Ogali: tropische verrassing in Hoek
Bert Paauw
heeft nog
altijd krediet
Sport
ZATERDAG 27 FEBRUAR11993
25
Terwijl
zaterdageersteklasser
Hoek regelrecht op
degradatie leek af te
stevenen was daar opeens
Osmund Ogali. De man
uit Nigeria speelde
afgelopen zaterdag voor
het eerst mee en stuurde
zowat in zijn eentje DOVO
naar huis. Het werd 3-2 en
alle Hoekse doelpunten
waren van de 'zwarte
parel'. De bijbelvaste
voetballer heeft al
verklaard dat Hoek 'met
Ogali en met Gods wil niet
zal degraderen'. De
doorgaans nuchtere
Zeeuwen geloven heilig in
de magische krachten van
de voetballer. Ogali is hun
verlosser. Quick Boys, FC
Lisse en Katwijk reizen in
de komende maanden
nog af naar Hoek. Zij zijn
gewaarschuwd.
HSV Hoek klampt zich vast aart
Osmund Ogali. Alle hoop in de
ze kommervolle tijden is geves
tigd op de tweebenige aanvaller
en de bevolking uit het dorpje
bij Temeuzen eet uit zijn hand.
Niet alleen de drie doelpunten
bij zijn debuut hebben de 23-ja-
rige speler populair gemaakt.
Ook de religieuze teksten droe
gen bij aan de Ogali-manie.
De Nigeriaan is een attractie
in de verder niet al te beziens
waardige gemeenschap van
3300 zielen. Tussen de trainin
gen en wedstrijden door slaapt
en eet Ogali in een dorpscafé
waarin ook een pension is ge
vestigd. Deze uitspanning, De
Instuif geheten, is voor de be
volking van Hoek een prima ge
legenheid om Ogali eens van
dichtbij te bekijken. De klandi
zie van De Instuif neemt met de
dag toe en behalve over voetbal
wordt er ook over de bijbel ge
praat. God is in Hoek actueler
dan ooit.
Volgens Gerrit Emans -
hij is technisch coördina
tor bij Hoek en effende de
weg voor de komst van
Ogali - gebeuren er in het
dorp de laatste tijd vreem
de dingen. Het is een gek
kenhuis sinds de komst
van de 'vreemdeling'.
Emans: „Als Osmund op
deze manier doorgaat, zit
ten de kerken hier zo weer
vol."
Wie is Osmund Ogali en
hoe komt deze tropische
E-«
W
cr;
H
pc
o
0H
1992 terecht in Nederland.
Osmund Ogali belandde bij
Blauw Wit in Amsterdam en
werd het lijdend voorwerp in
een juridisch steekspel tus
sen clubs en KNVB. Blauw
Wit werd uiteindelijk gestraft
vanwege het opstellen van
de niet speelgerechtigde
Ogali.
Toen het huidige seizoen al
twee maanden bezig was,
kon Ogali pas echt aan de
slag bij de Amsterdamse
zohdageersteklasser. Hij
verrassing terecht in het bleke speelde onder andere mee
Zeeland? De Afrikaan kwam op gen het Leidse UVS. Hoewel de
3 maart 1969 ter wereld in La- aanvaller niet bijster produktief
gos, de hoofdstad van Nigeria.
Hij voetbalde als jong talent bij
Julius Berger FC en bereikte al
snel diverse jeugdselecties. Eén
keer werd hij opgeroepen voor
de nationale ploeg, maar tot
een wedstrijd kwam het niet
omdat Ogali naar Griekenland
vertrok waar hij verregaande
contacten had met Apollon uit
Athene.
Na een mislukt avontuur in
Griekenland kwam hij in maart
(hij scoorde slechts
competitietreffer) verloor Blauw
Wit met Ogali in de gelederen
geen enkele wedstrijd.
In de hoofdstad had hij het
sportief best naar zijn zin, al
wilde hij graag naar een betaal
de club. Wat hem tegenstond in
Sloten was een manco aan soci
ale contacten en een gebrek aan
geld. Waar teamgenoten met
auto's na de training en wed
strijden wegscheurden, moest
de Nigeriaan bedelen om een
paar gulden voor de tram. Hij
sliep bij vrienden en kon met
moeite voorzien in de kosten
van levensonderhoud.
Hij zocht werk en na wat om
zwervingen vond hij dat recen
telijk in.... Sas van Gent. In Ter-
neuzen staat hij nu ingeschre
ven als woningzoekende. Door
de verandere omstandigheden
kreeg hij toestemming van de
KNVB om bij de HSV Hoek te
mogen spelen. Als hij straks een
aardig zakcentje heeft kan hij
zijn Nigeriaanse vrouw - hij
leerde haar kennen in Grieken
land - over laten komen vanuit
Londen. Dan zal er wellicht snel
een klein Ogali-tje komen, want
op de vraag of hij kinderen
heeft antwoordt hij steevast 'not
yet'.
Hogerop
Osmund Ogak maakt er geen
geheim van dat hij via Hoek ho
gerop wil. Net als zijn volle neef
Stephen Keshi die bij Anderlecht
speelde, zou hij dolgraag een
profcontract willen bij een Belgi
sche club. ..Big contracts are
coming. God is working", zei
Ogali onlangs.
De reglementen laten niet toe
dat Ogali dit seizoen nog over
stapt naar een andere vereni
ging. Maar in het walhalla van
het zaterdagvoetbal - en zeker
in Zeeuws Vlaanderen - staan
de spionnen langs de lijn op
scherp. Deze week namen geïn
teresseerde clubs uit België al
contact op met Hoek.
Maar de 'Roger Milla van Zee
land' is voorlopig Hoeks bezit
en dat willen de mensen daar
weten ook. De vraag is hoe lang
de mythe duurt, maar daar
houdt geen enkele supporter
zich mee bezig. Als dank voor
zijn komst heeft Ogali al een
fiets aangeboden gekregen.
Maar hij weigert het rijwiel te
gebruiken. „Alles wat twee wie
len heeft, weiger ik te berijden."
Osmund Ogali komt er zon
der fiets ook wel.
De nieuwe bezienswaardigheid van Zeeuws-Vlaanderen, Osmund
Ogali, werkt geconcentreerd de training van Hoek af.
FOTO OSCAR VAN BEESI
Hij werd meteen in het olympi
sche diepe gegooid, maar hield
het hoofd fier boven water. Bert
Paauw heeft 'een tropenjaar
achter de rug. „Lastig en druk.
Maar ik heb wel gemerkt dat ik
bij alle partijen veel krediet
had." Vooral vanwege zijn atle-
tiek-achtergrond. De 45-jarige
Hilversummer, voormalig lid
van het KNAU-hoofdbestuur en
voorzitter van de sectie training
en begeleiding, is in het bezit
van de hoogste trainersdiplo
ma's en gold in zijn actieve pe
riode als een gepassioneerd en
getalenteerd atleet van AV Hol
land (tienkamp en 400 metet,
horden). „Ik kan meevoelen
met de atleten."
Via sportacademie en journa
listiek (Leidsch Dagblad en
ANP) kwam hij op de stoel van
technisch coördinator terecht.
„Een baan waarin je kritisch
wordt gevolgd", aldus Paauw.
„Iedereen heeft een mening
over je doen en laten, omdat je
in een positie zit waarin je ge
acht wordt beslissingen te ne
men die soms verstrekkende
gevolgen hebben. Ik ben me er
van bewust dat topsporters alles
opzij zetten om iets te bereiken.
Maar soms moet ik kritisch af
wegen of ik iemand die de li
miet net niet heeft gehaald
moet thuislaten of afvaardi
gen."
Bert Paauw bleef zichzelf en
slaagde erin om geen partij te
kiezen. „Als ik de knoop heb
doorgehakt en voor mezelf een
eerlijke afweging heb gemaakt,
dan weet ik ook dat bepaalde
partijen over me heen zullen
vallen." Zoals Nelli Cooman, die
zich niet happy voelde in groep
3, de nationale subtop. 'Snelle
Nelli' voelde zich miskend en
wilde weer deel uitmaken van
de elite. „Ik zag op grond van
recente prestaties geen aanlei
ding voor een opwaardering. Als
ik ergens over beslis, zorg ik er
uiteraard voor dat ik goede ar
gumenten heb."
De voormalige Leidenaar
moet aan de ene kant de belan
gen van de atleten behartigen
en anderzijds meehelpen het
beleid van de KNAU te sturen.
„Ik doe veel in begeleidende
sfeer. Praktische dingen regelen.
Vragen, verzoeken, financiën,
militaire dienst. Daarnaast
maak ik ook beleidsvoornemens
voor de sectie training en bege
leiding." Dat levert wel eens
conflictsituaties op. „De belan
gen van de sporters staan niet
temin voorop."
Versoepeling
Een idee dat enthousiast werd
omarmd was de versoepeling
van het limietenstelsel. Jaren
lang was het gebruikelijk dat at
leten aan de scherpe A-limiet
moesten voldoen om naar een
groot tbernooi te worden afge
vaardigd. „Het systeem bood te
weinig perspectief voor een
aantal ménsen dat' best goed
bezig was. Daarom heb ik het
voorstel gelanceerd om de Ne
derlandse titel op te waarderen.
Nationale kampioenen hoeven
voortaan alleen nog aan B-li
miet te voldoen. Dat heeft zowel
voordelen voor de atleet als
voor de organisator."
Het plan heeft wel financiële
consequenties, want de afvaar
digingen worden groter. Aan de
andere kant is het een prikkel
voor de langzaam afkalvende
baanatletiek. „De verhouding is
scheef tussen het aantal wed
strijdsporters en de omvangrij
ke groep recreanten. Een bron
van zorg voor de KNAU."
Sponsorwerving heeft noch
tans de hoogste prioriteit sinds
ACHTERGROND
LEIDEN RUUD PAAUW
De Koninklijke
NederlandseAtletiekunie
is van oudsher een
moeilijk te regeren
sportbond. Conflicten,
ruzie en interne
strubbelingen deden
regelmatig veel stof
opwaaien. In een
smeltkroes van atleten is
men er thans echter
aardig in geslaagd om een
eenheid tot stand te
brengen. Een verdienste
van Arie Kauffman, de
huidige directeur, en Bert
Paauw, net een jaar in
dienst als technisch
coördinator.
Toch breken voor de
KNAU weer moeilijker
tijden aan. Bij
ontstentenis van een grote
sponsor zal links en rechts
moeten worden bezuinigd
en blijven de plannen
voor een eliteclub
voorlopig in de ijskast.
Aan de vooravond van het
NK indoor een vooruitblik
op het seizoen met oud-
Leidenaar Bert Paauw.
Beleidsmaker, regelneef
en pispaal tegelijk.
Het gevecht rond de Spelen van 2000
frisdrankfabrikant Raak twee
jaar geleden afhaakte. Sindsdien
moet de bond het stellen met
louter een aantal kleinere geld
schieters. „We vangen wel
sponsors voor evenementen,
loopcircuits en kleding, maar
niemand voor de topselectie.
Men sponsort liever individueel
of per toernooi." Dat heeft con
sequenties voor de maandtoela-
ges van de toppers, voor de faci
liteiten en trainingsstages. „De
individuele toelages zijn de af
gelopen jaren verlaagd en er
zijn minder mogelijkheden voor^
trainingsstages. Het is niet an
ders"
Zo lang er nog wordt gehen
geld naar een grote suikeroom,
blijven ook de plannen voor een
elite-club met hardloopster El
len van Langen, discuswerper-
/kogelstoter Erik de Bruin cum
suis in de ijskast. „We zouden
graag één vereniging creëren
met veel mogelijkheden. Trai-
ningstechnisch, financieel, me
disch en mentaal. Maar het is
een gevoelig onderwerp, want
de driehonderd verenigingen
staan immers niet te springen
hun toppers af te staan.
De marsroute naar het jaar
2000 verloopt niet zonder hin
demissen. Sportief gezien gaat
het de KNAU en dus ook Bert
Paauw voor de wind. „Je kunt
alles nog zo goed regelen, als in
een groot toernooi niemand
presteert valt iedereen over je
heen. Ik heb vorig jaar geluk ge
had. Ellen van Langen olym
pisch kampioen en Laurens
Ltaoije voor het eerst in de Ne
derlandse geschiedenis wereld
kampioen bij de jeugd. Maar ik
maak me geen illusie. Wanneer
de Nederlanders dit jaar bij het
WK om welke reden dan ook fa
len, dan zie ik de krantekoppen
al voor me: beleid KNAU deugt
niet. Ik ben op het ergste voor
bereid."
Bert Paauw is al blij dat hij
prijzengeld kan zetten op pres
taties in grote toernooien. Mo
menteel een heikel thema in de
atletiek. „Vorig jaar al werd
olympisch goud beloond met
5000 gulden. Ook in Stuttgart
worden er premies gezet op een
klassering bij de eerste acht. Va
riërend van 500 lot circa 5000
gulden." Geen bedragen om
wakker van te liggen. De KNAU
zou de prestaties graag beter
willen belonen. „Maar zonder
die grote sponsor kunnen we
niet meer bieden.
Zeven steden hebben zich beschik
baar gesteld om de Olympische Spe
len van het magische jaar 2000 te or
ganiseren. In alfabetische volgorde:
Beijing (Peking), Berlijn, Brasilia, Is
tanbul, Manchester, Milaan en Syd
ney. Op 23 september valt in Monte
Carlo de beslissing. De 95 kardinalen
van het Internationaal Olympisch
Comité zullen dan in geheime stem
ming uitmaken welke stad wordt uit
verkoren.
Het zal weer een gelobby, gemanipu-
leer, gekuip en gerommel van jewel
ste worden. Want als de belangen
groot zijn, kom je met louter netheid
en correctheid nu eenmaal niet ver in
deze wereld. Een blik op het labyrint.
(voorzitter Wereldvoetbalfederatie), de ob
scure Italiaan Nebiolo (voorzitter Wereldat-
letiekfederatie), de Zwitser Hodler (ski-fe
deratie) e.a.
Vervolgens is er de grote groep IOC-leden
wier invloed beperkt is, de meelopers en de
franje (prins Albert van Monaco, prines No-
ra van Liechtenstein e.a.). Geesink speelt in
dit geheel geen voorname rol.
In de laatste tien jaar zijn er allerlei krach
ten op het eigengereide en niet zelden
hautaine IOC gaan inwerken. Daar is aller
eerst de Associatie van dik 180 nationale
Olympische comités (ANOC) die een vin
ger in de pap begeert. Dan de Associatie
van de dertig Internationale federaties
(ASOF) wier sport op het Olympisch pro
gramma prijkt. Het kabinet van het IOC
heeft voor het eerst voorgesteld beide orga
nisaties vijf stemmen te geven bij de verkie
zingvan de Olympische kampplaats. Het is
nog aan de zeer bescheiden kant, maar
voor het eerst hebben ANOC en ASOF een
voet tussen de deur gekregen. Overigens
moet de algemene ledenvergadering van
het IOC nog akkoord gaan met dit voorstel.
Rond dit alles spelen, moeilijk zichtbaar
maar ontegenzeggelijk belangrijk, te hooi
en te gras ook nog de officiële sponsors van
het IOC, zoals Coca Cola (Atlanta!), Kodak.
Ricoh. Panasonic, Philips, 3M. Mars en
sinds kort Daimler Benz een rol.
In dat woud van belangen moeten de kan
didaat-steden hun weg trachten te vinden.
Dat gaat gepaard met een soort processie
van beloften en toezeggingen. (En dure ge
Ooit bepaalde het Internationaal Olym
pisch Comité in alle rust en stilte welke stad
de Olympische Spelen mocht organiseren.
De IOC-voorzitter van 1952 tot en met
1972, de Amerikaan Avery Brundage, hield
niet van opgewonden gedoe en dure cam
pagnes. Geïnteresseerde steden kwamen
maar vertellen wat ze te bieden hadden en
dan zochten hij en zijn collega's het verder
wel uit.
Maar onder de huidige voorzitter, de in
1980 gekozen Spanjaard Samaranch, is alles
anders geworden. Hij gooide het amateuris
me, waar Brundage zo nauwgezet over had
gewaakt, overboord en haalde de commer
cie binnen. Vooral sinds Los Angeles in
1984 aan de Spelen vele tientallen miljoe
nen dollars overhield, is de verkiezing van
de Olympische pleisterplaats een ware hek
senketel geworden.
Nog steeds bepaalt het IOC zelfstandig
waar de Spelen belanden, maar het is dui
delijk dat waar zoveel geld in het geding is
allerlei krachtvelden ontstaan die pogen in
vloed te krijgen. De druk op het IOC wordt
dan ook steeds groter om anderen in de
keuze te betrekken. Het is nuttig om in vo
gelvlucht dat hele circus eens te overzien.
Allereerst het IOC zelf. Eigenlijk een heel
vreemde organisatie, stammend uit 1894 en
sindsdien in de kern nauwelijks veranderd.
De heren (sinds 1981 aangevuld met een
handvol dames) bepalen zelf wie waardig
genoeg is in hun midden te worden opge
nomen. Daar komt nog geen centimeter de
mocratie aan te pas. De keuze bijvoorbeeld
van Anton Geesink als Nederlands IOC-lid
was een persoonlijke ingreep van Sama
ranch.
De grote landen (Engeland, Frankrijk,
Duitsland, Australië, Japan, de VS enz.)
hebben de beschikking over twee leden,
tientallen kleinere hebben er niet eens één.
Het IOC wenst absoluut geen soort Verenig
de Naties te worden. Maar de huidige for
mule heeft veel weg van willekeur.
Binnen het IOC zijn zekere machtsblokken
te ontwaren. Beleidsbepalend is de 'executi
ve', zeg maar het kabinet van het IOC, be
staande uit de voorzitter (grote persoonlijke
macht), vier vice-voorzitters en zes leden.
Europa is met vier man daarin het sterkst
vertegenwoordigd.
Daaronder bevindt zich een laag van opi
nion-leaders. leden wier steun voor het ka
binet van groot belang is bij voorbeeld om
dat zij buiten het IOC vitale functies in han
den hebben, zoals de Braziliaan Havelange
Begin deze maand ac
cepteerde IOC-voorzit-
ter Juan Antonio Sama
ranch officieel de kandi
daatstelling van Man
chester. Links naast hem
organisator Bob Scott.
FOTO EP/K
schenken aan IOC-leden). De meeste kan
didaat-steden bieden de sporters en offi
cials gratis overtocht aan. Beijing is /rits tO
ver gegaan om het maximum aantal deel
nemers (nu 10.000) tot 20.000 te wjllen uit
breiden.
Van de kansen van de de kandidaat-steden
voor 2000 valt nu nog niet veel te zeggen, al
kunnen er wel wat kanttekeningen worden
geplaatst. De voortekenen voor Milaan zijn
niet al te goed. Italië zucht onder een ver
molmd politiek bestel en een schier einde
loze serie corruptie-schandalen. Dat zou de
heren van het IOC wel eens kopschuw kun
nen maken. Marffchester heeft zijn zaken
goed vopr elkaar, maar het blijft een provin
cieplaats en het IOC heeft tot dusver zijn
oog steeds laten vallen op een metropool.
China speelt nog maar zeer recent (1984)
een rol in de Olympische beweging. Organi
satorische ervaring met grote internationale
sportevenementen heeft men niet. Het lijkt
voor het IOC wat riskant dan meteen zoiets
gigantisch als de Spelen aan Beijing te ge
ven. Istanbul is een onbeschreven blad.
Datzelfde geldt voor Brasilia. Anderzijds: de
Spelen hebben Zuid-Amerika nog nooit
aangedaan.
Berlijn zal hoge ogen gooien, dat staat bui
ten kijf. Duitsland is een machtig, financieel
ijzersterk land. En als het om organiseren
en technologie gaat, hebben Duitsers van
niemand wat te leren.
De kandidatuur van Sydney is omstreden
Eind 1991 kwam uit Australië de beschuldi
ging dat Atlanta ter verkrijging van de Spe
len van 1996 een aantal IOC-leden had om
gekocht. Melbourne was toen mede-kandi
daat voor de Spelen geweest.
Het toonaangevende Duitse weekblad De
Spiegel knoopte daarbij aan met de mede
deling dat het een lijst van achttien IOC-le
den kon overleggen die bezweken waren
voor geld en andere verlokkingen. Sydney
zou volgens Der Spiegel ook heimelijk heb
ben gedreigd de bewijzen op tafel te leggen
als het de Spelen van 2000 niet nu krijgen.
Chantage dus. Het verhaal kreeg nimmer
éen vervolg, maar blijft natuurlijk wqljop de
een of andere manier boven de marlahan
gen.
Het Olympisch spektakel zou overigens
best wel weer eens naar het werelddeel
Australië mogen gaan. De laatste keer was
1956. Een groot nadeel is dat de Spelen dan
in de Australische zomer (december) zou
den worden gehouden. De meeste landen
komt dat zeer slecht uit.