'Acteren is meer dan een hobby'
Ritme en poëzie in plexiglas
'Het is een beetje uit de hand gelopen'
Cultuur Kunst
Lezing Over W.F. Hermans Veense Flying Birds na dik twintig jaar weer op de planken
Musical
Hair in
Den Haag
DONDERDAG 11 MAART 1993
ANNEMIEK RUYGROK. 071-161423. PIV -CHEF
Exposities in de regio
leiderdorp/ter aar» Neel van Oosten exposeert tot 29 maart haar
werk in het St. Elisabethziekenhuis in Leiderdorp. Haar aquarel
len van kleine huisdieren, wilde bloemen en landschappen han
gen in het restaurant op de eerste verdieping. In het Leiderdorp-
se activiteitencentrum Gading, aan de Hoogmadeseweg 70,
wordt tot 2 april een expositie gehouden van schilderijen ge
maakt door mensen met een verstandelijke handicap op het
dagcentrum Jottum te Oegstgeest. In bibliotheek De Aarlezer in
Ter Aar is tot en met 27 maart werk te zien van Nico Muijselaar
uit Gouda. Zijn werk bestaat uit aquarellen, monoprints en lino
sneden.
Benefietconcert Residentie Orkest
den haag Het Residentie Orkest in Den Haag geeft op 1 april
een benefietconcert voor het behoud van het woonhuis van de
schilder Hendrik Willem Mesdag. Onder leiding van Janos Fürst
worden werken gespeeld van Vivaldi, Barber en Kodaly. Onder
de solisten zijn Theo Olof en de 17-jarige Ingrid van Dingstee.
De kaarten voor het concert, dat in de Dr. Anton Phiipszaal
wordt gegeven, moeten met minstens zes tegelijk worden afge-
Tentoonstelling Letterkundig Museum
den haag In het Letterkundig Museum in Den Haag is tot en
met 13 juni de tentoonstelling 'Ik heb bijna iets schoons aan
schouwd' over P.C. Boutens te zien. De dichter Boutens overleed
precies een halve eeuw geleden.
Pianoconcert Eliane Rodrigues
den haag De pianiste Eliane Rodrigues speelt op 15 maart het
piano-concert nummer 4 van Beethoven met het Nederlands
Kamerorkest in de Dr. Anton-Philipszaal in Den Haag. Ze ver-
Vangt de ziek geworden Maria Joao Pires.
Bruisende show uit Brazilië
den haag Onder de titel 'Bruisend Brasil' treedt op 30 maart in
het Nederlands Congresgebouw een groep jonge Braziliaanse
dansers en danseressen in de spotlights met een wervelende
show. De groep is, traditiegetrouw, gehuld in de meest extrava
gante, kleurige kostuums of juist in een uitdagend schaarse uit
rusting. In combinatie met de levendige dans levert dit een exo
tische show van hoog niveau op. Voor het eenmalige optreden
in Den Haag zijn tot 23 maart toegangskaarten verkrijgbaar bij
het K&O-Uitbureau aan de Oude Vest 45 in Leiden. Telefonisch
reserveren is niet mogelijk. foto pr
Theater Publiek debuteert met 'De droom van Amerika
Belcanto met
operette 'Die
Lustige Witwe'
Vijf voormalige leden van
De Jonkies, de toneelgroep
van het Vlietlandcollege,
besloten vorig jaar dat ze
na de middelbare school
wilden doorgaan met to
neel. Maar, wel op dezelfde
manier als ze bij De Jon
kies gewend waren. Bert
Jonk, 'vader' van De Jon
kies, kon daar natuurlijk
niet bij ontbreken. Zo werd
november vorig jaar Thea
ter Publiek opgericht. De
jonge amateurtoneelgroep
debuteert volgende week
in cultureel centrum De X
met het stuk 'De droom
van Amerika' van Edward
Albee.
leiden annet de jong
Speelster Marleen van der Geest
geeft toe dat het toch allemaal
net even anders is dan op
school. „We moeten nu alles
zelf regelen. Op het Vlietland
college hadden we oefenruimte
en zagen we elkaar dagelijks.
Nu is het moeilijker afspraken
te maken en hebben we boven
dien geen cent te verteren." De
financiële en organisatorische
rompslomp kan het enthousias
me van de spelers echter niet
drukken. Marleen: „We zijn met
vijf gemotiveerde mensen die
elkaar goed kennen en dat sti
muleert enorm."
Marleen betreurt wel dat de
groep haar naamsbekendheid
kwijt is, want 'iedereen' kende
De Jonkies. Aan de 'pr' wordt
inmiddels wel hard gewerkt. Af
fiches en ansichtkaarten, in de
kleuren van de Amerikaanse
vlag, met de aankondiging van
de voorstellingen ogen profes
sioneel.
Volgens Marleen is Theater
Publiek meer dan een hobby.
„We vinden het allemaal leuk
om te spelen, maar aan de an
dere kant is de spanning voor
een voorstelling soms nauwe
lijks te verdragen. Toch ga je er
mee door."
voorschoten
Regisseur Bert Jonk en speelster Marleen van der Geest
Voor regisseur Bert Jonk wa
ren toneel en het Vlietlandcolle
ge jaren lang onlosmakelijk met
elkaar verbonden. Hij zette een
toneeltraditie in gang op de
school en verzorgde met De
Jonkies jaarlijks zo'n drie yoor-
stellingen in de aula. Hef en
thousiasme voor Jonk's nieuw
ste passie, Theater Publiek,
wordt nog overschaduwd door
de .gebeurtenissen rond het
Vlietlandcollege: de conflicten
op school, zijn ontslag en het
definitieve einde van De Jon
kies.
„De enige reden dat De Jon
kies nog bestaan is dat het de
wens van de leerlingen was. Ik
besloot door te gaan op voor
waarde dat de repetities en
voorstellingen buiten het Vliet
landcollege zouden plaatsvin
den", aldus de regisseur. De
laatste voorstelling van De Jon
kies, 'Oedipus', wordt gegeven
in de Leidse Schouwburg. „Een
mooi einde", meent Jonk. Hij
weet nu al dat door de conflic
ten op de school het afscheid
hem niet zwaar zal vallen.
Momenteel werkt Jonk met
Theater Publiek hard aan 'De
Droom van Amerika'. Over wat
er gaat gebeuren na deze voor
stelling denkt hij nog niet na.
Daarvoor is Jonk's toekomst te
onzeker. „Ik weet helemaal niet
of en waar ik volgend jaar werk,
en of ik tijd heb om te blijven
regisseren." De vijf spelers van
theater Publiek hebben een
zelfde instelling. „We
eerst kijken hoe het volgende
week uitpakt. Daarna zien wel
welverder."
'De Droom van Amerika'
wordt op 19, 20, 26 en 27
maart gespeeld door Theater
Publiek in cultureel centrum
De X aan de Haarlemmerstraat
52. De voorstellingen beginnen
om 20.30 uur en de toegang
bedraagt 7,50 gulden.
Liefde, geld
Dat zijn de sleutelwoorden
in 'Die Lustige Witwe', de
operette die vanaf morgen
drie dagen te zien is in net
Cultureel Centrum Voor
schoten. De plaatselijke
operettevereniging Belcan
to neemt deze uitvoering
voor haar rekening.
De vrolijke weduwe is
een operette in drie akten
van de Tjechische Franz l.e-
har. Gerda Cortenbach
speelt de hoofdrol. Volgens
het verhaal is zij Hanna
Glawari, een jonge en rijke
weduwe. Haar vaderland,
het denkbeeldige Ponteve-
dro, is bang dat ze al haar
geld opmaakt in Parijs.
De gezant van Ponteve-
dro is baron Zeta (Jan Olst-
hoom) en hij verzint van al
les om te zorgen dat het ka
pitaal toch voor het vader
tand behouden blijft. Hij
polst graaf Danilo (Dick van
Bohemen) als mogelijke
echtgenoot voor Hanna. Hij
wil wel, is zelfs ooit hevig
verliefd op haar geweest,
maar is bang dat de wedu
we denkt dat hij haar alleen
om het geld trouwt.
Terwijl baron Zeta plan
netjes uitdenkt om het geld
veilig te stellen, knoopt zijn
vrouw Valenciënne (Margit
Groen) nauwe banden aan
met Camilie de Rossillon
(Henk Lobel). Zeta wordt
vervolgens getergd met de
vraag of zi jn vrouw hem wel
Dat is het verhaal in gro
ve lijnen maar zoals een
operette betaamt zijn er
nog tal van kleinere intri
ges. Dialogen, grapjes en
liederen wisselen elkaar
daarbij af. De operette is
Vrijdag en zaterdag te zien
om 20.00 uur in het Cultu
reel Centrum. Zondag be
gint de uitvoering om 14.00
uur. Voor inlichtingen over
de kaartverkoop: telefoon
616038 of 070-3869632.
Schrijver en essayist Graa Boomsma houdt 15 maart in het gebouw
van de Kulturele Raad in Hillegom een lezing over W.F. Hermans,
de schrijver van het boekenweekgeschenk. Boomsma heeft ver
schillende publicaties over het werk van Hermans op zijn naam
staan. Tot eind maart is in de openbare bibliotheek een espositie
over Hermans te zien.
m den run letty stam
De Broadway Musical Com-
pagny New York toert weer
door ons land met de musical
Hair. Morgen en zaterdag is de
musical, die in de jaren zestig
in sloeg als een bom, te zien in
het Nederlands Congresge
bouw in Den Haag. Onverge
telijke songs van de bloemen
kinderen van weleer, 'Aquari-
Let the sunshine in' en
■"Good morning starshine', Iij-
'ken ook de discojeugd van
i vandaag weer aan te spreken.
foto pr
beeldende kunst
Ritme en poëzie in plexiglas,
kan dat? Ritme zondermeer,
rtiaar poëzie? Wie de moeite
neemt galerie 'Art en Acrylaat'
te bezoeken weet zich met deze
vraag geconfronteerd. Marijke
Arp exposeert er objecten van
kunststof en textiel die stuk
voor stuk getuigen van een ver
fijnd gevoel voor vorm, helder
heid en contrast.
Aanvankelijk werkte Arp
vooral met textiele materialen
als wol, katoen en zijde. Het
weefwerk schonk echter te wei
nig voldoening. Na een experi
mentele periode waarin gezochï
werd naar alternatieven, over
schreed zij de grens van het
voor haar te nauwe kader: haar
materiaalkeus werd een combi
natie van kunst- en natuurlijke
stoffen, voornamelijk acrylaat-
/perspex, zijde, glanzend ka
toen en tyvek, een papierachti
ge stof. De expositie laat geen
ruimte voor' twijfel over het vak
manschap waarmee Arp, met
deze materialen, beeldend werk
van kwaliteit weet af te leveren.
Alhoewel Arp zelf spreekt van
een zekere vijandschap tussen
haar materialen (een vijand
schap die zij wil omsmeden tot
een liefdesrelatie) is het niet al
leen het contrast tussen het
kunstmatige en het natuurlijke
dat een spanning in haar ob-
jekten veroorzaakt. De transpa
rantie van het perspex maakt
een spel met ruimte en licht
mogelijk dat met niet doorzich
tige, meer massieve materialen
onmogelijk geweest zou zijn.
Optische effecten als glans,
schittering en vooral zachte
schaduwen vormen om die re
den een onverbrekelijke twee
eenheid met de objekten zelf.
Veel van het werk is voorzien
van talloze, op gelijke afstand
geplaatste plexiglas staafjes.
Doordat deze met katoendraad
omwikkeld zijn lichten de top
pen van de staafjes niet alleen
als heldere naalden op, maar
doen ze onvyillekeurig ook den
ken aan een landschap met
wuivende halmen. De ritmische
herhaling en het raffinement
van het kleurgebruik zijn daar
om minstens zulke belangrijke
stijlmiddelen als het contrast
tussen de materialen plexiglas
en katoen. Daar waar de staafjes
bovendien voorzien zijn van
duizenden kleine, zwarte, los
hangende katoendraadjes ont
staat een lijnenspel dat zowel'
orde als chaos in zich lijkt te
verenigen.
Arp zegt sterk geïnspireerd te
zijn door de Japanse textiel
kunst uit de jaren '80 en de
glassculpturen van de Japanner
Nioko Ikuta. Wellicht komt het
hierdoor dat het werk een zeker
poëtisch gehalte heeft. Een Ja
pans letterteken, een karakter,
kan staan voor zoiets als een
glinsterende zandbank, een ri
vier vol spiegelende vlakjes, gol
vend graan of een besneeuwde
bergtop. In de zogeheten 'con
crete poëzie', waar goede Ja
panse voorbeelden van zijn.
hebben het woord en het geheel
aan grafische tekens evenveel
waarde: een 'concreet gedicht'
wil ook in visueel opzicht een
kunstwerk zijn.' En sommige
van Arp's 'platte' wandobjekten
doen door hun mathematische
opbouw, de losse draadjes en
hun ritme sterk aan deze ge
dichten denken.
Poëzie in plexiglas?
De eerste zoen, het eerste
blauwtje, hef eerste danspasje.
Dikke kans dat veertigplussers
uit Roelofarendsveen en om
streken die ervaringen opdeden
bij de muziek van de Flying
Birds. In hun jeugd was dat dé
band in die streek. Wie terug
verlangt naar die tijd van toen
kan op 19 en 20 maart terecht
in de Tropical Inn in Oude We
tering. De Flying Birds zijn niet
alleen te zien en te horen maar
houden dan ook hun cd ten
doop.
Het begon als geintje. De
Alkeburcht in Alkemade be
stond vorig jaar 25 jaar en vroeg
de Flying Birds om te komen
spelen op haar verjaardagsfeest
je. Een kwart eeuw geleden had
de groep ook bij de opening van
het dorpshuis gespeeld. De ge
broeders Kees en Ben de Bruyn,
Leo en Co van Berkel en Piet
Wesselman doken een repetitie
ruimte in en stonden na dik
twintig jaar voor het eerst weer
op de planken.
„En dat was geweldig", vertelt
gitarist Ben. „We waren wel ge
wend dat mensen swingden.
Maar in de Alkeburcht klapten
ze, joelden ze en zongen de
nummers mee. We wisten niet
wat we zagen."
„En dat terwijl de band toch
heel wat gewend was", vult
broer Kees, de drummer, aan.
„Het was één grote reünie. Al
die jongens en meiden van toeh
zagen elkaar weer terug. Ieder
een was verschrikkelijk enthou
siast. Als we een polonaise had
den ingezet, was de hele zaal
links, rechtsom meegegaan."
Voor het optreden in de Alke
burcht waren slechts een be
perkt aantal kaarten beschik
baar. „We kregen van honder
den, okee niet overdrijven, tien
tallen mensen telefoontjes dat
ze ook wilden komen", vertelt
Kees. „Maar de zaak zat vol.
Vandaar dat we toen al zeiden:
we komen terug maar weten
niet wanneer." Volgens broer
Ben had dat ook een andere re
den. „We hebben drie maanden
gerepeteerd. Na anderhalf uur
spelen in de Alkeburcht was dat
klaar en over. Dan val je in een
gat en je wilt nog eens spelen.
Zo kwamen we op dat vervolg-
optreden."
Show
De Flying Birds heeft al een heel
programma klaar. „Het moet
één groot feest worden met
vuurwerk, lasers en een licht
show", vertelt Ben. „We presen
teren dan ook onze cd. Dat is
een beetje uit de hand gelopen.
Ik heb zelf een muziekstudio en
die deed dienst als oefenruimte.
En onder het spelen kwam het
idee om een cd uit te brengen.
Normaal gesproken is dat een
kostbare aangelegenheid. Maar
met een eigen studio kun je
stukken goedkoper opnemen."
„Er staan 10 nummers op uit
de periode 1963-1968. Dat was
de glorietijd van de Flying Birds.
Ik heb geprobeerd het zo te
mixen dat het heel authentiek
klinkt, met niet al te veel elek
tronische foefjes. Het zijn alle
maal covers want we speelden
toen alleen hitparadewerk. Hel
lo Josephine', 'Danny Boy',
'Huckle Buck', dat soort num
mers. Als ze het horen, kunnen
onze fans van toen elk lied, elk
refrein meezingen."
Bij gebleken succes zit er mis
schien nog een tweede cd in
met nummers uit de periode
1968 tot 1970. Wat de gebroe
ders De Bruyn betreft, blijft het
daarbij. „We gaan als Flying
Birds niet uigebreid toeren
zegt Kees. „Je bent al snel 15
avonden zoet met repeteren om
anderhalf uur te spelen. Als mu
zikant wil je tenslotte steeds be
ter En straks sta je als vijftig
plusser nog op dat podium.
Misschien spelen we nog met
koninginnedag. Dat is het
laatste."
Kaarten 15 gulden voor de
optredens van de Flying Birds
zijn te koop bij restaurant de
Woelige Baren in Oude Wete
ring en drogisterij Van Berkel
in Roelofarendsveen.
De Flying Birds: „We gaan niet uigebreid toeren. Je bent al snel 15 avonden zoet met repeteren om anderhalf
uur te spelen. Als muzikant wil je tenslotte steeds beter. En straks sta je als vijftigplusser nog op dat podium."
FOTO BEN Di BRUYN
