'Tijd genoeg om met breiwerkje in de hal te zitten'
'Zinnige invulling van het leven'
'Geen paniekverkoop, ze
zijn link genoeg bij Ajax'
Het Gesprek van de Dag
'Aangifte
doen
heeft
geen zin'
DINSDAG 16 FEBRUAR11993
Het zal je maar gebeuren.
Je stapt fluitend naar je
blinkende automobiel om
eens even lekker rubber op
de weg te smeren, is een
zijraampje ingeslagen. Niet
best als je een zijwindge-
voelig kapsel hebt. Maar
wat nog erger is, de autora
dio is weg. Zoiets gun je je
ergste vijand nog niet, laat
staan je beste vriend. Pre
cies, de politie.
De beklagenswaardige Rot
terdamse korpschef Rob
Hessing maakte het zeer
onlangs mee. Sterker nog,
hij vierde een jubileum.
Voor de vijfde keer was er
in zijn auto ingebroken.
Even zonk hem de moed in
de schoenen. Hij had geen
trek om aangifte te doen.
,,Het heeft toch geen zin",
hield hij de gemeentelijke
commissie politiezaken
voor. Om daar nog fijntjes
aan toe te voegen: ,,U zult
het wel vreemd vinden dat
uit de mond van de politie
commissaris te horen."
Later keerde Hessing, blijk
baar geschrokken, op zijn
schreden terug en deed als
nog aangifte. De woord
voerder was in elk geval
verbaasd over de uitspraak
van Hessing. „Zonder aan
gifte kunnen we niet pre
ventief werken. We garan
deren niets maar zonder
aangifte nog minder. Maar
ja, als de baas het zegt, wat
moet ik dan?"
Goed beeld
Tja, ook wij krabben ons
achter de oren. K. Jongh,
politievoorlichtervan het
district Den Haag, even
zeer. „Goh, wat een uit
spraak. Weet je wel zeker
dat het de korpschef zelf
was die die uitspraak deed?
Ja? Dat verbaast ons zeer."
Jongh had er even over ge
praat met korpschef S. van
Hulst. „Hij zegt ook: je
moet altijd aangifte doen.
Dat geldt ook voor
korpschefs. Anders krijg je
nooit een goed beeld van
het aantal inbraken en ben
je er zeker van dat je de ra
dio nooit terugkrijgt."
Zelf altijd braaf aangifte ge
daan? Jongh: „Nou, bij mijn
weten is er nog nooit in de
auto van Van Hulst inge
broken. In de mijne wel,
een jaar of zes geleden al
weer. Er waren alleen wat
stickers weg. De autoradio
zat er nog in, een heel
goedkoop ding. Ik heb
meteen aangifte gedaan.
Een jongetje bleek de da
der. Hij bekende geloof ik
wel dertig tot veertig auto
inbraken."
J. Molenaar, chef van het
Leidse korps, is wat terug
houdender in zijn reactie.
„Ik ben niet op de hoogte
van die uitspraak, ik heb er
inhoudelijk dus geen we
tenschap van", Idinkt het
ambtelijk. Gelukkig wil hij
er in het algemeen wel iets
over kwijt. „Als bij mij voor
de vijfde keer in mijn auto
zou worden ingebroken
het is trouwens nog nooit
gebeurd zou ik toch ge
woon aangifte doen. In het
kader van de opsporingsac
tiviteiten. Misschien datje
zo op de langere termijn
een misdrijf toch kunt op
lossen. Je wilt toch weten
wat er leeft anders zou het
een rommeltje worden."
Aangifte
„Of zo'n aangifte leidt tot
aanhouding van de dader is
natuurlijk vers twee. Maar
als je eens een verdachte
aanhoudt, wil het wel eens
gebeuren dat er tijdens het
verhoor meer inbraken bo
ven water komen."
En als daarvan dan aangifte
is gedaan, is de inbreker de
pineut. Tsja, waar blijf je
anders met de slogan 'die
pet past ons allemaal'Mo
lenaar: „Precies."
Zo'n pet, meneer Hessing,
is trouwens ook reuze han
dig als de wind door het ka
potte zijraampje waait.
Noordwijker Albert van der Werf: „Omdat ik het lullig vind voor die vogels dat zij door de mens zo beschadigd worden."
Vogelasiel Noordwijk hard toe aan nieuw onderkomen
De beheerder van het vogelasiel
in Noordwijk vindt zichzelf
geen milieufreak. Wel spijker
broek, geen geitenwollen sok-^
ken. Toen Noordwijker Albert
van der Werf twee jaar geleden
de taak als beheerder overnam,
kon hij niet bevroeden dat hem
dat zoveel tijd zou gaan kosten.
Bij rustige weken 15 uur, maar
bij de laatste lozingen van olie
en paraffine op de Noordzee,
kan dat makkelijk verdubbelen.
„Waarom ik zo gek ben?", her
haalt Van der Werf de vraag.
„Omdat ik het lullig vind voor
die vogels dat zij door de mens
zo beschadigd worden. Boven
dien vind ik het prachtig om ge
nezen en opgelapte vogels na
verloop van tijd weer terug te
zetten op zee. Als die zeekoeten
dan weer zo mooi zwart/wit
zijn, dat geeft mij een goed ge
voel. Zonder onze hulp zouden
die beesten het niet redden".
Van der Werf studeerde biologie
in Leiden en Engeland, waar hij
ook tien jaar heeft gewoond.
Toen hij weer terug kwam in
Noordwijk werd hij lid van een
natuurverenigingen belandde
via via bij het asiel. Hij verdient
zijn brood nu als redacteur van
een bio-chemisch weekblad.
„De afgelopen weken zijn er
heel veel vogels binnengeko
men. Het was dat ik vakantie
had, anders had ik wel een paar
dagen vrij moeten nemen."
Van der Werf beseft dat het
maar een topje van de ijsberg is
waaraan hij bijna al zijn vrije
tijd spendeert. Slechts tien pro
cent van de getroffen vogels
spoelt op het strand aan. Daar
van maakt slechts zo'n veertig
procent kans om het er levend
vanaf te brengen. „Toch denk ik
dat het allemaal zin heeft", zegt
hij met een zeer verlegen oog
opslag. „Soms blijkt dat vogels
na onze redding nog twee of
driejaar leven. Dan hebben zij
een of twee keer gebroed en dat
betekent dat er inmiddels weer
zeven of acht vogels zijn bijge
komen. Als je bedenkt dat er da
gelijks heel veel de pijp uitgaan,
dan telt elke bijdrage."
De vraag of het geld voor het
vogelasiel niet beter besteed
zou zijn aan Somalië, maakt
Van der Werf ronduit droevig.
Na een lange stilte: „Misschien
is dat zo. Dan moet je gaan pra
ten over de zin van het leven.
Wat is het leven van een zee
koet waard. Wat is het leven van
een kind uit Somalië waard. Ik
weet het niet. Ik weet wel dat
wij gewoon doorgaan met de
export van wapens naar dat
soort landen om mensen hier
aan het werk te houden. Dat
maakt mij heel erg moedeloos.
Kijk, dit is voor mij persoonlijk
een zinnige invulling van mijn
leven. Mijn werk hier is nodig."
De laatste twee weken heeft Van
der Werf zestig vogels binnen
gekregen, waarvan de meeste
een dag later dood in het hok
lagen. „Dat paraffine is zo'n
verschrikkelijk spul. Daar kun
nen we bijna niets tegen doen.
Met olie weten wij nu wel raad,
dat is nog te verzepen. Maar pa
raffine lost niet op. Het veren-
dek blijft lek waardoor de vogels
uiteindelijk dood gaan aan
longontsteking. Daar word ik
heel erg triest van. Soms weten
wij ook niet wat die beesten
mankeren. Dan proberen wij
maar wat. Maar het gaat vaak
ook goed hoor."
Van der Werf is bijna dagelijks
te vinden bij het gammele on
derkomen aan het Dompad,
achter het voormalig politiebu
reau in Noordwijk. In het week
einde van 's ochtends vroeg tot
's avonds laat. De stichting Vo
gelasiel Noordwijk bestaande
uit achttien vrijwilligers, zou
graag een nieuw onderkomen
willen hebben. „Dit hok is totaal
i leke
r °P
te knappen. We hebben net
de gemeente gehoord dat wij
hier mogen blijven, maar nu
moeten we op zoek naar onge
veer een ton voor een nieuwe
huisvesting. Wij denken daarbij
aan het organiseren van een ac-
Of daarbij geldelijke steun valt
te verwachten van de gemeente
Noordwijk of een andere over
heid, betwijfelt Van der Werf.
„Ja, iedereen heeft de mond vol
van de natuur. Maar weet je,
soms zou ik bijna wensen dat
een olielozing eens in de zomer
gebeurt. Dat die troep voor een
paar weken het toerisme onmo
gelijk maakt. Misschien dat er
dan eens een oplossing voor die
rampen komt en dat mijn werk
overbodig wordt. Maar de mens
vindt het geld en de economie
nu eenmaal belangrijker. Ik
weet ook wel dat de mens moet
nu eenmaal eten. Maar een
beetje meer evenwicht tussen
economie en milieu is heel hard
nodig".
MEINDERT VAN DER KAAU
De opvolgers staan al klaar
Het nieuws is bij de drie bege
leiders van de El van w Katwijk
als een bom ingeslagen. Onder
het genot van een koud flesje
bier bespreken zij in de kantine
de gevolgen van de sensationele
transfer van de twee Ajacieden.
„Het is natuurlijk jammer dat
een schitterende voetballer als
Bergkamp van de Nederlandse
velden verdwijnt. Maar ach, bij
Ajax staan de opvolgers van
Jonk en Bergkamp weer te trap
pelen. Het is echt geen paniek
verkoop van die Amsterdam
mers, ze zijn link zat daarzo",
zegt André Plug.
Zijn twee Katwijkse dorpsgeno
ten zijn het met hem eens.
„Ajax is gewoon een goed be
drijf', zegt Willem van Leeuwen
die het nieuws bij de Vijf uur
show van RTL 4 vernam. „Deze
transfer maakt de club zeker
niet kapot. Zij krijgen nu veel
centjes binnen en zullen daar
misschien wel een andere goe
de speler voor terugkopen. Je
moet ook bedenken dat dit
weer de jeugd de kans geeft om
door te stromen. Bovendien
moet dit bij de andere Ajacie
den denk ik toch ook de moti
vatie geven om zelf ook eens
zo'n Idapper te maken. Er zitten
dus ook wel positieve kanten
aan deze verkoop".
Volgens Klaas Dubbelaar, die
het nieuws pas op het trainings
veld hoorde, heeft Ajax de mil
joenen ook wel nodig om de
jeugdopleiding in stand te hou
den. „Vergis je niet hoor, maar
het kost kapitalen om 100 spe
lers intensief op te leiden te be
geleiden en er aan het einde
van de rit maar drie daarvan
over te houden. Wij speelden
vorig jaar nog in een tournooi
tegen de El van Ajax. We wisten
niet wat wij zagen. Het liep alle
maal zo keurig in het gelid. Nou
hebben wij helemaal geen
slecht elftal, maar wat daar liep,
daar kan niemand aan tippen
Volgens Dubbelaar zit daar het
grote verschil tussen Ajax en de
rest van Nederland. „Er liepen
denk ik zo'n vier betaalde
krachten om die jongetjes heen.
Wij doen het trainen als wij zo
van ons werk afkomen. Je ziet
dat die gastjes met plezier voet
ballen, maar toch ook weer heel
erg gedisciplineerd. Wij hoeven
ons echt niet te schamen over
het verschil in kwaliteit, want
nergens is die opleiding zo uit
gekookt. En dat begint al bij de
10-jarigen", zegt Dubbelaar in
het rumoer. In de kantine is het
knap druk geworden vanwege
een klaverjasavond. „Zo meteen
wordt het wel rustiger, want
dan moeten zij nadenken".
Dat het Amsterdamse tweetal
geen moment over het aanbod
heeft hoeven na te denken,
kunnen de drie Katwijkers goed
invoelen. „In deze jaren moeten
zij het toch verdienen", zegt
Van Leeuwen. „Als je in een half
jaar miljonair kunt worden,
moet je er niet een jaar over
doen. En ik gun het die gasten
echt van harte. Zij hebben voor
dit succes heel veel moeten
doen en er vooral veel voor
moeten laten. De één gaat naar
een disco, maar zij gingen vroeg
naar bed om de volgende dag
weer fit op het veld te staan.
Daar neem ik mijn petje voor
af."
Dat het uiteindelijk Inter Milan
werd en niet Juventus verbaas
de het drietal wel. „En volgens
mij hebben zij ook de juiste
keuze gemaakt", zegt Dubbe
laar en smeert nog eens zijn
keel met een ferme slok. „Ik ben
niet kapot van Juventus. Het
draait daar voor geen meter, dat
blijkt vaak uit de beelden van
Studio Italia." Dat programma
is bij hem trouwens een kleine
pleister op de wonde. „Vroeger
kreeg je nooit wat te zien van
het voetbal uit Italië. Als de uit
tocht van Hollanders nog even
zo doorgaat, duurt dat pro
gramma nog langer dan de ge
wone Studio Sport-uitzending."
Over het gerucht dat 50 miljoen
gulden voor de Nederlanders op
tafel zou zijn gelegd, halen de
Katwijkers laconiek de schou
ders op. „Krankzinnig bedrag?
Ach, wat is krankzinnig tegen
woordig", zegt Dubbelaar. „Bij
tennissers en boksers gaat het
ook om dat soort bedragen,
waarom niet bij voetbal. Dat die
Ital ianen zo gek zijn om zo'n
bedrag neer te leggen voor een
voetballer, dat moeten zij we
ten. Daar lig ik niet wakker van.
Als Bergkamp volgend jaar een
schop voorz'n kloten krijgt is
het met hem gebeurd: weg al
het geld. Zo zit de voetbalwe
reld nu eenmaal in elkaar".
André Plug gaat af en toe naar
Ajax kijken en zal Bergkamp en
Jonk straks missen. „Het zijn nu
eenmaal verschrikkelijk goede
voetballers", zegt Plug die nau
welijks bekomen is van hel de
bacle in Eindhoven. „Maar ik
heb veel vertrouwen in de nieu
we talenten Seedorf en Wijn-
hard. Ook Peterson is een
mooie voetballer en wordt
steeds beter. Ajax heeft in de
loop der jaren al zoveel klasse
voetballers verkocht en elke
keer stonden er weer nieuwe
klaar. Ik vertrouw erop dat dat
nu weer gebeurt. Van Gaal komt
er heus wel weer bovenop."
Bergkamp van wie men zegt hij met zijn verhuizing naar Inter Milan in
plaats van J uventus de juiste keus maakte. foto anp
Kostersbond klaagt over werkomstandigheden
Luid klinkt de klaagzang van de
knorrende kerkbewaarder. He
meltergende arbeidsomstandig
heden, werkweken van zeventig
uur of meer, lage lonen die in
strijd zijn met de cao voor kos
ters, het ontbreken van een
pensioensregeling, conflicten
met het kerkbestuur: het zijn te
genwoordig barre tijden voor de
conciërges van de godshuizen.
Tenminste, als we R. den Har-
tog mogen geloven, bestuurslid
van de kostersbond en kerkbe
waarder van de Opstandings-
kerk in Rijsoord. Hij deed on
langs zijn beklag in een lande
lijk dagblad. De kerk zou vol
gens hem in veel gevallen
schromelijk tekortschieten als
werkgever. De koster als loon
slaafdus?
;,Nou, dat vind ik wel heel erg
zwart-wit gesteld", is de reactie
van A. Vroomans, kosteres van
de hervormde Bethlehemkerk
in Leiden. „Ik ben nu tien jaar
kosteres in de Kooi. Mijn vader
deed dat werk vijfenveertig jaar,
mijn oma twintig jaar. Ik kom
dus uit een echt kostersgezin, ik
weet waarover ik praat. Of het
aan de Leidse kerkvoogdij ligt
weet ik niet, maar bij mij is het
allemaal dik voor elkaar."
Gelukkig, ze bestaan dus nog,
de tevreden kosters. „O, jazeker.
Ik heb er plezier in. Ik heb een
part-time functie - ik draai tach-
A. Vroomans van de Bethlehemkerk: „Of het aan de Leidse kerkvoogdij ligt weet ik niet, i
tig procent - maar daarvoor
krijg ik goed betaald. En mijn
pensioentje is prima geregeld.
Alleen in december kom ik wel
tijd te kort. Vooral in de.kerst-
week, dan draai ik soms tien tot
twaalf uur meer. Zomers draai
ik daarentegen soms weken van
acht uur. Dan heb je alleen op
zondag de eredienst en doorde
weeks een keer een spreekuur-
tje. Ik krijg dan wel voor de hele
week betaald."
En het werk zelf, geeft dat nog
voldoening? „Weet u wat het is
meneer, alleen als je niet van je
werk houdt ga je pruttelen.
Maar ik vind het een van de
leukste banen. Je bent gast
vrouw van de kerk hè, ontmoet
veel mensen. Zwaar werk? Ach
nee. het komt voor dat ik op een
avond twee keer koffie moet
schenken. Ik heb dan tijd ge
noeg om met een breiwerkje in
de hal te zitten."
Vrije tijd heeft M. van Steijn,
koster van de Sint Agathakerk in
Lisse ook genoeg. De kerkbe
waarder zwemt zelfs in zijn vrije
tijd. „Ojé ja. Ik doe alleen de
rouw en de trouw, tegen een
kleine vergoeding per keer. Ik
heb dit jaar nog maar één
trouwpartijtje gehad van drie
ëneenhalf uur. De ene week heb
je wel eens twee of drie uitvaar
ten, de andere week niets."
„Het gaat mij niet om het geld.
ik ben gepensioneerd. Een vast
salaris krijg ik niet. Het hangt er
van af wat ik te doen heb. Hier
zijn we doordeweeks met zijn
drieën. Voor de zondag zijn er
de vrijwilligers. Dat is ook zo bij
andere rooms-katholieke ker
ken in Lisse. En in Sasscnhcim
ook. De sociale lasten zijn van
daag de dag te hoog voor veel
kerken om mensen vast in
dienst te nemen."
Hmm, dat riekt toch naar goed
kope arbeidskrachten? Noemt
men dat nu het rijke roomse le
ven? Of vergissen wij ons hier
en is er sprake van een roeping?
„Zo kun je dat wel stellen, ja.
Nogmaals, niet elke kerk zit
goed bij kas. Maar het is mooi
werk, daar gaat het om. I let is
liefhebberij hè. We hebben hier
bijvoorbeeld een bloemencom-
missie, die bestaat uit allemaal
vrijwilligers. Als niemand daar
van kan, geef ik de bloemen ge
woon water. Ook het dames
koor bestaat uit vrijwilligers. De
dames komen hier elke keer
binnen met een enorme blijd
schap. Dat geldt ook voor mij."
„Kijk, als ik cr geen interesse
meer voor zou nebben, zou ik <-r
mee uitscheiden. Alleen onte
vreden mensen klagen. Maar
wat valt er te klagen, meneer. Ie
bent onder de mensen en het is
voor een goed doel."
HERMAN JOOSTRA.
