'Ik wil nog
altijd terug'
Maredijk
verlost van
sekshuis
Je mag na het eten gerust boeren
Leiden Regio
Afvalkrant op komst
VPRO zet 'kast' in Leiden
HET DSRDE LEVEN-
16
DINSDAG 30 MAART 1993
Exploitant trekt zich vrijwillig terug
De Maredijkbuurt haalt opgelucht adem nu het er op lijkt
dat het sekshuis op nummer 97 heeft opgehouden te be
staan. Exploitant 'Nico' heeft in een gesprek met de ge
meente duidelijk gemaakt dat hij zich uit de buurt zal te
rugtrekken. En gisteravond bleef het inderdaad donker in
het pand. De buren konden geen activiteiten meer waar
nemen. Bij het draaien van het telefoonnummer van het
sekshuis bleek dit nummer te zijn afgesloten.
LEIDEN FRANK BUURMAN
De Maredijkbuurt heeft zich
vanaf het begin sterk verzet te
gen de seksclub, die enkele
maanden in bedrijf is geweest.
Geregeld werd er bij het bordeel
gepost om de bedrijfsvoering te
bemoeilijken, hetgeen tot
scheldpartijen tussen buurtbe
woners en exploitant leidde.
Ook werd druk uitgeoefend op
de gemeente om het illegale ge
bruik van het woonhuis aan te
pakken.
De laatste weken werden er
geen acties meer gevoerd om de
gemeente gelegenheid te geven
het sekshuis op een wettige ma
nier te bestrijden. Het geduld
van de bewoners begon wel op
te raken. „Een buurman was al
zover heen, aangeslagen door
de spanning en de overlast, dat
hij bereid was zijn huis aan de
eigenaar van de sexclub te ver
kopen", vertelt P. Kloosterman
van de buurtvereniging.
Buurvrouw K. Vesseur is bij
zonder verheugd over de recen
te ontwikkelingen, maar houdt
nog een slag om de arm. „Ik
ben er nog niet helemaal van
overtuigd dat het bordeel echt
weg is, maar gisteravond bleef
het inderdaad voor het eerst he
lemaal donker. Vorige week was
het overigens nog heel druk op
donderdagavond, maar dat was
dan kennelijk een afscheids
feest. Driemaal is scheepsrecht,
zeg ik maar, want sinds ik hier
woon hebben we weinig geluk
met de buren gehad. Als het
bordeel echt weg is geven we in
de zomer een groot buurtfeest
om het te vieren."
De gemeente zet de procedu
res om het sekshuis aan te pak
ken gewoon voort voor het ge
val de exploitant zich bedenkt.
„We zijn overigens wel blij met
de toezegging van de bordeel
houder om zich vrijwillig terug
te trekken, want het bleek niet
eenvoudig de zaak juridisch aan
te pakken", vertelt woordvoer
der Prudhomme van Reine.
Aantonen dat het gaat om een
bedrijf bleek lastig, en ook an
dere wegen bleken vol voetan
gels en klemmen te zitten.
Exploitant 'Nico', die gister
avond niet voor commentaar
bereikbaar was, heeft aange
kondigd dat hij zijn seksclub
verplaatst naar een buurt die
geen problemen heeft met de
aanwezigheid van een bordeel.
Volgens onbevestigde geruch
ten zou het gaan om de Prin
senstraat in Leiden-Noord. Ook
wordt beweerd dat 'Nico' na
druk van zijn officiële werkge
ver, het Academisch Ziekenhuis
Leiden, heeft besloten zijn acti
viteiten op de Maredijk te sta
ken.
mm
FOTO DICK HOGEWONING
Leerlingen en leraren van het Fioretticollege in Lisse brengen eind april een bezoek aan de Japanse zusterstad Tonami
Uitwisseling Fioretti-college met leerlingen uit Japan
LISSE MONIQUE LANGE
Zes leerlingen van het Lissese
Fioretti-college doen mee aan
een uitwisseling met scholieren
uit de Japanse zusterstad Tona
mi. Burgemeester van der Kroft
verwelkomde gisteren in het ge
meentehuis van Lisse de zes ge
lukkige leerlingen om hen alvast
iets over de reis naar Japan te
vertellen. Hij beloofde hen dat
het een fantastische ervaring
zou worden.
De gemeente Lisse heeft op
21 april vorig jaar een overeen
komst gesloten met de Japanse
stad Tonami. Onderdeel van
deze overeenkomst is het stre
ven naar uitwisseling van het
bedrijfsleven en de schooljeugd
uit Lisse. Na overleg met het
Fioretticollge bleek dat veel
leerlingen wel wat voelden voor
deze snoepreis naar Japan.
Na een loting zijn zes leerlin
gen uitgekozen om op 29 april
een tiendaags bezoek aan de
nieuwe zusterstad te brengen.
Twee leerkrachten van de
school zullen hen begeleiden.
De leerlingen worden in Tona
mi ondergebracht bij een gezin.
Tijdens de bijeenkomst giste
ren in het gemeentehuis waren
de leerlingen en hun ouders uit
genodigd om met burgemeester
van der Kroft alvast het pro
gramma van de reis door te lo
pen. Ook werden enkele huis
houdelijke regels bekendge
maakt. Zo vertelde van der Kroft
dat het eten verschillend is van
wat zij in Nederland gewend
zijn. „Je begint 's ochtends niet
met een boterham, maar met
rauwe vis", waarschuwde van
der Kroft.
Het eten is trouwens niet het
enige waar de leerlingen aan
moeten wennen. Zo zullen zij in
Japanse stijl slapen, met een
matras op de grond. En moeten
zij voordat ze in bad gaan zich
eerst uitgebreid afspoelen onder
de douche. Een tweezitsbank
hoeven zij bij hun Japanse
vrienden ook niet te verwach
ten. De leerlingen zitten tien
dagen lang met hun zitvlak op
de grond.
De leerlingen laten alles maar
over zich heen komen. Zij heb
ben nog geen idee wat zij in Ja
pan kunnen verwachten. Deze
vierdejaars HAVO en VWO'ers
worden per twee in een gezin
geplaatst. „Dit om isolement
door de taal te voorkomen",
licht van der Kroft toe. De bur
gemeester, die zelf ook al een
keer de stad heeft bezocht,
merkte op dat wel veel Japan
ners de engelse taal beheersen.
„Dus als jullie iets te roddelen
hebben, moeten jullie dat in het
Nederlands doen.
Anneloes van Diemen en An-
nemieke Siero zijn twee van de
uitverkoren zes leerlingen. Voor
KATWUK PETER V
De acht gemeenten die samen
het Vuilafvoerbedrijf Duin- en
Bollenstreek (VAB) vormen, zet
ten een voorlichtingscampagne
op om de inwoners attent te
maken op de gescheiden inza
meling van het afval.
Met ingang van januari 1994
zijn alle gemeenten in Neder
land verplicht om groente, fruit
en tuinafval van het overige
vuilnis gescheiden in te zame
len. Om ervoor te zorgen dat de
inwoners ook weten hoe het af
val aan de vuilniswagen moet
worden aangeboden, hebben
Hillegom, Katwijk, Lisse,
Noordwijk, Noordwijkerhout,
Rijnsburg, Valkenburg en Voor
hout ingestemd met een ruim
zes ton kostende voorlichtings
campagne.
Het VAB trekt voor een perio
de van anderhalf jaar een voor
lichter aan die de campagne
moet begeleiden. Op 7 juni gaat
de drie jaar durende campagne
van start. Zo wordt onder meer
een telefonische informatie- en
klachtenlijn geopend, waar in-
woners en bedrijven met vra
gen, opmerkingen en kritiek
over de inzameling van afval te
recht kunnen. Daarnaast is het
de bedoeling dat een videofilm
wordt vervaardigd, er een zoge
naamde afvalkrant komt en op
de vuilnisbakken stickers ko
men die informatie bevatten
over het gescheiden inzamelen
van het afval.
De mobiele studiobus van het
VPRO tv-programma 'Open
deur' staat zaterdag 8 en zon
dag 9 april in Leidfen. Het pro
gramma, een volwassen variant
op het kinderprogramma Ach
terwerk in de Kast, geeft kijkers
de kans eens zelf voor de came
ra's te staan. Het is elke maan
dagavond om kwart voor zeven
te zien. Iedereen met een leuk
idee voor bijvoorbeeld een
spannend verhaal, een eigen vi
deoclip, een zelfgeschreven lied
of een vurig protest kan zich
aanmelden bij open Deur TV,
telefoon 035-712388.
VRIJE TIJD
de twaalf uur durende vliegreis
zijn ze niet bang. Daar zijn ze
veel te nieuwsgierig voor. Zij
zullen tijdens hun bezoek onder
meer de Nederlandse ambassa
de in Tokio aandoen. Daarnaast
bezoeken zij hun tweelings-
chool in Tonami. Er wordt hen
in ieder geval een druk pro
gramma aangeboden. Een paar
dagen vroeg naar bed is dus
geen misplaatst advies.
Burgemeester van der Kroft
wees de leerlingen ten slotte
nog op het eetgedrag van de Ja
panners. „AHes wordt met stok
jes gegeten, zelfs de soep. Jullie
moeten dan ook' niet gek opkij
ken als er onder het eten veel
geslurpt wordt. En na het eten
mag je gerust een harde boer la
ten, dat is daar een gewoonte",
schertste van der Kroft. De leer
lingen beloofde hem daar totaal
geen moeite mee te zullen heb
ben.
Polders
De bioloog C.H. Krantz, coördi
nator van Natuur -en land
schapsbeheer Zuid-Holland,
houdt morgen (30 maart) in ge
bouw Zuiderkwartier een lezing
over de toekomstplannen voor
de polders rond Leiden. Tijdens
deze lezing wordt met name
aandacht gegeven aan de na-
tuurkant van de zaak. Aanvang
acht uur, toegang gratis.
Taalcursus
Het Leidse Volkshuis aan de
Apothekersdijk 33a start in april
met vakantie-taalcursussen. Er
worden beginnerscursussen En
gels, Frans, Duits, Italiaans en
Spaans gegeven. Elke cursus be
staat uit zes lessen van ander
half uur en kost 50 gulden. De
lessen worden -gegeven op
maandagavond van 19-20.30
uur. Voor informatie: 149180.
Gym op muziek
Het buurtcentrum Dijk 33
houdt vanaf 7 april gymlessen
op muziek. De lessen hebben
plaats op woensdagmorgen van
negen tot tien uur. De kosten
zijn 3,50 gulden per les. Voor
vrouwen met kleine kinderen
kan kinderopvang geregeld
worden. Belangstellenden kun
nen zich voor 1 april opgeven
bij het buurtcentrum aan de
Apothekersdijk 33, telefoon
125736.
FNV
Het info-team FNV begint 1
april met een maandelijks
spreekuur in Wijkgebouw Irene
aan de Driftstraat 49a. Het
spreekuur wordt elke eerste
donderdagavond van de maand
gehouden van 20-21 uur. Zowel
leden als niet-leden kunnen te
recht met klachten, vragen of
problemen.
Iedereen wil oud worden, niemand wil het zijn.
Bejaarden van tegenwoordig noemen zich liever 'senior',
dat klinkt een stuk vitaler. In het 'jaar van de ouderen'
wordt hard gewerkt aan de emancipatie van de oudste
generaties. Ze zijn niet allemaal sukkelend, afhankelijk
en ongelukkig, integendeel, veel ouderen beginnen,
nadat ze gestopt zijn met werken en als de kinderen uit
huis zijn, aan een 'derde leven'. Een serie van zes
artikelen over ouderen in Leiden. Deze week de derde
aflevering, over allochtone ouderen.
S. Güldaiï: 'Sinds ik met de vut ben leef ik c
Allochtone ouderen zijn slecht georganiseerd en daarom vallen ze in de
'welzijnswereld' een beetje buiten de boot. Zo liep het plan van interim
directeur J. Verbeek van Haagwijk/Vreewijk, om een bejaardenhuis voor
allochtone ouderen te beginnen, stuk op het gebrek aan initiatiefnemers.
Verzorgingstehuis Vreewijk wordt binnenkort gesloten omdat het niet
meer rendabel is. Het gebouw zou na de sluiting misschien gebruikt
kunnen worden voor de opvang van allochtone bejaarden, suggereerde
Verbeek begin vorig jaar. In Vreewijk zou een wooncentrum kunnen
komen voor zo'n dertig allochtone ouderen. Voor 55-plussers die niet zo
veel hulp nodig hebben maar wel gemakkelijk een beroep kunnen doen
op kruiswerk en wijkverzorging.
Het plan is inmiddels van tafel verdwenen, omdat het de directie Van
Vreewijk niet is gelukt hiervoor geschikte 'gesprekspartners' te vinden.
Voorzitter van Vreewijk, J. van Keulen: „Het is een probleem dat
allochtone ouderen geen behartigende instantie hebben. Mochten er
Turkse of Marokkaanse ouderen zijn die graag een islamitisch
bejaardenhuis willen hebben, dan zullen ze dat zelf moeten aankaarten."
De gemeente heeft onlangs een voorlichtirigsproject voor allochtone
ouderen gehouden maar besteedt verder geen speciale aandacht aan deze
groepen. De stichting Ouderenwerk en de Stichting Welzijn is gevraagd
over dit onderwerp een 'Leidse discussie op te starten'. Want. zo zegt een
welzijnsambtenaar: „Die groep allochtone ouderen komt er aan."
Het aantal Turkse en Marokkaanse 65-plussers bedraagt in Leiden 25
personen. Een groot deel van deze groep bestaat uit ouders van de eerste
generatie Turkse en Marokkaanse migranten, die zich hier bij zijn
kinderen heeft gevoegd. Zij zijn om humanitaire redenen toegelaten maar
hebben geen recht op een zelfstandig inkomen en wonen bij een van hun
kinderen in. Het aantal Marokkaanse en Turkse migranten in de
leeftijdscategorie 50 tot 64 jaar bedraagt 351 (Turken: 105; Marokkanen
256). Deze 'eerste generatie migranten' zijn in de jaren '60 en '70 in de
leeftijd van 25 en 35 naar Nederland gekomen.
ERNASTRAATSMA»
e Turken hier blijven ver-
W langen naar hun land van
herkomst. Net zoals Neder
landers die zijn geëmigreerd: ze hebben het
wel naar hun zin, maar kunnen hun geboor
teland niet vergeten. Terugkeren zou ik nog
altijd willen, maar ik heb hier een zoon en
kleinkinderen. De band met hen is te hecht
om nog terug te gaan. Sinds ik met de vut
ben gegaan leef ik om en om, een half jaar in
Nederland en dan weer een half jaar in Tur
kije."
S. Güldaiï, in 1932 geboren in Giresun, Tur-
I ije. Werkte in zijn geboorteland land tot zijn
36ste jaar als slager en vertrok toen naar Ne
derland. Om iets van de wereld te zien en een
goedbetaalde baan te zoeken. Vrouw en kin
deren liet hij achten hij zou na een paar jaar
toch terugkeren. Na bijna 25 jaar woont hij
nog steeds in Leiden, aan de Willem de Zwij
gerlaan.
„Ik was van plan om hier drie tot vijf jaar te
wonen, maar daar kwam niets van terecht.
Het werd steeds langer. Elk jaar stelde ik mijn
terugkeer eventjes uit. Het werd uiteindelijk
steeds moeilijker om terug te gaan. En er wa
ren hier een hoop positieve dingen; het werk
was niet zo zwaar en ik had het hier wel naar
„Negen jaar ben ik hier alleen geweest.
Mijn vrouw en vijf kinderen zijn in eerste in
stantie in Turkije achtergebleven. Ik werkte
in een fabriek waar onderdelen van naaima
chines werden gemaakt. Daar ben ik tot m'n
vut gebleven."
„Na die negen jaar zijn twee dochters en
mijn zoon met hun moeder naar Nederland
gekomen. De andere twee dochters zijn in
Turkije gebleven. De twee dochters die naar
Nederland kwamen zijn later teruggekeerd
naar Turkije. Ze zijn getrouwd en wonen nu
in Istanbul."
Kleinkinderen
„Ik weet niet of ik ooit nog definitief terugga.
Kiezen kun je op elk moment, maar het is
moeilijk. Ik hou heel veel van mijn kleinkin
deren; als die mee zouden kunnen, zou ik
onmiddellijk vertrekken. Als dat zou kunnen,
zou ik heel blij zijn. Maar mijn zoon werkt in
Leiden op het belastingkantoor en zijn kinde
ren zijrt hier opgegroeid. Zij kennen Neder
land beter dan Turkije en willen niet verhui-
„Nu ik met de vut ben heb ik het recht om
zes maanden hier en zes maanden daar te le
ven en dat doe ik. Ja, dat is best moeilijk om
zo'n dubbelleven te leiden. Na een half jaar
ben je daar gewend en dan moet je weer te
rug. Nou ja, we moeten het toch maar zo
doen."
„Uiteindelijk zullen mijn vrouw en ik wel
ergens blijven steken, in Nederland of in Tur
kije. Dat zal een heel moeilijke beslissing
worden, maar als je ouder wordt is het mis
schien niet meer mogelijk om heen en weer
„In Nederland ben ik heel tevreden met
mijn leven, ik heb een tuintje en daar breng
ik al mijn vrije tijd door. Groente, fruit, van
alles groeit er. Ik werk in de tuin of ga er ge
woon in de zon zitten. Van cafés houd ik niet,
daar zit ik nooit. En verder ga ik naar de mos
kee en maak ik veel wandelingen."
„Ik heb geen spijt van mijn komst naar Ne
derland. Het is alleen jammer dat daardoor
de familie uit elkaar is gevallen en mijn gene
ratie hier waarschijnlijk blijft. Ik heb er alleen
wel spijt van dat ik nooit goed Nederlands
heb geleerd. Toen ik het eerste jaar hier was
kwamen er Nederlandse vrouwen naar ons
toe die ons Nederlands wilden leren. Maar
daar besteedden we eigenlijk geen aandacht
aan, want we dachten toen nog dat we na
twee jaar toch naar Turkije terug zouden
gaan."
„Nu is het te laat om nog Nederlands te le
ren. Het begrijpen van de taal is niet zo
moeilijk maar iets terugzeggen in hele zinnen
wel. Als ik de buurman zie zeg ik 'dag' en
daar blijft het bij. Hij wil vaak wel wat meer
zeggen, maar dat geeft dan problemen. Dan
zeg ik alleen 'ja' en 'nee' terug en dan is het
gesprek al snel afgelopen en gaan we uit el
kaar. Dat is wel jammer. Daardoor heb ik in
al die jaren geen echte band met Nederlan
ders opgebouwd."
„Wij, de eerste generatie Turken in Neder
land, hebben niet zo veel geleerd. We kunnen
niet zo goed lezen en schrijven. Onze kinde
ren proberen we zoveel mogelijk te stimule
ren om veel langer te leren dan wij gedaan
hebben. Daardoor kunnen ze ook beter con
tact hebben met Nederlanders en ontstaat er
een hechte band tussen beide groepen. Mijn
zoon heeft bijvoorbeeld wel hele goede ban
den met Nederlanders."
„Ik weet niet of ik hier in een bejaarden
huis zou willen wonen. Ik kan daar nu niet
over beslissen. Dat hangt van de rest van
CHEF GERT VISSER, PLV.-CHEF AAD RIETVELD. 071-161417
mijn familie af. In Turkije is het gebruikelijk
dat je bij je oudste zoon gaat wonen. Dat zou
ik ook het liefste willen. Maar hij is meer Ne-
derlandser dan ik; hij zal allicht wat positie-
verover een bejaardenhuis denken dan ik."
„Als ik in Turkije was gebleven, was ik nu
ook al lang met pensioen geweest. Dan zou ik
ook in welvaart hebben geleefd. Had ik een
stukje land gehad. En als ik geen eigen inko
men had gehad, zou ik altijd mijn kinderen
nog hebben. Die zouden voor me gezorgd
hebben, dat garandeer ik u."
