UIT Ooggetuige combineert traan en journalistiek Gehandicapte succesvol als populair acteur op televisie Rtv show Willem de Ridder is een krant WOENSDAG 17 FEBRUAR11993 10 Hcirde werkelijkheid in nieuwe RTL 4-serie Natte ogenshows', of tewel reality-tv. Geen omroep lijkt er nog onderuit te kunnen, sinds de omroepbazen hebben ontdekt, dat de kijkcijfers met dergelijke programma's enorme pieken vertonen. RTL 4 heeft een nieuwe variant ontdekt, of schoon van het principe niet wordt afgeweken: namelijk de kijker confronteren met (licht) sensationeleonderwerpen. Feike Salverda, naast Rik Ren- sen (hoofd informatieve pro gramma's) en Ruud Hendriks (plaatsvervangend algemeen di recteur) de bedenker van Oog getuige, zegt het zo: „We willen impressies geven van wat er ge beurt in ons land. Delen van de maatschappelijke werkelijkheid worden in Ooggetuige uit de doeken gedaan. Het is bepaald geen politieke verslaggeving." Ooggetuige, dat door Ruud ter Weijden (Uur van de waar heid) wordt gepresenteerd is, zo bevestigt ook Rensen, geen ac tualiteitenrubriek hoewel het programma onmiskenbaar journalistieke trekjes heeft. „We hebben gezocht naar een soort alternatief, omdat de televisie met Nova en andere program ma's al voldoende actualiteiten rubrieken brengt. Vye waren het er snel over eens dat het geen échte actualiteitenrubriek moest worden. In Ooggetuige willen we onderwerpen tonen, die voor een deel de zelfkant van de maatschappij laten zien. Waar de doorsnee-kijker niet mee in aanraking komt. Ik denk ook dat een heleboel onderwer pen nieuw zijn voor de mensen. En Ooggetuige onderscheidt zich van programma's als bij voorbeeld Rescue 911: daarin worden emoties gespeeld, in Ooggetuige* zijn ze 100 procent echt", zegt Rensen. De beden kers van het programma waren er al snel achter, welke onder werpen 'het publiek' zullen aan spreken: sport, criminaliteit, vreemdelingenbeleid en -haat, milieu en onderwijs. Verteller Ter Weijden wordt in Ooggetui ge opgevoerd als een soort ver teller. Hij neemt de kijker bij de hand. De beelden moeten spre ken. Wat dat betreft heeft het soms iets van het VPRO-pro- gramma Diogenes, waarin op een sfeerrijke manier nieuws tot de kijkers wordt gebracht. Des ondanks gaan alle vergelijkin gen mank. omdat Rensen woor den als „licht sensationeel" niet schuwt. „Sensatie heeft een na re bijklank en dat is niet de be doeling. We laten dus geen din gen zien, die niet waar zijn of zwaar overdreven. Ooggetuige moet een trouwe weergave bie den van wat er gebeurt." Om Ooggetuige enige span ning te geven, worden de opna men in een kort tijdsbestek ge maakt, bij voorkeur binnen 48 uur. „Er moet suspense in zit ten", licht Rensen toe. Oogge tuige bestaat - afhankelijk van het onderwerp - doorgaans uit In de eerste aflevering staan Joost en Janine centraal. Hij is drie jaar geleden in een ondiep vennetje gedoken en hij zit sindsdien met een dwarslaesie aan een rolstoel gekluisterd. In de revalidatiekliniek ontmoet hij Janine, met wie hij trouwt. Ooggetuige volgt hun handel en wandel en laat een neuroloog aan het woord en het 'genezen^ de medium' uitTiel, Jomanda. Nummer twee (woensdag 24 februari) kreeg als ondertitel'de andere wedstrijd', omdat deze aflevering direct wordt uitge zonden na de voetbalinterland Nederland-Turkije. Een sterke aflevering met veel sfeerbeelden van de Utrechtse wijk Lombok (Kanaalstraat) en verhelderende interviews, gemaakt door Feike Salverda. Lombok was de jaren na de oorlog een midden standswijk: in de jaren zestig werd het een arbeiderswijk en nu wonen er zo'n 80 procent al lochtonen (voornamelijk Tur ken en Marokkanen) en 20 pro cent Nederlanders. In twee jaar tijd is de wijk opgeschrikt door twee ernstige misdrijven: allebei gepleegd door Turkse jongeren. Ruud ter Weijden is de verteller in 'Oogetuige'. De misdaden slaan in als een bom, óók bij de Turkse ge meenschap. „Het doet er niet toe of ze een Turk of een Neder lander hebben vermoord, ze hebben een mens om het leven gebracht", zegt een Turk die in een plaatselijk kroegje om z'n mening wordt gevraagd. Daarna wordt een Nederland se vrouw aangesproken die ja renlang in Lombok heeft ge woond, maar de wijk heeft ge nomen naar een dorpje. Wat vindt zij van de wijk en de bui tenlanders, vraagt Salverda. „Daar laat ik me niet over uit", zegt ze. Ze zegt daarmee niets, maar het zegt genoeg. De afle vering over Lombok is al klaar, maar wordt geactualiseerd als dat nodig is. „Misschien komt er wel een zware matpartij op de tribunes", zegt Rensen. Ooggetuige bestaat uit der tien afleveringen: tien worden er geproduceerd door Ivo Niehe foto henny miltenburg Produkties, terwijl de overige drie in eigen huis worden ge maakt. Radio 1 ook in april nog even op middengolf Minister d'Ancona van WVC houdt de mogelijkheid open om Radio 1 ook na 1 april op de middengolffrequentie 747 me ter te houden. De omroepen zullen daarvoor overigens wel „extra geld" moeten neertellen. Daarondér mag worden ver- taan vele miljoenen guldens. Radio'1 blijft naar alle waar schijnlijkheid in elk geval de ko mende maanden op de mid dengolf te beluisteren. Met na- beroepschauffeurs en bin nenschippers hebben daarop aangedrongen. De voorgeno- n beëindiging van Radio 1 sinds begin dit jaar te beluiste- i op de FM op de midden golf veroorzaakte nogal wat dei ning onder genoemde beroeps groepen. Overigens heeft het commer ciële radiostation Radio 538 zich alvast gemeld als gegadig- /oor de 747 frequentie. Voor alsnog lijkt de prijs die daarvoor moet worden betaald te hoog gegrepen voor de club van Lex Harding. De positieve i?istelling van Chris Burke Filmcyclus van de NCRV rond Alfred Hitchcock HILVERSUM GPD HILVERSUM SUZANNE VAN VELZEN Al op heel jonge leeftijd droom de Chris Burke ervan een held te worden van het witte doek. Zijn droom kwam uit. Hij is zelfs een uiterst populaire en succesvolle acteur geworden. Dat is een hele prestatie voor een jongen die al vanaf zijn ge boorte geestelijk gehandicapt is. Chris Burke (27) is mongoloïde en speelt de rol van Corky in de serie Life Goes On. EO-programmamaker Jan van den Bosch registreerde het levensverhaal van de jonge Amerikaan voor de documen taireserie Overal en Nergens. Frank en Marian Burke komen uitgebreid aan het woord over hun 'wonderkind' en collega's zijn vol lof over Chris, die dank zij zijn doorzettingsvermogen Chris Burke (op de voorgrond met hond) speelde in de serie 'Live goes on' de rol van Corky. foto pr en zijn positieve instelling zijn doel heeft bereikt. Jan van den Bosch is voor de documentaire onder meer een kijkje gaan. nemen op de set van Life Goes On. Het is verrassend om Chris Burke achter de scher men aan het werk te zien. Op televisie lijkt het zo gewoon dat Chris zijn teksten vlot en met de juiste intonatie uitspreekt, maar in werkelijkheid gaat daar een hoop begeleiding en repeteren aan vooraf. Chris is en blijft ge handicapt. Chris is tijdens een opname dag al in alle vroegte aanwezig in zijn caravan op de set. Keurig in het pak neemt hij het script door. Dramaturg Kaley Hum mel helpt hem daarbij. „Het is leuk om met Chris te werken. Zijn rol wordt steeds zwaarder omdat hij steeds meer en lange re teksten krijgt." Chris maakt dankbaar gebruik van de hulp van Kaley. „Ik wil altijd precies weten wat de teksten beteke nen. Ik moet snappen wat ik zeg. Dat legt zij me uit", aldus Chris, die buiten de serie heel wat moeilijker uit zijn woorden komt dan tijdens de opnames. Zijn collega-acteur Chad Lo we zegt allang niet meer te zien dat Chris gehandicapt is. „In het begin vond ik het best eng. Ik wist niet zo goed hoe ik hem moest benaderen. Hij is heel erg professioneel en heel gevoelig. Als ik 's morgens om zes uur duf aan de koffie zit en hij zit naast me met een grijns op zijn ge zicht, dan ben ik meteen wak ker. Hij zit zo vol met liefde en leven", vertelt Chad Lowe. Frank en Marian Burke vertel len Jan van den Bosch volko men achter het acteerwerk van hun zoon te staan. Zij willen la ten zien dat gehandicapte kin deren vaak meer kunnen dan je op het eerste gezicht denkt. Ze hebben Chris van het begin af aan geleerd om te kijken naar zijn mogelijkheden en niet naar zijn onmogelijkheden. Het werk van de beroemde filmregisseur Alfred Hitchcock staat een maand lang centraal bij de NCRV. Tussen 27 februari en 20 maart worden vier films van Hitchcock op televisie uit gezonden. De film Vertigo staat zaterdag 27 februari op het programma. In deze film spelen James Ste wart, Kim Novak en Barbara Bel Geddes de hoofdrollen. Zater dag 6 maart is de film Rear Win dow met onder anderen James Stewart en Grace Kelly te zien. Een week later zendt de NCRV The man who knew to much uit. Het gaat hier om de Ameri kaanse versie uit 1956. Hitchcock maakte in 1934 een Engelse versie van de film. Deze werd een groot succes en ves tigde definitief de naam van Hitchcock als meester van de suspense. De regisseur was er later zelf zeer ontevreden over. Hij vond de film amateuristisch. De Hitchcock-cyclus wordt zaterdag 20 maart afgesloten met de film The Trouble with Harry, met onder anderen Ed mund Gwenn, John Forsythe en Shirley MacLaine. Wie is Willem de Ridder? Willem de Ridder is - om zijn eigen woorden en eigen spelling te gebruiken - 'een le- gendariese mediapionier'. Of beter gezegd was, want met in gang van deze week moet dc vraag niet langer luiden wie is Willem de Ridder, doch wat is Willem de Ridder? U zult er misschien niet zo een-twee-drie opkomen, maar Willem de Rid der is een krant, lawel. En Wil lem de Ridder is niet zomaar een krant. Willem de Ridder is een 'Lijfblad voor Radikale Tra ditionalisten en Moderne Primi tieven' waarin geen adverten ties staan en waarop niemand zich kan abonneren, maar dat vanaf nu voor het luttele bedrag van tien gulden in de winkel ligt. Dezer dagen werd het eer ste nummer - waarin onder an dere 'Gouden tips voor het Nieuwe Neuquen'. 'Alles over IJFO's' en een complete hand leiding om jezelf thuis te brand merken - in Amsterdam ten doop gehouden. Panda was er- bij. De 'perskonferentie' is tegelij kertijd dc eerste van een serie talkshows (toksjoos?) rond Wil lem de Ridder, die wekelijks door 'RABOTNIKTV' in Amster dam zullen worden uitgezon den. Dus meteen maar een beetje reclame: „Kranten, tijd schriften, als je ze uit hebt, gooi je ze weg", orakelt krant Willem in de richting van de camera. „Het idee van de to tale waardeloos heid. Oude Willem de Ridders echter zullen grote bedra gen gaan opbrengen op de collectors- markt." Wie dus verstandig wil in vesteren, koopt snel een exemplaar. Maar nóg een krant, wéér een talkshow, lijden we inmiddels dosis van beide? In derdaad, meent ook dc legendariese me diapionier, maar de meeste talkshows zijn niks. De zijne daarentegen wordt geweldig. „Ik ga urenlang praten met slechts één of twee mensen. Zodat we eens wat dieper op de dingen kun nen ingaan." Ook dc nieuwe krant is beslist uniek. Het in vet te letters op de voorpagina afge drukte motto 'Wie zijn Nek uit steekt, haalt zich het Leven op de Hals' staat er niet voor niets. De Ridder: „De pijn in onze maatschappij is zó hevig gewor den dat we onze nek niet meer durven uitsteken. Maar: er komt nu een omwenteling en van daar deze krant. Ik breng twee envijftig pagina's boordevol ge schiedenis, verhalen en infor matie. En dan heb ik het over dingen die mensen niet hebben van horen zeggen, maar die ze zelf aan den lijve hebben ondervon den. Deze 'waarhe den' worden niet door mij gecheckt, welnee. Het gaat er om dat de verhalen dc waarheid r de die Het Wereldje PANDA DE L'ISLE ze vertellen." De vergelijking dringt zich op met 'De Nieuwe', het blad van Peter Mul ler, ook al boordevol niet gecheckte 'waarheden' ('vrouw bevalt van nest jon ge poesjes', 'moord dadige bever gesig naleerd in de Kal- verstraat'), maar krant Willem heeft een geheel eigen filosofie als het de realiteit betreft: „Misschien bestaat onze realiteit wel niet. Jullie zien mij wel, maar wie weet bén ik er wel helemaal niet." En voor het geval de pers misschien iets op te merken heeft, oreert de krant verder: „Iedereen die kritiek heeft op Willem de Ridder, heeft kritiek op zichzelf. Elke journalist schrijft alleen maar over zich zelf." Oei. Maar even stilletjes luisteren dus naar de gasten die De Ridder voor zijn talkshow annex perskonferentie heeft uit genodigd, allen medewerkers aan het Historiese Eerste Num mer van Willem de Ridder, mensen dus die iets Heel Bij zonders hebben meegemaakt. De eerste gast is David uit Australië, een Jehova-Getuige die drie keer achter elkaar met maar liefst twaalf getuigen erbij (of dit Jehova- dan wel reguliere getuigen zijn is niet duidelijk) een UFO voorbij heeft zien vlie gen. Sindsdien is hij full- UFO-specialist. Hij is heel ge lukkig met de nieuwe krant waarin hij zijn onthullingen kwijt kan over vliegende scho tels, buitenaards leven, geheime technologieën en geheime rege ringen (shadow-governments'. Duitsland schijnt er vol mee te zitten). De 'gewone' pers wil er vreemd genoeg niets van weten. Gast twee is een meisje dat haar voet verstuikt had en op mysterieuze wijze door een Fili- pijnse Wonderdokter is gene zen. Ook gast drie, Kaspar, ju belt over hoe hij na een Chinese 'energie-behandeling' geheel verlost is van zijn hinderlijke duizelingen. Verder volgen U.G. Krishnamurti (geen familie) die uitlegt dat Boeddha een gek, Je zus een dwaas en liefde fascis me is (u kunt gratis bij hem in therapie), het meisje Sofa dat onderzoek doet naar pijnlijke stiltes, en Machteld die is opge groeid in een Indiase ashram waar ze na zware lichamelijke arbeid ook nog eens elke nacht het bed diende te delen met een oversekste goeroe. En Cora. Bij Cora veren alle aanwezigen op, want ze legt uit dat orgasmes van een uur mo- Willem de Ridder: „Ik ben een legendariese mediapionier." gelijk zijn. Zelf heeft ze deze Olympische prestatie nog niet weten te halen, maar het kan zeker geleerd worden. Omdat ze het zo spijtig vond dat je in ons land nergens terecht kon voor gedegen onderricht op het ge bied van de lichamelijke liefde, vertrok ze ooit naar New York waar ze een seks- en masturba tiecursus volgde bij een 60jarige vrouw. Cora op haar beurt geeft nu haar ervaringen door aan belangstellenden. Met veel suc ces leert ze dat seks geen ro mantische aangelegenheid is, maar pure energie. Tip van Co- ra: als u tijdens het vrijen zorgt vooral geen orgasme te krijgen, kunt u de op die manier vrijge komen energie gebruiken voor fantastische dingen als 'uittre den uit uw eigen lichaam' en 'ervaringen in het heelal'. En-, aldus Cora: „Als we ons alle maal meer zouden bezighou den met seks, zou dat leiden tot een hervormde wereld." U weet foto frank f ah rn er dus wat u te doen staat. Bent u geïnteresseerd in al deze ware verhalen en wilt u bovendien graag weten of dok ters gevaarlijk zijn, dat denken eigenlijk een defect is en hoe u uw echtgenoot kunt irriteren en er nog van genieten kunt ook, zorg dan dat u Willem de Ridder te pakken krijgt. En wilt u wat kwijt? Heeft u een waar verhaal? Telefoon: 020-6792620, Fax: 6792628. Voor al uw aardse en buitenaardse ervaringen. GESPROKEN George Wendt in jf VARATV-Magazine: Of het nog boeiend is om Cheers te doen? Wel het hangt ervan af hoe je 'boei end' definieert. Ik voel me hier thuis en ik amuseer me te pletter, maar het is allemaal een beetje weinig avontuurlijk. We betreden geen nieuwe paden. Maar het blijft leuk om te doen, dat wel. Meestal zijn we voor de opnamen nog niet klaar. We zijn nooit goed voorbereid. We hebben de neiging zo weinig mogelijk te doen. Daar door blijft het fris van toon en blij ven we geconcentreerd tijdens de opnamen." HÉ George Wendt: „We zijn voor de opnamen van 'Cheers' nooit goed voorbereid." foto kippa Fred Emmer in Privé: „Mijn huwelijk met Karin was een stille aangelegenheid, met zijn vijven in een leeg zaaltje. Pas na afloop heeft iedereen het ge hoord. We hebben het stil gehou den omdat we geen feest gaven en geen cadeaus hoefden." MickJaggerinHumo: „Ga jij maar op de canapé liggen, ik neem de stoel wel. Ik ben niet in de stemming voor een Freu diaans interview." Mick Jagger nogmaals in Humo: „Of ik ooit songs heb gekocht? Néé. Het idee! Ooit heeft Mac Re- benack (Dr. John) me een paar songs aangeboden, a rato van vijf tig dollar per stuk. Hij had speel schulden, denk ik. Of grote dorst." Zangeres Maribelle in Story: ,,lk kwel mezelf dagelijks. Be paalde produkten eet ik niet meer. Vooral vet, suiker en alco hol zijn taboe. Soms leef ik dagen op water en rauwkost. Daar krijg ik echt een grote kick van. Ik weet dat het een afwijking is. Maar ie dereen heeft recht op een tic." John Cleese in Humo: „Vroeger vond ik mezelf een aar dige kerel. Nu weet ik wat een zak ik ben en het kan me niet eens schelen." Tatjana Simic in Story: „Ik ben wel lief, vind ik. Ik pro beer redelijk en realistisch te zijn. Maar soms heb ik van die buien dat ik heel erg down ben en de pressief. Dan begin ik zwaar aan mezelf te twijfelen. Dan denk ik dat iedereen me een trut vindt. En dan denk ik dat ik nergens goed in ben. Gelukkig pept onder andere mijn manager Bert me dan wel weer op. Hij roept altijd: Als je écht slecht zou zijn, zou je het nooit zover hebben geschopt. En daar heeft hij natuurlijk gelijk Hans van der Togt in Story: „De aankoop was een enorme in vestering, maar het schip is zijn geld dubbel en dwars waard. Mijn vriend Chris en ik liepen al heel lang met plannen rond om naast ons huis in Amsterdam iets op het platte land te kopen. Maar nu hebben we dit: een varend huis. Qua ruimte is het te vergelijken met een appartement. Een mooie living, een bad, een douche en toilet en slaapaccommodaties voor zes personen. Het schip is zeewaardig met alle benodigde apparatuur. Alleen... het varen daar heb ik absoluut geen verstand van. Gelukkig heeft Chris zich die kunst eigen gemaakt."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1993 | | pagina 10