaal niet
meer nodig hebt, die je last be
zorgen, frustraties. Die frustra
ties kunnen lichamelijke klach
ten veroorzaken. Ik roep door
de hypnose een positieve ener
gie op bij mijn cliënten, een
energie die hen rust en zelfver
trouwen geeft. Met die energie
kunnen ze de nare dingen uit
schakelen of neutraliseren."
Brigitte Mieremet is een cliënt
van Cor van der Plas. „Ik wou
dat ik het jaren eerder had ge
daan", zegt ze. „Cor heeft het in
zich om bij mensen zelfvertrou
wen op te wekken. Ik heb mijn
eigen kracht altijd onderschat.
Maar nu niet meer. Er zit veel
meer in de mens dan je denkt.
Het gekke is dat ik twee dagen
na een behandeling heel helder
ga dromen 's nachts. Heel gede
tailleerd ook. Niet alleen beel
den zie ik maar ik hoor ook ge
luiden. Het zijn goede dromen,
dromen waarvan je enorm ont
spant."
Hypnose. Bij dat woord dacht ik
altijd aan indringend kijkende
griezels die je de gekste dingen
konden laten doen. Maar dat
beeld is nu voorgoed verdwe
nen. Tijdens het begin van de
trance neem ik alle dingen nog
helder waar. Ik zie de kalender
in de kamer met daarop de
spreuk: 'Onverteerde resten van
gisteren zijn vandaag nog actu
eel'. Ik hoor de rustgevende
New Age-muziek. maar op de
achtergrond ook de stemmen
van op straat spelende kinde
ren. De stoel waarin ik lig wordt
de buik van een lieve moeder.
Van der Plas stelt mijn zelfver
trouwen voor als een rots, een
rots die ik in drie fasen moet
beklimmen. Mijn rots staal in
zee. Witte golfjes kabbelen er
tegenaan. Ik grijp me met mijn
nagels vast aan die rots en het
lukt me na veel inspanning om
boven te komen. En als ik op de
top van de rots ben, kijk ik lang
zaam achterom. Daar is het
strand van Scheveningen, het
strand van mijn jeugd. En aan
de vloedlijn zie ik mezelf lopen
als kleine jongen. Sluik is mijn
haar, dun zijn mijn benen, smal
is mijn gezicht. In mijn hand
heb ik een emmertje dat vol zit
met water. Op het emmertje
staat een bloem met een rood
hart en gele bladeren. 'Aan het
water in het emmertje heeft de
bloem op de buitenkant niks.'
Dat denk ik. Dat hoor ik mezelf
zeggen. Haarscherp zie ik me
zelf als jongen en ineens merk
ik hoeveel ik lijk op mijn eigen
zoon. die nu ver. ver weg is. Ik
roep en zwaai. De kleine jongen
op het strand lacht naar me. Ik
proef zout op mijn lippen. De
jongen zwaait. Lang, heel lang.
Alsof hij een beslagen ruit
schoonmaakt. Een ruit waarop
ik met mijn vinger ooit eens heb
geschreven: 'Kinderen zijn
klein. Alsof zij altijd in de verte
zijn.'
CEES VAN HOORE
Je hebt mensen die niet
voor het geluk in de wieg
zijn gelegd en soms de raar
ste dingen meemaken:
pechvogels dus. Het Ge
sprek van de Dag roept elke
week een regiogenoot uit
tot 'Pechvogel van de
week'.
Het Leidsch Dagblad ver
rast de uitverkorene met
een mooie slagroomtaart
van banketbakkerij Van
Dam. Vindt u dat uzelf voor
deze eervolle vermelding in
aanmerking komt, twijfel
dan niet om met ons con
tact op te nemen. Ook mag
u familieleden, vrienden of
buren voor deze prijs nomi
neren. U kunt bellen tijdens
de werkdagen van 830 tot
46.30 uur op het nummer
071-161352. Ook kunt u
schrijven: Leidsch Dagblad
t.a.v. Het Gesprek van de
Dag, Postbus 54,2300 AB
Leiden.
SCHUIFPUIEN
10 SERRES. ETC.
Voor nieuwbouw en renovatie.
Uitgevoerd in onverwoestbaar
konititol van het kwaliteitsmerk
deceuninck
Onderhoudsarm, leverbaar in
diverse kleuren, volledig
gegarandeerd en door onze
vakmensen pertecl op maat
gemaaki Het geheel voorzien van
Kmm ewtffleut.
IKom gewoon eens alles op uw
gemak beki|ken We geven u graag
uitgebreid advies.
KUNSTSTOF OM OP TE BOUWEN
rkV/bU -
FabnNi en showroom
De Lasso 60. noetoUwdsvwn. v
W 01713-15361 Meta 01713- 1S2W
deceuninck £2
BOUWPLANNEN?
OP NMR VAN OER PLOEG! -
Het vertrouwde adres voor:
RAMEN EN DEUREN.
WAND EN PUFONDBEKLEDINC
