Foutjes in herstelplannen 'Een huis is in deze wijk niet te verkopen 'Ik ben afhankelijk van die weg' Alleen de bloemen zijn te horen Regio Vertekend beeld Bruidspaar bevrijd p0Iitie ontruimt Oegstgeester school na bom-melding ZATERDAG 3 APRIL 1993 -CHEF JANET VAN DIJK. C Wassenaarder H. Brunsveld voor zijn café-restaurant Sport aan de Rijksstraatweg, één van de laatst overgebleven etablissementen. Alles om hem heen wordt gesloopt „Als straks de ventweg er is, ben ik helemaal geïsoleerd." foto wim dijkman Eigenaar van café-restaurant Sport in Wassenaar ziet toekomst somber in Volgens de Wassenaarse wethouder A. Aptroot geeft Brunsveld een vertekend beeld van de realiteit. „Ik begrijp best dat het op zijn leeftijd heel vervelend is dat er allerlei dingen in de omge ving veranderen. Maar ik denk dat. als die ventweg er eenmaal is. de boel een geweldige opknapbeurt heeft ondergaan." Vol gens Aptroot haken adspirant-kopers vooral af door de te hoge vraagprijs van panden langs de weg. Aptroot geeft toe dat het nadelig kan zijn dat klanten straks niet meer voor de deur kunnen stoppen. .Anderzijds denk ik dat er ook mensen zijn die nü niet durven te stoppen, op die drukke weg. Voor hen kan het een uitkomst zijn straks via het Rozen- plein de parallelweg op te schieten." Brunsveld: „Hoé dan? ja. als je bekend bent met de situatie, maar niet als je van elders komt. Dan ben je al voorbij voordat je in de gaten hebt dat je hier wat had kunnen eten of drinken. WASSENAAR MIEP DE GRAAFF Zijn café vormt vandaag de dag het middelpunt van een ver pauperd entree van hef vil ladorp Wassenaar. De meeste buren zijn al lang vertrokken. Het naburig pand wordt ge sloopt. Zijn reclameborden lig gen letterlijk op straat. Die hin gen op de te slopen slagerij. En als er binnenkort een parallel weg inclusief vangrail langs de Wassenaarse Rijksstraatweg wordt aangelegd, voelt eigenaar H. Brunsveld van café-restau rant Sport zich helemaal geïso leerd. Geen mens kan er dan meer 'even' stoppen langs de drukbe- reden weg. zo verwacht Bruns veld. „Ik word hier van alles af gesneden. Juridisch zal het alle maal wel in orde zijn wat de ge meente bekokstooft, maar men selijk is het niet." En: „De ge meente Wassenaar kan nu wel stellen dat ik het straks van de Wassenaarders zelf moet heb ben en dat ze geen planschade verwachten, maar ik ben voor het grootste deel van m'n omzet al 45 jaar afhankelijk van die weg!" Brunsveld vertelt zijn verhaal gelaten. Dat zijn omzet keldert door alles wat er in zijn omge ving gebeurt, wrijft hij de ge meente niet aan. „Die omzet loopt al jarenlang terug; zo n verpauperde omgeving nodigt niet bepaald uit; bovendien denken veel mensen dat mijn café ook al is weggevaagd." Nee, veel meer is de Wassenaar se teleurgesteld door de plan nenmakerij rond de parallelweg die hij al jarenlang als mistig er vaart én de diverse beloftes die de gemeente hem zou hebben gedaan. Beloftes die nimmer zouden zijn nagekomen. Volle mep Zoals de afspraak dat Brunsveld na de kaalslag van het naastge legen pand 'Deijlzicht' voorlo pig een parkeerterrein zou mo gen maken, tegen betaling van 20.000 gulden per jaar. Bruns veld had de eerste 20.000 gul den al gestort, maar de sloop bleef uit. „Eind van het verhaal was dat sloop almaar uitbleef, terwijl ik de volle mep had be taald. Na een half jaar heb ik de huur maar opgezegd omdat dat gebouw er nog steeds stond. Uiteindelijk heb ik van die 20.000 gulden maar 5000 gul den teruggekregen". De slagerij annex het kamer verhuurbedrijf direct naast hem is al anderhalf jaar dichtgetim merd en de sloop ervan is vori ge week begonnen. Bericht daarover kreeg de buurman tot op de dag van vandaag niet. De panden pal aan de over kant, onder meer de voormalige dancing Ton Bakker, staan al een jaar of vier te verkrotten. 'Deijlzicht' even verderop is in middels een kaalslag. Café-res taurant Sport hoeft niet weg; de parallelweg komt er pal voor te liggen. Ooit gaf de nu 64-jarige Wassenaarder de gemeente te kennen zich wel te willen laten uitkopen. Er werd een taxatie verricht maar ook daarover hoorde hij niets meer. Eventue le kopers haakten af bij het aan horen van de mistige en slepen de plannenmakerij. Brunsveld vreest ook nog zijn terras kwijt te raken. Rijkswater staat. de eigenaar van de weg, heeft het voetpad er nu nog keurig omheen getekend. „Maar zodra de weg klaar is, wordt 'ie aan de gemeente over gedragen. Dan moet ik nog maar afwachten of mijn terras gehandhaafd blijft. De gemeen te stelt dat we straks wel zullen zien of er ruimte overblijft. Nou, dan weet je het wel." Moegestreden Brunsveld heeft inmiddels jaren van brieven schrijven en ge sprekken voeren met de ge meente achter de rug. Hij is de enig overgebleven Rijksstraat weg-bewoner die nog een pro test laat horen. Alle anderen zijn óf weggetrokken, óf hebben zich bij de de komst van de pa rallelweg met alle bijkomende gevolgen neergelegd. „De eerste hoorzittingen trokken honder den mensen en die waren alle maal tegen de komst van de pa rallelweg. De laatste bijeenkom sten zit je in je eentje." „Voor sommige bedrijven hier. zoals de Mercedes-garage en Menken, zijn de plannen enigszins aangepast. De rest is moegestreden. De particuliere bewoners hebben er niet zoveel last van. En ik weet dat de snackbarhouder verderop het ook vreselijk vindt, maar hij laat het er maar bij zitten. Zelf heb ik ook besloten geen bezwaar schriften meer in te dienen te gen het bestemmingsplan. Zo'n zaak vréét aan je. Het zou je je gezondheid nog kosten." Huiseigenaren in buurt van A4 zagen waardedaling aankomen LEIDERDORP ROY KLOPPER „Is mijn huis amper in waarde gestegen? Ja, dat roepen we hier al jaren, het valt me nog mee dat de woningen niet in waarde zijn gedaald." En: „Veel maakt het niet uit, want je raakt je wo ning toch niet kwijt. Hier aan de overkant heeft er eentje twee jaar te koop gestaan. Toen zelfs een nog lagere prijs niet hielp, heeft onze buurman het pand maar verhuurd." Het zijn zo maar twee reacties van bewoners van de Oranje- en Kerkwijk in Leiderdorp op de taxatie-rapporten van de ge meente. In totaal zijn de naar schatting duizend woningen in de buurt van de rijksweg A4 zo'n 7,5 miljoen minder irt waarde gestegen dan mag wor den verwacht op grond van de waardestijging elders in de ge meente. Oorzaak zijn de plan nen om de rijksweg te verbre den en het traject voor de flit strein door Leiderdorp te laten lopen. De bewoners zijn weinig ge schokt door deze cijfers. „Dat de gemeente er nu achterkomt is mooi. maar wij merken het al jaren", aldus S. Schalkers uit de Resedastraat. Hij vertelt dat een woning in zijn straat anderhalf jaar te koop heeft gestaan voor dat het huis voor 'een veel te la ge prijs' werd verkocht. Schalkers is blij dat de ge meente gehoor heeft gegeven aan de oproep van de bewo nersclub 'Belangenvereniging A4' om de onroerend-goedbe- lasting aan te passen. De Lei derdorper meldt dat verschil lende buurtbewoners ook pro beren een verlaging van het huurwaardeforfait in de wacht te slepen. Maar dat schiet niet erg op. „Het Rijk houdt geen re kening met kwesties die nog niet zijn geregeld." Een buurtgenoot, met wie Schalkers staat te praten, meldt dat de problemen voor hem nog wel meevallen. „Ik zit als een van de weinigen in de buurt in een huurwoning, dus mij kost het geen geld." Daar staat tegenover dat zijn pand wel te gen de vlakte gaat als de verbre ding van de A4 doorgaat. „De gemeente roept wel dat je een gelijkwaardige woning terug krijgt. maar wat wordt dat? Ik zit hier al tientallen jaren goed en heb geen zin in zo'n nieuw- bouwtje in de Buitenhof." Marijkestraat De hardste klappen qua waarde zijn gevallen in de Marijke straat. De woningen zijn daar sinds 1987 maar vier procent in waarde gestegen. In de rest van de gemeente ligt dat percentage op ruwweg twintig procent. Op een huis van twee ton scheelt dat toch zo'n 32 mille. Bewoner G. Langereis van de straat die dwars op de A4 ligt, heeft geen goed woord over voor de hele plannenmakerij. „Ze zijn nu al jaren bezig, en we weten nog niets. De beslissin gen worden steeds maar uitge steld. De mensen worden aan het lijntje gehouden." Zijn vrouw valt hem bij. „Waarom nou geen trein door het Groene Hart. Koeien zijn blijkbaar be langrijker dan mensen." Verhuizen zou een oplossing zijn, maar volgens Langereis ra ken buurtgenoten hun wonin gen aan de straatstenen niet kwijt. „Huizen hier zijn onver koopbaar. Aan de overkant heeft er eentje twee jaar te koop gestaan. Toen z^lfs een extreem lage prijs (circa 1,7 ton voor een flinke hoekwoning, red.) niet hielp, heeft onze buurman het pand maar verhuurd. Kopers weten ook dat ze hier over een paar jaar misschien weer uit moeten. Daar trapt geen mens De buurt verkeert in wurgen de onzekerheid, zo meent hij. „Mijn huis kan wel een opknap beurt gebruiken. Maar ik doe er al jaren niets aan. Je weet na melijk niet of die kosten wel worden vergoed als je eventueel wordt uitgekocht bij een verbre ding van de rijksweg. Dan kan ik die tien mille beter in een eventuele nieuw woning stop pen." Dat geld kan hij nog wel eens hard nodig hebben, zo vreest Langereis. „Een soortgelijke wo ning elders in de gemeente kost snel een ton meer dan ons huis. Dat moet je maar kunnen op hoesten. Over het algemeen wonen hier niet de rijkste men- Makelaar Rijnland: woning tot 30 mille minder waard De Leiderdorpse makelaardij Rijnland bevestigt de lage waarde van woningen in de Oranjewijk en Kerkwijk. Volgens medewer ker P. Verheij brengt een eengezinswoning in de buurt van de A4 tussen de 20 en 30 mille minder op dan een vergelijkbaar huis elders in Leiderdorp. .Als de woning al wordt verkocht." Volgens Verheij hebben de plannen voor de TGV en de rijks wegverbreding invloed op de verkoopwaarde van zeer veel hui zen. „Woningen aan de julianastraat bijvoorbeeld Staan mijlen ver van de A4. maar het heet daar wel Oranjewijk. Daarom staan de prijzen daar duidelijk onder druk." Rijnland wordt vaak geconfronteerd met potentiële kopers die afhaken op het moment dat ze horen over de verkeersplannen. Het gaat daarbij vaak om mensen van buiten de regio die niet eerst gaan kijken en meteen een afspraak maken met de make laar. „In eerste instantie zijn ze uitermate geïnteresseerd, tot ze in de buurt rondrijden en al die anti-TGV-pamfletten zien han gen. Als wij ze dan vertellen over de plannen, hoor je niets meer Verheij meldt dat de laatste tijd nog maar bijzonder weinig huizen in de Oranje en- en Kerkwijk de verkoop in gaan. „Zo n anderhalf jaar geleden, toen de TGV-plannen bekend werden, was er veel aanbod. Dat is nu grotendeels stilgevallen." De bevrijding van een bruidspaar uit een vastgelopen lift was voor de vrijwillige brandweer van Oegstgeest vorig jaar waarschijnlijk het grappigste voorval. In totaal moesten de spuitgasten 120 keer uitrukken. In de helft van de gevallen was het loos alarm van au tomatische brandmeldinstallaties. Zeventien keer bluste de brandweer een buitenbrand. vier keer moesten de vlammen in schoorstenen worden gedoofd. Grote branden kwamen in 1992 in Oegstgeest niet voor. zo blijkt uit het jaarverslag van het korps. Behalve bij het bruidspaar moest de brandweer nog twintig keer hulp verlenen. OEGSTGEEST LIESBETH BUITINK In de Oegstgeester ivo/mavo Duinzigt is gisteren na een bommelding de school ont- ruirtid. Bij het alarmnummer 06-11 en op de school werd rond half tien gebeld met het bericht: 'Er ontploft een bom in een lokaal op de Duinzigt- school'. Binnen vijf minuten stonden alle leerlingen op het schoolplein. Vijf bommen- en explosievenverkenners kamden de school uit, maar zij vonden niets verdachts. De politie had grote twijfel bij de melding, 'omdat geen exacte tijd werd genoemd. „Dit soort dingen gebeuren wel vaker op scholen, maar in dit geval durf den we niet uit te gaan van een kwajongensstreek", aldus een politiewoordvoerder. Omdat in de nacht van don derdag op vrijdag het inbraak- alarm was afgegaan, werd de melding extra serieus genomen. „We hebben die nacht alles on derzocht en dat bleek een loos alarm te zijn. Maar bij de bom melding vroegen we ons af of er misschien toch iemand binnen was geweest." Adjunct-directeur A. Ammer laan van de Duinzigtschool meldt dat het telefoontje waar schijnlijk van een volwassen vrouw kwam. „We weten vrijwel zeker dat het geen leerling was. We hebben met geen van de leerlingen problemen. Boven dien waren er geen bijzondere dingen, zoals tentamens of exa mens waar iemand onderuit zou willen komen." Ammerlaan hoopt dat de melding geen verlate 1 april grap was. „Die zou dan wel bij zonder misplaatst zijn. We heb ben de school ontruimd zonder dat er paniek ontstond, maar de leerlingen gingen wel bedrukt naar huis." Rond het middag uur gaf de politie weer toestem ming om het gebouw binnen te gaan. maar alle leerlingen wa ren toen al naar huis gestuurd. De politie stelt een onderzoek in naar de herkomst van de melding. „De stem staat op band en een valse melding is strafbaar", verklaart de politie woordvoerder. Werkzaamheden Zuidbuurtseweg zeker halfjaar uitgesteld De werkzaamheden aan de Zuidbuurtseweg in Zoeter- woude zijn minstens een half jaar uitgesteld. Volgens di recteur gemeentewerken M. Geerlings zijn 'een paar klei ne foutjes in de uitwerkingsplannen ontdekt'. De gege vens in het bestemmingsplan bleken af te wijken van ge gevens die naar voren kwamen na een technisch onder zoek. ZOETERWOUDE GERRY REPEL De plannen zijn aangepast maar om de hele procedure weer goed te laten verlopen moeten de bewoners van de Zuidbuurtseweg in de gelegen heid worden gesteld bezwaar te maken tegen de 'hernieuwde' plannen. Daardoor kunnen de werkzaamheden niet deze of volgende maand beginnen. zoals de bedoeling was, maar op z'n vroegst pas in het najaar. Een groep 'buurt'bewoners heeft al protest aangetekend te gen de eerste plannen. Die hou den onder meer in dat de dijk aan de kant van de huizen wordt verbreed. De bewoners vrezen dat daardoor schade, door middel van verzakkingen, aan hun huizen zal ontstaan. Ook vrezen ze wateroverlast als gevolg van het dempen van de binnendijkslootjes. Zeventien van de negentien bewoners van de Zuidbuurtseweg hebben een handtekening gezet onder het protest tegen de gemeentelijke plannen. De gemeente heeft eerder wel onderzoek gedaan naar de mo gelijkheid om de dijk aan de an dere kant te verbreden. Door een damwand te plaatsen in de Zuidbuurtse Watering zou de berm breder worden wat ook de verkeersveiligheid ten goede zou komen. Voor het plaatsen van een damwand kreeg de ge meente echter geen toestem ming van het Hoogheemraad schap. Daardoor blijft er niets anders over dan de binnenkant van de dijk te gebruiken voor het ver breden van de weg. Daar moe ten de bewoners van de Zuid buurtseweg dan minstens een halve meter grond voor opoffe ren. Dat houdt in sommige ge vallen in dat de dijkslootjes en wellicht ook enkele knotwilligen gaan verdwijnen. Bezorgde bewoners van de Zuidbuurtseweg stuurden twee weken geleden een brief aan het college van b. en w. om hun on gerustheid kenbaar te maken over de renovatieplannen. Hierin vragen zij zich af hoe de dijk er in de toekomst uit gaat zien. Ook vragen zij de karakte ristieke dijk, met polderslootjes en knotwilligen, te behouden. Duinrell begint seizoen verlaten Een zachte motregen druppelt op het Was senaarse attractiepark Duinrell. Onder een loodgrijze hemel liggen de kikkers, plassen en attracties er verlaten bij. Alleen de mede werkers, gehuld in gloednieuwe geel-groene kleding, werken op de eerste dag van het Duinrellseizoen hard om alles vóór Pasen klaar te hebben. Dan moet de grote storm loop beginnen die de hele zomer doorgaat. Bij de kassa staan vijf mannen te praten. Hun taak is om op de parkeerplaats een lange stroom auto's een plaats toe te wij zen, maar in het eerste uur van het nieuwe seizoen staan alleen vijf personenauto's dicht bij elkaar. De oliebollenkraam vlak naast de ingang bereidt zich voor op de ver koop. Een twintigtal net geschilde appels ligt klaar om in het frituurvet gedompeld te worden. „Ik hoop dat we wat verkopen", blikt de eigenaar over de kale parkeerplaats. „Ik zou liever binnen de hekken staan, maar mijn moderne wagen past niet in de formule van Duinrell." In het park laat een enkele gast zien dat het park wel degelijk geopend is. Een mede werker zit bij de gondels in de hoop dat de toeristen zich zo op het water wagen. In het Efteling-achtige Wonderland bewegen al leen de poppen. Het geluid komt niet van gillende en rennende kinderen, maar uit de in plastic bloemen verborgen boxen, die vioolmuziek over het terrein verspreiden. Ineens verschijnt een groepje van zes giechelende tienermeisjes. „Misschien ko men we straks wel wat jongens tegen", be moedigen ze elkaar. Hun wens lijkt in ver vulling te gaan bij de Monorail. Een tiental uit de kluiten gewassen Engelse jongens trekt elkaar de bakjes in, die al» een ligfiets aangetrapt moeten worden om rondom Wonderland te rijden. Terwijl hij de zitjes van de schommels controleert op stevigheid, loopt een mede werker door de speeltuin. Normaal gespro ken wordt al het materiaal voor openings tijd aan een inspectie onderworpen, maar vandaag heeft hij niet veel haast. Er lijkt toch niemand te zijn die in de regen van de speelapparatuur gebruik wil maken. Ook het reuzenrad staat ongebruikt. De medewerker die kinderen in de stoeltjes moet zetten en toezicht op het apparaat houdt, zit in zijn hokje ontspannen achter over een tijdschrift te lezen. De minitrein ziet er minstens zo triest uit. In de vier wa gonnetjes is slechts één stoel bezet de jongen zit breeduit en kijkt wat verveeld uit de beregende ramen. Alleen de Kikkerbaan draait zijn rondes zoals de achtbaan dat de hele zomer moet doen. De vier kinderen die helemaal voorin de kronkelende slang zit ten gillen zo hard, dat hij bijna volledig be zet lijkt. Dicht bij de uitgaan is bij de roeibootjes ineens een ongekende drukte te zien. Een enorme groep schoolkinderen rolt over Duinrell heen. Ze zijn allemaal getooid met een gele schoolpet, waarschijnlijk om in de drukte niet zoek te raken. Een medewerk ster van het attractiepark kijkt duidelijk op gelucht naar de kinderen die in de bootjes en de kabelbaan springen. „Dat geeft een goed gevoel", verzucht ze. Pas rond de paasdagen verwacht het Wassenaarse attractiepark Duinrell de stormloop van toeristen die het begin van het zomerseizoen aankon digt. foto henk

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 13