Een goede
metaal-cao
werkt
gewoon beter
voor iedereen.
T F -
Bi
WNDFNV
3ENSDAG 31 MAART 1993m
Waar wordt de metaal
zo moe van?
Onverstandig. Zo moet de opstelling van de
metaalwerkgevers helaas worden genoemd. Zij
hebben het immers op een staking laten aanko
men. Net nu de recessie de metaal- en electro-
technische industrie in een ijzeren greep dreigt te
krijgen.
De in de FME verenigde metaalwerkgevers
willen nog steeds niet serieus onderhandelen
over een gezonde cao. En daar worden de
200.000 werknemers in de metaal behoorlijk moe
van. Zo gaat de metaal kapot.
Nog beter dan de werkge
vers weten de werknemers dat
ijzer niet met handen gebroken
kan worden.
Maar laten we wel zijn: in
een gezonde cao hoort een
aanvullende WAO-regeling.
En daar willen we best met z'n
11 i r
industrie-
en voedingsbond
allen aan mee betalen. Dat is echter niet het einde
van het verhaal.
Dat verhaal begint namelijk bij minder werk
druk, betere banen en gezondere arbeidsomstan
digheden. Zo komen er minder werknemers in de
WAO. Daarvoor hebben de vakbonden produktieve
plannen op tafel gelegd.
Gezien de prijsstijgingen is 2,5 procent meer
loon niet onredelijk. En de bestaande regeling voor
vervroegd uittreden dient te worden voortgezet.
Metaalmoeheid leidt op den duur tot scheuren.
En zelfs tot breuken. Zo ver willen wij het niet laten
komen. De werknemers in de metaal zijn liever moe
van hun werk dan van een niet gezocht conflict met
de werkgevers.
Daarom roepen wij de FME op serieus te onder
handelen over een nieuwe cao. Dat is in het belang
van de gehele bedrijfstak. En van onze economie.
We laten de metaal niet kapot maken.
Unie BLHR vakbond voor administratief,
technisch en commercieel personeel.
