Matige verfilming
van populair boek
Cultuur&Kunst Film
Verrassend succes
voor Vlaamse Daens
LVC eert Audrey Hepburn
Tribute party voor legendarische Pin Up Betty Page
Les nuits fauves verzandt
in meer van hetzelfde
DONDERDAG 11 MAART 1993
AMSTERDAM
Ook Nederland gaat om voor
Daens. De door Stijn Coninx
verfilmde geschiedenis van
een Vlaamse arbeidersopstand
uit de negentiende eeuw trekt
al twee weken weken volle za
len. Vijfendertigduizend be
zoekers zijn inmiddels geteld,
wat opmerkelijk is voor een
film met een middelgroot (14
kopieën) roulement.
Voorlopig zal de Nederland
se distributeur, Shooting Star
Filmcompany, het aantal ko
pieën niet uitbreiden. Geble
ken is dat Daens een film met
lange adem is, die het meer
van mond-op-mond reclame
moet hebben dan van een kort
offensief in enkele tientallen
bioscopen. Daar kan natuur
lijk nog verandering in komen
wanneer over twee weken be
kend wordt of Daens er met
een Oscar vandoor is.
Verrast is de distributeur
niet, wel verheugd. Daens
heeft niet overdreven veel
aandacht genoten in de Ne
derlandse pers, dus het succes
kan volledig op het conto van
de film zelf worden geschre
ven. Een mooie start voor
Shooting Star, de Nederlandse
co-producent van Daens die
bij gebrek aan belangstelling
van de distributeurs besloot de
film maar zelf uit te brengen.
In België is Daens al vijf
maanden een kassucces. Na
dat bekend werd dat de film in
de race is om een Oscar als
beste niet-engelstalige film,
schoot de recette opnieuw met
veertig procent omhoog. Er
zijn inmiddels 800.000 bezoe
kers geteld, onder wie koning
Boudewijn, die incognito een
voorstelling bezocht. De rech
ten van de film zijn inmiddels
verkocht aan acht landen,
waaronder Spanje, Italië en
Duitsland.
FILMS IN LEIDEN
Met de dood van Audrey Hep
burn (1929 - 1993) begin dit jaar
verdween weer een van die le
vende legendes van het witte
doek. Reden voor het het Leidse
filmhuis LVC de diva in de spot
lights te zetten. Een vlaag chau
vinisme kan ook een rol hebben
gespeeld. Haar moeder was Ne
derlandse en Hepburn bracht
de oorlogsjaren noodgedwon
gen hier door. Dat maakt haar
toch wel een beetje tot 'onze'
Audrey.
LVC begint My Fair Lady, Ge
orge Cukors verfilming van de
musical uit 1964. Hepburn
speelt daarin de bloemenver
koopster Eliza Doolittle die
nogal grof in de mond is. Pro
fessor Higgins (Rex Harrison)
wedt dat hij deze straatmeid op
kan voeden tot dame van stand.
En hij wint.
Een dag later draait John
Hustons Tlie Unforgiven (1960).
Dat vertelt het verhaal van Aud
rey als Indiaans meisje dat op
groeit tussen blanken. En in de
musical Funny Face (1957) to
vert modefotograaf Fred Astaire
de slonzige Hepburn om tot
topmodel. Met mooie beelden
van Parijs en op muziek van
Gershwin.
Drie maal Audrey en drie
maal speelt ze een rol die niet
op haar lijf geschreven lijkt.
Tweemaal een slons en een
maal een sensuele Indiaanse.
Hepburn was zo ongeveer de
belichaming van de uiterst keu
rige, elegante dame. Hoewel
Hepburn niet met overmatig
veel acteertalent behept was,
zette ze die slons en dat zwoele
type met veel overtuigings
kracht neer.
Dat elegante, dat onberispe
lijke kwam misschien van moe
ders kant: een barones. Het
blauwe bloed zat Hepburn ver
der niet in de weg bij het in die
kringen wat onbegrijpelijke ver
langen filmster te worden. Hep
burn had in 1951 haar eerste
rolletjes. De film Roman Holi
day maakte haar in één klap be
roemd.
In 1968 stopte ze met filmen.
Tenminste, dat had ze gezegd.
Een paar keer is de fragiele ac
trice nog voor de camera ver
schenen. Dat leverde geen films
van formaat op. In 1976 ver
schijnt ze voor het laatst op het
witte doek in het niet onaardige
Robin and Marien. Als maagd
Marian verlaat Hepburn op
middelbare leeftijd het klooster
en bedrijft met Robin Hood
(Sean Connory) de liefde in het
korenveld.
Hepburn liet geen indruk
wekkend oeuvre na. Daarvoor
waren haar rollen in de kome
dies'en musicals te luchtig en
kluchtig. Wait until dark uit
1967 is daarop een gunstige uit
zondering. In deze horrorfilm
speelt Hepbum een blinde
vrouw die met een psychopaat
in één kamer zit opgesloten. En
dat doet ze fraai.
Zat er misschien meer in
Hepbum? Had ze ook een
zwaar-op-de-hand film aange
kund? Of was ze domweg
slachtoffer van haar tijd met al
die zoete lieve films? Haar sekse
had Hepbum natuurlijk ook te
gen. In de jaren vijftig waren er
al helemaal geen dragende film
rollen voor vrouwen. Het ant
woord blijft ze ons schuldig.
Misschien vond Hepbum het
gewoon leuk om het lieve
vrouwtje te spelen of de slons
waar het toch nog goed mee
komt. Misschien was Audrey te
ladylike om tegen de heersende
Hollywoodopvattingen in te
gaan.
Hartverwannende momenten en hemelschreiende scènes
Evenals Turks Fruit van Jan Wolkers is De kleine blonde
dood van Boudewijn Büch nog altijd vaste prik op de lite
ratuurlijsten van middelbare scholieren. Een snel ge
schreven, populair boek over het onstuimige, losbandige
en tegelijk tragische leven van de schrijver zelf. Filmpro
ducent Rob Houwer las het destijds in een nacht uit en
wilde het direct verfilmen. Maar het duurde toch nog ze
ven jaar voor de film uiteindelijk klaar was.
RECENSIE HENK MAURITS
De Kleine Blonde Dood. Te zien: Lido 1Leiden, Euro Cinem
pole 1Den Haag.
I, Alphen a/d Rijn, Metro-
Samen met regisseur Jean
de Velde heeft Houwer r
twee jaar
sleuteld e
filmverhaal dat slechts
lijnen het boek volgt. Het is het
verhaal van een jonge schrijver,
Valentijn Boecke, die per onge
luk vader wordt, zich zes jaar
lang niets van vrouw en kind
aantrekt en dan plots zijn va-
dergevoelens ontdekt wanneer
blijkt dat de moeder het kind
mishandelt en het kind boven
dien als gevolg van een hersen-
aandoening in coma raakt.
Een voor elke ouder traumati
serende gebeurtenis die met
nogal wat grof geschut door
Houwer in beeld wordt ge
bracht. Vooral in het begin trekt
hij, net als destijds in Turks
Fruit die overigens op een
zelfde dramatische manier ein
digde alle registers open om
toch maar vooral een dynami
sche film te maken. Op een
nogal anekdotische manier
worden eerst wat flarden uit de
jeugd van Valentijn getoond,
met een vader die als gevolg van
een oorlogstrauma gek wordt.
Daarna tuimelen we in de op
windende wereld van de coke-
snuivende, aan vrouwen ver
slaafde kunstenaar, die op een
avond zijn oude schooljuf Mie-
ke (Loes Wouterson) in een te
lefooncel pakt en vier maanden
later tot zijn schrik te horen
krijgt dat 'ie vader wordt.
Ongeveer zes jaar later ko
men we de schrijver opnieuw
tegen, nu tijdens een verplichte
vakantie met vrouw en kind. Uit
alles blijkt dat het vaderschap
nog steeds niet aan hem be
steed is. De omslag in zijn tur
bulente leven komt pas wan
neer Valentijn ontdekt dat Mie-
ke zijn zoon een blauw oog
heeft geslagen. Dan ontpopt de
zorgeloze bon vivant zich als
nog als een zorgzame vader, al
heeft het nog wel wat voeten in
de aarde voor hij geleerd heeft
hoe dat moet. Dat het daarna
toch nog slecht afloopt met de
jongen, is noch de schuld van
de vader noch van de moeder,
maar het levert wel het beste
deel van de film op.
Zoals het boek van Büch des
tijds werd beschouwd als een
merkwaardig mengsel van
authenticiteit en effectbejag, zo
verging het mij ook bij het kij
ken naar de film. In een hoog
tempo jagen we door het ge
kleurde leven van Boudewijn
Büch, gespeeld door Antonie
Kamerling, de jonge blonde god
uit Goede Tijden Slechte Tijden.
Maar Kamerling mag dan een
gevierde tv-persoonlijkheid zijn,
als filmacteur is hij heel wat
minder overrompelend dan bij
voorbeeld Rutger Hauer destijds
in Turks Fruit. En die is toch
ook bij de tv begonnen. Kamer
ling komt eigenlijk pas tot een
redelijke prestatie wanneer hij
tegenspel krijgt van de jonge
Olivier Tuinier, een jaar geleden
ontdekt in Het Zakmes.
Tuinier zorgt met zijn natuur
lijke spel, in de rol van Micky,
voor een aantal hartverwarmen
de en ontroerende momenten,
zoals ook Gees Linnebank als de
psychisch gestoorde vader van
Valentijn even laat zien hoe je
een rol neerzet. Maar de scenes
en ook de soms stuitende
dialogen tussen Kamerling
en Loes Wouterson zijn vaak
hemelschreiend, met als tra
gisch hoogtepunt hun seksuele
avontuur in een telefooncel,
compleet met regen en opera
muziek. Gelukkig treedt direct
daarna de Harry Muskee band
op met een stampende blues,
die vele malen opwindender is
dan het gestuntel van Kamer
ling en Wouterson in deze
slechts ten dele geslaagde ver
filming van Büch's levenstrau-
Antonie Kamerling (met Olivier Tulnier) en Loes Wouterson In De Kleine Blonde
FILM VOORBESCHOUWING
Gretschen Hofner
trash-band' Lust-o-rama. Te z
Melkweg, Amsterdam, do 11 ma;
Melkweg-galerie is t/m 4 april e
Page-exposibe te zien.
Met Marilyn Monroe is pin-up
girl Betty Page de meest gefoto
grafeerde vrouw van de jaren
vijftig. Met dat verschil dat Page
als 'Queen of curves' Konin
gin v^n de rondingen uitslui
tend werkte in het ondergrond
se pin-up circuit. Ze poseerde
voor ondeugende herenlectuur
en trad op in tientallen 8-milli-
meterfilms die alleen per post
order van de hand gingen.
Wat Marilyn Monroe was
voor Hollywood, was Betty Page
voor de subcultuur van New
York: de grootste vamp aan het
nog ingetogen begin van de
porno-industrie. In de VS is Bet
ty Page de laatste jaren heront
dekt en op de golven van de re-
trocultuur uitgegroeid tot een
cültfenomeen.
Nico Bruinsma, eigenaar van
het Amsterdamse Cult Video,
trekt de komende week met een
reizend Betty-Pagefestival door
Nederland. Wie de films ziet
vrolijk gekronkel gehuld in forse
bustehouder en royale slip mèt
jarretelgordel of zweep kan
zich nauwelijks voorstellen dat
wollen
Betty Page: De meest gefotografeerde vrouw van de jaren vijftig.
Page daarom nog eens heeft missie van het Amerikaanse
moeten verschijnen voor een Congres. Ach, dat waren de ja-
speciale anti-pornografiecom- ren vijftig en toen ging de
mensheid nog
borstrok naar bed.
In die sfeer werden ook fan
tastische winsten gemaakt met
de verkoop van de pin-ups
per postorder of onder de toon
bank. Page en haar fotograaf-fil
mer Irwin Klaw, bij wie ze na
een mislukte start in Hollywood
had aangeklopt, maakten elkaar
beroemd en rijk. Zo rijk, dat
Betty de aanbiedingen uit
Hollywood die toen wel kwa
men kon afslaan.
Het probleem dat een legen
de in de show business meestal
pas wordt geboren
ster jong en tragisch is
ven, kan Page gelukkig
penseren met haar raadselach
tigheid. Zo weet niemand pre
cies waar en waneer ze is gebo
ren en ook niet
ven na 1957. Op het hoogtepunt
van haar roem verdween ze
spoorloos.
lederen waande haar dood,
tot ze november vorig jaar op
eens opdook in het Amerikaan
se televisieprogramma 'The li
festyles of the rich and famous'.
Ze vertelde daarin dat ze in '57
'genoeg' had gekregen van het
poseren en zich met haar gezin
had teruggetrokken voor een
'normaal leven'. Ze verscheen
niet in beeld ze vond zichzelf
te dik en te lelijk geworden om
voor de camera te verschijnen,
zei ze. Kijk, zo blijft de geheim
zinnigheid en dat doet de le
gende natuurlijk geen kwaad.
BIOSCOPEN AMSTERDAM
ALFA 1
Leidseplein tel. 6278806
Daens 12 j.. dag. 13, 15.45, 18.45,
21.30
ALFA 2
The crying game 16 j., dag. 16,
a di ook 13.30
j. 14,20.30
19.30, 22. do v
ALFA 3
Muziek Passie, dag. 13.30, 16,
19.30,22
ALFA 4
Indochine 12 j., c
C'est arrivé prés c
dag, 18.15
ALHAMBRA 1
Weteringschans tel. 6233192
The story of Qui Ju 16 j., dag. 13.15,
16, 18.45,21.30
ALHAMBRA2
Orlandoa.l., dag. 18.45, 21.30, do
vr ma di ook 13.15. 16
BELLEVUE CINERAMA
Marnixstraat 400 tel. 6234876
City of joy 12 j., dag. 13.15,-16,
18.45,21.30
CINERAMA 2
Dracula 12 j.. dag. 13.15, 16,
18.45,21.30
CALYPSO 1
Marnixstraat 402 tel. 6234876
Scent of a woman a.I., dag. 13.15,
16.45,20.30
CALYPSO 2
Glengarry Glen Ross a. I dag. 13.15,
16, 19.15,22
CINECENTER-CINEMA CORALINE
Lijnbaansgracht 236 tel. 6236615
Les nuits fauves, dag. 14, 16.30,
19.15, 22
CINECENTER-CINEMA PEPPE-NAPPA
II ladrodi Bambini a.I., dag. 14.30,
17, 19.30,22.15
CINECENTER-PIERROT
Of mice and men a.I., dag. 14.30,
17, 19.30, 22.15
CINECENTER-CINEMA JEAN VIGO
Salt on our skin a.I., dag. 14,16.30,
19.15,22
CINEMA 1 INTERNATIONAL
August Allebèplein 4 tel. 6151243
De kleine blonde dood a l., dag. 19,
21.45
CINEMA 2 INTERNATIONAL
Dracula 12 j., dag. 18.45, 21.30
CITY 1
Leidseplein tel. 6234579
Under siege 16 j., dag. 13.15, 16,
18.45,21.30
CITY 2
Bodyguard a.I., dag. 13.15, 16,
18.45,21.30
CITY 4
Sneakers a.I., dag. 13.15,16,
18,45,21.30
CITY 5
The last of the mohicans 12 j., 16,
18.45, 21.30, do vr ma di ook 13.15
CITY 6
Blew Up a.I., dag. 13.15, 18.45
Sister Act a.I., dag. 16,21.30
DESMET
Plantage Middenlaan 4a
Bezness dag. 22, zo ook 14.15
Kamen dag. 20
Benny's video dag. 2115, zo ook
14.15
Bitter Moon dag 19
Late night movie dag. 23, zo 13
Gay Cinema za 24
KRITERION 1
Roetersstraat 170 tel. 6231708
The Player dag. 17.15
The crying game dag. 19.30,21.45,
di alleen 19.30
Sneak Preview di 22.15
KRITERION 2
Urga dag. 17.45
C'est arrivé prés de chez vous dag.
20.15,22.15
RIALTO 1
Ceintuurbaan 338 tel. 6623488
Les nuits fauves dag. 19.30, 22, zo
ook 15
Trys Dienosdag 18
RIALTO2
De Nederlandse documentaire: Jazz
and poetry/Siebe Wiener Glastra, zon-
dagsschilder/Een film voor Lucebert-
/Big Ben/Ben Webster in Europa dag.
18
Swoon dag. 20, 22
THE MOVIES 1
Haarlemmerdijk 161 tel. 6386016
Indochine dag. 21.15, zazo ook
14.30
Orlando dag. 17.30, 19.30, zazo
ook 15
THE MOVIES 3
Howards end dag. 19.30,
14.30
THE MOVIES 4
dag. 17.30, vr zé
ook
00.15
Raise the red lantern dag 19.30
De Noorderlingen dag. 22
TUSCHINSKI 1
Reguliersbreestraat tel. 6262633
De kleine blonde dood a. I 13.15,
16, 18.45,21.30
Metropolis zo 11
TUSCHINSKI 2
Dracula 12 j., dag. 13.15,16,
18.45,21.30
TUSCHINSKI 3
A few good men a.I., dag. 13.15,16,
18.45,21,30
TUSCHINSKI 4
Sneakers a I., dag. 13.15, 16.
18.45,21.30
TUSCHINSKI 5
Death becomes her, dag. 13.15,16,
18 45.21.30
TUSCHINSKI 6
Daens 12 j., dag. 18.45,21.30, do
vr madiook 13.15,16
DE UITKIJK
Prinsengracht 452 tel. 6237460
The story of Qui Ju dag. 18. 20. 22,
zoook 15
De programma's van de Leidse en
Haagse bioscopen staan op de info-
pagina.
Cyril Collard maakte geen sluitend verhaal
werkelijk op de huid van z'n
personages, wat beelden ople
vert die ruw en gestileerd (door
de belichting) tegelijk zijn. Dat
zijn tevens de weinige momen
ten waarop enigszins duidelijk
wordt waarom vooral in Frank
rijk de film zo is opgehemeld
Want voor het overgrote deel
bezondigt Collard zich aan de
mooifilmerij en de pseudo-ar-
tistieke dikdoenerigheid me we
ook kennen uit de films van
Beineix (Diva, Betty Blue).
Veel van de heisa rond de film
is ontstaan door het feit dat
Jean zijn nieuwe geliefde Laura
niet vertelt dat hij seropositief is
voor hij met haar naar bed gaat.
A1 even controversieel is Laura's
reactie wanneer Jean haar later
over zijn ziekte vertelt: ze is niet
boos omdat hij haar 'de eerste
keer' niks heeft gezegd, maar
omdat hij haar liefde kennelijk
niet vertrouwde. Voor haar is
het gevaar van de dood dat van
nu af aan hun liefde kleeft juist
een reden om zich volledig over
te geven aan een 'amour fou'.
Collard brengt de vrijages die
volgen omstandig in beeld,
maar weet vervolgens niet pre
cies meer waar het nu heen
moet met z'n verhaal. Hij heeft
zijn eigen biografie niet weten
om te zetten in een sluitend
verhaal, reden waarom Les nuits
fauves ras verzandt in meer van
hetzelfde: lean houdt ir nog
een vriend op na en hervat zijn
oude levensstijl, terwijl Laura op
haar manier de pijnlijke conse
quenties van een totale liefde
ondergaat. Zo eindigt Les nuits
fauves nogal vaag en larmoyant,
wat vooral jammer is voor de
acteurs: want het wordt wel dui
delijk dat Collard en Romane
Bohringer over veel charisma
beschikken. Maar waarschijnlijk
is dat, in samenhang met de
saillante thematiek, al voldoen
de voor een publiekssucces.
Rialto en Cinecenter, Amsterdam
Cyril Collard was al een begrip
in de Franse subcultuurscene
toen hij in 1988 begon aan een
semi-autobiografische roman,
over een liefdesgeschiedenis
tussen twee jonge mensen,
waarbij de jongen tegenover het
meisje verzwijgt dat hij aids
heeft.
Collard had toen reeds van
zich doen spreken als zanger,
componist en fotograaf. Vier
jaar na de verschijning van het
boek tekende Collard zelf voor
de verfilming, onder de titel Les
nuits fauves. Collard, zelf vorige
week aan de gevolgen van aids
overleden, speelt ook noe eens
de hoofdrol, tegenover de pas
negentienjarige Romane
Bohringer, sinds het succes van
de film in Frankrijk beschouwd
als de actrice van de toekomst.
Les nuits fauves kent een on
gemeen heftig begin: we maken
kennis met Jean, een camera
man, die aan het werk is in
Marokko. Collard zoeft met de
camera heen en weer alsof het
een ruwe reportage betreft, en
monteert al even staccato, zo
dat we steeds slechts flarden
van scenes te zien krijgen. Dat
schept een jachtige sfeer, met
Jean als ongrijpbaar middel
punt. Hij is het prototype van
de 'live fast, die young'-held, ie
mand die 24 uur per dag wil le
ven en zich niet laat afschrikken
door een burgerlijk waardenpa
troon.
Zo houdt hij er wisselende
verhoudingen met personen
van beiderlei kunne op na, en
zoekt hij de volstrekte anonimi
teit van homoseksuele kontak
ten in donkere nissen achter
stations. Collard kruipt met z'n
bij die gelegenheden
Vier Cesars voor film Collard
PARUS Reuter/.
Les Nuits Fauves van Cyrill
Collard heeft maandag vier
Cesars in de wacht gesleept.
Dat zijn de prijzen die de
Franse academie voor film
kunst jaarlijks toekent. Les
Nuits Fauves is onderschei
den als beste Franse film en
het beste debuut. Romane
Bohringer kreeg voor haar
rol de prijs voor de meest
veelbelovende actrice en Use
Beaulieu kreeg de prijs voor
de beste montage.
Indochine van Regis War
ner kreeg twee Cesars toege
kend, een voor Catherine Dc-
neuve als beste actrice en een
voor Dominique Binnc ais
vertolker van de beste bijrol.
Audrey Hepburn als maagd Marian in haar laatste film Robin and Mari
an uit 1976.
