éi
TOP grijpt
opnieuw mis
Elly van Hulst zoekt aansluiting met wereldtop
Junioren van Pernix
gaan niet naar NK
Sport
p»
AUTORITEIT
DONDERDAG 11 MAART 1993
31
chef ad van kaam, plv -chef rob onderwater. 071-161m6
Luba Leiden verslaat Blue Herons
leiden Luba Leiden is gisteravond de midweekse ontmoeting
met Blue Herons zonder kleerscheuren doorgekomen. De ploeg
uit Vianen dat in de onderste regionen van de promotiedivisie
bivakkeert, was niet in staat om een serieuze bedreiging te vor
men voor Leiden. Erg groot werd het verschil nooit, maar Leiden
hield Blue Herons veertig minuten lang onder controle. Na 34-
29 bij rust kreeg de thuisploeg het even moeilijk (52-49), maar al
snel werd het gat weer vergroot naar tien punten (63-53). De
marge stond aan het eind ook op het scorebord: 76-66. Door de
ze overwinning blijft Leiden derde in de promotiedivisie. Jack
Ginjaar en Diederik Hofstede waren de produktiefste spelers aan
Leidse kant met 15 punten. Maarten Wals tekende voor 14 pun
ten en Peter ter Haak voor 12.
DIOK wint rommelige bekerwedstrijd
Amsterdam De rugbyers van DIOK hebben gisteravond het duel
in de derde ronde van het toernooi om de landelijke beker tegen
Ascrum met 20-14 gewonnen. De Leidenaars hadden meer last
van de omstandigheden dan van de tegenstander. In Amster
dam was de verlichting uiterst pover, en het veld een grote kale
vlakte. Na een 8-0 achterstand, zette de ploeg van Altink de za
ken via een 14-14 stand bij rust in de tweede helft recht: 20-14.
Pieter Corver en Frank Beers lieten ieder een try noteren, Mi-
chelsen scoorde met een dropkick en Gottfried Bos benutte een
conversie en schopte de bal na nog een strafkickbal tussen de
palen.
Super Cup korfbal naar Die Haghe
TOP heeft voor de tweede keer in drie jaar tijd naast de
Super Cup van Rijndelfland gegrepen. De ploeg uit Sas-
senheim verloor gisteravond met 22-18 van Die Haghe,
dat drie jaar terug er ook al voor zorgde dat de beker niet
in de prijzenkast van TOP belandde.
Albert Verbaan onderneemt voor TOP een doelpoging in het duel met Die Haghe, gadegeslagen door Sandra
van Rookhuijzen (links). De Sassenheimers grepen door een 22-18 nederlaag voor de tweede keer naast de
Super Cup van Rijndelfland. foto loek zuyderduin
den haag gpd
De hemel en de hel heeft ze gezien.
Glorieuze momenten wisselden zich
af met dramatische dieptepunten. De
afgelopen twee seizoenen deden ver
schoven ruggewervels en een ge
heimzinnig virus Elly van Hulst het
ergste vrezen. De timide aüete was
doodziek. Lichamelijk en geestelijk.
Mensen riepen haar na op straat.
'Meisje, hou toch op'. Maar Van
Hulst, een onverbeterlijk optimist,
weigerde hardnekkig om afscheid te
nemen. De 33-jarige atlete vocht op
nieuw terug en verschijnt komend
weekeinde bij de WK in Toronto aan
de start van de 3000 meter. Het vizier
gericht op de top. Met één verschil.
„Het accent ligt niet langer op moe
ten presteren, maar op willen preste-
Elly van Hulst verschool zich vorig
seizoen in de Zwitserse bergen. In een
chalet, zonder televisie. Haar enthou
siasme voor de atletiek was danig be
koeld. Ze huiverde van de sport. „Ik
kon er niet meer tegen." Het hele
olympische seizoen ging aan haar
voorbij. Alleen het bericht over de
gouden plak van Ellen van Langen sij
pelde door. „Atletiek, ik werd er zo
somber van, zo down. Agressief zelfs.
Ik had soms de neiging dingen van ta
fel kapot te gooien."
De periode waarin het mysterieuze vi
rus onder haar leden woekerde, staat
Elly van Hulst nog helder voor de
geest. Doorwaakte nachten, twijfels
en zo nu en dan toch weer een vleug
je hoop. Maar opgeven? „Dat nooit.
Niet op zo'n manier", had ze zich hei
lig voorgenomen.
Van Hulst had net een jaar ver
speeld met een rugblessure, toen een
mysterieus virus haar in het zieken
huis deed belanden. Rust bleek een
effectief wapen in de strijd tegen de
ziekte. Van Hulst herstelde voorspoe
dig en stond korte tijd later weer op
het atletiek-ovaal. Met volle overgave
en met de Spelen in het achterhoofd,
wijdde ze zich aan de comeback.
De trainingen liepen gesmeerd. Tij
dens haar optreden in Kerkrade werd
Van Hulst niettemin getroffen door
een boycot van haar benen. Wat volg
de. was een aaneenschakeling van
sportief malheur. Het prestatieve ver
val was niet meer te stoppen. Elly van
Hulst liep samen met levensgezel
Theo Kersten de deuren van de spe
cialisten plat. „Maar niemand die kon
vertellen wat mij precies mankeerde."
Het bloedbeeld was zuiver en daarom
werd de oorzaak voor het feilen voor
namelijk gezocht in onzekerheid en
faalangst.
De wereld van Van Hulst stortte in.
Totdat in de zomer bleek dat er spra
ke was van een post-viraal syndroom.
„Ik ben te ongeduldig geweest. Heb
de trainingen te vroeg hervat en daar
door gezonde cellen kapot. Mijn im-
muumsysteem werkte niet meer naar
behoren. Ik had te weinig rust geno
men." Het seizoen was verloren, Bar
celona onbereikbaar. Van Hulst was
moedeloos, maar nog steeds niet ge
broken. Ze besloot eerst om uit te zie
ken en daarna om terug te vechten. In
oktober maakten scepsis en chagrijn
plaats voor nieuw enthousiasme. Van
Hulst, die in Portugal nog een make
laardij bestiert, begon aan haar zo
veelste rentree. Voorzichtig en stap
voets. „En met de hartslagmeter om."
Energie
De afgelopen weken straalde ze weer
energie uit. Van Hulst miste in de eer
ste aanloop naar de WK in Toronto
nog moed en kracht om in de laatste
ronden van leer te trekken. Maar het
optreden tijdens de NK was zeer
hoopgevend. „Daar liep weer de oude
Elly." Ze verpulverde de WK-limiet op
de 1500 meter en greep tevens de titel
op de 3000 meter.
Van Hulst is vastbesloten om de ko
mende jaren nog wat te laten zien.
„Het WK in Toronto is een leuk op
stapje. Ik wil er naam maken voor het
buitenseizoen. Het wordt tijd dat ik
mijn gezicht weer eens laat zien." En
vervolgens met een grijns: „Degenen
die mij hebben afgeschreven zullen
me nog leren kennen."
Cees Koppelaar „De voldoening die ik heb na een duurloop v
kilometer, kun je volgens mij vergelijken met het gevoel dat een mara
thonloper aan de finish heeft." archieffoto» loek zuyderduin
Gedreven (2)
sassenheim
De junioren van Pernix zijn er
gisteravond niet in geslaagd
zich te plaatsen voor het toer
nooi om het Nederlands kam
pioenschap. De Leidse jeugd
verloor met 10-12 van Excelsior
en moest daardoor de afde
lingstitel van Rijndelfland aan
de opponent uit Delft laten.
Gezien het wedstrijdverloop
kon Pernix weinig aanspraken
op een overwinning maken. Het
achttal van coach Johan
Schoonderwoerd liep geruime
tijd achter de feiten aan en
stond dan ook na achtendertig
minuten 4-10 achter. Even leek
er nog een ommekeer mogelijk,
toen Bert Verhaelen, Raymond
Boerman, Seth Karstens, Sjoerd
van der Kooy en Saskia van Dijk
Bram Wassenaar
foto l zuyderduin
oegstgeest
tim brouwer de koning
In een marathon heeft hij
zelf geen trek, maar Cees
Koppelaar volgt alles wat
met hardlopen te maken heeft
op de voet. De trainer van de
hockeyers van LOHC, Bloemen-
daal en de Ierse nationale selec
tie, die bovendien zestien jaar
bij Ajax als looptrainer fungeer
de, geldt als een autoriteit. „Ik
heb Bram Wassenaar nog naar
de top begeleid", zegt de 53-ja-
rige gymnastiekleraar uit Aker
sloot.
Ondanks zijn diverse ervaringen
staat Koppelaar in menig op
zicht ver af van de marathon.
Zelf liep hij er nooit één. „Als at
leet moest ik het van de 400 en
de 800 meter hebben. Op die
laatste afstand werd ik twee
keer tweede. Ik vind het nog
steeds jammer dat ik nooit
kampioen ben geworden. Ach
teraf beschouwd, had ik mij nog
het gat tot 9-10 dichtten. In de
laatste drie minuten maakte Ex
celsior met twee goals op rij aan
alle spanning een einde. Seth
Karstens bepaalde de eindstand
op 10-12.
Pernix heeft ondanks de ne
derlaag wel promotie afge
dwongen naar de landelijke
competitié.
De C-aspiranten van Pernix
hebben zich wel gekwalificeerd
voor het Nederlands kampioen
schap, dat komende zaterdag in
Den Haag wordt gespeeld. Zij
werken vanaf 11.00 hun poule
wedstrijden afin de H-Partners-
hal. De twee groepswinnaars
spelen in de finale om de lands
titel. Vorig jaar behaalden een
aantal spelers van de Pernix-
ploeg al het landskampioen
schap bij de pupillen.
meer op de 400 meter moeten
richten, want mijn grootste
kracht lag in mijn snelheid."
„Tegenwoordig loop ik wel lan
gere afstanden. Dan ga ik het
liefst de duinen in, want ik hoef
niet zo nodig gezien te worden
in het dorp. Bovendien is een
wisselende ondergrond goed
vooreen loper. De voldoening
die ik heb na een duurloop van
vijftien kilometer, kun je vol
gens mij vergelijken met het ge
voel dat een marathonloper aan
de finish heeft."
Koppelaar kan zich voorstellen
'dat gigantische gevoel van be
vrediging' een drijfveer is voor
veel marathonlopers. Zelf
stoomde hij in een grijs verle
den wedstrijdatleten klaar voor
de klassieke afstand van 42,195
kilometer. „Maar dat was in een
tijd dat de marathon nog niet zo
in zwang was als nu. Dat was
iets voor lopers die het op ande
re afstanden niet haalden. Maar
tegenwoordig wordt het veel
meer uit de snelheid benaderd.
Neem Marti ten Kate, die loopt
sassenheim michel van gent
korfbalmedewerker
De strijd tussen de winnaars
van de HC-Cup en de LD-Cup
leek vooraf een eenzijdige wed
strijd te worden, gelet op de
prestaties in de afgelopen zaal
competitie. Die Haghe miste op
de valreep het kampioenschap
in de overgangsklasse, terwijl
TOP uit dezelfde klasse degra
deerde. De formatie van Theo
Korporaal weigerde zich echter
op voorhand gewonnen te ge
ven en speelde van begin af aan
bijzonder gedreven. Na een
snelle 2-0 achterstand zorgden
Gerco Langelaan (2), Aad Wie-
gerink en Sandra van Rookhuij
zen zelfs even voor 2-3 en 3-4.
In het resterende deel van de
eerste helft nam Die Haghe het
initiatief wel weer over, maar
groter dan drie goals werd het
verschil nooit (13-11 rust).
„Wij wilden er een goede oe
fenwedstrijd van maken met
het oog op de veldcompetitie.
Bovendien wilden wij voor ei
gen publiek beslist niet afgaan",
verklaarde coach Korporaal de
strijdlust van zijn selectie. Naast
inzet was taktiek een belangrij
ke factor in het spel van de Sas
senheimers. Aad Wiegerink en
Albert Verbaan lieten zich na
elk schot van Tim Abbenhuis en
Albert Schuiten, normaliter de
produktiefste spelers van Die
Haghe, naar de paal terugzak
ken om de bal af te vangen. De
ze taktiek pakte goed uit, want
een vijf kilometer ook dik onder
de veertien minuten."
„Sommige atleten zijn geknipt
voor de marathon. Zo denk ik
dat Gerard Nijboer, die ik als
jonkie nog in mijn selectie heb
gehad, eruti heeft gehaald wat
erin zat. En bij LOHC loopt ook
een jongen rond die, als hij er
voor zou willen trainen, een
marathon binnen de drie uur
kan voltooien."
Maar over het algemeen zijn
hockeyers er volgens Koppelaar
niet zo happig op om zich op
die manier uit te sloven. „Hoc
keyers willen wel hard trainen,
maar niet zeè keer per week
voor een marathon." Dat wil
overigens niet zeggen dat hun
training niets voorstelt. „Vergis
je daar niet in. Conditie is erg
specifiek. Voor een tafeltennis
ser ligt dat bijvoorbeeld heel an
ders dan voor een voetballer.
En Koppelaar kan het weten. Al
tijdens zijn studie op de sport -
academie kwam hij, zelfs meer
dan hem lief was, in aanraking
met verschillende takken van
beide schutters traden nauwe
lijks op de voorgrond.
Na de paalwisseling opende
TOP andermaal sterk met goals
van Ron van der Willik (2), Al-
bert Verbaan en Linda Dannijs
(14-15). Dat bleek echter de in
leiding voor een mindere perio
de, waarin er meer plaatsfouten
werden gemaakt en de zuiver
heid uit de schoten verdween.
Het duurde dan ook twaalf mi
nuten, voordat Jan de Vroomen,
ingevallen voor Aad Wiegerink,
18-16 maakte. Nadat Sandra
van Rookhuijzen de aansluiting
had hersteld, liep Die Haghe in
één ruk weg naar 22-17.
Het was opmerkelijk dat de
vrouwen van Die Haghe in deze
demarrage alle vier goals voor
hun rekening namen. „Je moet
niet vergeten dat onze meiden
gemiddeld negentien jaar zijn",
nam Korporaal het voor zijn
speelsters op. „Ze gaan langza
merhand steeds meer mee sco
ren. Daar moeten we ook naar
toe, naar collectief aanvallen,
want in het huidige korfbal red
je het niet als je afhankelijk bent
van één of twee aanvallende he
ren. Daarom ben ik beslist niet
ontevreden over onze prestatie.
Als Die Haghe een hoofdklasser
zou zijn. zijn wij beslist geen
eersteklasser."
Het eerste was zeker waar, het
tweede helaas niet. Zijn ploeg
had ook figuurlijk het laatste
woord met een strafwop van
Gerco Langelaan: 22-18 eind
stand.
sport. '„Op het hoogste niveau is
het een nadeel als je te veel
sporten tegelijk moet beoefe
nen. Maar een voetballer of
hockeyer die ook eens een ma
rathon wil lopen, hoeft van mij
zijn elftal niet in de steek te la-
Wie op een gezonde en 'recrea
tieve' manier zijn of haar gren
zen wil verleggen, moet zich
volgens Koppelaar drie dingen
afvragen. 'Kan ik het sociaal
verantwoorden, kan ik het com
bineren met mijn werk en kan
ik het lichamelijk aan?'
„Vooral bij mensen die op late
re leeftijd zijn gaan hardlopen,
merk ik dat zij het gevoel heb
ben dat zij veel hebben gemist.
Zonder loopachtergrond begin
nen zij dan aan een inhaalrace.
Dat leidt toch niets. Zo'n mara
thonnetje kan dan een negatief
effect hebben op het gezinsle
ven. Hardlopen krijgt dan ook
iets dwangmatigs. Ik vind dat
veel ouderen overdrijven. Be
grijp me goed, ik neem het hen
niet kwalijk. Maar de klap komt
des te harder aan als zij met
hardlopen moeten stoppen."
Om toch op een verantwoorde
manier een marathon af te leg
gen adviseert Koppelaar goed
op de techniek te letten. „Het
contact met de bodem moet
soepel verlopen. Daarnaast is de
verzorging belangrijk, al wordt
dat soms tot filosofie verheven.
Dat vind ik overdreven. Mensen
staan soms langer te rekken dan
nodig is."
„Maar dat is een typisch men
selijk trekje: steeds meer en
steeds harder. Daarom kiezen
veel hardlopers voor almaar
langere afstanden. En ik moet
bekennen dat ik mij er ook niet
altijd aan kan onttrekken. Het is
misschien maar vijf keer per
jaar dat ik mijn klokje meeneem
als ik mijn rondje loop. Kijken
of ik mijn tijden nog verbeter.
Terwijl dat helemaal niet hoeft.
Want zeg nou zelf, op mijn leef
tijd zou het allemaal juist wat
langzamer moeten gaan."
De Aanloop is een tweeweke
lijkse rubriek. De eerste afleve
ring 17-12-1 992) ging over
trainingsopbouw, de tweede
(31-12-1992) over schoeisel, de
derde (14-1-1993) over voe
ding, de vierde (28-1 -1993)
over blessures, de vijfde (11-2-
1993) over de 'dwaasheid' van
een marathon en de zesde (25-
2-1993) over het parcours.
leiderdorp»
tim brouwer de koning
„Tot half vijf kan ik je te woord
staan, maar daarna ga ik hard
lopen." Het mag duidelijk zijn:
voor Teun Breugem is de seri
euze fase van zijn voorberei
ding op de marathon van Lei
den aan gebroken. „Ik moet
het nu goed opbouwen", zegt
de 42-jarige Leiderdorper
strijdlustig. „Via tien, twaalf en
vijftien kilometer op naar de
twintig."
Breugem wil zo snel mogelijk
afrekenen met een mindere
periode die hij achter de rug
heeft. „Dat ik door mijn ver
plichtingen als schaatstrainer
niet vaak zou kunnen hardlo
pen, had ik ingecalculeerd. Ik
ben acht weekeinden achter
elkaar naar de ijsbaan geweest.
Maar juist toen de winter er
bijna opzat, werd ik ziek. Een
griepaanval. Ik merkte het op
school al tijdens het lesgeven.
Gelukkig krabbelde ik vlug op,
al heb ik nog niet het idee dat
ik er helemaal vanaf ben. Tij
dens het hardlopen heb ik na
melijk nog last van een droge
hoest."
Bijna vanaf het nulpunt („Ik
liep nog maar één keer per
week") hoopt Breugem zijn
looptraining op te voeren tot
vier vijf keer per week. „Dit
jaar pak ik het weer anders
aan dan de vorige keren. Ik wil
meer lange afstanden lopen.
Vier in plaats van één keer een
stuk van dertig kilometer.
Maar dan praat ik over de
maanden april en mei. Zo ver
ben ik nu nog niet."
De racefiets komt in tegenstel
ling tot vorige jaren tot die tijd
Beslissingsduel
De Algemene
bunnik
De Algemene zal zaterdagavond
in Vinkeveen aantreden tegen
DKY(II) om uit te maken wie
kampioen van de tweede klasse
E wordt. Beide clubs sloten af
gelopen weekeinde de reguliere
competitie af met een gelijk
puntenaantal.
De verliezer van de beslis
singswedstrijd is echter ook ver
zekerd van promotie naar de
eerste klasse. De Algemene won
thuis met 14-11, maar in de re
turn in IJmuiden trok DKV met
16-14 aan het langste eind. De
derde ontmoeting wordt ge
speeld in sporthal De Boei en
begint om 18.15 uur.
Voor KZ Leiden lijkt het zaal
seizoen wel geheel en al afgelo
pen. De tweedeklasser had na
afloop van de wedstrijd tegen
Kwiek (12-12) protest aangete
kend, omdat haar een strafworp
onthouden zou zijn. De protest
commissie wees het protest
echter af. KZ Leiden wacht nog
eerst de motivatie van de uit
spraak af en zal dan bepalen of
nog beroep wordt aangetekend.
Als het protest zou zijn toege
wezen, zou de ploeg na het be
nutten van de omstreden straf
worp nog een promotiewed
strijd tegen DKC moeten afwer
ken.
LSRC kan titel
nu wel vergeten
leiden frank bonte
squashmedewerker
Het heeft er lang naar uitgezien
dat de squashteams uit de Leid
se regio ten minste een kam
pioenschap zouden binnenha
len, maar de concurrentie stak
een spaak in het Leidse wiel. In
de eerste divisie zagen de vrou
wen van LSRC de stap naar de
eredivisie gedwarsboomd door
Diepput dat met 4-1 de sterkste
bleek.
Alleen Claire Freling kon haar
wedstrijd met 3-2 winnend
afronden tegen Marjolein Ane-
ma. Dat gebeurde uit een ach
terstand van 1 -2 door een afwis
seling van kort en lang spel. Ka
rin Swiers was volkomen kans
loos tegen Marcella Mesker, 0-3
en ook Brigitte Corsius kon
geen game scoren. Anja van
Gondeïe verloor als nummer
drie met 1-3.
In de tweede divisie verloren
de vrouwen van Dekker Squash
van Hillegom met 1-4. Hillegom
werd daarmee kampioen en
promoveerde naar de eerste di
visie. Het enige winstpunt voor
Dekker Squash kwam van Jac
queline van Wijk. De mannen
van Dekker Squash wonnen in
de tweede divisie weliswaar met
1 -4 van Meersquash, maar kwa
men niet verder dan de derde
plaats van de ranglijst na lange
tijd de eerste plaats te hebben
bezet
op het tweede plan. Maar wel
licht zorgt de schaatstrainlng
toch nog voor een spaak in het
wiel van Breugem. „Schaatsen
is en blijft mijn grootste hob
by. Nu hebben ze me vanuit
het district benaderd om de B-
cursus te gaan volgen. Dat zie
ik wel zitten, want ik heb als
trainer een leuk seizoen achter
de rug. Drie van mijn pupillen
kwamen uit op de Nederlandse
kampioenschappen. Die cur
sus duurt een jaar en wordt el
ke zaterdag gehouden in
Amersfoort. Dat vind ik alle
maal nog tot daaraan toe,
maar in april begint het alle
maal al. Dat kost me één lange
duurloop in het weekeinde."
„Daarom overweeg ik om de
maandag, mijn vergaderdag,
dan maar te gebruiken als trai
ningsdag. Gelukkig blijft het 's
avonds straks weer langer
licht. Maar hoe ik het ook plan,
ik moet mezelf in een strak
keurslijf persen. Al wanhoop ik
niet. Want ik heb mijn oude
aantekeningen er nog eens op
nageslagen. Blijk Ik twee we
ken vóór te liggen op mijn
schema van vorig jaar."
FOTO» ARCHIEF
Op zondag 6 juni 1993 wordt voor de derde maal de Mara
thon van Leiden gehouden. De Aanloop is een tweeweke
lijkse rubriek waarin alle facetten van de voorbereiding op
en het volbrengen van een dergelijke krachttoer aan bod
komen. Bram Wassenaar van De Bataven, oud-Neder
lands kampioen op de 800 meter, voormalig bondstrainer,
de huidige looptrainer van Feyenoord en deskundige op
het gebied van voeding, weet als geen ander wat er alle
maal komt kijken bij de marathon. Eén van zijn leermees
ters van was Cees Koppelaar, in zijrt tijd een net zo grote
autoriteit op dit terrein als Wassenaar nu. Zijn zienswijze
volgt hieronder. Daarnaast volgen we vijf hardlopers van
diverse pluimage bij hun voorbereiding op de 42.195 me
ter lange slijtageslag.
